De beatissimi Petri apostolorum principis primatu, Romano itinere, et episcopatu Dissertationes Francisci Ant. Zaccaria, Thomæ Mariæ Mamachii, Petri Fogginii

181쪽

quidem in eo, quem de sacris diebus edidit, libro 683 de principe apostolorum scribit hoc modo: a Multa mari, et terris discrimina passusn ad urbem n Romuleam mundi dominam , rerumque' potentems Venit, ubi aeterni iaceret primordia re-

Salmero autem homo operum quarto α), dictum

adversariorum impudentissimum appellat mendacium eae summa inectata ignoratione depromptum,

sive potius eae insigni malitia. Haec sibi Hot stantes habeant, qui testimonia quaedam aut hamde detruncata, ac vitiata, aut aliorsum atque auctores Voluerint, accepta proserunt, missis claris, atque perspicuis, quibus ipsorum funditus error evertitur. Lelandum b), atque Molinaeum homines Sedis apostolicae inimicos, hostesque nefarios nihil moror. Ac si novis scriptoribus pugnandum ost, his ego duobus, quos nobis Protestantes exprobrant, scholasticos primum omnes,

b) Iohannem LeIandum, Carolumque Molinaeum in eam sententiam, ut vidimus, Iaudant Spanhemius, eumque sequutus Zornius. LeIandum autem, qui catholicua aliquando videri voluerit, sed iunctus amicitia Henrico VIII. fuerit, nihili facio. Id ipsum dico de Molinaeo, cuius qui fuerit in Sedem apostolicam animus plane constat. Diuiti so by Cooste

182쪽

sensem, Thomam Stapletonum, Melchiorem Canum , Nicolaum Sanderum, Nicolaum Coemtau, Franciscum Victoriam, Iohannem Viguerium , Franciscum Nauseum, Gasparem Contarenum, Ρeresium, Titelmannum, Reginaldum Polum, Thomam Campegium, Remundum Rufum, Gasparem Casalium, Iohannem Hegelium, Franciscum Turrianum, Iohannem Moronum cardinalem, Iodocum Coocium , Abrahamum Ecchellensem, Cariophylum, Leonem Allatium, Incholarum, Petrum Areudium, Baronium, Bellarminum, Petavium , Natalem Alexandrum, Harlaeum, Andream DuVallium, Mauclerum, Hallerium, Habertum , Orsium, FOgginium, uno verbo omnes catholicos scin doctores; riotestantes ipsos doctores d), Nestorianos e ,

an. I556., Gregorium corrasium singularem da Petri adventu in Urbem perscripsisse Iibrum testatur Zornins ibid. p. 733. b) Hierarehias e l. lib. III. ea . XIII. δeqq. F. IM. .eqq.eώι. colon. an. I558. eὶ Vide noιationem n. 68. d confer praeter eos, quos huius capitis initio nominavi, Zomium, si lieet, loco indieato, qui Protestantes nostrae sententiae defensores numerat, et Hanctium da ast Feor. roman. tib. II. pag. 57. asqq., a quo multi in utramque partem scriptores recensentur. o sonter Eutychium Alexandr., et aegyptiorum Iae hilarum martyrologium ad d. IX. mensis Athur, tertium II

183쪽

Eutychianos, seu Iacobitas α), Photianos b), gentes denique universas se , quibus est quidquam de propagatione christianae religionis intellectum.

offitium Pentecostes, quod Iacobitae adhibent, et oraetumas. Petri et Pauli, quo utuntur Nestoriani. Apud Eechel Ienaem ibid. eap. XXIV. pag. 244. seqq. Vide praeterea epistolam Nestorianorum ad Pontificem Romanum, quam Andreas Masius latinam secit, cuiusque partem in suum de visibili monarehia opus lib. VII. pag. 646. Nicolaus Sanderus transtulit. Sed omnia eius generis monumenta persequi non vacat. α) Nullum dubium est, quin graeci Photiani Petrum Romam venisse confiteantur. Id enim libri eorum ecclesiastiei postulant. Vide Menea ad diem XXIX. Iunii pag. I 5. edit. Rom. an. I736., et Menologium Basiἰii ad a. XXIX. Iun. erit. Urbin. an. I 727. pag. I45. et seq. At rem perspicuam, non est cur multis esse confirmandam putem b) Conser quas scripsi de Muhamedanis pag. 255. Avitis not. not. 4. saeitieet Tom. 5. Origin. et Antiq. Christian. edit. Rom. an. IZ55. lib. 4. pare. 2. q. f. Ubi aut a Tam firma, . tam constans, tamque late patens haec est apud orientalosis do prinei patu Petri sententia, ut vel ipsi Turcas conn- . teantur, Pontificem Petri successorem Calipham esse ehr n stianorum. Conser Renaud otium perpes. de Ia Dy da Pistiasn Iib. X. eap. IV. pag. 784. edit. Paria. an. I II. η Similia refert Eeche Ilensis de Arabibus sive christianis, si vo Muhamo- danis, da Armeniis, de Syris variarum sectarum, de Chaldaeis. Lib. ds Origin. nom. Papae et eiusd. primat. cap. 24. 25. eὶ Id vero no veterea quidem ethnici negare audebant. consulo Iuliani apostatae testimonium apud CyrilIum AIo-xandrinum Lib. x. eontra Fut. p. 327. Dissiligod by Cooste

