장음표시 사용
201쪽
n factus est princeps Buper discipulos , eius quo sue cessoria, Romae datus est principatus supcr omnes principes uni-n verSi. n Ebediesu in colleci. canonum sui ad me Aloys ins Asse manus amicus meus ante aliquot menses scripsit) e . I., quo loco de patriarcharum numero quaestionem instituit, habet hoc modo : a Nagnae Romae concussus suit, propter duas neolumnas in ea positas, Petrum dico principem apostolon rum, Et Paulum. n Conser Ecchellens. Eutych. vindie. p. II. e. XXIV. p. 243. Seqq. edit. rom. an. I 66 I.
28) In his sunt Iosephus Sealiger in Chronicon Euse
strat. t. II. Iib. XI. c. XIX. p. 4M. Bq. Edit. an. I626., Balthasar Bubelius aneiq. eecl. p. 21. edit. an. I 669., Bion delius de Irim et tu papae feci. I. p. Id. εeqq. , Hammondus dissertat. V. de episcopis etc. cap. I. pag. 254. seq. edit. an. I65I., P arSO-nus Oper. posthum. pag. 27. 32. ψ3. edition. an. I 688., Patri- eius Iunius in not. ad epist. s. Clementis ad corinthios apud Labbetim tom. I. concilior. edit. venetas pag. 172., Iohannes Pappus epit. hist. eeeles. edit. sane of an. I 66 I. Fas. 22. Seg. .
M. Henricus Κippingus in not. ad Pappi epitomen, Thomas
IOd. an. 3737. Quique epistolas ad roman. s. oriatii ad notationibus illustraro conati sunt, Iohannes Henichius histor.
202쪽
cin. IZ34. , aliique prope innumerabiles. De Luthero alii statuo. Nam, in refotat. de potest. papas p. 396. Iucubrat. p. I. Edit . basil. an. I 520., etsi Petrum episcopum fuisse romanum negat, Romam tamen venisse non negat. Verum Iodo-ens Coecius lib. VII. thesauri catholici art. v. p. 814. edit. c lon. an. I 6 I9. t Om. I. u Martinus Lutherus, inquit, in eo I- . loquiis ad mensum habitis, cap. de antichristo ait: omnes,, historias testantur Petrum primum Roniae fuisse episeon pum; Sed merae sunt sabulae . n Mihi vero haec colloquia videro non licuit. Non enim reperi. Magdeburgenses centur. I. lib. II. capit. X. pay. 56I. edit. basii. an. 1569., non natis demonstrari posse arbitrantur, fuerit no an non fuerit Romae Petrus. Si quid tamen assequi Iegendo potui,
in eam propensiores esse videntur Sententiam, quae negat venisse. Hoc idem Tilenus in disp. Robert. BeIIarm. Lib. II. as rom. pontis cap. II. p. I 6 p. t. III. edit. an. 16 I9., et Lambertus Danaeus in III. controv. Bellar. ad cap. III. p. 285. edit. sene v. an. I 596., et Iohannes Henricus Hei deggerus hi tor. papa tuas. 3. edit. an. I 681. Catholi eorum autem, qui in hoc genere argumenti versati fuerint, protestantesque illos, qui contra puga arunt, aeeurato refellerint, maximum ESSe numerum video. Ad eundi autem , Praeter Baronium,
Bellarminum, Natalem Alexandrum, et Fogginium, quos
P. 3I6. BOI. I. huius Oper. not. 4. commemoravi, Emanue ISehelestratina ι. II. antiquit. eeelesiast. p. I 48. Anq. ciit. rom. an. I 697 ., Tille montius tom. I. monument. hist. ecclesiast. ant. XXVIII. p. m. edit. bruxell. an. 1732., Fevardentius innot. in Ire n. lib. III. c. I. p. 267. t. II. O . Dena si edit. venelae ann. IZ36., IOdocus CDecius thesaur. cat4Ol. lib. VII. ort. V. p. 8I4. Seqq. edit. colo n. an. I 619. ιOm. I., Franciscus Plane hin ius in not. ad Anaal. biblioth. t. II. Fay. 7. εοχ. edit.
