장음표시 사용
211쪽
Πίνει μελαίνης μητρο ευγρον μέθυ. Aehill Tat. I. P. 67. οἴνων με mrρ- Plaut. Amphitr. I. i. 274. quae contulit Abresch. Astydamas P. Athen. I. P. O. B. ἰν τορ αμπελον. Sic querem Vocatur glare dium mater: Zonas in Anthol. I. xx. 7. ' 'νε σων βαλα- τὰν
623. Γανος Quisqui laetitiam gignit. Vid supra ad 489.
Antipater in Anal. II. p. 26. σπεῖσον μ' σποδιν, σπεῖσον γάνος.
μέρος των φυλλεον - πρασινίον ἐμφαίνεσθαι. a phiae grem, Stanteius confert Pindari χρυσεα ελαίαρ, et Virgil. n. V. 304. ava liva. Aliter Sophocl. ad Col. 701. γλαυκας ελαίας. 624. Πλεκτος Textus. ἄνθη πλεκτά, eorona e oribus Eurip. HiPPol. 73. πλεκτον στεφανον. Cum metaphora γαίας τεκνα contulit Stanteius verba haeremonis p. Athen. XIII p. 608. D. ἀνθηρου τέκνα Ι - περιξ στρώσαντες. et rursus, λειμωνος τεκνα. Similitersere Incertus in Anal. III p. 271. γῆς θυγάτηρ, ἀφανος. id ad Theb. 351. 627. Γαποτος. A terra absorptus Hujusmodi composit a ni ce efferuntur, γαπονος, γατόμος, γαμορ- γάπεδον, τάφυτος, τάντος. 2. Πομπος. Dux Hesych. Πομπου ὁδηγου. Agam. 124. πομπ- Ἀρχολ. 307. ἐκδοπὸν πομπου πυρός. ChoePh. 145. ἡμινδε πομ- ωθι των ἐσθλων ἄνω. 635. Eνεροι Inferi idem sere ac varoxωνιοι. Etymol. Μ. p. 340, 7. Ενεροι, οἱ νεκροί. ἀπ του ἐν γα κεισθαι δ ἐστιν ἐν τῆ γῆ. seu Potius quia anium receptaculum in centro Terrae situm uredebatur. Ab eodem sonte venit νερθεν, contractum ab ἐννοθεν, unde νερθεν, νέρτερ- et cetera ejusdem lamiliae CL Prometh. 589. Homer Iliad. o. 188. . 61. inus recte Sehol ad Iliad. . 48ο. ἐν ἰζειν γάρ ἐστι τὰ φουεύειν' δι τουτ κω οἱ νεκρὼ εναροι. 9. Μακαριτης. Beatus. i. e. Nuper mortuus. Hesych. Μακαρίτης. 4 τωνε- δ μακάρι- ω νεηγ- iam Μακαρίτης, σω
212쪽
θνε- Μακάριος diai , ex nostro Scholiasta ad h. v. Photius m καρίτας προδε τεθνηκοπας. Ovτω Μεναν M. Versus apud Stob. p. 699. 'α γαρ λεγει - δ μακαρίτm σχεται, in margine Eschylo adsignatur sed non dubium quin Comici cujusdam sit Theocrit. II. 70. Θευχαρίλα, Θρασσα τροφα ἁ μακαρῖτμ. Si apud Latanos seuera dicebantur mortui. Vid. Scaliger ad Varron. p. 124. Ruh hen ad Timaei Lex P. 59.641. Παναίολος Perquam aristus. i. e. Omne lamentationis
648. ινεω Sino. Iero quo sensu rarius occurrit Eurip. Alcest. 1. - - ετλην-γὼ Θῆσσαν τράπεζαν αἰνεσαι, θεός περ ων.
