De beatissimi Petri apostolorum principis primatu, Romano itinere, et episcopatu Dissertationes Francisci Ant. Zaccaria, Thomæ Mariæ Mamachii, Petri Fogginii

발행: 1872년

분량: 290페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

231쪽

inquit, eredimus, regnante Tiberio, Romae christi discipuli fuerunt. Udal ritus Velenus, qui Villo linum magistrum Wiclefi sequutus seonser Thomari Waldensem lib. II. art. I. eap. VII. pag. 8 I. edit. an. I 532. t Om. I. 3, Ρetrum Romam Venisso negavit tib. supra in die. p. I 2. apud Goldastum monarch. edit. an. I 6 I p., praeter Tertullianum, Orosium ebiam suae de christianis sub Tiberio consistontibus opinionia testem vocat. Ab iis autem non omnino disgentit Spanhemina ibid. Num. VIII. Pas. 36.

61) Conser modo deseriptum Tertulliani locum. Ad Oroa in m quod attinet, adeat illius, quod paullo ante adduximus, testimonium lector, perspicietque, anis Petri in Urbem: ad

ventum inlatam a nemine Romam suisse christianam roIigionem. Quamobrem mirum est, Velenum tanta impudentia esse potuisse, ut auetorem erroris sui appellare renuentem , obluetantemque veterem histori eum auderet. Oroato vero eonsentiunt auctor historiae ars bieor. eone ilior. , quae omnibus Orientalium synodicorum editionibus praefigi solet. Consnte Eeeliellensem Eutyeh. vindio. cap. XXIV. Fay. 243. , Salamonem metropolitam Euphratis Misanis Nestorianus in

eo endio vitar. XII. apostolor. apud eumd. p. 219.

62) Constat id quidem ex prioribus eapitibus, exquise . X v. Aetor. apostolieor. Nihil enim continent aliud, quam itinera Petri in urbes Iudaeae, proximarumque Iudaeae provinciarn m. Itineris autem Petri Antiocheni, en tua Paulus mentionem sestit, in actis iisdem ne vestigium quidem extat. Atque ut intelligant ii, et ni silentium nobis opponunt L neao, quam levi utantur argumento, o loquantur, si possunt, ubinam is evangelistes Titi ut comitis Panti meminerit, cum itinera Pauli eiusdem persequeretur ρ Quid ergo Τ Negabunι toe in m suisse Pauli interdum Titum Τ Minimo vero. Consor

epist. Faul. II. ad Corinth. eap. H. v. I 2., cap. VII. v. s. I3. 8Τ., c. VIII. v. 5. I 6. et v. 23. , ubi foetum suum appellat Titum, et c. XII. D. I 8., et ad Galat. II. v. I. ubi, post quatuordeci mannos aese as endisse Hieroso Igmam eum Barnoba, assumis

Tito, asst Imat, ι v. 3. quo loeo negat suisse cireumcisum

232쪽

TItnm, qui eum ipso fune eraι Paulo. Et ep. ad ritum e. r. v. 4. a I. Quid est igitur, quod silentio Lueae eonfici ab abirem omnem adversns iter Petri romauum existiment 63) Origenes, apud Eusebium ιib. III. hiat. eeel. eap. I. pag. 79. eiit. tauri n. llέτρος, inquit, εχ il οντω, καὶ rαλατία,

. in Ponto, et Galatia, et Bithynia, Cappadocia, et Ast mn praedicavit Iudaeis qui in dispersione erant. Qui demn m. Romae existens vel Romam veniens), crnei astixus tuli, in capite deorsum verso, enm ipse sic petiisset pati . . Erunt fortasse, qui omnia con Sectati, hoc item Origenia loeo abutantur, pugnentque extremis Neronis temporibus Petrum sos aeon tulisse Romam, quod demum, Vel α tremum επι σελεῖ eum venisse Adamantius eonfiteatur. Sed Origeni, qui eompendio agebat, satis suit, tunc illius apostoli adventum

