장음표시 사용
31쪽
da re familiari de parandis opibus cogitant, alij ambitione ducuntur, 3c dignitates atque honores expetunt. Quanta pernicies ab utrisque Principi impendeat demonstrabimus Capite Septimo. Vniuersim quomodo ab assentatoribus Princeps obsideatur, videamus. Nae illi falluntur qui Principes acerbe nimium insectari solent quod adulatoribus tam libenter, tam saepe delectetur, est enim a natura profecta eius cemodi imbecillitas , tum ab illa eximia potestate qua caeteris excellunt , addo& aulam Principum ita esse compositam, vae qui in ea versantur assiduh, vix alium quam placendi spiritum aspirent. In primis malum hoc nobis omnibus inditum &insitum esse, imo innatum nemo sanus negabit.B. Hieronymi ea sentetia est Epist. 22. ad Eustochium.
- Naturab ducimur malo, adulatoribus nostris libenter favemus, oe quamquam nos restondeamus indignos calidus rubor ora perfundar,ramen ad laudem Iuam intrinsecus anima latatur. Non aliter Ioannes ille Carnotensis Episcopus in clegantissimo illo centone Poli cratici l.3. c. . Populum qui1sibi credat habent a fetatores,qui de se magis ab ense linguae acquiscar quam propriae iudicio coscientiae, dum seipsum quilibet extra se quaerit nosse dedignatur, quam sit sibi curra pupellex. Nil enim quod credere de se non possit cum laudatur non modo Diu aequa potestas, sed quaecunque anima de fermento seuperbia intumescit. Imitatus est Seneca vir sanctissimus& ille
32쪽
alter, si quidem Praefatione lib. q. naturalium quaest. hisco sentanea resert .Habent, inquit,hoc , in se naturale blanditiae etiam cum reiiciuntur placent. sepe excluse noui 'me recipiuntur. Ita Petrus Ble sensis Epist. 77. Illud etiam apud Palatinos plurimis promouet conditionis adulatoriae sortem ,quod etsi non
omnes laudem appetant, nemo tamen renuit aut con
temnit oblatam. Crispus Passienus apud Seneca loco citato dicebat nos adulationi opponere non claudere ostium , quemadmodu opponiamicae solet quae si impulit grata est, gratior si effregit. Praeterea vero summa illa Principis potestas magna Sc obuia adulandi illecebra. Quotus enim quisque est qui in communi hominum luce cosortio versatur, qui sibi,propinquis-amicis prospicere non expetat. Placent mihi qui in aula versentur,si crebro illud Principi instillet, quod est eleganter a Pacato Drepanio dictum, Panegyrico ad Theodosiu. Nullam maiorem esse Principi; faelicitatem,quam fmcisse felicem oe interce se inviae oe fortunam ι- cisse dedisse homini nouum surum. Addo, bene
merito, Zc bonis artibus, nec clua modum. Plinius Panegyrico ad Traianuin, postremum hoc designat cum ait , praecipuum esse iudiciu non magni Principis magnos libertos. AC ianqua aput Tacitum l. 9 Annal. II.Terentius eques Roma gnus de amicitia Seiani ita se purget apudTiberium Imperatorem, Non es nostrum aestimareque sepra coeteros o quibus decussis extoltis, Tibi hum-
33쪽
11 DE IDOLOLATRIAmum rerum iudicium Di, dedere, nobis obsequi, gloria relicta est: Sed nouerat ille Tiberium, hoc est occulti S: subdoli ingenis Principem, imo saeuissimum M immanissimum, sub quo damna,
torum, illius iussu, corpora cremare, sepelire vel attingere non licebat,quin &necatos luge-rz vetitu , M capitale ac plane tum interciderat sortis humanae commercium, Vi metus, quantumque saeuitia glisceret miseratio arcebatur,
