장음표시 사용
431쪽
facere satis unica hac interrogarione Ca A cap. 22. De Abbat bus , o mon this, id-Yoli Magni imperatoris ad Episcopos Galliae, Capitulari interrogarioniam cap.
et2. tomo 2. Conciliorum Galliae : D contie atione monachorAm , inquit , , ω-
trum aliqui monachi esse possent praeter eos , qui Regulam sancta Benediciti olertiant. In quirendum esiam ,s in Galila monaehi fuisient , pratisquam traditis Regnia sancti se n/dicti in his paγsthiis pertient f i. Et ibidem in breui capitul. cap. 11. pug regata monachi miae sent in Gallia , prius
it itixia ei dem beati v ri institntronem mitiere cerrent , sec. Nec morari debent quempiam illa verba ρ ne oren a mcnasteria regularia, quippe praeter monachorum coenobia erant & mansones clericorum canonice hoc est sub regula uiuen-raa quoque appellabantur : potissimum vero ubi Codegrandus Metensis F pisco.ta fossi, cum legamus saniatim Martinom B tium inde canonicus ) quae monaste
habuise , qui malis ante sanctum Reneri ctum fuit. Fequid amabo his verbis expressius 3 Nonne Imperator ille multa eruditione praeditus ) docet solam Aeanedicti nam rum extare Regulam ; atque in eam sententiam ire uniuersos illa sci licet tempestate solos Benedicti nos asceaticam vitam agere, cum & quaerat, φtrum aliqui monachi esse possent praeter eos qui Regulam sancti Aenedicti ob pus Canonicorum rogulam edidit quam M S. asseruant eruditissimi Viri lacobus Sirmondus , & l oannes le Preuos ) quamquam & extet alia regula, seu forma institutionis canonicorum to. r. concit. Gal.
pag. 329. Atque ad propos tum ut redeam , en argumenta illis longe veri sit ora : ex antiquissima vita M'. beati Iuniani pbseruant , & vllorum monachorum haud C batis, Clotario primo Rege Francorum,
s. lunianum ) quid urris haberet , qua
nasico ordane miram , gere , es Monachis praelarum beat imi Renedieri institit a fer
nari , regniarem estis miram in omnisus olis
quippe qui sit notior . quam de D ris feret fecuηdim R stitim iam stipra, cti meminerit , nisi Martinianorum duobus saeculis Diuo Benedicto antiquio
Verum ut nihil intactum remaneat, δc habemus impostam nubem testium si Apostoli verba liceat usurpare quibus euidentissime appareat, Regulam hanc per uniuersam Galliam suisse a reo. nachis susceptam tribus ferire saeculis ante Ludovicum pium De sancto Mauro qui primus illum aduexit , ex in Θυ.
eo dici multa debeant , flebo ) libet a l.
etius repetere ac protrahere sermonem, ideoque so res ipsos a ire. Concilium Turonense Ann. Chr. 8 3. celebratum, cap. 23 Mon e tu Asonachorum , in quibtis rettila beati Benedim Patris conaseruabatur , sed nunc forte qualicumque negligentia subrepente rem ius , ac disso Λ-tius custoditur ; mel certe penitus oblita negligitur , bonum τIdetur , mi ad prist- num statum rearetatur , sec. Explicatio
Benia Ari Patris , oe. Habentur & ip sis ima verba apud Andream dia CheLne. tomo primo Histor Franc. scrip r. pag 3 3 C. Ex fragmento vitae sancti Iuniani. in testamento Leo et, di Abbatis sancti Aniam Aurelianens seu tabulis fundationis monasterii Floriacensis, ab ipso mei Abbate condirae, Anno Dominicae Incarnationis D C. XXIII. haec de senedictina Regula perhibentur : In quo monasterio ) mone ista non indigent , verba namque: nachs iuxta Rgulam sanctissimi Aenearcti, Otim L gula sanen fi m dιζIι confertius aiatur : Et ad pristinum statum reaertatur, nihil aliud de norant , quam multo ante tempora , quibus illud decretum sanciatum est, Regulae Bbnedictinae usum ex ercitiumque ex tisse apud monachos.
Et illa ipsa confirmat Concilium Cabii lonense r. ab Episcopis prouinciae Lugdunensis ann. imperij Caroli magni a 3.
odi domni Coumbam ιon flere hebeant, gala iter de freti state proprietat Is meae
Christo praesiti confrν δεδει νη , se. Iis ex verbis in coenobio sancti Aniani eandem Regulam an re illa tempora fuisse receptam perspicere est. Nec ullus exinde sibi tacessat negotium quod hic mentio fiat Regulae scircti Collimbam : illam siquidem nonnullis in Galliae monasteriis
432쪽
Ad Epist. B. Lan franci Archiepiscopi. 3 5s
vnaeum Benedictina colebant coenobi- Astib Regati functi leneHai , meI Coumsis tae ea rempestate , quod inter alios pro- ni conuersari , is tinere debeant. Qui dit orderi c. Vital. histor. libr. 8. sub fi tum ξ His videlicet ex verbis indigitat ne in i siquidem Regula , seu verius Regulae , clim trifariam reperiatur, nihil aliud esse videtur , quam constitutiones, sue, ut vocant, declarationes in Regulam sancti Bene dieii : binae etiam paraenetica praecepta tantummodo subministrant; alia vero infigendae poenae modum pro culpae grauitate specialius, quam D. Be. nedictus , praescribit; quemadmodum ex Vetere praefatione M s. ad Columbani Regulam docet Stengelius in corona tu cida, pagina I 18. Atque id quidem obscurum hasce regulas inspicienti haudquaquam, mea sententia, patebit. His
finitimum est illud vitae sancti Mommoli primi Floriacensis coenobh Abbatis , ac disci ouli beati Leob odi, ex veteri codice monasterii sanctae Crucis Burdigal. Noriamam regatari, ω tae concupitiit Mommotus ) contemptat oni diuinae cuprens adhaerere , religronem eximi, Patris Beneὰ cti quaesiuit , ori omnium Regs intimo corde fera
sire d siderans , sub patre Leobodo christo mersis famulari. Iudica et Britanniae Rex, factus postmodum monachus , in monasterii a se conditi sancti Ioannis de Gae- Io , nunc sancti Meneuenni , vulgo δε nei Meen, fundatione M S. profert haec
verba t Honor, o gloria Deo Omn potenii , O famtilo e in Benedrao Monachortim parenti in terris iam defuncto , sed in eistis perenniter titienti. Deinde post alia: Hosatitem reditus in perpetuum donamus huiemona risis fanti Ioannis de Gaeti , pro alendis migintiscto monachis Deo fertilenti hos sub Rettila S. Eenedicti , oc. Haec au tem circa annum s3O. acta constare vi
detur. Praeceptum Clotarij III. Regiqde fundatione Monas heri j Corbe iens,
