장음표시 사용
131쪽
no uastardi roddam Chiromantiae apud Rhetores reperiri, cuius beneficio retrusae cordis assectiones nullo negotio declarantur. Si manus inspiciatur quotiescumque oratoris adminis Da,vel vocem in dicendo subsequitur, vel ipsa etiam loquitur sine voce, quicquid in animo delitescebat erumpit. Singularis res est, atque M. - dii irationis plus habitura, quam fidei,
ι ἐ3.2 mamis Vis , ad arcana pectoris explican-rio I. da: Vt non immerito apud Cassiodorum A. e et . Theodoricus Italiae Rex, gestuum arte, musicam mutam, quae ore clauso mani, is bH loquitur, appellarit. & loquitur
. .. o prosccto, imo declamat. Hinc Apollonius Philostrati mendacijs, quam propria virtute nobilior,cum PythagoraeOrum silentium toto quinquennio religiosissime coleret, Pamphiliam tamen, atque Cilitiam seditione laborantes, sola manus tacita oratione composuit. it omitto hic loquaces,atque argutas ma
Tmnus , linguo sos digitos , & si qua sunt
m. h.. alia,ab autoribus de manuum eloquen- argu- tia commemorata; Telestem, ac Mem- νεηεο phim, caeterosque apud Athenaeum, ac
Lucianum gestus artificio memorabiles, ,hEa,' hoc loco praetereo; taceo apud AEgyp- ut . tios linguam subtusque manum solitam ι Nio pingi, ad absolutae persuasionis imaginem efformandam i Arremidori etiam
132쪽
Romanae Dissertationes . 9 Isomniatoris laruas commemorare s
persedeo; qui oratori in agendis causis laboranti victoriam portendit, sinoetia dormiens Briareus fiat;pluresque,vt ille
interpretatur, manus ornauerit ad dic dam, Ut ego opinor, armauerit ad pugnandum. Ipsissima tantum coronidis loco . Quintiliani verba perlegere satis sit,qui cum optimus dicendi artifex suerit , ea vel experimento discere potuit , quae posteritati reliquit imitanda. is
ergo in rem nostram accommodate, Manivis νοὸ, sine quibus trunca esset actio, ac debilis, se dici potest, quot motus habeant , cum penὸ ipsam verborum copiam persequantur. Nam caetera partes loquentem adiuuant , ha cprope est ut d eam loquuntur . An non bis poscimus e pollicemur e vocamus' dimittimus' misamur e supplieamus e abominamur etimemus e interrogamus e negamus egaudium , tristitiam, dubitationem, confessi
nem, poenitentiam, modum, copiamnum rum, tempus , ostendimus e Non eadem
concitant e supplicant e inhibente probante
admirantur e verecundantur e Quae omnia cum oratoriam Chiromantiam, & admirabilem simul intezlinguam, manumque cognationem intercedere liquido probent, suturae dissertationis argumentum esto;utruml
133쪽
'a Aug. Mascardi uentis oratio, &scribentis vlus dici
possint animi caracteres, quam tamen non nisi longo proximam interuallo vobis suturam esse pramuncio . te morum, ac perturbationum cons
CVM sapientissimus rerum omnium
molitor Deus tantam nobis Naturae maiestatem indiderit, ut homo ab AEgyptiorum sacerdotibus adorandum animal appelletur; faciem tamen operosus explicauit, veluti speculum diuin talis, ab anima in corpus emanantis; vel Caeterorum, quae sunt in homine com pendium miraculorum . . Quemadmodum enim in coelum illustri nocte contuentes,tot inter astrorum ignes, viri
te dispares, & loco seiunctos, interualla etiam sine lumine contemplantur;lacte iVero circuli, angulos vel repositos ga- laxiam Graeci dicunt) multiplici, ac maxime conserto, siderum globo illumin tos vident; ita si quis humani praesertim
corporis structuram animaduertat, reliquarum quidem partium ornamenta notandilla numerabit, at faciem prodigiorum omnium comprehensione pro
sus admirandam, tacita veneratione sus-
134쪽
Romanae Dissertationes s piciet. Longum csset in singulis immorar1, & multa nos hactenus hac super re,
in Physiognomicis delibauimus. Illud tantum hoc loco perpendite, quod At gustino doctissimo pariter, atque stimetissimo diuinae Ciuitatis conditori tam admirabile visum est. Sic habere singulos Isingulas facies,ut nisi inter se similes essent,
non discernerentur species eorum ab ani
malibus caerem; ct rursus nisi inter se dissimiles essent, non discernerentur seguli ab hominibus caeteris . A quibus Augustitii verbis nec discrepat in Epistolis Seneca, nec in naturae historia Plinius dis entit,
sed uterque in tam praeclara faciei molitione diuini artificis ingenium adorat.
