장음표시 사용
51쪽
καὶ valet etiam' 'ὶ HerWerdeno l. l. autem Verba καὶ πρεσβ. γιγνομένοις Spuria eSSe ViS sunt. aut vulgata interpunctio servanda est ita ut ille dativu valeat πρὁ αυτ πρεσβυτεραγιγ., quaSi non προς τω Ἀαδία, Sed Ἀοις παιδίοις dixisset Τὸ , quod ego propter voc ευθM necessarium duco aut tria illa verba cum merWerdeno expungenda. Omnis interpunctionis mutatio vituperanda est, quia illi Senes et aniculae λέγουσιν α οἱ ποι1i- ταὶ λογοποιουσιν. Optime italib. 1829 ci. ἐγγυς τι τουτωνD κτλ. De verbis δεσιιους πω Ῥέος vid dicta ad 32 Ti. Pauci codd. υιδ pro Mo exhibent, quae . . iam antiquitu pervulgata erat Campb vulgatam Ἀ0έος cum stio defendit. De illa sabula audi Clementem ap. Suidam in voce φα παρα
κατασκευασζέντι χρόνω 'H ἱστορία καὶ παρα 'Επιχάρμω ἐν Κωμασται, ὴ Ηφαίστρὶ, Photium et Pausaniam I 20 λέγεται δὲ καὶ ταδε κτλ.). V m L αμυνεῖ Bekker recepit, Sicut 374 γαπεργάσεσθαι patrocinatus erat. PoSi μέλλειν si velle' valet praesens et futurum promiscue Surpantur EuSebiu ο τι μὴ pro 6 siti praebet. Venetum i αυτ αττα pro ταυτα iaetra exhibentem secuti sunt Bekk. et Stius, quod recte reliqui editt. improbarunt. 379 A Verba εά τε ἐν μέλεσιν cum M. A migerunt Herm. Rit. Schmelger Videtur autem librarius Parisin cod. negligentia ea verba omisisse, sicut paulo post B ΑΦ omisit μὴ βλάπτει, κακόν τι ποιεῖ; - τουτο '' δέ γε ει η δὲ κακον κτλ). Xempla
ex Homero petita ἐ'στη statim quidem excipit exemplum ex Aeschylo τρωγ'ὁω), sed in 381 D praeter Homerum OdySS.IT. 485 et tragicos etiam alii poetae memorantur: μηδ' ἐν τοι αλλοις ποιΤΗιασιν Campbellius igitur recte ea verba quae et ausebius labeth servat arbitratus iam mi tria poesis genera, de quibus in III libro p. 392-4 mSiu agitur, reSpici. Paulo ante corrige περὶ θεολογίαν coli. 380 C. In g. cod.
Malalestiani hoc scholion legitur: πρῖτος τυπος θεολογίας, τι
Similis eonstructionum mixtura occurrit Sophist. 218 A σωματι μὲν ωας
ου αιτιος των κακῖν ὁ θεος Α 380 D: δευτερος τυπος θεολογίας
pro τὰ τερα, quia sere Semper cum craSi τὰ τερα pronuntiatur cum in malam partem adhibetur. Bekk et Herm. non maleris δὲ sequenti versui adjunXerunt, quamquam Homeri codd. Omne praebent καὶ κακη βουβρωστις κτλ. alter et Campbellτὁ δε a verS Secernunt, at Saepe Plato poetarum versus mutat Maccommodationis gratia, id dicta ad 36 B. l ox autem ΑΗ et Herm. non reliqui editt. verba ἀγαθῖν τε κακον τε τέτυκται, quae in Homero non reperiuntur, ab Orationis continuata Serie non Separarunt. Mihi videtur Plato, qui in τους πολλους vituperabat quod deum πάντων αἰτιον SSe putarent, minus i mentem noti verSiculi ευ ο τ ἀνθρώπων ταμίης πολεμοιο τέτυκται cum praegreSSi congruentem interpretari voluisse quo factum est ut poetice locutu Sit quam quae et Campbelli opinio est memoriae lapsu Sic ScripSiSSe praegreSSacum illo verSiculo, quem modo laudavi, confundens ut fecit 389 . Ex alio poeta Platonem recitaSSe putavit Schneider. Tenendum est Platonem Semper memoriter verSu citaSSe quo lactum est ut nonnunquam errareti, nunquam autem poetae parte agentem temere Homeri versu commutaSSe. - Multo maiorem controverSiam SubSequentia ουδε θεῖν ριν τε καὶ κρίσιν κτλ moverunt, quia parum verisimile est Platonem de deorum pugna, quae in XX libro Iliadis descripta sit, cogi taSSe cum haec Scriberet. Primum Homerus in Iliade non narrat per Themida et Iovem εριν rixam inter deos ortameSSe, Sed eo vetere di exacerbatos βὰν δ'ιμεναι πολεμονδε θεοί, δίχα θυμὸν χοντες ad conSilium VeniSSe Deinde κρίσις ap. Platonem non de bello Surpari Solet vid. X. gr. MeneX. 237 μαρτυρει ὰλ ῆμα in τιν ἰογω ab τῖλ ἀμφισβητησάντων πιερι αυτην Atticam θεων ερις τε καὶ κρίσις iudicium). Tum p. Homerum deorum pugna non Themido opera et consilio emcitur nuncii tantum munere dea fungitur Consentaneum igitur Et putare Platonem hic non τὴν Θεομαχίαν reSpexiSSe, Sed dearum diam
52쪽
Paridisque iudicium. Non necesse est ut existimemus Platonem solius Homeri peccata et errore ostendere voluiSSe, cum pSein proximis dixisset ἐάν τις φθ ὁ Σθηνας τε καὶ ιὸς γεγονέναι et supra os . Os i ρου χυτε ιλλου ποιητου R. ardie Class. Rev. 1890 Platonem Cypria reSpexiSS SuSpicatu eSt, sed illud carmen memoriae lapsu 2 Homero attribui8Se, non Stasino ut vulgo fit vid. Mulier. Griecti Lit. I, 1183. Argu mentum autem, quo maxime adducor ut Schneidero et Cam- bellio acriter vulgatam opinionem Θεομαχίαν hic respici desen dentibus adverser, hoc est: culpat Plato Homerum aliosque poetas quod deos auctore malorum esse dixerit; at non deorum pugna hominibus nocuit, Sed illa saepe celebrata dearum rixa, quam aria diiudicavit. In θεομαχω dii non rixantur, Sed pugnant,
