장음표시 사용
361쪽
fm imas, Osro ae Missorum meproram cania. m moltimas emendare judicio. Vbi recte adno
in ' 'η tatum est ex Alediandro Imolens, idem observari debere in Rege Fr eorum non recognos
centesperiorem , quod judex esse is in Da
catis. IX. Quod Alexander Imolensis Regibus nostris competere ait, consequentia ducta ex verbis Leonis quarti ab iis in prima, secunda , & tertia dynastia observatum fuisse ostendimus. Vnde sequitur nec Regem nec regios magistratus aut ossiciales excommunicationibus uel aliis censuris eam ob caussam inflictis obnoxios esse. alioqui majestas imperi j minueretur, & a judicum ecclesia sticorum arbitrio penderet. Itaque usus ille antiquus obtinuit in Gallia, ut proceres qui regiar euriae adsidebant, Baillivi ,& appari tores regii, non excommunicarentur Rege irrequisito. Quod in Normannia observa tum suisse docent veteres chartae anno mil-u , i in . ,. lesimo ducentesmo quarto i Arthi piso. Qet Di pus vel inferior pes a non debe ne
sententiam excommanicationis in Euranes, via in Mistitos, οι in Servientes Domini Reis, ausis Clericos domus suis, Rege non requisiu , mel δεο S neshallo. Hanc consuetudinem e GH sia in Angliam transvexit Rex millelmus Dux Normanniae & Angliae domitor: quae
inter consuetudines regias in conventu Cla-rendonae habito anno MCLXI v. recensia, dein conquerente Thoma Cantuariens Archiepiscopo, libertatis ecclesiasticae acerrimo vindice, di martyre, ah Alexandro III. - . inter ceteras Romae damnata est. Nasta. qai
me pri, ebram terra stis Interae cto ponantur , nspria Dominas Rex, s ιn regno Derit, conmenta rimet Iasticiarius ebas, s fueris extra regnum, ut
rectam de eo facias o ita ut qaia pertinebit ad Regis Cariam , iij termiserar , o de eo quod se avi ad Cariam ecessasticum, ad eandem-Dratur, ut ibidem termiserar. In contentionibus de jurisdietione ecclesiastica &seculari ulti mum iudicium asseritur supremae Curiae re sni, licentia adempta Episcopis jus sibi cen suris dc excommunicationibus dicendi. Sed ab articulis Clarendonae constitutis discessit Henricus II. in Anglia, eonventionibus cum Legatis Romanae Ecclesae depactis, ut anathemate solveretur quod in illum ob necem Thomae Cantuariensis injectum erat. Quamvis sic pacta illa interpretetur Henri Cus, apud Ioannem Sarisberiensem ut consuetudines suis temporibus inductas , non
autem veteres damnatas existimeti inviod .. 1. 1 U Gudines quae tempore meo corra Ecessas . aiau. remae mea inActae sam dimisiam; quin quidem ordiutas aut nudas asimo. Attamen in con
sequentiam iurium Ecclesiae Gallicanae hunc usum saltem in Normannia ejus posteari retinuerunt, donec florentissima illa pro uincia Coronae Gallicae consolidata est a Philippo Augusto , ut patet e chartis veteribus superius allatis. Reprobatio illa Ale uandri I II. & Concilij Lugdunensis decre. tum sub Gregorio X. Episcopos ad tuen dam jurisdictionem, excommunicationibus in iudices seculares latis, animavit: quibus
tamen magistratus non cedebant, ut vidi mus ex Durando. Quare Reges nostri anti quam regni consuetudinem , ne ossiciales regii ob muneris sui executionem ex com
municari valid E possent ab Episcopis, privilegiis apostolic sedis muniri curarunt.
