장음표시 사용
421쪽
1 Et de ordinando Subdjacsκο Quae ordinatione Subdiaconi sunt peragenda,
perdocte cum ex Conciliis, tum ex antiquis patribus idem qui supra Menardus in librum Sacrament. D. Gregorij PapV,
Pag. 28 O. edisserit. i Crem ago manio ) De aquae manilis, urceoli, ac manutergi j significatione vi dessis eumdem loco citatu, pag. 28 I. AD EPISTOLAM XIV., si , Ddis hali 1 cap. Vt nemo A nuntio venturum se mandauerat. solemne Missarum interim differtur. Post aliqua
I diu vero e commUna consilio , ne quia
tantae diei se traheretur, dum veniat, i Ditiatur. Tanta vero moros irate , tanta id factum est deuotione , ut non mirum totis animis hostem generis humani ad hanc laetitiam turbandam exarsisse , qui maximo sibi lucro credidit accedere, sic illud veneno suae nequitiae tempus infice re quod interim sibi dolebat deperire. Finito itaque eleyson cum duobus rithmis exacto Gloria in excelsis Deo quod incoeptum ab Abbate Ricardo Sagiensi chorus celeberrime fuerat executus cum laudibus suis ; id vero totum expendeba tur in praestolatione Archipresulis 1 ecce
accurrit , ut turbo tempestatis omnem confundens illius gratiam celebritatis. Hic namq; totam mentis indignationem animo concipiens, quod non usquequa que suerat expectatus toruis oculis ore furibundo cunctis maledixit: conuersus
que ad ipsos Monachos excommunicauit ex authoritate Dei, & sua, officium praesens interdicens cessare fecit. Abbatem ab altari euellens Jiuini officium ministerii prohibuit. Ipse ad complendum οὐ sicium se praeparat: Clericis suis ut a loco intercepto peragerent imperat. Nihil hic reticendum fore censuimus quod dum alteri parti fauendo dissimulamus , alteri totum derogando imputare videamur. Verum falsi adstipulatione non indiget. Fratres etsi decorem sibi tanti
sui gaudii praeripi dolentes pontis cali
P Emerariam superbamque temerata-l i m ,-ὶ Hic innuere Videtur, quod Ioanni inter Missarum solemnia in Ecclesia S. Audoeni accidit ;Vt e X verbis hisce insequentis epistolae conjicio, Perditiss=me Congregationis: quod annotabimus
ibidem. Atque id quidem speciatim co- Caetaneus auctor res Pontificia Rotomagen sium persequens expressit, cuius verba ta - 1Detsi longi US excurrunt non abs re fuerit
audire, Sic igitur habent: DE TVM VLTU IN S. AVDOENI festo die cr Abbatia , per Archiepiscopam
Ausa fuit quia insolitum ut loco nobilissimo dc ab omni re, seu consue-
tuduae Archipra: sulis huius urbis, priuile- D tamen authoritati cedunt, festiuas se or- io Caroli Magni libero sit memoriale, natibus eXuunt, satis cum tumultu Eccle-
quo se praebent nec in magnis excessibus ipsorum aliquod iustitiae deberi. Causia erat quia Guillelmus Normannorum Comes, & Anglorum Rex gloriosus Caenomanis cum expeditione sua morabatur
Aderant ei inter reliquos proceres , iste Ioannes sedis istius Archiepiscopus ; ut vir excellentis ingenii, dc non mediocris consilii. Nicolaus quoque Reuerendus Abbas supradicti coenobii. Imminebat celeberrima , totisque votis eXcipienda sanctissimi Audoeni dies natalitia, & quia moris est, ut Archiepiscopus ipsa die mibi nMissarum solemnia celebret, non pro ulla quidem , vel ipsius ientaculi vicissitudine,
sed quasi in recompensiationem consecrationis suae, quam non nisi in praefata Ecclesia, cuiuis des memorata, licet accipere, missione a Rege petita redibat concite. Abbate praenominato interim ad occupatiora remanente. Quid plura ' adest dies veneranda, Clerici maioris Ecclesiae lalito eo conueniunt , & quia praen tuosia egrediuntur. Huc quidam , pars illo alii alio succedunt, inuicem &ad suos sti-pra suo pudore moerentes, ConquerUntur.
Cum subito quidam moeroris impatiens, dubium quidem , an ex ipsis, vel eorum famulis , plus furoris, minus consilii animo colligens, turrim properat, maius Ecclesiae signum pulsat. Hinc foras ocior ad uolat ; Archiepiscopum fandii Audoeni glebam ad maiorem Ecclesiam asportare velle proclamat. prosiliunt omnes e domibus , alii gladium , hi bipennem , di
uers , quod primum in manibus occurrerat , arripiunt, Ecclesiam cum furore irrumpunt. Quidam curiositate acti celata monasterii conscendunt. Archiepiscopus circum circa furentium se turmis ap-apeti expauescens , plus tamen desuper imminenteS metuens, ab altari ad valvas
monasterii fugam arripuit. Vix elapsus infra ambitum earum, ipsis prius clausis, se recepit: undique circum se sedilia, & formas aggregari fecit. Nonnulli tamen
422쪽
Ad Epist. B. Lans ranci Archiepisse opi.