vide iue κτυπος χορτο ψεων Ἀριδι χυνιοντων, a 34 υκ αν ἔγωγ ἐθέλοιμι θεους ριδι ξυνελασσω. Si nihilominus Plato Iliadem reSperit, cuique concedendum eat eum hic perobScure et parum accurate locutum SSO.380 1 Vir doctus A. Platta Clasa. Rev. 1889 verba ἐν οἷς ταυτατα ἰαμβεια 'νεστι ut glossema delenda cenSet, male ni fallor. Stalib. 1858 cum paucia codd. ἐζευρητεον pro ἐξευρετεον legere malit, quo non opus coli. Politic. 287 Α ευρετινιος ibid. 287 διαιρετεον SequenS B διαριαχητέον servarunt uni Ast Schmeig. Campb. cum ausebio et Theodoreto, recte: cf. λιτής, μMq-τος. μαχητικος quXta εὐρετης, ευρετικος, Ῥῖρετος, Ῥιρετικος. Mihi forma μαχετέον Sicut μαχεστέον cf. Or. μαχέσθην recentiorum eSSe videtur, quamquam magia ex analogia lacta est verborum vocalium, quae vocalem non in omnibus temporibus producunt, cf. ἐπηνωαι, ἐπαινετικος. ἐπαινετέος, ἐπαινέτης ν τέθειμαι, θετέος ἔπιεσχημα , κώος ἶρημαι, αιρετος εὐρημα, ευρετης. Recte Stalib. 1858 et Herm. comma post αλλ' εἰ μεν κτλ delerunt. Statim post ad ως θλιοι οἱ κακοὶ mente Supple non οντες ut Astius post λέγοιεν Bekk. et Ast comma Sustulerunt iubebat, Sed εἰσι, quia si ντες mente Suppletur, Verba οἱ κακοὶ neceSaario subiectum fiunt verbi δεγὶθησαν, quod verborum ordo non sinit. Si Plato ς θλίους τους κακους ScripSiSSet, Vera costius dixisset. l Pro μυθολογουντα Stiu μυθολογουμενα re quirebat, HerWerdenua autem Mn. 1883 vocem delebat Pos-
terius probandum est, quia minime opu est ut post λέγειν addatur μυθολογουντα, cum per totum hunc locum de sabulis sermo sit; non modo ταυτα ad utrumque verbum λέγειν et κουειν, Sed etiam is ἐν μέτρω ii ανευ μέτρου pertinet. In gi autem corrige Si κακων ὁ αἴτιον φαναι θεὸν κτλ, quia infinitivu φαναί, cum neque a λέγειν neque ab inoυειν pendere OSSit tanquam in aere SuSpenSuS At. In ult sic interpungatur τί ὁ δὴ ὁ δευτερος δε - Paulo ante sere omne editt. τους λέγοντας
λέγειν tuentur; at cra defendi potest verbis in 383 Α καὶ λέγειν Η ποιειν. Eusebius et Theodoretus illud τε exhibent. D Deinde corrige ποχρη pro πόχρη li Stiu et Benedictus ci
Stalib. refellit. Quamquam igitur αυτὸν Servandum St, teXtuStamen Sanu non St. quia γίγνεσθαι nude OSitum nunquam . mutari' ' significare potest merwerdenua Mn. 1883 ideo ci. αυτιν et παντοδαπὸν γ γιγνομενον coli. 381 ult.. 389 init., quac recepta inelegans autologia nascitur Richard UlaSS. Rev. 1893 dubii. i. τοτε μεν αλλον αυτὸν γιγνομ. quod propter Sequen αλλαττοντα male Sonat. Mihi videtur τι excidisae ante γιγνομενον TII Iγνομενον). Non neceAS est coli. 381 ut verbi δοκειν subiectum sit ημας, etsi illic 381 Ε aliquot codd. c. ΕuSebio ημα pro ημῖν praebent ii uSebi lectione υγιέστατονα τε και et in 381- ανδρειοτατην τε καὶ Stiu probaVit. 381 1 Pro ου την Ven. II Xhibet αυτ)ήν. SuSpicor Platonem Scrip-SiSSe νυχην ὁ α ου την κτλ. Verba καὶ ocmpιέσαατα, quae cum
Par ubi procul dubio propter homoeotel. exciderunt Bait.
et Herm. OmiSerunt, recte Servarunt Schneide et Campbeli cum per ξυνθετα intelligi oporteat omnes ea quae fabricentur, veStimenta quoque iis adnumerari OSSunt. Σκευη vero non modo sunt vasa ut Astrachneid. verterunt), Sed etiam supelleX vid 373 Α κλιναί τε καὶ τραπεζαι καὶ ἶλλα σκευη. Pro αμφοτέροις legendum puto αμφοτερα coli. Org. 524 C in φυσει Ἀροφη et αμφοτερα l Lege μοιγε δοκεῖν pro . δοκει, quia ad πασα D αναγκη cogitandum est ἐστίν. De Thetide s. Sophoclem in
53쪽
Troilo η παντομόρφω Θέτιδι συειπλακείς ποτε et Sophoclis Achillis Amatores Belistorum cum alckenario qui verSum paroemia cum putaVit - ποταμο παασὶν βιοδώροις - παισὶ, pro παισὶ hi scribentem fere omne editt. secuti sunt, ita ut verba Ιναχου Αργείου ποταμου παισὶν βιοδώοοις in hexam daci formam redigi
possint. Dindorflua illud Aeschyli antriae fragmentum: n 1703
Sic conStituit ρεσσιγόνοισι l νυμφαις κρηνιάσιν κυδραῖσι ' θεαῖσιν ἀγείρω Ινάχου κτL HerWerdenua Mn. 1883 ci βιοδώρου, quam quam et scholiastea Aristophanis ad Ran. 1344 βιοδώρως eXhibet. Paulo ante legendum censeo iλλοιωμένην εἰς ἱέρειαν pro ii. 0 L, quum in vulgata lectione φαν ὴλ A vo kpλλοιωμένην prorSUS abundet. Fortasse vulgata servanda est participio ἐλλοιωμένην
ψευδέσθωσαν. quam insolitae Graeculi Atticae formae imperativi essent, luculenter ostendit scholion ad Sequens Voc. ἐκδειμα-τουντων ἀντὶ του-δειματουτωσαν ΛΤΤΙΚΩΣ. Hi igitur viri docti,
qui ἔστωσαν 352 Α. 354 Α), νευδέσθωσαν 881 Ε - Macedonicas formas servant, dacite proflienturi Platonem non Attice ScripSisSe. Morrigendum puto τί δαί; vide dicta ad 343 A , quum verisimile sit Socratem dimanti responsum aliquantulum miratum SSe.