203쪽
rom. SaInioni an . 1723. , ut est toros praetermittam, quorum rio aliqnorum sutit a It gabertio in pontificiam bibliothecam translata O. Urn. 293 Suetonius in Claudio e p. XXV. pag. 198. edit. Iusta. n. I 66P. a Iudaeos i in pntiore Chresto assidno tumultuantes. Roma expulit . u
d0ὶ Nam etsi a Pa , i a diisse hace do Petro dicta Rn-
sinus interpretetur, iam eii negat Vales in s. Ensebii autem haec est sententia, lib. II. histor. eeeles. cap. XV. Eiit. Tauris pag. 59. u Polari id me probato a Petro evangelio Mare lyma Clemonio in sexto institutionum libro, cui testis etiam. aecedit Papias hierapolitanus episcopus. η Τοὐ δε Mαa κου
n ἐν lix υλωνι χαἰ Mά κος ό υiός μυου. Marei autem meminisse Petrum in priore epistola, quam, aiunt, com-sositam ab eo in ipsa Romo. Id metrumὰ ipsum signi eura urbem appellantem tropi e Babylonem. Salutat vos, quae in Babylone coeleel et, et Mareus situs meus. Quinam vero hi Sunt, qui φας ιν, αiunt, ni Si sorte ii, quorum Γμέσως anto meminerat, nempe Clemens, atq.io Papias 3 Sed sae non fuerint, at veteres saltem aliquot fuerint, necesse est. 31ὶ Millius in ep. I. Petri cap. v. v. I 5. Fuisse Praeterea aliquos certum est, eosque iam ex oriento scriptorcs, qui Rhodem in Aetis apostoli eis nominatam a Petro, euius illa aut uxor, aut filia eSset, συνεκλεκτων appellari arbitrarentur. Vide Barhebraeum apud Assem anum hibI. Orient. part. II. to m. III. p. p. edit. rom. Immo vero Barhebraeus idem in absurdiorem Iabitur opinionem. Nam coetum apostolorum συνεκλεκτης nomino a Petro vocari ait, Babylonis autem appellatione eo enaeulum. Sed nugas, ab antiquis no auditas quidem relinquo.
32) Aegyptiam significari Baby Ioni m a Petro auctor
204쪽
monaelii, qui sexto saeento storuIt, In ehaldaeorum Babylo nem apto eadere videtur posse sententia clib. II. christia
Faris. MOnt ueon. an. Irog0, quamquam est ea quidem Ob- Scura, atque impli sata. Discrepat autem is sabulator ab antiquis ieriptoribus ceteris, quorum longe maior est existimatio, et auctoritas.
33) Α Persis, qui eum Cambyse Aegypto potiti suerant,co in loco, in quo Lithna oppidum crat, Babylonem liano
conditam Iosephus Rcribit. Lib. XXI. antiquitat . eap. V. COnter Fogginium eaeere t. psy. I92. de itiner . et epise. ro n. Ps tri, et Cellarium seoyr. aut . t Om. II. lib. I. cap. I. Secl. V.
edit. lips. an. I732. Exiguum autem illam ea aetate, qua Petrus scripsit, castellum suisso ostendit ex XVII. Strabonis libro Fogginius ibi I. pay. I92. 34) Est vero ridiculum, quod Pearsonus do Aegyptia
Babylono scribit. Petrum enim tu hac ait suisso quod Marci in extremo opistolao I. versu meminerit. Quasi vero in Creta insula Paulus opistolas seribere debuerit, aut Phi- Iippis, cum Titi, aut Epaphroditae mentionem se eit. Indigna haec sunt, quam ut viris doctis ad explicandum proponi aut debeant, aut possint. 35ὶ Babylonem chaldaeorum iudicari a Petro censent Ioseplius S aliger in not. ad ehronieon Eusebii p. 189. edit.
an. I 658., Salmasias de primatu papae pag. I 4. e Iit. an. 1645., Samuel Basnagius ad an . Chr. XI.VI. n. 27. pay. 561. t Om. I. annal. , Guillelmus CaVeus hiat. lit t. pari. I. pag. 4. c I. 2. edit. senen. , aliique de prolestantium quidem sectis; et ex iis, qui nobiscum Eocietate communionis essent coniuncti, Petrus de Marca de eoncors. saeerd. ροι imperii pari. I. lib. VI.e V. I. n. g., et Dupinius tom. I. biblioth. pag. 68. et 79. edit.