Yt praeclare dixitTacitus, lib.s. Annal. Ad institutum redeo, Principem prouidum, sagacem, sapientem M perhumanum specto, non Claudium Caesarem, cui non iudicium, non odium erat nisi indita Miussa,vt ait Tacitus Annali 0. Saepius Princeps illa Galbae Imperatoris ad Pisonem,que successore designauerat,verba cogitet. Caeteri libetius cum fortuna nostra qua nobiscum loquuntur. Aulae 8c eorum qui, Vt veteres loquuntur,in Comitatu Principis versantur, conditio ista est. Siquidem Clemento Alexandrino auctore lib. 2. Paddagogi, in Regiis seu aulis Regum est vana honesti opinio, inanis gloriae ambitio,error 8c adulatio.Venustissime totum hoc uno verbo expres iit B Chrysostom .Homi l. a I. in Epistolam ad Ephesios, cum scribit, aulam Regiam refertam esse
hydropicis seu inflatis tumidis. Non esset prosecto magnopere dolendum, si solos ista vexaret hydropisis aulica, si ambitionis tumore, vel habendi cupiditate distentos, impune
34쪽
M innoxie cum Principe M aliis versari sciremus,sed contagione malum excrescere, nimis notum. Quid enim non moliuntur apud Principem, ut ab eo quod sibi iudicat profuturum
extorqueant. Unica illis ratio eaque praecipua, quiduis efficiendi, proiecta assentatio: Quos idcirco deprehensos a se longe amandare debet Princeps , imo potius coercere. DiΟ,Οr tione tertia de Regno, adulatores eiuscemodi persimiles esse contendit iis qui probam monetam adultera te soleant. At qui mensuram circuli exterioris adroserit v t ponderis minuat quantitatem , vel figuratum solidum adultera imitatione in vendendo subiecerit,capitali poena assiciendus est , Constantini lege Cod. Theodos . lib. 9. Tites. a. I. l. unica. Quin Midem Dio illos assentatores cum falsis testibus componit,quos tot leges seuerissime damnat. Hinc verissima illorum comprobatur sententia,qui palpones istos Principum,homines fluvixae 3c dubiae fidei esie dictitant. Infidelitatis notam illis eleganter adspergit pereruditus iste Carnotensis Episcopus , Policratici lib. 3. c. 4. Quid Pero, inquit, infidelius quam eum cui f-dem debeas, circumuenire Perborum blanditiis ludibrio habitus, testus transfiguratione m rorim Panitatis lenocinio excaecatum n sordes 4itiorum impellere σpraecipitationu abyssum: Et libri eiusdem c. 6. Non manet fias incolumis a bi aliud agitur aliud snm- latur, praesertim animo in doluntate nocendi. At is
35쪽
scopus est eorum qui Principi assentantur, ut diserte explicat Episcopus ille, de quo mox diximus, lib. 3. c. IO. Sicut finis Oratoris eqst persea- si se Adtione, Medici curase medicina, sic adulatoris sinu esὶ Ραuiloquio decepisse. Verum. Non est in medico semper reisuetur Pr aeger, o finem sevum qui in altero est Orator non semper assequitur,sic adulator quidem non semper decipit aut de amico triumphat, f- ne tumenseo non destituitur, si ex contingentibuι nihil omiserit. Quod autem simulationem adulatoribus auctor hic superius adtribuit , id propterea facit quod constanter defendat assentatores maximam cum histrionibus consensionem habere. Nam qui Pultum, inquit, induit alienum, )arias asses uum alternat facere, incolu mirari senseum insidias parat, oe Sordiduι auriculis
alienus colligit eseas: Et si histrionem Perbo diffleatur
eum moribus o turpitudine confitetur. Quod assen ratoris proprium est, qui ad alterius diuit nutum, oeantequam buum proferat iudicium: de singultue expediat alienum: nam hominum mentes explorat, pra 'rentat )oluntatem, Pt cui rei 3olueris sensius accommodet, Pt gratiam istius cum quo agitur fraudulenter
furripiat. qt Histrionem esse Pel Mimum infamiam ingerit his quos i tanto abieritionis opprobrio naturae l)el personae dignitaue Pidetur excepisse. Ex iis quae in Principum adulatores a probis Scriptoribus 'pronunciata sunt, nobilis emergit quaestio , An Ecclesiasticis viris, Sc tutum sit l, M suo ordini consentaneum, in aulis Regum versari.