partis ipsius arreptis candelabris, cereis, A peregrinatione sua luerent, quod minus& perticis in Monachos esserati, sed ab eis non segniter excepti. Pudet dicere quam foedo exemplo res eo die debuit determinari. Consistit satis ipso die meritum sancti omnibus adfuisse, qui hinc saeuientium manus comprimendo . hinc Archiepiscopo cum suis eo eximen jo periculo, tantum nefas non paruo cunctiS miraculo potuit auertere. Nam tanta subito
nubis caligo id spatium sanctuarij , quo loculi sanctorum continebantur, obtinuit, ut vix vel oculorum acie corripi potuerit. Rei congruit miraculum. Quia enim sacrae Scripturae nunc diuersis in locis, nunc delinquentium coecitas, nunc domini pro tectio figuratur. Iurelio cin ipsa nube pre tendebatur. Hinc nempe insensibiliter furentium nubila velut natis ascendens, diuinae gratiae serenum turbabat. Hinc manum domini reatu ipsorum ad feriendum prouocatam sanctus Audoenus meritis sitis protegendo continebar. Dicto nihil subrepit, quod refragetur. Tantum consulit peccassent. Non multo post ramen & rationis consideratione, de petitii Abbatis ipsorum flexus, in praesentiam sui eos reuocauit , dc Ecclesiae reconciliatos reddidit. In his omnibus se per apud ipsum cautum extitit, ne quid sibi Archiepiscopus , quasi sub ecclesiastico vigore in causis huius ecclesiae insolenter arrogauerit. Immo postquam ei gemino fratrum eorumdem exilio satisfecit rem in consilium ponit, concilium cogit, quod Abba B tiam suam irato, de tumultuante animo intrasset, quod turbae causa de maderia extitis et, quod loci reconciliationem sibi denegasi et . iudicio Primatum suorti trecetas
libras exegit. Delicti satis hac vindictχ exoluisset, si intime facti poenituisset, Dominique patientiam non negligendam putasset. Sed animi rancorem , nec tamen primum aduersus S. Audoeni coenobitas acceperat,&ho C modo potuit poli' exaggerari, quam leniri Trium annorum sp tium euolutum erat, & semper repulsam ratio ipsa a toto pendens suffragatur. Ipsi C sui dolorem continuo secum corrodebat, fine, cuius patientia sit altissimus redditor , aestimare licuisset, ni se in sua pertinacia continens, a consideratione rationis animum reuocasset Sed animositatis eius animostas non destitit eo usque, quo se inuehens in se, irruit in se. Igitur Vicecomes ciuitatis Archiesipisse copum sic circonuentum ut agnouit, veritus ne quid inconsulto aduersus ipsum ageretur, & ipse post, ne argueretur, mili larem manum cogit, Regis bannum omnibus praetendit, suppetias accurrit. Iam congruenti fine exemplo suspensus velut Euangelicae illius ficulneae fructus, unde sic quaedam expectata tribus fructum non attulit annis. Cum post id tempori redeunte eadem festiuitate paucis ante mensibus paralys perculsiis, sed ab hac infirmi
tate iam respirans ad lemnitatem Venit,& quia per se Missam celebrare no potuit Vasleberto Ebroiccsi Episcopo vices suas commisit. Ipse in medio Cantorum specie Praecentoris stetit. Tandem re a authoritate, immo constultu omnium pulsa nil reluctantem , immo penitus diffiden--tus Episcopatui cedit, ic ad quandam sui
Fratres in crastinum de suis eligunt, per quos Abbati suo quod factum fuerat, innotesceret, de Regem super hoc suggesturus adiret. Sed Archiepiscopi intius
praecesserat, inuidiam omnem in monachos retrorserat. Sic infecto negotio re
ditum est. Rex licet post ipsius Archiepiscopi, dc quorumdam aulicorum instinctu,
animo in Monachos motus , rem tamen eX
aequo pensans , hinc immoderatam arrogantiam , hinc inconsultum tumultum iustis librationibus praeponderat. Iubet igitur Ecclesiam statim ab Archiepiscopo reconciliari. Quod cum satis irato, de reluctanta animo abnueret: Rex Michaeli Episcopo Abrin cacensi loci reconciliationem iniunxit , pudorem vero suum,in futuro Vindictam praetendens, dissimulauit. Quatuor igitur Monachos loci, quos Zc fa
chionis authores audierat . totide aliorum coenobiorum Abbatibus commisit quatenus de Archiepiscopo fatisfaceret, de illi in patrimoni j villam , siancti Philiberti die.
secedit; ubi de aliquantisper superuixit. Duodecimo vero sui praesulatus anno viam uniuersae carnis ingressus hominem exuit. Inde tamen ad propriam sedena refertur , de honorifice in ipsa Ecclesia tumulatus est. Hactenus Anonymus ille ex chron ologia MS. Abbatiae S. Audoeni. Et haec eruditioneaeque ac pietate C. V. Ioannis te Pre uost indicio, di beneficio ex parte debemus : quae de integra inter antiquas schedas ad historiam ordinis nostri para, tas occurrere. Concisius descriptam superiorem historiam reperies in chronico S. Stephani Cadom. ad calcem scr1pT. Vet. historiae Norman. ad annum 1 Tl. Mathaeo Paride de Flori lego ad hunc annum. Caeterum etsi Ioannes alioquin religione, dc scientia clarus) inconsulte dc parum prudenter , quin de ira succensus, hac in re sese gesserit : viris tamen Christianis, nedum religiosis , nefas est tuendorum
423쪽
priuilegiorum gratia , violentas manus contra P almographi praeceptum, Nolite tangere Christo meos ) in unctos Domini,
Episcopos injicere ; qui ab Apostolo per
antonomasiam ministri Christi, & dispensatores mysteriorum Dei, hoc est praedicationis , sacerdotii, & aliorum sacrorum ordinum, ut fert glossa B. Lan franci: ὶ successores sunt Apostolorum, Principes Ecclesiae, Angeli, Dii. dura vos oderunt, se exprobrauerunt, esecerunt Quamquam superius dixerim monachos S. Audoeni tangere hac in Epistola B. Lanseancum , nihilominus Presbyteri, qui Ioannem Archiepiscopum lapidibus appetiere, possunt intelligi; quod prodit Ordericus lib. . pag. JO T. Multum
contra impudicos Presbyteros pro auferendispellicibus laborauit Ioannes: a quibus dum
in Synodo concubinas eis sub anathemateprohiberet, lapidibur percussin aufugit, fugiens que de Ecclesia , Deus venerunt genteS inhaereditatem tuam, fortiter clamauit.
