장음표시 사용
81쪽
De memoria inito a. a Ilio D odecima. Hi in conelusio. in anima intellectua datur memoria
est Aristotel. Lelexas D.T m. I. panes. .7 art. 6 2. contra Gentu. cap. 78. Scottin communis. probatur. qiuat e recordamur preterat Ium, etiam uniuersali a ;ergo Metur memoria inteuestiua . prohatur consequentia, quia attingere prsteritum est ossicium memor . quae ex e eruet nitur,per quam animus repetit ea,quae suerunt; sed sensus non attingat rem uniuerialem, ex dictis , ergo eis memoria intellecti . Sed eontra institui ex Avicen. s. σαν adium paMe s. cap.fi qui contrarium docuit. si species conseruant ut sen
pet in memoria , ergo intellectas seimper intelliget. pr batur consequentia. quia cuna specie est sursciens princi pium intelligendi. respondeo negando sequelam , non delectu principis; sed phantasnatis . a quo pendet intellectus m Operando et non est autem operatio phantasiae semper earca idem phantasnaudeo autem phalasa potius citca hoc , quam circa aliud obiectum Operatur. ad curus
eratiunem sequitur operatio intellestiis. Primo , quia voluntas multoties applicat phantasamin phantalia obedit ; quando vero phantasia preuerat motum voluntatis, prouenire potesta cauti extriniera puta ab Angelo,amone , &c. qui dominium habentes supra res corporeas , commovete miliatu phanta ala, & phantasiam excitare, ut citea hoe, vel illud operetur: aliquando etiam a dispositione corporis , predo tuo humoris , in organo. videte Ruu. Le actu inreue pasA.qu. s. dub. i. Secunda conclusio. memoria est thesaurus consertuli. uus specierum iam intellectorum. Probatur,memoria in istelliga rem p teritam,ut docet Aristo et .de memoria,cT reminiscentiae . i. sed hoc non poteti sine speciebus ;ergo constrinu species. Costinatur, in prima cognitione obiectoriam multum defatigatur intelle ius, at in eorum reminiicentia nequa quam pergo,quia habet species construatas in memoria,
qtubus potest pro libito uti independenter a distutia, ε sensibus externas, Qui eguerat prima vice, neque obstat quod Aristotel. dixerat loca, supra, memoriam medierum coci seruararum tantum animae senstium per summuenire , iruel lectivae vero per accidens quia aliud non in nuit; niti quod memoria intellestiua pendeat in operan. do a mentoria sensitiva et inseruatio speerenim phant mearum , ut diximus , immo ratio memoriae persecticit
repetitur in patre intellectiva, quam in sensitiva, ut bene Ruli. eadem φM'. b.2. Tettia conclusio. intellectus, de mem ita proprie nec malitet distin intui de diiunctione teis certum es in nostra sententia) in D. Thora. quast oratia arr. I. Ruinquastaeuata uia. 3. de sitis communis, licet multi admit tant potentias realiter iustuavis in anima . Probatur primo,vel eadem potentia cognoscit pr eritum,quae cognostit prKkns: veI non. Si primum, intellechias cognoscit prcsens; ergo cognoscit, de prςteritumia: ergo,vel inemoria,de intellestiis lunt idem se aliten vel memoria non est potetia cognostitiua: s secundum, bd cognostatur piciens, vel prperitum est dii rentia aeridentalis nee dicit cliuellam modum immutandi e alio quinin quod cognoscatur singulare,vel uniuersale, clatri vel ob via poneret distentiam sermalem: ergo potentia. quae cognostit pristus,non potest esse distincti forma liter ab ea,quae cognoscit priteritum. Probatur secundo. qitiam illa potentia formaliter debet esse species,quae debet operari: ergo non est assignanacla duplex potentia se aliter, alia operatim, alia conser
iramia specierum. consecuentia patet anteced.picidianit:
qma potentia formaliter dicit este principium completum ad actum: et iuel uilit sormaliter spretes. sine qvibus non est hunesmodi principium. Confirmatur. quia ex dictis, nec in parte sensti me-m tiain potentia cognitam sermalitet dictu guuntur. at est eadem omnino latio in parte intest uiuae ergo unum, vel alterum arguar abet in conit amaria Ruu tua' euata. d. .,sed sint facillima. agilde memoria etiam Hurta s.
ae p. s. sese. 8. apud quos fusust de aliqua diiserentia assi gnatur inter in testiuamin sentiti m. De appetita retro i. austris Tertia decima, DE appetitu rationali,qui, & voluntas, tertia potentia
animae intellectitatis,inulta miserat disputare quia tamen plurima excussa sunt in phys de eausa finali sad umluntatem enim spectat) multa, quae de libertate, dec. I eum proprium habent in Theol oim de actibus humanis:
ideo omnibus omittis, presenta tantum quae l. quae hie ne cessaria videntur con plectat. Prima conclusio. appetatus rationalis diiseri specie ab appetitu sensitivo , de quo supia ad ea emprscetiaris. Probatut ex diiserentia qua cernitur inter vitiinque. Primo sensitiuus sequi vir cognitionem sensitivam, rationalis intellectualem. Se indo seni uiuus est organicus intellectualis nequaquam. Temo senstiuus non refectit iuptiistum actuin, bene rationalis. diario serastinus subiacet influxabus C est ratione organi, non se intellectualis in- organicus Quinto senstiuus non est liber, bene voluntas. Sexto. voluntas laquam omnium potentiarum regina imperat sensitici dominio politico . Ultimos ceteris dissereniaitas ualliso obiectim appetitus sensiliuieti hcinum sen sibile materiale in singulare; obtectum vero appetitus rationalis es honum in communi, corpor Me, spti iritale,si .gulare,vniuersale inc. ergo veraconesus . ex dictis Deducitur .s recolantur quae diximus, eum dedistinctione potetulam m. distingua etiam realiter siletem tali ne organi .s velo sumantiit in cise , saltem formalit et tquia iurat potentiae diistis gradus sensitiuus ammae sensativae, rarionalis intellectivae. Secundamn luso. appetitus rationalis, Si intelle titisu eademinet potentia,pro is mersitate officiorum diuerias mode appellata. est Durandii et i uast. ι .parte IAM M. Aureoli apud Capreol. abarim nitie i. ti de expressa ex e-centi cibus Huit ad di DL feci. Iralitet sentit D. Titora. quastis.1 a de ver sareari. ita Capreol. 6 t. 5 alii apud Ruii. quos ipse sequitur cap. I S.qua'. i. Probatur primo.
non potest serii voluntas nisi in obieetiam cognitum: et so est cognostitio: ergo non distincta ab intellerui. vutima consequentia patet curn anteced. Prima probatur: quia alioquin non deberet esse obiectum cognitum. Dices inbere cognosti, ab intellectu tantum, sed contra.quia voluntati pissentatur obiectum: ergo ipsa debet illud cognostere: quia presentatio, de mantia statio nos fit nis e gnostenti. Probatur seoindountellectio est tantiam ratio representativa intellectui : ergo . si representatio fit voluntati per intellectionem, eadem est psentia intellectus, at voluimias antecedens probatur: quia intellecto representat soti litet, & ut quo inhaerens, sed inhaeret intellestiit tantum: ergo .
Probat ut tertio, voluntas est potentia liberat ergo m. gnostitiuar ergo non distinguitur ab intellectu. anteced.
est de fide. Prima consequentia probatait: quia libellas prouenit ex eo quod potest voluntas sequi , de non sequi
obiectum: sed hoc dicit cognitionem, qua in obiecto cis gnostatur aliqua ratio boni, aliqua malit vel saltem no ratio infinita bora. pluribus apud Hirriad. loco erraro. Sed contra instatur primo, intellectus, de voluntas ha bent obiecta diueria: emor respondeo,hoc non probate,
nisi quandam distinctionem sol malem secundum diuersa
ossicia quae exercet eademmei pinencia.
Instatur secundo, habutis intellactus, de voluntatis distinguuntur realiter : ergo de potentiae . negatur consequentia: alioquin nec in eadem potentia distincti habitus
esse possent. ratio negationis dii quia habitus fiunt ex a tibus t ideo illis adaequantur non sc p tentiae Instatur tertio. intellectus, de voluntas habent diuersim ira dira operai i: intellectiis trahit aa se obieeium rvoluntas ad illud quas trahitur: ergo Mistinguuntur . respondeo hune diuersum modum operanda non arguere .
nisi diuersitatem sotitialem: eo qυod non sint diuersi ad
uate: quia operati per modum inclinationis necessariri dicit cognitionem, ut diximus. Instatur qiuarto, intellectus diligit voluntatem : ergo dissimilitur. respondeo distinguendo me dens. dirigit essecime. nego. um liter concedo: scilicet representana obtemini: quare negatur consequentia quia cum haec dilectio fiat tepresentando per cognitionem, eidem p
82쪽
In III. De Ani. Tract. de Ani Intellectiva.
tensae:hane eo nitio inesse debet ut diximus ineque obstati dein realitet teipsuin dirige te ad unum actum,per alium
se elicitum . Tettiaconesus'. intellectus vici est persectior, quam
voluntas .est conita Scotum,Henta D. Aleni en.Athea. Mag.& alios,eil tamen cuin D.Thom. i .parre qua Io. Sa. . Caiet. ibidem, & aliis apud Cominbucens. φιήλ. r. cap. 3.art. a. quos Ipsi sequuntur. Probatur primo de se persectior est actus cognostinuus, quam oppetiimus i etagra vera conclusi orantecedens probaturn quia appetere ut
sic, conire nit etiam Maaiumvirs; cum sit pei modum incli- irati uius, at cognosccre tantum antimatas ergo.