382 Par. Α, m. propter homoeotel verba καὶ η ευσθαι eadem
nitur. Si verba illa genuina essent, sine dubio lato scripsisset ἔχειν - κ κεκτῆσθαι ri ψευδος καὶ την αμαθίαν et μαθεῖς pro ἀμαθῆ, Sicut in D ἐαυτῖν, non utito ScripSit - Dubitanter HerWerd Mn. 1883 ci. μισουσι μαλιστα Ῥυτο ον τοιοῖτο pro μ μ λ ἐν τω τοιουτω Campb. . in Suc a caseVi, Sed vulgata
clarius Platoni mentem μισουσι μαλιστα αὐτὸ ταν ἐν τη v iri quam merwerdent in aperit. Moc lege sedet 'ρτι, quum Socratem ea. quae supra in. οὐκ οἶσθα τι κτλ)dixisset, respiciat. Deinde dele verba ἡ του νευσμένου, quia
Io abundant nam του q=ευσμένου idem Valet Rc os μαθους II instabilo sedem habent Eusebius enim cum pauci codd. η ἐν 'ry φυχη του - αγνοια Xhib.). Tenemu igitur eundem c Sciolum, qui supra μαθὶς εἶναι in g. annotaverat. Steph. Ast Beliber pro τω cum paucis libri τί ScripSerunt l. e. κατατί ut in D legitur κατα τί η .... χρησιμον;ὶ Optime. Cum Socrate non inquirat . cui' mendacium prosit, Sed quid seXempli enim aliquot os o 1 ευδος χρησιριον εἶναι OSiti in
potest dubitari quin τι - vel ποτε κα τω ut Vermetire Stud. 1870 coniecit oravum Sit. - o Herm. pro ταν ei. ναν probante erwerdeno Mn. 1883). Cum vero praeceSSerit προς τε post καὶ omitti non poteSt alterum προς, quod, Si ο αν corrigitur, non commode poteS inSeri. Duabus conStructionibus
usum SSe Platonem πρός τε τους πολεμίους et ταν τον καλ.φίλων Sc. τινες ἐπιχειρωσι optime Schneide docuit Balteri in Hermanni R objectioni cui medelae G αν adversari videtur quod equitur τοτε' HerWerdenua l. l. obviam ivit coniciendo roset pro τοτε Hermanni quam unus Schmeig. prob. tum demum serri poterit, Si c. pauci codd. προς γε et c. HerWerdenorosr emendatum erit. PraeStat nil mutare. In g ult. leges νυνδη i. e. αρτι. t uctore Moeride coli Scholiasta ad Arist.
Ran 6 praestat γέλοιον pro γελοῖον Scribere, γέλοιος Ηττικῖς, γελοιος Ελλγηνικως - tymol. Magno inter γέλοιος et γελοῖος diS- crimen statuenti de abiudicanda St. - Marklandi ' ταυτημεν αρα φευδος κτλ pro ποιητης κτλ placuit Ruhnkenio et tali-baumio Recte autem Omnes editi vulgatam tutati Sunt, cum illa verba lepide ignisscent cleu non mendaceat ut poetae sunt.' Noli igitur textum Sollicitare X. gr. προφα χὶς qu0d
ad manum est coniciendo. Optime Cobetu p0S τους ἐχθρους
Verbum ψευδοιτο Xpunxit Elegante breviloquentia corrumpere librarii Solent. - Verba ουτε κατα φαντασίας - quae in Par casu exciderunt, sicut in verba καὶ ἐψευσθαι Servarunt omnes editi praeter Herm. Schmeig. et alterum. Cum enim Verba sτε κατα φαντασίας per Se bona Sint recipienda mihi videntur. 383 Sec. Tampb Par in partic. οντας poS γόητας non miSit.
54쪽
Quia verba A μ με αυτους πητας οντας Solutu Sunt,niale talib. vertit ut Statuamus neque ... neque.' Hanc ob causam Richatasti class. Rev. 1893 emendationem παραγοντας prorsus necessariam duco collato autem consimili loco in 380 ogitor. . . I, δν ast ν... τυπιον, δε - δεήσει τοὐς ... λέγειν καὶ .... ποιεῖν, μη παντ- αμι- τον θεον M. Itura suspicor Platonem hic scripsisSe ποιεῖν, ὼς μητε αὐτοἡ γοητας M. εἶναψ
ἐνμtεχθαι τὰς Πις εὐ-δ- continuata orationi seris non secrevit Sec Campb. Par. Α παιῖν cum cod. Malat et Ven. exhibet.
Veneti cod. t argumentum ibi III non ultra p. 389 D procedit, quia inde ab μῖν ταῖς νεανίαις πως m. Sec incipit. 386 B talib. 1858 cum Schneid. Herm. et ceteri editi recentibus δεῖ pro δεα male defendit Platonem Attice cripsisse
iam Saepe monuimus. - Recte OX Schneid. περὶ τουτων τῖν μυθων cum λέγειν, non cum ἐπιστατειν coniunxit, ut Campb. secit. Delenda autem uni verba τον μυθων, cum poetae non
de sabulis tu ἐν υιδου describentibus λέγειν Soleant, Sed ipSic Orci territamenta narrent. linerm. ait Stalib. 1858 Camp. cum pauci codd. Par. Α, en aliiS verba tu βίοτος
πολυς mni miSerunt. CaS ea Xcidere potuiSSe κλήρω A Mi xi recte Schneid. monuit Lectionem λιπουσ' ανδρότητα Hic Bkk. erm. alii pro αδρυτῆτα omnes Platoni et sere omnes Homeri codd. exhibent. 88 C sua verbi νομάζεσθαι c. genit. i. e. referri inter numerum' hisce exemplis illustretur: ISocrat. 18 49 ὴ των φυγον- των νομαζεσθαι, Sophocl. O. R. 1042 των Λαχυ δα που τις ἀγνο- μάζετο - Optimorum codd. ecl. ως liται pro a Oti τε nemo iure recepit. Si vulgo SuScepta lectio ς oti τε quam Herm. et talib. 1858 . languidam' iniuria vocarunt, non Sana St, cum M. Hertz' Flech. bb. 1872 bd. 105 verba οιεται ut exclamationem lectoris declarantia ipsi illa nomina nullum terrorem incutere, delenda erunt. Virorum d coniecturi a Baltero numerati acceASit Campb ως ἐτεά -VOc. θερμοτεροι
55쪽
