장음표시 사용
221쪽
Caligulae secundus fuit, tab. ehrono Log. pag. ω I. t Om. II. dissere. edit. Iucens. an. Ip29., Basnagius in an . XL. , qui teT-tins Cati Caligulae annus fuit, ad an. XL. N. XV., USSeriuBin on. I. Caligulae annalium pari. H. pag. 629. edit. Iondin. an. I 65 . Huic assentitur Pearsonius. In annalibus paulinis p. 2. aeq. edit. ἰondinensis opp. posthum. an. I 687. Sed
longus e SSem, si omnes persequi, qui a Spanhemio dissident, Scriptores vellem. Vix enim illo perpaucos, eo Sque iRmno Vos, numerare potest, qui ab ipso non discrepent. Iam Vero Si Paulus, ut nos arbitramur, anno secundo, vel tertio ab ascensu Christi in captum nostris est sacris initiatus , hoe est anno aerae christianorum vulgaris XXXI. Vel XXXII. VeI XXXIII. nam Chris in m anno xxx. passum diximus in Priore huiusce operis libro)i eum post annos vel a sui con Versione, vel a priore itinere hierosolymitano xIv. Hiero is Solymam von erit ad concilium, sequitur ut Venerit an . XLV. Vel XLVI. Vel XLVII., hoc est v. vel vI. vel VII. Claudii, si
is conversione sumatur quatuordecim annorum initium: sina Primo itinere, an . XLVIII. vel XLIX., hoc est VIII. Vel IX. Vel X. Claudii anno. Baronius IX. veni SSO ceu Set ad Gn. LI. Num. VI. seq. Huic a Sse utitur Pearsonius annal. paulin. Fasin. 8. seq. Qui triennio post, nempe anno XXXIII. Rerae Vulgaris Christum suis se passum defendunt, ii cum aunorum XIV. initium a primo itinere ducendum putent, anno LII. Rerae christianorum, sive XII. Claudii Paulum ad concilium acces- Si S Se pugnant. Ita USserius, ad ann. LII. Fay. 654. t Om. II. annal. edit. Iond. supra in die. Sed modum faciam , ne plus Iectori asseram molestiae.
48 Salmasius appar. deprimat. papae post. 47. Sed laean. XII. Claudii orta inter Cepham, seu Petrum, Paulumque fuerit contentio de caeremoniis legis, Antiochiae. Quid Τ Antum primum Petrns venit Antiochiam, episcopatumque antiochenum constituit 2 Hieronymus certe, qui anno 2. Claudii epi Scopatum geri a Potro Romae coeptum, lib. de viris illustrac . I. Fast. Io I. io m. IV. Fart. II. O ., scribens, statuensque
ante suisse antiochena cathedra potitum , satis Ostendit ,
222쪽
eona titutam fuisse a Petro sedem antiochenam ante Ru. II. eiusdem imperatoris, occupatamque a principe apostolorum. At non est a Scriptoribus sacris memoriae traditum. Quasi vero omnia sacri scriptores complecti constituissent. Hieronymi Verba sunt ad cap. II. epist. ad Galat. past. 244. edit. paris. Martiari. O . tom. Iv. par. II. a Primum ePi Scosumn antiochenae e celesiae Petrum suisse ae epimus, et Romam η exinde translatnm, quod Lucas penitus omisit. n confer Eusebium chron. p. 204. edit. Ams telo d. Scaligerianae an. I 658.
49) Eutychium, qui ab his scriptoribus laudatus suerit,
commemorat ibid. pay. 56 Spanhomius. At Guillelmus Tyrius, qui Seith Ilium patrieti aleaeandrinum patriarcham se sequi scribit in prologo hist. a tempore successor. Mahumetis, initio tom. II. yestor. Dei Fer Dane., non ab apostolorum aetate, sed ab Heraclio exordium narrandi sumit. Neque Vero us quam chronotaxim Eutychii in omnibus probandam Ecchel lensis dixit. Eutychium pugnantia hoc in genero praesertim loqui demonstrat Pearsonius contra Salmasium disputans.
