Notae criticae ad Platonis de republica libros [microform]

21쪽

editor Atii 'ν ξυνοντες pro vulgato ξυνιοντες recepit nec Sane erat cur codd. Scriptura Sollicitaretur. Quamquam egregie participio υνιοντες carere poSSumua, Senili tamen rationi relinquendum St. Helle quoque Cur Crit. p. htraditam lectionem defendit. - Varia lectione ποτους τε καὶ ευωχίας Si Stalib. 18293, quam complures codd. c. Stob praebent, tria illa ποτους, ευωχίας, αλύ αττα tanquam in unam voluptatum speciem coaleScentia meliu verbis περί τε ταφροδίσια opponuntur cf. X. gr. 332 cu φαρμακά κτλ. 337 D. 880 E ibis3 398 D. 11 Α. 460 etc. lClar. . . Hirschigio Misc. Phil. et P. 1851 ενεκα γε γηρως delenti nemo adhuc obtemperavit, at tria illa verba scholion

Sunt ad ori itio adscriptum. Non legisse videtur Ciceroscat M. 3. 3, cum Verterit Nam si id culpa Senectuti accideret, eadem mihi usu venirent reliquisque omnibus maioribus natu. Verbosa, non puerilia Cephali oratio est. Illud abundan εφη in ἐρωτωμενα υπο τινος πιος, mi illuStrent polog. 20 B τουτον ουν ανηρομην so Καλλία, ην δ εγω et Rep. 419 Bσίον αλλο μεν κτλ. Denuo mihi cum Hirschino Philol. 1854 delenti probante obelo n. 1855 verba λι οἷος συγγίγνεσθαι saciendum. Primum Cicero Cat. 14 et Theon Prog. p. 14 ea verba omiserunt, dein Plutarchum modo sic ὁ Σοφ. ἐρωτηθεὶς εἰ

narrantem patet mera neque exacta paraphraSi Sum SSe. Quae cum tamen alicui parvi momenti argumenta videri poSSint. hoc addam. Verba πῖς χεις προς ταφροδίσια minime Summae enim rusticitati fuerat tale quid rogare significant Adhuc ad re veneria utenda valea 2 i. e. Sne nondum tam decrepitu ut in coitu ne corruas metuas 23,' Sed Adhuc e αφροδισια ιν OleS i. e. adhucne veneris irritamenta sentis 2,'', quocirca nequaquam equi potest . Adhucne ad coeundum cum muliere valea 2 ' um verum φὶ Sse sensum etiam e Sophoclis

i. e. ut Ciceronia verbis utar libentissime istinc profugi; ' illud

istinc αυτὸ enim amori impetu ac cruciatus ignisscat, minime autem facultatem re oti τ' εἶ rebus venerii utendi, qua neque alii nec SophocleS, ni salior, ασμεναίτατα deStituebatur.

PraeStat αυτ Τὸ πεφυγον quam αυτ απέφυγον Sic Clem AleX., Theodoretus, Theon legere, quia αυτ ταφροδίσια tantum indicat, αυτ Vero του φροδισια ιν impetum, quem Sophocles sestive cum agreati ac furioSo domino comparavit Parum recte ait et Campb. σμενέστατα pro σμεναίτατα revocarunt;

testimonii Eustathii et Itym magni ab Astio allati addas Phrynichi Bkk. I. 12. 11 ασμεν ερος δια του ιδ. τὸ ἐπίρρ Πλαασμεναίτατα Optime Clemens leX. probante HerWerdeno Mn. 1883 in ipsis comparationis verbi participium αποφυγων omisit, quod qui viri docti tamdiu tulerint, vehementer miror. Paulo post omnium Politiae codicum principe Par et Ven. IIconjunctionem γαρ OS ἐπειδαν omittunt Secutique Sunt Herm. Bait Schmeig. Ohir Campb., recte quamquam non erat cur interpunctio irata mutaretur ut Structura contorta fieret), quum Cephalus bis idem dicat, illic causam εἰρί νην iuxta effectum ἐλευθερίαν ponenS, hic effectum to πηλλάχθαι caUSae ἐπειδαν D αἱ ἐπιθ. κτὶ submittens it talib. 1829 rectissimo Baltero prob. ἐστι delendum censuit utinam ipse conjecturam in textum recipere ausu eSSet Alterum illud; Σωκρατες ut e praecedentibus male repetitum expungatur, quod non neceSSe Statiente auscultantem Socratem iterum a Cephalo interpellari. Ultima tertii capitis vocabula τω τοιουτ' ξυμβαίνει HerWerd. An. 1883 eliminans alli mihi videtur, quia XquiSit τω

τοιουτι ' Singui numero adhibitum totam Speciem coi/χυσκολων

Signisscat nec Cephali verbositate nos offendi oportet. Noli

Τ Utiquo legondum est ετι, δυναra γυναικὶ, ra. - Cicero Cat. 47 . Cum ex eo quidam quaereret utereturne rebus oneriis to. Illud υτ prastoro indieat Sophoclem paum των αφροδισίον nomon efferris refugisse. Quamquam igitur oro explicaro possumus, ori tamen Potuit ut Postquam textus interpolatus sit, αυτ a quodam correctore in αυτ mutatum sit. Reetissimo Wohirab colon posuit, contra oliqui oditore mal comma. cf. 313 D ὁ τοιουτος τῶ τοιουτω.

22쪽

γε poSt σον tranSponenti ut nota Structura oυ μέντοι - γε verbo interposito Salva evaderet, obtemperandum est Postquam γ' post σον interierat, corrector quidam γε in malam Sedem

non obtemperant, quamquam multi Platonia codices Par. hic illic formam Atticam servarunt Ubique Platoni optativorum sormae otii et cymi reddendae sunt propterea quod ATTICE Plato scripsit. In Dult. Ichneid. Herm. ait Campb ταπλέω ScripSerunt, Sicut M. Atticos Singularis neutr. sere πλέον eSt. eris p. ttico vulgo vide eistertiana p. 120 sormae

contractae Scribuntur πλειω - ace. Sing et plur. - , πλείους ,

itaque i uno vel duobus locis Par. A πλέους et πλέω praebet, non obtemperandum eSt, nam in orthographia omnium codicum perexigua est fides. Recte igitur obir. τα πλείω reScribere non reformidavit. Trisyllabae quoque Ormae p. Platonempe εἶ mihi Scribendae videntur, sed πλεον multo frequentius Occurrit quam πλεῖον, ita ut non dubitem quin melius sit ubique πλέον restituere vid. Meistertiana l. l. - Paulo post unice

