장음표시 사용
91쪽
Quaestio IX. De Distinctione. 89
mille dissicultaribus obsessam, R: Theologiae iniri sim , utpote dearticulantem linquit Caietanus essentiam diui Dam. Hanc adeo emcaciter adeo acute impugnatiant P. Das a ligus di 3.οα seM. Oviedus Metati scomrau. punes. 1. ut expugnasse videantur ; qui vult legat illos , non est huius loci illorum rationes,vtiqire plurimi faciei, das , expendere, qui in hac quaestione selum intendimus explieate vittatiora distinctionum genera,non approbanis cloineque improbandor quod sussicienter a nobis iacturii
eiu una particulares Materia postularum locis proprijs. De Dindictione mituali. Artis. IV.
PRimus, sui hanc distinctionem sub recisis terminis
Distinctionis viriualis tradidit, fuit Caietan. i. parte,
quaestio. mari. ι ad evidentiam horum, de Caietan . sunt
sequuti fete omnes Theoloeti exceptis Scotistis. Huius duas species recenset Hultadus De distinia. disput. cuinasses. 9 16. de Oiuedus puntio g. Primo dicitur in ordine ad essectus,videlicet quoties aliqua res una potest prodi cere plures essectus,quos possent plures cause diuellae r tionis dicitur multiplex vitetualiter . Verbi gratia, sensus
internus virtualiter dicitur sensus omnis externus,quatenus potest in illorum obiecta tendere, de ibi dicitur ignis
virtualiter, quatenus potest calefacere, de exiceat e ; licet enim, nec sensus internus formaliter si externus, nee salsit igni . sed una & eadem indivisibilis entitas: tamen in ordine ad diiuersos essectus . quos potest. videtur multiplex in dicitur militiplex vitrualiter. Secunda species di- itinctionis vita ualis est in Ordine ad ipsemmet tem . seir in ordine ad esse intrinsecum. quanaci scilicet res una re. Ecformalitates ut in ciuit Caietatαὶ propter sui eminentiam
ita se habet ae si esset distincta in ea omnia pi stat , quae a
rebus distinctis prestarenturi ita quod de eodem pollini uetificari contraditioria, verbi gratia in Deo essentia D:-uma communicatur, non vate initas; paternitas producitur ; non essentia; quia essentia, & paternitas, i icet idem re, de forma litare, tamen viri ualiter sunt di luictat de de
hac plura in Theolosi a. Solum posset dubitati, an habeat tantum locum in Deo quo ad hane secundam speciem propter sui eminentiam,
de infinitatem; de ptima enim cetrum est, etiam reperiri in crearis s ut exemyla allata conuincimio an etiam in Creaturis. Negat Ouiedus punet, . . eo quia cessaret ratio MVstetit in Diuinis, si semel etiam in creatis posset reperiri res,quae in se una omnino, luaret tamen contra. dictoria a parte rei de videtur iuxta sensum Caietan. ita
tenui huius distinctionis pro has laeti Dei omnimodam
infinitatem ; qua tamen posita ad hue videtur inintelligi hi lis,quanto magis in te finitain limitates sed de hoe ite rum redibit sermo art. c. eum de fundamento distincti,nis rationis ratiocinatae.
De distinctione rationis rario cinanetis. Artis. V.
repliciter potest intellectus se gerere in concipiendo
pluribus conceptibus id, quod a parte tei est indiuisum: primo si idem omnino semper concipiat, ita, quod ex parte obiecti concepti, idem secundum se totum iam quate correspondeat utrique conceptui,ut cum dicit, P retis est petras. Petrus est idem se M. Secundo si idem realitet concipiat pluribus conceptibus, non tamen formalia ter: quia idem correspondet inadaeqitate per dimersas sui Drmalitates, ut eum crancipitur in Di bonitas de sapiemtia . hoc secundo modo vi icatur distinctici rationis rati canatae de qua agemus articulo sequenti. Primo modo diacit ut rationis ratiocinantis: quia videlicet rasutrit tantum ex eo quod intellectus sua rati ei natione in discursu
sine ullo sundamento vult distinguere, quod nullo modo petit distingui. Quare cum semper, ae intellectus ita distinguit unum
extremum diuerit, modo se habeat, ac alterum quo ad tacundam intenti nem,qua assicitur ab intellectu, dum c pnoscitur, verbi gratia praedicati. At ii ibiecti vi Petrus est Petrus,vel subiecti, de termini relationis, ut Petrus est idemi ; non vide cur Hultadus in Me aph. aisp.6. cit Iect. s.f.72.debeat ei negare nomen dii tinctionis; sed in re facili. & nullius momenti non morol. Satis hoe eonsutat
Pasqual. disp.3q. m. a. qui vult videat, etiam Suato, d
spur.eis sectione prima a num. . de Aue iam,qiu ea s.ciriticitat vocari etiam distinctionem rationis ratu canantis; quando diuersitas est tantum penes modum concipiendi magis, vel minus expla d.
De dindictione rationis ratiocinarae. Art. VI. Distinctio rationis ratiocinatae ; quae etiam distinctio
rationis cum iundamento appellati rivi supra innui. qa Omus, est cum intellectus vi precitiua piae indit in eodem obiecto plures rationes, seu plures format conceptus de eadem re, de quia nullo ipserum exprimitur totum obiectum: sed tantum idem obiectum iub diuersis persectio
nibus, licuntur conceptus inadaquati. Quate in hac distinc one extrema existunt a parte rei, qtiaimiis indistincta, sectaria distinguinitis in Deo intellocium ' voluntatem. intellectus in voluntas sunt in Deo; sed noti distincta vi bene Caietanus loca orato art.4 f. austi tindam sero; at in distinctione rationas ratiocinantis,
intellectus formabat ipse extrema, quae nullo paeto eranta pane rei; neque ullum adest iundamentum ilistinguen di sicut in hae ; quae ideo dicitur distinctio rationis ritu sendamento. Hoc autem potest contingere δε in re infitinitat Sie Deum non nisi diuerss conceptibus concipimus;&mie finita: se per diuerses conceptus concipimus a tionem in passionem,quae sunt identificata; rationem geneticam in rationem specificam: de in utraque potest Orbpinari, vel intrinsece: quia snt plura identiscata: in una
ratione formali in irata eminentialia irae intellectias cte ius finitus, vs ot E improportionatus nequit viro concepistia adaequale in hoc stanti ita se habent,quae sunt in Deo
t a Mi su dicuntur virtualiter distingui esuia ita sunt in
Deori se gerunt in ipse; ae s essent distincta. ut diximus
ex Caietano: sc in re finita intrinsece ex parte rei conceptae est fundamentum distili guendi actionem. & passionem; raticinem generatam a disserentia specifica; vel extrinsece, eo quia eadem res omnino simplex dicit respectum,vel connotationem ad diu etia , quae inadaequare respicit exinde intellectus sumit ciccasionem cogi scendi eandem rem sub diuerse perseesionibus, & ita cogn stendo, distinguendit se suia omnipotentia in Deo imnotat res ut producibiles sapientia, ut cognostibiles; di- stiriguit in Deo Sapientiamin: potentiam: Sic quia actio connot it sormaliter agens, pessio passum, seu subiecticii, distinguit actionem a passione. Igitur duplex est fundamentum huius distinctionis,in- ώ - t insteum, de extrinsecum, quae tamen sundamenta ita se N - habent, vi aliquanis a stat distincta, ut ii conciperetur eadem omnipotentia pluribus conceptibus: quia diuersa haberent connotata; aliquando simul conciri runt; quando videlicet intrinsece sunt plures rationes identificarae, de etiam extrinsece habet plura eonnotata. Veibi gratia, ratio genetica concepta distinctἡ ; quia pluribus conuenita ratione specifica quae conuenit paucioribus .Vetum quidem est, quod multoties connotata simpliciter sunt ii la . quae nos ducunt in cognitionem sundamenti intritise ei quod sine illis non cognosceretur; per hoc tamen non tollitur, quin adiit sundamentum intrinsecum. vi benEPasquali pus dispM.s s I. . de per hoc reiicitur sententia Nominalium de qua agimus prima parte quast. s. in qui
omnem distinctionem rationis volebant ratione conia talorum. ex dictis Deducitur primo contra Hurtadum Ouie dum in alios latis citaris distinctionem rariorus cum sundamento attingere ipsum obiectum, non realiter, quas quod ponat distinctionem in obiecto realem; sed tantum obiectivam: cuia reuera dum pluribus conceptibus concipitur Obimctum tantum inadaequat3. fib pluribus etiam correspondet sorinalitatibus: atque adeo est in plures 'malitates cibiectiva sin cognitum, distinctum: nem rationes Hii iadi probant. nisi distinctionem realem non e sui per distinctionem rationis, in quo non discrepamus, ut acutia satis obseruauit Passuat. di p. sue. Deducitur secun D, distinctionem virtualem, de qua . A 22 supra δενου Io . esse fundamentum distinctionis rationis ratioc titillae: quate aliud erit loqui de distinctione vitru li quae est fundamentum, aliud de ipsa distinctione tati nis. quae saper tale si damentum nititur: etenim sunda.