posthum. edit. eiusd. tond. Ae mirabile sane est, Salmasium, Spanhemiumque adversus iter Petri romanum agentes, RUSOS esse praesidium ab Eutychio petere, qui omnium ecclesiarum traditionem consectatus, Petrum Romae Nerono imperante cruei fuisse astixum dixit, pag. 336. edit. Procockii Oxon. an. I 658. Omnium dixi ecclesiarum, cum id non monumenta solum eccIesiarum latinae, atque graecae, ut Vi Sum hactenus est, sed etiam orientalium quarumque serant. Horum aliqua recenseo Ece hellensis vindis. eap. XXIV.
etor poterit. 50 Dionysii locum addnximns μιοι. 3.9. Sed eum non ita sumus interpretati, ut Valesius voluit, qui ob acceptam aliorsum atque graeca postulent verba, tanti Scriptoris sententiam, a Ρearsono de sueeess. primor. rom. vise . di38. I. e. VIII. N. III. 34. seq. reprehenditur. Graeca enim Dionysii
223쪽
ὀ λοίως δε καἰ εἰς- Ιταλίαν ὀμόσε διδαξαντες ἰμαρτυρυσαν κατα τον αὐτόν και eόγ: quae latine ad verbum reddi possunt hoc modo: u Etenim ambo et in nostra Corintho non ait Dionysius venisse utrumque eodem tempore) plantantea nos
adde in Idri similiter doeuerunt; et similiter in Italia amdaeter doeentes martyrio functi sunt eodem tempore. n Quamobrem Gelasius pontifex et doetior, et harum rerum peritior, et antiquior Eutychio, in eOriril. rom. an. 494. pas. 938. t. II. eoneitior. edit. Isard. a Petro, inquit, data est societas bea- , tissimi Pauli apostoli vasis olectionis, qui non diverso,n sicut haeretici garriunt, sed uno tempore, uno eodemques' die gloriosa morte cum Petro in urbe Roma anb Caesare
η Nerone agonizatus, coronatus est. n
5 IJ Obiieit haec Spanhemius e. II. n. XXII. p. 57. sctg. Ita que assentiri Eusebio videtur, Simonem sub Claudio mortuum aienti, a quo tamen de Petri itinere agente dissidet. Quamobrem non quod ratio postulat, sed quod lubet, imprudens sequitur. Quamquam non tam e St, quam ipse putat, perspicna Eusebii de tempore interitus Simonis sententia.
Confer lib. II. histor. eeel. e. xv. pag. 59. edit. Tauriri. ValesiuBautem argumentando essici ex eo episcopi caesariensis loco
posse eoncludit, Simonem imperante Claudio periisse. In
adnot. ad idem XV. Eusebii histor. eccl. eaput, Fay. ead. Verum etsi patres, ut Cyrillus hierosolymitanus eateeh. VI. g. XV.Fag. 96. edit. Paris. an. Irri ., Sulpitius Severus lib. II. historiae pag. I 6υ. edit. Veron. an. I75ή. tom. II., Maximus taurinensis homil. v. de as. Apostolis pag. 355. M. Venetas an . I 34I. aliique, quos Tille montius tom. I. monum . histor. eccles. Nit. a. Petri art. XXXIV. p. 76. aeq. edit. an. I732., et Toute eus in adnotationa ad loeum modo indieatum syriIIi, Baronius adan. LXVIII. n. XVII. aeg g. numerant, ita de Simons disserant,
ut eum Nerone imperatore decessisse , statuere Videantur; tamen assentiar Ensebio. Quid tum 3 an quia Simon ante perierat, praerepta Petro revertendi in urbem potestas diis Ego vero satis Petro ob susceptum episeopatum fuisse de-Diuiti eo by Cooste
224쪽
sendo, non modo ut semel, sed etiam ni toties rediret, quoties sese illi opportunitas obtulisset. Consula Tillemontium
52 Calendar. Liberiannm a Bueherio, Blanchinio, aliisque editum ad d. VIII. kalen. martias habet: Natale Petri