Omne perSpeXerunt praeter clar Richarda Class. Rev. 1893 ποτερον pro πού conicientem. Io adverbialiter adhibitum est,

et modo 'ut hic, uthyd. 291 A, Hipp. Mai. 285 D mirantis

et leniter ridentis est, modo acerbae irrisioni et indignationi vid. Gorg. I90 D. 490 Ε ποια υποδαὶματαν φλυαρεῖς χων in B servit. li lar memstertiusius nota mscripta in ipsius Platonis exemplari Lugd. Bat. asservato ci. υσίας pro υσανίας, idem roen V. PrinSterer Pros Plat. , quae ' talib0 1858ὶ

iure non displicuit Utrumque momen compendio A scribi Solebat, Sicut φω et φωδιανδ et Ηρωδης, vel P ὁ Φίλων ὐ Φιλοξενος et Φίλιππος ignisscat. - Frustra viri d. in verbi ελάττω αυτην ἐποίησε voc. αυτην ex linguae legibus Cephali avi rem familiarem ignisscare poSSe putant, cum Sine SenSuουσίαν σην κέκτημαι Τ indicet; aplographia tres litterae eva-

nuerunt, reScribe igitur ἐλαττω υ Sua vice ταυτην et delepraeterea alterum ἐποίησε Codice non τουτοισί Sic St. Herm. Campb. , Sed τουτοισιν praebent Sic Schn Bait. Ohir. ;primus ekker dativum Ionicum missum faciens illam in codicibus semper fugitivam et παρακαλυπτομένην litteram , qua pronomina demonStr. maiore cum vi efferuntur, reVOcRVit. Pro οὐ τοι nonnulli codd. Si Steph. at τουτου exhibent AstiuSque του δη νεκα coniecit; at o τοι ferri non potest, nisi scribitur mi οτι κτλ; mihi aut cum V L τουτου τοι λεκα scribendum SSe videtur, sicut in Phaedro 72 B legimus aut του interr. τοι ηρόμην coli. GOrg. 457 Ε του δὴ νεκα λέγω ταυτα; τι νυν ἐμοὶ δοκεῖ κτλ. id etiam Gorg. 453 C του υνσενεκα κτλ. Richarda Clasa. Rev. 1893 ξυγγίγνεσθαι pro ξυγγενέσθαι requirit, Sine ulla cauSa utinam aliquem de grammatica librum inspexisset Promiscue lato formis αὐτῖν etc. et αυτων utitur. Facile autem accidere potuit ut persaepe librarii αυτ pro αυτ. SubStituerint, cum αυτ paulatim in Suesse desierit. Utrum singulis locia Plato scripserit non am-

tan ad verba ἐπειδάν τις κτλ. non Sane optime Vulgata Se habet pro eo quod dicendum fuerat: πειδαν τις ἐγγυς εἶναι

dam definitam vitae partem Senectutem Significant menum, non iuvenum τδ οῖ τελ. proprium S - itaque non in universum de hominibus sibi mortem instare videntibus Sermo St,

Red de senibus qui tanquam in Orci limine habitent.' Frustra

Richarda Class. Rev. 1893 solam ἀσθένειαν Senem ad μαλλον τὰ κεῖ καθοραν idoneum reddere non OSSe demonStrare conatu conclusit We must suppos a Wor o tW to have been loSt, probabi aster ἀσθενείας, in hic the rea effect os mitin powera a expressed' ' Cephalus enim verbi τῆς του γηρως ἀσθενείας menti non corporis qui ignorat SeneSσωμασιν ἀσθενεῖς esse 2 debilitatem designans manifesto dicit Senibus nonnunquam eiusmodi sormidine vanaque Simulacra

23쪽

141 5

animis obversari ut sibi iam ipsos Orci terrore aSpicere videantur. - ro id&ηκεν multi codd. et Par. ΑΦ or praebent, ita et Iustinus Mart. propterque praecedens D αδικήσαντα et sequens 331 3 4-ατησω recipienda milii a V. L. O&ησεν Videtur. 331 1 Recte si Bekk. Herm. Ohir Pindari verba in VerSuum formam redegerunt. p. liriStium est fragm. γλυκεῖ Foι

Cephalo tribuenda esso unuΗ At perspexit deditque Socrati. Post Cephali dictum χαριέντως γάρ τοι εἶπεν miSere languebunt, si Cephalo dederis, at non magis Socrati eSSe OSSunt, quia

tum Plato hi δ' ἐγὼ et in sequentibus φη inserui'set j. Et nota marginalis, quae di nextum irrepsit. Praeter usitatas

re in codicum marginibus adscribere Solebant, nonnunquam longiore quasdam annotationes occurrere et alii et obetuqdocuit, velut οραῖον δἰ Ιου χωρίον, ὼραῖον γαν το χωρίον πα- σχει τα ὁ&αια ap. Alcipli. , πως ἀναμφιλογως, ἀνδράποδα διατελοῖεν Cyrop. 8. 1 44 irati lectori exclamatio St, γε τῆς

ἀμαθίας id ἀδελφὁ Α ἀναθημα Dio Chrys. II. p. 123 ReiSv. , ἄξιον et διανοημα Rep. 504 etc. inter quas et nostra verba B reserenda sunt i Bromius, At Stalib. 1858 cum Stob scribunt ἀλλα et ἀυμ tuo: pro ἀλλα σε 'εν ἀνθ' ενος, quod γε post ἀλλα nullo verbo interposito sequi nequeat. Mihi particula πιε, cui nullus hic locus, insiticia videtur. Ium incerta Sedes interpolationi indicium Voc ἐλάνσto adverbialiter Plato usus est neque aliter ap. Tragicos et Platonem ipsum p. 453 3 nonnunquam πλειστο adhibetur. Contra A17 m comp. πλείω pro αλλον et 396 D, Gorg. 512 Β ἐλάττω pro ἐττον obvium. In

ipse CephaluS, quem in praecedentibu Socrate Semper κινεῖν studebat, quaestionem de iuStitiae natura OviSSet, non tatim quasi disputationi proelia fugien S, abScedere potuiSSet. Adiectiva cum παν- OmpOSita Plato radamat, i praeter

πάγκαλος et παγκάλως eX. gr. παροτονηρος, πάνσμικρος, παγγέλοιος,

παγχάλεπος, πάνδεινος Polit. 290 3, alia. l ro υτως alii ditores et Campb. ex nonnulli codd. O co Scribunt, quod mihi probandum videtur, quia hic nudu hiatu vitandus est. In

responsionibu quoque Solum Drco mihi Sanum videtur M. Schan autem unice codicum auctoritatem equi mavult, at optimorum et antiquiSSimorum librorum librario aeque erroribus obnoxios suisSe conSentaneum est ac deteriorum et recentiorum. In Sequentibu ς το τοιονδε reScribe, quia

