장음표시 사용
51쪽
sub persona Crassi dixit lib. I.de Orato,quae caeteris in artib aut sudijs sita junt,orator ignoret,iantumq. ea teneat, qua sint in disceptationib. aut in
usu forense, tamen his de reb. ipses, si sit dicendum, eum cognoscere debere ab iis, qui tenent, quae sint in quaque re; si de re militari dicendum fui ut Sulpicio, eum quaerere debuisse a C. Mario vine suosin de iure ciuili,communicaturum fuisse cumae Scaevola; sin de philosophia, cum Sex. Pompeio; atque se constat inter doctos, hominem ignarum Astrologia Aratum de caelosellisq. disse ide rebus rusticis hominem ab ag remotissmum Nicandrum Colophonium poetica quadam famulate,non rusica scripsisse; nihil esse impedimenti , .
cur non orator quoque de rebus iis dicat , quas ad certam caussam,tempusq. cognosciti itamus tamen hoc,quod utcumque fuerit,parum interest: inter nos fixum maneat illud, sententiam positam
in principio Consolationis non solum. imperfecta esse , quo quamuis probabilis esset, tamen suam
non haberet adian stam rationem, uerum etiam eiusmodi,ut necprobabilis, nec uera censenda esse
uideatur. SI c. Iam dixi,oratorem id minime curare oportere. Verum ueniamus ad Jenectutem. It I CC. Tu citius, quam ego: quoniam citius ortus es. SIG. Quasi uero nescias minores natu posse etiam citius, maiores natu tardius sene1cere, prout illis κακαγηρίοι, his ἐυγηρ α contigerit. Vt eqnim κακογi α γηράσκει ταχυ , b λυπηρως ή sc ἰυ-
52쪽
γηρία habet φαδυτὸν γηρως, O ἀλυ Πν. Sed per iocum me a proposito assicis .meniamus igitur ad materiam senectutis, et breuiu iplace agamur. R icc. Si licetiam mihi.
quod in Catone, ubi laudata est senectus, nulla adhibita sit
excusatio senectutis in Consolatione ui- ruperatae. -
librum de Coslatione scripsi et, eo senectutem tantopere uituperast, esi ea de re pon in Catone se excusaturum fuisse, ubi imm mectutem d quattuor illis accusationibus defendit, quod auocet a rebus gerendis,quod corpus faciat infirmum, quod priuet omnibus uoluptatibus, quod haud procul absit a morte: in quamuis in Dialogo Ciceronis, quis ne quiem ab illis quattuor viiijs vindicauit , non Cicero fueris,std Cato imitatione exprestus, centum ante annos nasus,quam Cicero; tamen potui se eum in prooemio se excusare, quemadmodum in prooemio libri primi de OratiD excusauit, de Commentariolis suis inchoatis,atque rudibus,qui
53쪽
sibi puero,aut adolescenti exciderant.nlud tamen etiam,atque etiam attende, ne istud quidem, quosais,i ιm oecere in prooemio potuisse. RI cc.Diari Ciceronem potuisse se excusare non solum in prooemio ,sed etiam in ipso Dialogo sub persona Gitonis,non nominatim sed in uniuersum, ut dicere in Consolationibus ubi agitur de codicionibus aetatum,solere senectutem uituperarissed id fieri, ut causia seruiatur, uere autem omni laude esse dignam; ut scilicet prudens Lector,qui ct Consolationem, illum Dialogum esse Ciceronis non ignoraret, quo illa verba tenderent, posset animo comprehendere. Sed,quod ais ipsum oecere, quod dixi,in prooemio non potuisse, miror te sic loqui. , Num, si licet in prooemiis urasi των ἔξω τοοῦπράγματος scribere,cur non licuerit τα περὶ τα πράγματος attingere, atque aliquem locum rapurgare,
qui dignus esse purgatione extimetur Z Tames enim scripsit Cicero,separatum proae tum uitio sum esse, eonnexum ita principium consequenti orationi esse oportere, ut non tamquam citharo di prooemium victum aliquod, sed cohaerens cum omni corpore membrum esse uideaturitamen, mad intelligendum si potissmum de caussis deliberativis, ct iudicialibus, τυ πο λιν, quod fit is ἀυλει , oes separatum E legitimo cantu, non solum simile em potin τὸ - ἐπὶ κτικων προ-
H m etiam prooemia historiarum, ut Sallustij in
54쪽
coniuratione Catilinae, in bello Iugurthino, ac quaestionum infinitarum,ut Cicerronis in prima rastulana, in alijs. Euoniam igitur prooemia in huiusmodi quaestionibus possunt se si arat'i
circo Bolumen habebat Cicero prooemiorum, ex
quo sepe eligeba cum aliquod συγγραμμα instia tuerat. unde factum est, ut in libro de gloria posuerit idem prooemium, quod in Academico te iis,quod non meminisse se illo abusum esse, ideoque cum agnouisset erratum suum, statim nouum prooemium exarauerit, Attico miserit, ut uetus desecaret , nouum agglutinaret, quemadmodum