92쪽
Quaestiones variae Metaphysicae.
accidentibus physicis: licet enim etiam aliqua accidentia sibilent, non tamen per se et quia etiam ipsa ab ipsi sub
stantia sulciuntur.tetigimus in Dicrs cap. de substantia. Suppositum dacitur quod non petit communicari alteri tanquam pars, vel tanquam vnnietiale pluribus identiscatiam di cum hete proprie competant primae substantipsuppositum Omnino idem est ac prima substantia. de dico tur suppositum,quasi sub aliis positum: quia cum per se subsillat .i innia in eo si dantur, de innituntur. Persona ex Boetio lib. de d astis naitim , sic definitur, is mi, est rurιonatis naitire initii asubstantia, quam definiti nem explicatin approbat Iani Um. i. pane et M'. 29. art. i. ta eam admittunt sere Omnes Theol. Et sensus est. pet. sonam ei te sibilantiun completam in intellectuali nMiι-
ra. quare hoc tantum dissert a supposito, quod solum pe nes creaturam rationalem suanitur, de id, quod in cxteris est suppostum, in intellectitati dicitur persona. de cuius definitione plura in Theol. a Contra hanc definitionem errauit Laurentius Vallata,& maior reperitur in Deo propter sui infinitatem, in qura qui Theologorum calamos ausus tractare,dixit persenam omnia sunt identificata; nedum qua sunt, quodammodo lignificate qualitatem; quod ideo lapsus, asserendo non ad inuicem ordinata; sed etiam quae videntur oppostata. minus brutis,quam Deo hoe nomen conuenire,& nomen petibinae Deo ait ributum, ut tres qualitates in ipso signam centur. videte Huri.ὶ p. 1 3.3. Hypnilasis vox Graeca dei ivata a verbo Greco, quod subelle significat; quale generaliter significat quidquid subest; & quia substantia est radix , seu fundamentum omnis entis, lavic nomone solet substantia signiticari , Ac, quia nomen substantio aliquando dicit naturam subli
mentum,& distinctio vitiualis sent independenter ab in tellecta; at ipse distinctio est opus intellectu, . Neque per hoc damus distinetionem formalem a parte rei r quia
ipsa distinctio virtualis,licet se a parte rei; non tamen. viso aliter distingitat ; sed tantum a parte rei dicit, ut aqua ualeant rebus diameias, de in ordine ad intelletium, ut pr beat fundamentum, quo intellectiis misi pluribus conceptibus madaquatis concipere id , quod a parte rei formaliter est identificatum. Deducitur terti ,ei iam in re finita posse reperiri distinctionem virtualem contra Oviedum Metaph. controu. . phnci .f. ι. etenim etiam in rebim creatis multa distingui mus ratione: quia in ipse Obrecto adsunt plures rationes formaliter identificatae,per quas tamen obiectum diuersa
prae iat, ac si essent diuinoa. at quid est hoe, nis habere
stinctionem virtualem talem recognoseit Pasquil in ter rationem geneticam,& differentiam specificam. neq; per hoc euacuatur ratio mi stetit in diuinis, ut vult inferre Omedus; nam plures sum species dili inelionis virtualis
Sari, de hoc in Theologia. 4 1 Deducitur quarto . pridi chim distinctionem rationi I ella sussieientem : ut de eadem te possint vetificari duo contradictoria: ratio est: quia ex dictis distinctio, de qua
agisnus,reddit obiectum nulli iplex,ut est in intellem 1 at contra die in m alis , quae est tantum inter propositi nes, semper eadii supra exilema; quatenus cognita r atquia ut cognita, seu vi concepta non sunx idem . possunt tralem; aliquando eius suppostulaui deo controuersa fuit
ambo contradictoria velificare: quia licet sint de eadem in Ecclesia , quid nomine nypostasis significetur; quod
re a patre rei; tamen illam explicant, ut iam conceptam, quia tamen ,ut concepta,non est una: sed multiplex: ideo potest utranque partem contradictorij velificare. Verbi gratia s dicam, an malitas non est principitim ris hilitaris. rationae fas ci principium risibilatatis; ambae fiant verae:
quia licet a parte rei animalitas sit identificataJationalit
ti: quia tamen,ut cognitae .seu ut c iaceptae,no sunt idemi
sed distinguunt ut so aliter, sit quod non censenIur c tradi totia, quia non cadunt supra idem. Quia re iustin-ἐlici rationis propriὸ loquendo non facit quod de eodem velificemur contradicto Da ; hoc enim est in possibilo, etiam de potentia trii absoluta: quia idem non potest ense, X non esse sed solum ponendo distinctionem in extremis supra quae cadit aisnmtioin negatio,facit quod pt positiones desinant esse contradi riae et quia non an plius sint de eodem omnimodo , quod est necesse ad veram contradistinctionem. Quod ii quis instaret de con tradictione a patre rei,dicas cum Caietano de rete, sentia cap.6.qua l. t a. non rePeriri, nis contradictionem vimi aliter, ad quod etiam sufficit distinctio virtualis . di ximus de hoe cum eodem Caietano prima parre tract. l. 6 As .is rQ nsione au tertium, sed de quaeuione, de m ieria dissicillima si satis . plura apud doctores citatos, impius de eadem recurrit stravi is particularibus materiis.
pe Nomiuibus primae luctaritiae, suppositi, personae, byp Basii, suu lentiae . surilis Decima .
A ' A A Ntequam dissiciliora quaeramus de subsistentia , vi- Φ' La denduin est, quid nominis,&quo nodo diuerat, vel conueniat, cum prima substantia, persona, supposito, deliypostas. Igitur Prima substantia est res singulatis indiuidua r quia prima substantia opponitui secundet: atque adeo,ciuia secunda si, quid uniuersile , vi diximus in Logica, ct pluribus communieabilis ; ptima debet esse singularis , de incommunicabilis vera cominunicabilitate.
Secundo, prima substantia debet esse per se subsistens. Quare prima substantia proprie dicit substantiam mi
pletam, per quod non excluditur, quin etiam partes inte grantes sint primae substantia. quia ut quaedam tota sunt,
naturae dicuntur completae. ex quo sequitur, non omnem
substantiam sngularem esse primam Libstantiam: natura enim, seu essentia etiam snpularis non est prima substanideo Latini volebant hoc nomine signiticari naturam, vim de in Deo unam tanti in hypostasim ponebant, stilicet mnam naturam: Graeci vero sanificati suppostum, ideo tres dicebant hypostates dumis s. sed modo usus obii nuit , ut per hypostasim intellistatur suppositum. videt
Subsistentia dupliciter usurpatur. aliquando in concre- asto; aliquando in abstracto , quod videtur importarei' 3sum nomen. Primo modo significat id , quod subsistit. 5ecim so modo sgnificat rationem subsilendi, seu id per quod res fiunt per se subsistentes. quare patet subsilentiam posse dici idem, ac suppostum, hyr stasis, 5e prima substantia, s sumatur in concreto. immo idem qivia persona, sistinuitur in intellectuali natura,seilicet hominabus,
Deo & Angelis; de non posse dici idein, si sumatur in es, stracto; sed tali hae o solum quAd suppositalitas, di per-
nalitas in intellectuali creaturar patet etiam quomodo conueniant,& differant ad inuicem suppositum, hypossisss,persona,& prima substantia. An subsidentia iussinguatur a Narura . Quaesis Undecιma. UVic quaestio. occasonem prebet mysterium Incam, A mtionis, quo instruimur Verbum Dominum assump inle naturam humanam persectam in esse naturae, Iaran . assumpta persona , seu nypostas. contra Nestorium, Se alios naereticos . qui Christo Domino duplicem pers nam attribuehanr .humanam cilicet, de Diuinam . qui e ror damnatus est ab Ecclesia,vt iii Theol. videbitur. hoc stante duas principales sententias dii tinguo, ad quas mutiis aliae,in quas apud Catholicos haec quassio disti aliatur.
Prima sententia est eo nura, qui negant per nam dic te aliquid intrinsecum positi utina supra naturam . ita Scotus,Dutand Gabi. Ochamus, de alii,qui omnes dissuse r
Titio. .punc a I. rotis s. Adcto sic cap. 3. quastis. c. ab aliis.