AD EPISTOLAM XV a in Erditissimae congregationis) Congregatione, hoc loco monachos sancti Audoeni innui videtur; quos laxata monastica disciplina dissolutioris vitae tum
extitisse, argumento est subsecuta coeno
bii reformatio sub Helgoto Cadomi Priore, Nicolai successore ; quod memoriae prodidit Robertus de Monte in chronico MS. post appendicem ad Sigibertum, Abbates recensens monasteri j praedicti , Hic Helgotus) o inem emendauit.b Discopi alchelini) seu malchelmi. Bibliothecarius Malmesbur. in Episcopis
Vintoniens . lib. 1. de Pontis. Stigando de psito occes it Valchelmus a millelmo Rege datus, cuius bona opera famam vincenti e- nium a se vetustatis repellent , quamdiu inibi sedes episcopalis durabit. Et primo quidem aduena nouus monachos exosus fuerat : sed facile correctus τmbraticum illud odium 1aepe deplorauit deinceps fotiens eos ut filios , diligens ut fratres, honorans ut dominos. Vnum es permaximum in quo peccauit, quod ad
trecentas libratas terras monachis auferens,
suis se successerum usibus implicuit. e In omnibus obedire , etiamsi ipse , quρά absit, aliter agat Apposite hunc locum B. Lanfranci discipulus Anselmus illustrat lib. 3. epist. 39. ad Beccenses e Necesse se est , ut sancta mnanimitate colligari , o
corde es υountate Praelato vestro Oseulatis;
DEFa es dicta eius non diiudicetis , sed ecmni retra ratione quasi riuinitus inspirata, menerando mente benigna feruetis. Vbi enimi alati iudices fani subiecti) aperie Dei
permittit constitim Cbi et ero Praelatus cum
meneratione tamquam Chrsus scipitur , ita tota domtis Chrsi regitur conssio , o protegitur, c u sentatur atixitio , oc. AD EPISTOLAM XVIII i pserno digno Anii iri Obserni no men ascribere Episcopo illi, Euo
niensemque ipsum assirmare non dubitamus ; quippe ad tum edi epistolae contex tu , ubi una cum B. Lanseanco cui regni summa, Rege absente, demandata erat)ad decernendum negotium admittitur ,
tum ex iis, quae de Obserno habet Malmesburiensis lib. 1. de Pontis haud dubie statui potest : Sarasit Leo trico , inquit ille , obsernas Regis I illelmi tempore , natione Normanntis , faser illelmi praecel- , lentis com tis, in Angtiastib Ednardo Rege liberus ter o domesice conuersalus quippe qui cognationem regiam ιicino attingeret gradu, oc.
b Carnobio S. E ti8di Illius meminere scriptores quam plurimi. Guillelm. Malmesbur. de gest. Anglo. libr. a. cap. 11. & lib. 1. de Pontis in Episcopis Oriental. Harpsfeld. saeculo M. cap. II. in fine; qui de coenobii sancti Edmundi priuilegio
disserit in hunc modum i Edmundus Rex Edgari, pater coenobitim a pubticis omnibtis tributis, o omni Episcoporum lorisdictione Iiberat. Et post alia. Solebant antiquitus
Reges diademas utim eo mittere, poseaque magno pretio redimere.
e s Abbatem Baldointim detineo J Quia apprime medicinam artem callebat iste. In Angliam iussit sancti Eduardi Regis transfretavit, ut Leseanum sancti Edmundi Archimandritam, qui curiositate motus, ubi sanctum eiusdem corpus attrectare praesumpsisset, ambarum manuum digiti retorti sunt. Iue Baiauinum S. Dionysij monachum eicis artis medicinae θ peritum
iurigendum oratiit qui cum in caeteris probe , in digitorum curatione nis I promo erat , mirari coepit homo e sed causam morbi a sti Blibris edo Itis , in loco remanser, amorem martyris totis praecordiis amplexus. Lestano non tam saccessit, quam accessi Absas, ilio amittente , Rege molente. Sub eo , ese per eum libertis monuisterii ab A
lexandro Papa data , mi nulti Episcopo Leus ille stisdatiar in aliquo , Archiepiscopi taχtummodo nutum in Iegitimis pag. 3IO
424쪽
Ad Epist. B. Lans ranci Archiepiscopi. 337
stinaturus. Ita Malmesburiensis loco pro- A nodum docte soluit Estius m 4 sentent
xmae citato. Florent. Vigorn. A. C. io 97. distinc et F. g. 6. Et de his qui prie termis Est ad Balduinum sarichi Anselmi lib. h. iis inferioribus ad superiores ordines pro epissi uehuntur distinct. set. Soli critiseo .fectio AD E PI STOLA M XIX.
Becci monachum , atque inibi literas didicisse afferens turpiter allucinatur Go Ninus libr. de priae sulibus Angliae: Namque & id silent scriptores omnes, δίperhibet luce meridiana clarius Chroni cum Beccense, necnon&B. Lanseanci Vira, ante ipsum mer Archiepiscopum Scholas aperuisse , vel docuistia neminem Ille est Herfastus; qui Concilio Londoniaran. Io 3 interfuit , Et ne n 1 ffecisse mi retur uerba sunt Guillelmi Malmem tib 1. de Pontis ) ut Innt Normanat s nae in fu- rom stadio imi episcopaltim de Hamasam trans7utit is, h ιhfor,tim. pareae υtatant ) mentis homo , o nonnulla ex parte
h l Sis rimonia ri e risis Abbdis, sal tii ni J Ne iura priuilegiaque coenobio S. Edmundi a summis Pontificibus concessavi ferius infringat Herfastus praecipit hac
in epistola B. Lan francus. Ille etenim aegre ferens eiusmodi immianitates , qualibet data occasione usurpare tentabat: sed ventum ponderare videbatur ; nam Balduinus sese eidem strenue opponebat, illi ui ue conarias haud impigre Metropolitanus Lan ancus i quin etiam & Gregorius I. Papa, allidebant; ut patet ex eius
dem Gregorii epistola sequenti.
AD X p ISTOLAM XXI. a Vm nosti in esset oiarnis 3 Receptiss- ima fuit ista consuetudo in Ecclesia ut nullos nisi ά minimis ad maiores euehatur ordines. Caius Papa Felici Episcopo Ilud nos sataeκtes Cobis omnibuου fertia
tur, id es, si quis Discum esse meretur , si
h Diaeonatum ei auferte ) Quantum ad exercitium videlicet, non quoad shatum. Ita passim loquuntur Patres in decretis. Distinet 1 o. Accedens ad Goro onum.