li Aps Artim , sancti Stephani protomart)ris , sper fluuium Somnam , in loco , qui
aicitur CoγέZia , mbi praes minerabilis Tle idi Abba, pro aeterni Numinis intuitu aut sicari praecepimus ot Monaesi subsancta Re rati s Benedictina nimirum, vi supra probatum est ibidem debeant con Mersari. Et in priuilegio a Bertefrido Ambianens Episcopo eidem monasterio
concesso , ubi supra post medium : Vi quieti sub Rerula sancta j s montichimisero
AbeaΜt χὰ 'φὰm monasteratim de e tilentes. At vero obiicis , infra cernere sunt is a. Illud etiam addi placati, ιt ipsi monachi
Berte idus, aliam esse sancti Benedicti a sancti Columbani Regula, cum disiuncti-ue hic loquatur. Itane vero 3 Num par
ticula iei semper disiunctiva est. δρ non aliquando pro copulatiua , seu maiori explicatione usurpatur ξ Rem probemus
exemplis: Terent. Eunuch. 2.3. 23 Maxime me tibi am cum facit mel virtus , mel Eoctrina. Cicer. de claris Orat. I 31. MALiorum ῬeI hoxori , ωeI periculo feroire. In ' ulsoque pro se sumi norunt Gramma tici. Sed ad rem S. Benedictus in prologo Regular : Succiniatis ergo de , mero eruantia honortim actutim Iumbjs no ris,
cte. Quae se elucidat doctissimus Petrus socrius sancti Aniani Abbas , post Episcopus, in commentario M S. in Regulam sancti Benedicti. Expone hoc vel ρνο quia se boni actus desunt dei non habes me ratam , tele Iacobo , fides sne verrbm mor itia est. Idem in cap. 46. eiusdem Regu- lae explicans hac verba : Ante Abbatem,
vel congregationem : Expone vel , pro θί , qtita tales proditiones con Oene1uκt feri in
capitulo , sec. Et Hugo Menardus in illa verba cap. 3. Concordiae Regularum Stib Regula , mel Abbate : pag. hor. Haec ren anctim sumenda sunt, Ita si particula,
vel ponatur pro copulati a. Sic et am loqui tur S. Eulo lus IIbr. a. memorialis sanctoram cap. . . sui dudum sub regula , vel Absalὸ se dediderant. Et lia pas m Aqui-
stis eiuntur. Ille ipse iterum a s titulum capitis 46. De senibus , vel insantibus. Hoc titulo , inquit, particula, vel tumitur
copulatiae , non dis unctiue , quia caput agit de viris se Quorsum autem in coenobiorum fundationibus , gesti sue sanctorum Regula S S. Benedicti, & Columbani passim obseruanda proponatur , praecipiaturque paucis haec habeto. Ea pro .pter utriusque fit mentio, quod vii supra memorauimus quasdam leges , atque instituta condiderat B. Columbanus, quo melius strictiusque Regulae penedictinae inhererent coenobirae. Pri terea adeo celebris Collibani, 8d discipulorum eius doctrina, pietas, sanctitas Galliam uniuersam illustrauerat ut Regulam sancti Benedicti nomine Columbani utpote illius obseruantissimi appellarent omnes, cum una, eademque esset , duplex tamen sortita nomen ; quod & pari ratione , hodieque identidem occurrit inter legen-
433쪽
dum videlicet Regula Cluniacensis, Regula Cistertiensis, Regula Caelestinorum,
Camaldulensium, &c. ordo etiam Clutaniacensis, Cistertiensis, Beccensis, Caelecti norit, Siluestrinorum, &c. quamuis Regulam profiteantur nullana, praeter Benedicti nam , constitutionibus tamen , institutionibusque diuersis, quibus ab aliis eiusdem Regulae cultoribus secernuntur, adornatam. Huic veritati suffragatur priuilegium, seu confirmatio fundationis Monialium B. Mariae Suessionensis a Drausio
illius ciuitatis Episcopo, regni Clotarij 3.
anno . ubi in fine haec leguntur: Vt in ramonasterium virgines, o casta debeant Domino militare , fecundum votum aepe diciorum Deum timentium , qMi construxerunt
Regulam S. Benedicti , ut risiquam in ipso
monasterio introierint Domino militare, fora, de imo monasterio exire liccntiam non habeant f se ad modum Luxoviensis monasteris, quod B. Columbanus tenuit , Regulam nempe ivradiniam , adprofectam animarum earum studeant in omnibus custodire. Notes hic velim lector, Ad modum Luxoviensis monasteri , quibus profecto verbis docet illud
priuile'ium , adhortaturque , Ut Regulae S. Benedicti praecepta ad modum Luxo utensis monasterii, hoc est prout inibi ob seruatur , una cum statutis a B. Columbano digestis, studeant adimplere. Pro ramus tandem quasi robur, di firmamentum eorum , quae de Regula Benedictina,&Columbaniana in medium produXimus, e tabula fundationis coenobij Solemniacensis cuius conditorem S. Eligium Episcopum Noviodunensem asserit haec tabula quae in rem nostram faciunt non nulla , Benedictinis omni veneratione exosculanda; Iis etenim oraedicatur & ipse Eligius Benedictinae familiae alumnus quod fauente Christo , dum vitas sanctorum nostri ordinis euulgabimus , luce clarius sumus ostensuri) B. quoque Columbanus, & eius monasteri j Luxo utensis coenobitae . In hac ergo fundatione post initium ita Abbatem, & Monachos suos
alloquitur B. Eligius e Ea tamen concito. ne interposita , ut vos , vel successores vestri tramitem religionis sancti simorum virorum Luxoviensis monasterii, consequaminio Regulam Eeatis imorum Patrum Benedi-riti, se Columbanifirmiter teneatis. Et multis interiectissimili modo te, Beatissime Pater Remacie Abba, tuosque successores , vel subiectos postulo , per indiuiduae Trinitatis maiesratem obtenor , ut Regulam supradictorum Patrum, quam in saepe memorato monasterio Luxoviensi tenent , omni cus odia
teneatis. Euidentiora sunt ista, quam ut A tempus in illis explicandis conteramus: stet ergo ex praedictis Regulam sancti Benedicti, Regulam esse sancti Columbani, maXime vero cum semper Regulae, non Regularum meminerint authores ; quod S infra patebit. Ad alia nunc, seu potius eadem semper probanda , procedamUS. Author vitae S. Titionis discipuli B. Remacti Abbatis Solemniacensi S , tyrocinium persequens sanctissimi illius viri Cum igitur , inquit, ad istud monasterium Solemniacense in Titu Huenisset , cst ab A Abbate summa cum gratulatione suscepimfuisset tyrocinio Chri si insignitus , ardenti simo amor dumIestim desiderans, ub SyPatrum Columbam, se Benedicti regula inter stat res habitare capit. Sic MS. liber eius dem monasteris.