Probat ut fecitndo, intellectus est regula omnium ope. rationum, S actuum voluntatis; & ex cognatione aerias eis libet, bonus, vel malus: ergo aesu, intellectus est persectior. probatur consequentia; quia talis evadit in persectione actus volvivacis,qualis est actus intes lectus. Sed contra in statur primo, voluntas regulat totum limminem: ergo est nobilior. te sporuleo voluntati hoc comueli ire ratione cognitionis; quia nihil volitum, quin pip
gestu in . consequeuter, nec imperatum: ratione cuius etiam tantum actus voluntatis Qui boni, vel mali, libe Ia, &c. In statur secundo, voluntas fertur circa obiectum n hilius , scilicet circa honum; ergo. Respondeo negando antecedens, o uia idem Obiectum voluntatis materialiter est etia inantellectus et quia omne bonum est verum licet sab alia ibi malit ite attingatur ab intellectur quae taluensat malitas in obiecto intellecius est pellectior . quam mobiecto voluntatis: quia intellectus tertiar ira Ominem Ia tionem veri distiniae , at voluntas ta tira m bonum vie xistens, quia illa appetuntur, quae parati possime, huius
inodi autem hint tantum hina exilientia. Pro multotum autem argum Gllatione aduenendum,
aliud esse loqui de intelleciu , & voluntate secui duin s ipsas coli pactis ς quod ideo dixi m conciti sione tu τι se ;& aliud prout sumus in ii e vita e hoe enim secundo in do comparata persectior est voluntas ; tum quia habet actus nobilissu nos amoris Dei. ex charitatis habitu, con iesuentei posse habete etiam habitus perfectioies . ai timtellectus non potest habete claram Dei visionem; actumsd nobilissimum it tum qiua pro liac vita voluntas Diaut in propria obiecta modo sibi connaturali pet inclinat ac ueni; at intellectus non omnia attingit in te ipsis , cui non attingat per propitas species.plura apuit Conmibtic.
Tres actus solant astignari voluntati, correspondentes tripliei actui intellectus. Prtivus simplex complacentia, Vel displicentia: scilicet simplex asseetiis voluntatis , per quem nobis placet,vel disticet obiectum: & dicitur cor iespondere simplici apprenensioni intellectus Secundus actus ei essicax, & i ii ponit simplitem complacentiam ., vel displacentiam, per quein ab utile prosequamur, ves su-vimus Obuectum; es dicitui correspondere affirmationi, Mnegationi intes lectus . Tertius qui ccimparetur distiir- sui intellectus, propite non adest ira voluntate, tamen s let assignari actus ille . cuin voluntas vult media propter finem videtur enim quadam discinitas , &qii volitio is sit causa volitionis mediorum, sciat cognitio pr issarum est causi cognitimis con lusonis.
Soluti utar non Iu dubia de anima Disrarases Durioris. titiast o vltima DVbiratur pitino, an animae separatae status sena rati
iris sit ei naturalis . tespondeo negati in cum D Tho. parte qua'. 89.a t. a. Caictan. ibidem, S aliis admissis a Conimbricens disput. I.de anima sepaν.tIηψ6 1. coniti Rini. de anima separata e M l. 6. de alios ab illo citatos latio est primo quia anima vi pote sorma eilentialiter in poris non habet inclinationem natui alam ad illum it tum sereto non ea naturalis; naturalitatem enim sequii ut pcopensi . Secundo dura Oimi ad ictolia non possunt esse alicui connaturalia; sed esse unitam est connaturale ani utier e 1go non potest ei esse connaturalis status separatimnis qui dicit non ege unitam. Sed contra iust tur . nullum violentum durabile: ergo non potest esse vi dentum animae esse extra corpus. Re
ipondeo primo hoe esse Guinde Violent , quod inseri, aliquam pasionem, cuiusmodi on est anima in statu se- atationis. respondeo secundo non esse in statu violento, i sumatur violentum proprie ut sumitur 3. Ethior. pro eo quod habet in se principium activum ad aliud, & itia
contrarium urgetur, sic enim antina non est in statu vis
lento : quia non potest se Ela corpori uniri ex desectu
corporis , quod corruptum non petit naturaliter amplius
reproduci; unde dicit D.Tho. Ioca citato dile in statu rip
ter naturam, non autem violento.
Inllatur secundo,si sic, unio animae esset naturalis. Responde . ut alibi; esse supematuralem ex parie corporis, non ex parte animae, quae semper est actus corporis. aluta argum. videri possunt apud Contabrieen. Dubitatur secud ian anima sep uata habeat naturalem propensonem ad corpus. respondeo affirmauiae . cum . D. Thom. i. parte quest. Ps. an. i. ad s. ratio est, quia appetitus naturalis aequitur esse ; anima separata est eiulae mentitatis, consequenter eundem retinet appetitum; neque ex hoe sequatur, quod unio simpliciter si debita ; licet enim sit debita ex parte anima, non tamen ex
parte corporis. Dubitatur tetiri. an anima separata appetitu elicito appetat reuniti corpori. Respondeo cum distinctione; Luias beatorum appctete: uia vident sibi militum maxima gloriae: animas vero damnatorum nequaquam, quia vident vice versa sibi suturum maiori pretiae. Dubitatur quarto an ima in separatione subeat alia quam mutationem. Respondeo; animam cum propria subsisteni in subsistat etiam in corpore: quia a rpore independens in esse . hane etiam retinere separatam; coim sequenter non mutar per licci quod aliquem modum acquirat per se existenda in statu separationis, ut censuit Ca- .utan. .parte qua A. poste tamen dici. quod aliquo pacto
mutetur quatenus primo erat urata, postea nequaquam . non quod amittat modum realem unionis . per nos maim
hic modus non datur; sed tantum per hoc, quod primo
insormabat corpus,postea non informat. Dubitar ut quinto,de cognitione animae separatae. Respondeo piutio animam separatam retinet omnes potentias rationales,immo & sensitiva, s sumantur prccisci Sociandra species eorum . quae non cognouit in hac vita, insundi a Deo. Temo cognitionem obiectorum, de habitus , quos habuit in hac vita; cum hae tamen disserentia. qucus cognitiones,&habitus, qui inuoluunt imperfecti nem, in animabus beatis sunt persecta isti damnatis vero remanent in sua unperfecto ne atque adeo in beatis non sunt habitus, neque erronei, neque probabilest item nee habitus fidei, lec. de his omnibus iussus apud D Thom a. parte quast.89. Commbricens toto tract. de ima sepatara a.8e Huri ad . rora distat is . haec sufficiant pro hoc tu Oatu,& pro omnibus lib. de anima. Benedictus Deus.
Quaestiones variae in Metaphisi eam
Aristotelis. Vltadue ii Eusta nostro eursu Philoph. qua se
Vi ctabant ad Metaphc quare nullus cetius tracta lux in i Gin nunc sup est insertuendus; sed tantum quaedam di arata, quae desiderari possunt, diis uranda, quod
n res trans exeras dicat num conceptum formalem. ut Ilio Prima. OVia non est nobis mens, metaphysicum agete , sed II tantum quasdam quaest. discutere, quae nobis deesse 2 I
vivemur maxime nece latia ad Theol.neque in Philo fulta colore tractari poterant,ut poti3 mere Metaphys ideone iue persectam melli dum in scientiis tradendis fetu re statuimus: sciliret prunaiti do solita pio ri alia, M. quare hoc unum admonens metaphysicam , se dici, ut
placuit Aueimi , quas post pi sicam: quia post plix sietis
scientias tradi consueuerit; sive vitta physicam, ut placuit Alberto Magno . statun quae , ara ens transcendens ii beat unicum conceptum obicctauum. Pro cuius silutione Notandum primo, citra in t uetitam metaph scam versiti circa res, qua abstrahunt a maletia cum enum tib
83쪽
Quaest. II. An ens dicat unum conceptum obiectivum. 8 i
. sexd turrastractio ad stientiam e ducens,scilicet nam est videre apud Sua is p. 2. sta. r. hium. a. diderunt ta retiae se uisitis atatione singularitatis . & spectat ad phy- men hi auctores, ni explicando, quid correspondeat entificam; abii iactio quantitatu, leumateriae intelligibilis; ut sic aliqua enim volunt correspondere omnia generata di spectat ad matheniariam: denique abi tractio alicuius emis, quatenus aliquo paci ci conueniunt; alii hoc disiuim ab omni materia ita haec ad aliam latentiam mectare non cit uno stantia vel .recidens salii omnia entis genera ilia potest . quam ad metaphvsic. pincibus apud Pal. Pas luat. placiter, sine ulla dis unctione . alii alio modo i quiuit r.