de glossa in idem cap. Dissicultatis hunc
nis tuae duit , virum ponator issarum δε- terarum diaconatus, o presbteratus in cium idoneus sit peragere, necne , cum iEpraepostero cursu Subdiaconatus ordine posposito ne figentia potius, quam si perbia cognoscaturaiscendisse. I ncie nos consulendo charitati tuaemcndamus , ut ab omni of cio facerdotali eum prohibeas , donec proxImo quaruor tem-B porum munio Subdiaconatus ministerium si bi rite imponas i sic se deinceps a maiora offosa eum redire concedas. Quid porro poenae prolapsis in carnis vitium imponatur, docent inter alios Canon. Apostol. 2DSi quis Episcopus, Presbyter, aut Diaconus,
post Lacon, gradum acceptum fuerit fornicatuS, aut moechatus , deponatur se ab Ecclesia proiectus , inter laicos agat poeniten
tram. D. Gregorius Ianuario Episcopo Calaritano lib. 3. epist. 26. tui post acceptrem sacrum ordinem labus in peccatum car-C nis fuerit , sicro ordine ita careat, ut ad altaris ministerium ιlterius non accedat. Distinct. JO. c. I 6. Si quis amo so Episcopus, Presbyter , vel Diaconus feminam acceperit , vel acceptcm retinuerit , proprio gra
decidat, usque dum ad fatis factionem ve
c Vel in Srnodo ) Non modo ob crinaen, verum etiam iniuste depositos . media in Synodo, atque hac ratione restituendos Episcopos , Presbyteros , Diaconos , &Subdiaconos, praescribit Concilium Tota
letan. . sub Honori O i. cap. 28. Episco- D pus Presbier , Diaconus , aut Subdiaconus ,s a stadu suo iniuste deiectas infecunda Sy
nodo innocens reperitur, non potess esse quoae fuerat , nisi gradus amissos recipiat coram altario , de manu Episcopi orarium , annu iam sebacculum : Si Presbyter orarium splanetam : Si Diaconus oraritim se albam Si Subcaconus patenam se calicem. Notandum vero est posterioribus saeculis, at que etiananum solum Papam restituere
depositos. a. quaest. 6. Ideo. Et glosia super cap. Episc. II. qua st. 3. AD EpISTOLAM XXIII. Ereb rto Episcopo) Huius epistolae ibidem titulo Hereberti nomen indidimus; quandoquidem & tempus, & res ipsς
concordant. Ea tempestate vitam egisse Hereberrum Episcopum Norui censem;
necnon & S Edmundi coenobi j quod ad
dioecesim Norui censem pertinet j iura,siue priuilegia infringere voluisse , notum
425쪽
est ex Eadmeri hist. lib. 3. Herebertum au- A queArchiepiscoporum iure disputat opus-
tem voluptatibus nimium indulgentem ac simoniacae haeresiis labe aspersum, sed iuuentutis calore tepefacto ad emendatiorem vitam traductum, asserit Guillel. Malmemur. de Pontis lib. 1. in Episcopis Urientalium Anglorum. Luctuosa plane res est , Antistites intueri nonnullos, qui animae ac dioeces os cura praetermissa ad abrogandas monasteriorum libertates, a sanctis Ecclesiae Praesulibus pia&iusta de causa concessas, animum appellant , totamque industriam & oleum impendant, culo . Ad Episcopos de iure Metropo litanorum pag. I9. to a AD EPISTOLAM XXIV.
Aisritio salutem A. iri IT Auritio salutem A. C. circiter pag. 3II o 89. regnante Guillelmo Rufo electus est Mauritius Londoniae EpiscHuroni successit Mauritius sinquit Malmesbur. lib. 2. de Ponti f. ὶ Regis Cancellatamque industriam & oleum impencant, A mus, quamuis in quibusdam proserae famae, verius dicam deperdant,vii Herebertus V praedicabilis O caciae , magnanimitans cer-
1lle Richardus Dunei mensis Episcopus, cuius miserandum exitum cerneis
re est apud Math. Paridem iustor. pag.
2IS. num. I. & 229. num. I. vltimae editionis.
h Diuinas literas lege, sec.ὶ Vestigiis sanctorum Patrum firmiter religioseque inhaerens B. Archiepiscopus Herebertum
admonet. Concit. Tolet. 3. cap. 2 . Ignorantia mater cuncZorum errorum, maxime in
sacerdotibus Dei vitanda est, qui docendi ossium in populis susceperunt. Et post pauca.
Sciant igitur Sacerdotes Scripturn sacras, o canones meditentur, ut omne opus eorum
in praedicatione diuinά, se doctrina consit fat, atque aedificent cunctos tam fidei frientia, quam operum disciplina. Siquidem Pastor ut aiebat S. Antiochus homil. CXI.) totus mens se ocuias esse debet , ut ne una quidem sibi credita pecudum ridicula flat, se indigna, quae recipiatur a Domino sec. V ide Hormi dae epist. 4. cap. I. ad Episc. His
pan. Turonense Concit. 3. c. 4. Nicaenae Synod. t. c. 2. S. Gregor. lib. I. epist. MO. te ipsius est indicium basilica S. Pauli, quam inchoauit Londoniae ; tanta est decoris magniscentia , ut merito inter praeclara numeretur aedis ia. Conssidebat i Concilio in Ecclesia S. Petr1 iuxta Londoniam ann. Hor. praessidente B. Anselmo. Edmerus hist. nouorum l. 3. pag. 67.b Aut formatas literas ) Id genus literarum formulam habes post Concit. Chal .cedonense I. Necnon in appendice ad C tom. 1. Conciliorum Galliae permultas opera Iacobi Sirmondi primum euulgatas. Canonicae. Ecclesiasticae, Commen dati tiar , Commendatoriae, & Dimissoriae appellantur. Et vero antiquitus formatis literis ad unitatem Eccle hae seruandam uti solebant Antistites , sicut author est optatus Mileuitanus contra Parm. lib. 2. de Romanis differens Pontificibus his verbis : Cum quo Siricio ) nobis totus orbis
commercio formatarum, In una communio
nisi ocietate concordat, sec. D. Augustin. Eleussio, disputationem, quam cum Fortunio habuerat , referens epist. i 63. post
Solus Salvianus Massiliens. Presbγter pro-υ mitium , silc loquitur : a uaerebam mirum
ducatur, Episcopos sic alloquens libr. 1 ad Eccles. Cathol. post med. Quidquid
de alti, omnibus dictum es , magis absque Abio ad eos pertinet, qui exemplo omnibus esse debent , o quos τtique tanto antesare caeteris oportet deuotione , quanto ante antomnibus dignitate. Nihil eAim es turpitis, quam excellentem esse queml bet eoimine, sdestitabilem υititate. uuid est eAim estitia principatus sne meritoram sublimitate , nisi honoris titultis sne homine 3 Aut quia ea Hepitiolas communicatorias , quas formatas ait mus , posset quo mellem dare , es in Ismabam quod manissum erat omnibus ,
gnitas in indigno , nis ornamentum in lutor Z πιλλα κατα ανι - ρον γνετω. Id est,
e In Decretis legitur 3 Decreta intelligit
ut res docet, tum summorum Pontificum Epistolas decretales, tum etiam synodica Conciliorum decreta: quae Corpus cano num continet, cuius meminit Nicolaus i. Dist. 19. Si Romanorum. d In alijs orthodoxorum patrum aut senti
eis libri, J Inter alios Hincmarus RemenssArchiepiscopus pluribus dePrimatum, at
litis peregrinorum Episcoporum mel Presbyterortim , ωel DIaconortim sne commenua
titiis recipiattir es eas domistam feroni ipsed ligenter examinentur o p quidem fuerint praecones pietatis , recipiantur mi nus , iliis ad murum necessaria cum praebueritis , ωlterius ipsos in consortium ne reci- pratis o multa enim per subreptionem sunt. Synodus Chalcedon. can. 13. idem praecipit. Et Synod. s. in Trullo can. II.