213쪽
Pseud Plutareh. de Flumin. p. 1155. ἐστι βασιλικον. quae habes Eustath ad Iliad. r. p. 381 et ad Od. T. p. 1854. Sext. mPir.
adv. Mathem. I. 313. Ο παρὰ Σοφοκλεῖ ποιμενες, Ιω βαλλην λέγοντε iae βασιλευ λέγουσι, γρυγι στι vocem Phoeniciam esse aiunt Sabmasius, Boeharius, et Spanhemius ad Callim. p. 56. 664. Looυμβον ex καλλου πάντα τὰ μετεωρα, καὶ se V k- ἀνατείνοντα κορυμβoin λεγουσιν Hesych. Plerumque de navium aplustribus usurpatur. Vid supra 417. Formabatur a vis, quod ub antiqua voce se ea ut, unde κροση, κορυφή, κροταφος, et Permetat sin κροταφou. Hae 'er mliea erat serma Pro re, unde
κάρα. otum est latenses o pro o scripsisse. Si etiam ρογpro καρδία Paphii teste Hevehio. 665 Κροκοβαπτος Croes tinetus idem quod κροκοβαφελ
in Agam. II 29. In ejusdem sabulae v. 240. κροκου βάφας significare videtur verum eroe tinerum Catullus LIX. 8. Iintus hue, me seni, vive gerens Luteum pede meeum Seneca Hippolyto, Crura distineto religavit auro Luteo plantas ohibente meest Virgil. cl. VII. 31. tisi de marmore tota Punicto stabis aura evincta cothurno. Ibid. υμαρις. ais menti genua. no υποδήματος. esΥch. Vid. notas Persarum eothurnos splendidos U. Clem Alexandrinum memorari notavit Stanteius. 667. Τίαρα. Nara. Insulae genus ad cuspidem Perductae.
Legendum, φησι Κλείταρχος ἐν δεκατη. Clitarchi γλωσσαι apud Athenaeum citantur in quibus voces ethnicas explieuerat vid. VII. p. 3oo. F. Aristoph. v. 486. a Stant ei laudatus, Διὰ ταυτ ρεχεον κδ νυν, ω τε βασιλε G μέγας, διαβάσκε 'Επι σῆς κεφαλῆ τὰν κυρβασίαν των πνίθων μουνος, ρθήν. ubi Schol. σωσι γὰρ Πέρσαις ἐξῆν
214쪽
Polluc. X. 167. Wup. in exic Ιv. p. 397. ihi quidem legendum videtur δραν μου κιταρι- ρθὴν χουσαν, ut v es uncinuliseomprehensae grammatici sint cujusdam ad marginem olim appletae. Vid. Lucian Deor. Conc. III. p. 33. ulta de tiara congessit Gaiaher. A. M. P. c. 24. 668. Θαλαρον Fastigium. ἀστραγάλισκος - τῆς περ κεφαλαίας Hesych. Aristino e erista Homer Iliad. II. 105. βάλλε στ αἰεὶ Καπφάλαρ' εὐποίηθ'. Dic Πις αυσκω. Ostendo. ε φαῶζω Apollon Lex Homer. Cf. notas. Agam. 22. ἡμερήσιον Noe πις αυσκων. Video Pudueynium quosdam ΜSS in locis Homericis praebere πιφάσκω. 669. Bamco . Propero Apollon B κε πορευου Iliad. B. 8. . formatum a βῶ vel βῆμι ut φάσκω Ἀφάω vel φημι
673. Axλυς caligo. Nebula. ν των ὀφθαλμων σκεφωσις. Apollonius, ex Iliad. E. 696. - δ' ἀφθαλμων κ υτ αυλυς. et sic alibi. Hic autem intellige doloris nubem, vel etiam Memmarum
Theb. 213. πολλάκι δ' εν κακοισι τὰν ἀμάχανον Εκ χαλεπας δυας, περσομμάτιον κρημνὰμεναν νεφελαν, ὀρθοῖ. Prona. 147. λευσσω, ψ ιηθευ'
215쪽
685. ρισκαλμος Triremis proprie vero re σκαλμον habens vid supra ad 38 I. infra 1ο76. Scaliger ad Euseb. p. 66. ast σκαλμό paxillus, ad quem alligatur remus. Quare alia mente, ut multa, Eschylus Persis Hiες τρίσκαλμοι pro triremibus dixit, quum τρίσκαλιι- ναλ tantum diei possit, quae trinis remis agitatur.' Non recordatus est vir magnus eandem objectionem in τρια m et triremis eadere Ephippus Athenaei VIII. p. 347. B. memorat κελητα.