an. 1693. Conser Fogginium ibid. p. I87. 36ὶ Perraro namque a seriptoribus provincia babylonica Babylon appellatur. Conser FOgginium ibid. pag. 204. seq. Deinde nemo est veterum, qui in provine iam illam venisso uiu quam Petrum tradiderit. Contra Petrum ipsum Romae una
205쪽
eum Mareo fuisse summa consensio no patres testantur. Quod mox videbimus. Quid ergo obstabat, quominus in priore epistola salutari a Marco, atque a eoelecta, quae in BabFIOno erat, ad Cappadoces, Galatas etc. scribens, Romam Babylonis indicaret Petrus nomino γ
37ὶ Nugas agit capolins, qui Hierosolymam a P trosuisse Babylonem vocatam scribit. Principio enim cum Petrus epistolam dedit, superstitio idolorum Hierosolymam haud invaserat. Multa ibi Iudaeorum millia numerabantur. Quin etiam ecclesia christianornm sub Iacobo illustris erat. Quemadmodum autem vocari Babylon poterat, cum id nomen usurpatiam a Petro fuerit, indicandae idololatriae caussa, quae in ea, ex qua Seribebat, urbis mortalium animos oc- eupaverat 7 Neque vero quisqnam fuit scriptorum aut Sa-erorum, aut aliorum, qui Babylona Hierosolymam appellaverit. Ac Cyrilli quidem Alexandrini, Procopii quo Cyrillum sequentis reiecta a doctis viris, explosaque Sententia BSt, qui ab Isaia datum Hierosolymis suis so arbitrantur Babylonis nomen. In capelli errorem incidit Barduinus. Consor
illius eommentar. in I. Petri cap. V. v. I 3. p. 79 I. sdit. amεt I. an. I74 I. Idem multa eadem do re in commentariis in apoealypsim turbat, quae a sensu communi lio minum Ionge discrepant. In cap. XI. v. s. pag. 769., et in cap. XVII.
v. 5. 3eqq. pag. 772. Sed de Harduino erit paullo post op portunns disserendi locus. Ad Millium quod attinet, qui in
lone uxorem fuisse Petri nugatur, hoc breve dico: Eo illius mihi absurdam sententiam videri, quo a nemine probetur veterum. Quod enim commenticium , atque ab antiquorum eo mann ni interpretatione alienum est, absurdum et haberi, et essa debet. Quod si qnis cum Harduino roget, cur e eIe-aiam, quas est in Babylons etc. Hieronymus a Petro memo-
Tari dixerit, enm in graeco epistolae Petri textu nihil sit simile; huic equidem lacile respondebimus idem εχ λ γον
eligere, utque evocaro videri. Quamobrem ε : λεκτην,
206쪽
aflue εκ: λησιαν eSSe Omnino synon ima. Nam christiani ut enoeati ita eleeli appellari solent. Quare τό σηνεκλῖ Στὸ ν ee-eIssiam unam eoesectam indicare. At quo haec quidem Hammondo probantur. Comment . in non. testament. ad cap. V. epistolas I. Petri v. I 3., Oecumen. in I. Petri cap. V. v. I3. F. 16ss. edit. veron. an. I532. et edit. paris. an. I 63 I. p. 525.
Quo Io eo Babylonis nomine idem Oecumenius τῶν Ρωμns Romam appellari seribit. 38) Conser Eusebin m lib. II. eap. XV. hist. eecI. pay. 59. edit. taurin. , quo loco sententiam Papiae, atque Clementis Alexandrini proponit: et lib. VI. e. XIV. p. 237. ε eq. ubi, quid Clemens idem eadem do re sentiat, ostendit: et cap. XXV. p. 252. , ubi Origenis locum de Marco evangelii, ut a Petro Receperat, scriptore, et a Petro in priore epistola commemorato, exhibet. Mutuatns autem Origenes a Clemento videtur suisse, quae do hoc genero argumenti scribit. Ire
δωκε. a Quum Petrus, et Paulus Romae evangeligarent, et . fundarent ecclesiam Matthaeus seripsiq. Post vero horumn excessum, Mareus discipulus, et interpres Petri, et ipse in quae a Petro praedicata erant, praescripta nobis tradidit . . Vide eius d Iibri eap. X. p. I8 p., et Tertulliani Iib. I v. contra Marcionem cap. V. p. 416. edit. venet. OPP. an. 1744., et Eusebii lib. III. demonstr. evang. cmp. VII. pay. I 29. seq.edit. colo n. ann. I 688. Hieronymi, Epiphanii, Chrysostomiliae ipsa de re locos indicat Fogginius eaeere. XI. pag. 2I7. aeq. de rom. divi Petri itiner. et apost. At repugnat, dicet quispiam, Irenaeus cum aliis patribus, ut qui post excessumupostolorum Petri, ac Pauli scriptum a Mareo evangelium fuisse ferat. Sunt qui post discessum legant. Ego sic statuo: De adventu Petri, Marcique Romam veteres convenire, quamobrem iis assentior; quod si aliis de rebus dissident, parvi