Ex Desiderii Cadurcensis Episcopi vita MS. florebat circa annum 539.) Nullum quidem eo tempore in urbe Cadurca propositum monachi, neque habitum religionis, aut Regulae caenobialis intrauerat: Instituta Benedia D non longe distabant . Desideri' au-
cam intrauit , huius sub die haec Religio adolescere caepit , Nam se Mysiacente carno-b uis huius tempore a tiris laudabilibus Ansberto , se Leothadio completum est, ct in ipso
oppido a sanctis viri, monasterium his diebus exorditum. Alia complura monasteria eius sub tempore fata creuerunt. Ex vita S.
Agili primi Abbatis Remacensis monasterij S. Columbano aequalis ) antiqua
atque Optima manu exarata. Apud se Agnoaldin Pater S. Agili) Columbanum aliquantisper commemorari fecit in γilla , qua D Honor acus dicitur , a quo voluit Agilum iam septennem benedici ; sed persuasit parentibus , ut puerum Deo osserrent. Die ergo δε- signatά Pater Agili applicans sacris altari bus charam sobolem, obtulit in dicto monasterio , largiens per titulum testamenti copiam
fundi es familiae. Inde verb quid colligere est ' illam videlicet formulam Deo offerendorum pro aris puerorum petitam a Regula sancti Benedicti cap. 39. in quo haec habentur : Si quu forte de nobilibus eri fluum suum Deo in monasterio, s ipse
puer minori aetate eis, parentes ei in facianto petitionem , quam supra diximuι: ct cum oblatione Vfampetitionem, , manum pueri inuoluant in palla altaris ,sc eum osserant Et infra, Si aliquid dare voluerint paren. tes in in eleemo Onam monasteras pro mercede sua, faciant ex rebus , quaae dare volunt, δε-
nationem , sec. Vita sancti Rigomeri Abbatis, ex MS. Floriacensis coenobii haec suppeditat. Eorim tempore s Chil deberti Regis Francorum S. Auitus, O S. Cari-
434쪽
Ad Epist. B. Lan franci Archiepiscopi. 3 6
lGH in usae heremi solitudine binas cellu- A Insulae condito ab Ansoaldo &Gemetita otiosi sancta Rogoti Benedicti nati teli A WV m m cet J mirifice ad catierant Deo, fulti quoque
S. Innocentis Caenomanicae mrbis auxilio,
oc. Vita M s. sancti An berti monachi Fontinellensis nunc S. Vandregesti) monasterii , ac postmodum Archiepiscopi
Rothom agensis, passim sonat virumque,& Vandregestum, & Ansbertum institutum Benedicti num suisse professos, ac proinde eo nobitas illo in asceterio D. Benedicti normam coluisse vel iisdem temporibus, hoc est Lotharii , Dagobertice si sanctam Regulam vel ea tempestate viguisse. Canon a 3. S. Leodegarii Augus o dunensis Episcopi A. c. 67C. haud quaquam praetereundus in silentio : De Abbatibus mero , Oel monaclis obertiare consenit, ut qui uad canonicus ordo mel Regula saneti 5enedicti edocet, es imp re , es cu- nodire in omκrbm debeant. 5 enim omnia Derint legit me aptid Abbates, melmona e-ria confertiata , o numerus monachortim , Deo propitio , augebitur ; es mundus omnis per essem orationes a triri malis carebit
Francorum Regum i fateri necessum est: B contagis . Canonicus ordo hic refertur ad
episcopus S. Ansbertus , priuilegi, stit authoritate edixit νt per succedeκt a tempora se-etinatim S . Patris Renedicti Re iam, sit praecedensium Restim, Clodosei sideticet. esCAilari , simulque Ch tririti, o Thesiaritaei priΛilegioram authoritates docent, ex δε- metipsis sebi perenBibus temporibus Abbatem et g ent smonachi Fontine lienses in quo/tiam iuilia allegationis Ῥerbo praesentes tu, tur que, qui ibi em militaturi erant, con
canonici S pri erant, Abbates etiam solebant vocitari; Regula vero S. Benedicti ast monachos. Huc accedit doctissimi Me. nardi ad praefationem in concordiam Regularum sancti Benedicti Ania me Abbatis , omnibus Abbatibus, & monachis destinatam obseruatio , haec verba illustrantis: Occurrit animo ea, quae a tepidis, se-
gnibusque monachis dicta olet. Quid , , caeterae huic Benedictinae ) conferunt stringit, ut scuti sub eius regimine , ita se C Regulae ' QMd ad me quas non promi-
deinceps, se ipsi, se posteri eorum secundum
Regulam S. Benedicti fideliter Christo deseruirent, sec. Extant etiam haec inter concilia Gallicana, necnon & inter generalia ultimae editionis ex Typographia Regia. Refertur in vita p. Aichadri apud Surium die is . Octobris, S. Philibertum Gemeticensis monasterii Abbatem, cum Ebroini persecutionem declinasset, con fugissetque ad Ans at dum Pictauensem Episcopum, rogatum ab eodem Episcopo, quatenus monasterii, quod ipse re. Dcens CXtruxerat, regimen susciperet: cui annuit S. Philibertus ea lege , si s. Ai-chadrus , qui tunc temporis monasterio Quintia censi praeerat, coenobio Gemeticensi praefici non recusaret. amobrem in somnis ait Fulbertus Vitae author ) B. Aichadro apparuerunt , Episcopus vir ampastoralem, Beatus vero Philibertus Regulam S. Benedicti porrigebat, ambo etuas uno ore dicentes Surge stater, se of cium , quod tibi a Deo imponitur, obediente Ucipe. A si pertinet legere, &c. Gum hic author omnibus monachis Ecclesae occidentalis loquatur ; quidamque tepidiores opponantse solim sancti Bene tecti Regulam vovisse, abin, quae in hoc opere continentur, ignorare ; pG-ntim est solam sancti Benedic si gulam Iempore huius concordiae auctoris , hoc os Caroli magni, se Ludovici P, a monachis Ecelo Occirint elis obseruatam se ; alioqui epistolis dedicatio , auctori que obiectio Ineptae e ssent.
