장음표시 사용
191쪽
dus,ait in sermone. 37.ad fratres in ererno. Clericus, qui sui beneficii fructus tribuit diuiti, eo s ipse illud ei procurauit, quamuis in hoc mundo non castigetur, in alio tamen aeterno igne nocare bir. & Prosper, in c. Pastor. I.q. 2.
addit; Diuites, qui accipiunt aliquid a beneficiariis, non sine grandi peccato accipere . iniae omnia plane significat& probant,et praefata doctrina, quae est
omnium fere antiquorum,& comunis recentiorum, ut dimim est, adeo est uera, ut iure quis miretur, este catholicualiquem qui asserat; nullam cste hodie differentiam inter reditus bonorum ecclesiasticorum, & reditus bonorum Iaicorum, quibus illa sine ullo exprenso uel tacito onere speciali, neq; h mana aliqua dispositione a Deo sunt concessa , & s nihilo plus peccent beneficiarii , uane uel profane suos reditus ecclesiasticos impendentes, illaici suos.iniis enim adeo superbiat, ut re putas secum, ιν bonoru ecclesiasticora
ipsemet solus CHRISTUS Deus sipe-
192쪽
ciali ratione ac hominis dispositione est diis ; & s per tot authoritates a thenticas costet ex mete & uoluntate ipsius CHRISTI esse, ut oes illora reditus in ministros & o Pa pia sustendada insumant, audeat dicere; no esse pauperibus plus i uris in eius reditibus, si in saeculariu bonoru & s est tam liber ecclesiae redituu dias, g dux redituum sui ducatusὸ& s CHRIS TVS, qui eorum uerus & specialis est diis, adeo est cura uacuus in provide do pauperibus nucquando est ditissimus,& regnat immortalis,g plenus ea erat, quando uita uiuebat mortalem,& no habebat ubi caput reclinaret & s Maiestas eius diuina, quae Oibus dixit Luc. I i. uod Q-perest,date eleemosynam, non uelit, ut sua propria bona, propriu eos habe talendi onus; & qua parte ministris suis persunt, eis impedi8 Decimo tertio, r3 traditiones Apostolicas, ita obseruare .ac uenerari debemus, ac leges diuinasi quando contrarium non reperitur de cretu per summum Potificem, uel e6
193쪽
cilium. c. Eccles asticarum. c. In his. c. ηCatholica. II. distinct. c. Sunt quida. 23. q. I. Costat autem Apostolos hoc,
quod dicimus tradidisse, idq; seruatum fuisse ab ecclesia primitiua&a summis Pontificibus,& Episcopis, qui Apostolis cotinuo, aut sine longo interuallo successerunt per canon CS.qo.& i. Apostolorum, qui referuntur in c. Sint manifestat, &c. seq. I 2.q. I. &per D.Clemetem lib. a.& 8. de costit. Apost. & per Urbanum in c.Videntes.& c. Res, ea l. caus. & q. per Melchia.
dem in c. Futuram, ead.caus& q. Cuius contrarium nunquam neq; per co-cilia, neq; per Pontifices fuit costitutum : consequens igitur est , ut id debeat obseruari. Omitto alia non pa ca elegantia quidem licet non adeo neruosa, ut Dradicta quae in hoc ipsum persu aciendum per uirum quendam uita, litteris, ' suggestu percet brem , scilicet, Fratrem Gabrielem a Toro, egregium Franciscant ordinis decus, in lib. de Thesauro miserico
194쪽
diae uaria eruditione reserto,disputantur; praesagiendo paupertatem ecclesiasticoru futuram, eo st minime curat
de praesenti proximorum. QSam quide iam videmus in Germania Anglia,& Scotia, sedem posuisse, & sese Gauliae insinuare, mittereq; in Hispaniam, heu, nostram incursores; quam Deus per suam sancta misericordiam ab ea clque accedentibus, custodiat, Amen. Decimum quartum, & postremum si- mul irrefragabile fuerit, quod sacro sanctu concilium Tridentinum, a quo sine periculo aberrandi a fide non potest discedi, hanc partem canoni rare uidetur in cap. I. de reformat. session. et s. per illa uerba, quae licet sint superius relata, hic Opportune repetutur, uidelicet; Sancta synodus omnino interdicit episcopis, ne ex reditibus e clesar cosanguineos,familiaresue suos augere studeant: cum & Apostolorum
canones prohibeant, ne res ecclesiasticas, quae Dei sunt, consanguineis Aonent: sed s pauperes sint, iis ut pau
195쪽
peribus distribuant: & paulo inferius. Quae uero de episcopis dicta sunt, ea- dern non solum in quibuscunq, beneficia ecclesiastica tam lacularia, quam regularia obtinentibus pro gradus sita conditione obseruari ; sed ad sanctae
Romanae ecclesiae Cardinales pertin re decernit .Per quae uerba, palam de terminatur ; Priino, bona ecclesiastiaca esse bona Dei, non solum generali, sed etiam speciali ratione, ut dictum fuit monito, XXIIlI. Determin tur secundo, nullis beneficiariis lic re donare de reditibus ecclesiasticis aliqua diuitibus, etiam si cognati sint,& amici ac familiares eorum. Determinatur tertio, licere illis donare illos cognatis, familiaribus & amicis pauperibus, intuitu paupertatis principaliter ; licet secundario respicere
possint etiam cognationem, familiaritatem, & amicitiam. Determinatur quarto, saltem per consequutionem necessariam, non licere illis donare de reditibus ecclesiasticis tam libere ac