Secunda sententia est eoniin, qui volvat petibinam dicere aliquid postiuum reale hiperadditum naturae; quorum aliqui dicunt hoc additum esse tantum modum que, dam . ita Fontic. loco citato, helio. . de Suareet, distur. 3.tia, vita non per se subsistit. Sic verbum Diuii uni assur, seti. num. i 4. Auersi qua'. i 3.θί .r. sextantiqui hocpsit Naturam humanam singularem, non tamet subsilen ad suum asstrinam realuei dii uacium. vi rem a re ἰ ita
subsil tam ei communicauit: de ex hac primae Caiet Deo citato. Fer. aontra caeni. cap. 4 . b. τοι arier
substantia proprietate otitur alia, stilicet pei se subitareis icta,m. valent. ιoco citato, Lectaua stimo. Huri ad. Mia
93쪽
Quaest. XI. An subsistantia distinguatura Natura.
etiam faciunt D. Thom. multis in locis. Oviedus Me.
taph. controu. iunct.6 intimin examinat probabilem, cum
quibus sto Prima conclusio. Subsilentia addit aliquid positiuum
H do sunta naturam . probatur primo .veibum Diuinum assuta, psit naturam, non assi impia hypostas; ergo hypoctas, etiquid positiuum supra naturam .anteced. eit de fide, consequentia probatur ; quae sunt Omnino idem a parte rei, &ii conceptu distin uantur, quid quid competit viri, competit & alteri ; sed a parte rei competit naturae esse assum piam realiter, non hypostas ; ergo non simi idein. 1tem livpostasis est complementum naturae re, is positiuae . sed nullum positiuum completur per negatauum . ergo hyp statis est quid positiuum supra naturam. Probatur secundo quia si persona non dicit aliquid p
stiuum supra naturam; & verbum assumpsi naturam peti sectam in ratione naturae, assumpsisset etiam per nam . probatur sequela: quia conceptus diueis, & negariones, quae uitiuatice competunt rei, indantur in aliquo postutio, quo invariato remanent etiam inuatiati conceptus, &negationes; ergo si petiona est natura diueis mode concepta . seu cum negatione independentiae, assumpta haenatura persecta a vecto, lamna suisset etiam peribaim,
Probatur tertio ex natura . δ suppontalitate, fit vera quae latra compositio realis: ideo etiam Theol. admittunt Christum esse compostum realiter, ex natura humana, cx Persona Diuina: ar nihil componitur ex se apso realiter , . neque ex negatione : ergo suppostalitas addit alia quid praeter naturam, ex quo, de natura fiat compositio pertinae.
Probatur quarto, Verbum Diuinum supplet hipoliasim ereatam: ergo dicit aliquid positiuum superadditum
naturae. consequentia probatur, quod est idem re omnino cum alio, imbibit illud intrinsece,coinsequenter nequit reperiri sine illa ; negationes vero possunt quidem per aliud, scilicet per formam contrariam tolli, non autem
supplerit ergo si Vestum sapplet suppostalitatem creatam : haec suppositalitas . neque est idem omnino cum natura , neque consistit in negationibus: ergo hae rationes militant contra omnes auctores prima sententia. Videatur etiam valent qui eorum sententias distincte exponit. Secunda conclusio. Subsistentia distinguituta natura
rimis tes , reorobatut primo, hypostas nequeunt competere proprietares modorum: ergo distinguitur ut te s. con.
sequentia patet: quia non est alia distinctio realis praeterdimnononem rei a te,aut modi a re modificata anteced. probatur: quia de intrinseca ratione modi est, rem indita serentem determinare, ut patebit discurrenti per modos: at hypostasis non supponit aliquo pacto naturam in litterentem: immo necessari iis me ad hypostasira determina
Confirmatur , quia modus semper rem in ordine acialiud determinat, ut bene disturtii Huriad. at hypostasis non habet in ordine ad quod naturam determinet. ergo. Probatur secundo,modus habet rationem sermae, cumst asseetio rei modificatae , at subsistentia non est semata, sed purus terminus, ut omnes concedunt : ergo non est
Confirmatur, quia Verbum Diuinum sipplet penitustationem subsistentiae ereatae in eodem uenere , sed non potest in genere causae formalis: ergo subsilentia creata non est tanquam forma: ergo neque modus, qui nequit
Probatur tertio, quia scut se habet hibilitetis diuina in natura diuina.ua erratae hypostiles in natum creatis,pr tatione seruata: sed filiatio, paternitas, dcc. non se ha-nt tanquam modi, sed tanquam res respectu naturae di-
Pro turmati quia se melius siluantur, quae de Mi
sterio Incarnationis Fides docet ergo. probatur quinto , suppositum est subssalia maxime petasem, excedens iii petiectione individuum ut se t ergo
congruum est, excedat in aliqua vera entitare: non in
de te naturam non petentem alii communicari. huic com
Probat ut coeluso, uia se optinis saluatur, quod etiam seelusa subsistentia, substantia ex vi suae productionis adhue dicat ese per se: prout esse per se Opponitur alteri u esse & hoc substantiae eonuem re bene probat Murtistet. 6. de Pal. PasMalig. item neque eam reddere omnino in communicabilem, quod si ante tali subsistentia non possialiena subsilentia te inati, quod maior pars Theol. admittit , concedens verbum potuisse assumere etiam natu iam personatam, & eandem naturam ab Omnibus diuinis
petionis potuisse assumi; quod est dicere perionatam una persena potuisse,& alia per nariin etiam saluat subsistentiam esse vitimum complementum naturae: quia ita Datim
ram satiat, ut de se non petat alio termino terminari , etsi possit salte in per Dei potentiam. aliter explicant ei fetium formalem subsilentiae sere omnes qui hanc materiam traiactant, sed in nostra explicatione facile omnes dissicultates evanescunt, quod non fit in tetis. Contra primam conclusonem instatur ptimo r ergo Verbum non assumpsit quidquid erat in natura humana. Respondeo assumptisse quidquid erat in natura humana, spectans ad naturam, non ad persenam. Instatui secundo, ergo Christus caret aliqua persem ne, quae debetur homini. Respondeo carere aliqua perusectione,quae debetur homini,qu uenus persona creat . non quo ad naturam e hoc sequi,quia Deus non assum' sit persenam, sed talem naturam: loco autem illius persectionis habet maiorem, scilicet subsistentiam diu mam ne que tamen dicitur in statu violento: quia illa subsistentia satiatae multo persectius in eodem genere appetitum naturae ad subsilentiam; tum etiam quia ad illam habet potentiam Obedrentialem.
Instatur tertior ergo natura assiimpta a Vesto , non 'posset dimittio quia non potest non esse petiona: sed tune Inon haberet subsistentiam: quia non est causa , quae hoe postiuum producat. Respondeo cum Caiet. quod nosset dimitti δε se non liaberet persena litatem, quia perscinaliatas non dat eis e per se , per contradictinctionem ab inexi stete accidentis; sed sequitur preei se esse substantiae , vidini tertia comitisone. immo,& si quod dicit let verum, stilicet non posse nora esse perii, nam; negatur quod nulla esset causa in tali casia, quae produceret percinalitatem ,
flueret enuti naturaliter tanquam terminus , nisi impedoret ut , ab ipsa substantia , eo pacto , quo frigus a scam
Instatur quatio, contra secundam conclusionem: quia non apparet quaenam substantia si hac subsistentia reali ter distincta. respondera cum Caietan. non esse neque materiam eque iis m,neque compositum, sed terminum intrinsecuin compositi: quatenus suppositum est; atque , adeo ab Aristotel. in diuisone substantiae cum compotito comprehensam, consequenter reductive est in pro
instat ut quinto, subsistentia se habet ad naturam. scutsgura ad quantitatem; sed figura est tantum modustrigo. negatur antecedens: quia si Asilentia non potest habere rationem formae, sicut figura; ouod eoncedit etiam Sit roses. 4. num. s. quod ideo dicit appellandam esse pimium terminu hoc dicito etiam de alii terminis. Instatur sexto . s subsistentia est res distinctar ergo p
terit conseruari separata a natura , quod videtur ablut dum . hoc argument. magni facit Aue ita se Ilio. s. eis .
negat sequelam Caietan. s. p.Get 1. sed concedit Ilutetia f. . quod & ego libenter concedo,ouod concedunt, &alis apud Albeninum; neque video abii arditatem, quam intendit minor; suae ideo nestatiar. alia argumenta fieri possent, sed ex dictis iacilὰ ibruetitur. aliqua quae obiicit Aureolus videri possunt apud Caietan. de valentiam lociscuaris. ex his.