Hie pri Vilegia jactat Rex Carolus v. in re- T. a. ita e 1. scripto dato anno milliesimo trecentesmo n. a. sexagesimo nono, quo edicitur ut Episcopus Carnotens s ejusque Vicarii sententias excommunicationis remorent er annalgent quas adversus ossiciales regios ob contea
tionem de iurisdictione usurpata tulerant; vel judicio se sistant in Curia Partamenti super praedicts Procaratori graerati responsari. Anno sequenti M ccc Lxx. Ossicialis Ro tomagensis Archiepiscopi Baillivum regium I publico anathemate damnavit, eo quod de Clerico quodam conjugato ob latrocinia perpetrata capitalem poenam sumpsisset resecta remissione quam reus fieri petebat ad forum eccles asticum. Sed iniuriam illam magistratui regio factam ultus est Rex Carolus, ex Curiae Parisiens s decreto. Praecepit enim ut absque mora sententias illas res cinderet judex eccles asticus , & ad hujus mandati executionem bonis temporalibus captis cogeretur. Periculo decessorum cauatiores facti Episcopi . constitutionibus regiis
parentes, vel Curiarum summarum Aresis, tentiones istas dirimendas relinquunt, mucrone gladij spiritualis in alios usus reseris x.L M, 3...us
velim intelligi , si de iurisdictione tantum
agatur & de disciplina ecclesiastica. Nam T. - ...i . .
s his contentionibus fides Christiana laeAe Tetur. Omnia pericula oppetenda potius e L 22 e tasent Episcopis quam ut prae socordia, aut n-: -
metu, nesariis conatibus assentirentur aut conniverent. Sed exceptione illa adhibita possunt conniventiam suam tueri. Romano ι . x
rum Ponian cum exemplo: qui in Professio νε ane quam post elemonem sitam B. Petro i
se observatum iri pollicebanturi sed infra-
ctiones ab alus factas aut emendatum, aut, νειὸν
362쪽
S Imper ij Lib. IV. Cap. XXI. 279
excepta sdei caussa toleratum iri. Quae talis visi non faciat permisieri. suodi re ipse conniventia praecipue praestanda est iis re- feceris. si canonicum es sequimur. Si mora eano
bus quas imperio dc auctoritate sua princi- niciam non es in quansum e peccato Mure m. pes gerunt. Hoc docuit exemplo suo Grego- linus , porrumas. Factum nempe tolerat in rius Magnus qui ob aegritudinem deponere quo fides non laedebatur. Longe vero ab .
noluit Episcopum primae Iustinianae , etsi sunt a laedendae fidei periculo Episcopi in . 4λrogatus a Mauricio Imperatore urbem alia isto Galbae regno: quod iis auspiciis funda ratione ab hostibus tutam esse non posse rum est, ut Romanae Ecclesae tuitio illi sit a et s. praetendente. Hoc per nos , inquit Ieri nust divino numine commissa , quemadmodumisivi . sentis potes , nepeccatam in mea anima ex ejas Romani Pontisces observarun re, ac propiade ostione veniat, ns Episcopas i e vacatio . terra liquid Λ amrmare laceat, communia Λι eripso perierii. abds Meyesere alti Ao- esse cum Romana Ecclesia hujus regnitierit, quod piissimo Imperatori placer , qaidquid, Christianissimi & florentissimi fata , quae abet facere , in ejus potestate est. Sicus novit, sunt usque ad seculi interitum perdura ha - lese provideat. Nos tantummodo in depositi e tura . . Deereti regii verba, quod in fine operis edendum supra dixi is in cap. x D. g. mi. libri secundi, se habent.
363쪽
364쪽
II. De reverentia filiorum erga patres Scsubditorum erga RegeS.
Nunc primum prodeunt ex veteri codice MyBibliothecae vegia.
366쪽
Praffatio ad lectorem de duobus siequentibus opustulis.