nonnullis editt. minus idoneum visum St, quod actum non esset, si meminissent loci memorabilis in Phaedro 251' ὁν αρχιτελης - χταν θεοειὁες προσωπον ἴδη - προτον μεν ἔφριξε - 4do ντα ὰς αὐτbν, οἷον- της φρειης, μεταβολή τε καὶ ἱδρὼς καὶ Φερ et iii λαμβάνει. θερμανθειτος δὲ μακι τα περὶ hi I, φυσιν κti Horrore illo mens perturbatur et aestuat, quo tui animi robur sicut ferrum candefactum molliatur. Recte Campb vertit oo eate i. e. nervous, excitabie, not coolenough. Astii χ' ἀθυμοτεροι inepta St, quum θυμία vitium sit, non vero iusta ac temperata μαλακία dixit enim μαλακω- τεροι του δέοντος . MOX corrigae καὶ ὀρθω pQ φοβου- μεθαJ. l cxiκιστα δεινον per eugma εἰκος ad ὀδυρεσθαι cogi tandum ist. quod meri potest cum Ἀκιστα Ῥει νιν idem sit atque ηκιστα tab αὐτb δεδιέναι, itaque non recipiam pravam nam ex adimanti responSo πολυ γε i. e. πολυ γε εἰ ὁ μηὀdυρεσθαι patet Stailb'' falsum esse Stailb' '' ὀδυρεται, φέρει δὲ ei nec Richarda Class. Rev. 1893 ὀδυρεσθαι ἐοικε . Incidit mihi olim suspicio ante καὶ excidiSS ει quod non tam improbabile est reputanti Saepe ante καὶ Oc. η, quocum sexcenties librarii δε confundunt, excidisse. Consero 388 δει Ac ὀδυρμοὐς δειν ὁ γε ori, A αρτι ἐμιν ὁ λογος ἐσήμαινεν.888 1 Recte Herm. Homeri verba exceptis tot δ' ὀρθὲν ἀναστάντα)in versuum sormam redegit Plato Saepe poetarum verba mutat accommodationis gratia, vid. dicta ad 363 B. Videtur praeter δινευεσκ ut nunc Homeri codd. tradunt, antiquitu altera lectio fuisse πλωιζεσκ Hυων επὶ θῖν' κτλ, ut 364 λλιστοὶ pro στρεπτοι, 424 κ ἐπιφρονέου pres ἐπικλείουσ T D κηρον ἔμπλειοι ο ιD ἐσθλῶν, αυταρ χ δειλῆ ν pro χώρων ita δίδωσι, κακων, τερος δέ τ' ἐάων quamobrem στλωῖζοντ' sollicitatum non oportuerat a
ανθρωπον, quod αυτb dittographia e ανον natum Sse videtur. Lege τοιουτον τι δε λέγειν aut τι τοιουτον, ut infra 389 Ain τα τοιαsτα legitur te dativo Ionico σμικροισι vid. dicta rid
praebet probantibus Herm. Bait. Campb Codicum principum lectiones Par. - φην, en Π φηὶ oriatum agitare videntur. - r ζqτε H. Olf ci. ποιεῖ, ΗerWerd. n. 1883 autem τικτει vel ἐντικτε in Scriptura unciali et a nonnunquam confusa Sunt). At recte Campbeli vertena requires, demanda' '
vulgatam tuetur ὁ οιουτον dicen προσωποποιεισθαι, itaque Si ζητει per requirit' vertitur, optimum Sensum nanciscimur. Similia prosopopoeia occurrit 370 B ου γάρ, οἶμαι, ἐθέλει τὁ πραττόμενον ....
περιμένειν. - Obet dudum Mn. 1854, 1860 οπιδρα i. e. υτοια, poscenti nem paruit. Viri d. vulgatam defendunt dicendo ut nonnunquam τε - δέ Sic hic ἴτε - δε adhibitum esse cum auteni vehementi cs supra B et C μητοι negatione hic opus sit, praestat obeto obtemperare.
legenti deletis inodo περι θεων me balbutiret iratio, memoaSSenSus St, prave videtur aliquis αποδεξόμεθα inculcaSSe non intelligena αποδεκτέον c. accuSativo conStrui OSSe Verba περὶ λεων et HerWerd. Mn. 1883 expunxit Servat αποδ.), Optime, qui non resert utrum de deis necne haec dicta sint, sed utrum sera an salSa. Hermanno igitur omnino parendum St. POS ποιπνυοντα neutiquam interpungendum est. Naberum Lai praeterea VerSum alterum ιδον κτλ utpote nihil ad rem facientem' ' eicientem non salsum AESse puto, cum Plato non risu cauSam, Sed ipSum riSum effusum reprehendat neque probabile sit Platonem indicare voluisse se potius de Iliadia
τοιουτους ant αρχονrας miSerunt StobaeuS, Par AI, alii codd. , optime, quia mon adverSu AEUOSdam rectoreS, Sed adverSus quoslibet rectores mentiri non licet E praegreSSO os τοιουτου natum Si τους τοιουτους In noti Campb mecum facit. Porro aut . Stobae legendum τους αρχοντας τῖ ἰδιωτη aut προς
γε δη τους αρχοντας ἰδιωταὶ colL 390 . Prius mihi magis placet. - advigius Sub finem λέγοντι expunxit nemo aSSenSuS
56쪽
est), at sic non modo λέγειν mente supplendum, sed etiam τινι vel τινα verbi λέγειν subiecto aegre caremus ne Sequen αυτος referatur ad ντι Praeterea advi proposuit Ἀπλε τι ποM ti deleto nimirum λέγοντι). Vulgata autem bene Se habet, licet structura mutata sit λέγοντι scilicet scriptum ea tanquam non ψευσασθαι Sed ψευδομέν praecessisset Mox Stobaeu et ovante ναυτῖν omisit, fortaSse recte, cf. Legg. 37 τε καὶ οικήσεων, Ion. 538 E του μα-ως τε καὶ μαντικῆς it Par Aleci. δημιουργοὶ receperunt Stephanus, ichneid. Herm. qu0d minus probandum. Recte fere omnes editt. τί ὁ pro ι α ediderunt. Pro ἐάν γε Stobaeus et aliquot codd. ἐανπερ exhibent, quod si iure commendavit. - Verba πληθε aliter 'Hexplicaverunt Schneid. Campb. . sor a bod of me intelli gunt respectu multitudinis , ΑSi vero et Stalib. in univerSum;
osterius placet, quia non modo plebs et milites, Sed etIam
ipsi magistratus cupiditatibus imperare et ea compeScere de boni ni, θει Plato dixit non diverge ab Aς επι το πληθος. PraeAtat vero vertere omnibu hominibus,' ut appareat quo modo plur num. -qκόους Aequi OSSit. Duple σωφροσυνη St: civilis et privata s. domestica). Πολιτικὴ σω p. ad uno αρχομενους pertinet cf. exempla in ha), ἰδιωτικὴ autem Oio p. ad summo et infimos, quamobrem in 390 sq. vel lyxis,
Jovis, Martis virorum minime plebeiorum intemperantia vitu- cperatur il Prius hemiAtichium ἰών.... IIχαιοί delerunt WiegandHerm. Naber Comm. lat. Hi, alter, male m fallor solent enim interpolatore immutata neque e longinquo petita, Sed statim antecedentia vel Eubsequentia verba ad locum adornan
dum 42 insurere mihi Plato videtur memoriae lapsu duos
locos inter se non dissimile confundens sic ScripSiSSe, etSi propter verba τα τουτων ἐχόμενα constat eum de libro IV cogitasse. Recte igitur Schmeig. et Campb vulgatam Servarunt.