Quod hactenus de facie dictum est', si ad hominis vocem hodierna dissertatione
traduxero, nae ego viam insistam, non
popularem illam quidem, ac multitudinis vestigijs pene contritam,summiS tamen viris Quintiliano, ac linio scelicia ter usurpatam. Vt enim facies cait prae- 'clarus eloquendi artifex Fabius o quam quam ex paucisimis constat, infinitam h bet disserentiam: ita vox, oesi paucas, , quae nominari possunt ontinet species,pr
pria cuique est. Plinius vero, VOX, inquit, in homine magnam vultus habet partem; agnoscimus eam prius quam cernamus,non aliter quam oculis totide ux
135쪽
9 Aug. Mascardisuntea, quot in rerum natura mortales,o suacuique sicut facies. Et sane tanta est inter vocem, faciemque cognatio, tantari dissimilitudine similitudo, tanta in agendo consensio, ut vocem quidem obiectamauribus faciem appellare ρος smus, faciem e contra vocem oculis ii sonantem. Hinc peruulgatum illud sapientis effatum, loquere ut tae videam, reconditiori exceptum Tertulliani se tentia , auditur philosophus dum videtur. Vtraque nimirum, di vox, di facies in omnibus eadem est, in singulis alias una
simul & multiplex; participatione sit
Verbo veniao communis, proprietate singularis; illa partium perturbat ne non consula,haec sonorum varietate non absona; haec auditu, visu illa cognosciatur; animos haec sollicitat,illa praedatur; haec aures demulcet, illa oculis lenocia natur, quod maxime ad rem pertinet, utraque ad animorum perturbationes explorandas facem prudentibus praeit, in caliginoso mortalitatis itinς necessariam a Atque post ema haec verba a mepe incogitanter effusa, argumentum πο- bis suturae dissertationis aperiunt. Cum enim de perturbationu caraeteribus, in hominis facie naturae penicillo descrip
uri a Guadaaxer egerimus illud iam
136쪽
Romanae Disertationes ἰ s squaerendum nobis obijcitur, utrum v etia in homine latentes animorum aegritudines prodat, Vocem ego cum dico, sonum intelligo, non sermonem, nam
peculiaris de sermone disputatio iustia
Et sane Philosophus plures in species vocem distribuit, tum libro de historia
animalium quarto, tum multo luculentius in ea operis parte, quae superest de rebus auditione percipiendis inscripta; multus etiam in hoc argumento est Ptolomaeus Harmonicorum primo; sed omnium copiosissime in Onomastico Iulius
Pollux viginti serme vitia vocis enum rat , quibus totidem etiam virtutes ex
aequo respondent. Omitto hic lepidiusimum eorum commentum, qui fabulas Wἱώ interpretantur Mythologi a Graecis FuM :appellantur; Iinouem Musas desimo Li. M cum Apolline a veteribus inductas ideo fuisse testantur, atque cum decachorda etiam cithara Apollinem pingi solitum.
