장음표시 사용
211쪽
ei patu potiretur. Romae autem tunc unus imperabat Nero, unu Squo ηγουlαεγος non plures orant. Ac ridiculi profecto sunt Iunius, Colomesius, Fellus , qui τα επι των ἡγουμενων sub imperatoribus, Sub Nerone Nimirum Salmas inmsequuti vertunt, quasi unus Nero multos imperatores faceret. Ita quo rectius alii Sub prae et is verterunt, usi Cypriani ex epistola ad Successum loco, qui sic habet: a Sod, et linie perseentioni quotidio insistunt praefecti in urbe, is ut si qui sibi oblati fuerint, animadvertantur. n Consula
si libet adnot. in epist. Diem. n. V. pag. 27. Edie. Lond. an. I 746. tom I. apostolie. pp. et I eursonum do serie es
pag. 61. edit. Ion diu. an. Ic88. Veram, ut aiebam, sive do praesectis, sive do prinei pibus Clementis Iocus accipi debeat, numquam ex hac epistola esse iemus Paulum martyrem obi isso Romao, hi si clementem ipsum do martyribus romanis agero fateamur. Denique ostendi sibi adversarii volunt, cur Petrum episcopum romanum, pontificemque maximum clemens Petrnm non appellarit, quo genero Paulo superior erat Τ Ego vero quod Clemens Scrip Serit, quaero, non caussas , quao plurimae esse potuerunt, quamobrem quaedam non scripserit. In opistola Vero, qua haes obiter, ut dixi, eomplexus est, non suit Opus tot res, tamque magnas commemorare. Tametsi Petrum, Paulumque non multo post ea- Ieberrimos, seu praeelaro testimonio eelebres nominavitrium. XLVII. pay. 32. II rei αυτου, inquit, ab αἰ Knῖα, καὶ 'Aπολ- λω ... πρ εχλai Θ γ τε γὰρ ατο σπολοιοῦ -καἰ ἀνδρὶ δεδ)κιμασμέ, ω παρ αυτοῖ . De se ips hoe est Pan lo) et Cepha,eι Apollo. . . propendebatis enim tu apostolos testatas sanctitatis, et in virum ab iἰlis probatum. IIoc vero testimonio refelli quoquo Uarduinus potest, qui antia Clementem Alexandrinum nominem suis Re putat, qui diceret Cepham eumdem, uni non cum dem suisse ne Petrum. Nam praeter Irenaeum, euiua nos locum supra descripsimus, Clemens romanus, ut vides, Paulum, ae Cepham apostolos testimonio celebres dieit suisse, Apollo autem virum utriquo apostolo Probatum. Diqitigod by Corale
212쪽
Atqno do Clementis opistola ad corinthios Ι. satis dictum
42) Spanhemius i. ind. eap. m. n. IV. Primo: epistolam ad Romanos Ignatii esse negat. Labitur. Vide to m. Iv. huius operis pag. 317. seqq. Secundo: hac usos non fuisse Baronium, Allatinm, Valesium seribit, eum do Petri adventu in urbem n gerent. At est id certo levissimum. Non pnim omnia illine riptores animadverterunt. Tertio: in epistolis genuinis, quae dicuntur Ignatii, esse quaedam, quae cum actis pugnent apostolorum. In ea enim, quae est ad Magnesianos, aequia ase Antioehenos christianum nomeu dieit , Petro et Pauloee Iesiam fundantibus, n. x. p. I07. Verum mala agit Span homius sido. Id enim in interpolata est, non in sincera ad Magnesia nos epistola. In genuina quippe, N. X. p. 137.