U O tempore Dissertationes istae de concordia sacerdotii imperii recuduntur, in quibus copiosa bor accurata instituta di putatio est de Chorepiscopis, occurrit mihi Hrabant Mauri Abbatis tum Faldensis, sed Muuη-tinensis dein Archiepiscopi, libellus, uti e morat, seu epistola ad Drogo- .nem Episcopum Metensem de eodem argumento in corice meneranda antia
quitatis quem mihista sua humanitate , amicitia nostra subministravit vir clarissimus Petrus Curcavius Bibliotheca regiae Praefectuε. Excitata erat seculo illo gramis di in gens inter Gallos nostros controversia de Chorepiscopis , utrumne in Episcoporum eradu, an meia in Presbyterorum tantum ordine conlocandi essent, liceretne porro illis Presbiateros , sequentium ordinum Clericos ordinare, Chrisma conficere, pueros consignare seu confirmare, Ecclesias ct altaria consecrare , beneὸictiones sanctimonialium perage re, ac benedictionem populo darem Missis publicis. Haec enim non licere Chorepiscopis plerique contendebant, non flum e clero , sed etiam ex lanicis, irritaque se quaecunqae ab illis eirca ista praesumerentur. Divisis itaque ob istam contentionem animis , Larolus Munus sapientissimus Princeps, ac Avini humansque juris cullentissimus, cum intelligeretor consuetudine veteri , t nodica constitutione introductum esse at ad apostoli-
eum sedem referretur de majoribus causis, id ess, de quaestionibus arduit in L ilibu quae in provinetis definiri non posm, suo M' Ecclesiae Gallicanae nomine legatum super
ea re misit ad Leonem Pontifcem Romanum istius nominis tertium; ut 0us restonsis edoctus, gravismae concertationi finem imponeret. Is legatus fuit Arno Iuvavensis Ave Sali surgensis Archiepscopus, ir magni per eas tempestates nominis, , qui praeciapua apud Principem eratia flagrabat. Respondit Leo per Arnonem minime ambiguum esse quaestionem, multis quippe illam canonibus Conciliorum decret que Pontificum Romanorum fuisse definitam , irrita esse quaecunque de episeopali ministerio Chorepscopi praesumpserant psos vero in exilium pellendos. HocLeonis responsum promptis animis amplisi sunt Di vi Gallicani in Concilio Ratis bonensi, ea tamen moderatione servata, vitremissa exilii poena, Gorepiscopis liceret agere in ordine Presbyterorum. Verum ne- sue sic finita est illa contentio, quamplurimu midelicet Epimpis Chorepiscoporum Oa-μ faventibus pro sua quiete & voluptatibus, ut acriter conqueritur His arus, eamque ob causam ea Chorepiscopos in suis Arcesibus agere permittentibus quae si s Episeopis conveniunt ἰ nimirum ut dum ipsi venationi, auculationi , piscationi. Cr esteris seculi oblectamentis operam dabant, quod agi selitum a pleraque seculi illius Episcopis te latur Agobardus, Gorepiscopi vicem eorum in omnι mini serio epistopali supplerent , di omnino ipsis fasce levarent epistopali, ita ut de Pontificis tenore summi illi insignia sumerent, i ii laborem, ut Apollinaris Sidon' verbis utamur. Itaque passim post Laroli Magni tempora videmus adhuc chorepiscopos variis in locis fuisse retentos, fato quodam legum ac canonum ut negligantur etiam ab iis ipsis quorum aevo , quorum causa fuere conditi, ut multis exemplis probari posset. Farendum tamen est plurimos Episeopos observasse constitutiones quae reinante Larolo latae fuerant adversus chorepiseopos, quos in ordinem Presisterorum redigebant. Unde factum est, ut hoc quoque obiter dicam, ut cum Ado Uiemensis in Chronico suo loqueretur de Salviano Presbytero Massiliensi deque libro ejus ad Claudianum, quem mulgata Gennadu, editiones vocant Epistopum Viennensim , cum dicere debuissent Chorepiscopum , de eo inquam agens Ado, Claudianum illum non Chorepiscopum, ut antea absolebat , sed Presbyterum juxta modum loquendi seculo illo in pluribus locis usurpatum vocarit. Scripsit,
367쪽
inquit , ad Claudianum Piesbiterum Viennensem librum unum e1posi