a Vput. . Metaphnic. IH ra. r. m. Ia. i s . quae t guus videatur Suarezoc Pas luat. disput. .s v. i. Pro nostra quaeli. ans ensivi sic quod dicitur transcendens quia va- sententia. ratui l et omnia, & abstrahit ab omni materia, ct conso Prima conclusio. ens transcendentale dicit unum con-queinei pertinet ad metantivircam, sine, ut obiectum adp ceptum obiectauum. est Scoti,& Scotistarum, de sereon quatum, ut communiter Doctoinrati apud eundem P. PaL iuum, qui ponebam unum conceptum sormalem emis, ex
nra radia realitatis, ut ipse dup. 2 in quaerit re apud eundem Pas qua tim. inquam j an hoc ens dicat unum coceptum obiectiinim, Probatur ptimo, ens habet unum coceptum fimnalem
riotandum secundo ens. de quo quaest. presens est nam ture quia conceptus formalis, debet comulentiarai i otueta, de quia i Ormali dicere id, quod habet ellentiam, - etiuo , cum sit in uino ex prellium cibiecitui ; ergo si Pliantes nomen essent mon ad naturam completam lata. dariit unus sonacilis. datur α unus obiectivus., trum,sed ad iriquo aliquid concipitur constitui in ei te rea- Confirmatur, quia quod per conceptum emis representi, & contra dii ingui a nihilo: α quia hoc aliud esse non latu Knon est aliqua ratio expressa insertarum, sed est viii . pote it, quam realitas, ens ut sic dicit id, quod habet reali- ca tantum ratio, qua ad suininum inferiora implicitὰ con- ratem. tuitus apud eundein.diis. i s. M. ET F. tinentur ; ergo est unus conceptus obiecimus, scilicet illa Notandum tertio, conceptum somialem, de quo qum intio communis. rimus: an sit unus respectu entis,esse ipsammet cognitum P mbatur secundo, in re omnia inferiora entis conuenem, qua ens, ut sic cognoscitur: ad disterentiam conce- ni mi proprie in aliqua ratione communi, ergo ens habet
pius obiecti ut, qiu dicitur ipsummet ens, ut per talem cin unum concep una obieetivum. anteced. pisaturi quia, ignitionem cognoscitur: ec dicitur fornaalis quia tanquam diximus,Orimia,qitae dominantiarentia, vere dicunt realiquaedam forara intellectui inhaeret: ut etiam alibi innui talein,quae Per hoc nomen imporiatur,ut dixi ariis. ias
mus. sensis igitur quaeit. eii. an cognitio, qua eris, ut ite quentia probatur; quia intellectui potest obiici tintum il- secundum suam communitatem cognoscitur, sit una coim la una ratio communis, in qua coni aiunt. tradit tincta a conceptibus farinalibus,quibus cognoscula Confirmatur, ideo aiumal dicit unum conceptum obie tur interiora entis, iubilantia scilicet, accidens, occ. his ciuilina,quia dicit aliquid in omnibus inserioribus, in quo 379 notatis . conueniunt; sed etiain sic sunt inferiora entis , ergo ens: - 6 V inca conclusio. conceptus formalis entis est unus. l e habet unum conceptum obiectivum. conclusio est D.Thom. Scoti, de communis apud Sua rea. Probatur temo , si ens non habet unum conceptum
d ser sitit. iis & Pasqual. dist. 33 se l. i. in . y pom obiectilium; sed dicit plura; vel dicit sibilantiam . & ac
Pra alet. Fer.& Fonsecam. Probatur primo, conceptus cidens disiunctiue,vel copulatiita,vel nee disiunctive,nee Drmalis,quo concipitur ens ut sic. non est conceptus sub, copulatiue, Vel dicit Omnia decem genera prima, in quae stamiae, accidentis, & cpemnim inseriorum: ergo est v- diuiditur: hi enim sunt modi, quibus loquuntur auctores nus. antecedens unusquis lite in se expetitur, dum conci- negantes unitatem conceptus obiectivi, sed nullo ex his pit ens,non concipere sibilantiam aut accidens: substan- modis loqui possumus: ergo ens dicit unum conceptum tiaenam, & accidens, dicunt Oppositum inodum existen- obiectulum . maior probatur, quia omnes censent vetas die consequenter non possitiat vitico conceptu essentiali- has p positione fibrantia est ens, accident ι, em . sed fiter reptipsentari. consequentia probatur. esse unum dicit ens importat disiunctive substantiam, & accidens. sensus
esse indiuisum in se, & diuisiim 1 quocimque alio: ergo si igitur primae propositionis erit. s. b otia est substantia.
conceptus entis non est alterius est diuitiis ab aliis: igitur secundae accidens est accidens, quod est formate pro si indiuisus in se: ergo unus. tiones nugatorias . si substantia, & accidens imp inamur Probatur secundo, si conceptus Drmalis entis non est copulariud; ergo sensis illarum pro stionum ei it .sub-vnus,sed multiplex :vel per unum representatur quod per stantia est substantia, accidens. acer dem e sit brantia, alium, vel non. Si primum: et go sunt super fili tot con- er accidentaquae sunt salis; pariter si sumantur fine disiun ceptus, cum per unum habeatur quod per c tems: si se- ctione, aut copulam pariter si dicantur petens urimitati
riuulum : ergo erunt diueris rationes representatae: ergo Omnia decem genera; propositiones euadent falce ut pa- erunt conceptus illarum rationum,ut sc: ergo dicendum tebit disturrenti ; ergo. conceptum formalem entis esse unum. Cofirmatur, quia quislibet audito nomine eniis notia Confirmatur, quia audito nomine entis, non distrahi- intelligit substantiam, aut accidens, aut decem pi dic tur animus,ad plura,sed ad unum quid: sinit cum auditur menta , sed unam rationem communem omnibus enti animal homo,&c. ergo. plures rationes habet Si ira dia hus. &c.
-- sput. 1 fiat. l .de Pasqua l. loco citato. Probatur quarto, intellectiis unicam habet rationema 6 Q-3TT Solum a bieginis posset instari. ens non mi vitium somralem obiecti ad aequati , quae in ornitibus inadae. IOU- cum, sed analogum : ergo non habet unum conceptum quatis reperitur ; sed haec esse non potest nisi ens ; ergo
formalem. conseqtientia pmbatum sui a ratio analogi non ens ut sic dicit unum conceptum obiecturum.maior patet est una sed multiplex: quia primatio dicitur,& pmptae de per similitudinem ad c teras potentias. minor pro ratui rprincipali analogato, secundario δc improprie. de c eris: quia hoc obieetiun adaequatinn, non est cibstantia, non consequenter illa ratio non potest unico conceptu exhau- accidens,de sc de cineris entibus particularibus &e. quiariti: ergo conceptus se alis entis non est unus. Respon- alioquin non nisi substantia, vel accidens, vel illa entia at deo quidquid sit de anteced. de quo infra, negando con- tingi possent, cum nulla potentia serii possit extra sim secuentia, quia ut notat Suar erorum. I; . ex D.Thom. is l. obieriunxergo non remanet,quod aliud esse milit,quin, dist. i varis'. s. art. I. ad primum dantur aliqua analogata ens ut sic. attributionis, quae significant Mimam non Plom in pri- Sed contra in statur primo rergo decem prima generamo analogato , sed in omnibus t & huiux generis esset non essent primo diuersa: quia in aliquo communi comens, si essi: t analogum: unde illa ratio emis in omnibus uenirent . contra Aristotel. q. P0s . q. respondeo ne- existens, per Oinnes entis sipnificata eicti una. unicoque gando consequentiam; quia Aristotel. per Iu diuersa in
conceptu posset representari. -
An dicat unum conceptum obiectuum.
Quaestio Secunda. Q TIdein auctores, qui supra negauerunt virum conceptum
. sominem enti, negant etiam ei unum obiectivum, vitelligit de illa diuersitate, qua disserunt ali sua, tanquam prinia genera dicentia certos inodos essEndi: ad quod noosticit quod conueniant in ratione communientis. fusius
Instatui secundo,ens est idem cum suis inferioribus: e go non habet unum conceptum obiectivum resi ondeo negando anteced. ιxplicite, & formaliter: quia em vi sic.
84쪽
ga maestiones variae Metaphysicae.
non dicit ex plicite,quod dicit nec substantia, nec accides. ut magis patebit quast. sequenti.
Instat ut tertio . ex Ariit t. . Mers. cap. 1. ubi videtur velle eodem modo ens dici de priuationiblis . negati ni
bus, Ecc. ac de aliis entibus; seu priuationi, & enti postiuo nihil potest esse commune ; ergo neque e teris emidias : ergo ens non dicit unum conceptum obiecti uia . . Respondeo, Aristot. ibi tantum docere, omnia entia dicipet ordinem ad unum, sicut omnia sana pet ordinem ad vitam Gitatem; & ideo spectare omnia entia ad una
icientiam, siciu ad varam silentiam, omnia sana reducuntur. hoc autem non est contra nos. alia argumen. adduci
possunt; sed quoniam tangunt quaestio. sequentes primo illae soluenda. Instat ut tertio, substantia non est subi intia , subest Quomodo conceptas obiectutis emis praemiavi ab inseris, bas. v siro Tema Minandum prurio cum quaeritur, quomodo concep-ὼ tus entis pit indat ab insetioribus, de duplica Irς cisione polle esse quaesi primo de prccisione reali; an scili,cet ante Opus liuellectus ensa ut sic pi scindat a patetici latibus ei bias. Secundo de praecisione secundum ra
Ni laudum sicundo, precisionem secundum rationem
duplicem esse adaequatarii,& madaequatam. adaequata est cum conceptus duo, prout subsuiu abstia tioni, se mutuo
excludunt, nec in incem continentur, neque explicit , ii C ae implicite in Hicquata cum iri,n omnino se excludunt,
oe si vitus ab alio prcs indat, lad aliquo pacto invicem in cluduntur ἰ de cum possit esse,quod unus conceptus nullo pacto alium contineat,& si aliquo modo ab illo contineatur, si, quod pruciso aliquando potest esse adaequata, ex parte vinus conceptus, ct ii si nudaequata ex parte alte.
Prima iicluso. neepius obiectivus entis non ab- Mahit a conceptibus inseri tum secundum rein, est con . ita Scotum Scotistas, qui dicuntur docuisse, ante intellectit m ens x t sic distingui ex natura rei, ab inferioribus; sed distinato ex natura rei secundum ipsos videtur maior distinctione per intellectum, consequenter realis . est ta
s A. 2. probatur primo in latiora entu sumpta secundum suam sotinatissimam rationem non excludunt ensiemo a partet ei nulla est distinctio anteced. probatur, quia illa tm listima latio ei ens; alioquin non contradii ingueretur anihilo, nec contradiltinguitur nasi per ens . consequentia etiam piobatur; quia dii immo ponit membra,supra quae cadit, unum extra aliud.
8a probatus secundo, sormalitas entis , de talis entis sun.
dantur ita eadem entitate, immo sunt ipsemet emitas; ergo ante opus intellechis non distinguuntur. antecedens
etiam ab ipsis Scotistis admittitur ; alioquin esset distin
cito entitativa, non solitialis ex natura rei. consequentia
probatur. distinctio ante opus intellectas distingi ut quod
. habet entitatem, ita ut distinctio cadat supra eniitatem,
i eius, quod ab alio distinguitur: distinguit enim aliquid
reale, ergo i in alitas entis,& talis entis,s eandem dicunt litatem,non distinguuntur a parte rei; quia non hisci, quo distinguantur. Sed comta hanc conclusionem instatur primo , ratioentis eadem est in intellectu, quae in te, sed in uitellectu
non est ratio substantiae,acciden as, . ergo neque a pari te iei; ergo distinguitur . spondeo esse eandem rati nem entis , sed diuersa modo; quia a parte rei est contraeta per laticines in seriorum: in intellectu, cuius est con capere distincta etiam, quae rion sunt. est sine contractione Instat ut secundo, ratio eratis est separabilis, a rationi bus inseriorum ergo est distancta. reipondeo negan do anteced. quia tali O entis , prout est a parte rei in sub stamia . non est se palabilis; quia ut sc dicite te substan
itiam; est quidem separabilis ratio emis ut sic, ut stat subintellectu: quia potest competere etiam accidenti , sed itine non est sumet e rationem entis a parte rei, qu modoc dis et procedere argu . quoties enim est sermo dὰ illa
a parte rei , semper sermo cadit supra illam contractarid. uod est dicere supra interiora.