36쪽
De Episcopis,Petrus Blesensis epistola 84. Non est nouum, ait, quod Regum consiliis intersint Episco
pi. Sicut enim honestate oesipientia caeteros antecedunt, silc expeditiores caciores in Reipublicae a ministratione cesentur.Postea, Ni familiares o Co
stiari, Rebs essent scopi supra dorsum Ecclesiae,-
bricarent hodie peccatores, immaniter ω intolerabiliter opprimeret Clerum praesumptio Laicalis. Nunc autem si quid in Ecclesiae attentatur iniurium auctoriarate Pontificali corripitur. Aursi ad hoc Ecclesia stica
censura non sit scis,l iritualis glad3 defectus Ciuili
supplitur, cur ad eorum arbitrium Principalis animaduersio exercerur. Si quandoque, Pt feri solet,aduersus insontes Regis indirnasio 4ehementius excandescit, Episcoporum precibus temperatur. 6tis mediantibus mapuscis eirca simplices Iudiciarius rigor, a sititur clamor pauperu,Ecclesiarum dignitas erigitur, releuatur pauperum indigentia i maturan Clero libertas,pax in populis. Et Epistolai O .loques deClericis. Scio quo si qui in Regiae familiaritatis sacrariu admittuturmulta facere possunt m dicere quibus pauperum ne cestassubleuetur, foueatur religio, sat equita ,Ecc aditaretur.Ist a praeclara, eximia,utilia quae si praestentur, aulas Regum Ecesesiasticis viris abu- dare nemo non expetit. Et quamquam Episcopos in aula versari ea lege& coditione probat Blesensis, attamen addit quod praecipuum est .si Episcopi, de quibus prassertim loquitur,s uia praecipuusolemnitatibus,sus intersunt Ecclesiis, bi eleemos narum largitione, constolationepupil-
37쪽
DE IDOLOLATRIAlorum de diduarum, subiectorum correctione atque
aliis sanctitatis operibus redimunt dies,quos in curia conseum erunt. A t nescio quomodo Ecclesiastici,& quibus alienae salutis sollicitudo incumbit in aulam velut in alterum orbem delati,vitae prioris facile obliuiscuntur, novumque vivendi genus instituere coguntur. Sed lubrica ista via& facilis ad deteriora lapsus, siquidem eodem Petro auctore Epistola Hy. Frequenter in Palatiis couesantur,qui mollibus m delicatis auribus Principum etiam in turpibus, blando lenocinantur applausulonentes ceruicalia Fub capite, m plumaria sub omnι cubito manus. Vix inuenitur in Curiis qui non endar oleum, qui caput peccatoris oleo no impintuet. Epistola 77. Illi soli ad Mannatum gratiam admit-runrur,qui palpant blanditus m aures fame bibulas, calice Babylonisgnebriae. Ampliant eos beneficiιs quos eorquere debuerant,m a praejumptione adulandi suppliciis deterrere. Paulo acrius M valde stomacho- se aduersus Monachum qui in aulam se contulerat huic se se addixerat, ista scribitEpistola
I 8 .Factus es de numero locustarum,quarum potestas m linguis tota est OV m caudis, socius eoru quorum os plenum est amaritudine oe dolo ed caudae eorum caudae Pulpium, quibus Sansion astitavit incendium, quoris finis interitus, quorum poena ignis ermis. Qui ossuum Euangelio consecrauer , nune illud enenis detractionum , oe adulationum sturcitiis dehonestas. Nimirum praeelegisti habitare cum ranis que hunt in penetralibus Re rum, inter aulicos simulachrum re
38쪽