Deducitur primo incenam si causi esticiens subsisten tiae , eum enim sit subsilentia terminus ininsecus, ema nat naturali emanatione a natura ipsa, ut ipsam termino in statu fhi debito. vi de S te Z.sect.6.--.9. 3e Hurtad. f. i1o. quod ideo diximus,si impediretur hic terminii , de postea aufertet ut impedimentum , subsilentiam 1luxu
Deducitur secundo ex natura de subsstentia feri quan . datu realent coinpositionem l quidquid dicat Caietan. quia
94쪽
inaestiones variae Metaphysicae.
quia ex termino , de terminabili componitur realiter leo sent disputari scilicet, an quando simi iii statu possibilita nunatum; neque ad hoc necesse est subsistentiam esse , tis , sint aliquo modo realiar an connexio pi edicat rinimproprie actii mded satis est, si sit terminus, sciat iuxta eos, essentialium si ab aeterno vera': an illa predicat i distin qui concedunt puncta, patri uim,d linea faciunt eomim. quantur realiter: sed prima, de secunda di cultas soluta litionem nec tamen putactum se habet ut actus. iuri ex professo in Logica . Tertia velo soluit ut ex lus, Deducitur teitio, hanc nostram doctrinam uniuersali- quae diximus de ente reipcctu Inferiorum cotta Nouum, ter esse sumendam etiam in Angelis : quia sciat Deus as ea seni penitus dico. ponunt vero h c Omnia videri egre sinapsi naturam humanam, ita poterat assuti te Angeli- gie disputata a Par. Pasquila p. m. usque u 8 ι cani, ut dicitur in Theolog. trael. de Incarativione conse Exiuentia est actus vltimus, quo res ponitur extra suas . -
quenter datur eriare in illis distinctio inter naturam, causis,seu es illa actualitas, qua concipimus tribui pitat. H Irsuppositum: de Omnia quae diximus de natura humania, catis essentialabris,seu ellentur, ut sic non amplius e seir applicari pollunt ad Angelos . potentia tuarum causarum, sed habere esse actuale, quae is r spra, , miubsilentia seduli si illi. Respon- actualitas conuenit rei, ex xip ductionis: rura eo ipse 'uis deci in vinci sensu esse diui libilem; in alit, indivisibilenta. quod producitui. necessatio transit , a non esse actuale adest diuisibilis materialiter , quatenus est qiuedam elatitas esse , consequenter neccilario ei communicat actualita inaterialis assciens totam natu tam diuisibilem. s loquor tem. ex quo sequitur falso ab aliquibus diuidi exilietitiam in materialibus J consequenter dicentem palles diuetias in positivam,& negatiuam ut negativa si,qua res non est integrantes . est indiu inbilis formaliter, quatenus ita ex amplius in suis causis, positiva vel ,qua constituitur extra tota natura fuit, ut si natura diuidatur, de noti remaneat suas caulas; sequat ut inquam Disodaoc dici: quia eo ipso, amplius natura, sed partes essentiales, separatae naturae, quod res non est uisus causis , neceilatio est extia illas, neque remanebit subsistentiat quia eo ipso quod ita sunt consequenter habet exissentiam postium: esse enim insepat alae, non liabent illam incommunicabilitatem, quae tra c.visis in esse extra causaI sint contradictoria)gitur seit effectus se alis subsistentiae: e sequentet nequeo negatura ne at esse tiatra ponit esse extra, quoci secudum subiissentialm ubi enim descit essectus i malis. defeti illos est enectus existentie posuiu . viiiiii
divisio ab eodem Pascimi ath ai sed . . ius existentie positi . ylutibus reiicitur hic de tatina . dixi si natui a diuidatur in paries essentiales; diviso ab edidera Pasinias a ui gi seel. . quia si aliquos tot modiuidatur in partes integrantes, uoad secundam partem quaeli. punetiis disticultatis irais integralis iubsistentiae ova totum subsistebar, fit peti est, non quidem de ei emia vi sci sci: cet de pt dieatis ecfecta sibi istentia, eo quoci illa pars totius secta quoddam tentialibus: tali enim pacto certum est, existentiam ab ea totum, non petit alteri viam, consequenter habet verum diuingui : quia exist ita nulli intrinseca esse potest, pro este tiim scirinalem ; ut cum aqua, aut lignum,&c. in para ter Deum ; sed omnia, quae existunt anfra Deum. numtes diuiditur , etiam quaelibet pars totum adit. in hoc gentet existunt. Ned quaest. est, an essentia actualis diuin- disci eo nis a Suarea Osp. s M. . videmur conuenire ruanir ab existentia actuali, quat dicitur eius ultimus reticum Vasqueet parte di p. 3 1. cap . minus, es quomodo. Dices. ergo anima rationalis separata non habet subsi. Prima sententia ponit esentiam distinctam, ab existen- stentiam,& tamen subsilii. Rese uideo non habere suta tia tanquam rem is re . ita Capreol. in i ta Uti . 8. quae i. i. sistentiam , qua suppositum constituitur. habere tametia Caiet. de emora egentia cap. s. at L D s d. in i A. i. Lsubsiletitia iii qua aliquid dicit ut pes semiectantiadistin-iqu. .art. ι .&γstui. I p s. . rei. 2 contra careris. 32. &ctum ab accidente. N dicitur illam liabere, ut quod, quia communiter omnes Thomissae. R ud quos est sententia per se stra independentet a quocunq; subiectra uissent m. si visa, de adducunt pio se D.Thora. pluribus locis, prς-
clem a materra; quod ideo distantiit tantium habere per se secunda sententia etiam di tinguit realiter ς sed totum
stare , ut quo idi quatenus per ipsa constituitur natura malo ex natura rei, non ut rem a re.ita 1cotus in 3. asset. 6. . .rialis, ut tantum competit per se este vi sau Veni i.γρδιb. i .qu sicui subscribunt Fons Molina. Sc alii Quae res sectu ulla,quon v ido subsilientia se habeat respe- apud P quas distar βα a
Oretationum. respondeo cum Hurtad ii es. q. citat , Tertia sententia nepat distingui ullo pacto realiter . est g i ic. in fluxum actionum, veia non esse a subiistentia . Alens asti rex in Ie . Aureos. apud Capreol. in
Pere r. Vasqueet & aliorum quam pluitinorum, tum ex ve teribus tona ex recentioribus.pm nostra sententia. sit Prima conclusio. existem a.&essentia nullo pacto di- 4 40stinguuntur in re. Probatur primo. ita se habet exissentia qactitatis ad essentiam achialam, scut possibilis ad possibi. lent; sed sibilis non distinauitur ab essentia possibili:
Datet euidentissimἡ in Christo in niva ei ant verς actiones nunianae, quae tamen esse non poterant a subsistentia Ver hi : quia alioouin et lain teris persinis diuinis conuenissent: quia acri nes ad extra sunt in diuisae toti Trinitati. sunt igitur actiones a subsistentia. quatenus natura nor
selet operari, nisi completam statu subsistendi . in quo cum mi si ina sit veta unum per se ex pers malitate, & n tura, actiones huic coniiuncto attribuuntur e quod ideo ergo maior patet: suia stat proportio. minor probatur, actiones dicuntur sinum. alia quaeri possent do quia ideo est essentia possibilis, quia potest esse extra cau- subsistentia ; sed i a de Incinitati a. habent proprium sas, quod est ei sectus existentiae ; ergo essentia possibilis locum ex his omnibus imbiuti existentiam possibilem. Deducit ut subsistentiam esse terminum si Mantialem, Probatur secundo. Si ediissentia distinguitur ab essen-
qui ab ipsa natura emanans, cum illa facit suppostum, ra- tia vel precita existentia, est extra siris causas,vel non. Sitione cuius de se non postulat alteii Omnuinteati ; de s ptimum, ergo habet xxistentiam prccisa existentia, quia illa actualitas,per quam est extra suas causas, utiq, est exi stentia Si secundum ergo essentia actualis non distingui-
tui ab existentia ut res a te.
hoc ei non repugnet saltem de potentia absoluta.