tioni serie separari oportere. ditiones vulgares δημωὁεις mirum quantum ab Alexandrina recensione discrepabant, Id. in Isis κηρον ε πλειο ῖ μὲν ἐσθλων, αὐταρ δ δειλων pro ιορων
oti κτλ, 388 Α πλωῖ σκ pro δινευεσκ, Legg. 77 Α μισυ γαρκτ se Odyss. 17, 3223, alia. Vide, Si tanti est, perantiqui papyri fragm. Iliadis A 402-537 continens, ubi post v. 13 duo nobis ante ignoti versiculi sequuntur cf. Leeuvventum in Mnem. 1892 p. 127). In Hesiodi carminibus non minor vid. interprete ad 469 discrepantia apparet. - liquot codd.
ἐπιλανθανόμενον e recentibu editt. ait Schmeig. Campb Servarunt non intelligentes o prorSus hic ineptum eSSe, ut demonstravit Mus Rhen IV Hermannus, prave tamen ipse καὶ prosta coniciens. AbSurde Campb. OnStruendum cenSet κουειν Λία ς ἐπιλανθανόμενον Non male H. Jackson Iourn os Philol. 1872 ci μόνος ἐγρ α β κτλ.; at non τὸ μόνον γρηγορότα βουλευσασθαι urguendum St, Sed το ἐπιλανθανεσθαι, unde patet pronomen e Sine cauSa poStp0Situm Sse. Itaque optime Her-
οσα μονος εγρ. α ἐβουλ κτλ. Deinde Optime Eusebius c. aliquot codd. ἐπιλαθόuενον tradidit, quod neceSaarium est cum participias ἐπιλαθόμενον et ἐκπλαγέντα coordinata sint i Porro participium βουλόμενον expungendum St, OS ἐθελειν non modo otiosum, sed ne tolerabile quidem. Cum perpauci codd. eice praeterea καὶ ante λεγοντα, quia ea verba Xcusationem του ἐθέλειν humi conauescere continent. MOX c. HerWerdeno Mn. 1883 corrige παρ Pro προς αλὶ ηλους), aes c. I 28 D. Προς et παρα confundi docuit Bastius. -- Optimi codd. Ἀρεως exhibentibus
E recte paruerunt Schneid. Herm. ait Campb l Delo post
αξίωσομεν utile interpretamentum υδ' ὁμολογήσομεν.
39 1 Recte ait 'θελειν scripsit. Et Dindorflua ap. Platonem sormam ἐθέλειν requirit. In Phaedonis papyro 80 D θεὸς θέλει exstat, sed in nostris codd. θεὸς ἐθέλει. Facillime prima littera verbi ἐθέλειν ante 'excidere poterat, Sicut sexcenties ante θεὸς articulus ὁ. Etiam M. Schan Nov. Comm. lat. 1871 ἐθέλειν in Clarkiano frequentius quam θέλειν inventum docuit. Hic Campb ἐθέλειν recepit, quamquam non dubito quin ἐθέλειν Sicut ἐκεῖνος aphaereSin pati possit ante vocales longas, praecipue ἰ vel ia . - Par. Α δη pro δι' COμηρον praebet campb. δὴ Wit accent overeraSure;
57쪽
82 perhaps δέ.V l emerdeno Mn. 1833 corrigenti τὰς τοῖό
ἐτέρου ποτ Σπερχειου non obtemperandum esse puto Artic. του utique servandus, de nomine proprio delendo ambigi potest, cum etiam 390 nomen Φοίνικα additum ait i Sec campb. Par. Α ρμησAIV, non ἄρμησεν exhibet. Pluralem recte receperunt Bkk. st Campb., etsi singularia non habet cur improbetur vid. v. g. 401 D καταδυεται o τε ρυθμὸς καὶ ὐαρμονία φέροντα neutr. plur. . Par. A exhibet μηδέ τι αλλου. - FruStra
Heller Cur. Crit. p. 28 -- ἔργα dici non posse contendit neque eius ' coli. 391 Ε τοιαυτα - mihi placet. Ego delendum puto εργα sicut 370 post αὐτὴν librarii iii πολιν male
inSeruerant Εἶναι τουτων αὐτα exquisitius dictum mihi videtur quam εἶναι αὐτα τουτων εργα MOX Optime Obelus i. θεοὶ κακοὐς
γεννωσι, cum γενναν hic translaticiam vim non obtineat. lBekkero auctore Schneid. Stalib. ait Campb οἱ ante Zην addiderunt, optime; excidit οἱ haplographia. - o Strabo oli pro Q praebet, quod sane facilius intellectu Vocem καὶ ultimi versus Ast et Campbel Socratis orationi dederunt arbitrati verba o πω τλ cum proximi non cohaerere.
392 Voc. μῖν post ην δ' ἐγὼ in Par cuius librarius vocis ἡμι, omissionem deSarait Scribendo περιορίζομεν ' oli imiSSum Stprob. Herm. et Baitero. Codicia i lectionem ἐν δ' ἐγω ἡμῖν optime probarunt talib. Ichneider, Schmelger. Tertiam lectionem inis, ἐν δ' ἐγώ kk. st Campb. ante M in Par Aa uis excidisse ratus receperunt. Interpolatorum codd. ecl. περὶ μὲν γαρ θεον κτλ. iniuria Stalib. 1858 probavit. Valde miror stium et talib. ' in νατον δὲ non improbasse: illud δη indicat Socratem non punctum temporia dubitasse quin
et Adimant idem visum esset. Αογοποιοὶ hic eidem Sunt qui in λω μυθολογοι vocantur, sicut λογους Socrate hic a μυθοις
eandem et Ammoniua ad AriStot. p. 99. a. 17 Brando praeterea ἐσκεμμένον εσται pro ἐσκώνεται eXhibens, tradidit.