ae 77. El. Iond. an. Iz46. t m. II. repost. N. , nihil similo extat. Possem tamon multis demonstrare, ut eomponi ea sen- tu ut in eum aetis apostolorum queat. Sed non est opus, cum
non sit illa Ignatii. Quod vero ex epistola ad Philadelphen Res opponit, Petrum, Paulumque fuisso nuptiis a Delatos, quae res opistolis Pauli adversatur, eiusdem momenti est. Nam hoc in vitiata ad Philadelphenon epistola n. IV. pay. I 29. ex III. Clementis Alexandrini atro mateon libro desumtum
extat; in genuina n. IV. pay. I 5 I. lom. eod. non extat. Quarto: si interpolatao hac sunt epistolae, inquit, cur non item ea, quae est ad Romanos 7 At nos extare item interpolatam Ignatii ad Romanos opistolam, ultro damus: sed genuinia epistolis ad Magnesios, ad Philadelpheos, ad Romanos, quaa
Perinde extant, ut imur. In genuina autem est, quod do ΡΟ-tro diximus. Ne quo necesso est, ut Si una, altera, tertiaque epistolao Ignatii vitiatae sint, omnes osse vitiatas oporteat. . Quinto: etiam si genuina haec esset ad Romanos opistola, tamen ex eo quod Ignatius scripserit: non aleut Petrus, et Paulus praeeipio vobis, consequens esse negati Petrum advenisso Romam. Respieuro enim Ignatium ad apostoli eam auctoritatem ait. Pari enim rations, inquit, aer alaas potuiti non aieαι Christus, non alaut reteri vosιoli praeeisio vobia.
213쪽
Potuerit: per mo licet. Sed non scripsit. Solum enim scripsit: non sieut Petrus, et Paulus, quod certo ad Philadelphenos, ad Magnesios, ad Smyrnaeos, etc. non Seripsit. Id vero argumento est, Venisse ut Paulum, ita Petrum Romam, Romanos quo docuisse. Atque hoc mirum est, Clementem, Ignatium ete . qui ad Romanos, Vel de Romanis quidquam scripserunt, Petri, et Pauli meminisse easu, non memini Sso autem, cum ad alios scriberent. Hoc nisi indicium adventus eorum apostolorum Romam Sit, quid esse possit, non
43) S. Leo Scrm. I. in nat. sa. apost. Petri, et PauII, qui sermo in Quesnelliana editione est num. LXXX., in Catelariana Vero rium. LXXXII. cap. IV. F. 235. tom. I. O . edit.
Uaeeiar. rom. an. I753., quo loco quasi alloquens Petrum,u Nec mundi dominam times Romam, inquit, qui in Caiphae domo expaveras sacerdotis ancillam. Numquid aut iudicio Pi Iati, aut saevitia Iudaeorum minor erat vel in Claudio potestas, vel in Nerone erudelitas Τ . Guillelmus Caveus, qui notam Leoni fuisse ecclesiae romanae historiam perspiciebat, Leonem oratorem egi Sse scripsit: itaque Petri virtutem, sortitudinemque animi celebraturum, eontemptum ab eo Claudium christianis infestum dixisse, etsi Petrus, dum Claudius
imperavit, numquam Sese contuli SSet Romam. J m. II. histor. litter. pag. g. edit. eston. allobros, an . I 699. Sed oratori
amplissearo quidem res, de quibus agit, fortasse lieet, mentiri autem non Ileet. Quamobrem fas sibi putasse Leonem Virum gravissimum, atque fauetissimum, quod nemini fas esse sciret, non credam. Mentitus Vero fuisset, si de eo, quem Claudio imperante Romam non Venisgo existimasset, ita suisset loquutus, quasi romanum Auseepisset iter. Quae antem sortitudo animi Petri fuisset, si Claudium eontemsisset et absentem, et in christianos non modo gaevi quidquam non imperantem, sed ne cogitantem quidemΤ Nam etsi Claudius ehristianos Roma una cum Iudaeis pellendos duxit, non religionis christianae, quam delere e nati tuisset, Sed quasi Hebraei essent, eoncitati tumultua caussa pellendos duxit. Diqitiroci by Coral
214쪽
Quamobrem si veru Leo praedicat, venerit Ρetrus Romam VI audio imperante, nee eSse e St. M) Non eo haec dico, quo a protestantibus Solum Lactantium testem adventus Petri Romam tum primum eum Nero imperio potiretur, vocari putem. Nam es Ss aliquos scio ex numero catholicorum, qui vochnt. In his Stephanus Ba
tutius in adnot. ad lib. de mori. perseeut . eap. II. p. 281. 8eqq. to m. II. opp. Laetant. edit. paris. an. 1748., Pagius ad an. XLIII n. II. seq. p. 39. seg. eritie. Haron. edit. paris. an. I689., L ndoviens du Four in observationibus ad chron olore. ponti icum, ut idem est auctor Ρagius ibid. Quamquam is labitur, dum Danielem Pape brochium sibi esso scribit eonsentientem. Nullum enim in eo natu chronico, aut in appendicibus locum invenimus, ex quo intelligi queat, negatum ab eo Ρetri adventum Romam snb Claudio primum, deindeque suis Nerone,
aut in controversiam suisse revocatum. Immo vero in eod. eo natu ehronico historico ad cntalogum poni eum p. 12. n. IV. edit. an tuerp. . bis Dei tum sub Clandio in nrbem sese eontulisse Papebrochius narrat. Iani vero Balutius, eumque sequutus Pagius, inde communem, ut ipsi iactant, errorem de episcopatu romano annorum xxv. Ρetri, ortum defendunt,
quod Caecilius dixerit ipsis post Christi ascensum XXV. annis religionem suisse lato ab Apostolis propagatam, postque hos
annos XXV. Petrum, eum Nero imperaret, Venisse Romam. In eamdem fere sententiam, eoni et turis inanibus suo more indulgens, ac veluti somnians , multa DodWellus turbat.
