Aeschyli Persae: ad fidem manuscriptorum emendavit

141쪽

PERSAS.

143쪽

PERSAS.

v. 1. ΑΔ καλεῖται pro ἡμει ἔσμεν. Eurip. Androm. 168. M via. Ἐκτωρ Φάδ. ubi vid. Gaissord Troad 99. ωτι Τροίαταδε καὶ βασιλεde Cyel. 63. οὐ τάδε Βρομιος ibid. 203. T βακχιά- θ ς - Διω-- σαοε. Sed hae paullo diversa sunt. τάδε πισσὰ pro ora πιστὰ enallage satis nota. nisa 687. ' πιστὰ πιστων. 1016. μεγάλα τὰ Περσῶν. umen. 486. ἀστων των ἐμεον τὰ βελτατα. Eurip. inest. 1244. Μυκηνseu a φίλαι, ἁ πρωτα κατὰ Πελασγονεδος 'Αργείων Aristoph. an. 419. υνι δε δημαγωγεῖ 'Εν τοι ἄνω κρομνιν, ἄστιν τὰ πρωτα ἐνεκεῖ μοχθηρίας. s. Herodot. I. 10o. IX. 78. Sic Thucydides, τὰ μέσα σων πολιτων Plato Theaetet. 5. p. 107. . d. ischer 'Aριστά γ ἀνθρωπων, a mare. Theocrit. Adoniag. 142. Aρτεω κρα Πελασγοί. Demosth Phil. I. 4. ταυτα πάντα κατέπτηχε Pro υτοι πάντεe. Vid. omnino Hemsterhus in Mise s. V. p. 3o et ad Lucian T. I. p. 147. Sic inter Latinos Lucretius Ι 87. prima virorum. Ovid. Am. I. i. 9. Summa dum Atridet. Ibid. Πιστα Satrapae et amiei regis Persarum solenni a pellatione πιστοὶ audiebant; quod recte observatum est in Bibl. erit. IV. 98. ad locum Xenophontis Anab. I. v. 15. συν - παρουσι των πιστων, ubi vid. Zeunium.

144쪽

IO GLOSSARIUM

3. Αφνεος opulent . otio sorma est ἀφνει . Eustatho ad Iliad. Z. p. 623 59. om Οὐ ἀφνει δυναται κω ἀφνεο λεγεσθαι, δῆλον καὶ κ o Xερσιν ἀφνεωτεραις, παρὰ Σοφοκλεῖ. Electr. 457. Νoster ap. Polluc. I. 3. ἀφνεοῖσι -οισιν Anyte Anthol. III. xxiv. 12 κα ἀφνεον 'Aκιδος οἶκον. Ab ἀπ et ἔν- annua deducunt Ammon. de dissi Voc. p. 113. Proclus ad os d. p. 16. Thomas Μ. V.

4. 'Eδρανον. Sedes δίφρον καθεδραν. esych. inus requenter occurrit. Sophocl. Ajac. 194. Ἀλλ' ἄνα εξ εδράνων. urip. Troad 539. δρανα λδνα. Dic Κατα πρεσβείαν Meundum semetutem, vel, ut Schol. Hesychius, et Stanteius, propter dignitatem Lex Rhetor. Μ8. apud Rubnhen. Auctar in HesFeh. II. p. 1017. Πρεσβεῖς. γε

κει Agam. 451. τάδε σῖγά τι βαυζει. f. inis 580. Ceterum vix quidam doctus in litoris ad me datis, μυζει - ἰσχF refert; ut sensus sit, Meouua juvenem erram adlatrae.

145쪽

ex Strabone XV 'Ενθάδ' ἐγώ κεῖμαι, Κυρος, βασιλευ in λήων. Regem Persarum τον μεγάλον βασιλέα audiisse, ut suum Francogalli disebant Darand --rque, non opus est ut exemplis ostendam. 26. ποροδαμας Are t rem. ἰ τῶν τοξων δαμάζοντεe σου ἀντιπάλου : Sehol. motior forma τοξόδci sinu infra occurrit. 27. Δεινοὶ μεν δεῖν. Ob armaturam scilicet Herodotus VI. 112. de Graecis qui Μarathone pugnaverant, πρῶτοι ἀνέσχοντοεσθῆτα Μηδικῆν ρέωντες και τους ἄνδρας ταυτὴν ἐσθημενους.