τοιονδε obiectum St. Ut emper γαθον τι, καλόν τι etc. scribendum, cum vocabula illa ive ubiectum is obiectum unt, ita et τὰ τοι ν δ ε, ὁ τοιουτον is τοιο τον τὰ requiritur.

gamua, quia illic καλbi Signisscat pulchritudinem κάλλος , non aliquid pulchri ob eandem cauSam verba ον, μη , ὁοζαστον, γνωστον ub8tantis Sine articulo scribi OASunt. Hinc patet v. c. 368- Herwerdenum rectissime correXiSSe θεῖματι , cum θεῖον sine τι ignisscet ὁ θεῖον, quod illud fratrum par τε το i/θέναι Socrate dicere non potuit. - o dele participium ἐθέλων primum in multis codd. ante πάντα OSitum St, deinde requireretur, a Sanum SSet co ἐθέλων denique Sequentibus in in patet duo inter se opponi, nempe τ ὰλγὶθηλεγειν et τὸ ἀποδιδομαι. verba χυτε Dαιος ἀποδιδους igitur D ἐν παρενθεύει posita sunt. In multi codd. pro χρη Σιμωνίδyridicule χρησιμον - δη Scriptum est librariis SaepiSSime in Ominibus proprii titubantibus. Illud sita poSt παραδίδωμtantum Socratem et Polemarchum indicat, s. X. gr. ySid. 22I Ε μεις αρο εἰ φίλοι ἐστον ἀλλοὶ tu κτλ. PraeStat hic aliiSque in locis, ubi vulgo imoυν ponitur, υκο- Scribere altero interrogationi signo post ipsam particulam tollocato Sic Ῥυκουν; : Ellipsi inim Graeci in hoc rogandi modo utebantur plenaque Oratio haec foret Ουκουν ὁ πραγμα ουτως

24쪽

εχει ς μοι δοκει; et VeriSimile St OS, quum Sola pronuntiatione discrimen inter utramque partic intercedens Xprimere pOSSent, OS o ουν orationem brevi mora intermisisse. Quum ridicule viri d. contendant in oυκουν vim particulae υκ prorSUS evanidam fieri potuisse, magis consonum est linguae legibua illum rogandi modum per ellipsin explicare, qua orationis ligura saepissime Graeci usi Sunt vide X. gr. τί ουν πῖς γαρ ούς τί μέν τί γαρ et γαρ τί δέ alia. re igitur Sunt υκουν particulae una negando inservit, duae ad interrogandum modo

cum ellipsi 331 33T D etc. modo sine ellipsi qui usus frequentior est usurpantur il Ast. Stalib. Campb lenem irrisi

onem in Socrati Verbis o ραδιον πιστεῖν et σοφὁ ανη latere

arbitrati sunt, immo acerbam potius dices, Et illud γο δε αγνοῖ bene attenderis. Recte ornet ischer i. Ueber die ichter- stellen ei Plato,' Gymn. progr. Lember 1877 ad Simonidis 'dictum annotat Dies Deflnition τ τα φειλομενα δε δ&αιον mir nun vo Socrates mi bitterem Hotin Widerlegi Simonides, wi ili dies geW0hnlicti ei Plato trim, mi besonderer Vor-liebe verapotiet. Vitiosum iuri sine articulox Herm. Bait.

κτL ostquam ΓΕ ante LIO exciderat, alieno loco insertum est. 332 Madvigius pro Ἀπαιτοῖ requirit Ἀπαιτεῖ quam cy' licet Omne editt. Apreverint, defendere non dubito. Primum Socrates oratione recta utitur, deinde ποτε cum Optativo i. e. quotieScunque Modo tum AEAurpari poteSt, quum in apodosi praedicatum in praeterito, ut dicunt, positum Si hic vero τι mente B supplendum est. l Optime St. kk. Schneid. V. L. φειλετιτι δἐ γ εJ, ham receperunt, quia δέ non δέ γε explicando inservit nec neceAse est ut illud φείuται iam saepe iteratum magna cum vi efferatur; cf. X. gr. 33T D περ προσνηκει προσῆκε δέ c που κτλ Vulgatam αλλα ra ιει; cpii recte retinuerunt SenSit enim Polem. Socratem paululum ironice locutum esse Bekk.

aster arda erased 3. ad vi vero putavit Verba αλλα τί ἱει adhuc Socratis esse plenum assenSum a Polemarcho ferre cupientis, quam explicandi rationem ait et Ohir probarunt, Sic ergo: ὀφειλόμενον αλλα τί ιει 'Eφη m Ssensu eat . Ω κτλ. Illud a Bekk. et Schneide omiserunt. Sicut psittacus Liebhold Flech. bb. 1888 d. 13T Uadvigii verba repeten ci. ἄλλο τί ιει; POL QOυκ cpii. De sormula ω προς ιδ vide Schangium in Festgrus de Philol. GeSellS Z. Wi1rZburg 1868Vrecte voculam ω interiectionem SSe putantem Lectu dignissima sunt, quae ibi Schan de vocativi p. latonem Aucongessit. Praeter ω πρὸς Λιός, πρὁ Φιλιου, προς θεῖν, quae saepissime occurrunt, et pollini nomen in exclamationibus usurpatur, vide ere. 662 C ω πρὸς Λιός τε καὶ 1πολλωνος Si illa sormula nullus vocativus equitur, interj. ω mitti non Solet. - Verba καὶ προσῆκον OS οφειλομενον inSiticia sunt: quid in suo dicto illud τα φειλομενα Significaret Simonide ipSe, ni fallor, probe sciebat, non item OlemarchuS, quem SocrateAedocere conatur ridiculum igitur Si putare Socratem, qui Secum Simonide colloquentem fingit, illi ὀφειλόμενον Xplicandi cauS Verba καὶ προσγηκον addidisge. Fictum illud colloquium bene illustratur Socratia verbis in pol. 22 B αναλαμβανων υνD κτλ. - aro τίσιν τί Thib. pro τίσι τί. Sic Saepius il Nonnulli editorea V. - φελίας praetulerunt. Multum de Scriptura substantivorum ab adiectivi in mi exeuntibus derivatorum viri d. disseruerunt eosque nondum, quia complures Serviliter codicum auctoritati adhaerent, in omnibus OnSentiente video. Me iudico solum μαθία per ια Scribendum St, reliqua Vero SubStantiva per εια. In codd. nullus OnSenSUS apparet nec grammaticorum vid. X. gr. tym M. 462. 15 et 462 20, Herodianum Choeroboscum, Moeridem, alioS praecepta Semper inter Se congruunt. Schangius cum in Philol. ng. melleri Cura criticas ubi v. d. multa acute disputavit recenSeret, Platoni hasce scripturas tribuit: αμαθία, πολυ- δυσ- ευ- φιλομαθία,αήθεια, αἰσχροκέρδεια sic et mind. in Steph. TheS. , αμέλεια,

Astius doleto ἔφη cum uno cod. aio toxium constituit Sore Ηλλὰ τί oui. πρυς ιος. ην 'ἐγῶ, ri, quo tamen sontentiarum nexus nimis abruptus fit.

