Apologia libri de reditibus ecclesiasticis, a Martino ab Azpilcueta ..., super c. vltimo 16.q.1. sermone primum Hispano compositi & ab eodem postea latinitate donati aduersus. N. in nonnullis ei contradicentem eodem doctore Martino ab Azpilcueta auth

211쪽

i 84 Apolog Abiae redit.

parte, quaerideputata est principaliter pauperibus, uel fabricis. Tertiu, quod

etiam tenetur ad restituendum quantitatem notabilem ultra ea quq sibi d center alendo sussicerent, si bona sunt communia ei, pauperibus, & fabricς. Quae omnia tria dicta, nos quoq; Ω- temur: ita quod dubium est, quantam partem dixisset ille esse deputata praefatis Praelato, & beneficiariis suis usibus necessariam. Na Aduersarii aiunt esse totam,quae ex mensa communi totius ecclesiae est deputata Praelato. Nos autem aifirmamus, esse tantum illam, quae uirorum bonorum iudicio, ad. honestam eius sustentationem opus est : & longe uerisimilius est, eum in tellexisse hoc, quam illud. Tum, quia hoc consonat traditionibus 8c canonibus Apostolorum, &Ecclesis, quo rum ipse semper fuit obseruarissimus: & expedit tanti aut horis dicta, qua-aenus uerba patiuntur, ita interpreaari , ut illis concordent arg. l. I. C. de inoff. do t. & c. Cum expediat, de

212쪽

elect. lib. f. -Tum , quia eX contraria interpretatione, consequeretur quiddam absurdum, ideoque minime audiendum, i. Nam quod absurdum. F. de oper. liberi. & c. Dudum . a idepraeb. lib. 6. uidelicet, quod uir adeo doctus, &sanetus dixisset, Praelatum, cui pro sua parte ducentorum ducatorum millia in reditibus a mensa capitulari separata essent, perinde posse de illis omnibus disponere, ac de suis p trimonialibus , & sicut Dux saecularis de suis ducalibus: ac cosequenter posset thesaurizare omnes illos reditus si uellet, uel suis cognatis distribuere,.si id mallet, emereq; ex illis quicquid in Regno uenale inueniretur, si triginta

Sannos uiueret, retines eos sine maiori

obligatione, si Dux: quod est contra conci l .nid .in c. I. de reform. ses . 23.& contra illa multa quae supra monito

XXXVIII. & XXXVIII1. adducta fuere. QS si si sconfessus fuerili sancta illum doctore non fuisse confessuru hoc de

Prelato tantoru redituu; eade ratione confiteri

213쪽

ia 6 c polog.lib. de redit.

confiteri eum oportebit, eundem non fuisse asserturum de Praelato. ISO OOO. uel Ioo. millium redituu : neq; de eo

qui haberet oooo. vel 3oo. millia, neq; de habente uiginti millia, uel de cem millia, si sex millia suffciunt ei honeste sustendando; quadoquidem ea dem ratio idem ius in omnibus illis suadet: & ita est locus regulae. l. Illud. Tad I. Aquil .QJabd si pervicaciter ro-plicetur, eundem sanctum Doctorem dicturu fuisse, de omnibus, quod nos asserimus esse absurdu, triplicare possumus. Primo, ludibrio cuidam fore sanctissimum Clementem, quem cit uimus cum aliis in dicto libro. q. I. nu. 28. & Conci I. Carthaginen.& Trident. & alia quae statuerunt suppellectilem episcoporu debere esse curtam, mensamq; pauperem; esseq; debere uictu,& uestitu moderato colentos, impensas'; sumptuosas ne faciant, ne si fit delicati, ne cognatos suos ditent Deinde, quod ignominia quaedam esset S. Thomae, tanti sanctitatis, & doctria