πεισαι - Sine cauSa erWerdenu transponendum censuit Mn. 1891ὶ ὁ πρεσβ. ιερεα οντα et O delenda verba Mn. 1883 περι τε τῖν ἐν 'Iλίω παθημάτων, quae Verba ut minime suspecta neque otiosa utique Servanda Sunt Richarda ClaSS. Rev. 1893 ci καν i. e. καὶ ἐν ὁλ τη 'Oδυσσεία quo non opuS, non modo 'quia non necesse est praepositionem iterari si res inter Se non contrariae copulentur, Sed etiam quia dativus
D ille temporalis esse videtur il Socrates hic dixit ποιητικος, non
ποιητης Sicut in Phaedon 61 D dixit και αυτις ου η μυθολογικος, E non μυθολογος. l . Wolfius i. πολυσαι pro λυσαι, quo non
opus coli. λυθηναι in Dult. Valckenarii 'φ ιη ε ἐρεθίζειν nemo recepit, male, nam et mihi duplex ellipsi hoc in loco videtur durior i. e. se ponit et Lib. I init et X 617 Ε ε δεχυκίαν. '39 B Recte erWerd. Mn. 1883 ci. τας τραγ-ας τε καὶ κωμωδίας , quod dimantum respondisse Socratis in verba
c pauca erm vitiose edidit oti t ην pro . ' . t eindorsti praeeunte Stephano coli Phil. 51 C εἴ μου μανθάνεις c*φ εἶ
μου pro μοι μανθάνεις Herm. Baiter Schmelzer receperunt. Bekker autem, Schneid. Campb recte vulgatam defendunt dicentes ιοι SA dativ. ethicum coli. 343 Α ος γε αυτηὶ γιγνωσκεις, Tegg. 644 O ,α stoc δι u&ονος is ποδέξασθε etsi δεχεσθαι nonnunquam . dativo construiturin aliis Optime igitur Ficinus mihi vertisΗe videtur . Si modo intelligis.' Saepe μανθάνειν absolute p. latonem adhibetur. Εἴ μου μανθάνεις Significat Si me i. e. ea, quae dico, intelligiSV εἴ μοι μανθάνεις autem si rem intelligis.' Dixit igitur εἴ μοι μανθάνεις ut saepe dicit εἰ μανθάνομεν. Pessime Et Bekker, Schneid. Hermann et Schmelz. interrog. Signum OS ου ponenteSstructuram non intellexisse videntur post φυλακας mompunctum finale apposuerunt non intelligente hanc Sae Sententiam:
αθρει τόδε η o ποτερον μιμητικους δε εἶναι τὶ ου' τοῖς εμπροσθενεπεται κτλ. Verba τι εἷς καστος ἐν κτλ ideo non ad Osro, Sed
ad τοῖς sorροσθεν pertinent. Verba πολλοδν ἐφαπτομενος mihi Spuria videntur, quia τουτο ἐπιχειροίη Significat πολλα ἐπιτηδευειν S. πολλGν ἐφάπτεσθαι. - Ηer erdenO Mn. 1883 verba boτ' εἶναί που ἐλλογιμος delenti plane SSentior, cum abSurdum it c.
58쪽
Astio contendere Aora ναι idem significare quod οὐ lam. ὁ enim ἀποτυγχάνειν πάντων emcit ὁ μη ἐλλόγιμος ναι, nunquam tb ἐλλ. εἶναι. 395 1 Stalib. 1858x c. Bekkero, Atio ἐπιτηδευσε τε τι αμα deuis, quod serri potest, quamquam et vulgata Se bene habet Leci. δύναιντ' a male Stalib. e. deterr codicibus recepit pro vulgato
δυνανται. - Mihi voc. δυο ante μιμηματα Spurium SS Videtur,
quia in universum haec dicta sunt, itaque utrum de duobus an de pluribus imitandi generibus cogitemus nihil intereSt. Plato sine dubio τὼ o, os ut scripturus fuerat. l Optime strus
correxit et εἶναι ἀπο υσωσιν pro του . . , quod unice Verum
esse Vel Sola Sequentia αἱ μιμήσεις. . . . si με τε καὶ P IN καθίστανται demonstrant. Ceteri editt. ἀπολαυσα σιν absolute positum isse dicunt non reputantes eos, qui os εἶναι Sc. αἰσχοοῖ απολαυσωσιν, iam esse turpitudine infectos, quod ipsum
D vitandum esse Socrates monet. Pessime . Ricliter Flecu.
Jbb. 486 ad 45 ci. φωνὰς καὶ κατασκευην καὶ διάνοιαν non intelligens hic opponi animo corpus, itaque alterum κατα omitti non posse clam Stalib. 1858 articulo τυ offensus e paucis
codd. deterr VRV L κατα διάνοιαν recipiendam iudicabat, male, quamquam et mihi locus non sanus videtur Puto φωνας interpolatori deberi, qui sequentia 3s B iam hic respici arbitraretur itaque deletim καὶ Ἀναγναι legendum sense' καὶ 'uxuctb σῖμα καὶ κατα τυ διανοιαν Verba enim κατὰ τ σομα generatim indicant gestus, habitus, vocem, vultum, Similia iloptimi codd. rouos γε καὶ δεησομεν praebentibus recte omnes
editi paruerunt Lege νυνδη i. e. αρτι.
δελ ML ad στρατ tot τας pertinent: δειλους τε καὶ τἀναντία πραττοντας καὶ ἔλλα de copulandi ratione per τε καὶ-καὶ Vid.