25쪽

1819

αναιδεια, αυθαδία Dind. Rutem .l et Helle αὐθαδεια probant , ευεπεια, ευμαρια ευσέβεια, συνν θεια, ωφελία Sic plerumque Par. Α . Helle contra p. 12 rectius mihi videtur uno μαθία servato

ἀκρατεια cuiu altera Orma ακρατία Sive ακρασία cum ab alia stirpe ducto substantivo κρασία confundi non debet), αὐθάδεια, α φελεια. - ult corrige Si νοσον τε καὶ γίειαν, vid.

dicta ad 334 . t V m L προπολεμεδε pro προσπολεμεῖν Steph. et Si probarunt, male, quod tum συμμαχεῖν plane otiosum sti. Praeterea προπολειαι de iis usurpari solet qui patriam defendunt. Qui V. L εν ιδ ξυμμαχεῖν probant, eo ς τε καὶ ξυμμειχειν legere oportet, Vid. ωφελείας τε καὶ βλάβας et dicta ad

384 E. Praeterea corrige μοιγε δοκεῖν.

333 Vocabula χρεια i et κτησιν et 451 C, MeneX. 238 B coniuncta sunt. In pro κρουσμάτων Sic duo codd. editi vulgo recte

κρουιιάειον Scribunt, etSi SubStantiva in v eXeuntia uno voco pol ια Scepto), Si a persecti in σμαι cum natura longa penul tima ducta sunt, litteram SSumere Solent vid. κουσμα, θραυσιχα, κελευσμα, πάλαισμα . Terminati in σμα recentior erat quam altera. - Clar Richarda Class. Rev. 1893 ci αλλ' εἰς τίνος pro τι,α δη κοινωνίαν, non male, quia in D legimus εἰς τίνος χρείαν et κτῆσιν, non ero εἰς τίνα χρείαν Nonnunquam vid. Bast. litterae O et C in scriptura unciali, quum altera alteram contingit, ita coalescunt ut litteram repraec sentare Videantur. - Corrige μοιγε δοκειν. Verba i χρυσίω Suppositicia sunt, quia in proximis B non de argento, Sed de pecunia Sermo fuit Plane differt locus in 12 . VerisimileeSt, quum continuo Verbum παρακαταθεσθαι Sequatur, lectorem quendam loci sere consimilis in 332 A ult. δ αν τι χρ-ον αποδω παρακαταθεώνφ memorem in g. a χρυσίω annotaSSeeaque verba postea in textum devenisse. Cf. 334 A εἰ ἄρα dismo αργυριον δεινις φυλάττειν. - Secundum ea, quae 331 disputavi, Sequentia Sic Scribe: οἴκουν λέγεις ταν μηδὲν κεῖσθαι eodem modo quo OS τί δέ duo interrog. Signa ponun-Ε tur il Par. λ υκουν, ΑΦ mg. υκ αν υν Sec Campb exhibet , the of αν parti eaten WayV . - alter legendum Suspicatur χρή γιμον μονον τυγχάνει, male, qui primum part ον aegre

carere posSumuS, deinde, Si illud μονον neceSSarium fuisset, Plato id in dubio ante χρησιμον 90SutSSet Naber De Platone commentat. II 1864 ubique p0Si verbum τυγχάνειν participium restituendum cenSet, quia Phrynichu recentiores culpet quod participium omittere Soleant. In proximis HerWerd. Mn. 1891 requirit δε pro τόδε δε σκεiνωειεθα, at od Plato excentieSadhibere solet hic, 351 B, Gorg. 454 C, etc. in novi argu mentis asserendis, quibu adverSarium errori convincat, δε βδε πως, τὐδε, ηδ πρὶ autem et τόδε quando ea, quae in medium protulit, argumenti firmare Studet, quibus omnis dubitatio ex auditoris mente eximatur. In Sequentibu αρ' Ουν καὶ νοσον κτλ verba φυλάξασθαι καὶ λαθεῖν viro dd. admodum torSerunt, Sed eo fugit στις et leto librariorum culpa Sedem mutaSSe: cum enim ubique ὁ φυλάξασθαι urgeatur ὁ παταζαι

φυλαξ ἀγαθός , requiritur ουτος δεινὸς φυλάξασθαι, στις δεινοτατος κτλ; quibus tribus exempli praemissis inversa ratione concludit οτου τις αρα δεινὸς φυλαξ, τουτου καὶ φωρ δεινός Verba και λαθεῖν, quae Muret et J. NuSSer Blatt. s. ayr gymn. XXI, 885 delent, et mihi spuria videntur: utrum autem λαθεῖν an μηπαθεῖν Sic kk. c. duobu codd. an sta λαβεῖν m corripere Super φυλάξασθαι inter verSu Scriptum fuerit, diiudicare nequeo. Schneideri R φυλάξασθαι, καὶ λαθεῖν ουτος καὶ in optimiScodd. recte miS.ὶ δεινότατος ιιποιησας probarunt talib. 1858, Madvig., aiter Hermannus contra et Campb vulgatam Servarunt mutata modo interpunctione Sic φυλάξασθαι καὶ λαθεῖν εμποιῆσαι. Ohir autem et Zalilneiacti ZeitSch. f. d. 08terr gym. XXVIII, 1877 veterem ' interpunct. φυλάξασθαι καὶ λαθεῖν, retinuerunt, qua ratione λαθεῖν plane tiOSum St.

26쪽

τὸ κλε αι natura λαθρα fieri solet, ' πατάξαι et ὁ ἐμποιησαι νοσον furtim fieri necesse Sit. 334 Quum verba τουτο μέντοι μοιγε δοκε m Signisscent Attamen illud adhuc teneo justititiam et '' aut Voc. ii δικαιοσυννὶ inducendum St, Si vulgata τελειω et βλαπτειν Servatur, qui τουro, non ' δικαιοσυνη Subjectum verbi δοκει St, aut legendum est cum en H φελεῖ et βλαπτει , quamquam et Sic egregie vocem δικαιοσυνη carere OSSumuS. Mihi prior ratio, qua Polemarchis ratio magis concisa sit, placet. Quamquam mediocres tantum codices φίλους δὲ λέγεις εἶναι ποτερον praebent, vim tamen

obtemperandum censeo ne alterum εἶναι, quod Ox equitur, absonum Sit Saepissime verbum λέγειν ut φάναι, p. Latinos, dicere ' cum accuSativo Sine εἶναι ConStruitur, Vid. X. gr.