207쪽
resert. Dissidentium enim id probo, quod esso reor ad V ritatem propensius. 39ὶ Sie enim statuit Harduinus in eommentariis in evangelium feeundum Alatthaeum eap. XXlII. v. 34. Pυ. BI. odia. Amsteto d. an. IZil I. u Oecidetis, inquit, Steplianum so δυ- π daei , Petrum crucifigetis. Certe et aliquem ex his, quos η missurus erat, erucifigendum csse ab ipsi Amet Iudaeis, stan- π to urbe, et aede Christus praedicit his verbis: et idemn Iohannis XXI. V. 18. 19. erucifigendum esse Petrum prae-u nunciat, nec alius omnino legitur ab ipsis crucifixus. Va- . ticinium istud Salvatoris apertius est prosecto, quam ut . sas sit it Iud , ob quantumlibet ingentem numerum multos postea secus narrantium, qui nec ipsi inter Se constant, . in aliam sententiam detorqnere. Petri saltem caput Ro- . mam postea suisse delatum v christianis ex Hierosolymian omnino credimus, ibique religioso illud coli oportero. At a Romam Venisse Petrum necesse non est, ut sit Summusis pontifex Christi vicarius, et Petri Sue cessor, quippe quin proprie episcopus romanus, sive solius urbis Romae non nati, sed ut in bullis suis semper superscribit: Oemen an viscopus, Vel clemens papa: aut ut subscribit in iisdem
. ab omni aevo: ego Clemens, aliove nomine, catholicas Een elesiae visevua. Neque cum romanam aliamve peculiaremm dioecesim, sed orbem christianum universum Christus Petros regendum commisit. η Haec ille turbat, ut rus inter so pugnantes possit componere. At veteres omnes et Venisse Romam, et mortuum ibi suisso Petrum, et ob episeopatum Petri romanum pontificem esse eiusdem Petri Successorem seribunt. 40) Iustinus martyr dialogo eum Tryphone n. CUHI. pag. 213. edit. venet. an. IZ 7. Iudaeum alloquens, v NGno modo, inquit, poenitentiam non egistis, postquam illum . ex mortuis resurrexisse didicistis, sed etiam, ut iam dixi,. delectos homines constituistis, ac per eos in totum ter- . rarum orbem missos praedicastis , impiam quamdam , et m exlegem sectam a deceptore quodam Iesu Galilaeo ex ei-Diuili od by Cooste
208쪽
. tatam osse. . . . Quin etiam doeni sto illum addidistis impian illa, et nefanda, ae detestabilia lacinora, quao adversus . eos, qui illum Christum et doctorem, et filium Dei profi-n tentur, apud omne Ilominum genua spargitis. n Consulon. CXVVI. Prest. 222., et quae suse persequitur n. XV I. p. I 22. aeq. Eadem sero scribit Origenes in VI. eontra Celaum libro
eap. XXVI. t Om. I. OPP. edit. Paris. monach. constr. s. Mauri.
4 lj Negat quidquam suisse traditum a clemento Span- hemius, quod ad iter Petri romanum spectet. Agi uni mab eo in epistola ad Corint litos de Petri Pauli quo laboribus, sed Petri iter in olei dentem, Ioeumqno martyrii non indicari; eontra Pauli indicari et pro laetionem in occidentum,
et martyrium in urbe. Eadem fere turbat Salmas ius de prim. p&Pete in at paratu p. 48. seq. At Clemens satis perspicue martyrio Petrum Romae fuisse persu iactiam demonstrat epist. I. eap. V. p. 12. edit. CO distant. lom. I. eoueeι. viato Iar. rom. Font. , ut qui negare audent, Otulis captos esse Oporteat. Nam Roma ad Corinthios scribens, missa ab se fieri vetera exempla, atque ea asserri dicit, quae ipsum proximo attigerent, atque propinqua e SSnnt. 'Λλλ' ἱγα των ἀρχαίων υπο
modo, sed loto etiam ipsi fuissent propinqui. Alioqui eur Petrum solum, ae Paulum, et mulieres quasdam, quae Romae assecta o supplicio fuerant, meminisset, praeterisset vero, ut re ipsa praeterit, . Iacobum Iohannis fratrem, Stoplianum , aliosque, qui cum Hierosolymis, in m aliis in urbibus antea pite plexi, aut lapidibus obruti fuerunt 2 Mox autem addit: u Propter aemulationem, atque invidiam, qui ccclesiae . erant fideles, ct iustissimae eo lumnae, persecutionem etiam . usque ad mortem passi sunt. Accipimus prae oculis nostris
209쪽