scriptum est ad ipsum Art. Euod si admittuntur
quandoque prooemia separata,cur feriprooemium non poten,in quo res aliqua excusetur' S I G.Diacam, se attenderis.Si dedita opera primum uituperatio senectutis, deinde laudatio conscripta esset, tunc in prooemio fieri purgatio debui siet, quia liaber libro, argumentum argumento obiectum esset,quemadmodum factum t, cum Gabinius Glias ὰ Cicerone oppugnatus ab eodem defensus es. Se quoniam in Consolatione inter aerumnas humanas obiter etiam senectutis incommoda relata sunt,in Catone uero de industria senectus per Catonem ὰ quattuor illis uulgatis criminibus liberata est,ideo non debuit fieri in prooemio purgatio. RI CC HGquam legem prooemisse imponas,i Gut ostendi, in talibus quaestionibus prorsus libera
se possunt; ct tamen per te, nouam istam d D a ctrinam
55쪽
e irinam tuam uitiosa sintdi ullam contineant ex ke ationem,nisi liber libro,argumentum argummio obiiciatur. ιod quale sit diligentius considera. bis. Num uicet tiber libro, argumentum argumento non prorsus opponatur tamen aliquid, quod sit in uno,s eri diversum ab eo,quod fit in altero,potexi legitimὸ excusari; ut in oratore ad Brutum se; Ego idem, qui in illo sermone nostro, qui est expostus in Bruto, multum tribuerim Latinis,
uel ut bortarer alios, uel quod amarem meos, recordor longe omnibus unum anteferre Demosh
nem. in libro de Fato sic a tauta in alijs libris
feci,qui siunt de natura Deorum , itemque in tu, quos de diuinatione edidi, ut in utramque partem perpetua explicaretur oratio,quo facibus id a quoque probaretur, quod cuique maxime probabile uideretur; in hac dis utatione de Fato casus qui dam, ne facerem, impediast. Sic. ciuid ἰ quod illa excusatio non fuit necessaria, quia accusatio, quae adhibetur in Consolatione, non repugnauit
defensioni, qua post 'scepta es in Caton 'Ri CC. Ain tandem,non repugnauit eprofecto, si repugnare,s aduersari,obsinere, contra pugnam re , nescio quibus technis persuadere te posse exianimes,alteram distulationem,in qua senectus uia
ruperatur,accusatur, misera, atque infortunata ostenditur, non repugnare alteri,in qua sienes la dantur, fenduntur , ct non miseri, nec infortunati Oeniintur. de quo quia tu disieptationibus
56쪽
8neis plura dixi,qua m quae hic repeti debeant, nubit mihi aliud addendum arbitror, nisi me id , ut alia, litterarum studiosis iudicandum relinquere. S i c. a rasuisti,quo ego tandem modo probat rus sim,Ciceronem in Consolatione sua tanta senectutis incommoda persecutum esse, cu id baud
aliunde appareat , ct Plinius cum ceteras aetates aerumnosas asserret, unam tamen bane senile omiserit.Ergo, nisi probauero 'Aula,quae sunt in hoc Iibro fuisse in Consolatione Ciceronis,caussa cecia dero e si probaro tum demum ineptae reus imis tionis ero ἐ R i CC. Cur tibi potius uis credi en Autem in Consolatione uituperatam esse assi auri sine ulla probatione, quam mihi neganti Id quod licet probares, ob a a tamen maba non tuinem reus imitationis per me esses, cuius nu quam me esse accusatorem profestas sum: sed ab illis,qui tam multas ct rerum, uerborum for
des Ciceroni tribuunt, per me Cicer0 ex Distituto meo defenderetur. S 1 G. Nonne satis id tibi argu- . menti uiactur, quod Plato in Axioebo, clam item de contemnenda morte disseria et, uetatum, ut hic, singularum miserias persequeas , summas ipsius quaque ingraue1centis aerumnas exposuit. quas Plinius non attigit, ne in re clarissima labora/ et .RICC. Mao nominani Platonem in Axiocho, modo Aeschinem. Sed tu nihil ad rem. Dico autem non ualere argumentum,quia in Axiocho se
ne clutis aerumna exposiω sunt, etiam id factum
57쪽
esse in Cons. Ciceronis,cum aliqua senes us bona esse possit,qualis illa,quam Arist. inter partes felicitatis ευγηρLν appellat, non omnis sienectus si mala, quod tamen in ilia Consolatione cons lationis indigente, tanquam certissimum ponitur. Eua uera caussa fuit, quamobrem Plinius, ubi miserias hominum recensui nullam senectutis habuerit mentionem, non ea,quam tu assera, quia in re clarissima sibi non esse laborandum existimauerit. Cum enim alias quoque res clarissimas nam raueri ne hunc quoquepraetem isse quia claris
sma esset: sed praetermisi quia senectutem per se non esie miseram iudicauit.S I G. Sentias tu,qui quid uelis:ego quoque idem faciam.