quod decem omnino hunianae vocis modulamina musices praeceptores obseruent. Elegantissimis quippe Rethorum aliam vocis partitione video p cuisse: nam Fabius quidem Aristoxenum, re Pythagoricos imitatus, eam quantit te & qualitate definit; Tullius .vero triabus omnino sonis iustem, acuto,& gra uia
137쪽
ps Aug. Mascardiui, omnem vocis varietatem circumscribit: id autem a priscis rtasse artis musicae institutoribus hauserat: apud quos
organum tres olim habuisse intentiones, grauem, mediam, & acutam discimus, quae tribus tantum Musis apud 'eruditam antiquitatem locum secerunt, quibus Hipate, Mese, Nepe nomen erat. Quoniam vero inania haec rerum nomina, ad modulationem subtiliter excogi tata, ab argumento quo de agImus videntur aliena, ijs in praesentia praeter missis, grandem tantum tqu ut loqui tur Tullius, pene tragaedorum vocem; mox etiam demissam, ac prope surdam, in domestica consuetudine, perpendemus: tum quia innumera pene sunt inter summam , infimamq; in ordine posita diastemata, quae magnam illam vocum varietatem compleAuntur: tiun quia
duplici hac vocis differentia quod maxime ad institutum iacit) ad eruendam
animorum notitiam utitur Clemens AlexandrinuS. Et inconditus quidem clamor, quo domesticus praeco amicorum aureS Obtundit, homines praesertim rusticos,ir cundos , superbo'; eadem nota apud Theophrastum in caracteribus arguit . Hinc Stratyllax in Truculento Plautinaxm protςrus latrat potius,quam canit,
138쪽
ut Astaphium ancilla non optimae coeteroquin notae, nec moribus modestissumis, rus illud merum auersata testetur. Erubui mecastor misera prolter clamorem
Et initio Mostellariae Grunio, cuius non sermonem modo verbis, sed terga verberibus excipit Tranio; tam illiberali voce vias implet, ut obseratas dominisores velle perfringere, valentissimae vocis impetu vocalis aries videatur. Hos ego circumforaneos Stentores obseru ui incuriose per vias errabundoS, de rebus, ut ipsi putant, serijs, tanta vocis αontentione conserentes , ut auxiliares laboranti lunae copias, ad aera quatienda, excitatas suisse suspiceris : arcana omni silentio sepelienda in os etiam noletibus ingerunt; inertissimo vocis strepitu alienis curis interueniunt; impunita vehementis loquacitatis iniuria sora, domos, coelum exsurdant; & perinde quasi in Nili catadupis degerent, populares suos, quos surdastros arbitrantur, inurbano clamore transverberant. At hoc si nescitis, Tibicines non est surdos explorare, sed facere. Carneadem Cy renensem dialecticum in paucis acutum μεγαλοφωνο ιέον suisse Plutarchus est autor; ut eum gymnasij moderator conino sacere cogeretur, ut clamoribus
139쪽
ςου μ cardi. temperaret: quaesiuit illi vocis modum, ac fines I at socios quibus cum loqueris
habes inquit gymnasij princeps qui
modum voci praescribant. Nimirum or culum illud est, quod a Clemente Alexandrino : si animu aduertere velimus, accepimus, ita vocem in familiari consuetudine moderandam, ut amicorum auribus seruiat, capiti non insultet; responsum prouocet, non dolorem. Atqui ventosa haec loquentiae organa, tacere, aut intus cum Aspendio canere sibi vita denturi, si ad proximos tantum pertingat clamor; si blaterantibus ipsis, aut aues impune supervolent; aut literarustudiosus in rerum contemplatione co- quiescat; aut in tota vicinia obdormi stat aeger. Mentior, Auditores, si haec ipsa de clamore commentatio, medios
inter nebulonum clamoreS exorta non
est: rem paucis accipite. In obscurissimum urbis angulum mea me fortuna coniecit, ut Cynicum opinor faceret, quem Stoicum propemodum inuenisset.
Ex cubiculo satis angusto Diogenis dolium cogitate o in subiectam Caupo.
nam prospectus patet, in quem omnis sycophantarum colluvies confluit ad comitia; Senatum diceres Silenorum, concilium Coribantum, tantae ibi concertationes, tam incondita vociseratio.
140쪽
Roma)iae Dissertati ones. 99 Nulla ibi clepsidra, calices multi: neque enim ad aquam sed ad vinum seclamatoreS perorant. Insanis illis vocibus ebrietati praeluditur; quaest venalis uni tantum contingat, aut alteri, in ludum descenditur; nullis hic talis vini regna sortiri placet: nullus Veneris iactus aut infelix, aut faustus; sortuita manuum proiectione numeros colligentes, ipsis clamoribus sitim exacuunt; hinc iam maioribus poculis agitur, & plusquam 'Graeco more alter alterius hilaritati propinat. Hic ego quid facerem a lite- i rarum studijs continenter auocatus, nisi petulantes ebriosorum voces ulciscererpVlciscor, ut possum, Viri clarissimi, & a popina tandem,in quam me clamor plane subrusticus impulerat, ad institutum redeo. Vocis magnitudinem Heroibus Dena poeta Graecorum maximo adscribi so-- litam,tcstatu eruditissimus Scholiastes;
sive enim id pulmonis viribus fiat, sine Bbm .
caloris exuberantia contingat, quod is ad Galenus tamen inficiatur, granditatem 5 . in voce peculiarem generosae naturq nΟ- tam Aristoteles interpretatur; Vt miru f.nὸν. sane videri omnibus debeat, cur Eusta- ani lius nobilis in primis Homericae poe- mal. I. seos enarrator, animalia maxime timi- 7. da φώνηπιωτερι caeteris animantibus exi--jstimariis cum Leonem, ac Taurum ita ..