426쪽
Ad Epist. B. Lans ranci Archiepiscopi. 3s 9
cum uest gradu, potesatem habeat ζ sine propri, Episcopi scripta dimissoria in alienae Ee
clesiae catalogum referri: quod squis hoc non furuauerit, deponatur, ipse qui eumpraeter ationem suscepit, oe. Vide Theodorum Balsamon. in earumdem Synodorum ca-
Silesio sedem transtulit Stigandus annuente Guillelmo 1. & authoritate Concilii
& Angliis Legato scribens, cum eo non posse colloqui asserit, nisi haud procul a
Cantuaria : duoniam , inquit , quotidie expectamub τί soles de mora mare in An gliam per illos portus, qui Canruarberiae et I rini funt , irrtiant. Propter qΛod dominas meus R ex ore o mihi praecepit, o man ait
per literas proprio Ailio signatas , ωt Cantuarseriam catisdiam, esse reparatus
oepiscopo Vmalcherio ) Dunei mensi Episcopo, cuius & res gestas, & ne AD E P I ST O LA AM XXVI. a nelmensi Episcopo I alcherio in De L quo priori epistola. b Commonitorium ) Alias commonito- pag. 3I rite literae ; quibus legati quid agere deberent per singula commonebantur. Commonitorium misit ad Faustum Magistrum legationis ossicio Constantinopoli fun-cem acerbissimam multis sunt prosecuti C gentem ) Gelasius Papa epist. . eum in comparesValchero scriptores. FlorentiuVigorn. adan. IO8O. Et Guillelmus Mai. me ur. libr. 3. de Pontis a quo haecdest psi: Superpostus est, inquit , aahuc viventi Egetrico J Vat eius , qui es et Ypariter
prouinciae se Episcopus, 'aenaretque rebellionem gentis gladio, es reformaret mores elota quio. Ost i dum id ex queretur sedulo , indigne peremptus occasionem dedit Regi , ut prouinciae Illius reliquias , que aliquantulum res rarant, funditus exterminaret. Valchestruens,quid daret responsi obiectis aduer
e s De illo Presbytera ,sc. Perspicuum fit ex Regulae Benedictinae cap. 6 O. solitos fuisse Presbyteros , Diaconos & quo suis
clericos , ubi arctiorem perfectionis aut poenitentiae vitam Oprarent, Ultro collum
suaui obedientiae iugo saepe saepius inmonasteriis subiicere quod etiamnum obseritatur. Hinc can. 9. Concilis Tolet. Cleraris , qui monachorum propos itum apperum inter Missarum solemnia occisum af D tunt, quia meliorem vitam qui cupiunt . iaseuerar, eumque aequiparat B. Papae Stepihano Robert. de Monte in Chronico M S. A. C. IO8s. Et successit Guillelmus ex Abbate S. Kariles, qui monachoS posuit in Dunelmo.b Vt Rex nobis mandauitὶ Eo quod videlicet S. Lan francus ita uniuersum orbem Anglicanum per Regis absentiam regebat , administrabat, moderabatur , ut in illo solo totius insuta, quin etiam & Scotiae, & Hiberniae summa esse videretur: quemadmodum in eius actis tradit Milo Crispinus. pag. I S. cap. IJ. Robert. de Monte ubi supra ann. IC89. Neque hoc sanctitati illius aduersatur: etenim cui iam animarum regimen est , haud rationi a pietati dissonum fuerit, eumdem & coris porum , facultatumque temporalium sibi subditorum curam suscipere , illos ipsos tutari, emcereque, eis ne quid aduersi eueniat; veluti viros complures sanctitate percelebres egisse narrant thistoriae. Unicus aderit testis sinctissimus Anselmus beros ab Episcopo in monastergo largiri oportet ingressus. Idem in Concit. Augustano A. C. 'S2. can. T. statuitur. Vnde & factum est, ut nonnullis saeculi amatoribus
clericis sub grauissimis poenis prohibitum fuerit, ne habitus monachates s quos ideo
amiciebant uri facilius auram captarent popularemὶ eXtra monasterium gestarent: Constat id ex capitulari Aquis ran. Caroli Magn. cap. 77. Vt illi clerici, quines In gunt habitu vel nomine monachos esse , se non sunt, omnimodis videntur esse corrigendi, utiel monachi sint, vel canonici. Concit. A quis ran. anno imperii Ludovici Pii teriatio. cap. Izj. Reprehensibilem o, eccista'
ca emendatione dignum, apud plerosque canonicos inolevisse usum , eo quod contra morem ecclesias cum cuculuas , quibus solis monachis utendum eis , Induant ; cum utique illorum habitum penitus vorpare non
debeant , quoproposixo quodammodo distant
d tui et essem religionis aliquot diebus, sς.
427쪽
Nititur id decreti in Concili j Tolet. 4. c. Aq8. Monachum aut paterna deublio , aut propria profes o facit : qui ruid horum fuerit,
albeatum tenebit. Ita quoque Concit. Triburiense cap. 6. Sed ad propositum idem
Concit. Toletanum. C. F. uicumquem se Iaribus accipientes poenitentiam tot underunt se se rursus praeuaricantes , laici est etisunt, comprehensi ab Episeopositis a2paenitentiam, ex qua recesser l, reuocentur. Et post Iauca : Non ariter hi, qtii detonsi a parenti-- fuerint , aut sontena, amisi sparenti- PASCHALI SUMMO pONTIFICII v o humitis Lectistae Carnotes s Mini. Ber, cum risita obedientia ει, tiid EB terranis es est sibus desiderare , se sera
C Vm authoritate Apostolica moniti
b& muniti, paci ecclesiasticae & quieti monasticae operam dare debemus in quibus ad hoc implendum nisibus nostris non suffcimus Apostolicam sedem consi1-
sus, seipsos religioni deuouerunt , oe postea V lere cogimur, ut eam sentiamus adiuuan habitumsecularem sumpserunt, 'dem a sacerdote comprehensi ad religionem , acta prius poenitentia, reuocentur, sec. Videlis concit. Tolet. 6. cap. 7. sub medium. Concit. Barcino Cense ann. 390 c. . Et Burchard.
lib. 8. cap 3 . Verum priscus ille usus posterioribus saeculis obsoleuit maxime obligatio paternae oblationis; ex oppositis conciliorum decretis. Qua de re perdocte ample dilucide, Antonius Y epes to. 2.chron. ord. S. Bened ad an 678. Hugo Menard. in cap. 66. Concordantiae regularum. Benedich. Haestenus lib. . traei. I.