Sed operae pretium est, ne quid scrupuli pungat iterum , obiectiunculam audire
nonnullorum, Regulam B. Benedicti asserentium totum modo e uulgatam Vniuersim in Gallia ann. 7 3. Atque id nequicquam probare conantur ex illo Synodi Liptinensis Can. I. tom. I. concit. Gall. Abbatos vero , ct monachi receperunt Regu- iam sancti Benedicti ad reflaurandam normam R egularis vitae. Quasi vero istud ver bum Recipio ex re dc capio conflatum, rem semel depositam, traditam uerursus asiu-
cipe υirgam , per quam subditorum errata Emere, iterum capere , resumere , recupe
rrigas , o aae rectumdisciplinae reducus librum etiam , ut tu primo quae in eo exarata sunt custodias, se in his tibi subiecIos infortamare ne desistas. Ex quibus antiquam illam traditionis Regulae,& baculi pastoralis in Abbatis benedictione consiletudinem, quae hactenus perseuerauit, notare est: vide Pontificale Romanum in benedictione Abbatis.) Deinde hisce inmonasteriis, Quintiacensi nimirum, Hieriae
rare, non significet λ Cicero a. de orat. Recipere arcem amissam. Et Liuius libr. 9. Recipiant arma , quae perparitionem tradiderunt. Declarat ergo Synodus illa Abba tes & monachos , qui Liplinas conuene rant, Regulae Benedictinae obseruationessusque deque habitas eius sanctionibus vltro sese submittentes j ad pristinii velle rigorem reuocare. Alioquin hςc si mini me intenderet Srnodus potiori iure Cle-
435쪽
Hessiasticas tum accepisse fateri oporteret quod equidem cogitare, nedum assirmare , absurdissimurn est. Sic aurem habet praefatus canon : Et omnis Eccle astici ordinis clerus, se Presbyteri, se Diaconi cumrptiquis clericis , suscipientes antiquorum patrum canones , promiserant se ecclesia pica iura moribus, s doctrinis ministerio recuperare. Tandem vero, quς supra retulimus, elucidat, confirmatque concilium itidem
apud Liplinas , sed priori anno , hoc est
nachi, se ancillae Dei monaseriales iuxta Re . d ulam S. Benedictri caenobia Nel xenodochia sua ordinare, ghbernare studeant is vitam propriam degere secundum pr edicti Patris
ordinat nem non negligant. Viden hoc ca
none omnes dubitationis tenebras. si quas verbum Receperunt ingesserit, prorsus expelli λ Nempe h1c coenobitas olim da-litio Benedicti no nomen dedisse supponit, cum & eo S, ut iuxta Regulam D. Benedi-Eti, atque eiusdem Parris ordinationem vitam instituere non negligant, adhortetur concilium: Si quidem nonnihil negli. rere quis dicitur , dum praeceptum aliquod , cui antea obstringebatur, aut demandatum sibi ossicium , votumue emis-1um praetermittit, vel contemnit. Certo certius ergo ex praedictis omnibus infertur . antequam Ludovicus Pius imperaret nec enim tum quam plurima monasteria monachis Benedictinis aedifi-
data fuisse inficias eo) Regulam sanisti Benedicti fallem in his episcopalibus. Ande
avensit , Pictaven si , Aurelianensi , Cadurcensi, Parisiensi, Cenomanensi, Sues sionensi, Vesontionens, Rothomagensi, Meldensi, Moguntinensi Turonensi, Cameracenii , Lemovicensi Ambianensi, Augustodunens, Redonensi extitisse. V rum de his plus satis. e Sed timore Francigenarumὶ Quod obiter hic tangit B. Lan francus fuse ni fallor ) enarratur ab Eadmero historiae nouorum lib. 3. pag. 17. postquam probauit S. Anselmus medio in concilio vitae monasticae obstrictam non esse Mathil deinde care a promulgatam. Et post alia. At --
se Lan francus quaestionem ipsam consilio
generatis concili' taliter soluit, Ῥt eis procastitate, quam e tam manassae rei octensione amare testatae suffrant, dcbstam magis reuerentiam iudicaret exhibendam , quam vi iam seruandae religionis continentiam , nispropria voluntate aneterent , υiolenter in
Iberniae Episcopo Domnaldo Sive pag Domaldo. Armachanum hunc ut reor) vel Dublinensem intelligit, utpote Metropolitanum totius Hiberni consul , quemadmodum superius Ioanni Rotho- magensi Archiepiscopo scribens epist. i 4. Normannorum Archiepiscopum nominat. Iuri nihilominus Cantuariensis Archiepiscopi subi iacere Metropolitanum illum, fidem facit Venerab. Beda libr. 2.gent. Anglorum. Vide dicta ad epist. 4.C h. Porro antiquum Hibernicae Ecclesiae statum describit in hunc modum , Idem Beda loco citato lib. 3. cap 4. Habere autem solet ipsa infula Rectorem semper Abbatem Presbyterum , catus iuri se omnis prouin via , se ipse etiam Episcopi ordine inum tuto debeant esse sublesti , iuxta exemplum primi Doctoris illius Columbani) qui non Episcopus,sed Presbyter extitit se monachus,
b Hane de infantibus tenere sententiam ὶD Ex consequentibus verbis, loqui de communione Corporis Christi infantibus ante usum rationis proxime post susceptum baptisma porrigi solita, perspicuum videtur. Prisca etenim consuetudo fuit in Ecclesia Eucharistiae sacramentum paruulis baptizatis conferre, ut planum est ex B. Dionysio cap. 7. de Ecclesiastica Hierar
Id est : porro Pontifex puerum coHortem facit sacrorum mysteriorum , ut in eis educetur,
sec. Ex lib. Sacramentorum D. Gregoris Henrici primi Anglorum Regis uxorem, E ab Hugone Menardo evulgato de bap- quod nequaquam sponte sua septennis in tisimo Sabbati sancti; ubi de baptismo in-
- ' U tantium: Aui etiam non prohibentur tacta
ri ante sacram Communionem , si necesse fuerit. Ex epist. Iesse Ambianensiis Episcopi ad sacerdotos de baptismo post me diu: extat post epistolas Hincmaria Ioanne Cordesio editas ) Nouis e autem Corpore se Sanguine Christi confirmatur infans, ut eius possit esse membrum, qui pro eo pasus
eis, se re urrexit, sec. Ex sancti Augustini epistolaior. ad Vitalem Pelagianum. Vi monasterio velum suscepisset, sed quo pudicitiae consuleret ; Episcoporum , qui
eidem concilio intererant, rogat opinionem : illi vero magnum Lan an cum in medium producentes , sic B. Anselmum assantur )d licet leui argumento proba re posemus, eo tamen cum opus non sit, se e sedemus , nontris argumentis sorem tenentes parem iudici, huius sententiam a Cenerandae memoria Praedecessore vel ro , s
436쪽
de si placet, velit & praedictum Meri,f A
dum notis ad productum lib. Sacrament. pagin. IO6. Infantibus rationi S Vsius nondum participibus de necessitate salutis Eu AD EPISTOLAM XXXIV. charistiae sumptionem haud esse probat B. Lanfrancus hac in epistola. Id etiam declarauit Concilium Trident. Sessi a I. c.