196쪽
Ialeis de laicis quibus uoluerint,&peccare si contra fecerint, Quae est concluso nostra ; quae non solum, ut in principio huius moniti diximus,
fuit ante praefatum concilium sente tia omnium antiquorum doctorum,
peneque omnium recentiorum communis i sed nunc post prafatum concilium fatis uideri potest etiam esse de fide, qualem Petrus Solus senserat, de satis expresserat fuisse etiam ante illud, aiens perpetuo ductu, & traditione Apostolorum & sanctorum patrum a CHRISTO usq; in suum tepus esse
traditam & receptam. Nam concilium . non uetat praefatam largitionem in cognatos & amicos ea mente, ut per
suam prohibitionem incipiat essem , Ia ; & de numero illorum, quae ideo esse tit mala,quia lege humana sunt pro-
. hibita; sed ut id quod antea erat, d clararetur fuisse & esse malum, & denumero illorum quae sunt prohibita, quia mala : iuxta illa quae in simili ait. Glossa in. c. Ex parte, de offic. dς-
197쪽
leg. praesupposito rerum dominio iure gentium introducto ; & quod res e clesis sunt speciali hominum dispositione ipsius CHRISTI. Et ita unus. quisque fidelium cogendus uidetur nunc authoritate praefati concilii credere ; praefatam largitionem in quoiacuq, diuites esse malam, & ideo a co-eilio prohibitam : quia mala est in se, di iure naturali, & diuino, apostolicaq; traditione prohibita: cui consequens est, conclusionem nostram non solum uideri esse ueram , & omnium antiquorum &comunem recentioru,
sed etiam hodie de fide. Neq; obstat, quod quidam perdoctus ex tempore dixit, concilium ibi agere de rebus ipsis ecclesiarum, & no de reditibus earum,tum quia expresse meminit redituum ecclesiasticoru: tum quia agit dae' rebus, quae possunt dari cognatis & familiaribus intuitu paupertatis, si sunt pauperes; & constat, res ipsas eeclesigex quibus percipiuntur illi reditus noe posse dari etiam pauperibus solo pauia i ' peitatis
198쪽
& solemnitate debita. c. Sine exceptione. 12. q. a. sVM MARIUM.
Ratio eseax a nemine hactenus reddita;eur ben siciarius male utens reditibus ecclesiasticis, peccat mortaliter; non autem habentes primu mia oe maioratus. nu. I. Dominicus Solus magna ordinis Dominicam,
Iustitia legem infringens, peceat mortaliter ὐ nomautem infringens legem liberalitatis. nu. 2 . Harepta Decalogi sunt leges naturales , Oim
Praeceptum septimum Decalogi infringit, qui si ratur, qui rapit, qui utitur re aliena in unum alium a conenso, qui pactum onus iniunctum
Alienum capere, o retinere paru dissetat. nu. 4.
XXXIX. Admoneo, ' quam qua fere Omnes sint in conclusione supiamon. 1 proximo probata, quia uident eam ab ecclesia satis decretam : nemo tamen reddit rationem quae sufficienter concludat , quare beneficiarii uane, umimale
199쪽
male impendendo reditus ecclesiasticos, mort aliter peccant, secudum fere . omnes: quis laici id e facientcs de reditibus suoru primogeniorum, siue maiora uum,&allorum bono rhi, regulariter solum uenialiter peccent, secundueosde.Et quidem illi qui affirmant clericos esse tam integros dominos redituum suoru beneficiorum,st sunt laici red1tuum suorum primogeniorum, siue maioratuum ac alioru bonoru, nolpossunt reddere aliquam quq satis fundet eam: quandoquidem eos confiteri oportet, neutros esse absolutos dominos bonorum,& iurium, e quibus illi redeunt; & utrosq; esse dominos abis Iutos eorunde reditu u. Quod, credo, fuit in causa, quare doctissimus Domunicus Sotus, magna ordinis Diti cani. gloria lib. Io.q. . arp. 3. de Iust. &tur. tu obscure hac in re loquitur. N's austem ea & uerbo,& scripto ante triginta plus imin us annos, Salmaticae reddidimus, in .c.Relatu. 2. de testam.&ponstra Colaimbricae ampliauimus in con
200쪽
mento. c. I.& c. Cu secundu, de praeb. quod per teporis penuriam,& nimiam occupationu copiam, nondu est manu extrema donatu, & excusem. Ex qua ratione tota huius materiar decla alio pendet. Ratio igitur radicans, &fun- adans pr dictam olum fere sententiam, illa est; st per leges iustitiae naturales, & diuinas, quarum trangressio mori, lis est, ut probat Thom. P. sec. q. J9.
t. q. id beneficiariis est prohibitum. Laicis autem, & primogenia, seu ma 1oratus habetibus,solum perleges uirtutis liberalitatis, quarum trasgressio, sine alterius praeiudicio facta, solum est uenialis; ut probat idem Thom. 2.sec. q. I 28. artaq. & q.seq. art. I .& seq. 1a enim decem Decalogi praecepta, sunt leges naturales iustitis, iuxta doctrina Tho. recepta a. sec.q. I 22. art. 2. N in 3.d. 37.q.2.arr. . ubi comunis id tenet praesertim Maior. q. a. nec Scotus
in effectu quo ad hoc propositum diu sentit: & per consequutionem, septimum, de non iurando ,& decimum