Ioco diem adventus Petri in urbem indicari censet. Nec enim adventus indicatur Antiochiam. Romae enim olim, qui eius ecclesiae, non qui aliarum proprii erant, festi dies celebrabantur: Toinard. loe . eit. At Franciscus Blanchinius cathedrae antiochenae constitutionem refert in xxII. febr. diem, nempe ad d. VIII. kal. martias, romanae autem ad XXV. aprilis diem, idque ex notis annorum, mensium, atque dierum colligit, quibus Petrus in catalogis quibusdam fertur sedem Occupasse romanam. Etsi enim non negat a Petro episcopatum romanum fundatum fuisse XV. kal. febr . , primatum tamen et ecclesiae ante d. XXV. aprilis datum negat. Sed est id argumentum levissimum. Nam catalogi , ut in annis conveniunt, iis in mensibus diebusque indieandis diserepant. Etenim Liberianus mensem numerat I. dies IX., CaVen Si S I. d. V., Coibertinus primus m. I. d. VIII., Coib. quartus m. I. d. VII., coibertinus Sept. m. III. d. VII. caeteri etsi in mensibus duobus indieandis congruant; in diebus tamen dissident. In picturis enim basilicae s. Pauli dies sunt scripti VII., ut etiam in Farsensi eatalogo , in Lucensi, et in Belgieo Papebrochii. At in Bergo m. d. VIII. ut in coibertino tertio,
et qninio. Quin etiam in Colbertino secundo dies numerantur III. Cum igitur tanta sit in notis mensium, dierumque diversitas, non est cur quisquam retrocedendo , comperire se ex catalogis mensem, diemque, quo Petrus Romam attigit, speret posse. Longius autem petitum argumentum est, quod ex litaniis, quae aute Gregorium Magnum xxv. aprilis die haberi solebant, concindit Blanchinius; plures enim earum supplicationum esse caussae poterant, ut perdissicile sit
225쪽
ostendere, eas ob adventum Petri fuisse institnias. Blanchin.
Adeundus Fogginius de roman. d. Petri itim. et apostolat. eaeercit. XIX. p. 446. 8est. 53ὶ Orosius Viat. lib. VII. eap. VI. p. 466. 3eg. ed. Haver .
a Claudius ab Augusto quartus regnum adeptus est, mansitquen in eo annos quatuordecim. Exordio regni eius Petrus apostolus domini nostri Iesu Christi Romam venit, et Ealu-n tarem cunctis credentibus fidem s deli verbo docuit, poten-n tissimisque virtutibus adprobavit. Exinde christiani Ron mae e S Se coeperunt. η
5M Ex calendario Bucheriano, ut paullo ante osten Sum
est, Petrus Romam venit XXII. febr narii mensis die: ex catalogo Vero, ut in adnotations N. 44. constitit, annis XXV. m. I. d. IX. Romae man Sit. Obiit autem Nerva, et Vestino coss. d. III. kalen. ivl. hoe est an . 65. vulgaris aerae. Petrus Franciscus Fogginins Nervae, et Vestini consulatum nostro arbitratu catalogo Liberiano, non Veritate, apponi ait. Exer- eitat. XVI. pag. 38. Ac de Pagio quidem loquens, eae libidine, inquit, non secus ae Bollandus legit Nervae, et Vestin. coss. nomina, ubi eo deae, unde illum catalostum Dueherius edidie, habebat nomina Nervae, et Ueri. At Nerva consul sane aliquando fuit, Verus autem cum Nerva numquam. Novi, inquit ; sed cur Fotius non 8ubstituuntur nomina Neronis, et
Veteris, ut fecit Bucherius' Verum quis Fogginium doenit
Nervae nomen converti in nomen Neronis, et nomen Vera in Veteris nomen posse; nomen autem Uer. in Vest. nomen
non posse' An enormem tot litterarum immutationem feram, exiguam contra unius, duarumve litterularum non item γNeque me moVent consulum nomina Satum. et Sela. sub quibus auspicatum fuisse Linum pontificatum catalogus indicat. Nam aliquos errores eiusmodi legi solere in catalogo, idem fatetur Fogginius. Quare catalogum Sequor, cum consentit caeteris; cum a caeteris discrepat, nullo modo . 55) Vide sup r. in adnotationa n. 44. Ex his autem -- talogis i Petrum XXV. an. episcopatum romanum gessissa Diqitiam by Go le
226쪽
intelligitur. Quod si annus xxv. inchoatus, non completus fuit, Petosque, ut in priore volumine diximus, an . LXVI.