q. &can. q. Rationemque adfert his verbis Siquidem per baptismi lauacrum rege n rati, se Chrisio incorporati , adeptam iam filiorum gratiam . in ilia aetate amittere non .possunt. Neque ideo damnanda est antiquitas, si eum morem in quibusdam locis aliquando seruauit, sec. Non modo in ip a baptismi susceptione sacram Eucharistiam sumebant infantes ; sed & postea sacrificii reliquias ut antiquitatis more loquar )quarta Sc sexta feria innocentes indicto eis ieiunio , vino conspersas percipiebant.
ο deli laico si Presb ter desit baptizari, sec.) Adeo perspicua est ista sententia
I L Conquestori; cuius antitheses supplemento suo M S. ad Sigibertum intexuit
Robert. de Monte ad ann. IO87. uel min, inquit, omnibus Normann ae Constitiabus fortior fuit, omnibuι Anglorum Regibus pote tior; omnibus aedecessoribu uis lauri dignior. Erat autem sapiens , sed astutus
A locuples , sed cupi u 3 gloriosus tae famae de
ditus. Erat humilis Deo seruientibus ; du=us
i resis entibus , sec. Deinde concludit
hoc modo: pacis atitem tantus utictor e
rat, quod puesta auro onisa regnum Angliae pertransire posset impune. Tam potenti. atque adeo fortunato Regi, quid tandem, simul ac e vita migrauit, euenerit; Sic exhibet orderi c. Vitat. lib. I. hist. Ecce potentis imus heros, cui nuper plusquam cen- cum milha militum feruidibant avide se
quem multae gentes cum tremore metuebant,
pene quotidie usu venit ) ut probatione minime indigeat in consesso enim est apud omnes , absente Ecclesiastico viro , posse laicum quin & mulierem , Vrgente Decessitate , aqua christiana tingere insania
ἁ Nec eum tamen, se. a ton orriosi litim friungant in Propter rationes superius a Concilio Tridentino allatas. e Abrensntian m eis decretiimus Hia tus adeo enormis hac in epistola occurrit
teramue calcis lineam haberemus: at beneficio Ioannis se Pre uost, ecce integram quam exscribendam ipsemet ex lib. epi stolarum Hibernicarum ab Vsserio vulgatarum , & ad me transmittendam cura uit J damus in lucem. Illam ipsam nihil Cminus numeris omnibus minime esse ab solutam extremae lineae apographi a Iacobo Sirmondo mutuati scrupulum ingerunt. Illae ergo ita habent: Si pollutu manibm Co in Christi , o Sinainem fancti ficarepraesum erit. Omnipolres Dominuου vos bene leat se de pastore festro des deratam vobis Iaeritiam iribtiat. Quae quidem verba in Vsseriana e itione non CXtant. Vnde haud ita alienum a vero fuerit, asserere nequaquam huius epistolae , sed responsionis ad 3 . epistolam Dublinensium, aut aliam id genus fore conclusio nudam humum derelictus , sec. Caeterum ex annotandis infra patebit, Regem Guillelmum , cum ad ipsum hanc &ssequentem epistolam scriberet B. Lans rancus, degere in Normannia. b Sicut Angelum Dei) Alludit sui reor ad sapientem Thecuam , AbsalomS reditatum a Davide expostulantem : Sicut enim Angelus Dei sic es Dominus meus Rex , ut nec benedictione , nec mais temone moueatur.
Vel ad Esther. Is. 16. Vel sane dixerim Vr nihil prVter exordium at ue uti ut at ii a i ' IJ Φ. V eis and dixerin
geli est timorem expellere . atque omnia prospera & saluti profutura subministra. re; ita Regem competit subditorum animos sedare, procul molestiam,&hostes propulsare , nullisque parcentem laboribus , pacem prae omnibus toto in regno
lam. o. ad quem est eadem cum insequentibus ΑΙ.& 2. E AD EPISTOLAM XXXV.
FPiscopos Ga idus) Constantiensis in pag. 348.
Normannia: cuius ad epist. 33. meminimus supra. a Guillelmus de I arenna ) Comes Sureiae siue Suthregiae in Anglia. Guillelmus Gemeticens hist. libr. 7. cap. 22. dclib. 8. cap. 38. Fundator extitit monaste
rj j S. Pancrati j in Anglia, teste Orderico
437쪽
mentum Guillelmi Regis Anglorum Ecclesiae S. Pancrati j donationem profert, in Bibliotheca Cluniacensi. pag. J3I. Robertus Malu) Clarissima apud Ca-Jetes familia Maletana: unde & illud Gal.
licum prouerbium : Les Maleis , O les M. irteaux font les plus nobies de Caux. In-zer Co nomina eorum qui cum Guillelmo Conquestore Angliam ingressi sunt, in fine historiae Normanniae script. ab Andreadu Chesne , Ma et recensetur ante medium e necnon dc in fine catalogi proxime sequentis, qui praenotatur, Magnates superuites , dcc. Robertus Malet stire. In Consequentibus quoque duobus catalogis iterum Robertus Malet reperitur ; &
gnam partem de Lono Irir. Scolos vero ita perdomuit ωt nti sitis qai fabricaret nauem mel se ham ausus esset plusquam tres clauos inserere. R eenauit autem is . annis , o mortuus est in insula quae Cocattir ΥΛ.b Patricium , quem oc. ad nos confecraniarim transmisi, cre.) Suspicor Dublinensis cleri L populi litterarum latorem suis
se Patricium, ut constare tum ex eisdem tum etiam ex his ad Gothricum, videtur. B Porro antecesserum more , obedientiae profectionem, peracta ordinatione, edidit ad eam formulam.