E 332 i, 333 Α. Par praebet αὐτοις εἰσίν pro εἰσί , Sic

Bait Wohir Campb recte quum enim ex inScriptionibus vid. Massen LpZ. Studien' et Meisternans Atticosis ephelcusticonante consonantes' promiscue ponere Solito AESSe appareat, conSentaneum AES in ne quidem sententiae illam littoram ubique reponere Ante consonantem in Clarhiano illud ii saepius Occurrit quam in Paris. Α, praecipue in voce ἐστίν hic illic. σθ' librarii temere in ἐστὶν mutavere . - MOX corrigendum arbitror του ναντίον et μως -ον Σιμ. - Id, quod nonnulli codice τὸν φίλον καὶ λ τδν ἐχθρον θέσθαι praebent, mihi probandum videtur, quia artieulus in iis, quae inter se contraria dico contraria, mon diversa 8unt, apud Platonem iterari soles,

si per καὶ inter e copulantur. Licet enim dicere περι τ αρτιον τε καὶ περιττὸν aut τω περιττὸν καὶ ὁ αρτιον, τὰ δίκαια καὶ τὰ ἄδικα aut περι ὁ δίκαιον τε καὶ ἄδικον exempla e Gorgia τοι φίλοις τε καὶ ἐχθροῖς Rep. 332 D , oi εἶναί τε και ει εἶναι Rep. eodem modo quo de rebuS, quae inter Se contrariae non

sunt, bifariam licet dicere ἐπὶ τὸ βέλτιον τε καὶ κάλλιον licet hic τε omittere - η ἐπὶ ὁ χειρον καὶ τ αισχιον Rep. 381 3. At si tertia in talibus coniungendi ratio, Vide X. r. in Gorg. περι αρτιον τε καὶ ὁ περιττὁν vel Gorg. 498 Ch Οἱ ἀγαθοί τε καὶ οι κακοὶ iuxta οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ κακοί ibid. et de rebus

inter se non contrariis τι δαιμόνιόν τε καὶ τὸ θειον Rep. vel ἀδικον τε καὶ ὁ δικός Gorg.). PoStrema ratione Saepe Herodotus Sus St, s. X. gr. III 16 ult. 109. II 115, 154, voli nominibus numeralibu asserendi v. c. εἷς τε καὶ πεντήκοντα Quarta denique SubStantivorum copulandorum rati ea St, qua coni. τε Statim OS articulum ponitur; conferantur p. Plat haec alia ex aliis dialogis desumpta exempla: τό τε

αρτιον καὶ ὁ περιττον, τους τε μείζους καὶ τους ἐλαττους, τάς τε

ἀναγκαίας ἐπιθυμίας καὶ τὰς κή, τό τε ον καὶ τ ιιτ ον, alia. Non raro in talibus alter articulus in codd. omiSAus St, quod caSui vel incuriae librariorum, haud scriptoris in Scribendo negligentiae tribuendum SS non modo creberrima Templa, ubi articulus Servatus est, demonStrant, sed praesertim ipsa huius copulationi viS, quae Omnino par Si copulandi per καὶ καὶ

rationi. Non solum igitur articulus cf. Rep. 433 D semper iterandus est, Sed etiam adverbia i et praepositiones cs. Rep. 429 CD . Fere ubique nullo negotio articulus vel praepoSitio revocari potest, quod ubi fieri nequit aut τε in γε mutandum v. c. Hipp. Mai. 285 C, ubi praecedens ἀλλὰ paene clamat Platonem ScripSisse ἀλλὰ - περί γε γραμμάτων καὶ τ i. e. at Saltem etc. aut τε post substantivum reponendum 3. Nunc redeamus ad noStra verba τὸν φίλον καὶ ἐχθρόi , quae mihi non minu corrupta videntur quam verba Gorg. 499 Α τὸν ἀγαθὸν καὶ κακόν, Rep. 400 D ὶ τ ευάρμοστον καὶ νάρμοστον, ibid. περὶ του δυνατο καὶ μή, GOrg. περι του ἀδικεῖν καὶ ἀδικεῖσθαι, ibid. 17 Ε ο τι ὁ χρησ ro καὶ πονηρόν, Rep. 378 Α τα. . . ros Κρόνου εργα καὶ πάθη π του υἱέος, alia. In his et similibus locis librarii modo negligentia vel articulum vel coniunctionem τε quam seXcenties male inserunt omiserunt, modo litterarum similitudine decepti sicut in Gorg. 51 E καὶ TOI -

In liaedonis fragm. identidem ν ante conson repertum est. Horolol. II 145 αἰεί τε λογιζομενοι καὶ αἰει κτλ. uius mendi origo in porto si a correctoros voculam τε a librarii in formula τε καὶ excentis omissam, negligontius intor versus addiderant, nonnunquam accidebat ut is, cui novum apographum conficer impositum esSet, in dubio versaretur quorsum coniunctio portinoro utrum ad substantivum an ad copulam σέ. Cf. in BP. τὸ τῆς εὐσχημοσυνης τε καὶ σχηριοσυνης τε εὐρυ' μα τε καὶ ρ- ρυθμω o. 100 D ἁλλα μὴν τὸ Ουρυθμουν γε καὶ το αρρυθμον.

27쪽

22 23

νηρον et in Rep. 378 Α καὶ AΠAθή). In gili Bremius, ΑSt, Her erd. Mn 1891 corrigendum Sse τον δολουντα τε ἡ δ' ος, - τον οντα optime intelleXerunt, cum de uno atque eodem homine Sermo Sit. 33 A Faesius, si dub. , advig, ait voculam h post τι δικαία, delerunt, male: Si ai abest eo serri non potest, Sed co in Sive in is mutandum, quia ος Semper comparando inServit. Num aesti sententia Graece Sic efferri poteSt: προστιθημι τῖδικαίε ως ὁ πρῖτον λεγον Τὸ Immo tum Scribendum erat

igitur tallt, Schneid. Herm. Ohir Campb. ως Servarunt. Supersedeo RichardSum πλεον Scribentem refutare. Fortasse hic α τι προσθεῖναι et 839 B τι προστίθης legen-