aerae vulgaris cruci sussixus est, iam au. XLII. aerae vulgaris Petrus Romam venire potuit. Nam a labruarii mensis XXII. die an. XLII. ad XIX. iunii an . LXVI. Rnni numerantur XXIV. m. Iv. d. VII. Ad eundus Fogginius exercit. XVI. pag. 742.
aegg., quo quidem loco multorum hac de re systemata proponit, ac reiicit; quodque est de Petri martyrio in annum LxVI. reiiciendo, facile probat. 56 De Irenaeo confer notationem 4. Multa adversus
Irenaeum Spanhemius iactat cap. m. num. XIX. pas. 99.
Fabulas illius aetate permultas fuisse in ecclesiam invectasseribit. Α Papia eum fuisse institutum, qui absurda conse-etatus esset. Factum ab eo seniorem Christum, quam suerit. Sed gnam haec sint levia, nemo non videt. Nam si eorum scriptorum reiicienda in omnibus testimonia essent, quorum aetate permultae iam tabulae invaluissent, quique aliqua in re lapsi essent, institutique a magistris, qui res dissiciles assequi nequivissent, nullum iam historicum, scriptorem nullum haberemus, quem sequi liceret. At sundatam, inquit, suisse Irenaeus non a Petro solum, sed a Petro, et Paulo ecclesiam romanam scribit. Ridicnlumi cum enim initia, progressusque romanae ecclesiae Irenaeus persequeretur, satis suturum arbitrabatur, si utrumque apostolumeommemoraret, quorum quidem alter, ut Petrus, tandarit, alter eam una cum Petro aedifieaverit. Sed in huiusmodi Spanhemii nugis refellendis diutius tempus conterero non
573 Tertullianus lib. de praeser. cap. XX. pag. 2o8. a Aso . stoli in orbem prosecti eamdem doctrinam eiusdem fideis nationibus promulgaverunt, et proinde ecclesias apud n unam quamque civitatem condiderunt, a quibus traducem. fidei, et semina doctrinae ceterae exinde ecclesiae mutua- η tae sunt. Cap. XXI. Communicamus cum oeelesiis aposto-11 Iicis. Et eap. XXXiI. Edant ergo haeretici) origines ee- η clesiarum suarum, evolvant ordinem episcoporum suorum Duili Corale
227쪽
η ita per successiones ab initio decurrentem, ut primus illen episcopus aliquem ex apostolis, vel apostolicis viris, quin tamen eum apostolis perseveraverit, habuerit auctorem,n et antecessorem. Hoc enim modo ecclesiae apostolicae cen-n sus suos deserunt, sicut Smyrnaeorum ecclesia Polycarpumn ab Iohanne conlocatum refert, sient Romanorum Clemen-n tem a Petro ordinatum itidem, perinde utique et ceteraen exhibent, quos ab apostolis in episcopatu constitutos apo- η stolici seminis traduces habeant. η Et eap. CXXVI. pag. 215. u Age iam qui Voles curiositatem melius exercere in negon tio salutis tuae. Percurre eeclesias apostolicas, apud quasn ipsae adhuc cathedrae apostolorum suis locis praesident, η apud quas ipsae authenti eae litterae eorum recitantur so-n nantes vocem, et repraesentantes faciem uniuscuiuEque.