Rouiam commemorare, cum de martyrio narraret, no saepius

de eadem urbe loqui cogeretur. Atquo ex Origenis Io eo nihil eon eludi contra nos posse, ex Eusebio intelligitur, qni tanti presbyterum illum Alexandrinum sacere consuerat, ut sibi ab illius sententiis reeedendum non putaret. μ) Leo Allatius in eo notatione fabulae de Iohanna

papissa eae monumentis graecis edit. Coloniae Ayrippinasan. I 618. ex ea talogis Tomanorum pontificum, quos hosfes ipsi romanae eeelesiae, ut Photius, aliique landarunt, seqnuti quo suus, Iollan natu pontificem nullam umquam suisso os . tendit. Eodem sunt sui hii munere Caesar Baron in s S. R. R.

233쪽

aeq., Flori munitus Remulidus, ciusque filius Carolus Remundus de error. popuI, r. aeu fabula Iohonae pvissete edit. COIon. an. IGI8., et poStremo Iosoplius Garam pius tomes, et ea non leus Basilicae Vati ea nae, et talin latii Vaticani eustos, quo ego diseipulo olitu meo, nunc amico gloriari merito possum, et vero debeo, in eo pio Sissima, gravi κRiviaque do nnnimo argenteo Benedicti III. dissertutione e Gl. Rom.

histo tr. de Ia papessct Iezune Ii ἰεlement tirέe de la dia . ια- tine de mons evr Spanhelm t Om. II. elit. Πayne an. Iz36.λWangen se illi lissert. pro Iohann. papia . to m. I. amoenu. Iitterar. Neheloorn. pay. IIL9, aliorumque lautionis eiusdem seriptorum inventa, inanesque eoni celationes accuratissimore su Ilit. Is extremo saeculo XIII. primum eam sabulam suis soexcogitatam putat. Non or m viderat Stopliani Borbonii,qni paullo post medium Saeculam x III. floruit, fragmenta quaedam, quae Ecli ardus tom. I. a riptor. orlinia prae Iie. deseripit pag. I94. et p. 367. eiit. Paris. an. 17 I9. Sed parvire seri, medio ne, an extremo XIlI. saetulo ea nata suerit fabula. Argumenta enim, quibus eam doctissimus pontifex

ram piusque rei ieiniat, tam solida, iamque perspieua Sunt, nihil ut eo utra asserri ab haereti is possit, quod aueu duro ad veritatis si anilitudinem videatur. Quod si David Bion

dolius, aneterys. famos Is quo eat. de Ioli nna papias et Elit. Amatel. an. I 657., Luibnitius apud I. G. Eehardum rer. irone. Orientat. lib. XXX. e. CXIX., ut est apud Garam pium ibid. . et Brownius error. popul Ir. Lb. VII. eetp. XVII. pay. 4I5. etit. an. 173 p., etsi nn minum Benedieli li I. non viderant, tamen

eoaeti momentis rationum ab Allatio, Baronio, Labbco ad-d ne ii sunt, ni quidquid Seripium pro Iollanna papissa e St, Id tum esse commentietum faterentur; quid nunc vitio nu-Diuiliam by Coost m

234쪽

necesso erat.

65ὶ Nisi enim Iudaei I omao suli Claudio Dissent, sint

domuni odieto eius imperatoria iidem impulsore, ut Suetonius, quod snpra vidimus, Aerib t, Chresto, eiecti ex urbo

Propter ordinasse Claudium diseederὁ Omnes Iud seos a Ro-mα etc. vulgata sic liabet: eo quod praeeepi sel CInudius dia-eedere omnes Iudaeos a Ronia. Vide Barorrium ad an. XLIII. n. XIII., Gn. LI. et n. I., et Tille montium in vit. S. Petriari. XXXI. PQy. 75. t Om. I. mem Dir. hiator. ecet. edit . bruaeeli., et ex Protestantibus Pearsonum, qui dissert. I. de sufferas. primor. Viseopor. iu Gen. e .p. VIII. q. II. psy. 46. aeq. Edis.