29. 'Iππιοχαρμης. Ex equo vel eurru pugnans. δέφ' ωποιεχαίρων, ἡ μαχόμενος χαρμὰ γὰρ ἡ μετὰ χαρας μάχη Hesych. quicumeonsentiunt Apollonius in Lex Homer et Umologus. Vox ο eurrit infra 109 Iliad. Ω. 257. Odyss. Λ. 258. Hesiod apud Schol. Pindar. em. III. 21. apud aetκ ad Lycophr. 284. Pindar. l. I. 35. Hieronem vocat ἱπποχάρμαν βασιλῆα. Grammatici autem pugnam χαρ ν dici existimant utpote ἐφ ovoει χαίρει. quidem suspicor sensum primarium verbi χαίρω fuisse alio miso. 33. Πολυθρεμμιων. Beruis eatena vel uva aleris. Alineiphr. II. 4. δ δἐ erio οἶτος, καίπερ ἔν καλος, ἀλλ' ἀποτεθηρίωται

και οὐκ ἔστιν υτ προσελθεῖν αντον ταν δίναις ἐλλοχε ομενου τοσουτοις

κακοχ. Theoeritus XVII. 98. πολυκήτεα Νῶλον AElian V. H. I. 3. ἐὰν γὰρ δρω περιπέση, Νείλου θρέμματι. Sed lato Legg. XII. p. 691. A. θρέμματα Νείλου ipso AEgyptios vocat. Si noster SuPPl. 493. Νεῖλοα γὰρ - μοιον Ιἀχε γένo Τρόφει Quare nescio au

146쪽

1O GLOSSARIUM

posterior interpretatio praestet. Infra 315. πελειοθρέμμων est Columbaa

.ε εν ιν ελει. Innui videtur gens aegyptiaca, quae paludes ad Nili ostium Heracleoticum accolebat, et rapinam exercebat, de qua vid. Heliodor aethiop. I. 2. Thucyd. Ι. 110. καὶ ἄμα μαχιμωτατοί Im

41. 'Aβροδίαιτος Delieato siet usus. τρυφερ Ῥίον, περὶ.ἡ δίαιταν δα νον-. Hesych. Thucydides I. 6. reser Athenienses di τλάβροδίαιτον ornamenta capitis gessisse, Parrhasius pietor de se, apud Athen XII. p. 543. D. Aisooδιαιτω ἀνηρ, ἀρετήν τε σέβων

ἔνιοι μυρον Λυδῶν ἔφασαν. Ad locum Anacreontis spectat Athenaeus XV. p. 690. C. Proverbium citat Suidas in v. καρυκη. Vid. Athen. IV. P. 160. A. ubi καρυκκη per duplicem κ minus recte scripsit editor novissimus Hesych. Καρυκη βρωμα υμ. De mollitie, quae Lydorum gentem, olim sortissimam, oecupavit vid. Herodot. I. 155.

42. - ἐπιπαν x. τ λ. Qui per totum eontinentiatraetum halitant. Vel Qui plane eontinente genitam obtinent gentem. Ο Γ ἄλ- την ἔπειρον οἰκουντες Schol. Quoquo modo interpreteris, durissima est onstructio. Sed hujus ireumlocutionis ratio altius, ni fallor, repetenda est. Notatu dignissimum est, nusquam haeselirio, in recensendis Persarum copiis, mentionem Ionum in-jeetam esse. Facinus indignum putabat Atheniensium colonorum posteros a Xerxis partibus stetisse, noluit tamen iis culpa unputare, quum in eos bene affecti essent Athenienses vid Herodot. IX. 1ω. Quare omnes Ioniae incolas sub sedorum nomin comprehendit;

147쪽

M quidem ex urbibus Ionicis, sex intra Lydiae fines sitae erant: via Herodo I. 142.

