장음표시 사용
611쪽
iure testamentigi decedunt, sed per consequentias sublato testamento intestati 'redduntur. η 3. In testatorum hereditas lege duodecim tabularum primum suis ' heredibus datur. δdeinde ' consanguineis et agnatis, et 3 'aliquando si quoque gentilibus deserebatur. Sane consanguineos lex non ' aperte)adprehenderat: ut ' interpretatione prudentium' primum
inter agnatos locum acceperunt. 4. Sui heredes sunt hi: primo loco filius, silia in potestate patris constituti: nec interest, adoptiui sint, an naturales, 'sed β secundum legem Iuliam 'Papiamque' quaesiti. 5. β' 'Modo maneant in potestate iqui sui heredes sunt, ipso iure heredes etiam ignorantes constituuntur, ut suriosi, aut insantes et peregrinantes: quibus bonorum 'possessio nisi ' propter praetoriam actionem non erit necessaria. 6. δ' Suis 3 heredibus adeo a m0rte testato
i) Pro ipsi C . e .: ipso: deinde testamenti B. testati Ve. Vi. ed. Bl. Cf. Paul. S. I. 3, 4'. S. 10. Antea Zeitachr. XIII. p. 46.)conieceram initio pro ipso. ) decedunt C . edd. Testamenti destituti casum non his sed superioris Si speciebus Paullus adnumerat, quia teStator et heres, cuius familiae emptor locum obtinet, testamentum facere videntur, ut Si hereS non existat, neque teStamentum factum esse intellistatur. β) hereditatibus Bnatum ut puto ex heredibus dat'. agnatis et B. agnatis est et e. agnatis est M. Itaque est ex ei tranUOSilo natum puto. Vocem c0nsanguineis vero excidisse, duo arstumento Sunt et quod Sequitur Sane consanguineos etc. et quod ibi omnes C . habent
C0BSanguineiS, quae vox Sc. ex margine eo aberraverat et con-
SanguineoS expulerat. β) i. e. olim, quamdiu ius stentilicium inuSu erat. β) Sensu exigente em vicinis supplevi. adprehenderat B. ed. Bl. apphenderat Ve. adprehenderet Vi. y) Tum scilicet, cum Voconiana ratione sint P. S. 20.) feminae fagnati proxim appellatione contineri negarentur, consanguineorum quaSi novo ordine invento, ne etiam secundo gradu, quo quasi sui heredis iure hereditas obtinetur, feminae excluderentur. β) et B. edd.
00s Ve. Vi. ') Eae Schult. o. Papiamve ed. Bl. Intellige legem de maritandis ordinibus. Cf. Fr. Vat. S. 168. δ') Cf. S. 3. I. de hered. q. ab int. 3, 1 . L. 8. C. de Suis ob). L. 14. D. eod. 38, 16). L. 63. D. M aeq. hered. 29, 2). ) In edd. haec verba finem faciunt praecedentis Si; at ibi iam dictum erat in potestate patris constituti. δ) possessi0nis B. V e. poSSeSSioneS Vi. possessio ed. Bl. De re cf. Gai. 3, 34. δ) Cf. S. 3. I. de hered. q. ab int. ,1 . L. 11. D. de lib. et post. 28, 2 .L. 11. 57 pr. D. de acq. her. 29, 2 . ' sui B. suis k e. Vi.