ens, sed alia ratione: ergo ratio substantiae . & entis singuuntur. cum diuerios esse s sol males prestent. r spondeo a parte rei, quo est en Mest etiam substantia; non vero per intellectiim: quia ens, ut stat sub intellectit tam tum , dicit rationem communem entis, non contractam, quo pacto non est substantia formaliter , sed nune non est sermo de re a patre rei, quod debet intendere argum
ut uno verbo alia argumen. comprehendam, quae videri
possimi apud Suarer disp.r. sea. 3 m. iti aduerto, aliud eis e loqui de ente, ut stat sub precisione intellemis, ut se enim cum sit quid commune, dicat respe bim ad omnii, in seriora per ciuae,dum contrahitur, secum fere quidquid ei erat essentiate; neque dum per unum contrahitur, impediritu, quin possit etiam esse in alio; immo debet prointer suam communitatem, & quia non nisi inadaeculate in quolibet infeliciti secit sini sumpto contrahitur; ec aliud ut sunt a parte tei: quia ut se dicitur lain contiacuum; quo pacto omnino immergitur entitati rei , 5 cum illa conuenitur. sere omnia argumenta, ut etiam Suarez ad uertit, peccant in aequivocando ab uno statu ad alium. Secunda conclusio. conceptus entis.quantum est ex se, abstrahit adaequata, a conceptu inseriorum. censetur ab aliquibus apud PMqualis p. - . contra Dii Thomi .parte qu si is .cT quasta. ae potentia. est quidem contra Alexan. Plut . Fer. Aureolum,& alios quam plures; con- sotinis tamen Scoto. Antonio Andreae. Gnisibus ScCt. lniesto,& aliis apud eundem iis . .Probatur primis conceptus obiectivus entis proicaturaum de substantia,tum de accidente; ergo est adaquare precisus. anteced. patet. consequentia probatur, quia si ratio inseriorum contine retur in conceptu entis, ergo dum prςdicatur ratio emis
de substantia vel de ac dente . aliquid substantiae dicere. tur de accidente de aliquid accidentis de substantia quod est salsum 1 ergo est adaequato precisus.
Dices. utramque rata nem substantiae , de accidentis 3
inuolui in conceptu entis, & cum p dicatur de substantia, praedicari tantum secundum rationem substantiae in. cluse . sed contra id. quod pridicatur . est ille conceptus obiectivus, ut subest prpilioni: ergo si ut se, in oluit v.
tranaque rationem, secundam utramque predicaretur.
Confirmatur, quia sicut cum ' dicatur homo de Petro praedicatur etiam implicite animal, & rationale: quia conceptus hominis implicite inuoluit animal, de rationa te ita esset de conceptu eniis, si inuolueret substantia ,
Probatur secundo,conceptus substantiae, & accidentis, non sunt lationes simplices; ergo conceptus obiectiunsentis est a quate praecisiis. antecedens probatur, quia ratio substantiae est contracti ita, de per ipsam distinguitur
substantia ab accidente, cum in ratione entis conileniant. consequentia pristatur. intellectus potest hanc lationem uniuein alissimam emis separare, illam tantum concipiendo. sed haec est conceptus obiectivus entis: ergo con 'tus obiectauus entis est adaequale praecisus .
Confirmatur, quia s conceptim obiecilinas entis non esset adaequale praecisus. inuolueret rationes inferiorum ;sed eo ipso quod concipitur i auo entis cum ratione inferiorum est ratio eotic determinali, et go ratio entis vi siepeliacie, SI adaequato abstrahit. Tertia conesium. conceptus obiectivus inseriorum. Ide latis est trum mitia quate prccitus a conceptu obiecit ii inta s. est Pas luat. eodem locos A. s. emis est i Probatur pruno , in conceptu proptio inferiorum remanet implicitd ratio entis: ergo non distinguuntur . nisi
in adaequate. consequentia patet ex notis. anteced. pr
batur primo, 'uia inseriora secudum propriam rarionem
distinguunt ut a nihilo : ergo inuoluunt rationem entis, quia imum ens distinguatur a nihilo. Probatur secundo, cum duo conceptus adaequale prpscindunt ad inuicem, possunt mutuo negati; non se accodit inter conceptum enus ,& inferiorum : ergo. maior probatur e quia propter adaequatam praecisonem valet rationalitas non est an maluas, di iuri, , sicut adaequati distinctio seci danum ponit, ut realitei unum possit de alio negati : ita adaquata disi uictio secundibili rati,nem , ut unus conceptus possit de alio negati . mancit
probatur : quia non valit talio substantia ut sc notia stens
85쪽
Quaest IV. De contractione Entis. 8,
prccisione adhuc remanete ens. iuilicet si concipiantui emn primo itu nMgis vivum si contrahitur ergo ἰi
mieri, Nisi quod interiora non presecitavi' adaequa E ab
deri contra instatur primo , ratio contra tiua est eris: sonora Dotest contrahere; quin idem contrahat se ip-- I. dens ratio. quia contrahit se tomodo non dicit en . M H mn GDIM . ex quo pater idem ratio contractiva est en, imo esse iu
ratione huius diuersitatis negatur consequentia'.quia cuin di
ens non sibi intrinsece postulet alio, d ex interioribus; tio subitantiae abstitasti G a i c. '' i ' ' eo ipse quod concipitur prex isti, nec ullum ex ilii V ν implicue, nec implacite; non sic inferiora ut dixi hae erim ci h. 'in ine n pnus, scd ii mus . pro quia aduertendum diitinctionem secundum non dieem, iid. cibi iii 'itari Ah '' - 'M MConceptus, non cine, sicut distinctio realis: quia si unum ,b elue o aho e. 'φ'
extremunt adaequare ab alio distinguitur, & llud ab illo: nem eis dii si si emi,
at cum distinctio per conceptus,dicar taruum conceptio- quod iann accidit in ceteris rationibus --e 'Dςm vi tu i non e nceptia aliis, potest vi uin ira se habere duia em .st i is se, δε--- - m in 'i' ad aliud,Vt non inuoluatur,duin concipitur,quia non sibi non se eeteri tali hi '' '' '
intrinsectam , utpote in disserens ad plura, licet aliud.ic. Ii, i
vera non possit sine illo concipi , cluia illud tibi asciscit, fundamento niti imur. v ut apud mini Traia tanquam intrinsecunt; & ideo potest contingere precisio ubi cum nati a mino -- eueriit e iam Pasqual.μα. L. 3M u. i. alia argumenta astetit ara. i. si uent sed tangunt quaest. sequentes ideo differo.
Π m est quid transcendens: limbibitum in omnibus, Etri Ea d zum α' M. i' R9o 387 H iux ei tesse, ut dicebmus; si igitur, ut sic dicit I
I virum conceptum obiectilium, dissiculta, est, per quid , 5 forniam, ita et realitatena, & eanden Iernomenem quomodo contraliatur ab inferioribus : Quia ratio con- ut sic, significatam, qua ratione ens ii eo est ei ae in ita uisa debet esse extranea contrahibita, alioquin idem. Mocum, cuius est tantuin nomen commune dubitura m- contraheretie apsun; at cum qualibet ratio contia uiua, ouam est. an Orodieeitii A . - ' 'ieoim inuod est quid reale, sitem, non videtur imiseens ggice est S. I)asqual. diis. I7.qua varias sententias afferiint.& nnpu- multi ex recentioribus Foni. i.nsetapi, et O r. iu i e nant.&propriam adiicii int illa tamen Suarer efficacisi Suarer,disi. ι 1 O. 1. Aubetita ita e pNotandum primo contractioneni. de qua est sermo, faliud non dicere, nisi unum conceptum per additionem
metaph. omnino contradistincta a 1isterentia eoninaei praestuulunt; sed inadaequatὰ ex parte va, citiusmodi monestens, quod iii bibitur in omni, stat ua , propter implicitam inclusonem emis. nim dimerentiis; per quod tamen non italatur. quin, nisi aliud o o ta- 'ς' Q nimbitur ad inferiora per eon. et 88 iapi in ipsi xxv q iod conce tu insert ' iuucwlim, quia clicat unum concepturra aequc ab omnibus a undi ni explicud. Probatur ad hoc , Vinat haec com participatum, in quo consistit ratic nivoca. metaph. G ut ue coli- mrfecte ab inlat ab inferiori tuis conuali mira. eir ceptu ed potest iacri .erilo. Maa I Patet ea notis. minor requiritur ad genus: quia ut bene aduertit Pasiniat mi iprobatur. conceptus subitantia secundum id, quod dicit -- .liae duae rar es sunt separabiles imam petiti deriplicite est exua rationem maris, ID Fleat illi coniun- bet dicere vitam naturam completam inchoamentiam ali ei, cicon poni; sed ratio enti ei irati uniuerealissis is, cuius naturae deterii alae,qiuviat etiam praescindit ab
86쪽
dq QS stiones variae Metaphys e.
ea, quam dicit ut Matio. igitur per hoc, quod ens nransit genus non illico sequitur,quod non sit univocum, nisi aliud obstet. hoe supposito.
Notandum piutio, cum omnia in seriora entis intrin s ce participent rationem eniti, quia intrinsece contiadi uinguuntur a nihilo, ens non mile esse ex illis analogis qitie dicunt rmam tantum in primo analogato, quae etiaaequivoca appellantur Od dubium est, an sit ex illis , quae ct si dicunt formam in omnibus analogatis, tamen alia forma participatur uaaequali er, cum ordine, diue ista te, seu vi dicunt cum proportione.
