장음표시 사용
141쪽
Ioo Aug. Mascardi vocis magnitudine, ut praestantia indolis caeter ι omnia superare philosophus ν; ac fateatur. Vtcumque sit, superbia atque
Osai. iracundia elatae veluti vocis tuba trium- Demo- phum sibi occinere gloriantur; cuiussb. de rei causam a naturae contemplatoribus o o . repetitana tunc exactius eriplicabimus, so=. cum de Utraque impotentis animi per-
Nuid. turbatione disseremus. Oratio- Apud Homerum Iuno, numen, Vt SC De per contumax, ac superbum, Troianis h. vii /rata, quod Vincerent, ad integrandumni . ferocius praelium Graecos clade perter ritos adhortatur; at quonam vocis habituὸ quo & sceminam, & superbam, de tunc maxime indignante decebat, Stentoreo. ita disertissime testatur vates. Iade Martis cum Diomede congredientis vociferatione quid dicam p quid de cis more desilientis e curru Hectoris λ Nimiru sapientissime Ioannes cognomen- . to Chrysostomus,clamorem equum esse dixit iracundiae, non raro impune volitantem et ClemenS vero Alexandrinus elati animi, atque arrogantis indicium. Clamori assinis excreatio censenda est. Non hic ego amantium excreatione, persequor, de qua Tibullus primo, mox. a ctiam Ouidius, solles, & sabella cupi- dinis cecinerunt, & Tibullus quidem.
sthstra quida id nunc in limine perstat
142쪽
Romanae Disertatiorres . IOISedulus, ac crebro prospicit, ac refugit, Et simulat transire domsi, mox deinde recurrit
Solus, ct ante ipsas excreat Uuforest. Ouidius Veros Scit cui latretur cum solus obambulet ipse,
Cui toties clausas excreat ante fores.
non inquam hoc ago, ut ab huiusmodi excreatione quid sibi velint amatores diuinem. aperta res est, nec coniecturis ad veritatem extorquendam eget. de illa, i, potius excreatione nunc disputo, cuna aut ab imo pulmone pituita trocleis Fabius adducitur et aut cum iam defluxit in fau- lib. I 1.
CeS, Valido cum sonitu longe proijcitur: JU quod & Libanius in Uexta declamatione 'Τ' plurimum odisse se dicit: & indecorum maxime atq; importunum in sapientum corona Lucianus existimat. Atque hic iterum negotium mihi esse video cum doctissimo critico, qui commentarios sane luculentos ad Ethicos Theophrasti caracteres dedit. Hominem ego tanti facio, quanti virum pene supra fidem
eruditum decet; verum quo ille recoi
ditiora, & a vulgi sensu magis remota depromit, eo diligentius pervidenda
sunt, ne aut incautis specie nouitatis imponant, aut nos in aliena iurasse verba videamur. Foedum homine, & sputacis omino moribus TheophrastuS de
143쪽
1oa Aug. Mascardiscribit, atq; ait: Dum ultra mensam vult expuere, eum qui pocula in conuiuio min strat, conspuit. ad haec criticus. N ihil hoc foedius, inquit, nihil turpius, verum prae
terea notandum est, non δυωρlσιν tantum
hic esse, sed fastum, O conuiuarum contemptum. Hactenus ferendus est, & cum Clemente Alexandrino aliqua ex parte consentit,sed statim tanquam ex tripodelandit oraculum: Olim in conuiuijs, aut
alijs congresionibus procul spuere signum
habebatur eminentia: At ego eminentiam istam tuam in re literaria veneror,
dum sententias ore rotundissimo procul expuis;quas non quidem hauseris alium de, sed ex cerebri tui frigiditate deduxeris . quem pro sententia testem dabis nam Theophrastus tuus de hac eminentiae ostentatione, ne somniauit quidem. At Plautus magnifice conscreare dixit, Quintilianus clare excreare 3 tu videris. ego sane stultissimus omnium screare; ac spuere rem omnino diuersam arbitrabar,quam tu pro eadem sumiS,ut video.
Stultitiae tamen autores meae Grammaticos , non quidem antiquissimos, quos possem reseram, sed recentis memoriae virum, non surdae ut tamen multi sentiunt) in literis famae, Dionysium Lambinum ad Comoedias Plauti. Nec seli-
Qua ariolatis in Sotadis, ac Alexandrini
144쪽
RO1nana Dipertationes. I o 3 Clementis auctoritate detorquenda. Vterque siquidem de foeditate, o natinentia neuter: licet illud etiam Cleme addat, conuiuarum enim habenda es auiaque ratio; quod tamen ne ad eminentiam fulciendam quoquo modo peruerta, subijcit statim, ne prae nausea talem auem, sentur turpitudinem, quae arguit intemperantiam . Sed diutius quam par esset in sordibus volutamur; quae ne moribus adhaerescant,nisi vos aliter sentitis,'fur-
pari in loco verbis identidem possunt. ad reliqua pergo.