Ehid sit essentia, qtad exi illis, O quomodo dictitasiam
r. cvsilio Vltima. , Vo ad primam partem quaest. essentia varus nomini-Probatur temo,quia inter possibile. & actuale, seu exissens non datur medium, quia r sibile tollit exissentiam, existens possibilitatem, sed ei sentia ex eo quod fit sem,
nilut in 1 fuit exi stentis: ergo essentia actualis non dissit guttur ab existentia pluribus constinat hanc conclusi, appellatur, scilicet eisentia, quid litas, natura , liter actualis, tollitur extra statum postibilitatis: ergo p subitantia, ratio,&sor ra. dicitur estantia, curia per ipsam o
res habet esse: quiddit , quia explicat quid res st: natu ra, quia est principium suarum passionum : substantia ,
quia per ipsam res,est, quod est: ratio, quia coirespondet oponsium nee i itellig potest .satis e nsrmauimiis, de lix intellectui,dum tetra ncipit prout est in se: Onna, qua . Lubines ne dum procedunt contra prat in , sed etiam tenus per ipstm quas res Ormatur, di ab illa laabet elleis, contra fecitndam sententia , quod ideo specialiter eam scut , forma composia. haec tetigimus in Phiscor. Lb. i. non impi ta . Dalas quaestio. r. Diu. Ti m. cap iis eAre sentia. seeunda concilii . essentia a lualis, & existenti i non saucis: egentia visu abstrahenda ab e istentia . quo sena ditiinquuntur ratione ratiocinata adaquai .est contraia, qt' u de illa loquimur,estina combinatio, seu cininctio pro Sti iret a pus. D/ι 17 num. 2 et de se te omnes qui Negant
dicatorum essentialium, qua non dicunt pugnantiam . di tinctionem realem inter euentiam, de existent m. est
95쪽
Quo si ultima. De Essentia,& Existentia.
deo apud me emeatissimat quia in hac distinctione, aut essentia inuoluit existentiam et aut non . Si primum, ergo non est distinctici rationis adaequata , quia in distinctione rationis adaequata unum membrum non inuoluitur in alio. Si secundum, ergo non est assumere essentiam actualem, in quo tantum sensu quaelibo procedit. Tettia concluso. einentia actualis, de existentia distin ruuntur tantiam taudum expressiorem silmscationem
deo nepando minorem de essentia actuali, de qua debet esse, ut se contra nostram conclusonem. ad summum tacundum rationem, de nostrum modum concipiendi potest dici in potentia. Instatur temo, existentia potest separati ab essentia: erago distinguuntur . Respondeo nestando antecedens de essentia actualia potest quidem ab et sentia ut se, luia non υ . est de essentia alicurus in creatae ulla exilientia: useo po explicatur vi probatur simul. eademmet res ex vi produ. test intelligi etantia, scilicet connexio praedicatorum ctionis habet, oc quod actu sit in tali specie, qdia dicit ta- sque existentia: in quo tantum sensi potest dici. ι1uod eclia predicata quidditatiua , & etia quod si extra suas cau. sentia sit separabilis ab existentia. m. Primo modo dicitur aqualis essentia. Secundo exi- Instatur quarto, existentia noncompetit rei secundam stentia. Et quia haee essenua a las non potest concipi eontiam: ergo distinguinit. Respondeo sicut ad orae qqIsine ex illamia, attamen magis principaliter peri me cedens de esientia ut sic; non de adurali 2 quia esientia ellentiae signineantur pridicata essentialia , & quasi con- actualisi impiae reduplicative existentia est intrinseca notative tantum existentia; per existentiam vero tinct- Instatur quint .aliqua res estet siruti esse,qiuod ei propalius significatur actitalitas .seu esse extra causas; es quasi prium Glius Dei. Respondeo tantum sequi, quod aliqua tantum connotatur essentia, quia non datur existentia im res actualis,ut talis no possit esse sine suo esse actuali,quod 3,nuod existat , ideo dictium est in conclusioneassen- non est absurdum: at Dei prem rium est esse Minnesie ab- actualem oe existetiam distingui tantum secundum solute: at
pressiorem significationem patet concluso. Contra primam conclusionem multa argumenta com existere ; non sc in creaturis .
quia a si ips, illud habet, nee potest non habere . etiam sine ulla reduplicatione , quia de eius esientia esserunt Tliam siliis afferam principalia, ex illorum solu- Instatur sexto: ergo tot esient existentiae in qualibet te
dei quoad connexionem pridicatorum essentialium, est aetern oncedo antecedens: essentia aettialis,negatur antece-
cedens , consequenter de consequentiai qua a nostra quaestio proeedit de essentia actuali: de hoc maxime aduertendum est. quia multa argumenta Thomist. in hoc peccant, quod is essentia ut sie, arguunt ad existentiam, de quo non dubitatur. Instatur secundo, nulla res est in potentia ad se ipsania; sed essentia est in potentia ad existentiam 1, ergo. Iesbon-
ei iam .nunquam voluis realiter distingui,
sed Dium existentiam . tum esie de quidditate esientiae creatae. videte ipsum. Hactenus de quaest. metaphys iri quibus, sevi, de in toto trienni cuina phila phico, quem hie sitimus, quidquid dixi, de docui, Deo omnipotenti. B. M. V. & omnibus Sanctis acceptum resem. Amen.
96쪽
QUAE IN HOC TERTIO ANNO CONTINENTUR. Numerus productus est Marginalis.
ACCIDENS.rc cident i a modo expelluntur exti in se. criuolo antitasece. 2. Ac larua, citiae manent facta notaci generatione, non remanent, ut eiusdem subiecti. q.: Sigillatio materia nequit producere 6 a cide nuru M. Quando in aliquo subiecto remanent accidentia propita alicuius sornu remanet, & sorma ipsa. 23. Umnis qualitas potest intendi per acta era resexam. s Eadem numero actio potest elle pre cito. & tam nixtio secundum diuersa subieeta. Io.
Dari non potest vera actio sine veto termino. 7 . Operationes alvinae materiales recipiuturtia organo eius .seni stipposti operantis.& hoc est satis adactionem vi
Actio alia immanens, alia transens , 5 pervaranque alia quid producitur. a 3 ώ3 18
Densitas materiae auetet per accidens a iiiiitatem. e .
i. ACTU ALITAS, ACTUS . Nulla res actualis, ut a baalis potest esse sine suo esse .
Accidentia semper supponunt aliquam se m. M. Actus vitalis nequit esse a selo Deo. Aecidentia separata remanent intensa, distincta,-ope- Alius vitalis denominat principium efficiens. 3ss. ratiua sciat in subie io. 6. Accidentium subiectum aliud denominationis, aliud inhaesonis. M. Si ibidelum inhaesonis est illud , de quo accidentia edu
Nullum accidens potest inhaerere, quin educatist de e dem subiecta. 4. Accidentia nutetiae, & formae simul non confunduntur. sciat nec corporum, quae penetrarentur. ε s. Quomodo quantitasin cetera accidentia se habeant in materia respectu formae substant. s. Et si accidentia videantur denominare quantitatem, non tamen per hoc vete denominant. s. Accidentiain sorma substantialis proprie non sunt quan
Aceldentia definiuntur per subietat denominationis. 46. Deus potest in genere cause efficientis quidquid potest causi secunda exceptis actibus vitalibus. r6s.
Maxima salia additione, & s retineatur eadem fgurata, . non dicetur idem perseuerasse. 223. AER. Implicat aerem reduci ad dens talem aquae. 9r. Aet in suti uim est frigidus Λ humidus a Go. Aer exclusis omnibus extrinsecis semper sentitur frigi
Mediam regionem aeris instigidari per antiperistas
est metiun figmentum. i a. Aqua, & terra nequeunt in frigidare mediam aeris regi
Aqua producendo sitam frigiditatem, in aerem, facit
Subiectum alterationis, qucd est ens aetii per Aristot. est Pet humiditatem aer est aptior ad ossicia aeris propriata, subiectum denominationis respectu accidentium. s. Accidens materiale nequit esse in subiecto spirituali. dis . Accidentia habent si iam vilitatem, scut 5 ei uitatem mordine ad subiectum. 9. Accidens singulare habet maiorem connexionem cum specie ultima,quam cuin genere. 33 .
In quo sensu dixerit Atilio. accretionem feti secundum , Quare aer exsiccat,non aqua. s ambo sunt humida. io
artem. 22s. u dixerit Aristote l. in vivente accietionem secundi, in nutetiam,non secundiam sormam. ras.
Actio in distans ut pote non iuxta ordinem naturae, non exigit concursum Dei. O. Respondetur ad multas expetientias pro actione in di stan s actio e
Quaenam sint proprietates propriae quarto modo aeris .
Aer quare per frigus non se reducat ad densitatem aquae. ios. Qua restigia saetis condensans alia corpora, non possit ipsum aerem. ico. Aer si penitus exsiccetur,corrumpitur .i I.
Quo sensu appellarit Alast aerem calidum. t . Tetra, & aer nequeunt se ipsis transmutat L ii . Aqua, & aer, si lint pura, nequeunt se ipsis transmutati.
Esseclus pro luetiis intra sphaeram unius agentis,est totus ab agetite principali. I. Praesentia a eniis ad passiim duplex, alia scirinalis, ali virtualis. . Omnis aetio est secundum excessum agetis inpasti . 16 Actio alia directa alia reflexa. 19. . Iti sobiecto e naturali qualitas producitur per actionem Areus neque secundamRappostiam . neque sectindoniaxqvi uocari, 6 i. vii tutem est praesens omnibus partibus passi 4 . 8.vn o qualitas in qu cunque eradu non impcdit omnis, Vtitus qua ignis agit,nequit viae,nis aut soritia ipsa ignis, et ira acti nem sitae contraria. 6 r. aut calor. 49.