Londin. an. 168 p., multis evine it Iudaeos Claudii, snperiorum quo Caesarum aetate perplures snisse Romae. Ex libro nutem LX. Dionis pag. 669. elit. an. 1696. de initiis imperii claudii agentis, haec assert Verba: Γους τε ηουδα iaυς πλεο-

β ω χρωμεν ους ε κελευσε μη σωγαθροίζεσαι. u Quum Iudaei adeon iterum multiplicati essent, ut diment ter sino tumultu pro-m pter multitudinem urbe possent arceri, non eleeit quidem v eos, patriis tamen legibus vitam tolerantes vetuit eou-

n Venire. N

66) Salmasius in appar. ad iab. de prim. papas pag. I ,eapite secundo epistolae Pauli ad Galatas v. p. aeq. abutitur, ut ostendat Petrum Romam non venisse praedicatum ethni- eis evangelium. Sed is Hieronymi in cap. idem epistoIaa Pauli loeum non animadvertit, qni sic habet, tom. VI. O .Fart. I. edit. Paris. Martianaei pag. 241. a Oeeulta hic oriturn quaestio. Quid igitur 3 Petrus si invenisset ex gentibus, . non eos adducebat ad fidem Aut Paulus si ex ei reumein sione aliquos reperisset, non eos ad Christi baptismumn provocabat Quae ita solvatnr: ut dicamus prinei palon singulis in Iudaeos , et gentes suisse mandatum, ut qui

235쪽

- 214 o defendebruit Iegem, haberent quem sequorentur: qui legio gratiam praeserebant, non deesset ois doctor, et praevius. . In eorum uno vero hoe eos habuisse propositi, ut Christo ν e cunctis gentibus ecelesiam eongregarent. Legimus enim x et a sancto Petro gentilem baptigatum fuisse Cornelium, . et a PauIo in synagoga Iudaeorum Christum saepissime η praedieatum . . Quod si eo epistolae ad Galatas capite quidquam se contra iter Petri romanum agentem Salinasinsyroneere speret posse, eaveat, ne Paulum, qui apoStolatum

gentium consequutus esset, numquam Iudaeis praedicasse eon- steatur, negare que cogatur auctoritatem Lucae, aet. XIV. I., IIII. 4. Petrus quidem oee. XV. n. p. da se ipso loquensis Viri, inquit, fratres, vos scitis, quoniam ab antiquis di η hus Dens in nobis elegit per os meum audire gentes Ver- . bum evangelii, et credere. π, 67ὶ Petrum, antequam Romam proseetna esset, Antio.

chiam venisse, ecelesiamque eonstituisse Antiochenorum, sanctumque in ea episcopi munero suisse, traditum ab an liquis patribus est, quorum auctoritatem sine ratione, do eumentisque contemni non patiar. Conser Eusebium lib. III.

.hiat. seci. cap. XXXVI. F. IO6. edit. paria. an. I 659., Seriptoqresque eeteros, quos laudant Nicolaus Sandems de monareh. e I. lib. VII. p. 242. edit. Looan. an. I 57I., Baronias ad 3. XXXIX. num. IX. seg., Tille montius vit. . Petri art. XXVII ἀFas. 169. t. I. mem . hist. eeel. edit. Paris. an. I 693 , Leo Al-Jatius da ecel. oecid. et orient. perpet. eonaena. lib. I. cap. II. .num. 3. p. s. seqq. edit. COIO n. an. 16 8., Bollandiani tom. III. mens. febr. ad d. XXII. pag. 282. aeq. edit. Antuerp., et eom. Π.menata ivlii traei. histor. ehronolog. de patriarchis antioche uis pag. I. seqq. , Sehelestratius tom. II. antiq. Eceles. di εσι. V. cap. I. pay. 317. edit. Rom. an. I 697 ., Bencinius, at

quo Blanchinius ad ι. II. Ansatas. da nit. ponti . p. 5. seqq. adis. Rom. Salnioni, Forginius de rom. divi Petri itiner. M Ost. e reis. IX. Fas. I 56. seqq. edit. florent. an. I74I., et . Protestantibus Hammondus dioert. v. de episeopia eap. I.