45. Πολυχρεκτοι Σάρδεις. o epitheton jam inde a

Gygis aevo Sardibus et Lydorum regibus accreverat Archilochusap. Plutarch de Animi Tranq. p. 835. Οὐ μοι τὰ Γυγει το πολυχρυσου μέλει. Alpheus in Anthol. I. 12. λβον πολυχρυσον, Οἶ Γυγεω.Νicolaus p. Stob. XIV. p. 87. Λυδων τῶν πολυχρυσων ἄναε Eurip. Iph. Aul. 786. α πολυχρυσοι Λυο ι καὶ Φρυγιον ἄλοχοι Inscriptio M. Pausan Attic. I. xiii 12. ἴδε o 'Asa τὐαν προ- ρησαν πολυχρυσον. Sic insta 53. Βαβυλων ἡ πολυχρυσος ΜΥcene etiam apud Homerum audit πολυχρυσος, ab Oratio vocata dites Myeemiae, Carm. I. vii. 9. Dic ποχος curru reetua. δ μι του χήματος Hesych. Vid infra 53. Aristoph. Lysistr. 682. 'Iππικωτατον γάρ ἐστι ram

Hoc vero Ἀωω, traho, unde ρυτήρ, lorum quo equi trahebant, Ex Eschylo citantur voces ἐν ροπιιία πωλοι p. ustath. p. 706 50. quas ex Glauco Potniensi desumtas redit Hermannus. 49. Στευμαι. Statuo. Vox Homerica Iliad. . 83. Στεμαι γάρ τι μπος μειπεῖν κορυθαίολος Εκτωρ, ubi Schol. Veuet. καταδάνοιαν

148쪽

invito Sophoeles Philaet. 677 Ixiona vocat τον πελάταν λεκηθμαμ. In ejusdem sabulae v. 1163. πελάταν recte vertit,akefieldiusta aeredentem Apollon Rhod. IV. 342. Βουπελάται τε βοῶν ubi Schol. παρὰ το πελα των μῶν εἶναι. Dubitari tamen possit, an in hoc loco potius vertendum sit, milites stipemdiarii. Timaeus Lex. . p. 211. Πελάτης. ἀντὶ τροφων πηρετων κω προσπελάζων ubi vid. Ruhnhen Pollux III 82. Πελάται δὲ καὶ Θῆτε ἐλευθερων στινον-ατα, - πενίαν π ἀργυρίω δουλευόντων. 51. Aκμων. Ineus. λογχη ακμονες, qui astin istu εα- eone si ferunt ἀύνητοι πὰ λόγχης - κuων πο σφυρων. Schol. Stanteius comparat Callim. . Dian. 143. ubi Hercules audit Taρυνθι- ακμων Bevch. Ἀκώων. παθής. adem omparatione utitur Ignatius pist ad Polycarp. p. 12. στῆθι 'inibu - ακμων τυπτ-ενος. etaphoram expandit Apollonius III. 1252. - κατ' οὐρίαχον εγάλι ξίφει δετο δ' Αωκὰ, Ραιστὰ ακαον- ωπε,

hunc exercitum dixit σ-uικτον ἄχλον παντοίων θνεων.

55. ποξουλκον λῆμα. Vis animi artis sagittariae periti.

Infra 244. τοξουλκὰ cit n. De λῆu vid. Glossar in Theb. 444 Dicuntur autem τοξουλκῆαν uατι πιστοί ut infra 112. πίσυνοι λεπτο-Φ-ore πείσuασιν Propius Simonides Analeci. I. p. 34. υτ μιν ψυχm νηιατι πειθομενος Virgil. Georg. III. 31. Fidentemque fuga Parthum versisque sagittis Horatius, Ridens juventus horrida bractiis

et Apollonius hane vocem non nisi de igne usurpant Noater

149쪽

μαλερον θαλπou. Fuit autem, in lallor, vox utiqua μαλος vel μαλιν, Metris, vel aqua fervens, Vel simile quid unde μιλερλ, et μαλάσσω, eoquendo mouis. Sic a o 3ἐκ φοβερός, a βλαβή, βλαβερο κρυερ , et similia. 63. Ημερολεπιδον Pre lamia dis numeratim. Uxores, de maritorum salute solicitae, singulos dies computant Photius,Mμερολεγδον τὰ καν καστην ἡμεραν ξαριθμεῖν. Stanteius extat Aristot. . A. VI. ενιοι διισπιρίζονται δέκα μῆνα κνειν ἡμερολεγδον. Sic Ovid. Heroid. II. I. Tempora a numerea, bene quin numeramus

amantea.