Ai h ic ne rei levi aienitit agens agere in Lipsum. 6 . Agetis et earum nequit naturaliter agere in distans, quin primo
97쪽
ptimo in medium. 3 Quinta agentia habent propriam sphaeram . quae incipit.
ubi exiliunt ipsi agentia. si . Potest eise acti , in distans ab agente increato, de a creato
supernaturaliter. φαOmne agens agendo est pibens formaliter passo secundum aliquas sui partes. Ja Agens aliquo pacto potest dici secundum virtutem piet sens omnibus patribus pagi. I a. Omne agens sortius agit in partes proximiores .st. Vnde proueniat , quod agentia non habeant maioren spheram, quam habent. 1 3. Si ages,& Nilum siu omnino similia,nta erit amo. ss. 18. Sola dii similitudo in forma recipienda non sufficit , ut simile agat in simile. 16. In accidentibus carentibus contrario potest agens agere in sibi omnino simile. 16. Aliquando potetit calidum,ut quatuor, agere in calidum, ut quatuor. s . Agens vel vinii eum, vel aequi cum . & quid fiat. sy. Agens aequa vocum potest agere in se ipsum. 39. Agens uni vocum in aliquibus qualitatibus potest agete in se ipsum, in aliquibus non .Rgens viiiii cum,qua tale non petit agere in aliud. cr. Quando idem nequit agere in seipsum est propter bonum vniuersi 63. An inter agens , & passum semper requiratur distinctio realis. 61.1 nter agetia quod est magis activi st minus resim . a. Cinne activum naturale agit in medium circumscriptiue, dum panes sunt di site. goi.
Alimentum triplex,pioximum,medium remotum. 2 s. In adolescentia plus alimenti couertitur,qua sumatur. 121.
Aliquid potest sumi dupliciter. 3 '.
Alteratio,vt sc formaliter non importat seri alicuius. U. Asseruntur acceptiones & diuisiones alterationis. 18. Explicatur definitio alterationis tradita ab Atiae 18.19. Quid stialteratione elle continua coimueri extensive. 3 Alteratio secundum omnes est luccessiva. so. Alterario est continua intensiue,& extensiuδ. r. Non datur minima pars qualitatis, qua tota simul prodii catur in alteratione. ι . Si calefactio non est continua alteratio, nequit dici una calefactio. l. In quo sensu negauerit Arist alterationem continuam. r. Sive dentur in tempore,quo fit alteratri , instantia conti nuati . sue non . semper saluatur in alteratione conti
In nulla alteratione etiam instantanea potest assignati prima pars ab intrinseco. 33. Quomodo incipit, es desinat alteratio, & omnis motus
successivus. 3 qq. An detur minima alteratio, vel possit dari. ι Alterans est agens necessarium. Ii s. Alterans agens uniformiter dii formatet nequit altera unam partem totam simul. Ei s. Non datur minima alteratio. I 6.
Aliqua analoga dicunt sotma in omnibus analogatis. 377. Analogia alia proportionis. alia attributionis. 39s. Ens analogum,qua analogia sit analogum. 3 9s.
Gradus formales animatum continentur formaliter in
Duplex animae definitio tradita ab Arist. de quomodo ex plicanda. i 36. 137. Antiquorum errores circa animae substantiam, & quid di
Anima est substantia, ex qua simul eum corpore si unum per se. 148. Dissoluto in animali temperamento, non est amplius ani
Anima vel materialis vel immaterialis. I . Animae materiales sunt mimae informantes. 14C. Animae materiales educuntur de potentia inmeria, a qua eiiuuequia et v nuae. IV.
Anima rationalein esse forma informante est de fide. 1 r.
Anima quae,ut intrinseca constitiait hominem equit eiIeirui inseca,nisi est actus scirinalis. l . i. Operationes tormarum tribuuntur habentibus solitias, ut quod non ut γο ideo Non tribulamur coapori ope
Minia communicatur corpori, qiramuis spiritualis, non eius potentiaeδε operationes es quare. I a. Diuerso modo se habet relatio animae rationalis, ac cste. rarum formatum a d sia si ibiecta i r. Anima, de corpus maxime iuuant in ratione entas, non . actus potentia. I r.
Exponii ut Aristot. quod anima rationalis se forma insor
Anima supponit non facit organicum in corpore. III. Anima Christi Domini in coitiecratione panis fit piciens
Anima nequit date esse corporemquin det esse viuu. Is Anima non est formaliter caro,ne tuus, ta 16.
Anima non potest insorinate corpus sine formis partialiabus pi suppositis. I 36. Anima non habet relationem ad materiam, vi se, sed ad
corpus. is s. Aninis non continet esse eo oleum formaliter sicut aninis inferior continet superiorem. 116.
Recedente anima, membra dicuntur aequivoce talia per Aristot & quo sensu. i 1s. Si essent plures antinis ex Arist.in vivente, non essent uni
Anima potest esectiles dare esse carnem, ossa. de allata iusmodi, & constituere plures potentias. is .i 3 3. Antiara informat omnes patres oris solidas. I su. Quare antina dicatur principalarer residere in corde, ee rebro es hepate. 119. Quare non intelligamus in omnibus partibus, si ubique est anima. iso. Nulla pars suida crescit per intus susceptionem, neque
anima informatur. 6C. Omnia,quae sunt animata nutriuntur. aso. Nulla pars excrementitia est insormata anima. 163. Natui a nullam partem animatam sponte reiicit. is . Vnde sumatur distimato inter tria genera animarum Is Quae diuersias inter mCdum operandi rerum animata ium ab inanimatis. 1sq.
Qui modus operandi conpetat unicuique animae in ge
Operati ab intrinseco non est ratio adaequar a distinguen di animata ab inanimatis. 16 . Quaenam si diuisio animae in vegetatiuam, senstitiam, de
rationalem. I 63. Ratio animae secundu qua fit diuisi,est ratio uni uoca. i 16 Non multiplicantur animae in uno vivente. 169.
In Christo unicatatu anima, sicut in cperis hominib. issi Multiplicate tu homine animas distinctas, est proposito
Si in viii, vitiente animae essent distinctae , posset vivens
una separata,alia vivere. I i.
Non potest anima aeque vacate pluribus functionidi i t. Quomodo animal sit genus ad hominem. N bruta, si h tum anima est maletialis Δ corruptibilis; illius vero imit ruptibilis ac spiritualis .i a. Anima secundum diuersas potentias , potest habere operationes,quae videantur Oppostae. 47 i.
Gladiis, qui sunt in anima, continentur sormaliter. t a. Anima vesterativa resperui sensitiuae. de utraque respectu rationalis, se habent. ut gradus superiores. i s. Ex gradu animae superioris , de pradu animae inferioris quodammodo fit composito metaph sca. t . Explicatur Aristotellae continentia animae superioris in inferiori. In uno sensu anima sensi tua a veretati vitaque a ta tionali dieitur specie disset recin alio nequaqD . t Animae non subordurantur ad inuicem, sicut sotinae par tiales animae. t 7s. Potentiae animae dupliciter possiant considerari. 1 - . Potentiae animae pricisρ sumptae non distinguuntur rea
Anima est formaliter intellectiva per intelle timi, quod ei competit sacta quacunque Pt isone. ιγ 3. Non
98쪽
Non est sitis, quM animast inteste tua radicaliter. t quatenus amplius non informat corpus. 3 a Neeesse est, quod anima sit aliquid Ornaliter. i 8. Quas potentias,& quas species, & quos habitus , & quas Distinctis potentiis realiter,anima neque intelligeret, ne- cognitiones ex pruno nabitis retineat anima in statu teque esset Beata. I S. parationis. δ .i. Potentiae animae nequeunt esse modi. i s. ANIMA L. Potentiae sint identiscata animae,ut essentiales. 79. Ratio animalis sumitur , toto composito. I x. Gradus essentiales anima c6stituuntur per potentias. i 9 Vivens de plantis δε brutis. Animal de brutis, & homine ima,quae est essentialiter vita,est huiusnodi per poten- pridicantur univore. iratias, i 79. In animalibus cor , in plantis radix sum a quibus citet Intellectus cst dissetentia essentialis animae intellectivae,& rationalis sic ut intelle aiiale hominis. t . Potentiae ab anima in qua sunt,distinguuntiar tant sim in a.daequatὰ formaliter. i Quare animata non operentur per potentias distinctis, sicut inanimata. 'ta Compositum ex anima vegetativa verta vivit. is . Potentiae animae vegetatiuae aliae principales, aliis secundariae quaenam sint. is partes recipiunt necessatios influxus. ME Nunquam viti sutri animalia sub omnium maxima quam litate. Quare dii in una pars animalis i ditur, alia videatur dot
An animal positum sub maiori vel minori quantitate, qua
potest, intumesceret,vel contraheretur. M 4.
