장음표시 사용
21쪽
tion int0rpretes in duas sentontias diseellunt. e plerique Buchnorus, Walellius, Dron hi iis, ut num n. Roth. , WeX. Draeger. gratia illud signi liear die unt i, Vorti obest y Voreingenominentistite, Paridi licti heit.), Iouggius et Κriigius aliique id interpretantur favoris aut benevolentiae captandae studiunt et nullo gratia apud alios ineunda studio αὶ Mihi quia illa verba nihil aliud valere qua uice leberr. u. ing. ad rod. V. mem. O n gratia aut
ambitione, sed bona tantum conse preti ducebatur duaeque notiones gratiae et ambitionis ad voces pretio ducebatur referenda videntur*β), reetiorem
arbitror posteriorem interpretationem, quae priore nec u- curatius sequatur nuntiationis sensum etiam ieerit amplo Sic expreSSum: Nullo incitumento Opus erat, ut proderent cet. vi. Jam cum totum enuntiatum non tam ad
laudem prioris aevi quam ad vituperationem praesentis aetatis spectare scite exius ann0taverit, fortasse dubitarim an non satis digna dictu fuerit reprehensio eius quae
splusculum etiam quam One edat veritas largiatur gratiae v. ex. d. min. p. 20), quippe qua ne ipSum i ii de Taditum in Agricola vita narranda ubique abstinuisso demonstraverit nuper Urlichsius q), multoque et significantius et gravius existimo assentandi libidinem temporibus illis obiurgare, id quod aptissime, i. e. maiore Plidem vi sed ita ut virtutes prioris aetatis ne videantur quidem minui, seri concedes per duos ablativos gratia et ambitione. Horum alterum ne pro studio gratia esse di-
situm esse ex verbis nullo alio pretio ducebautur intelligitur. Iam ut clarius quid velim appareat, ceterorum Pinioni Ἀ- sentirer, Si aut legeremus s. gr. aut amb. prodebant aut verba illa cum antecedentibus ad prod. v. mem iungi P0ssent. exius autem cum ad confirmandam interpretationem suam notiones gratiae et ambitionis inter se contrarias esse exponeret es Walchi, Gege dies schidelite Εhrsuehi bilde gratia, ori iube, reund-schan de logischen egensaig , particulae aut negationem sequenti nimiam vini disiungendi tribuit. 36 Commentat. p. 13: Neque vero dissimulandum est e. q. s. ε
22쪽
eas, Consideres velim nostro moris esse ut ablativos exf0rioris et interioris quam dicunt causae coniungat, cuius
rei apud Rothium exe. 14 haec habemus exempla: ae. ann. 1 8, 4 62 h. 2 49 Liv. 25 24, quibus ex Agricolae addas etiam c. 38 gaudio praedaque coli. h. 63). Alterius signifieationem ab Ho0ggio minus arte quam a ritgio ita definitam comprobabis: Ambitio . l. est gratia humiliter vel se malas artes sibi conciliandae cupiditas vid. Nipperit ad ann. 4 64j. plerique suam ipsi vitam ... De Vi ostis plerique videndae missis Heri hampi ambagibus annotatio
complures, plures nonnulli exposuit. otius etiam comprehensionis interpretati quam Peerlhampius proponit angustior est quam a qua verba Taciti defend0nda xi Stimem simplex verborum sensus hic est: Α permulti suam ipsi vitam narraverunt, fiducia morUm, non arrogantia se hoc sacer sibi conscii, v. c. Rutilius et Scaurus, quibus id non citra fidem aut obtreetationi sui te, tritaque ratione binae sententiae in unam contractae Sunt.