sp ISTOLAM XXXVI. Ropterea elegimus presbyterum , se. )Antiqua consuetudo fuit in primaeua potissimum Ecclesia , cleri de populi suffragiis Episcopos creari. in Oriente
licet usus postea inualuerit, ut in Episcoporum electionibus populi suffragia minime exposcerentur : post Synodum nempe Nicaenam , quae can. 3. Episcopos, nulla cleri plebisque facta mentione, ab Episcopis eligi, atque ordinari iubet. Et Laodicamat can. 13. Sacerdotum electiones turbis . siue populis permitti vetat. In Occidentalibuq tamen Ecclesiis ius
istud sugi agit in renuntiandis Episcopis
populo remansit, ac diu perseuerauit; do. nec pulsis Romanis exorti Reges , sua interesse ducerent, Episeopos eligi non nisi arbitratu voluntate sua. Et haec eruditione clarissimus Sirmondus multis probat exemplis in praefatione ad formulas antiquas promotionum Episcopalium , ad calcem tom. 1. Conciliorum Galliae. ι mbis fisocientisi me cognitum , c. Plures id genus literarum formulas, loco proxime citato formula T. & seq. videre est. MD Ap ISTOLAM xxxv II.
LI Regulo , ut author est lacobus V 1 serius in Epistolarum Hibernicarum Sylloge, nota in epistolam B. Lanfranci ad Terdeluacum & ad hanc epistolam rGoth ictis hie, inquit, noA alius fuisse vide- ,, Visquis aliis praesidet, s &ipse a- , , cibi is subiaceat, dedignari no debet. ,, sed potids obedientiam quam a subie- ctis suis desiderat habere propter Deum studeat praelatis sibi per omnia humili- C ter exhibere Propterea Ego PATRI - , , Cius ad regendam Dublinam Metro olim Hiberniae electus Antistes, Tibi
Reuerenti Pater L ANFRANCE, Britam, niarum primas, & sanctae Dorobernenis sis Ecclesiae Archiepiscope. professionis ,, meae chartam porrigo: meque Tibi tuis seque successoribus in omnibus quae ad christianam religionem pertinent, ob M temperaturum esse promitto.c s A lj le time sibu copulata, pro arbitrior. o mountate reliκquere ) Huic serpenti
Crbo occurrendum praemonuerat B.
Lansean cum Gregorius 7. Papa epist. I. in Appendice his verbis i Iriam staterni
ratem etsi monitore non egeat, impellente tamen nos sollic itidine admonemus , quatenus
grauiora quequaqtie refecare vitia studeato inter omnia es prae omnibus nefas , quod de Scotis auQtiimas , quoa plerique m de cet propriaS mxores nonioiam deferunt sed etiam
vendunt, modis omnibus prohibere contendat , sec. Adeb pestiferam luem adhue grassari tempore B. Anselmi demonstrat E ipsius epist. 141. & 1 libr 3. Non Scotis modb vel Hibernis, sed & Anglis loti. gh ante tempora sancti Lanseanci id vitii
innatum fuisse commemorant antiquiores authores . Gildas in excidio Britananiae post initium , habet Britannia, sed tyrannos. Et post paucti. Etiam plurimas coniuges habentes , sed scortantes se adusterantes. D. Bonifacius Archiepi .copus Mogutinus apud Malmemur. lib. I.
de σest. Anglorum , nefanda illa Ethel ta berto
438쪽
Ad Epist. B. an anci Archiepiscopi. 37 I
berto Anglorum Regi obiicit. Quod A sacς cap. a. Episcopi quique insis paroch iautem Scotis fuerit talis libido quas hae
reditaria, ostendit S Hieronymus libraduersus Iovinianum , ante medium. MD EPISTOLAM xxxvi II.
raerniue Regi Terri deo ) Iacobi Vsserit coniecturam hoc loco cum dc nihil aliunde suppetat de Terdet uaco ὶ inserere visum est: ille igitur ad eamdem epistolam in notis ad epistolas Hibernicas asserit Terdeluacum nequaquam Gothri B sumitur prolite, unde verbum Gal. PIairiici successorem , sed eodem simul tem- & Placitare, id est, in iudicio litigare, aut O Misit in illorum missaticis ; Comitesque m
eorum Comitatibus pariter placita teneant,
c. Ibidem in Annunciatione eiusdem Caroli, & nepotis sui Lotharii apud S. Quintinum , post medium. Per omne recignum nostrum Episcopi, Mi i Aburi
Comites placita teneant illa placira omnis homo , qui placitum custodire debet, sine exceptione , se excustione cusodiat. Iubet Concit. Arelat. 6. cap. H. Vt placita publica eo secularia eque in atriis basilicarum,
neque in ipsis basilici ant. Placitum etiam pore & Gothri cum Dubliniae Regulum,& Terdeluacum summum Hiberniae Regem egisse. b Contra Gnctorum Canonum ρrohibitionem, sec. Tritas res adeo non hic retexendas iudico. Quod ad coniugia adulte-tina sat dichum proxima epistola. Non ab uno Episcopo, sed a tribus Episcopum
ordinaridum ad epistolam r1. e. nonnihil adnotatum est. Plures vero in una ciuita-
contendere, secundum placita legum &iudiciorum agere: Gallice, PDider. AD EPISTOLAM XL.