612쪽
ris rerum hereditariarum dominium continuatur, ut nec 'tutoris ββ auctoritas 'pupillo, ' nec 'surioso 7 curator sit necessarius , nec si sorte soluendo ' non ' sit hereditas : quamuis etiam suriosus, si resipuerit, et pupillus, si adoleverit, abstinere possint. 7. 'Post m0rtem patris natus, uel ab hostibus reuersus, aut ex primo Secundove mancipio manumissus, cuiusue erroris causa probata ' ses , β' licet non fuerint in potestate, sui tamen patri heredes es sciuntur. 8. post 1ilios, filias ad intestatorum successionem inter suos ueniunt nepotes, nepte S, pronep0tes, pr0 nepteS, ac deinde masculino
mento 'ipsi in aui potestate, uel proaui familia 'remanserint: 3 parentes enim liberis suis, eum quibus in potestate suerunt ipsi, ordine successionis obsistunt. 9. δ' Filius, si h cum nep0tibus ex alio filio susceptis in familia 'retinetur, i ad intestati patris successionem cum Datris filiis ' uocatur: β quibus in patris sui partem uenientibus, hereditas in stirpes, non in capita diuiditur, ita ut unus filius et plures nepotes singulos
semisses habeant. Idemque euenit, si auo ex du0bus filiis impari numero nepotes successerint. 10. Ex silia nepotes sui heredes 110n sunt: in aui enim materni potestate alienam familiam sequentes ipsa ratione esse non ΡOSSunt. 11 'Eo tempore suus heres constituendus est, quo certum est, aliquem intestatum decessisse: ' secundum Τ' quod ex eventu deficientis conditionis 'nep0s is, y qui
m. remanseri Ve. remanserit B. ed. Bl. δ) Cf. Supr. c. 2. 7. S.
nepotis Vi. et ortu nepotis φ. et hortu nepotis B. et ortu ne polis edd. Sed ortum nepotis quis et quo sensu unquam dixer cvelim scire. Accedit, quod totus locuS, ut adhuc legebatur, SenSucaret. 9uod cum eo maxime essectum sit, quod post auo in Od. et edd. desiderabatur vox conce 'S cf. S. S. I. cit.), nulluS dubito, quin haec vox, olim scripta c'ceptuS, huc aberraverit, ubi
613쪽
ΜΟS. ET ROM. LEGUM COLLAT. XVI. 3. 587
uiuo auo ' conceptus, yy post mortem patris natus ' est, suus) si ori potest. 3 12. 0uem filius emancipatus suscepit, uel adoptauit, sui heredis locum in aui successione, sicut ipse pater, obtinere non potest. Adoptiuus tamen 'ne ' quasi cognatus bonorum possessionem eius petere potest β 13. 'Si sui heredes 110n sunt, ad agnatos legitima hereditas pertinebit, y inter quos primum locum consanguinei obtinent. Agnati autem sunt c0gnati uirilis sexus per uirilem descendentes ' sexum):' sicut filius Datris, et patruus, et deinceps tota successio. 14. 'Inter agnatos et cognatos hoc interest, squod in agnatis etiam c0gnati continentur, inter cognatos Uero agnati non comprehenduntur. Et ideo patruus et agnatus est et cognatus, auunculus autem
cognatus tantummodo est. 15. β' Consanguinei sunt ei dem patre nati, licet diuersis matribus, qui in potestate fuerunt mortis tempore: adoptiuus quoque frater, si non sit emancipatus, et hi, qui p0st mortem patris nati sunt, uel causam probauerunt. 16. y Soror iure consanguinitatis tam ad Da tris, quam ad sororis hereditatem admittitur. 17. 0nsanguineis non existentibus, agnatis desertur hereditas, pr0ut quis alterum gradu praecesserit. 0u0dsi plures eodem gradu consistunt, simul admittuntur. 18. δ Si 'sint, fratre destincto, β et fratris filius, et 'nepos eius ex fratre β non exi-
in et ortu depravata effecit, ut pro nepoS iS scriberetur nepotiS.
Post c0nditionis exciderit silii se. sub condicione potestativa in stiluti). yy) Cf. not. 71. δ) iniri B. siniri Vi. siniri Ve. sit) iniri ed. Il. Tum scilicet, si condicio a moriente filio impleri potuit. Cf. L. 28. D. de cond. inst. 28, 7 . C . nec ed. Bl. Cf. Gluis. Pand. XI. p. 161. δ) Cf. L. 23. D. de redopt. 1, 7). L. 1. 3. 4. D. unde cvn. 38, 8). q) Cf. supr. c. 2, 9. 10. 7) Hic Vercellensis codem desinit. β) Periit hoc
loco ob Sequens sicut. Bl. ed. sexum) descendentes. ') Est Paul. S. R. 4, 8. S. 14., ex quo Supplevimus quod . Cf. L. 10. 3. 4.
