장음표시 사용
161쪽
nem , ut reprehensionem Petri in annum Claudii xii. reiiciendam arbitraretur. Septennium porro Antiochiae degisse Principem Apostolorum, functumque episcopatu fuisse; cumque cathedras occupare nequiret duas, Episcopum certe romanum ad annum LIx. Vulgaris aerae minime fuisse, quo tempore imperio Nero iam usque ab annis Iv.
potiebatur. Quamobrem dum Claudius vixit, numquam Petrum advenisse Romam. Quid γ si ne temporibus Neronis quidem, ut Salmasio placuitγQuamquam si venisset, perpaucis eum annis episcopatu romano fuisse potiturum. Nam sui Eutychii, quem tanti Arabes, Guillelmus Tyrius illustria auctor, Valesius, Ecchellensis, Seldenua, Salmasius, Pocockius, Hottingerus faciunt, mentio praetermittatur, qui Clementem sequutus extremis Claudii temporibus Petrum decessisse indicat ex Bucheriano catalogo intelligi, eundem Apostolum perfunctum martyrio fuisse primo
imperii Neronis anno, hoc est LIV. christianorum aerae. Ac si superstes ad annum aerae christianae Lx. Vel LVI. fuit, ut ex vetustissimo Auctore,
cuius extat scriptum in Arundeliana bibliotheca, cognosci potest, qui Iustino, atque Irenaeo as- Sensus quinto post Petri obitum anno Paulum fuisse martyrio perfunctum testatur, haud certe diu illum perstitisse Romae. Martyrio namque
Paulum fuisse perfunctum anno LXV. Vulgarisasrae christianorum. Quin etiam ann. LVII. Vel LVIII. hoc est Neronis Iv. Vel V. Petrum non fuisse
162쪽
Romae, ex epistola Pauli ad Romanos constare. Quin etiam ne VII. quidem Neronis, hoc est an . LX. quo Paulus agebat in Urbe . At eo tempore eminere romana Ecclesiis coeperat. Non ergo opus fuisse, ut tam longum post iter Petrus aggrederetur, cum praesertim Simon maguS, cuius caussae a Potro id iter fuisse susceptum veteres tradiderunt, misere periisset.
Sed quam haec sint levia, demonstrabo brevi. Principio, quod quarto Claudii anno Petrus Hie
rogolymis fuerit, non sequitur contendere eum anno Secundo nequivisse Romam. An est quisquam Histori eorum, qui cum apud S. Bonaventuram, beatum Franciscum ordinia Minorum Institutorem an . 1219. diebus Pentecostes Assisii, et apud archidiaconum Spalatensem α) an. 1220. ante Augustum mensem Bononiae fuisse legat, continuo statuendum putet, eum anno 1219. et 1220. non in Palaestina, neque in Aegypto 45), sed in Italia fuisse versatum 3 Innumerabilia producere generis eiusdem ex Vetere historia cum ethnica , tum ecclesiastica exempla licet. Sed eo uno contenti erimus, quo plane est consequens nihil obstitisse, quin, ut Franciscus , cui angustae opes essent , tam brevi tempore Palaestinam , Aegyptumque petere , atque in Italiam redire ;ita Petrus proficisci e Palaestina anno secundo
α) conser Wadingum annal. minor. to m. II. adan. I2I9. et I22O., qui et S. Bonaventuraei et archidiaconi, aliorumque testimonia hae de re aut describit, aut indicat.
163쪽
Claudii, Romamque venire, atque reverti anno tertio rursum in Palaestinam potuerit. Itaque ma-nobit Eusebii, Hieronymique sententiis , Petrum anno Claudii II. Romam profectum aientium. Cur autem tam cito reverterit, ne suspicari quidem possum. Res enim a memoria nostra remotas , silentibus antiquis historicis, explicare velle , hominum est otio ac litteris abutentium. Interea hoc tenebo : Petrum, testibus Eusebio, atque Hieronymo, anno Claudii Il. pervenisse Romam si) ;
anno Rutem III. reversum coniectum ab Herode
in vincula fuisse, indeque Angeli subsidio ereptum, paulloque post Herodem ipsum Agrippam periisse. Id anno III. Claudii, ut visum Toinando α , quarto autem, ut Spanhemio placuit bin,
contigisse. Quare Petrum aliquot mensibus anni II. et anni III. Romae constitisse. Fae autem is xxII. labruarii die in Urbem ingressus fuerit, ut ex Bucheriano calendario intelligitur, quid imphdit, quominus illo ad ianuarium saltem anno tertio Romae constiterit, indeque solverit, secundaque usus tempestate in Palaestinam paullo ante Pascha appulerit, moxque comprehensus Agrippae iussu, inque Vincula coniectus fuerit 3 At nemo. huiusce reditus meminit. Quasi vero Eusebius adventus
α) In notis in Lactantium, seu in Lucii Caecilii librum
de mortibus persecutorum c. II. Fast. 397. e m. II. OPP. Laetantii edit. an. Ipsi6. Pariε.