quod multa sint non solum aliunde sumpta,& paullisper i
mutata, sed etiam ple-runq. deprauata. Sξ ν expone deinceps, a ta tertio loco posuisti. R i CC. Is est,quod multa, ut historiae, fabula,versus,sententia ,snt aliundesumpta, ct paulli sper immutata cum magna plerunque deprauatione. SIG. Tu Cicerone mutita reperi e scripsisti: ego pluribus allatis exemplis missis iud rectissme factum esse. Ra CC. AEqui
58쪽
qui non fuit illis tam multis opus: neque enim ego hoc negaui. SIG. Addidissi multa fui leuiter immutata: at docui quoque, eundem aliis quoque in libris commutata multa repetiisse, oe, cu idem argumentum fuemit Consolatis thoe Tusculanae, recte eadem utrobique, vel paullulum uariata tractasse. R i Cc. Vide,utrum hoc sit contra me, qui magis locorum θectaui deprauationem,an potius contra te , cum repugnet illi admirabili ingeno amplitudinciae singulari uerborum copia, quam uel ipso Cicerone ab inferis excitato expressi, ut,quod factitare Demosthenem observasset, qui,
ut tu locutus es, eademmet uerba,quoties apte ca
derent , adhiberet, id fere nunquam ipse faceret; quod res miram ingenii tenuitate , ct nimia
uerborum inopiam indicaret.quam repugnantiam alias notavi. S I G. Habeo,quid respondeamsi u
lim ,sed contendini in Cons multa esse depraua D. RICC. Hoc scilicet robur est argumentationis
mea. S i G. Velim,ut ea perpendamus .Huic autem
quaestioni satisfacere cumulate non postum, nisi hoc mihi maxime necessarium praesidium compserem,ut Ciceronem iisdem,qua tu infers, criminiabus se obstrinxisse in alijs quoque Juis monumentis ostendam,atque id ualere praecipue ad partum hunc legitimum ostendendum ex timem. Efenim siquis aliquem alicuius filium esse iccirco abnu
ret , quod pater integer esset, filius autem fortasse aut pedum, aut oculorum uitio laboraret; ego, si
59쪽
ad me eiusmodi caussa delata esset, cum alia, tum hoc in primis afferrem,eundem patrem alios quo-.que eiusmodi aut claudos, aut lusciosos liberos si , se, meque putarem praeclare operam meam nauasse. Ric S. Dii immortales,quam sevum es telum hoc,quod ribiparas,ut non possis scriptorem eum,quem tu ipse incognitum appellas id es, smulatum Ciceronem sanare, nisi uerum ferias Ciceronem. Euod faciunt quoque tecum quidam amici tui,uiri clarissmi, ut adulterinum Tullium plus nimio,atque indigne defendentes, germanum accusent. Ego igitur, qui in hominem incognitum
inuebor, cognitum defendo, accusator nomin bor : vos uero,qui cognitum accusatis, incognia
D si non uobis, at certe aluis tantopere fauetis, eritis defensiores ρ Sed veniamus ad depravata . S I G. Expone ista. R i cc. Ordiar ab historiis In Tusc. scriptum est, Decium patrem pugnasse cum Latinis , filium cum Etruscis, nepotem cum orabo: in ConsoLDecius pugnam cum Latinis, cum pater tantummodo decertaris . S i c. Sic aliabi quoque locutus es,ut docui, Cicero, ut cum de Deciorum patris, silis deuotione dissereret, L
tinos tantummodo nominarit. RICC. At opera pretium est uidere,quomodo docueris: atque int rimfauebimus, ne tuo telo Ciceronem ostendas.
S 1 c . In libro siecundo de Finib scripsit sic P. Decitis,cum se deuouet et, ,equo admisso, in media aciem Latinorum irrueret , aliquid de uolaptatib.
60쪽
suis euitabat e paullo post; Euod quide eius
fucium nisi esset iure laudatum: non esset imitatus quarto consulatu suo filius; neque porro ex eo natus, cum Pyrrho bellum gerens, cecidisset iuproeliosq. E continenti genere tertiam uictimam Ee .praebuisset. R i c.c. Non est locus similis. Nam Cicero de Finib. tres Decios tripliciter indicauit; patrem, Cum se deuoueret, Oequo admisso in mediam aciem Latinorum irrueret: filium, Guarto consulatu suo: nepotem, Cum Pyrrho bellum gerens. Simulator uero simpliciter dixit, De cios cum Latinis pro patria dimicantes sese hostium telis obiecisse. Itaque Cicero non errauit:mmulator uero errauit. Vides ne telum tuum contra
Cicerronem nihil adhuc ualere e S i c. In Tusc. ubi tres deuotiones, patris, fili, nepotis expressit, tria etiam nomina hostium protulit, Latinorum , Etruscorum, ni hi: cum tamen commodius pro Etruscis Gallos reponerepotuisse quod Decius filius cum solis Gallis, Liuro teste, conflixerit. Ri c c. Tametsi Decius filius in Etruria, no cum Etrustis,sed cum Gallis pugnavit: tamen, quia tu Etruria illud bellum Samnite Galli, Etrusci, ymbri contra Romanos communibus armis Im bant,non es mirum,si Cicero pro Gallis nomin his Etruscos, apud quos illud ipsum bellum ger batur. S i G. Scito. ergo, quoniam Casar pugna- sit chm Pompeio in Macedonia, pugnauit cu Ma