Elatae adhuc vocis incommoda persecuti sumus, &TLin oratore colmuliebrem; quae v tcumque in foro, aut in curia robur, ac vires orationis eneruet, non minus tamen in familiari conuictu , loquentis animum. esseminatae
cuiusdam, ac supinae teneritudinis accusat. triplici illam praesertim nomine, Ut sexcenta alia praetermittam, a politissimis Latinae linguae scriptoribus designatam video: aut enim tremulam appellant,aut fractam dicunt, aut balbutie deformem notant; Tibullus, Vidi ego qui iuuenti miseros lusisset Omores, Post Veneris, inclis subdere colla senem ς
Et sibi blanditias tremula componere Noc Ex manibus canas fingere i Nelle comas ,:
145쪽
Seniculiam hic delirantem, ut videtis, norisc, & tanquam in prato sub anni re- hascentis initium vit citantem dubitari ergo merito posset ad aetatem, ne calore propemodum desectam; an potius ad
animum amoris igne recoctum tremula vox referenda sit , cum praesertim sum mus non loquendi tantum, sed etiam
sentiendi magister Fabius , foemineum animi habitum fractis, senilem tremulis verbis contineri sentiat. Non enim puerum quem in hoc instituimus, aut semineae vocis exilitate frangi volo aut seniliter
tremere. 'Verum cum Tibullus amato
Hribat is aeneuolentiam de homine ves-oue voce mellito, ve Luciλnus appellat,
aut etiam usq;ad obscaenitatem diiloluto intelligendus est, Hinc appossite Persitus.
Hio neque more probo cernas, ncc voce' serena Ingen res trepidare Titos lumbum . Intrant, ct tremulo scalpuntur νbi intima versu. Quod si exactius versare argumentalibet, eadem fortasse ratione tremula, &fracta vox ab autoribus usurpatur: cum enim virilis, ac vegetus vocis stibi co stantis terror prae mollitudine tenuatur,
di tremit simul,& frangitur ueliocesim
146쪽
Romanae Dipertationes. Ioscursu quodam oris,& affectata collucta tione verborum, canticum videtur, v
loquitur Apuleius, semihiantibus in conatu labellis eliquare: quod quid est aliud quam omnem virilis animi dignia, talem voce proscribere, atque ut scemunam induas, virum exuere Θ Hinc acerbe declamator Seneca suorum temporum, Vtinam non nostrorum, labem deplorans et Ad muliebres inquit blanditias
vocem extenuare,mollitie corporis certare
cum foeminis, immundissimis se excolere munditijs nostrorum adolesentium specimen eris & in Eutropium Claudianus , - rbisq; sonat plorabile quiddam
Vltra nequitiam fractis. Sed omnibus etiam apertius Iuvenalis , Hic turpis Cybeles, Vacta voce loquendi Libertas , Libertas inquam,quae in prophanis, atque turpissimis magnae Matris cerem ni jsita omnem profligauerat verecundiam; ut in ios e veterum memoria repetendis , ipsum quodammodo prostituatur ingenium. Quid quod vocem non infringunt tantum aliqui, sed abrumpunt Z usque adeone pudet homines effemoribus incorruptos, aetate constanteS,
t per summam animi lasciuientis insa'niam, vel relabamur in pueritiam, vel Gbrietatum fingamus sicci non vino se
147쪽
ro 6 'Aug. Mascardi Mentem, sed viti)s aestuantem p Balbut1 re discimus ad delicias ; ac primum te- imulentiae specimen, si Plutarcho, atque Aristoteli credimus, balbuties est. N1- mirum delicatuli Veneris pusiones, &amasij Gratiarum,in Minutio Foet1ce legerunt olim, loquelam dimidiata verba tentantium, ipso ostensantis linguae fragm
ne dulciorem esse si & Alcibiadem totius ouondam Graeciae delicium, tam luauiter, inter loquendum haesitasse, ut voci eius,Plutarchi testimonio, vel balbutire decor accesserit. Hinc ille apud Horatia, Balbutit scaurum, hoc est amantium more stacte, ac tremule scaurum nominat 3 quae loquendi nequitia utinam a fornicibus aliquando in domos ingenuas non irreperet. cum puerilis quidem, ad argutias Illius aetatulce prouocandas, balbutire vir grauil-