b) Spanhem. Loe. indie. Sequitur autem is Scaligerum, ut ibid. scribit
164쪽
Petri Romam anno secundo Claudii non meminerit , traditumque ab Luca non fuerit anno aut quarto aut tertio apostolum eumdem contrusum in carcerem Hierosolymis fuisse. Quemadmodum enim qui Romam an . II. Venit, Hierosolymis an . III. Rut IV. eSSe potuit, qui Hierosolymam non
esset reversus 3 Sed permitto Spanhemio Petrum non Venisse anno Claudii secundo Romam. Quid 'an ne post quartum quidem ad tertium ac decimum Claudii 47), qui quinquagesimus ac tertius
annus fuerit christianae aerae 7 Equidem quemadmodum , qui anno fere uno contendere Romam, revertique in Palaestinam potuit; proficisci ε Palaestina , venire Romam, revertique rursum in Palaestinam novem annorum intervallo nequiVerib, nullo modo prorsus intelligo. Ac adferre Spanhemius caussam debuerat, quamobrem putaret, Romam hoc tam longo spatio temporis petere nequivisse Petrum. Sed nullam attulit. Deinde illud item dabo, an . Ix. αὶ habitam fulsae
synodum Hierosolymis, eique praefuisse Petrum. Verum a quarto ad nonum intercesserant anni omnino quinque. Itaque Petrus eo temporis spatio contendere in Urbem quiverat .Post synodum autem Venisse principem apostolorum Antiochiam facile patio: Ab anno Vero Ix. ad annum xiI. Claudii, imo vero ad Neronis tempora Antiochiae mansisse Petrum, ibique functum episcopatu fuisse, id sane est, quod mihi non inanibus verbis, sed
165쪽
Veterum auctoritate ostendi volo. At quod attinet ad annum Ix. Salmasius animadvertit; neque negat, quod est de Septem annorum episcopatu , PanVinius. Ego Vero Panvinium sa) non monumentia, sed coniecturis pugnantem, nihil moror. Multo minus Salmasium 483. Igitur non erat, cur nos Spanhemius derideret, quasi eodem tempore duas a Petro fuisse occupataa Sedes fateri cogamur. His constitutis, aequitur, ut evinei ab adversariis nequeat, ad Neronis usque tempora mansisse Petrum Antiochiae. Miror autem
et novum, et non historiae scriptorem, sed e0llectorem ineptiarum. Nam ab eo, qui Eusebium negligat, quisquam ne laudari Eutychium seret Τ. At enim sunt, qui Eutychio plurimum tribuendum putent. Fateor, si de rebus, quae non mulla ante illius aetatem contigerint, sermo sit; sin autem de iis, quae multo ante, ut est iter r0- manum, martyriumque Petri, numquam animum inducam ut fatear. Quod de Bucheriano calendario
idem scribit Spanhemius, falsum est. Nerva bὶ
enim, et Vestino eosS., hoc est an . LXV. Rerstechristianorum, qui XI., ut vero Ρagius in critio scribit, xII. Neronis fuit, obiisse martyrem Petrussi tradit, ut supra est demonstratum. Non me mo vel vetusti illius auctoris sententia, qui ann0 post martyrium Petri quinto, Paulum decessisse
166쪽
rmat α). Quis enim sit, ignoramus. Ego Dionysio Corinthio 50 assentior, qui utrumque apostolum eodem anno martyrem obiisse scribit. Ignoto enim, misso Scriptore et noto, et vetere, nemo ex me ut assentiar extorquebit. Quod Petrus Neronis quarto, quinto, Septimoque anno Roma abfuerit , non laboro. Modo octavo, aut nono, aut decimo, aut undecimo, duodecimoque fuerit. Non fuisse autem opus ut Romam post annum Neronis septimum reverteretur, id vero sibi quo iure adversarii sumant, nescio. Nam etsi celebritas tunc romanae ecclesiae magna erat, tamen Petro ecclesiam, quae ipsius caussa tantam consequuta fuisset celebritatem , invisere opus erat. Tametsi permultae rationes apostolorum principem, ut Romam peteret, impellere potuissent, quae ut ipsi perspectae erant, ita nos propter vetustatem praetereunt. Sed ne multa persequar, et operia brevitas, et festinatio ut de episcopatu Petri romano disseram, sunt impedimento. Hoc certum est: veterum testimonio principem apostolorum
Rnno XI. Rtque XII. Re XIII. Neronis, qui ex Pagio anno LXVI. Rerae Vulgaris respondet, quamVis re-Vera annus XII. Neronis aerae sit christianae LXVI.
