De accentvvm graecorvm nominibvs ..

51쪽

κώT , o positici Sie uti in gustu ibi καλας ipuo Pra et EpΠεiτη συum viri. Sed dubium est, TO V Sitne acumen In gravitas. Non enim desunt argumenta quibus probatur Grae eis primitus sonos in graVitatem Seendere SSe viSos, in assumeti autem descendere es Ian l. l.). Nos quidem in ealis et sonis enumerandis ordimur ab imis et depre8Sis, Grae ei vero gravissimus sonus audiebat 7rcirri, et id quod Ianum l. l. fugit - in eo

dere. Vel per se diffieilius est aeuium 80num edere propter maiorem pulmonis vostisque en Sionem v. i. p. 2 , praeterea saepissime eum neu mine resei vi atque eius v. i. p. 52 ex.)et enitentern eum reseente labore quasi montem Seendere sibi videri par est, unde facile praesto erat aseendendi in Reumen Similitudo. Hae primum apparet in voce op0ioc devehementibus subitisque et amoribus dicta, quae non Solum magnitudinem Dei notat, sed etiam acumen plerumque celeriter arreptum, cf. Hom. At ηυσε θεὰ Eris uεia τε ε ivo ur 690i a) hymn. Cer. 20 Proserpina eum raperetur clxησε b up 690ia 'Musa, κεκλOuεunt Πατε pa povidni V v. 8 de eo et amore Sol matri narrat apricie ac irrΠOigi aTεV εT6λ iuxOU-

bis hae voee utitur de tuba Herae lid. 30 Troad 1266, es. Poll. 4, 85 , euius sono inest penetrans illud et re et aseendens prae t. f. Pind. Nem. 10, 75 Ae8eh. Choeph. 75l, Pers. 389,

52쪽

astutam regionem Aristia Probi. 9, 3 p. 7, 16 sq. et l9. 3 p. 78 4 ef etiam Vocem ui a TεTauεvo Probi. 19, 37 l. l.),sehol. Pind. l. 9, 108 modo laudatum et uti Tasi de euentu aeuto in aestentus sine Dionysii Thraei p. 6 Ulil eontra Hippo erat Coae. Praenot. I 272 ii in vo in gravitatem

rupta Oentur u Tu κλ uεunt ei infr de Glaue Samio). Certe Stoiei putaverunt eum en in altitudinem a Seendere nam OS

seeutus Varro apud Serg. de ae e. p. 52b, 24K. test . a Seli ill)eXp0nit ,Vocem si elat omne corpus tres habere distantias longitudinem altitudinem erassitudinem longitudinem tempore ne syllabis metimur. - altitudinem discernit aestentus eum pars verbi aut in gra V deprimitur aut sublimatur in astutum es Seholl. est 2b, 20, 3 q8. Cie. detratore II 61 226 227 , mitte, obsecro, inquit Cra8Se Iulius, sermonem istum et te ad Graechi fistulam refer, quoius ego nondum plane rationem intellego. In omni voce, inquit Crassus, est quiddam medium, sed Suum quoique voei. Hi ne gradatima Seendere Oeem et SuaVest, nam a prinei pio clamare

agreste quiddamst et idem illud ad firmandam est oeem salutare Deinde est quiddam eontentionis extremum, quod tamen interius est quam aeutissimus elamor, quo te fistula progredi non sinet, et tamen ab ipsa eontentione revoeabit. Est item contra quiddam in remisSione gravi S Simiam quoque tamquam sonorum gradibus diseenditur λ). Ergo et 110stra Sonos appellandi ratio recedit ad Romanos Grae- eosque aevi lexandrini. Iam tenemus oeum inferiorem et Superiorem, inter quos vox omineat. Qui vo ei motu speetatur in quavis Sonorum

p. 16 sqq. et Nigidii Figuli fr. 9 Funaioli.

53쪽

- 47 serie, non in melodia tantum, si euti etiam longae breves vesyllabae in uini sermone inveniuntur. Sed ut rhythmus eas in ordinem digerit, si ex ouis motu intervallis harmoni eis fit antiis. Hae est oetrina Platonis senis, quam Saepila Sexponit in Legibus, Pythagoreos fortasse secutus v. L), cf. 653 e pri Ii ε 6 63ος To εο clara vi οῦ Ποις iΠεi Tot ς ε

54쪽

diserimen quod intereedit inter motum oeis usi eae et alterius, quae non distineta est intervallis harmoni eis, Platonis orae ia lue utenter exponit. Se eundum leomachum enehir. p. 238, 18

I. iam Pythagorei' praeierant, qui libens fidem habeo, siquidem etiam re hytas si loe attuli p. 29 X. respexit sonos qui

eduntur in sermone ). Tum eliam latonis ελος ηοης poeu figi iuri sic Pythagoreis debetur, id quod non est mirum in posterioribus eius eriptis Aristoxeni autem verba ut solent nimis eo piosa sollieiteque iterata quantum fieri potest in brevissimum eontra et Sunt nee p. 96, 8 sph Iou ε Ου tiritiuT V nu