Notanduin secundo , eos posse dupliciter confiderari
primo secundum rationem villaiertilissimam entis, δe ali. illaetissime. Secundo ut dicit modum essendi, vi se in communi. Primo modici dieit tantam rarionem , secim dam quam contrada ungui tui a nihilo. Secundo modo dicit etiam ration in qua aliquid habet esse his notaris Prima concisisci. ens precisissimos inpluin pt dicatur de institor bus uniuήρ. probatur primo,ens dicit unum concept im persedi unum ex dictis ; ergo dicitur vinum cerat Recedens ex ante dictas patet. consequentia probatur : quia si est perseeio vnust ergo eodem modo patetici-r atur ab omnibus alio ilia,si aliquid diceret in viro, quod Dan in alio, non esset periectὸ unus: ergo est univocus, ilia sola inaequalitas adicit viai uocationi. Respondet Suate Eselfio. r. citata num. 1 f. conceptum eiu is prius inueniri in substantia, lulm in accidente: quia in aecidente est dependenter a substantia ' ideo non di .m vni uoce . sed contra, quia ratio entis, cum si in se ipsium, nullam includit diuersitatem; alioquin non esset v te vita; ideo non potest inaequaliter participari per prius,
posterius , conrequenter quantum est ex conceptu eniatis Vt sie eodem modo descendit ad substantiam. ac ad ac cidens : ergo univocet quia univocatio licin tollitur, nisi per analogiam,quae non est ubi non est diuersias. Probatur secundo, quando inaequalitas prouenit ex rationibus innitati uis, seu coarctati uis, non tollitur vitium cati . vi patet in animali te spectu hominis, Leonis, M.
quod ideo dixit , ristotel. . phystex. 3 t. etiam sub pene
te uni uoco latere alii uocati em ; non tamen tollitur eius vianiocatio ; quia illa aequivocatio est ratione rati Num contrahentium ; sed sic est inente respectu inserit tum , ergo non tollitur Vira uocMR . minor riobatur: quia
sibilantia eu ens persectius, qualia accidens, quia eris per se; sed hoe habet non vi ens est, sed ut sebstantia, quae est
Dices, ens vise uiuolui , in ratione substantiae eonsequentet,si ratione substantiet est diuersias in ente etiam ratione entis est ipsa diuersitas. contra primo quia siquid probaret, probaret etiam accidens. & substantiam non
conuenire in ente, quia non conueniunt in ratione substantiae , Sc accidentis. Contra secundo qua a conceptus
substantiae secund)m quod dicit explieitEmnit diu et statem.non secundum rationem entis. quod est dicere secundum ratiovem limitatiuam; alioquii, accidetis in sabstantia non conuenirent in ente, quod nemo dieit. Probatur tertio,iatio entis est, & in substantia,& in a cidente : ergo est uni voca consequentia probatur: qui
quodlibet pi dicatiim dicit suam quidditatem, quae coimsistit in indiuisbili; ergo non potest patricipari nis aequaliter, sed hoc est ponere viai uocati nem; ergo; nec valeteilugiuna: rationem entis non dicere unam essentiani Iquia iam probauimus dicere unum conceptum obieeti
uum persecte unum,&c.alias rationes habet Pasqual1 D. a quo etiam allatas selegi. Secunda concluso . ens sumptum, ut dicit modum essendi . seu rationem limitativam dicitur analogies de suis inferioribus. Probatur, quia modus essendi habetur ex vi rationum
contrahentium,elgo vera conclusio.probatur consequemtia. quia omnes rationes contrahentes aliquo pacto con ueniunt chim determinat ens; sed non aeque determinant:
quia periectius in substantia olim per subsistat, quam maccidente, quod petit alteri inexistere; ergo inae aiialiter participatur ens, ut dicit modum essendi; ergo analogi ce omnia parent. 'Hie aduerto. quod aduertit etiaria I'a qual. D. I. 3 .ntim. a. qnod modus essendi ut sic non conceptum unum
maecasum p rauci est: quia modus ena deter minatum ad essendum; sed Qtim ae intelligitur detentii natum ad essedum , intelligitur determinatum ad cenum modum essendi i quia ideo determinatur ad essendum , quia habet talem modum; sed modus essendi, alius est inhibilantia , cum sit esse in se ab illo quem dicit accidens,
scilicet esse in alio r ergo non dicitur ustus conceptus prς cisus persecte unus, Sed contra primam conclusionem in statur primo, ensina qualiter participatur: quia prius dicitur de substantia, quam de accidenter ergo non est uni vocum . respondeo distinguendo anteced. ens piscisΘ, negatur cum sua prohaticine propter rationes allatas pro nostra sententia; ensinuoluens modum essendi, noditur anteced. Se hac di stitieti ne i linantur multa argumeta Thomistaruin, qu
tum aliqua asteti Fons Iectis. animo hae distitietione sau
aratur auel naristot. quoties dixit,ens dici analogice ut Metaph cap. 1. de alibi Instat ut secund an omnibus uni uocis datur ratio, quac nitentant,& ratio,qua disserant, sed hoc nequit astigia, ii in inseriolibus entis: quia illae etiam rationes , qtubus differre dicentur, sunt entia. Respondeo inferiora entis dicterre pet rationes contractivas,quae sunt entia, ita non quatenus entia faciunt disterre; sed quatenus pr cisὰ, &eκplicite dicunt rationem limitati uatia, quod ideo dicum tui se totis disset re r quia differunt secundam omne id,
quo non conueniunt, tanquam in transcendentali. Instatur tento,unum vniuocatum non includit aliquid in ratione uni voca, quod non includant cetera unium,ta: sed accidens quatenus ens dicit dependentiam ad sh,
stantiam ergo ens non est eis utatu um. hoc argum
qui fit a Fons respondeo distinguendo minorem , accudens quatenus ens ut sc egatur; quatenus eos determ natum ad modum essendi, conceditur. sed tali pacto, nee
per nos ens est viri vocum . ecce magnum argumentum
istillo nes lici solutum. alia argumenta videri possunt apud Passua l. sed adhibita allata distinctione , α quod
non omnis viri uocatio se constitutiva generis , ut in nostro supposito adnotauimus: sacile stiluentur. Quaeres quanam analogia ens inuoluens modum essem
di dieatur de inserioribus. ratio dissicultatis est quia anaialogia duplex est . alia dicitur attribptionis. alia propontionis. analogia proportionis est , cum aliqua serina per nonae spiris cata est in Imnibus analogatis, eum quadamia men proportione , qu5d ideo uno nomine signiscam
r. analogia attributionis est, cum Q a per nomen Ggnificata non inest necessario analogatis sed tantum primcipali, δe cetera eodem nomine appellantur per attributionem ad illud quod ideo dicuntur per attributionei adsermam extrinsecam. alij aliter explicant ut est vide
apud pons rict.6.de Pasqualin* n. modA respondeo meodem Pasquali g.ens contrae iam ad modum essendi dici analogice analogia proportionis , ,e etiam aliquo pacto attributionis. dacitur analogia 'roportionis, quae in hoe conssit , quod sicut modus essendi substantiae constituit
unam naturam completam per se subsistentem, ita modus essendi accidentis unam constituit naturam,sed tamen a
teti inexistentem, scilicet sil stantiae, de ei proportion
tur; ideo ad variationem si ibstantiae variatur etiam acciden saeum si eius a flectio. dicitur etiam ali suo pacto an logia per attributionem ad formam extrinsecam; quae se
potest explicari ; quod modus essendi accidentis sit ii-gnum quo nobis innotes it modus essendi substantia: sna quia est ciuiti saltem disposithia ad substantiam producendam; scut urina dicitur sana, quia est signum. medicina, quia causa sanitatis . vide Pasquat loco c. isto, de ideo Aristotel. entis analogiam nobis explicauit .Metaph. p. 2. exemplis fani, quod dicitur de medicina. urina, &e. De analogia aliqua ciximus primo anno in prima paret. intro E,A.cap. 3. ex dictis in hac,& prcced. quaest. Deducit ut contra scinum in i . dist. . quaest. 3. & alibi,& contra Scotissas etiam ultimas differentias, modos ecsendi δ: passiones entis in ridere ens, & de ipsis non ali ter ,e de e teris dici,quod docuit etiam Aristotel. . Meri
parte quaest. ἔ.art. . dc est communis. ratio est; quia si vhimae disserentia, de modi essendi sint contractivi eniisaan
qtiam quid postilium illud contrahunt, quia ad esse posititium contrahunt .pharibus apud Foris . Met.cap. 2.-. 3.
87쪽
Quaest. UI. De passionibus sinus.
A. M. 38. apud quos soluta habemur argument. Seoti, de vel latissimE ut dicit contradiiunctioneis a nihilo: Ed se Scotistarum. verum quidem est, quod ens sumptum in vi idem est ac Ens; vel sumitur strict , & tune sumitur pici
vel hi ; seu vi dicit exercitium exiliendi,non est alicui in- aliquo ente particulari, quo modo non est transcendens. trinsecum nisi Deo. sed de hoc non est ulla controuersia i3 pariter Res prorrie loquendo dicit aliquam naturam de sed tantum vi ens dicit realitatem, quo sensu amrmamus terminatam; quod ideo quae distinguuntur secundum de in quolibet reali includi. terminatas entitates, dicuntur distingui semiadum rem . quare non potest esse quid transcendens . addo nequo
m res habeat passiones; γοις quae o quid sinu.
uuaenio sexta. 6 Totandum . aliud esse loqui de passionibus proprie I, I IN dicit, ali iii, obiecti: aliud de attributis; nam ut
aliquid dieatut passio, necesse est aliquo modo a thbiecto diiunguatur realiter. Secundo consequenter si aliquid reale. Tettio ut cum subieraci conuertatur. Quatio ut non dieat in sua essentia ipsum subieetiam; at vero vi aliquid dicatur attributum , leu passio impropriὸ dicta sitis persectionem, appetibilitatem, utilitatem. intelligibilitatem, Ze stibilitatem esse transcendemia alia ab enumeratis ; quia persectio est idem,ac ens; appetibilitas,& vii
litas idem,quod bonum; scibilitas,& intelligibilitas idem
quod verum. Circa vero modum, quo liae passiones demonstrantura Metaphys de ente. Respondeo, quod quando demon. strat primam passionem, lumit pro medici descriptionementis. sc omne habens quiadita em es ν--; Em haberquid desissem. o Vnum; quando vero demonstrat alias eii si si aliquid inad quate ciuiceptium,consequens ipsum passiones sumere potest nro medio primam passionem . subiectum cuius dieitur passo seu est ipsa met res,qua se- ut supra, omne Vnum est Verum: Ens est unum . erga G.
cundum diuersas scirinalitates concipitur inadaequare, de ut passo concipitur posterior se ipsa, vi cocipitur per namdu subiecti . clatius apud Suareet disp.; se ii hoc notato. Prima concluso.ens non habet vetas passiones reales. est contra Scotum, de scotistas; est tamen cum D.Tlis. de communi apud Suareet eodem loco. probatur quia veret passiones debent tanquam quid reale distingui an enteis; sed quidquid eli reale imbibitur in ratione entis ; ergo
eris non potest hahere veras passiones. Secunda conriusio. ens habet attributa realia, quae ei competunt a patre rei. Probatur . ens a parte rei habet, vi non possit adaequale concipi; ergra vera conciusio. ant.