Supr. c. 2, 10. 5. ' Cf. S V. c. 2, 14. δ) Cf. Supr. c. 2, 11.
edd. Datres defuncti Paul. Cis. β) neptis fratres et B. nepos fratre M. ed. Bl. nep0tes spatre Paul. Vis. Igitur e'ex in B. mutuitum in set et transpositum est, in Paul. Vis. Ufecit, ut pro
614쪽
MOS. ET ROM. LEGUM COLLAT. XVI. 4.
stente, filius fratris nepoti praesertur. 19. 87 Sed si duorum fratrum sint liberi, non in stirpes, sed in capita hereditas distribuitur, scilicet ut pro numero singulorum uiritim distribuatur hereditas. 20. 'Feminae ad hereditates legitimas ultra
'consanguineorum' successiones non admittuntur: idque iure ciuili Voconiana ratione uidetur essectum. Ceterum lex duodecim tabularum sine 'illa'' discretione ' feminins sexus agnato si admittit. Κap. IV. Ulpianus libro ' regularum singulari, sub titulo de legitimis hereditatibus. δ 1. Intestatorum 'ingenuorum 3 hereditates pertinent primum ad suos heredes, id est liberos, qui in potestate Sunt, cetero Sque, qui in liberorum loco sunt: si sui heredes non sint, ad consanguineos, id est fratres et sorores ex eodem patre: si nec hi 'sint, β ad reliquos agnatos ' proximos, id est cognatos quirilis sexus, per mares descendentes, eiusdem familiae. Id enim cautum est lege duodecim tabularum hac: 'Si intestatus moritur, cui Suus heres nec 'escit, y agnatus proximus 1 ami-
nepos Scriberetur nepotes. Ceterum eius, quod regitur a fratre, refer ad filium fratris. hy) Cf. supr. c. 2, 15. β) Extat Paul. S. R. 4. 8. S. 22. Cf. Supr. c. 2, 14. S. 3. I. de tw. asin. Suec. 3, 2 . Gai. 3, 22. Ulp. 26, 6. ') consanguineos pro consanguineor.) m. consanguineas B. Paul. Vis. edd. Sed con-Sansiuineae vel agnatae successiones dici non possunt. 'q) ulla d. Paul. Vis. edd. , quod omnino huius loci esse non videtur. Τ) cognatos B. Paul. Vis. cognatis m. agnatos edd. Sed cognatos consulto librarius eae sexus) seminini agnatos, quasi hi brevius et rectius cognati dicendi essent, fecisse mihi videtur: cui errori subvonienS Scriptor B. pro discretione sexus dedit discreptationes ex his, et certo em feminis nati sunt cognatis Iam ex nostra lectione vides, sine illa discretione pertinere ad discrimen, quod ICti inter consanguineas et ulterioris oradus agnatas fecerant, et seminini sexus agnatos esse, quas Gai. 3, 23. dicit seminas agnatas. η) Ex Schillinosi s. suppl. Cf. tit. 2. c. 5. not. 22.
B. Vi. e ., quod pessimorum Codd. portentum cave em argutiis Optimorum virorum retineas. Cf. infr. 8, 2. Ulp. 27, 1. q) sunt Cdd. edd. q) Ex Ulp. t r. suppl. Bl. 7) est C. . esit ed. II. Futurum positum fuisse, aroumento sunt cum illae leges apud Cic. de leo. 2, 21. quoi auro dentes uincli escunt' et apud Fest. v. Nec quod nec manifestum erit', tum ea, quae Sequitur S. 2.