simus Ioannes Chrysostomus, illiberalis, & fracti animi non putat Indictu: feci Horat. auid cum balba feris annoso verba palato
Rancidulu quiddam balba de nare locutus Ian non comicam Taidem, vel Matthacem, vel Glyceram.tenella voce 1m1taris p Atque haec Vocum imitatio, quam festiuus nobis Luciani genius, in pro ceptis Rhetorum reliquit, Helenae factu
mihi reuocat in memoriam, quod lingis
148쪽
Romanae Dissertationes ro tur ab Homero. Equus ille Dialis,odio potius, quana ingenio Palladis fabrefactus , constiterat armatis, atque armis grauis: ad caecas uteri latebras explorandas deligitur Helena ue quae quoniam principes in Graecorum exercitu probe nouerat, ut eorum aliquem extra equiviscera pelliceret, uxortim voces admirabili flexibilitate metitur: ac prope fuit ut dolus hac arte detegeretur. Volupta. Helena es , quae varia vocum imitatione, hoc est diuersis sensuum illecebris mortalium animis lenocinatur, Ut perdat 3 nisi aures canorae fraudis blandimenta reijciant: ex quo illud etiam intelligendum est, molles, & effeminatas voces non loquentis modo intemperantiam prodere, sed audientium etiam . temperantiam labefactare. Quoniam vero Aurora, licet sol ipsa non sit, plurimum tamen de sole trahit, illiusque dici potest imago potius,quam praenuncia, ita Vox etiam, quae sermone antecedit, sermonis exprimit caraeterem; postquam de voce, quod opportunum visum est, in medium protulimus, de sermone deinde pauca dicemus 3 cum multa, quae in sermonem cadunt, ex dis putatione de voce percipi possint .mIta etiam in Ioannem, qui vox suerat diuiiuun Verbum antecedςns, ego Nox ci
149쪽
mantis, tam multa diuini Verbi orn menta confluxerant,ut de eo dubitatum sit a plerisque vox ne esset, an Verbum.
De coniectura ex Sermone . DISSERTATIO NON R.
I a ex TNter multa, eaque praeclara diuina-Pον--tionis genera, quibus Tiresias, atq,
ρου Melampus in ius affectatae diuinitatis a L si posteris rapiuntur, illud maiori certe '' admiratione, quam fide VeteribuS memoratur, quod animantes inter se colia loquentes intelligere putabantur. Nullas hic fatidicas aues e Dodonaea quercu fundentes oracula; canem nullum in AEgypto latrantem ; nullum ex V lysiis soci)s circaeo veneficio brutescentem snullum rudentem in asino Lucianum , aut Apuleium nominabo. Illas ego an,
rias amomissimum naturae deliciantis ingenium adscripsit, illas inquam familiares olim vatibus fuisse lego, ac prope
vernaculas; ut nullibi unquam vel rugitiret leo , vel lupus ulularet, vel barriret Elephantus,vel equus hinniret, vel crocitaret coruuS , Vel turi Iar gemeret, Vel ex minutiGribus avicula minurire quin lepidissimi bestiarum interprete&,patrio sermone. sonos, quos acceperant, redderent;
150쪽
Romanae Dissertationes. Ioser ent perinde quasi Graeca Latinis, Lati- .na Graecis inuerterent . Hinc AEneas
Harpyarum prodigio territus, Elenum de suo in Italiam aduentu sciscitatus, Troiugena tuterpres Diuum, qui numma metu. Phoebi, 3 sui tripodas,Clarii lauros,qui sidera sentis 'ε MEt volacrum linguas, praepetis omnia
Et in diuini operis decimo. T rtius ille hominum, diuumq; interpres Aylas, Cui pecudum fibrae,cci cui sidera parent, Et lingua volucrum, praesagi fulminis
ignes. Hoc autem ad oscines aures reserxi non posse, quae auspicium canentes faciunt,
ex Augurum disciplina ut auctor est Festus, Pacuvianum illud in Chryse , ab ipso M. Tullio in libris de Diuinatione laudatum magnifice testatur, Nam istis, qui linguam auium intelligunt, Piusq; ex alieno iecore sapiunt,qua ex suo, Magis audiendum, quam auscultandum
Hinc alitum colloquia apud Plinium, L c., a fatus in Statii Thebaide, & eiusdem ge- ad 3. neris pleraque ab erudito Virgilii Scho- θ io liaste, in Graecis praesertim autoribus AEne .