Probatur,quia ens ut dicit suam quidditatem,est intelligi hile; est inditu sum in se; est appetiti bile,&c.quae non res
sunt adaequat θ uno conceptu exhauriri . consequentia probatur; quia attributum reale aliud non est, nisi obiectum secundum quod concipitur seeundum aliquam for . malitatem , quae ei attribuitur, ut concipitur secundum
quidditatem, de intelligitur quidditate posterior.
Tertia conciusio. attributa entis sunt tantum tria, scilicet Vnum. Venim, Bonum. probatur per haec tria explicatur tota perseetio entis; ergo ens habet tantlim tres istas passiones. anteced. probatur,quia primo consderare possumus ipsumens tantum .quatenus dicit quidditatem; sed hoc non est passio; sed ipsi im ens . seu radix passionum . Secundo quatenus est indiuitum in se. Tertio quatenus
dicit respouum ad intellectiam.& potest intelligi. Qua to quatenus dicit respe bim ad appetitum , & potest appeti. Secundum explicatur per Vnum. Tertium per Ve- . Quartum per nonum . consequentia etiam probatur, quia atti ibuta sint , quatenus illis ina quate expli-eatur natura subiecti Q arta conclusio. ira passiones formaliter important, . pluribus apud Suareet disputatu. citata, de Hunia.
An rutis maeuidualis sit aliquid super additum naturae
RE eolenda. quae diximus in logica tra de uniuersali, qua λο. r. Omne quod existit a parte rei,ec ipse, quod .lU existit. esse aliquid singulate, de individuum ; quod latius probat Suarra disp. s et L i .de Hurtad . di p. pararer sses. i. neq; uniuersale existere a parie rei sed intellemi illud sormate concipiendo naturam. vi sic liciti ut singulare,& indiuiduam . modo quaerimus an id, per quod di .catur a parte rei natura mattiari, de fieri hae . de diciturhaeeeeitas seu differentia indiuidualis, sit at quid supei ad
ditum natui ae realiter . pro maiori explicatione
Notandum idem significare haec tria, individuum, mnum numero, & singulare . prout etiam in Logica innui mus t neque aliud ly ιnd Miduum importat quam negati nem ad posse diuidi in plura eiusdem iraturae indiuidua
lis; seu in plura, qua sint idem adaequare cum ipso: quod ideo quodlibet individuum describitur , rnuiti sim in se.
squa sa. i.caviori ies volunt rationem indiuidualem
esse diiserentiam quandam positivam ex natura rei disti metam, quae stiperadd. tur narii Secunda negat rationem indiuiduationis esse aliquid distinctum ab ipsa natura: ita Acham. Gab. Henr. Caiet. Hemeus,&alii apud Suarea di ut euaria se λισ. a. quos ipse sequitur,& Huit. disput. sset . 1. sequitur, etiam Pa'. vel tieetationem, vel denominationem extrinsecam; sun- discrepant tamen hi auctores ; nam aliqui volunt nil uldamentaliter vero aliquam postiuam persectionem entis . Probatur quo ad vitamque partem. quo ad primam; quia hae passiones s ,r liter nequeunt dieere aliquid p sitiuum, ab ente distinctiam, in quantum est ens; ergo cum non sint synon ima addent, vel neetationem, vel habitudinem ad aliquid extrinsecum: sic Vnum dicit negati nem diuisionis: Vetum denominationem extrinsecam per ordinem ad intellectitur: Bonum pariter denominationem extrinsecam per ordinem ad appetitum . probatur etiam quo ad secundam partem, quia alioquin hae passiones iiiii ira essent di postiumn autem quod important est ipsum mel ens, quod ex sua natura habet , ut negationem , de illas denominationes extrinsecas sui det.
ano Quinta concius a. inter distis passiones prima est v-
num. Secunda vertim. Tettia est donum . probatur, quia
unum est quid ab litium. cetera sunt respectiva, de absoluta sunt priora respectivis; et go unum dieitur pri ma ,
passio ; rursus bonitas suin datur in veritate; quia res h Na , quia veta; de appetitus supponit cognitionem; ergo verum erit prius, quam bonum: eraci vera conclusio. Quaeres an pictet Eras, Vnum, verum , Bonum, d tui allud transcendens. Respondeo negat iuθ cum Suareet . aisputario. rert a , festione secunda, de Pas litasgiis. alpuraιio. it. section/βxia, ratio est; quia Aliquid , de Res, de quibus videt ut dubium, non augent n a me ruri transtendentium enumeratorum; quia Aliquid sumitur, penitus addere rationem indiuiduationis naturς commi
ni; aliqui vero dicunt addere aliquid reale ; sed tantum ratione dictitatium. Vnica conciuso. ratio indiuiduationis non est aliquid reale superadditum naturae communi , a parte rei dii chram. Probatur ptimo seciusa hac haecceitate, quam sciperaddunt Scoti sita, adhuc natura a parte rei est singula
ris : ergo non datur haec haec iras. consequentia probrui ut i quia singularitas habetur sine illa haecceitate . antee. probatur, seclusa illa haecceitate; vel illa natura Pauli, visup. existens est diuisa in entitate ab alia Petri; vel non. si
ptimum ergo singularis: quia singulate est quod est indi
uisum in se, diuisiim a quocunque alio. si secundum ma nifeste conuincitur erroris; quia entitas Petri potest cise Romae, Pauli vero Venetiis. quomodo eadem realiter pquia idem eisectus produceretur ab Omnibus. Probatur secundo, seclusa haecceitate natura terminat proditistionem , ergo est singulatis ,&indiuidua consequentia probatur quia quaelibet productio, utpote singularis tendit ad terminum singularem
Probatur tertio, si natura Pauli,& Petri sunt distinctae, de diuersae secundum entitatem , ut dicebamus in prima probat. i. sunt indiuiduae,& singulates: s non sunt, sed eadem entitas in utroque, etiam est singularis: probatur; de si per nae Diuuit realiter distinguantur.& participent
eandem omnino naturam , non tamen dicitur natiir
88쪽
Q ivstiones variae Metaphysica
communis pi ptis neque Una verratis. Immo maxime Dia- ά ot cum primo, Iuc non quaeri Ue principio inui . .
gularissima; ergo. omitto quod darer uru niueitae, par- duationis extrinie , vi de accidetitibus, quae rem indi 'te rei, quod in Logica improbauimns , & alias ratim uid in signiticam sup num, neque de ei lectivo, ines , quae videri possum apud Suarea,& Hul ladus , Iocis licet agente, quod rem indiuiduam producit, seu qliaest. citatu . est de piiticipio Durinseco, & formati, per quod res la Sed eontra in statur primo ex Aristote l. tertia de an ma het, vi sit hae. capite quarto, quod aliud magnitudo, allud magnitudinis Notandum secundo, quaestio. esse posse, & physes, deesse ;Lilicet aliud natura vi se, aliud daisere tuta indaui- metaphysice. Primo modo dicit id, quo a parte rei tesdualis te spondeo, ad hoc sitscere distinctionem rati, est una a de est fundamentum, a quo sumitur dissetentiani de ut alius sit c epius estentiae,aluis naturae. per quod indiuidualis metaphysice uationes enim metaphvscae ab patet etiam ad illa, quod essentia delimatur, i ta detinita aliquo physico desumum ut , ut alibi diximus. Meundo ratione indiuiduaticinis: quod scientia sit,de es lentia,non modo dicit ratacinem illam sormalem metaphysco , per 'de indiuiduo: quod proprietates competant tantum na- quam concipimus precise specificam rationem coarctatiturae non indiuiduo. ad esse ii nuduam. his notatis. - - Inliatur secundo,essentia sunt aeternae, non ratio indi- Prima conclusio. Materia signata non est principium H Uia uiduationis ; ergo distinguuntur. respondeo distingueam indiuiduationis. Probatur primo , quia quocunque m do antecedens, essentiae sunt aeternae, quia ad emi cenia, do pranam rem indiuiduata per materam . peto mate ita negat ut antecedens' quo ad connexionem prmicatorum illa signata quocunque modo intelligatur, est ne indiui-elleluialium, conceditur antecedens,ut alibi onimus; sed duat utique ; ergo, vel per se ipsam, vel per aliud: si pernegatur consequentia,quia ex hoc non inscitur dastanctio aliud. rursus de illo quaeram, pet quid indiuiduetur ; &I parte rei inter naturam existentem, & iationem indiui- sic dabitur procelliis in infinitum. si per se ipsam, cur non duaticinas de quo qua itionem mouimus . etiam qualibet entitas potest per se ipsam indiuiduari a1nstatur temo , natura a parte rea est una una tale set Probatur secundo, vel materia vicit quantitatem, seu nati; indi induationes vero plures; ergo. Respondeo 1 habitudinem ad illam, ut se in communi; vel dieit talem Uparte rei naturam esse unam unitate socinali aliud notia quantitatem, seu talem liabitudinem ad illam talem : si siqnificare, nisi quod intellectias habeat fundamentum primo modo materia est indissetens ad quanacunque illam concipiendi absque differentiis individualibus, pet formam, & ad quodcunque compositum: ergo non po- quam conceptionem ei tribuit unitatem formalem ; uni- test dare unitatem numericam. bi secundo modo; ergoras enim sotinalis est unitas rationis, ut diximus ιν ad. de non remaneret eadem materia sub omnibus formis , Munitieu a. quatio. terrιa, ex quo non sequitur distingui , in quocunque composito: quia Omnes Ginis , & om parte rei ab indiuiduatione : quia non datur a parte rei rasa comi sua distinguuntur numero , quod est contra naee natura existens cum hae unitate sotmali. Aristotel. qui ideo dixit materiam in generabilem, ct in instatui quarto, haecceitas se habet tanquam actus re- corruptibilem: quia eadem numero in omni composito
spectu naturaei ergo. Confirmatur, quia ii essent ident, perseuerat. etiam differentia indiuidualis Petti, & Pauli essent idem: Confirmatur quia in his, quae carent materia, ut intel- quia quae sunt eadem uni tetrio sunt eadem inter se . Ad ligentiae non adest ei indiuiditatio; quod est penitus a ve- argumentum respondera , esse actum Metaphvsicae . qui ro alienum t in Theolog. trach. de Angelis ; si vero in il
Q r- u. a lis potest aissignara indiuiduativius principium sine in terra,cur non in alijs'
Secunda conclusio. Forma non est principium phy- sciam indiuiditationis. Probatur primo , vel esset tale
non est distinctus , nis seciundam diuetios conceptus ad
Confitiuaticinem negatur assurriptu ira, ad probationem, quae sunt eadem uni uni rei singulari, esse idem inter se
sed sic non est in casu nostro.
