De accentvvm graecorvm nominibvs ..

61쪽

Substantivo pluvi V, quod quid signifieet apparet ex Homeri verbis E 59 qq.:

Phereelus est filius Testionis, arm0ni nep0S, quorum uterque erat aber ignarius. Itaque cipu00υς est is qui ligna

63쪽

dieit m T in o Ir v pluovicii ses etiam Roberis O literarye01inposition 1910 ind. v. 9uovici). Vox puovici antiquitus translata est ad 0minum neeessitudines, affinitatem, foedera, amissiliam a primum quidem significavit coniugium, doneu bitum, ut apud Lueretium 4, 240 nam Multum harmoniae Veneris differre videntur; atque alias alii complent magis, ex aliisque

suseipiunt aliae pondus magis inque graVeSeunt, etsi Romano poetae potius obversabatur notio miXturae, Hae postea verebuit in). Sed apud Graecos quoque huius Sus Satis multa Supersunt Vestigia, es. Nonn. Dionys. 3, 375 cppa κεKtibu Apuo uini oritisεiε cc, seu OV in Uuεuai V. Praeterea cipuoζεiv ivti ivi signi sistat filiam deSpondere, in matrimo

sare sibi , es. Herod. b, 32 47 6 65 3, 37 plura affert Steph. Thes.). Delphis eueri nomen fuit Apua seeundum

Plutaret, . Amator. e. 23 es Di exter apud OSelierum S. V.),

et ipsa Harmonia filia erat Martis et Veneris, quod primuStestatur Hesiodus Theog. 37 es Crustum apud Roselierum

64쪽

V. 26 p initur συ vi luo Glaucii, quae vox Ionicam let diale elum, cum pluo via ab initio ad Aeolos, Boeotos potius videatur redire si e uti etiam uetani Harmonides est homo Boeotu8). Quae arte coniunguntur, mi Seentur saepe, Si euti iam ab Homero inriti diuuntur coniugi miseeri. Si harmonia Signisi ea iustarii mixturam apud Empedo elem r. 23 uui quidem iam Obversatur Pythagoreorum harmonia numerorum rati0Di0bn0xia es etiam Hippo erat. de vietum 636 illin, Plat. Conv. 88a, Plin. u. h. 3b, c d OrtOTuu pu*εες ouu0nluuTu

Tε ut φpOGUvac unius instar loeutionis sunt infelix atque dissi ei lis mulierum natura fere nou sustinet partu dolore et prae doloribus demens est. Alia res est in ea harmonia, quae dei et sati instar mundum regere iam a p0 etiS sexti quintive aestuli redebatur. in hae a Pythagoreo Se-

65쪽

Iani antiquissimis temporibus hae cle qua agimus Stirps pervenit ad artem musicam, quippe quae tota pendeat e congruentia omnium partium. Stu in Odyssea Saltatore S, fini congrui motibus feruntur di euntur pia opu0vες 0 250 λλ' uTε. cin K V nTopluovες OGGOi pio Oi, laiciar et 383 suευuΠεiλησας in Topu OVας ivcii pigro υς es Apoll. Rhod l, 135 pHTustu OV VOΠλl OV 09x IaVTO , et Virgines Deliae, quae imitantur ruVTus V V09 Irus V puIVὰς CR pεuβαλ iuITU V, tam apta canunt et congrua hymn. Ap ill Del. 64), ut ipse qui Spiam putet e Dei ferari: puin d κε συTog Ru GTO *0 sεG0' 'OUTUI vii καλὴ συυ69ηpε uoibi'. Sed longe gravissimum fuit, quod in lyra hordae invicem eoniunguntur et adaptant Ur,opsu OZ0VTai, et pluo vici saeta est apta iuuetur a chordarum lyrae deinde pu0Ξεi et puovici non solum de hordis, Sed etiam de s0nis chordarum et de quovis Sono diei Sunt, neque mirabimur hae quoque gravissima voeabula muSi ea limpta esse te lyra. Chordae invistem adaptantur secundum intervalla harmonica, i. e. O Sque intenduntur laxanturve '), tu in prima et

1 Fortasse lino e Orphicorum dicta sunt consuetudine cf. hymn. Orph in Apoll. 34, 20 piuεicii00pεuvova '0λα, pluo vin κε pus ac IraFKOsulOV V pagi Oipa V - id quod tu Aeschylo Pindarove non mirabimur, etsi Orphicis iam obversabatur imago Apollinis lyra mundum regentis, cf. Seythin. r. 1 gli., hymn. Orph. 34, 6 Sqq. , Varron. Ovoc up ac Sat. Men. r. 351 B., quod assert orgii P. L.