tionis extremae partis in Ecclesiallem. Inde etiam factum ut in pervetusto codice MS. Bibliothecae regiae , qui fuit clarissimi viri Claud' Puteam , apud G ennadrum Claudianus ille hoc loco neque Episcopus dicatur, ut in vulgatis edιtionibus . in rebruis codicibus M S S. quos multos mihι videre contigιt, neque ιtem Gorepiscopus , sed Pres Dier. Quod evincit necessariam esse emendationem quam illustrissimus Archiepscopus huic Gennad' loco adhibet in libro tertio de concordia, ubi asserit legendam esse Chore-piscopum, non vero Episcopum. Hunc orepscoporum contemptum aegrῖ ferens urabanus , illorum causam fusi pit defendendam in opusculo ea de re scripto, quod nunc primum vulgamus, redarguens
asperioribus vel bis illorum Episcoporum superbiam , tanquam inviderent Chorepi copis,emnemque ecclesiasticum bonorem in se trahere studerent. id quod procul esse ait ab humilitate quam Christus docuit discipulos suos, oe quam Apostoli exemplo suo commendaverunt. Itaque auctoritate An rani Concil0 60 Antiochenι probat licere Chorepiseopas cum consensu sive pracepto propriorum Episcoporum ea agere quae solis Episcopis
convenire pronuntiat Hincmarus, nimirum ordinationes Presbyterorum m Diacon
rum cetera de quibus supra diximus , insuperhabito SynOL Gallicanae jadicio styresponso Leonis , tanquam contrariis antiquae Ociplinae ecclesiastica, adeoque ne regularum quidem nomine dignis. Vnde ἐν audacter ait eorum sententiam qui Chorepscopos
ad Presbyterorum officia demittebant esse contrariam antiquis moribus sim novis . antia quis moribus, quoniam antiquitus mos erat ut illi vicem Epistoporum supplerent in omni ministerio ecclesiastico; novis vero , quia etiam extremis Ludovici Pθ temporibus, cum
haec scriberet Hrabanus, Chorepiscopis omnia Episcoporum os cia incumbebant in mutitis rebonibus. Neque enim existimandum ea Hrabano, qui discipulus Alavini suis, ii notum fuisse contentionem quae de ea ne fuit aevo Larali, adeoque cum Episcoporum illorum superbiam taxat, intelligere debemus ipsum prudenter dissimulasse eam historiam, ut rem integram ad consuetudinem referret, quae in plerisque locum supplet legum ae canonum , immo persaepe leges cr canones abrogat propria auctoritate, quemadmodum inplensique distiplinae capitibus contigit sub imperio Ludovici Pij.
In eodem codice regio extat aliud ejusdem Hrabant opusculum de reverentia filiorum erga patres sidi sebssitorum erga Reges, scriptum occasione infandi belli quod a Loibario fratribu sique ejus si ceptum est anno DCCCXXXI M. adversus Ludovicum Pium; qtiem eo usque adflixit illa calamitas, ut cum generalem de peccatis sivis confessonem per mimessidistin praedatoria S nodo Compendiensi, Epistoporum judicio poenitentiae publicae addictus m omnibus imperialibus ornamentis exutus , Lothari, deinde jusu in custodiam traditus sit. Adversus hoc facinus merito insurgit Hrabanus, atque illos qui si peccatores generaliter fatentur, ην tamen ab aliis manseste a ui non possunt, n quedamnandos esse neque judicandos pronuntiat. Tum probat non decere filios , cumbensiles futuri decernuntur , parentes sivos de honoribus suis ac possessionibus proturbaret sed expectandum esse patris obitum, ut filii possint secedere. Quod adversus tres Ludomici filios, sed praecipue adversus Lotharium dictum esse nullus en dubitandi locus. In
me tamen Hrabanus Ladovicum hortatur ad clementiam, oe ut filium paenitentem recipiat,nimirum Ludovicum Regem Germania, quem finio parnitebat pessimi facinoris, adeo ut eo tempore quo pater in custodia attinebatur, legatos in Aquitaniam miserat ad Pippinum fratrem, oratum ut se adjuvaret ad vindicandum patrem in libertatem, ut scriptum ess in vita Ludovici P0Win annalibus Bertinianis. Haec igitur Hrabant optifula , nustiam antehac edita, placuit in publicum emittere in sicunda bacistarum Dispertationum editione, ut ex iis illustrari possint quae de Chore
is pii de Absidio illo Ludovici P ae filiorum qis eae erat illustrissimus Archiepsi
368쪽
& dignitate atque ossicio eor Um.