686. Αναυς re non amplius navis est Oxymoron. 689. αράσσω. Inrido quae vox proprie de nummis imcusis dieebatur; unde corrigendus est Athenaeus I. p. 19. D. M treas quidam quaestiones ludicras conscripsit ad imitationem Pr blematum Aristotelis, Διὰ σέ δ ελιο δυνε μὲν κολυμβῆ δ' οὐ Διὰ τί
οἱ σπογγοι συμιαίνουσι siεν, συγκωθωνίζουσι ' οὐ καὶ τὰ τετράδραχμα καταλλάττεται μεν οργίζεται δ' οὐ Legendum censeo, τοὶ τετρά-
δραχμα ΑΡΑΤΤΕTAI μεν ρογίζεται δ' ov. Hesych. εχαραγμιεν-.ωργισμιενος ex Herodot. VII. I. μεταλ- κεχαραγμεν- τον Ἀθηναίοις. Cf. Eurip. ed. 158. Pollux IX. M. de aciebus in tetradrachmis rePraesentatis, τὰς κυας, ali νεκεχαρακτο Αθηνδε προσωπον Unde nummi signum χαρακτηρ dicitur, Eurip. Electr. 559. et hinc ad humanum vultum, et postea ad mentis indolem transiit.
lus scripserat tragoediam cui titulus mPατωτοί, deri in haee habet
216쪽
τὰ Αἰσπιλο τ δρῶμα Ψυχαγωγος Sed nusquam alibi hidus mulae titulum in singulari elatum offendia aue Ψυχα-OL Ibid. Ορθιαζω clamorem edo ab ορθιος, de qua Voce supra ad 395. Choeph. 269. κἀξορθιάζων πολλά. Inha IOII. προθέσθ
694. Ei εξοδος. Exitum Deum tabena Theocritus seu
potius poeta Ionicus cujus carmen est inter Theocritea XII. ἀνέξοδονε 'Aχεροντα Philetas ap. Stob. XVII. p. 599. τραπον Ἀαεω Η- τα, τὸν Ουπω τι ἐναντίον ηλθεν ὁδίτης. Sic enim legendum pro ατραπον εἰ 'Aιοεω finis est versus elegiaci Anacreontica ibid.'Atδεω τἄρ ἐστι ει- Μυχός' ἀργαλέη ε ες αὐτὰν Κάθooou καὶ γὰρ ἔσοιμον Καταβάντι μὴ ἀναβῆναι. Haec omnia cum Virgil. n. I. 128 jam olim comparaverat . Ursinus. Stanteius addit Catulli Iliis, unde negarit redire quenquam. Adjice Antipat Sidon. X. . γὰρ καμιπτον, Ε τὰν ἀνόστστον μωρον ἔβης ἐνέρων. Eleganter Euripides in fragmento p. exieon SanGerman Behheri Aneed. Graec. I. p. 344. θεοὶ χθόνιοι, Zoφερὰν δίαυλον χοντες δραν ἐν φθειρομένων Ἀχερόντειαν Λίμνην.-ἀδίαυλος est locus, unde nemo queat
καμηνα διαυλον θάτερον κωλον πάλιν.
697. Eνδυναστευω. Principem inter illos Deum obtinens.
Veterum opinio erat, reges, qui virtute et sactis excessuissent, apud insero magna in dignitate esse, imperiumque in mortuorum simulacra seu animas exercere. Apud Sophoolem EI. 841. Amphiaraus ii ozα. πάμ νυχος ἀνάσσει Ulysses in ecyia, Achilli ait v. 481. σεῖο ο', 'Aχιλλεν, Ουτις ἀνὴρ προπάροιθε μακαρτατος, υτ αρ' ὀπίσσω, Πριν μεν γάρ σε ζωον ἐτίομεν in θεοῖσιν 'Αργεῖοι νυν δ' υτε μέτα κρατέει νεκυεσσιν 'ΕνωΥ ἐων. in nekius Vere Sic in Choeph. 354. Agamem non dicitur κατα χθονος ἐμπρέπων Σεμνότι sole ἀνακτωρ Πρόπολος τε πω μυεγέσπων Xθονίων κεῖ τυράννων. α λεο γὰρ se ὀφρ σύες Grip. Hecub. 549. εν νεκροισι ---λη κεκλῆσθαι, βασι - . -χυνομαι.