Quid stactio per antipe istasim , " modis contim Animata habet terminos magnitudinis in patuitatis.13 i. gat. Omnes partes animatorum in construali pendent ab una Nullum agens aetii intendendo seipsum in anti petistas
parte principali. 13a. per reflexioneiram .
Anima sensi tua est vera anima,&cognosti titia 141. R ID P E T I a V s. Anima smstiua est diuisibilis ad diuisionem subiecti.'14 . Appetitus innarus tendit in proprium bonum, non in sui Anima sensitiva, quia aetiis corporis organici petit educi ruinam. t 3. diuisibiliter. - . Quod appetii aliquid appetit & ea,quae ad eius consequumste possit anima rationalis secundam se totam insor- Donem sunt necessaria. Id. mare plures partes corporis in anima senstiua nequeat Quid, Ze quotuplex si appetitus senstiuus. 3 is, secundu se tota educi de pluribus partibus subiere. M 3 In animal; unicus est appetitus. 3i Si in nutritione educeretur de alimento tota anima sens- Appetitiis rationalis differt speeio ab appetitu senstitio.
Anima vegetatim , de senstiua animalium imperfecto. rum est diuisibilis. 144. Omnis anima sensitiva est aequξ immersa materiae. 244. Anima sensitiva potest dici aliquo pacto iudiuisibilis. 1 q. Quo pacto anima senstiua materialis dicatur, αst actus
corporis organici. 24 sAnima sensitiva materialis sibi determinat certas partes , perra organa. 24 1. Non partibus animae , sed solum ips animae eompetit esse attum corporis organici. 14s. In forinis diuisibilibus piper animam senstiuam ex qualibet parte constituitur natura completa. 24 s.
Anima pute vegetativa est diuisibilis, d magis quam sen-
Potentiae principales animae senstiuae sunt octo. i D 69. Afferuntur nonnullae digerentiae inter appetitum ratimnalem. & sensitivum. 460. Appetitus sensitiuus ratione organi differt realitet a r tionali,preci se vero tantum m aliter .369.
Quando ex aere citra phialam, sit aqua, sorma substant. producitur , De .s . Aer substantialiter propagat seipsum in aquas, qua distillant. 9ti A qua, & terra ad inuicem agunt tantum secundum humiditat in scritatem. Aqua sumi ne humidain munia. 08 Aqua puta nequit congelari. 0 . Eise ealidum victi litet conuenit etiam iis, in quibus prς- dominatur terra' aqua. i . Anima intellectualis habet quanda vitreale diuisione 3 a Quare aer exsiccat,non aqua, si ambo humida. Ics. Anima intellectitatis est spintualis in indivisibilis i Anima intellectualis dicitur tota in toto, & tota in qualibet parte. 3 Γν. Anima intellectualis non prius exissit, quam uniatur corpori tunc a Deo creatur. 3r8. Anima separata eis in statu incompleto. sis. Animam intellectivam esse immortalem est de fide. io. nuntur non nulli sensus Sactae Seripturae, δe Concistiorum pro animae immortalitate. I9 Non est contra lumen naturale anima eue inmortale. 3 romist. suit dubius circa animae immortalitatem. 3 21. Quot homines in indiuiduo, tot animae intellectiva. 3 2IAqua, & aer, si sint puta, nequeunt ad inuicem transmutari. II Vinum nequit in se eonuertere aquam. I 3I.
Quod nam si organum auditus.& de eius striactura. 2s .
Augmentum.vel per iuxtapostionem, vel intus susceptio
Augmentum ignis Motus grauium leuium, & s ab intrinseco,non sunt acta nes vitales. I9 a. Augmentum viventium nequit Minialiter esse ab extrimie teque a Deo. 392. Si una anima esset in pluribus , unus sciret alternis secre- Nuttitio δε augmentatio semper conitincta. is HS ta. 22 Pet Dei potentia post et esse augmentu sne nutritione. is Si eadem anima esset in pluribus . non essent plutes, sed Rugmentatio semper fit ex materia extrinsecus aduenien
Exponuntur nonnulli textus Aristot. de multiplicatiotie Aequista noua quantitate sine noua substantia, vivens noanimae intellectivae. a M. diceretur auctum. 2O0. Anima intellectivet in persectione substantiali sunt aqua- Id,quod augetur,est caro ita,nenu in ecter ς partes. 2oq. les. 3 Au mentatio formaliter consistit in argeneratione sus- organi ratio corporis est propter animς operationes. Ia stantiae, ut molem dicit. alo. Ttes sunt potentiς animae intellectivae intellectus inenam Augmentatio dicit veram rationem motus, & verum in. ita δε voluntas. 3M. elixum.1lo. In potentiis animae, quod potest potentia inserior, potest Quo sensu auetimentatio si motus ad quantitatem etiam S superior. 3 s. demente pnilosophi. 23 1. status separationis non est naturalis animae. 7 . Anima separata loquendo proprie non est in statu violen
Vinio mini separatς est supnaturalis ex parte animae. A Mima separata habet naturale propesiond ad c Pisura A mimae Beat tum appetitu elicito, non damnatoium adipetunt retiniri corpori. 3 minia ili separatione a corpore propria non mutatur Ad
Quare in ptima rerum productione δε si producta substa.
tia,ut quanta, Cn tamen dicitur saeta augmetatio. MIdentificatio nutritionis cum augmentatione non tollit tres species motus. a Q. Maicit occupatio loci non dicit formaliter augmentationem sed consequitur. Iir pol ii esse maior loci occupatio absq;augmentatione. 1ir. 5etisti, facilE decipitur circa augmentationem. 2LLει-
99쪽
Exponitur Attilati quod augmentatio non sit maior loci
occupati 2 o. Per augmentationem animia totum augetur, & quom
Inanimata non augentur ab intrinseco, ideo disserunt a Vitientibus,quae ab intrinsecoat s. Quomodo definiatur augmentatio, & quomodo disserata nutritione. III. Atigmentatio potest dici continua dupliciter. II. . Atium statiori in it titio sunt sicut alteratio. ri se Si augmentatio fieret per instantia distreta, daretur vltinia dispositio ad sormam sine formae ii 6. Ait augmentatio incipiat per ultimum non esse. I . Rugmentatio incipit per aliquam sui partem in est ignabilem tamen. ai 7. Quid intesagatur, dam dicitur nunc non est,statim erit aug
Explicantur Aristot. θI Whoni quod augmentatio non fiat in itintanee. 21 L . Nutritio, es augmetatio motus continuus ex parte modi.
Ad veram augmentationem secundum Arist. tres conditiones requisitae. an Augmentario alia, si eundum quam acquiritur maior subitantia alia secundum quam acquiritur maior locus. id gQuomodo sat augmentatio, quando vivens non acquia iit maiorem locum. 219. Per quamcunque augmentationem potest diei, quM aciquiratur maa Or locus. I C. Quomodo fiat augmentum occupando maiorem locum ad sensum. O . Si partes augescerent,ut viil tribatella,non seruarent e clem proportionem in toto. oc Antinas, cum ad certam aetatem peruenit , non amplius
Quate ossa potius excrescant secundum longitudinem , quam aliam di inensionem. 22 t. Quare in certa aetate et escat animal secundam camenia, non secundum ossa. m. Animal in augmento non semper aequitit maiorem im
Homo triplicem habet statum augmenti, consstentiae, de
In augmento interuenit iuxta postio, sed non sola 11r. Partium quae augentur, aliae sunt eterogeneae, aliae honi geneae. 223. Dei gener ideo augentur, quia augentur homogeneae. M. Ructis partibus aliquotis , augemur etram p pomon les. Q . Omnes paries non sumptae fingillatim augemur per limius suscepta nem. talis In augmento ad maiorem locum quaelibet pari simpliciter augetur. Ias. Experientia patet in augmento manere idem numero. MAAuctum etiam secundum materiam debet manete identa
Qui ponit in augmento remanere idem numero tantum per aequivalentiam nequit salirare experientias. r. LLQuomodo in augmento remaneat idem ira mero. ras. 12sIn augmento nunquam datur actio totalis, qua totum dei citatur. 229. In augmento mutatur maior pars patrium materialiter, non formaliter. iam In augmento paries, quae adduntur, transeunt in totunia
An ealor stitus excirent per se,an per accidens. I.
C A P V T. Quatuor suus, s simi in capite, dubium est,ad quid desiti
Processus in infinitum prostraptus a philosoanter causas. Odor impulsi sin alia huiusmodi non pendent in consitium a proprijs causis. 2 2. Causa materialia nequit producere effectum spiritualem.