dicta ad 32 cult. Praegressum καὶ librarium in errorem induxerat. Ad iteratam praepositionem in verbis εἰς αὐ- τε B - ει αλλοις f. Phil. 50 B ἐν θρηνοις τε καὶ ἐν τραγμαις. lVerbi. τί δε ίππου χρεμετίζοντας et ΤΗ. ΗΕΙNE de quo Videc ad 3T D dithyrambicos poetas perstrictos putat. li Dei post
D τουτω Voc. εἶδος, cum τουτ' iam ignisscet τουτω τῶ χει. LVerba καὶ illo expungantur, sicut 41 PB ad πολ πλείω aliqui μαλλον
adscripSit 'Mάττω idem Sae atque ηττον locu in Gorg. 12 lucide demonstrat. Ut πλεῖστον et ἐλάχιστον nonnunquam adverb. loco adhibentur, Sic ελαττω et πλείω. Stius et Schneid. verterunt rarius ver et minua' ' male, cum μάλιστα Valent maXimo, potiSSimumV, non SaepiSSime, permultum. runt tamen, qui
hic σχημα ἐκ παραλληλου adhibitum esse dicente mihi fidem abiudicaturi sint, quasi non maxima eiusmodi dictionum parS librariis et sciolis debeatur. 397 Λ optimorum codd. leci. μαλλον Giγησεται iure a recentioribUSediti improbata est, quia cum conclusione in B in. καὶ στGιδ η τουτου λεξις ... η σμικρον τι διηγησεως χουσα pugnat. Cum enim non ampliua de λυγων argumento, Sed de λογων Orma Sermo Sit, unice vera est varia lect μιμνὶσεται arachneid. Herm. Schmeig. recepta. Illud μαλλον ad praeceden oσω α φαυλοτερος ii referendum est, ita ut is, qui minus vili Sit, minu πο/τα
imitaturus sit, qui autem magis, magis. Quod non perSpicienSMadvigius prob. ait Campb Hellero Cur crit. 14 ei. μιμη-οεται IDiγήσεται. Quamquam haec ' prorSu improbanda St, tamen ad mendi originem indicandam utilis est adScripSeratilliqui in μιμησεται verba h Ωιγησεται eodem modo quo ad vigius errans, quo actum est ut librarii rati 'm L se invenisse interpretamentum in genuinae lectioni locum Substitu-I erint. Obiter corrige ud. i. e. - τι. lod Verba προς την αυτην Ἀλεγειν Sine dubio λεξιν, non χορειν, ut Campb putat, mente Supplendum lici quidem poteS προς την αυτην χορειν ἄδειν vel Ἀρχεισθαι, at tum non, hercle, opus est ut addatur ἐν μια αρμονία, quaSi uo νοτο i/ία Variari OSSit. Πρὸς τὴν αυτην λέξιν λέγειν significat λεοιν, qua initio utaris, usque ad finem Aervare. Deinde male Steph et Atius e paucis codd. καὶ δηκαὶ ἐν pro καὶ δὴ ἐν ediderunt: δη hic idem valet ac
γε plane frigeant. Noc Richarda Class. Rev. 1893 ci. παντ.μορφα. ἐκ τῖν μεταβολον, quia inuSitat' μορφας pro εῖδη genera scriptor dixerit ab mihi vulgata corrupta videtur, sed magia tolerabilis quam Richardati qua recepta verba κ
59쪽
βολων ab aliquo addita, qui non intelligeret παντοδαπὰς μορφας εχειν cf. 38ν παντοδ γίγνεσθαι καὶ πάντα μιμεῖσθαι idem SSeae παντοδαπας μεταβολας εχειν. Dubitanter praeterea propono παντοδαπας μορφας των μεταβολων νιν cf. 347 στης ὁ ζημίας μεγίστη - Dele OS τῆς λέξεως verba hoo, ἐτερω cs in D τῖνD κράτων τον τερον I. e. alterutrum i Cum Par. Α aliisque codd. Herm. Baiter, Schmelzer τον OS 'μητὴν miSerunt, male, ut iam Stius demonstravit. 398 1 Non male icharda Clasa. Rev. 1893 dubii. i. προσκυνοιμεν αμεν αν κτλ. Bekkerum ουὁ θέμις corrigentem pro οὐτε θέμις
recte secuti sunt Herm. ait Schmelger i Platonis de musica sententiam et alii et . ESIPHAL Plato' Begieliunge guruusist Beri Philol. ochens. IV 513 - 18, etc. XpOSuit Legendum puto coli. 399 Ε ὁ περι ρυθμους τὸ περὶ οδῆς τροπον
pro τροπου . VOX τροπου S. τροπον etiam ad μελων pertinet.
Verba L ει εἶναι Spuria Sunt et Sensu vacua Suspicio mihi aliquando incidit aliquem pro α coli. Sequentibus ποι αττα δεῖ λέγειν requiri ola ratum in g. annotasse οἷ δεῖ εἶναι, quod dein in textum sit illatum. - Stephanu e pauci eodd.cτουτων τῖν παντων AEdidit, quo additamento articuli vis
Αλ συντονολυδιστὶ Sicut en Π συντονοι λυδιστί . De harmoniis
Vid. quae disputavit C. V. JAN in Flech. Jbb. bd. 9, p. 815-26 E die Tonarten ei Platon im ' Buch d. Rep. Doctissimus A. lati Clasa. Rev. 1889 putat Verbi αχρηστοι γαρ καὶ
γυναιξίν, ας δεῖ ἐπιεικεῖς εἶναι Sapph - quam riStoXenus ap. Plutarch de muSica 16 πρωτην ευρέσθαι την μιξολυδιστὶ tradidit 'octe a Platon notatam Idem iam supra 38 Mult.
,ορθον αρ' ἀν ξαιροῖμεν του θρηνους , γυναιέ δε αποδιδοῖμεν καὶ ουδε ταυται σπουδαίαι ς' dixerat Plato Argivi quoque p. Plutarch. l. l. 3Thtraduntur ζλὶμιωσαι τον ἐπιχειρήσαντα
παραμιςολυδιάζειν ἐπιχειρησαντα. - Stephanus non dissentiente
scriptore illa nomina absque articulo occurrunt. In g ult. Richard 'Clasa. Rev. 1893 verba αῖτινες χαλαρα καλουνται ut interpretamentum eicienda putavit, quod ap. bono Scriptores Atticos στις et o non promiScue Surpentur; Sine cauSa, nam in 399 σταυτα δυο αιτινες in 18 Ε χείρω μ ὲν καλουντα, ος , ἀμείνω δ' οστις κτλ. legimuS, Sicut Saepe o τι pro ο et του proo cs Gorg. 45, αυτ τουτο, περι του ὁ λογος ἐστίν usurpatur. Mire Campb annotat the indefinite relativo Auit mitti Plato' assecte ignorance.' Par. Α, υτινες, in mg. m. vet. υτινες Sicut Ven. II , ΑΠ ιτινες exhibet. 399 A Fere omnes editi recte probarunt formam κατάλειπε et in gi λεῖπε pro formia oriatorum; vid. Hellerum Cur erit p. 4 de B confusis i et i in Politiae libris it alii ' παρατεταμένως etiam obstus Mn. 1860 p. 244 improbavit. - Verba μηβιαίω non significant nec violenta' ' Sic a Schneid. , sed .coactus,' propterea quod ii Roυσιος oppoSitum est. Etiam αἱ
prohibet. Praestat igitur etiam in is ἐν πάση βιαίω ἐργασία),
in in 603 C oc βίαιος passivo Sensu Surpatum SSeputare. - r ὐπέχοντα sere omnes codd. ἐπέχοντα Sic Herm. Bait. Campb. praebent, male, quia . SubmiSSioniSV notione, quae hic requiritur, voc ἐπέχειν caret. Fere omne codd. Voc αρμονίας OS ἀνδρείων iterant, unde non iniuria HerWerd. Mn. 1883 auspicatus est non modo Secundum αρμονίας quod sere omnes editi delent Spurium esse, Sed etiam priuS. Cum quadam vi in conclusione tantummodo ταυτας omiSSo substantivo dicitur. In edit Goth. II Stalib. alterum αρμονίας priore deleto servavit. Per hypallagen ipsae harmoniae κουσιος et βίαιος vocatae sunt, cuius dicendi figurae Schneide complura exempla ad hunc locum apposuit cum autem poSiquo oratio pauliSper Ut ante enumerationes assolet, intermittatur, permira illa hypallage mihi videtur, praecipue quod Statim genitivi sequuntur hanc ob rem vulgatam corruptam cenSeo et legendum βιαίων κουσίων neut gen. ita ut βίαια idem significet quod βίαιοι πράξεις .