217쪽
Me aliter Virgilius, nam te aere perere δενι- regem, Me mi rex xandi eniat tam dira eupido. an notionem facete perverin Aristophanes Ran. 773. 699 Neoxμος. t- Glossar in Prometh. 153.
nid. E athu'1ς. Onerae . esγch. 'Εμβριθει βαρυ, στιβαρον. Eodem sensu ἐπιβριθη AEumen. 963. Penultimam producit. 7oI 'Aντία coram. Adverbialiter usurpatum. Odyss. O. 376. ab Abreschio advocatus, ἀντία δεσποίνm φάσθαι quod exemplum saeit ut nonnihil de interpunctione mea addubitem. 704 φ Ματιστηρ. Prolixus. χου exo emn Sehes. De hae voce nihil omnino statuere possunt, Praeter hoc, quod a re moup venisse non potest. id notas. ox de structura τὸν ἐμήν ciam vid. Glossar in Prom. 396. Sophocl. oed T. 969. - . ποθω. 710. υ-Oμος Partise a. Hujus loci non recordatus sum in lassar ad Theb. 347. 713. J ερσος Terra. mane vocem illustravi ad Theb M.' II 4. νάσσων id supra 444. me formula τείνειν noτον vid Glossar in Prometh. 548. 718. ηλῶ. Beatum puto. min. 338. ηλω si θ' υνεκἐκσδε αἰτία κυρεῖς. ubi id Glossar. 72ο Διαπορθεω Penitus eserto. Homer Iliad. B. 691. Λυρνησσον λαπορθήσας, καὶ τείχεα Θήme. Sophocl. Ajac. 885. Ωι-
χωκ Ἀλωλα, διαπεπορθημοι, φίλοι.
218쪽
ζευξας - 'Ελλήσποντον, ἐλαν στρατιάν δι' Εὐρωπης επὶ τὰν Ελλαδα, D 'Aθηναίους τιμιωρήσωμαι. Ibid. 24. προσετέτακτο και - Στρυμ ναποταμον ζευξαντα γεφυρωσαι. Et sic alibi. ihi autem persuasum
est sabulam de catenis a Xerxemellesponto immissis, apud Her dotum relatam II. 35. ab hujusmodi locutione male intelleeta profluxisse, sorte ex ipso aeschri loco infra 751. ubi δεσμωμιασιν de pontis ligamentis recte cepit Schulgius. Quam facile autem hujusmodi fabulae oriantur, alio etiam exemplo videre est. Historiam de Themistocle ab Eurybiade baculo Percusso quain narrat Plutarchus in vita ejus p. 117. ab Herodoti loco VIII 59. originem traxisse, nemo, ut opinor, semel monitus dubitabit nec erat euriarcherus miraretur Herodotum rem silentio transmisisse, quam ille ne sando quidem audiisset. 729. Βοσπορος. euespontus sic olim dieebatur SophoeL
219쪽
Hae et plura notavit Ahresis. 73o. υναπτομαι. Tango. Proendo. Quo sensu Vix alibi reperitur. Plerumque dicitur ἀνθάπτομαι vel ἄπτομιαι. id adv. 7o9. Alio sensu, ipso quoque singulari, dicitur infra 748. ω θεμευνάπτεται, pro ξυλλαμβάνει. tiam nos Angli dicimus, Bis brainia totiesed, sed hoc ob rationes physicas. 735. Παμπηδην Penitus. παντελως. hotius. o se matur a νάμαν, quod ait Eumologus, sed ex via et πάομαι possideo. Vid. Glossar in Theb. 818. v. Π Hrησία. Theognis 615. παρα-νμην ἀγαθὰν καὶ μετριον ἄνδρα Sophocl. Ajac. 916. ἀλλά νιν περιπτυνῖΦάρει καλυ νω με παμπηδην Nicand Alex. 37. η γὰρ ἀνιγρους