Uius Epistolat meminit Ead merus
historiae nouorum lib. I. Otiam vero
hecura libertate, inquit, se libera fecuritate quaeque ad iura Ecclesiae Cantuariensis pertita'nentia potiri , saepe fatus Pater Lan rancus intenderit ex iis quae designauimis es ex D non habuit; quia A postolica authoritate sola quam ecce subscribemus, cuiuis scire munita non fuit. Postulat itaque praeditatem, quam habuimus imperan romi quatenus excellentiae Apostolicae non incon grue dicamus, Da quod iubes , se iube quod vis. Quod ideo ce lii tudini vestrae praelibauimus, quia volumus notum esse solicitudini vestrae, in suburbio Carnotensi si tum esse monasterium in honore B. Petri, ab antecessoribus meis fundatum, & de bonis Carnotensis Ecclesiae, prout facultas ferre potuit , ampliatum in quo aliquando religio viguit, aliquando tepuir, cum , sicut mos est, desciente integritate practatorum, subsequi non potuit i mitas subditorum. Sed quia, Deo pr ueniente,& nonnullo studio nostro cooperante , in praedicto monasterio religionis vigor re floruit, necessariam monasteriis quietem vellemus eidem monasterio prouidere, SI ab angariis & grauaminibus , quae sua quaerentes Archidiaconi ibi facere moliuntur , penitus liberare : quod etiam quidam antecessores nostri se fecisse putauerunt ; sed libertas illa integras vires molenti patere solis erit, sec.a Stigando Cicestrensi Stigandus non ille
ait Malmesburiensis lib. 1. de Pontis in calce ) quipui fuit Episcopus Vintoniensis,
o Archiepiscopus Cantuariensi s. Hic Stigandus a Voliti mo Rege ibi factus Episcopus, motauit sedem in cice stram dioec sis sese riui talem prope mare , Ῥbi antiquitus o S. Petri monasterium , se congregatio sancitimonia lium fuerat , c. De Stigando ad epistolam 2J d.
b Archidiaconi in Quid agere, quid caue
re debeant, docet Hincmarus tom. I. pag.
38. in capitulis Archidiaconibus Prestri. datis; maXime cap. F. ne pecunias a pres byteris exigant, interdicit. Et Iuo Carnotensis Episcopus ut monachos S. Petri eiusdem ciuitatis ab Archidiaconorum ve- Natione vendicaret, illorum & quieti imposterum consuleret, Paschali Papae dat literas in hunc modumeti monasteri j tota Congregatio , Ut per mediationis nostrae mediocritatem idem monasterium cum suis appendiciis sub tutelam sanctae Romanae Ecclesiae suscipiatur: & libertas, quam praedecessores inostri monasterio , & possessionibus monasteri j concesserunt saluo iure Carnotensis Episcopi, apostolica aut horitate robore tur. Quod enim principalis clauis per se clauserit, minor clauis aperire non vale bit: & quod aperuerit, claudere nora Ualebit. Misimus ergo quemdam pr. aedicti monasteri j fratrem praesentium latorem, qui plenius, & specialius ea , quae liberari, & defendi Apostolica authoritate conia uenit, nominatim determinet; de instru
menta - confirmare libertatis nobis re f. ns
Hactenus Iuonis Epistola e scriniis B. Mariae de Ebronio dioecesis Cenomatanensis , nostrae Congregationis monasterii.
diae antiquitus, O c. ὶ Quam viriliter
428쪽
Ad Epist. B. Lan franci Archiepiscopi. 36 1
sane, atque ad horam a B. Lanfranco Ec- A b Carnobio Conuentreio j Seu Conuen cle sitae Cantuariensi consultum est: quippe cuius possessiones ab omnibus spraesertim optimatibus in distrahebantur anteeius in Angliam aduentum , & libertates seu immunitates iam multis retro annIS susquedeque habebantur: pro quibus inquirendis atque ad usum reuocandis, immensos labores desudores exantia ite memorice consignauit Ead merus loco citato pag. 9. Vbi Odonem Regis fratrem, Episcopulaa Baiocensem, & Catia: Comitem, ad disceptandas Cantuariensis Ecclesiae treia C; cuius originem explicat idem auctor eodem loci : Erat in dioecesi e strensi
Conuentretae coenobium a magni ficenti inmoComite Leos co , se uxore Godua constru-ritam , tanto.auri se argenti speriraculo , Orangusti viderentur ipsi parietes Ecclesiarum
thesaurorum receptaculis , miraculo porro visentium oculis
se facultates coenobis Conuentretae Robertum sugillat, ubi supra Malmesburiensis: Exona trabe, inquit, quingentas mar-
causaS Coram regna primoribus, iussu Re- B cas argenti corrasit, quae scrinias entabant. glS, prouocarat magnus Lansrancus: Tandem Catida ratione 1tibnixtis , ex communi omnitim assipulatione o Adicis ibi cuncta re perauit , qtiae offensa frent anti-
qti itis ad iti a Lectis is chris, Canitiariens speri nuisse, Iam in terru, quam in diuersis confutudinibus; oc. Ad priuilegia Cantuariensis Ecclesiae quod attinet, solebat Archiepiscopus quacumque in dioece fiuillat illius dc Ecclesiae existerent episco,
palia iura tamquam in propria exercere; velut inter quam plurimos authores do plures ibi moratu3 annos , nihil probitatis exsibtili loco : adeo sacras opes dilapidanspe
eulatus crimen in 'it , reperundaram reus
futurus Episcopus , s esset accusator paratus. Monathos miserabili sqe eibans nec res ti-
Iaris oγdinis amorem Grauit accendere nec
nis ad popolarem literaturam passius es aspirare, ne regulae rigor scientia υigor redderet elatos contra se, oc. ἡ Ctim familia tua constimens bona mona chorum Quamobrem Concilium Her- dense Pontifice Ioanne 1. A. C. 624. Ea
Episcopi Hira habreei Ecclesia Canitiariae miliam ast Aetlesam , quae eiusdem Archie- pycopi proprij inris essent, qui tiid de eadem mista τel Ecelsa pertineret ad episcopale o ficiam. Adhac mitiunt innumerabiles homi nes, qui midount antecessorem meam , venerabitis memo iis Lan ranctim dedicare Eccles , ωilla tim suartim intra Hoeceses aliorum Episcoporum, ipsi frientibus e talum nia. sod etiam S. D ansanus, O c. AD EPISTOLAM xxv III.