615쪽
liam habeto. 2. Si agnatus destincti non sit, eadem lex duodecim tabularum gentiles ad hereditatem uocat his uerbis: Si agnatus 'nec escit, ' gentiles samiliam 'habeuto. Nune' ' nec gentiles 3'' nec gentilicia iura in usu sunt. Κap. V. Idem ' libro i institutionum ' secundo sub titulo de successionibus i ab intestato. 1. Ab intestato quoque hereditas desertur 'aut per ius ciuile, aut per praetoris beneficium: per ius ciuile suis heredibus, 'uel δ' liberis, qui in potestate ' eius suerunt, silio, filiae, et deinceps, qui in locum destincti parentis, qui ex eodem 'natus
Κap. VI. Idem eodem libro. β 1. Post suos ab intestato legitimi admittuntur, primum c0nsanguinei: u) sunt ' Datres et sorores,' qui in eiusdem potestate patris suerunt, etsi ex diuersis matribus nati sunt. 2. Consanguineos et adoptio sacit, et adrogatio, ' et 7 causae probatio, et in ma
Κap. VII. Idem eodem libro. 1. 'Post consanguineos 'legitimi' uocantur. Hi sunt agnati, qui n0s per patris c0gnationem contingunt, uirilis Sexus: nam sciendum, seminis, ultra consanguineas, hereditates legitimas 110n deseri l. 2. ii 'Suis praetor solet emancipatos liberos, itemque ciuitate donatos coniungere, data bonorum possessione: λ sic tamen, ut b0na, si quae pr0pria habent, his, qui in potestate Inan-De ceteris locis ηid. BD sen de XII labb. p. 349. 'θ) nescit B. Vi., quod nisi ex n' escit vis fieri potuit. nec esit ed. Bl. ') De h. l. vid. Schillino de Ulp. fr. p. 66 85. 3'q) Supplevi. 3) Pith. s. suppl. ed. Bl. ') Ita B. Om. Bl. ed. η')Malim uel ui. δ) Supplevi geminata fere antecedente littera e.
) nali sunt C . ed. Bl. sine senSu. β) Cf. Supr. 3, 15. 16. 2, 9.') fratres et soror pro soror. Sorores) B. frater et Soror Vi. ed. Bl. Male, quia et frater fratri, Soror sorori conSanguinei sunt. 7) Supplevi. η) Scal. et Culac. s. et con Sanguineis B. et consanguinei Vi. Scilicet ob antecedens -ro excidit p0-. ') Proprie sic dicti; nam ipsa lex, quae suos tantum inconditione; posuerat se. 4. S. 1 fin , conSanguineos, ex Suis et agnatis quasi mistos se. 3. S. 15 non commemoraverat sc. 3. S. 3. , primum aonalis dedit hereditatem. iiq) Cf. Gai. 3, 19. 20. 26.1, 94. S. 9. f. de her. q. ab int. 3, 1). L. 1 pr. D. de coli.
616쪽
serunt, Conserant. Nam aequissimum putauit, neque eos bonis paternis carere per hoc 'quod λὲδ non sunt in potestate: neque praecipua bona propria habere, cum partem sint ablaturi suis heredibu S.
Κap. VIII. Idem libro, qui supra. ' sub titulo 3 de sui s ' et legitimis 3 heredibus. 1: β Post ' agnatos 'praetor Uocat cognatos: cognati autem Sunt, qui n0S per patrem aut matrem contingunt: post cognatos uirum et UXorem.
2. Et haec, si qui decessit, non suit libertinus, uel stirpis libertinae: 7 ceterum si libertinus est, uel libertina, 'patrono eius legitima hereditas, 'patronaeue' lege duodecim tabularum
Κap. IX. Idem eodem libro. λη' 1. Post familiam
patroni uocat praetor patronum et patronam, item liberos, et parentes patroni 'eti patronae: deinde uirum et uxorem: mox cognatos patroni et patronae. 2. 0uodsi is, qui decessit, lihor suit ex ' mancipatione citra) remancipationem y manumissus, lex quidem duodecim tabularum manumissori legitimam hereditatem detulit: sed praetor, aequitate motu S, decem personas cognatorum ei praetulit has: patrem, matrem, silium,
filiam, auum, aulam, nepotem, neptem, fratrem, Sororem: nequis occasione iuris sanguinis necessitudinem uinceret. 3.
Sed imperator noster in hereditatibus, quae ab intestato deseruntur, eas Solas personas uoluit admitti, quibus decimae immunitatem ipse tribuit.