738. Eretio Abeo. Pereo. Hesych. Ερρει ἀπολωλεν, - φθαρται Hippocratis Lacedaemonii pistola ap. Xenoph. ell. I. p. 252. scripta post Cynossemate pugnam navalem, in qua indarus profligata classe interfectus est; Ερρει τὰ καλά. Μίνδαρος ' ,--ται Πεινωτι τωνδρες ἀππεομες τί χρὴ δραν. Quos versus Hipponacteos esseeit Valeven eri in Theocrit Adoniag. p. 264. legendo viro ovia, et προ-με δ τι χρὰ δρῆν. Mihi quidem legendum videtur, Μωδcios γὰρ ηπισονται, vel εσσονται Homer Iliad. . 164. me, κακή γλήνη. Iliad. I. 364. - καλλιπον ενθάδε ψρων, explicat Apollonius μετὰ φθοράς προευομεν-. quo sensu rimario oster Eumen. 882. Aτιμο ερρειν ovo μόξενος πεoov. f. ibid. 301. 74s. et alchenaer ad Eurip. Hippol. 973. Ruhnkeu ad Timaeum p. 120.
Eupolis scripserat ἀπηρρηον', ut Cratinus iusta P. 22. υκ ἀπερρησμ
Ibid. Πανωλης. Qui funditus periit Theb. 548. 1 ταν
πανωλει παγκακως τ λοίατο idem ac πανωλεθρος ibid. 930. Qua
fabulas 568. Minus recto Seholiasta interpretatur ἀνορε, καὶ πολεμικω. Quae sequuntur voces, οὐδέ - γερων, nonnihil dissicultatis
in se habent. Se itasta legebat o δέ et ἐρων, populua quidam Feriit; non item aenea quod quam sit frigidinni ne ipsum quidem a
220쪽
Grammaticum latuisse opinor. Expectat levior, μή τι --. Si vulgata recte se habeant, verteris, ne aenua quidem aeneae εν est. 740. Μονας. Singularia. Rarius pro adjectivo usurpatum fuit. Inter philosophos et theologos est tintin Coterum ut hic dicitur Xerxes μονα, - οὐ ποψων μέτα, sic Eurip. Hecub. 11m.
χων μεμονωμιόνοι ubi conserisesselingius Thucyd. VI. 1o. μονωθeis με μίγιον ξυνδιαβάντων. ullo durius est quod habet Xenoph. hes P. 36. πάντα --τεινε, λιγους δε καὶ ζῶντα ελαβε.
ἔχειν φερεσθαι. aege ακωλυτον. Sed nugae sunt. Ibid. Δεσμωμια. Vin Ium. Intellige funes anchorales, et ligamenta stupea, quibus rates tumultariae connectebantur, quuam eonjugatione pons in Hellesponto factus est id ad 728. 753. Μεταρρυθμιίζω. In ordinem ogo. Prometheus -- pedibus vinctus ait, νηλεως 'Ωo ἐρρυθμισμαι ubi id Glossar. 249. 756. Προς αδε, me opter. Quae eum ita sint. Vid. Glossar in Prom. 1065. heb. 57. 757. Πόνος Labor pro eo quod labore partum est ut Minterdum dicitur insans qui Per ωοῆνα nascitur. Utrumque conjungit Euripides Phoeniss. 30. ἡ οε τὰν ἐμον δίνων πονον Μαστοις mi morest. 1586. aedificii suggrundia vocat τεκτονων πονον. Sic mus dieitur id quod opere emetum est. 758. Φθάνω. Animerio Oee o Homer Iliad. II. 14.εφθη ρεξάμενος, prior attigit. s. Λ. 51. Rarius sine participio occurrit. Vid. Hemann ad Viger. p. 745. Useher ad mlter. r.