214쪽

riae puteo, asserere; quod ipse dixisset Hispaniae Praelatos, qui opulentos reditus suarum dignitatum separatos amensa Capitulari habent,posse impendere perinde ut patrimoniales; praedi- dicando illum esse columnam, qua nitatur doctrina adeo ab apostolica, de philosophia christiana, imo & ethnica aliena. Quinto, praefata mens Thoma colligitur, ex eo quod eius aetate reditus episcopatuum, & beneficiarioru, non adeo g' andes erant ut nunc,& in Italia, ubi erat ille ortus, episcopi reditus habent tenues ; quia decimae fructuum non soluuntur hic ut alibi, &in Gallia, qua peregrinatus fuit, & ubi uita defunctus est, ubiq; suum corpus magna ueneratione colitur, & adoratur Tholosae in Conuentu reformatiΩsimo Dominicanorum; ubi nos quoq; frequentissime adorauimus,& eius auxilium, ni fallimur, experti sumus. In qua, inquam, Gallia, etiam episcopa tus non sun adeo opulenti, sicut in

Hispania ; quippe quos septingentae Abbatiab

215쪽

Abbatiar, & Prioratus baculo.& in lira insignes, sanguine redituum suo lumminuunt, ut testatur author tib clli de laxa episcopatuum regni Fracie in I 6. uoluini ne tractatuum, fol. Iad. & ita partes quas eius aetate Episcopi tenebant a parte Capitulari separatas, uix

eorum sustentationi honestae sufficiebant. At si admonuissent eum, esse A chiepiscopum, qui habeat ducenta, uel centum quinquaginta millia ducatorum separata ei a mensa Capituli,& fabricat; & interrogassent, nunquid esset ei mens docendi aliquid, unde consequeretur eiusmodi Archiepiscopum posse disponere ta libere in usus quos uellet, ac si essent patrimonii re-d tus I uidetur nobis, quod quis non usq; adeo dure respondisset, ac Archidiaconus in prassiato c.Statutum .gis 1essore, de rescrip. lib. 6. uidelicet, hoc a firmare, esse haeresim; respond siet autem, ut minimum, quod nunq id cogi-rauit. Respondisset, qui fieri potest, ut hoc dixissem quadoquidem Sec. 2. P

216쪽

mas & reditus ecclesiasticos no fuisse Honatos in sola cleri sustentationem; sed etia in pauperu,& aliorum piorum

operu subuentione .Itaq; recte acutis

simus Maior. in . dist. 24. q. I7. dixit, nunq eu fuisse in opinione qus co traria est comuni: qδ ipsum no . efficaciter monstrabimus inferius q. a. mon.

II.de illo eius magno discipulo Ca dinali Caiet. Sexto, colligitur prifatames pr fati Thoms ex eo 2 ipse fatet,

si nulla diuisio bonorum esset facta inter Praelatos & Capitula, & beneficiarios, ted oia esset in comuni & Episcopus uel alius Pretiatus, haberet potestare dispelandi oes eoru fructus,no posset ex eis sicq prster sustentatione honesta,sibi, aut profanis usibus accipere ἱ & si acciperet, non modo peccaret, sed etiam teneretur illud restituere. Cuius ratio est, quia illa omnia

217쪽

I9o i inpolog. lib. de redit.

sunt dicata,& oblata sustentationi honestae ministrorum,& pauperum ,&aliorum operum piorum I iuxta mentem Christi, ueri domini eorum, ut supra mon. XXIIII. & XXVII. monstratum est. At qui diuisionem eorum fecerunt, noluerunt, neqi potuerunt eximere illa a pr fata deputatione,& obligatione, ut infra mon. seq. latius monstrabimus:& aperte colligitur ex concit.Trident.cap. I.de reformat. sess. et S.

quatenus interdicit omnibus beneficiariis largitionem redituum in alios quam pios usus, etia nunc post praefatas diuisiones. Ergo uir doctissimus, iuxta ac pientissimus, non potuit, neq; debuit sentire contrarium. Quare noimmerito, praefatus Petrus Sotus, uir eiusdem ordinis . ad amussim eius doctrinam doetiis, eum pro nostra, quae communis est sententia, esse dixit. sy MMARIUM.