dum i Quamquam Porphyrius . De Abstinentia i verba υγα θερμότητος κτλ. laudan Voc. εργον miSit dubito an revera Spurium Sit, quum Saeptu ap. Platonem occurrat cf. 351 3. Tenendum praeterea Si Porphyrium ea verba memoriter citasse. In codice MalateStiano alterum εργον, quod poSt βλαπτειν legitur, abest, in multi codd. ante βλάπτειν Scriptum St, itaque adducor ut alterum hoc εργον deleam. Paulo OSt in sine verba του &ου delenda sunt neque in praegresRisi ἐναντιον nominatim indicatum est neque hic emphasis neces E Saria, quum iusti indolem, non iniusti indagent i Ad verba τῖν σοφων τε καὶ μακαρίων recordare qua ad 331 E σοφὁς γαρ καὶ θειος ανηρ annotaVimu et ipsius Socratis testimonii in pol. 22 B C. Ambigue Plato illos sapiente laudat. Pro εγωγ οἶν St et Bekk. recte ἐγω γουν ScripSerunt. 336 4 Verba τι φάναι δικαιον. .. βλάπτειν non Sunt Platonis, Sed scholi tae. Cum enim τὸ rha Significe . illud dictumV, sequi non poteSt ὁ φάναι, Sicut Si cum Schneidero b φάναι pro subiecto habuerimus, neceSSari verba τὸ ρῆμα abundabunt. Sententiam τοῖς μὲν ἐχθροις βλάβην ὀφείλεσθαι κτλ 335 Ε modo per αυτ deSignaverat, nunc is i. e. τουτο τὸ ρῆμα vocat. Locus e Lem. 838 B, quem Schneid. in Additamentis ad Civitatem Platoni 1854' citavit, δ' meae minime adverSatur, quia illic in Rep. τὸ θεια iam auditoribu notum erat, hic in Lem. illud σμικρον ρῆμα adhuc a Megillo ignorabatur. Verba ουδὲ τὸ δικαιον, quae paulo poSt sequuntur, inSiticia sunt prius ουδὲ ad τοῖτο pertinet, non ad ἡ δικαιοσυννὶ ineptum igitur At ουδὲ ὁ δικαιον addere, quia tum et δικαιοσυνη dicitur non idem esse ac ὁ δικαιον. Insertum Si τὸ δικαιον ab aliquo ut αυτ haberet quo referretur neScio pronomen αυτ indicare την δικαιοσυνην OSSe. Iam in 331 σὴ δικαιοσυν ii per αυτ deSignata erat Saepius, ut mox ad 343 C videbimus, librarii in Politia ad ἡ δικαι adscripserunt ὁ δ&αιον et ad B δικια verba et αδικον vel vice versa. l obeti ci Πλ ως δὲ ηἐπαυσάεαθα frustra ' Heller Cur crit p. 21 Sq. et Campb. refutare conati sunt, quia non oriatu Verbi διαπαυεσθαι hic aptu eSt, Sed imperfectum διεπαυόμεθα iS, de quo διεπαυσατο dicitur, non amplius quieScit, sed disputationem iam integrat. Neque hanc neque alteram obeli ' διασπασόμενος pro διαρπασομενος editore receperunt, male, cf. X. gr. AriSt. v. 367τι μέλλετ, ix πάντων κάκιστα θηριων ἀπολεσαι ανδρε καὶ διαμσπάσαι. Ubicunque διαρπάζειν de seria adhibitum ut Politic. 274 3 signisscat auferre dilaniatum, itaque miror Campbellium contulisse Iliad. 16. 355 -Πνα διαρπάζουσι, cum poeta dicat lupos cf. Legg. 90 D οι δε - c. λυκοι - τα ποίμνια διαρπάζειν in OveS, Simulatque incuStodita viderint jἰδόντες , impetu acto Suam quemque praedam auferre. - Nondum omnia Sana duco, quia Voc. κεν de bellua quae Se ad impetum faciendum colligit, dici non poteSt requiritur magiSidonea VOX, nempe liττεν i. e. σσεν , quod in Scriptura unciali

HICCEN sacillimo confundi potest cum ΗΚEN. Vix meliuSThrasymachi Socratem refutandi impatientia illustrari poterit quam illo e Nubibus loco, ubi ὁ δικος λογος, p0Stquam δειαιος λ. loquendi finem decit, sic erumpit: καὶ μην πάλαι γ

συνταράξαι. t Malim delere προς ἀλληλους ut signisscetur καὶ τί

εὐηθικῖς υποκατακλίνεσθε κτλ. - Ad verba ἐγνωκως τουτο τι ρῆον

in Ea verba significant ni οστέγημε υτως ν κτλ. Fortasso et modo prasgrossum διακουσαι librarium in orrorem induXit. In 397 A Par. y pravo διελεγουεν pro h λενοι εν in 352 B ult. δικαίους Pro δῆκαὶ De exhibet.

28쪽

2425κτ conseratur Theaet. 150 C καὶ περ ρδη πολλοί μοι ωνείδισαν

time nonnulli codd. Xhibent τί φης εἶναι omiSSis ὁ δίκαιον. Concitata Thrasymachi oratio languida iterationes non pati

tur il Venetus II praebet εἰ γαρ τι ἐξαιμαρτάνομεν, recepit Stalib. 1858 nec Campb displicet, recte ni fallor, cum haec

omnia Socrates cum leni risu dicat vide consimilem locum in Gorg. 488 A. Post compendium voci γαρ acillime τι excidere potuit. - MOX legendum Si ἐγω τε καὶ δέ s. v. c. in Euthyd. 275- ιιοί τε καὶ τουτοισὶ et ἐγω τε καὶ οιδε et τουτονὶ

τι νεανίσκον et τ' μειρακιω τουτω, quae Xempla Satis ostendunt tum litteram addi solere, quum is qui loquitur unum pluresve ex auditoribus designare velit Si eundem eosdem veiterum designet, tota omitti. - Codicum principes Par.

exhibent, et sic kk. Selin Herm. Bait. Ohir Campb ediderunt, quod tamen serri nequit, niSi praegreSS μη γαρ ... οἰου mutantur in Ἀαρ ... οιει ἡ γαρ Saepe cum irriSione rogantis eat , sicut in Phaedon 68 B verba οιεσω γε χρη Sc.

cedit. Quam Si correctionem reSpua c. pauci codd. ειὴ ἰουσυ, Si Schmeig. ut talib. secit μὴ inserendum est. In edit. Goth. II talib. γε omisit, male, quia γε negationem graViOrem reddit. O. peli Flech. bb. 1891 bd. 143 suspicatus eS ιου, ἰου, ὁ φίλε, quae exclamatio non modo quantum ad SenSum attinet inepta est, Sed in initio sententiae, non in fine collocari Solet cf. Rep. 432 D, Gorg. 499 B, alia. - Verbum ἐστὶ post A b omittendum est neque aliter puto WOhir censuit. 337 1 HerWerd. Mn. 1891 annotat revocetur antiquum ἀνεκαχασε