ligionis adumbrare praetendens, Magna tugratiam in magno distrimine animae tuae oe propri, corporis a fictione )enaris. Vno verbo dicere potuit, Visa Curialis mors est animae, ut ipsetcripsit Epi- stola I .atque cum vario ambitionis N cupiditatis ς stu aliquadiu impulsus,no sine voluptate & rerum .suarum incremento in aula Herici secundi Angliae Regis versatus esset, tande ad se rediens non minimam salutis iacturam fecisse, M libere Ac ex animo conqueritur. Ac quoniam multus est in iis commemorandis, illud unum ex eius ad Deum fusa oratione subiiciam: Dimitte quae se me adhuc Pt plangapaululum dolorem meum,ne reuertaν in Curiam laboriosam oe opertum mortis caligine, bi mbra mortis est nultas ordo. Concludit hoc pacto. Enret obsequiu oe reuerentiam debeamus Principibus,m maxia me Regi tanquam praecellenti,tamen nostrae profeμο-nis homines eri acius possent in Ecclesis deseruiro Principibus,quam in Castris. Simpliciores equitim mqui minuου in Diumapagina sunt e diti se in Obsequio
Regiae Maiestatis militare proponunt,non arbitror hoc absurdil. Porro in sacris Ordinib. constitutus,m in divino eloquio polles,qui iam tenetur fontes suos derivaro foras, talentumq.sibi creditu cum lucro ad domu reportare omnino inexcusabilis est,si Curialibus a inculusemnestit. Epistola Ista nonnihil de sua asperitate remittit, sed cautione adhibita iis verbis. Non selum tolerandased desiderata est pleruque cum Principibus conuersatio Clericorum. Legimus qu/aem Sa
39쪽
certates oe ProphetMfrequentiam σfamiliaritatem cum Regibus habuisse. runc enim salubriter distonitur ita Retum , cum Religios um hortamenta siectatur, ρο aeucuntur consilio sapientum. Verumtamen licet Episcopos m alios qui curam liu segregis Dominici suseceperunt, Regum consiliis frequenter expediat interesse ua interest neministerium )igilantia ρὐΙο-rabs evacuent ,sed sint in cons ectu Regum suae conditionis memores, Petri nauiculam cuipraesiunt,inrer tempestuosos fluctus Curiae non relinquant. Sed institutam de adulatoribus Principum qui illis Diuinitatem adtribuunt, repeto disputatione&absoluo. Optandum esse ut Reges &Principes suis Praetoriis,imo M larariis sententiam illam litteris aureis describendam curent. Plures principes adulatio perdidit,quam hostis licet infestissimus & saeuissimus. Post subactum
Orientem Alexander ille Magnus, vix se mor- lem A caeteris hominibus moriendi necessitate persimilem cogitabat, mirum in modum expetebat pro Deo haberi: Et teste Curtio lib. 8. Non deerat talia concupiscenti perniciosa adulario levetuum malum Regum,quorum opes saepius asesentatis quam hostis euertit.Laltanus A in Misopogone, Principum natura optimam a proximis
deprauari ait, siquide teste Seneca, Epistola 7. malignus comes quamuu cordato O simplici rubiginem suam affricat.
40쪽
CAPUT III. Idololatria a corruptela Saeculi, a gentis uitio.
TDOLOLATRIAM illam politicam seu cul- tum nomenque Dei, Principibus tributum, potestatis ab ulu,aut proximorum adulatione, mirum in modum auxit vulgi licentia, vel metu,vel ipsitus assentationis malo, quod latissime sese diffundere solet,& populus ipse aulae vitia imitatur lubens.Tertia ista est origo eiusmodi Idololatriae, siue a saeculi corruptela illam repetas, aut nonnumquam a domestico gentis alicuius vitio. Singula expendamus. Idol. atriae originem arcessit Minutius Foelix in Octauio, ex cultu Regum desunctorum, Dum Teles, inquit , Fuos colunt religiose, dum defunctos eos desiderant in Imaginibus )idere, dum gestiunt eorum memorim instantius desinere, Sacra justa sunt
quae fuerant assumpta solatia. Sed ab iis vita functis ad vivos videntesque error facile peruenit, id praes etaim agentibus Tyrannis , ut isto Religionis metu,suς vitae sibique considerent ac prospicerent. Quis enim nisi plane impius . in Deum non est bene affectus, quis reluctatur, quis obloquitur, quis de eo male sentir, nisi intestabilis dc consceleratus. At sibi sacra