65. Περσεπτολις Urbes variatur . idem sere quod Homericum πτολίπορθος Aristoph. Nub. 966. Vox aeschris ab E polide πεπαρενδηται. Vide noti. 67. 'Aντιπορος. Qui e regione transfretum Beet Abreschius citat Suppl. 540. ἀντίπορον γαῖαν Eurip. Med. II. et Ion 1585. ἀντίπορθμ- Homero ἀντι-εραι , Iliad. B. 635. et Apollon Rhod. II. 351.

De hujus pontis constructione et de unibus stupet vid. Herodot. VII. 36. Ceterum Esehylus, cui in Suppl. 33. navis dicitur

λινορρας ἐς δόμος, unes carbaseos a stupeos ommemorat in Pr metheo Ignifero p. Polluc. X. 17. Λιναοε καὶ πίσσα κωμολίνου μακροὶ τόνοι. Bentleius in pist admemsterhus. p. 96. ιν ιὸ si raro, debuerat τεῖσα. Corrigo, Λινα δἐ πεῖσα, κωμολίνου μακροὶ πόνοι. Odyss. . 23. v δἐ μάλ' ἐν πείθω κραδίη μενε ubi Schol.-ἐν δεσμολεμενεν. Recte πεῖσα est funis nautietis, idem ac πεῖσμα. esΥch. Πείσν πείσματι κω χώρν Τῆ δἐ κ.τ.λ. Proverbium εν πείση καρδίαν τηρεῖν explicat . Leopardus m. I. s. retinere eo in neoratione. id Gaiaher ad M. Anton. III 6 p. 103. 69. Σχεδία. Ratis Philoxeni Ioas. Proprie, ratis multuaria, et exinde pons ex altibus opere tumultuari faetuo, ut V em bene explicat . Portus in Lex Ionico. f. Herodot. IV. 88.

150쪽

71. Πολυγο αμ ς. tiuis laris eo aetus. Singulis naves clavis compactae, unibus inter se connexae suerunt. Navindicitur' ripaero δόρυ Suppl. 853. Dic Oδισμα Vocem nusquam alibi offendi. . Θουριος Aeer. Infra 760 id Glossar in Theh. 42. 75. πιεζονομος cui terra eontigit, ut πεδιονoum, cui ea i3orte dantur Theb. 258. Composita a tati, adamavit aeschulus.76. - Ποιμανοριον. rex hominum. ustath ad Iliad. B.

δε οἱ τὰ φονικα δ&ἄe 'Aθήνησι δικαζοντες. De his vide insignem Iocum ex ausaisiae Lexico depromtum apud Suid in v. Ἐπὶ Παλλαδιω, ubi citatur Κλειτόδηum, rerum Atticarum scriptor, qui reP nendus est in lutarchi Theseo p. 23. pro Κλείδηuou, quod nomen Valchenaerio fraudi sui ad Hippol. p. 162. I. B. Simili menda Purgandum Eumol. Μ. p. 775, 2. item Suidas v. Ἀπεω, Ηπαζον, Πυκνή, Yne Athenaeus VI 235. A. XIV. 660. . qui corrigendus ex Hesychio v. Bou εβδομος Fatendum quidem est schylum haud raro vocabula civilia in rem militarem detorsisse, dicitur enim equitum praesectus, ἔ-ων φαβε- at in hoc loco nihil omnino de εινόταις φονοδικοις cogitabat, sed per φότης exprimere volebat

라틴어 텍스트