Romae fuisse, quo anno martyrio functus est. Id adversarii numquam refellere poterunt.
αὶ Spanhemius ibid. p. 56. a Plane aio vetustissimus v auctor, quem ex Harundeliana bibliotheea proseri Patris eius, tradidit, ut ex Iustino hi Irenaeo, Paulum oλοις π ετεσι πεντε totia annis quinque exeepisse martyrio Petrum. 10
167쪽
Quod si perierat Simon magus sub Claudio, sunt autem, qui post periisse 51, putent, nihilo
secius caussae esse multae Petro, ut dixi, Romam revertendi poterant. Harum fuit una episeopatus,
misisset , ut si facta ipsi redeundi potestas esset, alibi sibi esse perpetuo manendum iudicaret sa). Summa est, Petrum anno Claudii secundo, se bruario mense venisse Romam 52), idque non ex
Bueheriano 54 , catalogia pontificum roman0rum 55 sive antiquis, sive recentibus modo, sed etiam sc) ex Dionysio Corinthio, ex Irenaeo 56), ex Vetustissimo auctore praedicationum d) Petri, ex Papia e), ex Clemente alexandrino f), ex Ter-
α) Tillemoni. ibid. et art. XXXIII. pag. 75. bin Ct. Eusebii et Hieronymi testimonia indicata, 136. eὶ Vide Nototionem n. 50. Is autem ut corinthiam, ita Romanam ecclesiam fundatam ab apostolia scribit. Fundata autem a Ρaulo non est, qui christianos invenit Romae. Itaque a Petro fundata fuerit necesso est. d) Haud post longe initium 2. saeculi scriptum Pear-Konius putat κ ὀρυγρια τοὐ Ηλρου praedieationem Petri, qua usus interdum clemens Alexandrinus fuit I. V. Stromates n.
Pears. dias. I. cap. VIII. pag. 34. as aueceas. primor. rom. epi'
aeopor. Eius praedieationis Iocum indieat Laetantius lib. IV. eap. XXI. institui. sdit. paria. pag. 332. tom. I. opp. a Sed etn futura aperuit iis omnia, inquit, quae Potrua, et Paulas π Romae praedicaverunt, et ea praedicatio in memoriam n seripta permansit ete. η ε) Apud Eusebium Lib. 2. hiat. eeel. cap. 15. f) In g. Institution. apud Euseb. ἰOe. eit.
168쪽
intelligi, qui in Urbem primum doctrinam evangelii a Petro illatam tradiderunt. Nam eos, qui aut ab Andronico, et Iunia 58), aut ab Urbano Pauli adiutore se), aut a Barnaba d) primum in
latam putant, cum nullis idoneis testibus uti soleant, nihil moror.