- Ρroxima est tibi Achaia 3 Habes Corinthum. Si non longe - es a Macedonia, habes Philippos, habes Thessalonieenses. n Si potes in Asiam tendere, habes Ephesum. Si autemn Italiae adiaces, habes Romam, unde nobis quoque aucton ritas praesto est. Ista quam felix ecclesia, cui totam do- η etrinam apostoli suo san gni ne profuderunt. Ubi Petrus m passioni dominicae adaequatur, ubi Paulus Iohannis exitus coronatur ; ubi apostolus Iohannes posteaquam in oleumn igneum demersus nihil passus est, in insulam relegatur. η 58) Ab Andronteo, et Iunia. Hos nobis primos religio nis christianae propagatores in urbe Spanhemius obitet te v. II. g. XI. Fag. 36. u Erant, inquit, in romana ecclesias professi christianam fidem Andronicus, et Iunius, quin ante Paulum γεγονυτες-Xριστω, id est calento Baronianon ante annum a passione II., Tiberii XX., revera ante cali. Caligulae ultimum, quo conversus est Paulus. Quo tem- π pore si iam Romam illatum fuit christi nomen, nonn utique per Petrum agentem tum in Palaestina etc.. Ita is , quae a nemine dicta, scriptave umquam fuerint, Prο-bat: quae vero dicta, seripta, posterorum memoriae commendata a discipulis apostolorum, a viris doctissimis, Resanctissimis, a diligentissimis, antiquissimisque historiois
228쪽
sunt, longa verborum circuitione explicanda, contorquenda, extenuanda, reiicienda, neganda censet, modo ne Petrus venisse Romam Videatur. Et hunc tamen sycophan tam omnia turbantem, atque miscentem Bandurius in Lue.
Oaeeil. e. II. lib. de more. perae ut . pag. 556. tom. II. edit. Faris. an. I 748. eonSulendum statuit . una cum Salmasii
opere de primatu papae , si Veritatem quisquam penitus porserntari valit. Sed ubi est veritas 3 In commentis eredo innumerabilibus, inque inanibus coniecturia, quae nullo teste, nullo Vetere monumento, nulla gravi coniectura nituntur. Atque Andronicum, et Iuniam Iunium fecit Spau- hemius contra fidem codicum mss.ὶ γεγονοτας εν Xριστω nO- ruinat. At Iuviam Chrysostomus mulierem dicit inisse,
etos non modo triennio ante ultimum Caligulae annum, sed iam etiam usque a Tiberii temporibus, tacite equidem pa
stolia non patior solum, sed etiam libens concedo: Venisse autem eos ante Petrum Romam, id vero est, quod mihi demonstrari scripturarum, quas noster hie Aristarchus iaetat,
nee sequitur, aut Veterum sisItem auctoritate volo. Nam ex verbis Pauli XVI. c. v. ad ROm. v. p. οῖ καὶ προ ε μου γεγονασιν εν Xριστω qui et anta me fuerunt in Christo, descendere quisquam ad Andronici, Iuniaeque eonversionem in annum aliquem Tiberii, aut in annum II. ante postremum Caligulae coniiciendam fortasse potest; a eonveratorie autem ad adventum eorum, praedicationemque ante Petrum in urbem Romam, qua demum coundentia, quibusque argumentis potest 2 Praecipitare isthuc quidem est, non descendera. Paulus namque laetos illos ante se christianos assirmat; statim vero atque inristo dederunt nomen, in urbem fuisse profectos, non item. Immo vero euineone tinos eosdem stppellet suos, dilueide sane; perspicuequo demonstrat, eos aliquamdiu in Oriente constitisse, ut una capi eum cognato Paulo, plectique caussa religionis possent. Alioqui dici commode nequiret, eos πολλων αὐτω Diuiti su by Corale
229쪽
fuisse. Vide Chrysost. ibid. Atque hoc sensu Paulus in e i-atol. ad Colosa. e. Iv. v. I0. ἀσπάζεται, inquit, υμας 'Aei ταρχος ο σι ρυχ μιάλωτος μου. Sαἰutat vos Aristarchus eone tintia metia. Coneaptivum enim Vocat, quocum una simul aliquid
acceperat calamitatis. Neque enim eo ne tinum Iicet proprie dicere, qui longe eum distet, tum aliquid perpessus suerit mali. Nisi forte Velimus omnes, qui tum erunt, aut plerosque saltem christianos concaptivos suisse Pauli, quod