n y Iorias loeum . . Sequitur porro: u Paulus pationii ad prann mium obtinuit, cum catenas septies portasset, virgis cae-n sus, ae lapidatus esset; praeco laetus in oriente, et Occin dento, eximium fidei suae decus aceo pit. Cum totum mun-n dum docuisset iustitiam , et ad occidentis terminum vo-
n sub ducibus, Reu principibus passus esset, ita e mundo mis gravit, et in locum sanctum abiit summum patientiaon exemplar essectus. n Ubi de his est loquutus, statim adiungit: u His viris, qui divinam vitam duxerunt, ingens ag- π gregata est multitudo electorum, qui multas contumelias. η multaque tormenta propter aemulationem Passi, pulcher- η rimo ευ ἡ λ γ iu nobis, vel apud nos exemplo extiterunt. . Cur autem ἐυ ηαι dieit, nisi quod Romae hi passi, Subse- qn utiquo apostolos illos duos fuerint 3 Atque ex hac multitudino duas commemorat martyras mulieres Romae Ve R-tas, Danaiden, ac Dircen, ostendens certe eos, quorum an in meminerat, eadem in urbe martyros decessisso. 'l Vero τοὐ Oso dii 'l ωαη, eeelesia Dei ine olens Romam, cuius nomin se ad Corinthiam Clemens seripsit, quaequo initio epistolae συα zoc ἀς καῖ calamitates, ea- Susque adversos, qui sibi non multo ante accidera uti commemoravit, missis ne martyribus, qui ipsam ea lamitatum temporo illustravissent, alios conquisisset, qui ad se minime pertinerent' credat id quidem iudaeus apella, non eg9. At urbis, in qua passus est Petrus, Clemens non meminit. Ridientu mi Quasi vero necesse fuisset urbis mentionem sacere, cum de iis ipsum egisse intelligeretur, qui Romae martyrio suissent perfuncti. Quid γ cum do Paulo disserit, an explicato Romae fuisse supplicio asseelum tradit 7 Minime. Cur autem y Sei licet, quia do martyribus romanis loquebatur Clemens, quare non erat opus, ut urbis mentio. nem faeeret, eum quo de loco ageret, ex narrationis serio constaret. Sed venisso Petrum in ocei dentem non scribit
Clemens, seribit antem venisso Paulum. Quid hoc fingi potest argumento obtusius 7 Αn Romae pati Petrus potuissοι, Diqitiam by oste
210쪽
nisi ex oriento in occidentem venisset' Cum igitur Clemens satis indicasset, mortuum Petrum fuisse Romae, supervacaneum perte fuisset ei, qui obiter rem attigisset, adventum Petri ex oriente in occidentem commemorare. At enim dicet quispiam: Pauli adventus in occidentem Clemens meminit. Recte sane. Sed quam ob caussam Τ Proposuerat sibi Clemens Pauli itinera, quo quidem in genere apostolos ceteros superavit, in memoriam revoeare Corinthiorum. Itaque ut quam is late evangelium propagasset Significaret, noneommemorata Roma, ex oriente prosectum ad terminos eum pervenisse occidentis Rcripsit. Itaque non magis explicate indicavit, si adversariorum dictis insistendum est, Pau- Ium obiisse Romae, qnam in Hispania aut in Britannia, quae tanc loca potius, quam urbs, occidentis termini diei eommode poterant. De ars onus enim Hispaniam intelligit,
diss. 10. de suceess. primor. episc. cap. VII. g. IX., Britanniam Stilinflectus Orig. Britann. cap. I. Quibus ergo argumentis
ex hac Clementis opistola adversarii mortuum suisse Pan Ium Romao emetent Τ Mihi sic videtur nisi de romanis martyribus egisse Clementem , adeoque mortuum Paulum suisse Romae eone ludantὶ eos numquam, quod de Paulo ipso Romae martyrio suncto Atatuunt, ostensuros. Verumtamen hoc si dixerint, confiteantur item, auctore Clemente, qui domartyribus romanis ageret, Petrum decessisse Romae necesse est. At instant Spanhemius, atque Salmasius, negantque generis illius supplicii, quo Petrus asseetus est, fuisse a Clemente mentionem tactam. an id hoc sit nescio. Nam si eoncludi hinc putant posse , ignorasse Clementem, quo genere supplieii Petrus martyr obierit, adeoque Petrum mortuum non fuisse Romae, id ipsum illis de Paulo eoneedendum erit, quod certe non concedunt. Etenim ne suppli-eium quidem, quo Paulus est asseetus, memoravit Clemens. Pergunt autem, urgentque Paulum Sub prine ipibus passuma Clemente diei. Sed eaveant, ne qui reperiantur, qui Bumant, ergo non Romae. Si enim ἐπὶ των ηγουμέγων. igitur ea in regione eaque in urbe, in qua plures, non unus prin-