Ruoc Ni summo Pontifici Hrabanus famulus Christi sa lutem. Postquam per nos transeuntes abistis , cogitavi mecum de hoc quod mihi praesen- . tialiter retulistis, qualiter quidam ex ' occi
zzzzic ' dentalibus Episcopis senserint de Chorepici, uti . . coporum ordine , dc quod quidam eorum reordinaret illos qui temporibus antecessorum suorum ab Chorepiscopis ordinati sunt presbyteros atque Diaconos necnon & Ec Uesas ab eis sinu liter consecratas, propha nans omnem sanctificationem pristinam i ' quasi non legitimamquam tamen cum conis
sensu atque praecepto Episcoporum suorum ipsi Chorepiscopi perpetraverunt. Vnde 3c schismata in Ecclesia Dei oriuntur, cum rectores populi Dei in doctrina sua ab invicem discrepant, alii dicentes licere Chorepisco
piscum consensu atque praecepto malorum suorum , hoc est, Priesulum civitatum sub quibus ipsi degunt, manus baptietatis imponere ut accipiant Spiritum sanctum , pres byterosque atque Diaconos necnon & ce teros gradus Ecclesiae ordinare , at g vero af firmantes nullo modo eis hoc ministerium
competere , sed tantum illis Episcopis qui
urbibus praesunt. Ex quo videlicet excitantur sectae, invidiae, irae, rixae, aemulationes, dissensones , contentiones,per quae multi de populo videntes magistrorum dissensionem, non mediocriter scandali antur. Non enim hujusmodi litigatores illam concor
diam apostoli eam sequuntur de qua Philip , i . penses Paulus obiecrat dicens t Si qua ergo constitis in chris, ,s quod solatium caritatis, se, scie .ia siritus ,s Pa miscera miserario nis, im ne dividium meam , ut idem sapiatas,
eandem caritat m latenus , unanimes, idipsam sentientes, nisiIper contenIionem, neque per ina
x gurium ,sed in humilitare superiores si in vicem adiuuates , non quae sua seni fetuti co- erantes ,sed ea que aliorum stim. Vnde & ip se volens juniores suos auditoribus com mendare , & non dispechos sed acceptabiles reddere, Corinthios per epistolam suam ad
monet dicens: Rogo ergo mos, fratres, imitu- i. e. . 4, rores mei sole. Ideo mis ad mos Timosseam, ai
s lim meus carissimus detis in Domino, qui
mos commonefaciat mi s meas , qu e sant in Chri
so Iesu , scui tibique es in omni Ecelsa disces.
Et rursum: Si autem , inquit, veneris rimosi i. sis is.
Heus , videre arsne timore M apud vos ui enim Domini operasar, scas ct ego. Ne quis erraiatam sereri, dedacite istum in pace, ut venias ad me. Expecto enim istam cum fruIrius. Phi lippensibus quoque de eodem Timotheo ita scripsit dicens: Neminem enim habes tam man. x. Ananimem, qai cera assectione pro τοιῶ s Eicitas M. Omnes enim qua fra sunt quaerunt, non qua sunt Iesu Christ. Experimentum autem eis' cognoscite, quoniam μοι patristius meram sensitis in emungetis. Nam & praeceptum humilitatis ut daret, ab ipsa Veritate sumpsit, quae in euangelio discipulos de primatu con tendentes instruxit, dicens: Reges gentiam LM. H. dominaniar eorum; es qui potestatem habenisspereos, benefici meansar. Vos orem nosse. Sed qui
eos confirmans sequitur dicens: Ego darem in iti m dis iestri sam scut qui miniserat. Filius enim hominia non venis mini rari, sed miri uri se dura animam sam redemptionem pra multὼ:
Habebant enim ipsi Apostoli adiutores in praedicatione evangelii Christi, qui etiam
ordinationes secerunt ex praeceptis eorum.