Neque me Tertulliani 59ὶ locus movet, quem
αὶ Vide notationem n. 9. b) Confer Su telum Severum Iib. II. hiat. pag. 158.edit. an. I75 . cum autem ii aut episcopum romanum fuisse Petrum, aut ab eo institutam ecclesiam romanam tradanti satis ostendunt, ante Petrum, qui Romae apostoli munere fungeretur, extitisse . neminem. Summam autem haede re gravissimorum virorum consensionem prudens quisque eoniecturis anteponet Spanhemii scriptoris et novi sane, et in Sedem romanam male animati. e) Urbanum Paulus in epist. ad Rom. cap. XVI. v. s. συνεργον eo operantem suum Vocat, Sed quo primum tempore
Urbanus idem sese in Urbem contulerit nusquam indicat. Vidis Forginium ibid. pag. 89. dὶ Fabulator illo recognitionum Petri scriptor Iib. I.
an. I724. p. 494. pseudο-Dorotheus in synopsi eom. III. Biblioth. patr. Fαy. 427. edit. Lugd., et pseudo-Hippolytus de diaeip. Christi pag. 4 I. tom. I. O . edit. IZI6., Barnabam aut Mediolanensibus ehristianam religionem aut Romanis explicasse, primumque fortasse eorum fuisse videntur dicere. Ego Vero antequam Petrus cornelium ad sacra perduxisset christianorum, quemquam fuisse discipulorum Christi , qui ethnicis decreta nostra, mysteriaque exponeret, non modo non concedere, sed ne suspicari quidem possum. Adeundus Fogginius ibid. post. 98. eq.
169쪽
- 148 contorquet Basnagius 60), ut emolat christianos iam usque a Tiberii temporibus floruisse Romae. Nam Tertullianus cautum a Tiberio fuisse scribit, ne quia christianos ob religionem Vexare auderet; christianos autem Romae ullos fuisse, Tiberio Imperatore, numquam scribit 613.
Extremum est argumentum adversariorum e
silentio Lucae, ac Pauli conclusum. Huic autem tantam vim inesse Spanhemius clamitat su), ut mirare hominis acumen i non negativum, Sed Οὐ- sitiuum esse arbitretur. Est vero huiusmodi. Quod
Lucae memorandum omnino erat, si evenisset,id Lucas silentio non praeterisset. Memorandum autem Lucas Omnino erat romanum, Si susceptum
a Petro fuisset, iter; sive finem constituendi caput christianae reipublicae; sive peragratarum
ante Syriae , Cappadociae, Galatiae, Ponti, Bithyniae , Graeciae, Illyrici, Siciliae rationem ;sive res gestas, ut gentes ad christianam religionem adductas, ut provincias salutatas, ut collectas ecclesias , ut patriarchatus institutos, spectes. Igitur cum eius itineris nulla fuerit ab Luca facta mentio, susceptum id iter numquam a Petro fuisse credendum est. Quid γ si illius commemorandi oecasio Lucae non defuit 3 Quum enim Simonem in Samaria a Ρetro acriter reprehensum; quum apostoli eiusdem profectiones Lyddam, Ioppem, Caesaream etc.; quum res Anti0-
170쪽
- 149 chiae a viris primo Cypriis, et Cyrenaeis, tum Δ Paulo, et Barnaba persectas; quum in vincula Principem apostolorum coniectum ; quum illius in Hierosolymitana synodo dicta; quum appellatum a Ρaulo ad Caesarem; quum huic Romam
advenienti obviam processisse fratres, narraret, nonne nactus erat itineris illius commemorandi opportunitatem y Aut enim aderat Petrus, cum Paulus advenit Romam, aut aberat. Si aderat, nominandus ipse; si aberat, caussa, cur ubeSSet, indicanda erat. Adiungit mox SpanhemiuS, errare Vehementer eos, qui negans id esse argumentum censent, si Lucas rein tantam praeterire neque debuerit, neque potuerit. Quamquam ne contemnendum quidem esse arbitretur, tametsi negans habeatur. Eusebium enim negante argumento niti, quoties apocrypha respuit. Id ipsum Baronium, Allatiumque de Marcellino pontifice, deque Iohanna papissa disputantes facere. Pergit Spanhemius, ac, si potuit, inquit, Lucas; Paulus certe ad Romanos scribens iter Petri tacere, si susceptum fuisset, non potuit. Datamenim epistolam ad Romanos a quibusdam diei anno octavo et quinquagesimo, qui secundus Neronis fuerit. Id sibi minime probari, quod vix
ante VII. Neronis annum scriptam arbitretur. Petrum autem non fuisse Romae, cum Paulus scriberet. Eum namque, ut ceteros, salutasset, si Romae eo tempore Versatus esset. Quin etiam ne