a II oberio Ces, ens) Huius epistolae ti- I rulo nomen restituendum duxi ; si quidem litera P. praefixam librarii inscitia scriptam facile apud omnes scriptores deprehendi , qui de hic exaratis a B. Laniafranco, De verbulum quidem adscribunt Petro quem indicare videtur P. sed Roberto illius successori , quod a nobis
declarabitur infra Ila autem Cestrensseruitis , ait Malmesbur. lib. . de Pontis. Ce a Iegionum iacitur, quoa ibi emeriti δε- legionum resedere, sc. runttir , in nulti dioecesana Iegὰ ab Episcopis contingant tir. Concit. Herudfordense, cui praesidebat Theodorus Cantuariensis hist. cap. 3. praecipit cap. 3. Vt quaque monaseria Deo consecrista nulti Episcopo=um liceat ea in ali tis inqtileta; e monachos, nec qiaidqua de eortim reuetis violenter ab Masere.
S. Beda libr. 4. hist. cap. 1. Discant ergo vel hoc illius Episcopi exemplo , qui in monachorum priuilegia oblatrant, ludi sicantque hac in re Patrum sententias, D num immerito summi Pontifices identidem eximant monasteria: Enimuero pri-nilesia Gallicanos Episcopos olim alloquebatur Nicolaus i. epist 31. ad Episcopos Synodi Sylvanea. sub finem. seris Voticae tegmina ont mi ita dicamas ,
tot tis Lectis ae cathotieae priuilegia cinquam, stilus Eccissis m,nimina funt circa omnes impetus prauitaitim. Et Petrus Blesensa de priuilegiis edisserens monachorum, ep. 68. Scimus equidem quod ob qtiletem monas seriorum, o Episcoporum lyrannidem Aas
exemptiones prerumque Romani Pontistes indulserant. Nec quide praetereundus est locus insignis ex concilio Tolet 4. c. SI. quia epistolam hanc totam illustrare vi detur. Nunnaitim es praefenti concilio , quod monachi Episeopali imperio seruiti operi manc pensur ; o iura monasteriorum conistra insistita canonum, iure tu praesumptione Usurpantur , ita vipene ex carnobio possesso sat, atque istos, is portio Christi ad igno. miniam seruitutemque deueniat. ciua proin
429쪽
'rer monemus eos qui Ecclesis praesunt, ut v A τri talia non praesumant, M. AD EPISTOLAM XXXI AD EPISTOLAM X xx.
Exa Emensi Archiepiscopo Manas Hoc
ri nomine primo: quem obiter sic perstrino it Albericus Cistertiosis in chronico
FAuritio viscopo De quo dictum αVl est ad epistolam et . quae eidem
inscribitur. nondum edito ; ad ann. IOTO. Manassessi Epis opus Remenses, se sedet annos xvI. lius fuit Manassis Calua asina dictus ex fratrice de Roceio de qua ann. IOII. statres Bhuitis Manasis patris fuere Hilduinus de Ra. mera, Guillelmus Comes Susionensis , qui genuit Renaldum , se Ioannem , se Mana
sem , qui fuit Episeopus So tonensis , sec.
Ob prauos mores verbis vehementioribus increpatum a S. Brunone Carthus1anorum institutore maxim C, cui dcansam Priebuere, ut mundo extremum vale diceret in suspensum ac tandem depositum Manassem non semel dicit Hugo Flavinia censis, testis locuples in historia MS. Ac-cu tus, ait ille , in eodem Concilio Lugdunensi1ὶ Remensis Ecclesia inuaser simoniacus Mana ses, a Clericis Remensibus, orosensus ab obvio : qui aduocatus ad Concilium,
ω epurgaret, non venit. aut cum a cano nitis Remensis Ecclesia accusatoribus uis, a Concilio redeuntibus plurimas parasseet inmcas , demum domos eorum stegit , praebendas eorum vendidit, or bona eorum diripuit. In de ctim a Roma literas accepi ullit, o ut in Concilio cum sex se purgaret Episeopis, Romam iuit. Et post multa, de concilio congre- AD EPISTOLAM XXXII.
tiae in Normannia Episcopo. Adfuit inter caeteros Angliae Praesules conci lio Londoniae A. c. io s. Milo in vita B. Lan franci cap. Iz. pag. 73. Goffridum sic commendat ordericus noster lib. 4. hist. pag. 323. Gau redus Conseantiensis viso pus de nobili Normannorum progeme ortus, qui certamini Sentici ausor acer, se cons- lator interfuit , se altis confictibus , orc. Item lib. 3. pag. 493. Eodem tempore Nor-m mannia praeclare vigebat sapientibus Eccle Usarum praelatis , o optimatibus: nam facer auribus ex monacho Metropolitanus prie sedebat cathedrae Nothomagensi, sec. Gors redus Conniantiensi, sec. Et tamdem lib. q. pag, SI A.
cus mos fuit religiose obseruatus, ut vir nimirum aut ismina, cuiuscumque status vel conditionis existerent , simul ac vestem monachale induissent, seu pro altaristati fuissent sumo uniuersorum Domino, nullatenus in posterum fas esset iugum
excutere; velut conciliorum authoritate
gato, cui praesidebat HugO Diensis Epi- D ad epist. 2 . d. obseruatum est; nam quid- scopus, loquens, ait : Synodali μήic ρ est quid inibi de viris profertur, plane de -- depositus Manasses ) quia se purgare notatuit , tum quia audientiam Eduensis , Pita clauensis , se ipsius Lugdunensis subterfugit.b Reeius ac noster homo, es c.) B. Ansel mustum Abbas Beccensis lib. I. epist. 6. furtun istud aperit ni fallor) his verbis:
Tam crudelis,tamque effraenata malitiosorum hominum in Francia debacchatur Duitas , ut nec me, nec aliquem monachum, aut quem piam equitem audeam tanto committere periculo. Re enim vera dominus Rodulphus, cum
te reduecto rediret , in archiepiscopatu demensi deum famulis, equis ablatis omnibus , captus
est; quamquam sub Archiepiseopi Rem/nsis
tuitione ire clamaret. ciui aliquamdiu δε- tenti, vix tandem uno equo retento, relaxatisunt.