Vnde legitur in codice quem Damasus Pa pa de si piseopte Romanae Eeclesiae petente Hieronymo presb)tero conscripsit , quod Linus & Cletus ex praecepto beati Petri ordinationes presbyterorum secerint i cum tamen post passionem Petri non illi. sed Clemens in honorem cathedrae successerit,
369쪽
ipso eidem tradente principe Apostolorum, sicut epistola ejussiem Clementis scripta ex mandato Petri ad Iacobum fratrem Domini testatur. Hinc reor quod usus Chorepis coporum primum originem sumpserit , &hactenus in Ecclesa catholica retineatur,
ut ipsi Chorepiscopi a propriis Episeopis suis
ordinati juxta praeceptum eorum Diaconos& Prestiteros ac ceteros gradus ordinent,
atque reliqua ossicia sacerdotalis o Heij pera gant. Vnde miror quomodo isti qui hanc contentionem movent, ordinem Chorepi DCoporum tantum dispiciant ut pen E ei, nihil amplitis dignitate Presbrterorum tribuant,
cum hoc nee novorum nec antiquorum nec
etiam ipsis Apostolorum dogmatibus Conia suetudinibusque conveniat, sed in sensu s-mul ac dogmate dissentiat. Claret enim hoc, quod in his non ratio & humilitas , sed inui dia atque superbia dominentur , ita ut dis pectis cooperatoribus suis, ipsi soli potentes ae sanctificatione pollentes videri appetant,& hoc quod sancti patres propter concordiam & unionem singulis dignitatibus con seripserunt , ipsi magis damnationem no xiam quam discretam dispositionem esse
Praeeipiunt enim sacri canones qualiter unusquisque ordo mensuram suam custodiata minimo usque ad maximum, εc minor gradus majori semper subditus fiat , ita ut Dia coni absque Episeopo vel Ptesbytero baptizare non praesumant, nisi praedictis fortassis
ossiciis longius constitutis, necessitas extrema compellat, & ut gratiam sacrae cominu
nionis post presbyteros accipiant, aut Epiccopo aut Presbytero porrigente ; sed nec sedere in medio presbyterorum Diaconis ii Ceat , nec etiam coram Presbytero sedere audeant , sed jussione Plemyteri sedeant. Similiter quoque mandant ut Diaconis hci Dor exhibeatur ab obsequentibus , id est. Subdiaconis de omnibus Clelicis. De Pres h teris vero in Decretis Gelari Papae ita
Miacissi scriptum est: Nec min.s etiam Presbseros con ira satim morim tendere prohilemus, nec vi
pati fastigia ristia stimes avidacter sistimere,
nee conficiendi chri alis . non cossignationss smi ratis adhibendae s limes arripere fiscatia rem; non praesente quot bet anti te, ni frius Ριυιαν , vel orationis vel acti is sacra supperera sti praesumas esse licentiam; neque fas ejus Uecta, nis Dbeaiar, aut sedere praesumas, aut venerabilia tractisre musteria; et et i memineris ista rasione concessi /sammo Pontifice Sasaea conam mel Arabs m jas labere faciendi . nti pronus dubitet. F Dicquism ad episcopale -- iniseriam spetialiter pertinens sua mota putave- B sequendam, cominuo se presbury di ιμ- re est sera communione primari. De Chorepiscopis autem in Ancyrano Coneilio ita scriptum est: Chorepiscopis nora e... ι .. .
licere Presbyteros aut Diaconos ordinare , sed nee e. ii.
Probteras civitaris , sae praecepto Disopi et Iliueris in an quaque parrochia. Adtende quod non dicit Chorepiscopis non licere penitos Diaco oos aut Presbyteros ordinare,sed non aliter licere nisi ex praecepto Episcopi sui vel litteris in unaquaque parrochia.