lnstatur quinto, sequeretur. quod natura esset diuisa iespeetii materiae, vel respectu composti. neutium diciseeundum essentiatu : immo ouod includeret intrinsece potest, ergo. maior paret,quia non apparet cui alieti da-diiseientia n indiuidualem. ad primum negatur sequela; re possit unitatem numericam. Minor probatur : qui sed Gluna sequitur eadem praedicata essentialia ianuali in matella supponitur stitem in ptioritate naturae 1 rma, pluribus entitatibus distinctis a sed hoc non est absuti consequenter supponitur indiuidua; p ter quam quo, dum . immo necessatium, cum essentia ut sc sit uniueisa - in qualibet generatione mutaretur indiuiduatio materiaelis. ad secundum sequi tantum , quod entitatiue identa item compositum aeque coalescit a materia, ac a formata ;sint a parte rei natura , ratio indiuiduaticanas, quod ergo s materia habet propriam unitatem indiuidui illam conceditur; non autem natura ut se, secundum suum communicabit composio. conceptum Obemuram , quia vi se abstrahit , nec ut sc Probatur secundo. Si a forma esset unitas numerita existit a parie rei, dic. Glutiones ad lio , & alia argim materiae, vel compositi; & si corpus Petri tolleretur sal menta patebunt si te legatur q ia ι D tertia carata tristi. ua eadem scrina . & aliud sussilueret ut, dicet et ut identa
ae ciersati. corpus, de idem indi duum i sed hoc est falsum ι ergo. Sequela probatur: quia esset idem constitutivum vnitatis Guianum sit principium indimiduarioris in omni re. numericae . Mincii probatur e quia materia est deessen-
uaestio Octaua. tia ex dictis 'i non es et autem eadem materia, quae primo. quod ideo in resurrectione restitii tui idem penatus cor-TRactant hanc quaestione diffuse fons quinta Meta- pus, ut salvetur perfecta identatas. phnica eapite sexta a quaestionι prima usque ad se Tertia concluso. Existentia actualis non dat viiii
tam buater a putatio quinta secta one tertia χqMe ad ta- rem numericam, contra tetriam sententiam: primatur in uam. Hurtadu, in Metaphysic. d ptitarιο. quarta ,sectione diiuditatio supiκ nit esse rei. quod indiuiduetur, sed esse Dinta eLalii apud istos: apud qu. s rei dicit exictentiam : ergo existemia ibria aliter non es Pruna sententia circumeritur tanquam Aristote l. plu- principium indiuiduaticam s. approbo quidem quod dicitribus in locis. Dni. Thom. Caietan. Capreol. Feriar.& Pasqualig existentiam esse radicem litis mi duationis quia omnium Thomist. quae vult materiam signatam esse prin- esse indiuiduitin fundatur in elle rei, vicinaus actus reicipium indiuiduationis nomine materiae se natae intel- est existentia.
ligentes ; alii materiam cum quantitare alis eandemia Quarta concluso. Principium indiuiduationis physi- materiam tantum cum ordine ad talem qualitateira eἰ iam cum, in omnibus rebus est propria emis : atque adeo a lecti i dispositi inibus; alii alio ira ado. dii eientia indiuidualis sui amentaliter . de physce non Secunda sententia. docet principium indiuiduationis est quid distinctum ab entitate iei, quae indiuiduatuci sed esse ipsim mimam, ita Auen paces, Avicenna, Tmarata, de alii. Tertia sententia dcicet rex indiuiditati per existentiam.
vlit ma sententia dicit, res indiuiduam per se ivsas. ita en, tale. cuius passo est esse tale unum, consequenter in- Aureol. Durandus. sonsto. Suareet Huit data, de alii diuisum iustasi uisum ac uocunq; alio. consequentia prinapud eoi lem quos ipsi sequuntur. Pro solutione. hatur, quia mi id indiuaduatur, per quod ies constatuatu Iindi- est ipsamet entitas. Probat ut primo, haec concluso per
exclusionem c erarum sente uia m.
Probatur secrando, qualibet res,pracis , quocunque distines,, est indiuisa in se, si uita a quocunque alior ergo per propria mentitaren indiuiduatiar.ant. probatur: quia est,
89쪽
indiuila in Gala diuise , quocunque alio: non enim aliud dicit elle indiuidi in . Confirmatur quia passiones emanant ab essetalia ; ergor esse invi a licet indiuiduam eii ab ipsi realitate, cu ius eii passio seu attributum. Quinta concluso. res indiuiduantur metaphys pet ali. x P uid potitii tum uiadaeqtiatd conceptum.p batur, quo ad
I Dentitas unitas quaedam est ex Ariffs.Metaph. rex. Is.& sicut unitati opponitur multitudo , ita identitati d illinctio ; cum igitur in pricedentibus egerim de unitate transcendentali .de una rate numerica in logicis de uni tmptiniam parienv aura prima sedi q titudine acitam remaneat; tute post unitaten de idemi' ierentiaen indiuidualen ,li p ' p . - ostendum, antequam ulterius progrediamus i ta quia
communi; crgo cit eadein entitas, quae secundum unum conceptum eli natura communis coires ibi is, secundum alium elidisserentia indiuidualis, seu ratio metaphys m- diuidualis contrahens illam naturam, de reddens indiui.
scripsi. Quoniam vero est materia adeo vatio Doctori sensu, & diuicultatibus implicii
ex natura rea, ut quain. prece m. Quod ei reale stila raticine distingui, quia ly rat M. non cadit supra rem additam , sed supra modum additionis. Harius apud eundem rutarer . N m. t 6. Sed contra uuam cΘnclusionem instatur primo materia est principium multiplicationis, & disti lictionis ; et L O nrehet unitatem numericam . Respondeo respectu rerum mMerialium, elle occasionem di uictionis, quia res materiales pendent a materia, consequenter non pomuit. multiplicari nisi multiplicetur etiam materia, non ta nen
nitis: haec sunt distinctio realis, naodalis. Ex natui rei. virtualis. Rationis ratiocinantis. Rationis rati cinatae . & praeter solitum hanc suaestionen, in tot articulos s.cabo quot sunt genera disti actionum gratia meth . di sacilioris.
De Disin e Artu. Primus. Distinctio realis potest appellari omnis distinctio quae .
non est per opus intellectus, quo sensu omnem di- .uinctionem reduxerunt ad dili incit nena realem , A ritionis. Timmi Nominales, i tauit Pasqual. disp.
anteee deii. si intelligauir de materia px x pi qui δ md ': m, iei lucere voluimus . vi secit duum fit indiuisum in plura , quae sint idem per totam
suana entitatem,quae aeque est a formarac a materia.neque obstat quod iamia pet ita nat, incommunii abilis, qiua recepta in materia; quia non est ad rem,m,ii eit de loc communicabilitate, sed dealta , qua res enitiduus a in se ipsa, diu is a quocunque alio, quam sorma non ri . habet ex eo quod in materia recipiatur contra illam conclusionem rideri pintulit , aduertunt buareet vi Hurtia. non siim alicuius roboris Quo ad auctor. Aristotel. de D. Tl in. videtur eorum
609 mens .adeo clara, ut nullo pacto exponi possit: quod ideo Thom sed vi aduertit Suareet, Om. 3 i ς 2:
Aristot & D. Thom. cum negauerint Angelos posse multiplicari specie, eo quod carebam materia , aqua consequenter volunt desuini Omnem rationem distinctionis m- diuidirilis in eadem specie, Contra quartam conclusionem instatur. accidens ira
constitit riuo propriae'indiuiduarionis. sui ius apud si ' Contra quintam conclusionem instariit . indiuiduae in
spondeo, indiuidua non comaenite in aliqua ratione ne
cunda uitentis ire. Alio modo respondet Suareas Mist. i.
diiudentia magis proxima reducete volumus , ut secit etiam Huriad. AMetaph. dii t.6 Iec t. t. ta ratio est aperta. quia res, a qua distinctio dicitur Icalis, in toto suo ii eo rede notat quamculique rationem realem , quae a parte rei independenter ab intellectu reperatur, et g etiam illa distinctio dicetur realis, quae a Patre rei ciis absque opere intellectus. /Quia tamen ea, quae a parte rei habent alietatem, non eodeni odost habent, lacium est,ut varia distinctionum genera a parte rei recognoscant ir a I litiosi phis , α , Theologis, maximὰ recentioribus Varijs nominibus appellata. ut benE Auerea ita Phil listu's. sera. 8 &vitat dictinctionem realem prolatam sine addito, intelligatur dic tinctii, realis omnium maxima , qua res persecte ita ad initicen distinguantur , ut ab inuicem se excludant; identificatuae quoad entitatem . stilicet, quodentitas v-ntu, non si ei xas alterius ut Petrus & Paulus calamus,& charta δε se de coeris, quod ideo salet etiam appellar distinitio mare. Talem da dieit Suare. stinctio retare. Talem dati di tinctionem nulla opus probati ne , ut is icit suare. Metaph.d D .se . . time petientia rerum liaud salsa magistra piae oculis mille proponat res , entitatiue non sunt identificatae et neque vitiis potest ire periri adera mente captus, quod hoc valeat negate ; ali quin dare coget ut, se e A inum ; si realiter non dii in 'uitur ab illo . Tota dii scultas in assignando aliquo similiaci certo,quo intellectus utendo, pWsto dignoster e pos sit, quaenam realiter irgo se disti gummir : quod sile multa,& plurima ex multo doctorum penit rei mimi Nuarea seci. r. Auersis modo ad ea Ilicandum. Pasclini. abput.