Superest, deducto aere alieno. ii') Boech. cf. qui B. quia edd. μ) Supplevit Il. δ) Cf. S. 3. f. de leg. asin. Succ. 3, 2). g. 3. I. de bon. pOSS. 3, 10). Gai. 3, .27. β) B. consanguineos ed. Pith. et Bl. per errorem. y) CL L. 4. S. 23. C. de bon. lib. 6, 4) et libr. meum Studien des R. R p. 74. 134. ') patronum B. ad patronum edd. contra usum loquendi. ') patronaue I. patronamue edd. De re cf. Fr. Vat. S. 308. 3δ') Cf. Ulp. 28, 7. S g. 3. 5. f. de b. p. 3, 10). 3) B. om. ed. Bl. δ) ex non et) remancipationem B. absque remancipatione ex Schult. s. ed. Bl. Simile verbum repetitum librario fraudi fuit. Ceterum . Zeitschr. XIII. p. 48. δ) Cf. libr. nostr. Gaius ' p. 22.
) praebuit ed. Bl. per errorem. - serum haec sententia tam te in flne huius materiae posita est, ut ea ipsa hunc titulumflnisisse Collationis auctor existimandus Sit.
617쪽
FRAGMENTA IURIS ROMANI VATICANA.
Locorum ex iure civili anteiustinianeo ab incerto auctore incertoque Sub titulo collectorum reliquias, quae fragmenta iuris Romani Vaticana vulgo appellantur, debemus industriae Angeli IIuii, qui eas ex palimpsesti bibliothecae Vaticanae codicis, nune Cassiani collationem continentis inferiore scriptura eruit annoque 1823 Romae, Parisiis ot 1824 Borolini primus publici iuris fecit. Cassiani codex eum in Summa centum membraniS, forma Oblonga, eonStet,i earum quadraginta tres semel, quinquaginta Septem bis Scriptae sunt. Antiquioris vero scripturae folia duo et viginti ad Thoodosianum Codicem, duo ad legem Burgundionum Romanam, triginta tria ad nostrum opus spectant. Quod quidem olim in codice quadrato grandioris modi scriptum fuit, singulis Versibus, qui triceni bini in quaque pagina exarati sunt, litteras Vel notas complectentibus circiter quinquaginta sed otad sexaginta numero eiu Sque formae, ut partim ex hac partim ex frequenti notarum usu codie em certe non ΡOSt Seculum Sextum, fortasse Vero et multo ante seriptum esse periti iudicaverint. Huius vero codicis folia Cassiani Scriptor operis in usus Suos ita convertit, ut ex Singulis geminis foliis cohaerentibus terna et quidem bina cohaerentia et deorsum dissecando unum solitarium faceret: qua ratione factum eSt,
ut medium quodque folium partem tantum et prioris a) et posterioris folii b) antiquioris Scripturae contineret, et nune
quoties medium folium solum nobis servatum est, id in utraque pagina tantum trientem vel postremum Vel primum uiuSque VerSus tam anterioris quam posterioris folii exhibeat, primum vero vel tertium folium superstes bessem iuntraque pagina partim postremum partim primum prae Stet. Ceterum frustis inter se iunctis triginta sex paginas integras antiquioris codicis restituere licuit; quibus aecedunt viginti
mutilae, quattuor bessariae, sedecim trientariae. Τ) 0uas et anteriores edit0res et nos numeris arabicis ad marginem positis significavimus: adiectus numerus uncinatuS paginas SuperstiteS perpetua serie dem0nstrat.
618쪽
Vetustior codex quaternionibus constitit, quorum numerus in fine cuiusque a librario Dotutus erat; quibuS ex numeris eum VI., XV., XXVII. et XXIX. Servati sint, hoc maxime adminiculo Maius in ordinandis et iungendis membranis HSuS e St, nec adhue exstitit, qui rationem eius et ordinem ab eo institutum improbarset. Nam set titulum de cognitoribus et procuratoribus' quod ultimo loco posuit, quia nullo numeri signo Certo loco aSSignatur, non e St Sine
materia colligere licet. Verisimile enim est, hoc opuS Ut cetero S Omne S BOSterioris aevi codices ad ordinem edicti perpetui compoSitum eSSe: quem etiam Rliquatenus RSSequimur, Si ponimuS, po Si titulum de cognitoribus et procuratOribus secutum titulum ex empto vendito ea parte insertum
fuisse, ubi in libris ad edictum de rei vindicatione agitur; quod sano paullulum deflectit ab ordine edicti, poterat tamen cum eo defendi, quod qui Vindie et, dominum e SSe Oporteat,
dominiaque maxime emptionibus aequirantur, tum Hermogeniani exemplo, qui in epitomis iuris primo de personarum Statu ae poSt de ceteris Ordinem edicti secutus et his proximo S atque eoniunctos applicans titulos, ut res patitur', dixerat L. 2. D. de statu hom. 1, b )'. Qua rationesi etiam tota materia do aequirendo rerum dominio hoc loco tractabatur, mirari non lie et, quod noVem quaternione S USque ad XV., ubi tit. de HSufructu sequitur, ea Oeeupabantur. Se- qui deinde in odieti libris materiam do re uxoria et post de tutelis, quo spectat tit. de excuSatione, et pOStremo, quamquam multo post, de donationibus,) satis notum e St.