Item in Antiocheno Concilio se legitur ciui in sicis vel possessonibus Chora sopi no
man Iar quamvis manus impositonem Disa
porum perceperinι , O us Episcopi consecrati ramen sancta synodo pia it ut modum pruriam recognoscant, Ogabernor subjectis sit Edese-sas, eariamque moderamine cuiaque contensi s. Ordinent ritum Lectores cse Sus distanos rigae
Nee Presbyteram vera nee Diacmum audeant ori
d nare prater civitatis Episugam, cui us cum
Cum autem Chorepiscopos manus impositionem Episcoporum percipere dicit, quod seut Episcopi consecrati snt , cur cum consensu Episcoporum quibus subiecti
sunt, consecrationes sacrorum Ordinum eis
facere non licet, & cum chrismate sacro fideles consgnarer Vanum est enim quem quam consecrationem episcopalem habere, si ministerium Episcopi ei non licet agere. Ad quid ergo inuocatur Spiritus sanctus ab Episcopo ordinatore , ut sanctificationem personat ordinandae tribuat, s ipse invoca tor de ordinator post consecrationem quam rite peregit, mox reprehenderit λ Numquid Deum inridet, cujus donum poscit, cum ostea ipsud donum spreuerit a Numquid aec calumnia,qua Domini sanctificationem inludit, ad ipsum auctorem sanctificationis
pertingit planum est ergo quod in Spirita sancto per Verbum Dei omnis sanctineatio adimpletur. Et quare non pertimescit blas phemare S derogare Spiritus sancti potentiae . cum scriptum si di a ui dixerit meriam siti,M., contra Itiam hominis, remitretur ei. si darem dixeris csana Spiritum sanctam, non remiste rei neqvie in Hes Io neqvi. in stare. Unde Petrus Apostolus , in actibus Apostolorum, eum Cornelium centurionem & eos qui secum erant videret accepisse gratiam Spiritus sancti, Iudaeos contra se altercantes pro eo quod ad gentes introiret & manducaret cum illis, tali responso refutat, dicens r sierio eamdem grariam dedis istis Deas sol O ns a M. lis qai credidimus in Dominum Iesiam Chrsum, ego quis eram qui posiem prohibere D/am uis audiIis , rarae M. Oguris camerans Deam, dicentes 2 Ergo gentibus Deas paenirentium ad viatum dedit.
370쪽
Quem ergo Deus dono Spiritus sui ho- Veritas , discipulos suos ad imitationem sui
norat, non eth rectum ut ab nominibus de- provocans, ait: Diste jugum meam supervis, M., uti.
honestetur , nec debet quisquam pro ca- dysite a me qaia mitis tumo sumitis coxis,
lumnia deputare quod divina dispositione O iniexieris riqaiem Mimans mesris. Iugam constat ordinatum esse. Quae enim a Deo enim meam sume eti, O snas meam time ea. sunt, ordinati sunt. Proinde nec Inferiori- Hoc iugum per earitatem fideles sociat,non
bus Episcopis dignitas proprii gradus tolli- per contentionem dissipat , hocque onustur, cum Metropolitano totius provinciae non opprimit se portantem per ponderis cura delegatur. Nam sne eo in provincia gravitudinem , sed magis sublevat ac susten- Episcopum ordinare, nec generale Conci- tat per solatii conlationem. lium convocare, nec quicquam aliud cete Nihil ergo juvat reprehensores hos & va ris Episcopis licet in provincia agere nisi niloquos magistros quod ad defensionem quantum constat ad singulorum parrochias erroris sui illud de actibus Apostolorum se de episeopatus pertinere. Si enim in Episco- mere nituntur , quod Petrus & Iohannes porum ordine Chorepiscopos non liceret missi sint ab Apostolis de Hierosolγmis innabere, nullatenus inter trecentos decem & Samariam ut imponerent manus il Iis qui octo patres qui in Nicaeno Concilio adfue- Philippo baptirabantur , quatinus acciperunt adnumerarentur, in quorum catalogo rent Spiritum sanctum , quoniam aliter hoc