2 Dolendum est quod nondum accurate compertum ab OIDUS, quonam modo chordae tu Stam retinuerint tensionem; nam OHOΠac Semper fuisse e callo sive panno quodam, Iano Salleninstrument ap. 14 sqq non contigit ut demon Straret.

66쪽

quarta quaeque invistem suerint diatessaron intervallo. Nam Graeeo primo secundum diatessaron intervalla horda in ordinem digessisse, si e uti nos stymbala ad diapente ei reuitum digerimus, ex ipsius do et rina harmoni eae vieibus prim obtutu apparet. Quae aetio dieitur cipuoΞεi sive pu6ζεG0ai, ef Plat.

Itaque pluovici'), quae est talis iurietura' ehordarum, praecipue peetatur atque probatur onsonantia et eum prima et quarta quaeque chorda effieiant diatessaron intervallum, altera horda in aeuta, altera in gravi ei Satur regione, quae, ut natura oppositae Sunt, ita onSonantia mi Seentur at ille Oales eunt. Si Heraelito, qui Πολε uos erat rhVT V ruTrist, harmonia exstitit imago ordini mundi, Seeundum quem Omne8re amistae sunt invicem atque inini istae, es. p. 61, 7 H. m

67쪽

quibus aue essit Aristoxenus teste ieerone usu disp. I 0, 9, videbatur harin inia orporis esse, quam opinionem fuSius tractant Plato Phaed. 86 b sqq. et Aristoteles de anima 4074 278qq. Singula quoque Virtutes Plato Saeptu eo inparat eum harmonia, es. p. 443 d iusti hominis est omnia ossi ein Xse

68쪽

κα λυ pim interpretatur de aeum inis et gravitatis differentia, quae harmonia Sive eonS inantia t0llatur, praesertim eum ipse Heraclitus saepius 'alix proloeutus Sit v. S.) Tamen errat divinus philosophus multosque alios in errorem induxit non opus est eo enumerare, indi unu lo eum conelamatum ti aetaverunt et partim Verum Suspicati sunt, is Diei Vors. η adl0e et additament. II 2 p. VII.) Quid iXprimere voluerit

69쪽

ostendit Aristoph. v. 739 vi ac ευθυνε tuλiVTOVOUς -- et omnino omnis tensio adit, ut ab utroque sine sive funis sive nervi aliquis in eontrariam partem trahere videatur. Iam tenemus in arei Tn Παλ iurouo tipuo uiciV. Plane eadem re Sest in lyra, quam iam Homerus p 407 eum areu eomparavit ei Aristot Rhet. 4l rofo popuus clxopboc;), dummodo ne de compluribus hordis ogitemus Sed de unaquaque Singulas enim hordas in alteram partem tendit trahitque pari ipsi ve op orovou der nitent, alter es. Ian ei tentiis tr. p. 0 et adn. 5), in alteram κολλο p. Tamen effieitur onus musteus et ex singulis sonis pluo vici, id et tensio sit quasi ri Xa perpetua. Et his ipsis partium inimi ditiis et reus et lyra quasi peri ieiuntur et proprium munus exsequuntur. En habes Heraelii philosophiam artissima adstri etam formula. Diffleuitas autem inerat in eo, quod harm0nia porro retroque Speetans Iani capitis instar et oneretam signifieabat tune turam et abstrae tam harmoniam. eque Herae litus, eum hae imago ei obversaretur, tale minutias uravit. Similis autem ambiguitas inest in duobus poetarum to eis, quo hi liceat addere Aristophanes q. 53l de Cratini ingenio sene et ut imminuto siel0quitur:

norat eos quo attulimus OCOS.

70쪽

ii des lyrae ritati ); si vertistes decidunt, etiam hordarum tensi laxatur et harmoniae de plurali v. i. disparent. Verbum

diaxasκε iv eommonet Do de harmoniae notione primaria.

bεTO Kε puc , nTVυς pu0Viu χ090OTOvo λυ paco: Vate rumpit lyrae ornua et chordas et si harm0niam t0lli tr). Sed harmonia non Sola eon Sonantia probatur nam ut Sonorum ordo considiatur, aeeedat portet emitonii et tus definitusque loeus. Praecipue in Graeeorum mustea admodum pare adhibitus est intervallorum constentia neque umquam duorum Sonorum ambit Um Xeessit, et Gultrauer in Commentationibus erigi an is 88 8 p. 169 sqq. Loeus quem semitonium

3 id quod gravissimum est in OStra quaestione ideoque praecipue memoria retinendum; nam ubicumque apud veteres puovici translata est ad alia res, veluti ad accentum cs infr. p. 100 sqq. et ad uetionem cf. p. 68 et compositionem rhetoricam cf. p. 72), Valebat notio Scalae, diapaSon Speciei.