i. e. χ χ λέγειν T. In Arist. ccl. 849 καχάζων exstat, metri cauS Sec nonnulloS, et Nubb. 1073 καχασμος in Od. Ravenn. Secundum grammatico καχάζειν Dorica Orma erat. - In Od. Veneto Hράκλεις hoc Scholion adscriptum Si ἐπίφθεγμα θαυμαστικον, Sicut ad Menon. 91 o legitur. Idem Photius habst, cum vero adiungat ὁ Ηρακλες κλητικὴ πτωσις σπερ ὁ Λάματερ του Λημητερ διαφερει, puto eum in sontibus ex quibus hauserit, aliud quid invenisse, nempe Ηρακλες' ἐπίφθεγμα θαυμαστικον. ὁ δε φάκιλεις κτλ; Vocativi enim vocis φακλῆς legitima sorma est φάκλεις. Cum autem et Platonia scholiastes ot Photius idem Echolion habeant et praeterea conatet utrumques iisdem sontibus hausisse ScholiaSten Sec. aberum ex Boetho, qui Λεξεων Πλατωνικον συναγωγην ScripSit, Sec. M. Schmidi et Mettauer ex Diogeniani exici aut ex Hesychio, Photium vero X Timaeo Boetho, PauSania, alii Sec. obetum in n. 1860 et 18613 verisimile est ipsum Platonem formam Ἐρακλες adhibuisse nostroque loco 337 Α ω μακλες reacribendum SSe. - Id quod nonnulli codd. praebent, αυτη 'κείνη recte Herm. Bait Wohir Campb receperunt, nam aphaereSiSquotidiani sermoniS, quem Plato reddere Olet, propria St. Praeter κεῖνος et verbum ἐθέλειν aphaeresin p. Platonem patiuntur, ut ad 391 videbimus. - Pro τουτοις lege τουτοισί, vide dicta ad 336 et L Gorg. 458 E. - Obet ci. μῆλλον ποιήσοις ii, idem dub HerWerd. n. 1883ὶ etsi nemo recepit, obeto, qui linguae Graecae locutione et elegantia plane noverat, obtemperandum SSe arbitror. Cf. Similem ellipsin in

nulli codd. ροιτο pro ερωτα requirit, at Saepius oratio indirecta in directam transit. Fieri autem potuit ut librariuS, A cod. Paris non ex unciali exemplari fluxit, pro ἐρωτωι i. e. ἐρωτωχὶ ἐρωται Sibi cernere ViSus Sit mox ait. et Campb. Scribunt

B ὁπόσα εστι pro ἐστι , sine causa. Optime HerWerd. Mn. 1891

cum nonnullis codd. legendum cenSet rct osro πυνθανομενω.

Recte in ult. Stephan et Ast. 18 14 τι OS τουτων cum aliquot codd. omiserunt. Exquisitio constructio St τουτων Sine τι, quod pronomen e primi litteri vocis τυγχάνει natum SSec videtur il doli Venetus t hoc Echolion habet ἄγε δή συγκατάθεσις με τῖν ειρημενων, συναφη δε προς τὰ μελλοντα Hic ero

mirantia exclamatio est. l HerWerd. Mn. 1883 ci. ταυτας

περὶ δικαιοσυνης βελτίω τουτωνJ, Sed poS Sati longam digres-Sionem Verba περὶ δικαιοσυνης non habent quo me offendant, quibus Servatis et τουτων servandum. iusmodi abundantis τουτων vide aliud exemplum 363 C Μουσαῖος ὁ τουτων νεανικωτερα

29쪽

αουσαν - υτας κτλ. Sic eadem quae alteri viro . librariorum culpa accreviSSe, alteri mutilata videntur In sequentibus Voc. πάσχειν inSiticium St, s. X. gr. 332 B περ καὶ προσήκει

Sc. φεΩεσθω - Optime M. Hert Fleck. Jbb. 1872 bd. 105 probante Herwerdeno Mn. 1883 correXit πρὁ τῖ παθειν prosiαθειν Lepidum Socrati dictum καὶ ira αξιῖ παθεῖν cum irri Sione sophiates iterat: accipies, O bone, illud πάθος, modo

pecuniam Solvas.' Sequentia Sic Scribe: ουκουν ἐπειδαν μοι

γένηται εἰπον. vide ad 331 D. t ceteri Reipublicae loci, ubio υκουν vulgo Scribitur, eodem modo corrigendi sunt, quod Semel monuisse Suffciat ne opuSculum meum nimi accreScat. AS cum pauci codd. αλλ' ενεκα γ αργυρίου legit, recte non

improb. talib. 1858), cum Glauco dicere velit si non aliter ViS, Saltem iecuniae gratia loquere; V cf. e Sophoclis ed.

quia anacolutha in sententiis primariis tantum Surpantur. Illud εἴ τι ti librarium in errorem duxiSSe Videtur cf. p. Dem Sth. 899. 10 e ποορηθεν αυτ' Si ει η Servandum εἰ ante ει mi vel Ἀπειρνὶuένον in Seri oportet, ut Stephano videbatur, at

tum oratio valde languida fit. 338 Λ Lege φὴς non της. - De sormula εὐαλλως ποίει et μὴ φθο-νamni cs. Schangit Novas Comment. Platonicas 18713. Recte Steph. Herm. ait Campb. εἰποντος δέ μου pro δ' ἐμου scrip

Rerunt cum nonnulli codd. - alter φιλονικεῖν ScripSit, quam Scripturam oeram SSe vincunt ipsius Platonia verba p. 81

restituit non dissentiente Cobeto. SaepiSSi me praeterea codd. veram Scripturam Servarunt Sicut nostro loco Ambros. 0 et ad Alci I p. 122 C scholiaSte adscripSit σημείωσαι φιλονικιανδια του ι, ηι φιλιαν τῆς viaης Plura congessit meller Cur. Crit p. 8 Sq. et ipS sorma per ι φιλονικος, φιλονικία, φιλονικεῖν

B Platoni reddenda eSae arbitratuS. Pro νευδε nonnulli codd.c νευδη, quod iam Steph. in νευδει corrigendum esse intellexit. lDeleverim vos. φης OS το γε τοιονδε, quia OS Statim praecedens λέγεις φης plane Supervacaneum St. EllipSi figura Ser. Immonem alacriorem reddit i Corrigendum puto ξυμφερον θ' ceu καὶ κτλ. MOX lege Attice κακουργa σειας. Verbum κακουργειν Plato in deliciis habet. Post pauca corrige ἐκαστy-τθ πολει. Haplographia artic excidit. 339 1 De formis ταυτον et ταυτὸ Schang. in Novi Comm. Platon.