Sed omitiis omnibus r quia insulscientia, ut pole non uniuersalia pro omni distinctione soli dignostenda ; illud assim, i, quod sere omnes ex Aristotel. I. Tot artim , cap. i. loco i s. lent assignare: Milicet cuotiescunq; at uita ita se habent,quod mutuo separati pollunt in separata existe te vel si item unumno inextitit alterii addunt Auer sa, & Pasquali sin illa realiter distinguuntur co erum ne queat id ose , si de duabus rebus unanum; potest esse
it id de, de no elle si de duabus rebus unaquaeq; rise, pereunte alia vel una no est in alia equitur,quod fit illa alioquin esset,& non essen. ideo dixit Arist. lus
90쪽
83 Quaestiones variae Metaphysicae.
Mi plura si pus abest sine altera ectati erit idem. Hoe stinctam ab entitate rei modificatae; neq; propri8 dici possgnum tali modo explicatum ei optimum, de uniuetiale sunt duo entiaine ire duas habere ei nos; ins iano mci pro omni distinctione reali; nulla enim res est quae non do intelligantur, 1 licet quod res absolute, de modus ip-dillangitatur ab alia,si non est in illa,quamuis nequeat exi sus dicant distantiam raraonem realem aliquo modo. sere sine illa; vel possit existere separata r sicque evanes Quo ad signa, unicum signum concedunt omnes; stili- cum inllantiae Fonsecae, s Metapo. cv. s.qua l. 6.IA . i. cet quoties aliqua duo ita la habent, ut virum possit sepa- qcontra hoc signum ilicet una persona Diuina nequeat exi, ratum existere sine alio, non vice verta quod nequit perstere sine alia; item creaturae sine Deo, unum relatauunia vllam potentiam existere separatum, est modus, aliud est
sine altero; tamen nostrum signum ostendit esse distincta res. Hoc signum nullum est et in sententia Ouiedi quod tamen admittit j ii entia, qua habent propiam, di distinctam entitatem,possent esse modii quia unumquodq; ex. tremorum conseruati posset existens sine alio;consequem ter non esset modus de quo nostrum signum.
De Dininctione erram arei. Artu. V. realiter; quia mutilo non inexistunt: sed habent existen ruam separatam.
. 1 Solum hoc signum posset videri parum utile :quia cum' o multa distinguantur realiter , quae tamen nequeunt conseruati leparata ; nisi de Dei potentia, ut accidentia a subiectis, lorina materialis a materia , per illud nequamus
cognoscere omnia , quae realiter dutinguuntur. Fateor
hoc signum hanc pati dissiduitatem ; tamen nobis estris, quod quoties aliqua ita separantur, distinguantur vetii, de reali distinctione, ut signum sues iens esse dicatur.
H se disiinctio est satis famosa in cholis, eo quia petipsam conentur Scotistae explicare quana plui in ii siem, & dissicultates Sacia Theologiae. est Scoti tis i. ahi. 3.φ- Τ. , adsumtionem; quae vocatur ex natura rei , Tanto magis, quod signa epeta,quae asseruntur. de magis quia ante opus intellectus reperitur inter scrinalitates applobanti ir apud Palmali gumsect. r. stilicet, quod plures an eadem re adunatas. nine discinctionem etiam illa distinguamur tali distinctione , quae habent produ- iormalem multoties eam appellant; maiorem dicunt o
ctiones, vel distinctas generationes in . -
vel distinctas existentias,& minus sunt suffcientia, minus viilia, de mes tibias premamut difficultatibus, vi attentε consideranti
patebit, cum Ieperiant tir quamplurima entia , quae videntur eadem productione , vel generatione produci, de corruptione comui pi,& una indivisibili existentia esse, quae tamen uesedistinguuntur. Lege, qua distineni distinctione rationis, minorem omni distinctione re licita Scotus in i .d . a. qu. .s.seu sic restat. Paulo infra.
ex his coctaditur . quale per Scotturi liae distinctione distineuntur aliqua. quae licet sint realiter identificata,tan intelle tui rapiesentantur sub pluribus ratiotubus obi ctivis,quae ad inuicem a parte rei ita se habenti vi una non sit alia ; nec una in altera includatur , de quibus negant tibi oueit Pasquas Isa. cssasti, pensa, dit e,& hanc stim Scottile,immo ipsemet Scotus esse plura entia; sed me unitentiam sectatu . plures formalitates,seu realitates, seu conceptibilitates 'quidditates. vide Scotum d a. tica cit. immed iste ante
De Dictinctione Nodas . Mic. II. IA CEcundum genus distinctionis est distinctio incidaliso quae censetur talis. quando veriatur inter rem , de Dodum ipsius. Ad hoc autem , ut aliqua ratio realis stin us hae expostit. Primo, ut si aliquid positiuum . de
g. ad aretum .princip. Scio non deesse , qui velim cum Sa nano,ini ado Herrem alijs ab hac sententia surripere Scotum , dicentes, ipsem aliud noluisse pet suam dotiri. stionem rationis cum fundanagro a parnana, quam distinctionem rte rei . enim quid agere interpretem Scoti, si ipse apertissime se explicavit et erum Od quast. citara in prancipis reale. 5ecundo quod in sita et lentia, ἐς exilientia consti- vult antibuta diuina distingui distinetione precedete in. tutam deletinii et . & modificet. Tertii ut per ipsam ec tellectiam omni modo,& eam vocat ex parte iei, de quas . sentialiter hoc prestet, quia si essentialiter naturalis asse- . eis. tanquam domnus aliquid noui dicit . e preιώ elio aut delet minaii . Cuarto quod ita sit assixa rei quam cis metioris Ie naturam, & perGnalitatem diit uaguimodit cet,ut nequeat sine illa esse. Quinto tandem,quod distinctione pret dente omnem actum intellectus cieati, non habeat propriam emitatem ab entitate rei, quam a L S increati. scit diuinctam. Nec dicant predicti auctores,quod aliquando eam vo- . . AC uod autem dentur rationes reales a parte rei, quibus eant distinctionem rationis,seu virtualem, nam paulo in 'β Upredicia competant, copita sessionem, unionem, & alia ita breuiter dico,adeo se explicat, ut Gle sit elatius, ipsimhiuui nodi, & fatebere hane distinctionem. Etenim sis admittere diuinctionem a parte rei, aliam ab illa, quam . . so eii tario post tua, & realis modificat, & facit Petrum admittunt Thomista,&c teri Philosophi & Theologi rahabete statum sedendi. quem primo non habebat : hoc tionis ratiocinati na sic sin tam eam impugnat s. g. OG facit pei se ipsam , quia essetitialiter est determinatio ad tu ea sic ν stat. ad qu.Ceres nullus a nomistarum, aut talem statum: nequit intelligi sessio absque sedente i de ex alia schola. a stola Scoti dicet, attributa diuinal Attriti tandem aliud non est sessio, quam Petrum ita se habere , huta per Scotum distinguuntur hac distinctione, de ova in ordine ad corporis mationem, quod non primo, de agimusὶ esse plures realitates a parte rei ante Opus iiuelle- consequciatet non habet particularem enutatem. cius hae tamen ipse Scotus ponit 9.sed hic resar, saepius Per haec ostrae diximus, tequiri ad hoe, ut aliqua ratio etiato. Dies quoa mesentia Diuina adite actum in ellectus dicatur modus, rei excluditur primo sensu illorum , qui est ratiras. A. σ entitist R. s hae non es formaliter ilia. hanc distinctionem ad distinctionem rationis reduce- Videant modo pridici i metores, si si opus ulla glossa adbant, etenim modi sunt rationes reales, & positis. Se- permanum sensum attingendum Scori. dii qui ctincedunt eundo sensu illorum, qui re suetiebant illam appellare di- distinctionem viri ualem, vel rationis cum iundamento, itinctionem mediam; etenim non dicitur media . quasi adium at proposciones, quas Scotus in hac sua diuincti mediet aliquid inter ens reale, & ens rationis, sed quia , ne, dia manus, quod Scotus non inuexerit nouam disi non ed tes, quae habeat propriam entitatem distinctam, chicine. Videas etp .isit hahis resinae satete D.Th.nim de pet hoc tuta remanent aliqua argumenta , quaevi, quam voluisse in Deo talem distinesionem,& si distinetici dentur impugnare hanc distinctionem apud Suarea sect. non placet, placet sitiem gloriam probate si ibi ilium Prinmma de Pa italistus disputat. 1 .s tione toria. Tertio cipis,qui veritatis sudici incensus, non ntradicendi li-
exeluditur sensis illorum,qui cum tedo, M/taphse. hidine sui scotia Maledici aliqui impingunt 3 tali diu
contritie .ptincto quinto, volunt rationem re di compe- eiicine sch las suo acumine locupletavit. tere posse etiam elati,quod propiam habeat entitatem , ut Quoia ligna pro hac diuinctione cognostenda. Unicu Maracaloti afficienti immediate sibiectum: si enim modi sunt deduco ex eodem Scoto a s 8aruasti or. 6. is quast R.. . essentialiter determinationes actuales; si necessatio assis spondeo quoties aliqua. ita se habent, suod nequeunt te a-xae rebus, quas deierminant; si aliam non dioint ent ita. litet ullo pacto separati in tamen habet diuersas de dimimiem praeter entitatem rei modificatae, ut benξ Suarea, de Ias quidditates in definitiones, dis inguuntur ex natura Dasquali g. viique accidentia, ct substantia, quae propiam rei .seu sormaliter alat te rei sunt plures Q rivalitates , t habent entitatem, quae non necessario sunt in alio, modi meti te aliter identi notae propter quod habent distinctas esse nequeunt. Quarto excluditur sensus illorum, qui ex conceptibilitate de pollunt fundate cotradi sitici ionem. Postra sententia conantiat inferre rem . Ze mcisim esse . Haiie distinctionem excipe scotiuas δε viiii,vel alteriit. habentia disincias est entias. oc conse iuriit et seiecit nites Philosephi . de Theologi conantur a si holis distinctas entitates; eterum s non habent entitatem di. rioseribere quia pnilo phiae nil necesai iam, de alioquin