Villelmi Comitis , cnius prudentia , se Hic legitimuου ait Gemeticen. siue lib. .his . cap. 13.) es liberalis C ν Aue ligam Euer, Poemiae stium in com emte episcopos minime constituendos pas- C habuit , ex qua Gos suos , VCiI Imum essim prohibent antiqui Canones &patrum Rogerium contumacem procreauit i duo creade creta. Hilarii Papae epist.2.D. . Conc. Lugdu. t. can. 1. Cabilonensean. 63 C. can. . Velut δί pecunias ordinationum gratia haudquaquam exigendas Condit. Turon. 2. can. 27. Concit. Nicam i r. can. 19. De chrismatis unctione in baptismo consetendo fuse Menardus noster tum ex Patrum sententiis tum etiam ex diuersis con 'ciliorum canonibus, in lib. Sacrament. D.
gerio Comiti Guillelmi Comitis filii Obserni si coniecturam interserere liceat filio. De quo Guillel. Gemet.his . lib. I. cap. 2 . Guillel. Malmest. l. 3. de gest. Angi. in Villelmo 1. Rogerus
inquit et Rege Inculis irretitus tota Cita car
cerem stequentauit, mel porrus Hesiali dete- sandae perfidiae iuvienis , nec morabtis patri-sans, sec.b Gloriosus pater meser) Vuillelmus. In fra ad epistolam 42. e Placita Pro decretis identidem usurpantur apud peritos linguae Latinae authores; quod quae decreta sunt, ea sic senatui vel maioribus placuisse videantur.
Plin. l. 29. c. a. Eisdem istas Neronis principatu ud Telum transtitiit, deIentem c tinctirtim
maiorum placita e. At l, o placita iuridicos seu forenses conuentus significant. Capitul. Caroli Calui. ro. seu Synodi Cari.
nosia monachorum S. Aguriae Coti Reginae condirit, unum apua Liram , se alterum apod cor metiri. Et post pauca. Comit altim Her fordiae cum magna parte regni se u om ristis obtinuit , oc. Fr Gu llelm. Malia messi de gest. Angi. ii, villelmo. I. ante medium. Vt Hermus pius obbreni principis , optimis comparandvis, haud seso , an e tram praeponendtis. Eius constio Rex ViiI Ie tis primo animattis ad Intiarindam An D s jam, mox virtute adiuitis ad manum senen dam. Erat in eo mentis anamositas , quam commendabat pene prodiga liberalitin se.
ι De perrario tel fraude, sec. J Per haec
verba quid B. Lan francus intendat perhibere videtur Florentius Vigorniensis ad an . ici 4. Herefordes s Comes Aogerus, litis G,illelmi esti pagi Comitis , Eoan-gIoram Comits Roda ho contra praeceptum absis Galli mi )sororemstiam cometem ira Adiait , nuptiasque permagnis in cum pluri
IArantes , magnam coniurationem plurimis algentiens has contra Regem Guilielmum ibi fecerunt. ui mox eti potuit, Lassancum Dorobe ensem Archiepiscopum adiit , paenitent umqtie ab eo pro facto , Iicet non son- te,sacramento accepit, ei que constis Regem suillelmum in Normannia degentem petiit, eique rem ex ordine gestam pandens Iliusmisprieodidi, moro se dedit, e c. Verbis his.ce postremis liquido costat Regem Guilialelmu inNormannia extitisse, dum ad eum
439쪽
A quod B. Anselmus lib. I. epist. . ad Gon dulphum salutem adscribat Lan anco nepoti, Saluta, inquit, Dominum Lan ancum iuuenem .inepotemDomini se Reuerendi,O Patris nostri La ranci Archiepiscopi, o c. Et epist. 7. ad eumdem : Reuerendum se diligendum, dominum es patrem nostrum Archi piscopum Lan rancum, o nepotem eius, s . Saluta. Ex his ergo,& B. Lan anci verbis, necessarib a firmandum videtur, illam epistolam inscribi Gondulpho , cui edocendus traditus fuerat Lanfrancus nepos. Prior, deinde Abbas, ac demum B. Lanfranci Cantuariensis Archiepiscopi successor : cuius Vitam admirandam Edmerus quem ille cla arissimum, ut pote amanuensem, habebat) conscripsit: quatos etiam labores Z sudores pro ecclesiastica libertate, cum pietate, tum doctri B Vel profecto dicendum plures diuersis inna & constantia incomparabili ad mor- locis habuis e nepotes s Paulus enim qui &tem exantiauerit vir sanctissimus , fuse idem auctor libro, cui titulum historiam nouoru praefixit, enarrat. De S. Anselmo, Chronicon Bec cense pag. 2. 1 N 6. Vita Venerabit. Guillelmi 3. Abbar. Beccens.
pag. I. & z. in Appendice, & alii prope
innumeri au thoreS.b Romam pro sciscens ) Anno videlicet
reparatae salutis Io I. tam pallii recipiendi gratia . quam dirimendae litis se inter de Abbas extitit S. Albani, ut supra ostensum est, erat nepos illiusὶ unum Becci, alterum cum Gondulpho Cadomi mansisse. Aut forsan verius collo bium illum ipsum ne potem induisse Becci , & studiis alibi operam nauasse prius, vel postquam mona chus fuisset factus. Et sane patere videtur ex D. Anselmi lib. I. epist. i9.ὶ .ec 36. Vbi
gratulatur, acceptumq; refert S. Lanfranco quod Beccum potius, quam alio ne- Tl omam Eboracensem. Qua de re su- C potem ad induendum monachum , trans perius ad epistol. 4. a. &invita B Lan- miserit. Verii in re dubia, di haud magni franci Cap. II. pagin. II. tr. Quinto Romam S. I anfrancus petiisse videtur. I. causa Berengarii. 1. Propter Guillelmi Ducis matrimonium 3. Vt Concilio Romano interesset. 4. Vt confirmationem Ioannis Abrincensis in Archiepiscopum Rothomagensem electum,obtineret. Ultimo cum Archiepiscopo Eboracensii, quod proxime annotabamuS.c Dulci imum mihi statris mei lium ) De quo infra ad epist. I. & 4'. E Lectionem segeret j Id documenti dedit ti
De Gondulpho ad vitam supra pag. 4S. AD EPISTOLAM XLVI.