236쪽

rum anti Oelienum episcopatum Petri eommentum esse, et ex reeognitionibus Clementis prosectum putat, αβ αN. XL. n. XX. At hoe ostendere ante debuerat, reeognitiones editas fuisse, priusquam Eusebina chronicon, historiamque seripsisset. Ego enim eum eas ab Eusebio praetermitti videam, facile mihi persuadeo, nondum scriptas, publieatasque suisse, eum historiens Ilis seriberet. Neqne veri esse arbitror simile, rem apocryphis libris, plenisque fabularem eontentam ita propugari, eonstabilirique potuisse, ut patribus, qui libros

litos aut vidissent numquam, aut neglexissent, magnopere probaretur. Ioh. Ligila oti eom. hist. et erit. in aet. apostolo rum pag. 83I., et Nieolai Vedelli Iib. de utroqua Petri episcopatu expendere non vacat. Interea, quod Grotius de adventu Petrii Romam dieit, hoc ipso repeto: ego veteribus assentior. Sed de episeopatu Petri anti Oeheno satis dictum est. Quo autem anno constituerit, quamque din Ρetrus episeopatnm gesserit antiochennm, dissicile est existimare. Confer eosdem quos supra nominavi scriptores, qui Varias ea de re proponunt sententias, unamqne aliquam, quae magis ipsis arrisisset, sequuntur, atque defendunt. 68 Spanhemius dissert. histor. de temere eredit. Petri in urbem prooetione cap. II. pag. 22. edit. Lugd. Batavor.

. I679. scriptores, qui falsnm, aut dubium esse iter id Petri existimarunt, numerans, α Eos inter, inquit, clandius. Salmasius ... post Utricum Velenum, Illyricum, With akeo rum, Hospinianum, Sullivium, Paraeum , Sibrandum , et v signi plures. Sest quid Protestantes indneo'. . . Praeiveren his si quidem I. B. Mantuanus, Michael ces enas, Marsilius. Patavios, Iohannes Aventinus, Iohannes Lelandus, ca- . rolus Molinaeus. . Iam de Cese nate, de Marsilio, de Molinaeo, de Aventino, de Lelando alias. In dieari antem mihi Ioeum, in quo Mantuanus negarit advenisso in urbem Petrum, volo: At non indieat Span hemin s. Quid ' si ne Petrus

237쪽

verba Spanti emii deseripsit, non aeque curans, Vera ne it Io, an salsa tradiderit, modo oppugnas Ao Baronium videatur.