Dissert. singuἰari de primaeva auceess. rom. poni. cap. III.
p. II 3. aeq. adiuneta operibus posthum s Pearsoni edit. Iondin. an. 1688. Sunt autem Cae illi verba huiusmodi, e . II. p. I 84. edit . eiusd. Opp. Laetant. t Om. II. a Di Seipuli undecim. . . . ad
n sumtis in locum Indae proditoris Mathia, et Paulo, dispersis sunt per omnem terram ad evangelium praedicandum, sic, ut illis magister Dominus imperaverat, et per annos XXV. η usque ad principium neroniani imperii, per omnes pron vincias, et civitates Eeclesiae sundamenta miserunt. Cum-n que iam Nero imperaret, Petrus Romam advenit. η Quibus
215쪽
ex verbis plane liquet, non negari a Caecilio priorem Petri in nrbem adventum sub claudio. Immo cum is auctor per omnes provincias, et civitatas imperii praesertim romani per annos XXV. a Christi ascensu in caelum, adeoque ante initium imperii Neronis propagatam fuisse religionem confiigatur, satis indieat, inlatam eam religionem in urbem fuisso eo XXV. annorum ab ascensu Christi intervallo. Alioqui soromnes pro vineias, et civitates numquam Caecilius dixisset, si in eaput orbis Romam inlatum evangelium eo spatio tem poris non fuisset. Si ergo ab Apostolorum aliquo, ut Caecilii oratio postulat, indueta in urbem christiana religio fuerat, a Petro indueta fuerit necesse est; eum praeter hune, alium qnem quam indicare , qui intulerit, nequeamus. Cur ergo , dieat quispiam, Caecilius addit, eumque iam Nero imperaret, Petrus Romam adnenit ' Scilicet instituerat Casellius
da perseeutoribus, mortibusque perseeutorum seribere. Itaque
braviter deseriptis, quas gesta ante illatam primam peras-quutionem fuerant, missis iis, quae ad propositum non pertinerent , ad rem venit, atque hoc initium coortae in no- atros tempestatis fuisse assirmavit. Petrum Romam Neronis imperatore pervenisse, miraculaque edidisse. Nunciatum ilfuisse Neroni. Hunc idolorum cultum minni aegre ferentem in nostros acriter saeviisse. Non tamen habuisse impuno. Conser Nicolaum Ie Nourry tom. II. appar. in bibl. N. dias. VI.