Si paulo ante kγ4ποντα pro transντα ot paulo post ad τριν-ων alter annotat altorum ae in litura. on 26 C Par. A δεινως, 427 ἴτως, et sicaoxcontio Par librarius erravit.
60쪽
vice VerSa confuSa Sunt exempla multa apponere longum D eat. Lege νυνδη i. e. αρτι. Vulgata et o τουτο πολυχορδοτατον Eine dubio corrupta est, quia, etiamsi per τουτο Significari posset αυλος coli. 3TT B ult. ubi ad O ex ιυθοποιοι mento supplendum Si μυθον), Plato non ScripSiSSet αυλου τυγχανε οντα μίμηι α Sed Ἀυτου unu& cod. Iroe αυτ τα παναρμονια Xhib. αυτο ταλιναρ. . Mihi videtur ex QO TO dittographia natum
esse in O TOPTO et deinde cum Badhamo ed Phil. 1878
1858 καὶ ante κατα delendum esse putarunt interpolatori vox F reddenda est. l Dele OS τῖν ἐκείνου Vocem οργάνων POSt pauca voc. πάλιν mihi displicet, cum Plato dicat mi ἄρτι τρυφαν
πάλιν corruptum Sset ut saepius vice versa accidere Solet , poSt ἔφαμεν additum Sse πολιν - Initio πους et ρυθμὸς fere idem ut nostro loco significabant, OStea που pedem Simplicem, ρυθμὸς compoSitum es. Cic. Orat. 64 218 Paeon quod plures habet syllaba quam treS, numeru quibuSdam, non e habetur. pedibus . numeri ρυθμοῖς βάσεις πλέκονται h. e. pedum coniugationes, Sic T. gr. dipodia Vocatur που συνθετος κατασυγγιαν. Recte igitur Stalibaumius βάσιν explicat per rhythmi scansionem atque inceSSum. V Numerorum ἐυθμcbi' genera Sunt
genus continet τὸ διπλάσιον V. et ημιολιον S. παιωνικον hinc de tribus generibus Plato loquitur. 400 1 Male Bekk. Astratalib. 1858 τι τοιουτε λογ' pro τι τοιουrου λόγφ e pauci deterr codd. ediderunt. Sec. Campb. Par. praebet ειποι μιμaροατα, i. e. propter homoeotel. Verba μι ποια δε ποίου βιου exciderunt. Recte mutuae pronominum relationis gratia, cf. Soph. 253 A, B Herm. ait Campb ποια δε ποίου pro ποια δ' ποίου c. aliquot codd. deterr ediderunt. Venetus Bis autem ποίου exhibet, sic kk. st Schneider i Lege et τῆς αλλης κακιας Sequentia me iudice graviter interpolata et corrupta sunt. Vulgo viri d. per ἐνοπλιον ρυθμὸν creticum
intelligunt cum Proclo et Scholiasta Platonico, quod Secua SAHipsius Platonia Verba σον ανι καὶ κάτω τιθέντος demonStrant. Cogitandum est de anapaesto, qui dactyli contrariu - - - et est. Delenda Sunt Ocabula ξυνθετον καὶ δάκτυλον, quae
e g. irrepserunt in textum. Quod Proclus illa verba iam legit, id nihil meo iudicio adversatur iam diu ante Proclum textus Platonicus plurimas labe contraxerat, ut vidimus in 359 D ad verba τω Γυγη κτλ. Totum hunc locum Sic Scriben
τιθέντος, α και γ εἰς βραχυ τι καὶ μακρὸν γιγνομενον καιJ 40ς ἐγω εαι Ἀτλ. Postrema Verba ortaSSe Sic Scribenda: τιθέντος, - καὶ εκ h βραχέων τὶ καὶ 4ιακρῖν σιγνοιμενον Ἀτλ. Non tria rhythmorum genera Plato respicit, sed aliquot tantummodo enumerat anapaestum, dactylum ηρῖον), iambum, trochaeum. Verba καὶ εἰς βραχυ ας καὶ μακρbw γιγνομενον ἰαμβον Sc. ονομάζοντος plane cum Horatii dicto syllaba longa brevi subiecta vocatur iambua' congruunt. Trochaeus contrarius Stiambi et ut Platonis verba declarant μήκη λεs i. e. contrariox καὶ βραχυτητας προσηπτε. l Post γωγας dele Voc του ποδος, cum p. latonem που et ρυθμὸς non discrepent. Dein corrige aut η τοι ξυναμ τι aut . Vind. . et τι ξυναμ. τιJ vid dicta ad 344 Verba καὶ τουτων τισὶν οἶριαι τὰς γ. κτλ erWerdeno Mn. 1883 graviter corrupta videntur, medelam autem non repperit; ego autem textum sanissimum duco. Optime alter c. cod. MalateStiano requirit καὶ τὸ ἀνάρμοστον ἄσαυτως, id dicta ad 334 E. Ad constructionem verborum ταi τα ἀκολουθητέον pro ταυτα δε ακολουθεῖν cf. 40, ου προσοιστέον αρα αυτη et σηδονai, SophiSt. 223 B θηρα προσρητέον κτλ. In Sequentibu A ante ευον θειαν prorSUSVitiosum est, quamobrem obelua Var. ecl. V et n. 1885 P. 251 ci. καλουμεν νυν pr ως ευηθειαν, quod recte nemo recepit postea alteri 'φ ως ευηθειαν unu cod. ως inter versus habet idem in n. 1878 recte probavit coli Galeno 18. 2.
DPostquam ἐκ in εἰς et μακρῖν in μακρὸν ablorat, corrocior aliquia ex βραχέων socii 'γχυ Itaque minime audax has coniectura vocanda st.