Idem ab loliantio Wolfio leui. memorab. euntenario I. P. 32. . et Ioh. II ooriabethio in eaea in . seu aehol o in constit. Gr-ban. VIII. pro Observ. f torum pay. 219. factum narraro videtur. I.andat item Thomam It tigium histor. eeeI. aete . r.esp. IV. l. I. pag. 227. Sed is Mantuanum non nominat,qnam vis pro Patavino Mari ilium Fiet num errans nominet. Baleus lib. I. are. rom. pag. I9. eiit. Luyd. Batav. an. Is I 5.liune in eam, ut putat, sententiam Mantuani ex VI. fastorum libro locum adducit. u Urbibus assyriis Christi post funera, postquos In caelum reditus, bis septem dieitur annos Impendisse gravi vexans mala numina bello. . Nox maria ingressus, longaqno ambage viarum, Circumlatus, iter vertit bithyni ea versnsis Littora, Cappadoces, Galatas, Pontum quo peragrans. - Quotquot orant illo iudaea ab origine regnis . Edo enit Cliristum, veterique retraxit ab usu. . Sed quao hominis tanta esse audacia potuit, tamque insignis temeritas, et impndentia, ut locum detrnnearet, verbaque Mantuani, quae statim seqnuntur, iterque Petri romanninde monstrant, omitteret 2 An nos Oentis esse uaptos existimabat, ut ad fontes adire, resque, ut ab auctoribus exprea-Sae essent, Perspieere minime possimus 3 Adsint nunc syeo. phantas Spanhemius, Zornius, Baleus, et qui sunt ex eadem sentina homines, qui cum res elaras, atque perspicuas non videant, videre se quae sunt implicata, atquυ involuta obseuritate arbitrantur posse, adsint, tu quam, cognoscant, animadvertant, quod αμεσως immediate, ut aiunt, post ea verba retraxit ab usu, Mantuanus scripserit: u Indo per Aegeum, per Cycladas, Ioniumque, o Multa mari et terris diserimina passus ad URBEM n ROMULEAM mundi dominam, rerumque potentem. VEXIT i ubi aeterni IACERET PRIMORDIA RE M. . Tum magus Aeneadas Simon, ipsumque Neronem

238쪽

n Praestigiis Iudens sese laetabat iturum . Aerium per iter, volucresque aequare volatu. . Petrus ut a terris sublatum in nubila vidit, . Submissis genibus multa preeo numina flexit,n Ut rueret. Ρraeceps igitur quasi plumbea moles. Cum stridore ruit, fusisque attrita medullis η Ossa solo haeserunt ete . nQuin etiam paullo ante sic Mantuanus statuerat:

a Iussit Nero) Petrum, quo non insignior alter. Relligione suit, pedibus sublime levatisu Oro in humum verso pendere patentibus ulnis, . Et Paulum rigido iugulnin submittere ferro. πLib. vI. fastor. de martyr. as. Petri et Pnu Ii fol. N. edit. Ar-ssntorat. an. 15I8. Abeant nunc Protestantes illi Petri iti. neris romani oppugnatores, atque ex Mantuani carminibus Petrum no quo martyrem obiisse Romae, neque Romam venisse unquam, si possint, essetant. Nec minus est sublesta Balei fides praesidium ex Hieronymi lib. VI. commentarior.

in eap. XXIII. Matthaei pag. I 12. edit. Martian. Paris. tom. IV.

pari. I. petentis. Nam Hieronymus cruei quidem astixum Petrum ait, Hierosolymis vero eruet assi xnm, non item. Alioqui

mortuum quoque Hierosolymis dixisset Paulum. Qua re quid sngi potest absurdius 7 Sunt enim haec saneti doctoris verba: a Alios seribas in lego doctissimos, ex quibus lapis datus est Stephanus, PAULUS OCCISUS, crucifixus Petrus, . flagellati in altibus apostolorum discipuli. . Quid γ si Lyrannm quoquo sui erroris testem appellet qni Lyranus, in

eap. XXII. Matth. p. 386. tom. V. hiblior. edit. Lugd. an. I 589. ad verbum eruet setia, hoc solum adnotat: ut Petrum, et Andream fratrem eius, et mullos alios. Id vero non indieat eruet suisso Hierosolymis affixnm Petrum. 69ὶ Alanus copus dialogo I. cap. IV. pag. 23. et e . V. p. 93. siit. Antuerp. an. I 556., Iohannes Rostensis episcopus Convulsione columniar. Utriehi Ueleni. . . quibus Petrum numquam fuisse Roma e et nillettur p. I 299. Opp. eiit. Winee burg. ann. I 59p., Thomas Stapletonus eontror. III. de primo sub

239쪽

Osii, Victoristo, Vigueri, Nausaei, Contarent, Pere sit, Titet manni, Poli, Rufi, Casalii, Hesselii, Turriani, Moroni,

aliorumque testimonia indieantur ibidem ab Sandero lib. vII. s. 582. seqq. Nicolaus Coesse tau de monareh. contra M. An ton. de Do m. libros de Republica pari. II. Lib. I v. ev. V. Fay. 419. 8 eq. edit. Paria. an. 1623., Cariophylus contra Nilum Thessalonicensem pay. 55. 37. edit. paris. an. I626. , Leo