1 D Pythagoreis Aristoxeni in hac re magistris es DeiterS D Aristidis Quint. doctrina harm. fontibus Progr. Marcodur. 1870 p. 123 Ian. P. - V. II 1057, 9 sqq. De vocis motu egit Ohiason Musi ea pitch and the mensuromen os inter Val among the Greelis, Baltimore 1896 p. 9 sqq. idem The motion os oleo, ait. 1902; idem Transactions os the in phil. 88 30 42-55.2 Quonam id tendat, quod Porphyrius post hune locum lau

55쪽

Si tandem redueti sumus ad 00eS OVOς Si V TtiGiς,εΠiTusi C, Vε sic quae lumen aeeeperunt ab imagine loel Aristoxenus igitur plane easdem voces nuneupat et de est ii tu et de Sermone: tisic, Iri Tu Gisi, si V εσlsi, μελος, et ita quidem, ut omnino absit vehementiae

56쪽

non idem est quod magnitudo neque Reumen idem quod par-Vita Vostis; nam et in eum in edi possunt magni soni et in gravitate parvi, item in media inter utrumque Dei regione,

r cf. Gras o nisi est . 17; si ad Aristot de anima II p. 6, 9; dolendum est mne eius Vocis Sum non factum e SSe Ollem noua nam te Graeci, ut totam voci regionem Significarent, congii rant dicere OEUTnc, a papυTRc, ni Si quidem breviter dicebantoΞ0της, cf. tum p p. 193.

57쪽

es. Gras l. l.), de quovis sono animal hist. 454 15 dici pεpε i

mentiam letumque. Et initium quidem eapiendum est ab ipsoae umine, qu0d etiamsi pro qui habemus e hordae intentae memoriam quae uelisque omnibus fere, quos de voee et sonis attulimustodis aliquatenus vigebat non effieitur absque labore quodam Vehementiave Actumen vo eis fit vehementi ideoque eleri motu aeris pulsi es. Ian ad Probi. 11, 4). Et licet plerique diligenter distinguant magnitudinem et assumen, tamen Platoni Politie. 306 e ut in sensu et orpore, ita in Dde Syn0lryma Sunt Taxo clupod porri of/iης. Item muste physi eive saepius di eunt astutos 80n0s eum maiore edi labore quam graVeS, Cf. Arist. Pr0bl. 19, 37 diu i To ευ pinus οξεος ζυTOς aT TO

Platonis Tim. Th, 80n Aristotelis an inani procr. , T de anima , 8 de Las Herm. et Hippas Metapont. s. Theon. p. 59 7); quibus omnibus fere locis commemoratur motus vocis physicus non illo RaTu Torrov); praeterea cf. Arist. de audib. 80, 26 Probi. p. 76, 13;l00,l4 104,b 111, 11 AriSto X. p. 104 23 Sq. 124 4 sq. 131, 27; Euclid. Sect enit. p. 148 Ian Ptoloma0 Harm. 1, 3 asSim. - Multo rarior prat altera opinio TR spui V 'V iuui cpa Ixnu aTisu εVo quam impugnant uetor de nudi , p. 800 ara et Strato apud Alox in Arist. de sensu p. 126 19 Sqq. quam inter Peripatetico disputatam esse ostondit Probi. 11, 51 es. Inni notam et quae quodammodo nitebatur ipsius Aristo totis auctoritate, id quod adhue effugit v. docto - , es de sensu 446 bi, ubi quaeritur num imagines tantum rerum

58쪽

eum pulmonis intentione, ef Arehytae si . 1 p. 259, 3; Arist it. de audib. 803 a G. Praetera Peripatetiei illi problematum

suetores, Aristotelem de animal pro erent. p. 10 an quadam tenus seeuti qui exponitor T V ευ pinu GUMTOuia pulmoneIn Superare aeri QOpiam. Unde tamen tum graves soni dantur propter multitudinem aeris, tum aeuti propter vehementiam motus eontenderunt aeutos sono fieri omnino eum et Vorum

intentione, es. Probi l l l subicianus eonfert l, 50 56 14):

Porro si vel merum adumen fit eum intentione voeis pulmoni tot in eoi pori S eo plus tensionis, laboris inest in Sonis Vehementibus, magnis, prae8ertim cum plerumque eum seu mine eoni uneti sint. Quare in Otidiano Sermone et a poetis qui proeli sunt ab omni subtilitate physi eorum muSi orum Ue, stirps ευ adhibetur de Voce Vehementi, magna eademque neuta, i. e. de quo Vi et amore atque Oeiseratione, interdum etiam

de magnitudinae soni ab acumine et gravitate disereta tu

60쪽

μεvia et vεiμεvri adderet us0ευ'. Itaque Si oee TOVOς, Tucylς, mTεTuuεVrt, uεiμεur de aestentibus dieta inveniemus, ex earum ipsarum indole non poterimus diiudieare, num merum acumen nolent an Vehementiam an utrumque Comparanda erunt cetera voeabula prosodiae et quaerendum, quiSnam posuerit illas; nam vidimus usi eos praeeipue eas adhibuisse de mera altitudine. De voee pu Oulu.

Sieuti eae de quibus modo egimus Voges, ita etiam opsuovi de lyra ad sonos musicos indeque ad Sermonem pervenit. Quae vox est forma seminina adiectivi pluovioc dueti