1871 videatur, qui ubique ταυτὸν restituendum SSe cenSet. Mihi ταυτον, τοιουτον, τοσουτον illi tantum loci toleranda videntur, ubi vocalia littera Sequitur. - Sine caUS HerWerd. Mn. 1883 voc ταυτὸν poS ταῖς πολεσι delevit nam etsi hic et infra πανταχου εἶναι ταυτὸ abundat, demonstrationi tamen vim auget Sic loS ἐν ,πασαι ταῖς πολεσι idem ac πανταχου collocatum. - Legendum puto καθεστωσνὶς, vide dicta ad 40TB B. l obelus i. ξυμφέρον ε, γέ τι, male, quia hic ν γέ τι

sententiae non aptum est Significat enim τὸ δ&αιον μολογα ζυμφέρον εν γέ τι εἶναι , nihil aliud esse iustitiam nisi commodum quoddam, quale vero Sit nondum liquere ' cum apertum sit Socratem dixisse iustitiam praeter alia et commodi aliquid esseV l Cum Oset in verbis τουτ ἐστι ὁ δίκαιον indicet ὁποιειν α τιθενται, delenduS S articulus ante δ&αιον coli 339 Bου καὶ πειθεσθαι ὁ&αιον. 339 D I Q I ... GDαιον εἶναι ποιειν, 339 Ε, 340 Α. Thrasymachus enim in proximis 338C-339 A non ὁ τα κελευομενα ποιεῖν SSe ὁ δίκαιον contenderat, Sed ὁ του κρειττονος ξυμφέρον.

borum οιου τοι νυν προσέταξαν Sententia haec St Scito igitur te confitendo magiStratu nonnunquam διαμαρτανειν του εαυτοῖς βελτιστο Simul conseSSum SSe etiam id, quod modos in. τι υ λέγεις; tibi permirum videretur, nempe τα ζυμ- φορα τοῖς αρχουσι ποιεῖν ὁ&αιον εἶναι.' i Recte editt. praeter Stalib. 1850 post o comma tantum OSuerunt. OS προσέταξαν praeStat plene interpungi, ut Et fecit. Verba α ἐκεῖνοι προσέταξαν mihi Spuria videntur, non modo quia infra 340 Α), ubi eadem ad verbum riterantur, omiSSx Sunt, Sed praeSer-

30쪽

tim quia, si servantur, post Statim praegressa a δ' - προσταττωσιν οἱ αρ. δικαιον ναι. ... ποιεῖν bi idem dicitur argumentatioque omni vi destituitur, ia ταυτα acerbe ad illud κακα resertur In sequentibus clar. I. I. mariman Mn. 1892 verbum istonis ante του ναντίον delendum esse rectiSSime cenSuit. Verbi. enim ἐρα τοτε κτλ. Socrates argumentationem, quam Thras. Supra exclamando τί λέγεις συ interruperat, ad nemperducit demonstrans τοτε i. e. Si magistratu κακα αυτοῖς προσταττωσιx 4, του κρείττονον αξυμφορον AEMe itaαιον. itaque του ναντίον issici τουτω, Thr. λεγει nempe τὸ του κρείττονος ξυμφερον SSe δίκαιον . Praeterea e Polemarchi infra Socratim demonstrationem iterantia verbis 340 B ἐκ δὲ τουτωνκt lucide patet iam ipsum Socratem demonstraSSe etiam τοαξυμφορον iuStum eme posse. Etiam insta 341' ab eodem interpolatore ποιεῖν rim verbii δίκαιον λεγι του κρείττονος ποιεῖν ξυμφ. profectum eSSe non modo incommoda vocabuli sedec arguit, sed etiam ipsa illa περ ἐξ ης λεγον contenderat enim Thrasym initio 338 C το του κρείττονος ξυρονερον esse δίκαιον vide dicta ad 339 VR L. ξυαβαίνει proba

dici nequeat. Fronomen inuto ante Ἀλωσὶ molestum inicesse satis inter viros rid. constat, Q. I. Harimanno autem l. l. vocem delendam iutanti non Ssentior, iam NutS hercles id in textum intulisset, cum ξυμβαίνειν SaepiSSime cf. 339 , T D in. impersonaliter adhibeatur. quidem c. ΑStio put, vocem αυτ a sua sede librariorum culpa semotam et reponendam AS ante Ουναντίον ut 334 scriptum exstat ;postquam enim litterarum ductuum similitudine inter DAI

et Ουναντίον verbum ποιεῖν insiticium Sae iam supra demonstravi interciderat, a correctore alieno loco repositum St.

quod minus placet ' quia vocativus Sine nomine acerbitatiS, cum nomine ironiae plenus est. Vocativi adiectivorum gradu

superlativo modo cum nomine, modo Sine nomine Surpantur: Si nomen omiSSum, tum ανδρῖν mente Suppleri oportet, ita ut A o ώτατε significet . Omnium doctissim et V quum autem Socrate id cum riS dicat, verba σοφωτατε sere idem valent atque ἀνοητε; at non Solet Socrate Sicut Thrasymachus, Polus, alii, adverSario suo conviciis consectari neque hic igitur id feciSSe putandu est; - Sin vero nomen additum eSt, Superlativu tantum auget vim gradus positivi, ita ut

σοφώτατε Θρασυ ιαχε vertendum it Latine o valde docte

Thr. l'', quod si ironice cf. 337 Α dictum St, Valet O tu, qui minus sapi quam volgo videria' nec tam acerbum Atquam illud ἁ σο οτατε. ιέ Λ Verba ἡπὁ τῖν αρχόντων Spuria Sunt. Primum OpUS ratcτα ab G αρχόντων, deinde alieno loco inserta sunt et plane frigent. o multo rectius quam talib. 1850 reliqui editt. interpunxerunt, poAt alterum θετο punctum finale

gymn. 1865 mancam esse rationem in verbi τοῖτο ν ο ἐάν τε ει intellexit, at conicien το δίκαιον do του κρείττονος ξυμφερον, τὸ ξυιι ερον δοκουν κτλ parum venuSte Socratem loquentem secit. Mihi omnia sana videntur ore, Si legeris D τὸ δίκαιον, ὁ του κρείττονος ξυννερον δοκουν κτλ. Verba

primum dicendum erat κατ αυτην την αειαρτίαν, deinde biRidem dicitur. Praepositio κατα insiticia est et illata fuit ab aliquo, qui non intellexerat Graece dici OSSe ταν αμαρταννταυτην τὴν αμαρτίαν. MOX Bekker recte λεγομεν μεν requi-

ἐπιλειπουσai probarunt non ceteri editt. , recte ni fallor: aoriatus cauSam, prReSen conditionem τοτε, τε ἐπιλείπει indicat. Post pauca corrige Si τοιουτον τι , id dicta ad 331 C. Secundum ea, quae obelua in n. 1860 p. 361-8 disputavit, hic νυνδη legendum est. Quae hotius tradidit, ea a doctis grammaticis, quale Boethus, PauSanias, alii fuere, mutuatus eSt, qui Sua vice Alexandrinorum copiis usi erant Photii igitur opera perantiquae doctrinae reliquiae ad OS pervenerunt, quibus non temere idem abrogare licet quum autem