amplius quam duodecim Chorepiscopi in- seri non decebat quam ut Apostoli imple serti sunt , ubi nullus Presbyterorum vel rent & perficerent ea quae a ministro eorum Diaconorum in numero praefinito patrum, bene coepta fuerant. Non enim Philippus sed solummodo Metropolitani & Episeopi hic unus de duodecim, sed unus de septem atque Chorepiscopi nominatim recentiti Diaconibus erat , qui ab Apostolis paulo inveniuntur. ante ordinati sunt, qui & in catalogo sep Ad quid enim Episcopus cujus ibet civi- tem Levitarum primus post Stephanum antatis Chorepiscopum sisti uult ac decernit te alios adnumeratus est. Unde post Stepha ordinare, si ipsam ordinationem suam nul . ni necem, statim ad Philippi actus explicanalam emeaeiam arbitratur habere γ Dicit dos scriptor historiae videtur transire , ita enim Apostolus: Reaias qui non jussicus semetia dicens 1 Facta ea assem in isti die persoris aer. a. ipsam in eo quod probat. Ffui datem Hscemis, si magna in Ecclesia Da erat Hierosolymis; ct om mandaraverit, damnvias eis ι quia non ex Me. nes disses iuniper regiones Iudaea O Samari
Omne autem quod non ea ex Ide, peccatum eR. frater Apsolos. Caramerant autem Stephanam
Hane quidem sententiam non ad ciborum viri timorati , fecerunt planctam mis Pamsolummodo qualitatem Et disserentiam dic supeν ilium. Saulas mero de sabat Ecisiam, cernendam , sed ad omnem ambiguitatem fer domos inrelans sotrahens miras ac malieres,& duplicitatem tollendam prolatam esse in- ιrudesar in soaeam. Igitur qui diapes eram tellegimus , ut non simus parvuli fluctuan- penetransbant, e vestriamus meriam Dei. Psitates in omni vento doctrinae, sed sani & sta- onus autem defundus in cimitatem Sismariis, bile, in fide. & firmi in apostolica doctrina . praedicasal istis Christim. Intendeboni autem tar Vir enim duplex animo , inconstans est in sae sis μου a Philippo dicebamur, vinanimis ν isti
omnibus viis suis. Et qui haesitat, smilis est dientes, or videntes signa qua facietat. Matii
fluctui maris quia vento movetur de circum- enim eortim qui sabeiam si ritus immandos, fertur. Non ergo aestimet homo ille quod clamantes voce magna , exibant. misi aurem
aecipiat aliquid a Domino. Ait enim ipsa paruolici O ctiari evirati sunt. Factam ea avi Veritas in evangelio: Amen dico motis, Pic- rem magnam gavidiam in ista cimirare. Et non qaid oranus petitis , credue quia accipietis o multo post : Cum autem , inquit , isadisne mentes visis. Omnia enim possibilia lunt cre- Apostoli qui erans Hierosolymis quia raevis Sis denti. Quia fides vera recte credentem salia muria versam Dei , miserant ad eos Perrum suae . 8d justus in fide sua vivit, illa videlicet Iosannem. ui eam venissent, oraverant pro quae per dilectionem operatur. Vsis at acciperem Spiritum sanctam. Nondum Hoc enim sanctorum patrum prudentia enim in Pempiam istoram Iupervenerat s Id posteris suis praevidit, & sacra canonum auia baptizati suntum eram in nomine Iese. N --ctoritas in stituit , ut dissenso εc schismata ponebant motis super istos , se accipissam spiri- in Ecclesa Dei non fierent, sed magis unitas iam sinam. Idem etiam Philippus baptira- de eoncordia pacis inibi praevaleret , & ideo vit eunuchum Candacis Reginae AEthio cuique ordini juxta mensuram suam Olfi - pum, sicut eonsequenter narratur. Et post cium delegauit, ut per studium humilitatis discessum eius pertransens, evangelirabat& dilectionis pax Christiana he concordia civitatibus cunctis , donec veniret Caesa
in populo Dei perseveraret. De quo & ipsa ream. De quo Lucas alibi mentionem facit,