Quae eum ita sint, quid hinc demum extundi contra eommunem, perVulgatamque sententiam queat, non video. Sodiae ita sese res ipsa, ut Balutius Pagiusque putanti ab cae-eilio deseripta fuerit. Quaero cur potius ex dietis Caecilii
de annis xxv. ortus error Eusebii tu ehronico ad an . II. Iaud. pag. 44. edit. Amstet. an. I 658., Hieronymi lib. de vir. illustr. eap. I. F. IOI. t. IV. pari. H. aliorumque fuerit, quamox dictis Eusebii, Hieronymique error caecilii, qui xxv. annos episcopatus romani Petri fecerit annos XXV. praedicationis Apostolorum 2 Ae lacilius profecto est ex dietis multorum unius errorem, quam ex unius dictis proficisci erro-Diuili od by Corale
216쪽
rem multorum. Deinde quis credat huius libelli auctorem erroris occasionem aliis praebuisse, quem libellum Hieronymus fortasse numquam, Eusebius certe numquam legerat qui si non vetustior, at aequalis saltem fuit temporum illorum, quibus Caecilius floruit Fortasse autem dixi, propterea quod Nicolaus Lestoquius doctor ac socius Sorbonicus disquisit. de αuetor. lib. de mori. Persec. n. 2. F. XLIX. eom. II. p. Laetantii edit. eiusdem, librum de perseeutione a Laciantio scriptum, et Hieronymo memoratum hune ipsum defendat esse, qui de mortibus perseeutorum inseribitur. Hieron. de vir. illustr. eap. LXXX. p. 122. tom. IV. Fart. II. O . edit. Vartianaei Paria. Neque vero ab Eusebio, et Hieronymo solum, sed ab aliis quoque scriptoribus, iisque Vetustissimis, XXV. anni episcopatus romani Petri numerantur. Auctor catalogi Liberiani, qui si minus ab Anthero pontifice, ut visum En schenio stom. I. aet. sa. mensis Uriἰis p. II. 3q. n. 8. edit. An mers.9 Papebrochioque e St fpropyl. ad aet. εs. maii Fay. 2. g. eiusd0, at Liberii saltem tempore perscribi ab aliquo coepit , ut ostensum contra DodWollum ab Sehelestratio est, dissert. de antiquis romanor. pontis cataἰOsse eap. II. Num. X. sq. t Om. II. Anast ii bibl. de nit. pontis. edit. rom. 'SaInioni Fay. XXIX. aqq. , ab iisque, qui Schelestratio praeiverant, ut a Bucherio, qui catalogum eumdem post Cuspinianum eo m-ment. ad eanon. paschalem publicaVit, a PetaVio lib. v. ra
inquam, catalogi Liberiani sic de Petro statuit: a Petrusn annis XXV. mense uno, diebus novem suit temporibus Ti-n berii caesaris, et cati, et Tiberii Claudii, et Neronis an consulatu Vinicii, et Longini, usque Neronis, et veteris η
ms. cod. Bucherii apud Blanchinium, t. II. Anast. pag. VII. et pay. LXXxVII. habet: Nervae et Ueri, legendum ynto Nervae et Vestini, qui an . 65. consules fuerunt). a Passus autemn cum Paulo die III. kal. SA. iuI. eoss. imperante Nerone. πQuae verba non eo spectant, ut Petrum indice ut ab au. 30., quo Vinicius, et Longinus coss. fuerunt, ad 55. vitam pro-
217쪽
duxisse; sed vixisse Tiberio, Cato, Claudio, et Nerone imperatoribus, atque annis Viginti quinque romanam ecclesiam administrasse, obiis Seque Nerva, et Vestino coss., hoc est anno 65. aerae vulgaris. Quamquam vero ab anno 2. Claudii ad an. 65. anni excurrerint viginti tres, non viginti quinque, non primus tamen is auctor vetus fuit, qui haud recte instituerit annorum supputationem. Addita Vet. pictur. basilicae s. Pauli inscriptio legitur hnius modi: Petrus se die an. XXV.
mens. II. d. VII. Conser Francisci Blanchinii opus . IX. praesae. tom. II. Anasta8. edit. Salv. rom. Past. LXIII. sqq. dissere. de antiquitat. romanor. pontis catalost. pay. LXXXVIII. Pieturas
inscriptionesque, quae in basilica eadem cernuntur, tempore Leonis I. persectas Blanchinins ibid. demonstrat. Non discrepat catalogns Felicis IV. qui sie habot: AN. 25. n. II. d. III. Conveniunt, quod ad numerum annorum attinet, eatalogiberyomensis, canensis, farfensis, lucensis, helyieus PapebrO-ehit, eoIberi ἰni l. 2. 3. 4. 5. s. p. De Paeteris autem seriptoribus, qui Εu Sebio, Hieronymoque recentiores sunt, Non M- quo inquirendum puto. Sunt enim maximo numero.