Surdus G cecus a natiuitate sere nihil scit.
Cerebrum nequit esse organum alicuius sensis. 1 fg
Chi istus Dominus per lana composita. . I s.
Cognitio debet esse de ijs,de quibus servit iudicium. 3os.
Cognitio uniuersalis,alia actualis, alia virtualis ; A: utraque potest esse distincta, & confusa. 4 C. Primum cognitum simpliciter est singulate accidentis.
Singulare substantiae necuit esse primum cognitum. s. Singulam, quia materialia, adiuuant cognitionem. In principiis complexis uniuertiliora sunt primo cognita,non scin incomplexis . et s. In cognitione actuali distincta primum cognitum est ni, his uniuei sese i in uniue sali distincta est minus uniue de. Is c. In actuali confusa ablatis omnibus impedimetis primum cognitum est minus uniuersale.g Πλ. Ablatis impedimentis omnes cognationes consula sunt aeque consiliae. Cognitione actuali consula. si adsint impedimenta, prius cognos itur magis, qtiam minus uniuertile. Cognitione virtuali confusa aliquando prius cognosti-iiit magis, aliouando minus uniuersale. s r. Quodnam simplicitet primum cognitum in omni gene
Cognitio a qua intellectus di utrit, est tanquaan species, per quam intellectus cognoscit distiirtendo. s s. Anima cognostit existentiam pioptiorum actuum modo experimentati. 3 ,s.
pxplicatur desilitio coloris tradita ab Arist. . . Color alius est vetus alius apparens non ditiaria lumine. verus habet sub se varias is ecies, inter quas primania contrarietatem constituit album,de nigrum. et o .
Compostum fit pei aliud non proptet aliud: forma vero propter alui inpositim habens plures sormas substantiales subordia natas,nequit dici in pluribus speciebus rigoro . i P.
Conceptus formalis , &obiectivus sibi coirespondent. 378 In predicatione prcdicatur conceptus. ut subest priuis
Conceptus adaequas diiuncti munio possunt negari. 38s.
Sicut se habet concretum ad concretum, , ita abstra in ad absit actum. ID.
nnotatum nequit communicare connotanti, nisi quod
Connotata ducunt in cognitionem sundamenti intrinse-
Nihil eonsistit in eo quod ex se sequitur. 2n7.
Quod constituit etiam distinguit δε vice vetia.
Aliquid potest contineri in alio duplicitet Q aliter,
eminenter. quid si utrunque. I 3. Duplex modus continendi formaliter. II .
Continuitas tollitur per interpostionem rei diuellae r
αNTRADiCTIO. CONTRADICTORIA. CONTRARIA.
Contradictio formalis cadit supra extrema distincta qu, remis cognita. 23. A parte rei non est ius contradictio virtualis. 23. Per nulla notentiam cotta lictoria pCssunt velificari. a r 3. Io. Morandi Annus III. I Con
100쪽
Contraria iuxta posta non possunt non agere. O l.
Corpus, quod supponitur ab anima non est vel Θ unum.
Qihi sensu sit verum . corpus Christi idem numero suisse
mortuum in sepulcro, auod vivum. I M. Esse unum corpus non habetur ab una sorma. I s. o. Materia Gla nequit halbere rationem corporis. is , partium corporis aliae scalidae, aliae fluidae, aliae excremen-imae)- hae in duplici di intentia. 3 19.
Quae disserentia inter tenerationemvi corruptionem earui rite finitiones. ii. Cottupri 3 eli actio realis, non tamen positiva. t r. Poteli dici quod corruptio proueniat ab init inseco, & ab
extrinseco. r. Quae iam sint eau corruptionis. I 2
Quomodo corruptio possit , vel non possit dici naturalis. In quo sensu possit dici corruptio per se intenta a natu
Mors violeia quo sensu possit dici eorruptio naturalis. i siauando ea unica sol ma , semper naturaliter genetatio unius consequuti ii/ est corruptio alterius. is. Ex vi rus corruptione, aliquando unum. aliquando plura
Coiiupti vi potest esse ab intrinseco . si
creatio transcςndit vires natur a.
In qu consistat delectatio dolor. 3i .
Idem corpus potest esse raminin densum respectu diuet. solum corporum,non res diu eiusdem. tias.
Dentes sunt palles excrementitis,in quibus vere non dolemus. 46
Deus determinat ex contrariis qui gradus expelle sus./ r. Quare Deus nequeat transiet te corpora de loco ad locii ita, nisi per medium, de tame possit opes ait in distans,
non Operando in arei illim. 4.
In genere causae efficientis potest Deus quidquid potest
causa secunda. 27ι. Deus non cooperatur peccato si in aliter. is Reciti sui ad Deum non licet, nis quando nequat ass7gnxii eausa secunda. et 3 . licuiuis s ei supplet tantum in aliquibus camus.3 3 .
Ratione actionis uni sotinis disti, iter pars quantumuis minima ct mini inae resistentiae nequit tota linuit disponi. Ia 3. In dispositionibus ad formas, natura tendit ab imperiectiori biis ad periis stiora. et '.
Distinctivum oritur extrinseca natura rei, quae distingui. tiarii
Omnis distinctio citra opus intellectus potest diei distin-tio realis. η M. Omnia genera distinctionum reducuntur ad distincti nem tealem & rationis. qi Lia per distinctionem realem omnes intelligunt realem rigo.
Dati distinctionem realem certum est expetientia. i Signum optimum distinctionis realis est separario mutua. N Grinseca. 4ir. Distinctio nitidalis iotet rem dum. 43 Distincti., mradasi nciri est distinctio rationis. H. Qiu, sensu dii triuio in alis dicatur media. Ai . Si num destinctionis modalis separario , sed iacin mutua. Quanam sit distincti: ex iratura rei de mente S u. rs.
Explicatui mald Scotus ab aliquibus de distinctione ex
Dillinctio ex natura rei, & distinctio rationis cum landa. mento toto Coelo disserunt i s. 416. Omnimoda linseparabilitas secundum rem, & di itinctio quidditatuin , & igrceptibilitatum eri signam distimctionis ex natura rei. 17. Dii linctionem ex natura rei seie omnes excipe Scotistas a scholis expellunt. 437. Distinctio ex natura rei non evacuat dii ficultates d quas
Scotus author dii tinctionis ex natura rei. g 16. Distinctio virtualis duplex, alia rei in ordine ad esse bu, alia rei in ordine ad se. i S. Distinctio virtualis saluat contradictionem. 4i s. Infinitas in Deo est rundamentum distinctionis vitrualis. is. Diii inctio rationis duplex , rationis ratiocinantis, de ra
Distinctio rationis ratiocinantis figmentum purum intellectias Distinctio rationis ratiocinantis recte est dictit distinctio. Diuersitas penes modum concipiendi secundum aliquos est distinctio rationis ratiocinantis. 4 Distinctio rationis ratiocinatae appellatur distinctio cumsundamento. 4M Extrema dis inctionis rationis ratiocinatae existunt a pa te rei.
In distinctione rationis ratiocinantis ipse intellectiis sor
Diis io rationis cum undamento potest esse in re infinita .e m re finita. 42ci Distinctio rationis cum sundamento potest originari imuinsece in extrinsect. 62 .rundamenta duo distimatonis rationis aliquando com currunt simul. 21. Distinctio rationis cum sundamento attingit ipsum obi
Aliud est loqui de distinctione virtuali, aliud de iand
Distinctio virtualis, d eius sundamentum sint indepem denter ab intellectit. 422. Distinctio virtualis a parte rei non distinguit. 422. Distinctio virtualis est etiam in CreMisia 21. Distinctionis virtualis di istinctae species. 22. Distinctio rationis in suffciens, ut de eadem re verrificentur contradictoria' 13. Distinctio rationis secit obiectiam multiplex. 3. Distinctio rationis tacit , ut propositiones non sint comtradictoriae. ad
Vera diuisio in genera, vel species non est inter ea , quae sunt subordinata. 16s.
Diuisio animae est secundum diuers,s modos essendi suta ordinatos, quo1 lotest nil e separaum. ios. In quo consistat delectatio, α dolor. η i 3
Echo quid sit, de quomodo pinducatiar. Is s.
Quod educitur secundum se totum de pane sibi esti, non petit amplius educi. 2ηῖ.
ELEMENTUM. Elemetum pluribus modis sumitur , sed propriis e qum
Elementa constant ex materia, & sorma; prima tame qualitates non sunt illarim soni substantiales. z3. . Oualitates elementorum intenduntur , ct imittuntiar.
Variae sententiae de numero ele TentUrtim. Sa. Isti is non est elementum. 8 .
c milia elementa debent habere proprium locum. 8s. Omnia elementa vi sint apta mixtioni debent posse remitii in suis qualitatibus. 33.