nulli fere essent, qui saepe non inter medios versarentur hostes, hastasque viderent, et acuto3 stadios, acresque Fustri ,
ni inquit Chrysostomus explicans quod illud suerit genus captivitatis Pauli, ibid. Ae nisi ita res esset, cur hos so Iumeon captivos Paulus appellavisset, non Aquilam, et Prisci I Iam, qui pro anima Pauti suam ipsorum cernieem posuerunt e Cap. XVI. epistol. ad Rom. v. g. Η0S namque συνεργούς ἐν χριστω eo operatores suos in Christo appellat, quod simul eum ipso laborassent; quod autem non una capti essent,
cri/ναιχμαλωτους concaptivos minime appellat. Cur vero Tryphaenam, et Tryphosam κοπιωσα. laborantes in Domino vocat, συγκοπιωσας eo Ilaborantes non vocat Τ Ibid. n. 2. Cum
igitur nulla ratio sit, cur Andronicum, Iuniamque ante Petrum Romam venisse statuendum sit; contra vero tot gravissimorum, antiqui Ssimorum, diligentissimornm et patrum et historieorum auctoritate liqueat primum omnium fuisse Petrum, qui religionem christianam in urbem intulerit, quid est, quod hunc Spanhemius, aut non Venisse omnino, aut si Venit, post Andronicum, Iuniamque christi nomen in urbe praedicasse putet 7 Basnagius, qui longe hoc cautior suit, a quo primum iacta Romae religionis sundamenta fuerint, definiri nullo modo posse arbitratur. Ad an. XLII. n. XI. pag. 5I5. Scilicet etsi Petrum Romam venisse concedit, tamen quod profestantes solent, contra Veterum fidem, negandam et inlati in urbem nominis ehristiani gloriam putat, ne omnia eatholicis dedisse videatur. confer Fogginium
230쪽
s59 Tertullianus Asologet. e. V. p. 2I. seqq. ei. Iravere. an. 1774. a Tiberius ergo euius tenua oro Itonae ii ebristianum . in saeculum introivit, annuntiata sibi ex Syria Palaesti: a, . qnan illic veritat om istius divini de elarant, detulit ad ses natum cum praerogativa suffragii sui. Senatus quia non in1ν so probaverat, respuit. Caesar in sent3ntia mansit commis natus periculum aceu sutoribus eliristianorum. 13 Cap. XXI.
pay. 78. u Ea omnia super Christo Pilatus, et ipso iam pron sua eonscientia cliristianus, Caesari tum Tiberio nuntiavit. . Sed et Caesares credidissent si er Christo, si aut Caesas res non essent Raetulo necessarii, aut si et christiani po-n inissent esse Caesares. Discipuli quoque di si per orbem x ex praecepto magistri Dei paruerunt, qui et ipsi a Iudaeiss inseqnentibus multa perpessi, uti quo pro fidueia veritatisn libenter Romae postremo per Neronis saevitiam sanguin nem eliristianum Seminaverunt. . Deseripsorunt tofum priorem Eusebius ιι b. II. cIP. II. PQI. 41. 3I. elit. Taurin ., et Orosius ι. VII hiat. e. IV. γαI. ψ6'. se I. edit. an. Ip38. Negavit ne tum Tanaquillus Faber calvinianus ep. XII. l. II. pay. 32. ar. edit. Sulm ι r. an. I 66.3. P. II. Ab eo autem non admodum dissident Haveream pius in not. ad eum l. Tertuli. . Ioe. p. 2I. N. I., ct Samuel Basilagius ad an. XXIII. N. CXCII. pay. 433. 37. Contra, factum defendunt praeter ceteros Baronius ad an. X LXI v. NMn. CCXXI v. 31., Huutius dein ustr. evanI. Prop. VI. Num. XXII. PII. 43. e Iit. LiFa. an. I722., Tille montius In nit. Pet . art. XIX. PII. 62. et not. XVI. ai. tom I. mon. hist. ee I. elit. Γruaeeli., Fogginius ibi I. Fay. 95. 3I., et o Protestantibus Pearsonus lecti. Iv. in aeta rum. XI v. Padi. g. . Si. etit. Lonii n. OPP. poti hum. an. 1638., adnotatores ad cap. II. libri II. hist. eegi. Euseb. p. 713. edit. 2'auran. ,' Tlieod. IIasaeus lib. a ny v I. de derreto Tiberii, quo Chriatum referre noluit in numerum Deorum, e Iiι. Esuri. an. IZII., et auctor dissert. yallieae de hoc eodem argum Ento, quae extat tom. XXII. biblioth. serva. pay. III., et tom. XXIII. scia. I 2. Mitto eelzros, ne sim longus .