45) Consor epistolam Iacobi de Vitriaco episcopi Aeo-niensis ad magistrum Iohannem de Nivella an . I 220. scriptam, quae extat tom. II. gestor. Dei per Francos pag. II 49.
ubi a magister illorum minorum frater Franciscus nomin natur, inquit, qui adeo amabilis est, ut ab omnibus hominibus veneretur. Cum venisset ad exercitum nostrumn zelo fidei accensus, ad exercitum hostium nostrorum ire non timuit, et enm multis diebus Saracenis verbnm Do v mini praedicasset , et cum parum profecisset, Sol danus. rex Aegypti ab eo in secreto petiit, ut pro se Dominos supplicasset, quatenus religioni, quae magis Deo placeret,n divinitus inspiratus adhaereret. n Agit autem Iacobus de tempore, quo capta est urbs Damiata. Capta vero suit, eodem Iacobo teste, non is novembris an . 1219.
46ὶ At ne ante quartum quidem prosectum e Palaestina Romam fuisse Petrnm defendit Spanhemius ibid. a Antos Petri vincula, inquit, suit constanter in Palaestina Pe-Diuitiaco by GOrale
218쪽
is tres, raversus Caesarea Hiero Solymam sui de αct. IX. v. 26., n XI. v. 2., Gat. I. v. I 8.ὶ actoriam undecimo, quo PauIus Dan masco prosectus est ι, τορῆσαι l ετρον tertio post con Ver-n sionem anno haud longe post huius herodiana vincula n. Sed hoc idem ipse argn mentum evertit N. XX. p. 52. Cum eSSe aliquos scribit, qui anno 1. Vel 2. Vel 3. ab ascensione Pau- Ium ad Christum suisse conversum putent, hoc est iuxta nostros calculos, qui Christum anno 30. aeras vulgaris in caelum ascendisse censemus) anno Christi 31. vel 32. vel 33. atque horum sententiam coniecturis oppugnari satetur posse, testimoniis veterum non posse. Si ergo anno 33. con Versus ad Christum Paulus post annos tres ad Petrum Veniti Venerit aut anno 35. aut anno 36. necesse est. Verum ab an. 36. ad an. 42., quo Petrum advenisse sub Claudio Romam diei - , mus , anni sunt omnino sex. Usserius anno X xxv. Christi Pantum ad christiana sacra aecessi S Se putat, Fay. 6 I9. 8sqq. annal. Fart. II. edit. Iondin. an. I 654. Huic Si assentiamur, ann. 3T. Paulus Hierosolymam Vishndi Petri caussa ascendit. Ibid. p. 629. Ab anno autem 3T. ad ann. 42. anni sunt quinque. Igitur plurimum intererat spatii, u4 Petrus Romam contenderet.
47) Ita quidem Spanhemius ibid. N. XX. p. 52. qui assentiri sibi Valesium ad II. Euseb. hist. eo I. librum p. 24. edit. paria. an. I 659. Videtur dicere. Fallitur. Nam Valesius varias ea de re sententias anctorum describit, nec indieat quam esse earum putet ad Veritatem propensiorem. Nullam autem Spanhemius asseri caussam, quaro ne tertio quidam ab ascensu in caelum Christi servatoris anno accessisse Pau- Inm ad sacra christianorum defendat. Contra fuisse aliquos veterum intelligo, qui illo ipso, quo Christus actus in crucem est, anno Stephanum lapidibus obrutum , Paulumque nostris fuisse sacris initiatum arbitrarentur. In his auctor cerptor. ehronologieor. , quae cum Eusebii chronico edidit Scaliger, edit. amstelo d. an. I 658. pag. 82. Quibus etsi non consentit Syncellus, tamen non admodum repugnat. Anno enim a morte christi tertio Paulum narrat ehristianae re-
219쪽
Iigioni dedisse nomen. Chron. pay. 329. ad an . Christi XXXVII. edit. paris. an. I652. Horum opiniones, quemadmodum contra Eusebii, Hieronymique scriptorum et notorum, et grR-vissimornm fidem in refelli pseudo-Evodii anctoritate confer
paris. an. I 639.) queant, qui septimo a Christi servatoris morte anno fuisse in Stephanum ab Iudaeis saevitum censet, assequi nullo modo possum. Neque vero Vis maior chronico
paschali quod seriptum saeculo septimo est) atque χρονων eo endio temporum cuius est anetor igno in s inest, Stephani mortem in annnm Claudii primum , Pauli
vero conversionem in Secundum coniicientibus. Chron. Faseh. pag. 23 I. edit. paris. an. I 688. epit. te Or. αpud Maliger.