184쪽

S. PETRUS NON VERBO SOLUM, SED RE ETIAM VERA EPl SCOPUS ROMANORUM FUIT.

Sed protestantes plerique omnes, qui iter Petri romanum, coacti veterum auctoritate confessi sunt, ne quid catholicis concessisse viderentur, quod novis Luttieranorum, Calvinianorum, Zuin-glianorum, Socinianorumque factionibus detrimento esset; nihil nos proficere dixerunt posse, nisi illustribus documentis demonstraverimus, summum illum Mostolum fuisse etiam episcopum

romanum.

Id vero non modo non demonstrari, sed ne coniecturis quidem fieri cuiquam verisimile posso iactant. In his autem numerantur Martinus imstitutor illo, princepsque sectae Lutheranorum α eiusque sectatores, ut ceteros Omittam, quos, cum de itinere Petri romano dissererem b), nomina

vi, Iohannes Henichius so), Thomas Ittigius d), Salomon Deylingius 703, Calvinianique, quorum

185쪽

paragrapho superioris capitis secundo meminimus α), in primisque Iohannes-baptista Brus- setius in ea, quam praeside Salomone Van Titio dεfendit de Petro Romae martyre, non pontifce, dissertatione b . Non discrepat ab his Dodwellus homo alioqui de secta episcopalium c . Sed modum faciam. Omnes enim numerare longum est.

Una autem omnium catholicorum sententia est, fuisse non Verbo solum, sed re etiam Vera

episcopatu romano perfunctum d) Petrum. Nam Harduinum, qui aut neget, aut dubites se , praetermitto. Notum est hominis ingenium, cui vix in historia quidquam, quod prae se speciem non

ferret novitatis, placebat. Assentiri autem videritur nostris Britannorum ex ea secta nonnulli, quos episcopales, ob susceptam defensionem episcoporum dignitatis vocant. In horum sunt nu

186쪽

Quitius tostitius Potrum Romam vonisas, italom foro Episcopum fuisso Romanorum emoitur.

Qui enim veteres Romam petiisse Petrum, romanamque ecclesiam constituisse , iidem ipsum Vere, proprieque romanum antistitem fuisse asfirmarunt. Venisse autem Ρetrum Romam adversarii tot tantorumqus testium auctoritate victioonfitentur. Episcopum igitur romanum eumdem fuisse, fateantur necesse est. Nam ut facti, quod

aiunt, historici iter Petri romanum est, ita est historici facti episcopatus romanus Petri. In faeto vero itineris statuendo mirifice valet, inimicis nostris fatentibus, veterum auctorum conSensio. Quare valebit in adserendo etiam episcopatu romano petri. I. Caius presbyter, Auctor librorum contra Marcionem, Eusebius, meronymus, Optatus, Augustinus, Severus Sulpicius, catalogique omnes Romanorum Ponti cum Petrum verum fuisse Episcopum Romanum effciunt. Testes adventus Ρetri ab adversariis appo11antur scriptores secundi insequentiumque saeculorum. Iam vero in scriptoribus secundi, tertii, quarti, quintii insequentiumque saeculorum, numerantur Caius presbyter, Auctor carminum con-' tra Marcionem, Eusebius, Hieronymus, Optatus,

187쪽

Augustinus, Sulpicius, auctoresque catalogorum pontificum. Atque Caius, seu quisquis ille est,

qui contra Artemonem scripsit, floruitque extremo Secundo, ineunteque tertio saeculo, succeSSionem romanorum antistitum a Petro repetens, Petrum episcopum ostendit fuisse Romanorum α). Accedit autem carminum adversus Marcionem Scriptor, quem aequalem Tertulliani temporum fuisse arbitror, cuiusque hae de re illustrem produxi locum, cum contra Pauli episcopatum rom

num agerem 71). Quod si Tertulliani quoque auctoritate pugnandum esset, huius item huc esse conStaret propensiorem opinionem, qui in libro, qui est de Praescriptionibus, quamquam Petrum,

sto Paulum apostolos fuisse Romanorum testatur, ordinationem tamen Clementis ab uno Petro re

peteddam censet 72). De Eusebio satis dixi, quo

loco episcopatu romano numquam potitum fuisse Paulum demonstravi 73). De Hieronymo autem non est cur eSSe multis agendum putem , cuius est praeclara in primo libri de nisis illustribus e pite de romano xxv. annorum Petri episcopatu sententia b). Optatus porro primum romiunam

αὶ Is autem auctor romanae ecelesiae addictus erat. Itaque eomperta, quae ad eam pertinent, habebat. Eumdem atque caium fuisse, Photius putat bibliothee. eodie. XLVm. pag. 35. edit. Rothomag. αn. I653. Sic vero habet apud Eu