Electuarium ex marrubio serba , Marrube vulgo , Graec
πρασιον phrisiicis multum confert pharma-macum istud. Paulus AEgineta de arte medendi lib. . cap. II. Plin. lib. 2O. cap. 22. Et Iacobus Dalechapius hist. Plantarum ex Re uiae Benedictinae cap. 38 Fratres ' tO. I. lib. 8. cap. 6. prolixe de virtutibus, dc
non per ordinem legant , sed qui aedis cent audientes. Et mos quidem iste ab antiquis
monachis religiose obseruabatur ut asceticae Vitae tyrones exercitarentur, imbuerenturque aliquanto tempore monasticis
rebus; sed & perdiscendis memoriter psial mis,atque ecclesiasticis ritibus, priusquam in publicum prodirent , addicebantur ; uti etiamnum ipsemet Lanfrancus, in omnibus licet scientiis fuisset versiatus; vltro summa animi demissione , cum pri- diuersis marrubii speciebus. AD EPISTOLAM XLVII.
datis erat nepotis Lan franci , qui monachi tyrocinium ambo tum Becci agebant. Et Vtrumque sic commendat S. Anselmus libro I. epistol. 3I. Archi praesuli Lan franco : De dulcissimo dilectis imo Hlectore meo nepote vestro , cuius
mum Bec cense coenobium intrasset e E ωνμersation s vos scio praesentem haberegit.) Quod uberius probat Menardus in cap. 6 S. Concordiae regularum pag. 936. de seq.pag 523. MD EPISTOLMM XLVI. on 'hιJ Cum sola litera G. huic e-Tpistolae praefixa esset Gondulphum apposui ; hac nimirum com ectura ductus,
υelti notitiam : hoc Ῥobis mando , quodmea testatiar conscient a. Sic misque cauet aquihus cauendum i nulli nostrum iure reprehen
itis miriator sies, det his iis benignitati, cs benignae stimilitati: sic quieti ostentio,
Atque orationi, ut merito sit omnibtis amabi
lis. Sed es quiddam, quod quamuis vere creda, qtita clementeν ei facit Hamaproκidentia, non tamen Eud mirirepo sitim absque chari-raiisa compassionis moti a r dolore Aa θώe
440쪽
Ad Epist. B. anfranci Archiepiscopi. 373
μ iam per plures menses c eum paterne A & canonicos , quibus praesertim corda erad
diuina affligit castigatio , mi se aliquando a
conuenire communi eius iata dissocietur conuersatio, se omnino a lectione , aut aliqua diosa meditatione eius prohibeatur intentio , sec. Meminit iterum eiusdem Lan franci, simul & Guidonis eodem lib. epistol. 63. At lib. r. epist. r. Illum ipsum Lan fraucum qui clam & inconsulto R. Abbate suo Anselmo quin etiam renirente, assensum praebuerat ut in Abbatem sancti Van dregesili assumeretur seuerissime obiurgat, monetque ac praecipit, quatenuS C
lectionem de se factam abjiciat legenda dibidem epistola Gualtero Priori sancti Vandregesili inscripta Vertim electus tandem Abbas Lan francus haud solidum annum abbatia potitus est: nam an. IS9s. inquit breue chronicon MS. S. Vandreges i-li, Lanfrancus Abbas Fontanesiensi s coenobjobjt, cui succesiit Gira in Abbas 31. De Guidone autem loquitur idem S. Ansel- Μmus epistola prius citata : Dominum Gui- cap. 29. Quod monachum ob crimen edonem , quem magisterio puerorum addidi- monasterio egress m, si reuertatur, in no-mm,sic suauu commendat obedientia , se in C uissimum locum docet dejiciendum: Et strenuitate humilitas, vi pariter gloriari pos- sic, inquit, in ultimo gradu recipiatur , ut ex disciplinae ecclesiasticae, ac monasticae rigor & obseruantia, in more positum fuit, dum electionum iure potirentur , Ut indiscriminatim nota loquor j ex diuersis Ecclesiis, & monasteriis, Episcopos inb-bates, & Priores , viroS in culparat vitae, probatae prudentiae, ac doctrinae singularis , sibi seligerent, eXpet ent , coge
c Ernostum J Is est quem Ecclesiae Roffensii prefecisse Archre piscopum Lan fran-
cum vidimus in eius vita toties producta cap. 7, pag. 9- &cap. IJ. pag. IS. Eadem que repetit Robertus de Monte in chron. M S. an. IOS'. AD EPISTOLAM XLIX.
η 'T insulis eos locu oc. ὶ Sumptum id , praecepti ex Regulae S. Benedictis mus , σ γo per quem , se nos qui eum talem
b Thradino donte J Ita in utroque apo grapho de Cad omens, de Iacobi Sirmondi legitur ; sed Horatius libr. I. epistol. 18. ad Lollium, refert de Theonino, ficto nomine a Theone poeta petulantissimae maledicentiae
quid Ad te post paulo ventura pericula sentis'
hoc eius humilit, comprobetur. Et cap. - . De iis qui excommunicatur: Et tuncsi serit Abbas recipiatur in choro , vel ordine, quo Abb , decreuerit.
AD EPISTOLAM XLVIII. Villelmo ) Hic primo Beccensis, O
V pinor, post Cormeli ensis Abbatiae
monachus, ic Abbas denique eiusdem loci fuit; uti si1gnificare videtur hoc titulo B. Lan francus: Dilentis mo Patri I visi mo, quondam dulcis simus, sec. Quia nimirum Beeci pridem simul vitam duxerant CCC nobilicam , sed & spirituali necessitudine coniunctos eosdem probat Milo Crispi nus in vita pag. io. D . ubi quid sibi acciderat, cum fugam meditaretur, soli Guillelmo aperit Lan francus . Guillelmum vero in Abbatem Cormeli ensem assumptum eadem vita declarat Cap. 2. pagina 4 b Priorem domnum Ernsum constituatis j Cormeli ensis monasterij , mea quidem coniectura j quamuis forsan tunc temporis Recci moraretur : nam apud monachos AD EP ISTOLAM L.
a Ainaldo plorauorum urbis Abbari pag. 23L Hoc est coenobii sancti Cypriani ad
muros urbis Pictauensis. Veteres membranae eiusdem monasteri j: Rainatam ex L monacho Galae Dei , factus est Abbas Onesi priani : quem Cluniacenses monachi si bifubi, cere cupientes , multifariam fatigarunt, sed eo miriliter, ct sapienter resi ente , non praeualuerunt. Resilit Giam tribus in Conciliis fauentes ibi Amato Leeato , , Isamb to Episcopo Piritatiensi , Maioris monasteri, monachis Quomodo autem summis Pontificibus opem pocissimum Vrbanor. in summam calamitatem redacto praestiterit, habes ex epistola nondum squod sciam) edita, eiusdem Vrbani ad Episco-L pos de Praelatos Aquitaniae Gas Onie &ci , Dilectissimus , ac familiaris noster filius Ralnaldus monasteri j fancti C3prianiis Abbas nobiscum aliquamdiu commo- , , ratus ,& Oppressionem quam S R. Ec siclesia patitur , ac consolationem quam, , sperat in Claristo diligenter intuitus. Per, ipsum itaq; charitatis vestrae sollicitudia
, , strum Matrem S. R. Ecclesiam debito vigore ferueat praesentibus eius labori