Diuisionem bonorim ecclesiast. inter Praelatos, capitala ct alios bene clarios,non ejcere eos liberiures

218쪽

. liberiores siuarum partium dominos, quam erat . Tralari omnium ante diuisionem, late, Oeri denter probatum. nu. I. Oseel. Facta non prasiumuntur. nu. a. communio rerum, solet parere disicordiam. nu. . Dii Utio ad minuendum, non opeartur augme

Roncaeuallis monasterium illunre. nu. 4. Dominus Franciscus a Nauarrastirpe Aegia pro'

Nona uerium S. crucis conimbricensis omnium ordinis Canonicorum Regularium olim opulentissimum,nunc autem etia reformatissimά. nu. Pium in usum datu, non es comutandum in alium, me iusta causa; neque cum illa sine Papa a thoritate. num. s. Surrogatu sapit natura eius cui serrusitur. nv. s. Benediciarius etiam praebendae sua diuise, reditus superfluos debet pauperibus. nu. T. Intelle Ius pulcher c, An. de his qua fiunt amat. par. cap. num 8. Maior pars non praeiudicat minori, in rebus communibus ut pngulis oecat. nu. 8. Beneficiari, ad reficiendas Ecclesias compella

Priuilegia, licet ita interpretanda sint, ut aliquid contra ius commune operentur; dato tamen ali quo tali, quo ad alia refringuntur. nu. Io

219쪽

XLI. Moneo, nihil etiam obstare secundum, quod prstatus N. assumit; nempe,, diu i sio bonorum, uel fluctuum, & redituum eorum, de qua in

c. Vobis.& c. Quatuor,& c. de rediti-huS.I2.q. I.& erectio prsbendarum,&beneficiorum, mutauit naturam pri-mquam ecclesiasticorii redituum quoad hoc; id enim negamus,& falsum eso se probamus. Primo quidem, actus

agentium non operantur ultra fines eorum. l. Non omnis.ff. de reb. cred.

cfin.de preb.c. Cum in illis, eod. tit. lib. 6. At intentio, & finis eorum, quiprifatas diuisiones fecerunt, non fuit onerati' eorum ab onere quod inerat eis alendi pauperes ex superquis: a quod constat ex duodecim coiectu ris.Prima,2 nec unde id constat,& Detum qualς hoc est,non praesumitur. c. Cum in iure peritus, de off. deleg. l. I. C. de mand.Principum. Secuda, quod

constat fuisse ab hoc longe alium, uidelicet, auferendi rixas, dissidia, & lites , quae inter episcopos, capitula, fabricarios

220쪽

bricarios, & eleemosynarios accidere solent: quoniam cum uniuersa bona soli Episcopi administi arent, ut tradit S.Clemens lib. 2. cap. 28.& cap. 29. affirmat Anactetus in c. Praecipi us 12. q. I. minina eq; eXhiberent beneficiariis,& reliquis congi uam quam dejbebant portionem, ut idem quoquc S.Clemens in . d. cap. 28, & 29. fgnificat, iam hoc temporibus suis in usu esse coepisse, eXpediens fuit ; ut bona ecclesiastica diuideretur ad discordias sedandas, quas reru comunio frequentissime solet importare. l.Cum pater.S. 3D ulcissimis. ff.de legat. a. & alia citata Mibi a glos. & Doct. & illud Genes. 13. Facta est rixa inter pastores. Tertia, dispositio, & intelio disponetis ad di-- in inuendii, no debet inducere auamen tu .l. Legata inutiliter. f. de adimen .leg.& cap.fin .de uerb.signi f. sed praefatorubonoru diuisiones in hoc praecipue factae fuerui, ut diminueret potestas Prae

latis ecclesiastica bona pro libito insumentibus;& si e nihil, uel no satis didi N stribuentibus