F. 343. edit. eo Iou. au. I 648. , Incholar epist. ad Leonem AD Iatium lib. eodem Allatii cap. VII. p. I39. asqq. , Ecehellensis Eutych. vindie. cap. XXIV. seq. pay. 242. seqq. edit. rom. an. I66I., Arcudius de Purgat. pag. I 53. aeqq. , etsi id ex instituto non agat, edit. rom. an. I 63 p., Petavius lib. XI. da

adit. rom. an. Ir p., Fogginius Ioe. eitat. Mitto Sirletum, Petronium, Greiserum, Eudemon-Ιohannem, Solos, Marestin, solium, Redingum, innumerabilesque alios, qui idem adversus haereticos argumentum traetarunt. 703 Salomon Ddylingius Obsereationum aeterar. Pare. Πν. Mereitatione VI. g. Iv. pag. 424. eiit. Lipa. an. II p. IS, POSteaqnam ostendi Christi Verbis pasee Oves meas et e. non

posse dixit supremum in Eeelesia principatum Petri, mox addidit: u Alia igitur, at validiora argumenta ab adversas viis adserri debent, si probare volunt, Petrum visibi is

240쪽

ν cIesiae eaput, et Christi Vitarium, et monaretiam in his . . terris 'suisse. Hoc de laneti Iabore ulterius ostendero des bent, Petrum fuisse episeopum romanum proprio dictum, o et per XX v. annos ibi, ut aiunt, sedisse ete. η Sed Petrum nos quidem eaput, ae prinei pem fuisse constitutum demonstravimus et seripturarum auetoritate, et traditione maiorum. Restat alterum. Verum hoc praedico: etsi Petrum romano episeopatu XX v. annis suisse potitum existimem, Romani tamen episcopi summum in ecclesia principatum Ostendi, nisi demonstrato xxv. aunorum episcopatu Pomano Petri, non posse, Vehementer nego. Fac enim Romani Pou- uncis primatus ex episcopatu apostoli eiusdem romano omnino pendeat, an is continuo episcopatus Petri xxv. eage annorum debuit, non septem, ant trium, aut duoruat 3 TI) Mamaeli. Ori'. et Antiq. Christian. lib. 4. pari. 2. v. I. g. Io. pag. 386. not. I. edit. Rom. an. Ir55. sequentem pro dueit Ioeum eae lib. 3. carminum contra Marcionem p. 635. edition. opp. Tertullian. Venetae an. 1748. u Hae cathedra, Petrus qua sederat, ipse Ioeatum η Maxima Roma Linum, primum considere iussit,n Huius Anactetus successor sorte locatus etc.

Et paullo poSt. a constabat pietato vigona Eeelegia Romae, . Composita a Petro, euius successor et ipSe. Iamque loeo nono cathedram suseepit Hyginus, . Post hunc deinde Pins, Hermas ent germine fratrei, Angelicua Pastor. η 72ὶ Cf. eit. Nam achil opus Ioeo eodem, pag. 391. not. I. dietao edition. ubi haee refert Tertulliani testimonia ex lib. Praeseripi. cap. 20. pag. 208. u Apostoli in Orbem proses est eamdem doctrinam eiusdem fidei nationibus promulgas verunt, et Proinde ecclesias apud unam quamque civitate M eondiderunt, a quibus tradueem fidei, et semina doctrinas. eeterae exinde eccleslao mutuatae sunt. Cap. XXI. Comina munisamus cum ecclesiis apostolieis. Et eap. XXXI r. Edanta ergo haeretici) origines ecclesiarum suarum, evolvant -- Diuili od by Cooste

SEARCH

MENU NAVIGATION