Apologia libri de reditibus ecclesiasticis, a Martino ab Azpilcueta ..., super c. vltimo 16.q.1. sermone primum Hispano compositi & ab eodem postea latinitate donati aduersus. N. in nonnullis ei contradicentem eodem doctore Martino ab Azpilcueta auth

발행: 1571년

분량: 699페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

261쪽

. eius quibus uolet donare ueI relin quere, alendo se decenter ex sui bene ficii fluctibus: quo intellecto consolaqi bantur. Vidi etiam plurimos longe langiores in eleemosynas de reditibus ec Hesiastissis quam de patrimonialibus, dicentes, ii sunt omniho nostri, illi uero non item. QSamobrem non solum putamus falsum,ubiq; terrarum, ut ait praefatus N.' esse consuetudinem hanc semici osam disponendi de reditibus ecclesiast1cis in uita & in morte,perinde ac de patrimonialibus ῆ sed credia mus nullibi getium esse taleaer, quan mis fibri possit ut unus,aut alter parum sui officii memor, id faciat Et quamuis dint quida ditiores aegre audientes sen

tentia receptam, eos eiusmodi b ia per donationem inter uiuos, uel uti . timani uol untatem, tiam iquaesierat, uel urdenter sperant acquirere l& ita e rum conscientias pungit. Q umetiari non parum miror, U No tam diu uersarius in Rors praetorio, talem honsuetu-λdinem essembiq; testet Aposteaquam

legi

262쪽

legi librum quendam de sp6liis cleri

corum, in quo eius Author, uir pius,&In audi edis causis super beneficiario. Tum testamentis egregie uersiatus, tam. Romae, quam in regno Neapolitano, asseritn esse talem consuetudinem 'in his partibus imois in tota Italia ius commune seruetur, colligitur ex Iitteris Pauli α Iulii III. Pauli IIII. Pii IIII.& Pii V. qui nunc regnat, pientissimi, uas praefatus author pr fati libri edidit , & quarum partes huc pertinentes

nos transcribimus in Comentario que 4n c.'Non liceat Papae, cum hac Apo-ilogia, tanquam rem ad eam pertinentem componimus Ratio autem quare eois suetudine inductum sit, ne beneficiariorum testamenta in ius uocentur. in Hispania, explicatur inis q. m c nito IIII. stib finem. SV MMARIV M,

Ecclesia non fovet peccata, eo solo quod ex causa rc linquit ea impunita. nu. l. 3. Per gio duplex impunitatis, approbatio

263쪽

conssetudo beneficiariorum di 'onendi ad libitum de reditibus , non est nota Papae ἰ imo contrariam esse in Italia, ipsi Potifices tillatur. nu 1.

LI. Moneo, non etia obstare illud ar- . 3 gumen .praefati N. scilicet; Ex nullo uev ro sequitur falsum, secudum oes at ex

sentetia recepta, & nostra sequit quid- . da non solii falsum,sed impossibile, uidelicet; is Ecclesia fouet peccat & habet macula, & rugam, cotra extrauag. Vna sancta, de malo. & obed. eo i Ecclesia uidetur fouere utentes cossiet rdine contraria recepis sententiae; cum

ut ipse ait, sciens & prudens no puniat 'eos. ergo illa no est uera tollitur enim facile,respondendo, st Ecclesia in hoc nullum fouet peccatu.Tum, quia nulsatenus probat illos qui opinione. Contraria comuni utuntur rimo ipsa rep sentata per concit.Trid. nuper rime tacite uetuit, ne quis tali cosuetudine uteretur, ut uidere est, in sess. 2 S.Cap. I. de reform. cuius uerb* retulimus supra monito XXIII. & XXVII. Tum, quia ut in monito Proxime prs-, cedente

264쪽

I. et cedente probauimus, nullibi est talis: consuetudo; & quod non est, non

scitur: quia non entis non sunt qualitates. l. si seruum, S. I. T de acti empl. 1Tum, quia etiam si esset, non tamen esset nota Papae: quod decisio prima ade solui. in antiq. & I.de probati. in eisdem, satis significant, dum habent; . beneficiarii mortui ab intestato bonae . intuitu ecclesiae quaesita, ad ecclesiam,& non ad licredes pertinere ,& alia. Per quet apparet ignota eis fuisse consuetudinem praefatam. Tum, quia imo a

costatr costitutiones citatas in mon. proximo nu. . costare Papae de cotraria consuetudine Italiae. Tum, quia ut in praed. lib.q. 3. hu. I 6.dixi, & mox in seq. mon. latius probabo; falsum est Papam, uel alium monarcham fouere omne quod scit illicite fieri:& non punit; quia, ut Innoc. m. ait, in c. Cu iam 3 dudum,de pretb.Multa tolerantur,qussi in iudicium deducerentur, iustitia id exigente,non tolerarentur: quae est responsio in nostris terminis Caietani

265쪽

a 38ῶ i pologib. de redit.

in sec. a. q. I 8 .& quidem sati s Γrma; , licet dicat N. sibi eam no placere, nuru , Ia cur no placeat adducta ratione: cui ldisplicet etiam ratio, quam nos addu- :cimus, scilicet, s potest permittere il- la non approbando, sed solum non , puniendo ad alia damna evitanda, & , alios fines bonos, iuxta glos celebre

ab omnibus receptam in c. omniS. 3.: distinct.&in c. Meretrices 32M. q. per quas Io.And. in Mercur. c. Peccatum. de reg. iur. lib. 6. receptuS ubique,

has duas permissionis species expressit. . Qua etiam ratione ecclesia multa obscoena in Dominica Quinquagesimae, di feria tertia insequente, fieri impune permittit. c. Deniq; q. dist. multam M. in prostibulis, seu lupanaribus forni eationem relinquit impunitam: sed noideo isthaec approbare censetur d. c. Meretrices,nec posset contra iuris di . uini prohibitionem c. Sunt quidam. 2 3. q. I. Ea uero ratione displicet ei nostra solutio, quod eam conseque- Ietur totum ecclesiae statum danatum

266쪽

iri; quod tamen non consequi palam, costat ex praediuis in m On.praece dele..