minis debet intellhi. Patet ad ex concit. Tolet. 6. cap. 6. Euisquis virorum belmulierum habitum semel induerit Jontanee religiosum ; aut si vir deditus Ecclesilae choro, υel foemina fuerit , ac fuit delegata puella
rum monasterio in utroque sexu primaraca
tor , ad propostum inuitus reuerti cogatur: mi vir detondeatur, se pustila monasterio re- integretur , s . Ita cap. 4. concilii Barcinonens. summo Pontis Gregorio mag. Concilium Aurelianense J. c. I9.c Altare tamen oblatae fuerunt in De eius modi oblatione dictum est ad Epist. 27. d. dc ad hanc b. Formulas oblationis si hoc loco intexuero, lectorem spero non pigebit facit enim ad antiquas res monasticas elucidandas non parum : sic ergo se habent ex vetustissimis membranis monaste
430쪽
Ad Epist. B. Lan franci Archiepiscopi. 3 63
A Item alia forma nomine Patris &Ma-A N N O INCARNATIONIS Domini DCCCLX III. VIII. Kalend. Majsen; VII. - Vm legaliter sancitum antiquitus
teneatur, & cautum cum oblatiori nibus, Domino parentes suos tradere fi- , , hos, in templo Domini ει liciter seruirituros. Proculdubio hoc de nostris fi- , iis faciendum salubriter praebetur ex
Dum legaliter sancitum , sec. Idcirco
ego Leudo hunc fluum meum nomine Conim-hertum, sec. Signum Leudonis, sec. Sig. Rothildis matris eius. Signum item Leu δε-nis, sec. Oblationis puerorum forma illis multo posterior, tempore videlicet Philippi primi Regis Francorum , iisdem pene verbis eXpressa , ex monasterio Belli- loci. Dum legaliter sancitum , cc. Idcirco, , ,emplum. 2Equum etenim iudico , B Ego N. , uxor mea N. hune fluum non Creatori nostro de vobis reddere fru- um. Idcirco ego Hildegrimus hunc
se nepotem meum nomine Risui num cum, , oblatione in manu atque petitione, al- taris Palla manu mea inuoluta , ad no-
, , men sancti RemiFij, vel ad sanctorum,
,, quorum etiam hic reliquiae continen-- tur, & Abbati praesenti trado coram teri stibus permansurum , ita ut ab hac die non liceat illi collum de siub iugo Re ,, gulae excutere, sed magis eiusdem Re- ulae fideliter agnoscat instituta serua -
,, re, & Domino gratanti animo militare., Et ut haec mea traditio inconuulsa per maneat, Promitto iureiurando coramo Deo, & Angelis eius nunquam per me, nunquam per suspectam personam, nec , , quolibet modo per rerum mearum fa- ultates, aliquando egrediendi de mo- nasterio occasionem tribuam dc ut haec mea traditio firma, dc inuiolura perma- , , neat, manu mea propria subterfirmauio ' Hildegrimi qui hanc chartulam fieri, o& firmari rogauit. ' Bouonis fratris eius. si ' Walberti. Alia forma solius Patris nomine fa
Dominicae DCCCLXXX. X V. Kalend. Octob. feria L.
D m leg liter sancitum, sec. ut supra.
Idcirco, Ego Achadeus Comes hunc fl-lium meum nomine Hildurnum cam oblatione , cyc. Eo do Praeposio eiusdem loci in vice Abbatis praesente trado, coram tentibus supradicti loci monachis Teut boldo Presbytero , Har ado Presbiero , Guntario , se Ternario Diaconibus : Stephano Sigis ardo Subdiaconibus , sec. ut supra. Signum Achadet Comitis , qui hanc chartam seri , se firmari rogauit. Sign. Beritonis ,sc. prum, una cum constra parentum suorum nomine N. cum oblatione, sec. SIgnum N. N. a tam regnante PHILIPPO Rege Fran
Et illa: omnes formulae ex praescripto fiebant Regulae Benedictinae. cap. 38. &
d Adseruandam Regulam Ita olim concilia, de Patres per Antonomasiam, ubi de Regula sancti Benedicti facerent verba, eam Regulam, Ian iam Regulam , Ordinem sunt Ium insignire solebant. Concit. Suessionense ann. 7 φ. cap. 3. tomo I. Conciliorum Galliae praescribit, ut ordo
monachorum , vel ancillarum Dei secuniam REGvLAM SANCTAM sabilis permaneat. Conc. in Palatio Vernensi ann. TJ3. c. J. υς Monasteria tam virorum , quam puellarum secundum ORDINEM regulariter vivant. Et infra ; Si Abbas ejusmodi decreto contradicat , vocetur ad concilium , shoie fus ciatur , qui fecundiYm ORDINEMs A N CTVM regat. Sed ne dubium alicuius mentem pulset, Dum in illis decre- D tis subintelligatur Regula Benedicti na,
proferendum est cap. o. Concit. Mo-gunt. sub Leone Papa tertio. Ac deinde decrevimus scut S A N C TA REGULA dicit, ut Monacterium , ubi sieri positi, per De canos ordinetur , quia praeposita saepe in elationem incidunt , sec. Sumptum est hoc decretum ex Regulae sancti Benedicti cap 63. cuius ecce verba : Saepius quidem contingit , et i per ordinationem Praeposti scandala grauia in monasteriis oriantur,
iam sint aliqui spiritu uperbiae elati , sec.L Et paulo post. Si fieri potest, per Decanos o
dinetur , ut antea disposuimus , omnis utilitas monasserj, sec.
Quia vero in Regulae Benedictinae se monem incidimus, audiuimusque paucis abhinc annis subdubitatum fuisse a viro alioquin doctissimo , virum olim v niuersaliter per Galliam sante tempora potissimum Ludovici Pii) Regula sancti Benedicti seruaretur: cui sane possem ZZ