In libros syllogen distributam fuisse, nullum Vestigium indicio est; vido tur igitur, ut Collatio et Hermogenianus codex, titulos tantum habuiSse, qui etiam per paginaS repetuntur, ita ut in verSa quaque media prior tituli pars, in
recta reliqua Superne Scripta Sit, nullo tamen numero ΡΥRefixo. Nee numerorum Signis Sed tantum novo VerSu, interdum etiam spatio tantum relicto, singulae species distinetne sunt;
Sic enim ut Byzantinis θεματα) singula excerpta ex ICtis perinde in hoc opere atque in Collat. 14 fin. et L. Rom. Bur- η) P0ssu ut sane haec verba etiam ita intelligi, ut ad illulos iuris
extraordinarii post absolutas omnes malerias edicti perpetui in sine addit0s reserantur. Omnino tamen cadentis iurisprudentiae etiam hoc iudicium est, quod tradita iuris systemata misceri et pro lubitu mutari c0epia sunt: quanquam idem modestius et cum ratione iam Su- puriores ICti factitasse deprehenduntur, velut Paullus in Sententiis. Cf. Heimbach. in Repert. Lips. 1843. III. p. 144. β) Fortasse illulum de donali 0nibus Vaticanae syllogae auct0r titulo de legalis appli
619쪽
gundionum et alibi appellata esSe, argumento est lemma Si 294, ubi sequens et tertia' se. Species) allegatur. Scilicet et lemmata sive sententiarum Summulas Subinde e Ontinet collectio, in margine dissimilibus Et minoribus littoris adscriptas, quo facilius SpecieS pro Sententia aliqua facientes
inveniri possent. Quae lemmata quanquam Reeurate Concepta Sunt, tamen non in ip SO condendo opere, sed a doeto quodam adhuc integri Vaticani codicis pOSSessore facta eSSe, eo probatur, quod eiuSdem codiciS paginae numeratae in iis allegantur. Complectitur collectio partim principales constitutiones eaSque ubique integraS, partim sententias ex ICtorum libris excerptas: utraSque ita mixta S, ut perpetuum consilium in hac re fruStra quaeras; nam ne temporis quidem ordo Servatur, ubi imperatorum legeS Vel reScripta Se excipiunt. Quoties Sequentes species eosdem habent auctores, ii in inscriptione vocabulo 'Idem ' Significantur, Scilicet, imperat ros vel ICtus; in I Ctorum vero libris una inscriptio ad omne S Sequentes Species ex eodem libro sumptas tacite porrigitur, Singulis tantum item' vocula s semel etiam S. 93. post pauca', vel solo spatio distinctis, donec alia succedit.
quanquam ne hoc quidem perpetuum est: imperatorum nomina repetuntur 33. 22-24. iurisconsulti et libri 232 234. 328 331. Saepo etiam idem' vel iure consulti nomen non comp'ret, ubi Scriptum esse oportebat, hoc tamen, ut novissima Μom seni seditio docuit, plerumque ea de CauSa, quod minio pictum nune evanuit. saepe etiam item ' librariorum culpa positum est, ubi Oratio Simpliciter continuatur, Vel omissum, ubi interrupta oratione Scribi vel spatium relinqui oportebat. nec non interdum item', quod erat in ipsius I Cti Oratione, per errorem pro eo habitum eSt, quod Singulas species dirimeret. Praeterea etiam inscriptiones maxime inconstitutionibus saepissime VitiOSRe sunt. Constitutiones principales, quae in Q Olle etione Suo nomine, non ex ICti alicuius Opere, relatae inveniuntur, Sunt et reseripta et novae leges, untiquissimae Severi et Caraealtae 33. 267. 295.), novissima Valentiniani, Valentis, Gratiani S. 37.), iterum data a. 372. , reliquae Alexandri 33. 28.