Tapa non solum laicorum , sed etiam clericorum peccata sequenter relinquit impunita. nu. r.

LII. Moneo, pro proxime dictorum ico firmatione, falsam esse differentiam

illam, quam praefatus N. noue contra. cimnium mentem ponit intex clericos

laicos, uidelicet; θ nusquam in iure reperitur st Papa dissimul et punire cria. mina cleri col um,licet dissimulat quandoq; punire crimina laico ru; id quod. ait se constantissime asserere. Quae do ctrina,noua profecto est,& falsa.Tum, quia nemo quem legere meminerim, hanc differentiam asseruit. Tum, quia Aestruitur per praefatu cap. Cum iam dudum, quod de peccatis clericorum quae ex pluralitate beneficiortu fluunt agit. Tum, quia dissimulat, & no punit Peccata multorum clericorum, qui nosolum alibi, sed etiam Romae aliquot diebus laruati incedunt. Tum, Q u Rcti ani

267쪽

etiam dissimulat illa, quae in conuiuiis tibiq; gentium, contra cap. mando, di c. Conuiuia. 4 .dist. a clero admittuntur, bibendo pluries quam bis, uel ter in prandio . Tum, quia etiam dissimulat illa qui clerici,& etiam religios per tres sentetias, quε in rem iudicatam transierunt, occulunt. c.Quod ad consultationem, de re iudic. & etiam

illa quae per regulam de triennali possessore defenduntur; & etiam illa quae

petentes restitutionem beneficiorum quibus spoliati, etiam ob titulos non . canonicos per rigorem cap.In litteris, de restit. spol. patrantur; & multa id senus alia, quae longum esset referre. SYMMARIUM.e seuetudinem disponendi ad libitum de reditibus

benesistarum,nec esse, nec induci posse. nu. 1.

LIII. Moneo, nil etiam obstare quod N. ait, quod consuetudo praedicta, ut beneficiarii tam libere disponant de reditibus ecclesiasticis,quam de patrimo nialibus,non est praua: & recte in- duci

268쪽

luci potui uel potest.arg. cap.fin. detonsuet. &l. 2. C. iniae sit longa con-Betudo. Tum, quia nullibi, ut supra mon. ita dixi, talis consuetudo inuenitur. Tum quia, ut Reuerendiss. Caieta dixit, ubi lupra Sec. 2.q. I 8 .an . non esset consuetudo,sed corruptela, & ita nulla. c. inlae contra, ct c.Mala cosu tudo, dist. 8.Tum,quia grauissime pra dictus Petrus Solus relatus in monito .XXXVIII. determinauit communem sententiam iuris esse diuini; ac eius co-trariam esse grauissimum errorem co-tra iustitiam,& mores: non obscure significans, esse etiam cotra scripturam, di ita sapere haeresim ueram. Cuius dia, ctum roboratur per quatuor leges diuinas naturales in mon. XXXIX. si

prascriptas,& per posita in mon. L.

SUMMARIUM. Falsa octo ex undecimo argumento Aduersari

colliguntur. num. 2.

Falpam est, comunem sententiam constrivissedisηs

269쪽

ecelesiasticos; ct bona unde illi redeunt, nul tenus posse tribui laicis. nu. a. Bona ecclesianica iusta de causa possunt concedi

Llta. Moneo, nihil etiam obstare u decimum argumentum praefati N. positum ab eo in A. par. cap. I. quia continet;Primum, i nostra, quae sententia communis est,habet, reditus ecclesiastici non possunt dari aliis si personis ecclesiasticis. Secundum, Commedatores ordinum militarium S. I cobi Calatrauae & Alcantars in Hispania non sunt ecclesiasticae personae.Tertium,s non sunt uere religiosi. Qua tum , t bigamia, & irregularitas repugnant statui ecclesiasticarum personarum. Quintum, ex sententia communi & recepta, inferretur quoddam absurdum maximum, uidelicet; s bona ecclesiastica prssetis militaribus ordinibus iniuste, & illicite essent appliacata. Sextum, quod ex eadem opinione Archid. & communi inferretur ecclesiam errasse, concedendo illa bona

praedictis

270쪽

pra dictis ordinibus. Septimum, qubdprsfati ordines,& milites iniuste possi

dent bona eis ab Ecclesia concessa. Octauum, quod praedicti pnaefatoru or dinum milites, iuste possiant suos reditus ecclesiasticos usibus profanis impendere. Quae omnia, ita esse falsa, de parum pia, sicut sunt noua, monstrabo in hoc mon. &Neptem seq. Falsum est , enim primum, scilicet; quod sententia quae recepta est, habeat, non posse reditus ecclesiasticos dari aliis pellonis quam ecclesiasticis.Tum, quia nusquanon docet poste,debereq; superflua illorum dari pauperibus omnibus ram llaicis quam clericis, ta feminis quam maribus, tam infantibus & pueris gadultis & senibus.Tum, quia nusquam

sententia comunis negat iusta de causa posse per Sedem Apostol. concedi

personis laicis bona ecclesiastica tit.. Te udi, uel emphyleusis, uel precarii, vel 3- locationis,imo & uenditionis; ut pro- I batur in c. I. de stud.& in c. I. de pre . cario,in c. Vestia, de locat. in c. Que-ὼ z M in a relam,

SEARCH

MENU NAVIGATION