ad ehron. Eugeb. pay. 265. At res sane plures a Christi in caelum ascensu ad tempus , quo colere Paulus religionem christianam coepit, contigerunt; quas proinde Lucas ipsis octo capitibus complexus est. Ego vero mihi facile persuadeo, quae octo primis actuum apostolicorum capitibus comprehendit Lucas , duorum annorum intervallo evenire se tuisse ; multo autem magis trium. Auctnm enim maiorem in modum iam usque a priore post mortem Christi servatoris anno numerum sui Age christianorum, satis est ex actis Lucae perspieuum. Festo namque pentecostes die tria hominum millia προσετεθησαν apposita sunt. Aet. II. n. 4 I. Quin etiam eo ipso anno et restituta per Petrum, atque Iohannem claudo
salus fuit, et Petri oratione permoti Iudaei , ad quinque millia Christo nomen dederunt, ibid. eap. IV. v. g., ef ad ducti Petrus ipse, atque Iohannes ad sacerdotum eoncilium, et credentes communibus bonis usi , et prodigio Ananias , illiusque coniux Saphira, ob scelus, sacrilegiumque extincti, et umbra Petri miracula patrata, et adducti rursum ad concilium apostoli, propterea quod pontificibus, no de Christo orationem ad populum haberent, iubentibus minime paruissent, cap. V. v. 5. 3eqq.; et eodem fortasse anno, aut sum ruum sequente dissensionum inter Graecos, Iudaeosque ortarum eanssa instituti diaeoni, et Stephanus, qui Spiritu
220쪽
agere non desinebat, lapidibus obrutus, cap. VI. et VII., et
statim in proximas provincias profecti dispersique IdeIes, non apostoli, quod Spanhemius errans scribit nam Lucas
cap. VIII. v. I. Omnes disp&rsi sunt, inquit, per regiones Iudaeae, et Samariae πλnv των ἀποστολων praeter vostolos) ,εt ei vitatibus Samariae nunciatum evangelium a Philippo, et Simon magna prodigiis a Deo Philippi prece perfectis commotus, baptismo tinctus, et apostoli de suscepta a Samaritis religione christiana certiores facti, cum finitima Iudaeae Samaria esset, et missi ad eos Petrus, atque Iohannes, et Hierosolymam reversi, et profectus in Iocnm Gaetam propinquum Philippus, et baptizatus Eunuchus, et Philippus a spiritu translatus Azotum, qnae urbs erat Philistinorum hand longe ab Indaea distans , et Paulus cum Damascum
peteret, a christo, ut saevire in nostros desineret, monitus, sacrisque christianorum initiatus est, cap. VIII. et LX. Haec enim cur anno primo, et secundo a morte Christi contingere omnia nequiVerint, ne Suspicari quidem possum. Sed Paulus baptizatus anno tertio dierit. Longiore certe tempore non egeremuA. Verum haec illa sunt, quae prioribus octo eapitibus continentur. Quamobrem non erat, cur Spanhemius non enumeratis rebus, quae comprehensae eapitibus iisdem essent) octo nobis opponeret capita, ut horum nos numero perterrefaceret, quasi tot capitibus res paucorum annorum
intervallo gestas comprehensas credere nefas esset. At eae omnium consensione Paulus anno circiter III. Claudii, tertioque a sua conVersione Hierosolymam Petrum visurus contendit. Ita ne vero 3 Quae Spanhemii tanta confidentia esse potuit, ut quod perspicue falsum est, id nobis obiicere auderet 8 Ac nego , quod iactat de omnium consensione. BR-ronius ecce anno secundo a Domini Meensione Paulum baptismo fuisse initiatum ad ari. XXXVI. N. III., Paulumque ipsum I. Cati Hierosolymam videndi Petri caussa venisse eredit, ad an. XXXIX. n. IV. Calmetina id iter Pauli hierosolymitanum conlieit in an . XXXVIII. aerae Vulgaris , qui