188쪽

Sedem occupasse Petrum scribit, atque ei Successisso Linum, Lino Clementem etc. α). Eadem pedisequitur Augustinus epistola tertia et quinquagesima b), neo dissentit Sulpicius Severus so). Iam vero praeter catalogos et multos, et Veteres, quos cum de Paulo dissererem, indicavi 74 , comauli item poterit, quem Dodwellus in extrema

singulari de successione rom. episc. dissertationeo Bodleiano museo descripsit, qui sane catRlOgus ad tempora fere Theodori pontificis, hoc est ad Baeculum ecclesiae septimum pertinet d). Nam in hoo etiam, ut in ceteris, primus in episcopis

romaniA Petrua apostolus, idemque episcopus 90 nitur. Romanos autem veteres, qui hosce catalingos ediderunt, origines suae ecclesiae ignorasse; eodemque in genere scriptores africanos, graeco que caecutiisse; veritatem autem nunc primum Protestantibus, non modo nullo teste, documem

αὶ Optatus tib. 2. ado. Parmenian. e . 3. pag. 3I. ed. AntuerF. an. I722. u Ergo cathedram unicam, quae est prima de dotibus, sedit prior Petrus, eni successit Linus, Lino successit Clemens, Clementi Anaeletua ete. v bin B. Augustinus es. 53. al. I65. ad Generoaum Fas. 9I. tom. 2. v. edit. AntuerF. an. Iroo. u Si ordo Episcoporum albi succedentium eonsiderandus est, quanto certius es vere salubriter ab ipso Petro numeramus, eui totius Eeelesiae figuram gerenti Dominus ait: super hae petram etc. Petro enim successit Linus, Lino clemens, clementi AnaeΙetus eis. π e) Lib. II. Fag. I59. edit. an. I 754. d) Pag. 222. aeq. opp. posth. Pearaoni edit. Londin. ari. I688.

189쪽

loque, sed ne coniecturis quidem , pugnantibus patuisse quis credat γII. Idem testimoniis Patrum ostenditur, qui P

erum, non Paulum Sedem occupasse romtantam diserunt.

Sic enim Auctor carminum contra Marciin

nem, Cyprianus, Optatus, Prudentius αὶ alii

que plures constituerunt, qui etsi Paulum Romae et multis laboribus, et martyrio fuisse pediiunctum scirent, tamen uni Petro cathedram, A demque episcopatus attribuerunt. Id ipsum etiam praeter ceteros anno quingentesimo duodecimo

festati sunt orientis episcopi in litteris ad Symmachum pontificem b). Cumque Petri cathedram

αὶ Prudentius Hymn. 2. qui est de S. Laurentio v. 460. Hic nempe iam regnant duo Apostolorum Principes; Alter vocator gentium, Alter cathedram possidens Primam, recludit ereditas Aeternitatis ianuas. b) An. 5I2. Orientis Episeopi ep. ad Symm. Papam, quae

est post epist. VIII. Symmaehi siuad. eom. V. eoneilior. filia. Venetae an. I 728. pag. 44. hoc inter Petrum, ac Paulum interesse assirmarunt: Petrum cathedram Romanam tenuisse, Pantum vero, ni etiam Petrum, fuisse doctorem Romanorum. a Beatus gloriosorum Apostolorum princeps, cuius eathedram, beatitudini tuae eradidit Christus optimus pastor . . . Quems imitatus.... testina ad adiuvandum nos, sicut beatus Pau Diuitiam by Cooste

190쪽

catholici omnes primorum temporum sedem unitatis ecclesiasticae esse defenderent, ut ex locis

pIane potest, mirabile profecto non est, eius cathedrae fortasse figuras non pictas solum, sed etiam gemmis maiorum memoria insculptas 77), cuiusmodi sunt eae, quas Aringhius, Bottarius, Gorius, atque Passerius ediderunt. Tertium peti argumentum ex iis pontificum maximorum, Patrumque veterum testimoniis potest, quibus episcopos romanos Petri successores esse statuitur. At erit sequenti capite sa) opportunior expendendorum eorumdem testimoniorum locus. Intelligo autem fuisse aliquos, qui Petrum,

ea ratione, qua omnes apostoli habitu, et potest te totius Orbis , actu vero illius urbis, et provinciae in qua apostolico munere functi sunt, epi

scopum fuisse defenderent b), atque hoc sensu

. Ius doctor vester ad auxilium quandoque Macedonum fe-n stinavit A sacro doctore tuo Petro quotidie doeeris. η αὶ Seilicet cap. 6. quod est de Rom. Ponti es aueeeasore Petri. Verum cl. Mamachius morte praeventus haec edere non potuit; et imperfectum mansit opus. Ante aliquot annos cum de illo recudendo ageretur, vix aliquod fragmentum tomi sexti invenire licuit novis editoribus; quod typis Salvincet impressum est Romae anno 1851. Illud adeat, qui pInra desiderat. b) Mareus Antonius de Dominis de Republ. eeel. lib. I.