Dioclotiani et collo garum 33. 22-24. 41-43. 270. 271.275 286. 292. 293. 297. 312-316. 325. 326. 338.), Constantini et collo garum s 33. 32. 36. 273. 274. 287.), incertorum SI. 20. 26. 27. 29. 31. 38 40. 73. 113. 289-29Ι.). Ex his quae leges
sunt, non ex Theodosiano Codice fluxi SSe, ex eo Sol O certum est, quod is non laudatur et quae in illo breviatae extant,
hic integrae proseruntur, velut 33. 37. 248. 249. Contra
620쪽
rescripta ex eorum receptaculiS, Gregoriano et Hermogeniano C lice, hauSta non e Sse, eodem argumento probari non pote St, cum nemo etiam post editos hos Codices rescriptis undecunque cognitis uti prohiberetur. Nec credibile est tam paratis subsidiis non usum eSSe, quieunque Vaticanam collectionem composuerit. Nec tamen minus dubitandum Videtur, non omnia, quae assert, re Seripta ex iiS eum SumSiSSe. Primum enim non modo non fit mentio eorum Codicum in
allegandis constitutionibus, sed etiam in tit. do donationibus ad logom Cinciam hic illic constitutionibus tanquam notabile quid posteriore manu, eiuSdem, ut Videtur, DOSSeSSOriS, qui lemmata compOSuit, adSeriptum e St, easdem in Greg. vel Horm. inveniri SS. 266'. 270. 272. 285. 286. 288. , sicut semelotiam fit in Collat. 6, 5. Deindo inscriptionum ratio Vaticana non conVenit ei, quae in his Codicibus et Iustiniano, qui ex eo hauSit, reperitur. In quibusdam enim titulis, de cognitoribus et de donationibus, novo modo divi appellatio imperatoribus praefigitur, velut divus imperator Probus 'S. 288., divi Diocletianus et Constantius' SS. 270.275. 297. 312. 316. 325. 338., divi Constantinus et Caess. ' SS. 249. 287., quae alias partim in iisdem imperatoribus deest: cuius rei causa inde tantum repeti videtur po Sse, quod omneS hae constitutione S ex scriptis quibuSdam de istis materiis compositis sumtae Sint, quorum auctores anteriorum ΙCtorum more imperatorum defunctorum rescripta libris suis inserentes divo S eos appellaverant. Praeterea in iisdem titulis quoties Diocletiani et collegarum reSeripta referuntur, hoc quoque Singulare est, quod non solenni in Codicibus more, qui etiam in aliis Vaticanis titulis in summa rotinetur 33. 22-24. 41.), D1ocletianus et Maximianus et Caess.) inseribuntur, sed Diocletianus et Constantius, idque adeo fiat in rescriptis ante Constantium in imperii consortium adscitum l. e. antea. 293. datis 33. 275. 207. 312. , ubi in aliis partibus Operis SS. 23. 24.) recte ii omittitur cf. Moms. p. 405.). Igitur tranSAlpes illum uel illos, qui de donationibus et de cognitoribus Serip Serant, egisse coniicere licet, ubi cum quadripartiti imperii omne S quattuor collegas appellare moleStum e Sset, pOSt Diocletianum Constantium, cui illae provinciae obtigerant, quam ex Ruli ea orientalium Observantia Stolidum et crudelem Maximianum sane Augustum commemorare maluerint et il
) Eiusmodi scripta exolescente iam vetere iurisprudentia haud pauca comp0Sila eSSe . quae maxima ex parte lanium in p0Steriorum principum rescriptis vel legibus, de quibusdam materiis emissis, et ex- cerptis I Ctorum veterum sententiis c0nsisterent et transitum quasi ad puras putas collectiones sacerent, dubitare non licet. Ipsa legum M0s. et Rom. collatio hoc numero eSt. De th e