Illius ipsi similius nihil novi quam quod o Livio 26
29 assor Zumpi g. 710 circumibant Senatum . . . . affirmantes e non modo Suam quisque patriam
sed totam Sicitiam relicturos alitor idem 2 44
suis ipsam viribus dissolvi), qualia eo excusanda conicio quod iuncturae pronominum suum ipse Ri et mmmmu i squae frequentiSSimo usu auribus commendatae certae tamquam sormulae naturam induerint, quae etiam mutata Constructione grammatica conservetur. Quod in pronomine ipse eo facilius fieri potuit, quia iam in simplicibus sententiis saepe Latini rectum eius caSum posuerunt ubi oppositionis ratione unus ex obliquis poscebatur
vid. um p g. 696 extr. Retinentur autem nominativi
37 Exempla vide apud Draeger. g. 13 et Zumpi. g. 696 ann. l
23쪽
illi etiam id aliis duabus vi borii in constructionibus et ipse quidem ita tu , tu ut sola collocuti Ono in μignitum nec ad possessivum nec ad personale luod dicunt Pron semen e applieet, quod intello ex locis ab interpretibus hic congestis, quos collati aliis si voltu di Aleria ae a quisque pr0n0men in constructione ablativi abs
luti si ipsum Subiectum est, ablativo ponitur: Liv. 21 33, 5 sibi quoque tendente; si ut tribu tu in subiecto vel secundari vel primarii enuntiati, nominativo Sall. Iug. 18 3 Iustin. 20 l. Liv. I cui lue Zum Ptg. 710). Perinde ipse nominativum ubi ut sol appositum invenimus ae G. 37 amisso it ipse 'acori, ipsi): Liv. 4 44 causa ipse pro se dicta XV 4 Lllibus aeris damnatur ipsi, ab ipso); Curi 3 8 24
tune conSiStere . q. s. ab ipso); Sali Cat. I . , ipsi fascibus correptis ab ipsis). Vid. Krit . ad Agric. c. 25 p. 98 ubi eum etiam ann. 14 26 praemisso cum auxiliis Verulano legat atque ipso legionibus citis conserat, male puto, neglegit ipPerd yi interpretationem, qua probata verba illa luculentum exemplum eius Strueturae esse dices de qua est Drae eri Dig. 37 2). - Jam in universum notandum Si usum nominativum subiecti Saepe inter ablativos absolutos collocari, ut ep. Paus 5 his rebus ephori cogi iti ssatius putaverunt Iustiti. I 3 quo ille audito; Sall. l. l. Cum hoc Catilina et utronius
38 Is qu0que, ut nunc video, Nipperde) o Mentitur . 22s. Ubi qu0 in explicando l. Germ. c. 3 contri, Lilinium et nothium ea quae sunt amisso et ipse Pacoro utiam eum Participiora ieetus coniunxit annon licet colligere id ex eo quod una eum subst oriens pro verbo obiecerit hae infra Vent dei ex-
eripsit nulla addita interpunctione 33, recte minia cum secix a bitror. Nam cum illa verba, quamvis rerum conti xtu eum quentibus infra V. dei ari cohaereant oratoria tamen onte
tiarum oppositione ad ea quae antecedunt eaedem Cra η νγ etent, ad nudum oriens ita reserenda mihi videntur ut illud et ipse pro et ipsi se orieuti caede r. lori. t. obicienti p0situm interpretemur.
24쪽
coii Silio communieat parabant; me etiam gr. c. 25 verba diviso et ipse in tres partes Xercitu incessit referenda puto, cum illud et ipso neque ad verbum incessit neque ad abi abs sed ad copulatum ublativis verbum pertinent.b Attorum lib0rioris huius structurae genus id est quo pronomina illa ut aliis locis Tae. h. 2 44 suum quisque flagitium aliis obieetantos cum participio ita cum ablativo gerundi coniunguntur: Liv. 2 38 Ἀ- Stigandoque suos qui Sque populo effecere ut 4 31 tendendo ad sua quisque consilia. 24 4 ρ- ponendoque tutelam pS . . . . convertit Cic. p. domo 55 140 id sint idem rae 4 pSe revocando. nec id Rutilio et Scauro. De coniunctione nec vid. pitta p. 122 coli. Diui. c. 2 nec unum depopulo et 3 nec quisquam claram et.). Apud eundem p. 39-141 cf. Draeger. g. 107 extat de usu
particularum copulativarum in Sententiis negativis disputatio, cui e Ser. min. quae addam Xempla haec habeo sequor autem eundem quem Spitta expressit ordinem ge-nctrum, quorum prima duo, tractantur p. 140 - in unum fere coeunt):1 et particula extat Dial 5 non lorica et gladius, 1 aera et imagines, 20 caem et tegulis, 31 Epicuri et Metr. 4 non imper et multi; gr. 1 5 it trib. et inscit. 12 Occid et e X surgere 25 num et peritia. 46 mat et artem, Germ. 19, 26
uberi et amplit., conserant et Dial l opinio et fama 13 maest et utro X, 16 inaud et indes. 22 tarda et inerti, uno et odem 30 vis et facultas, ang. et re v. 31 ling. et vocem, Cad- vers. et aemuli 37 lar et inlustr. 40 otiosa tquieta, 1 laus et gloria, Od et temper. Agr. 5volup t. Et comm. 16 ira et victoria 40 celebr. et frequentia Germ. 2 advent et Os p. 16 One X. et cohaer. 25 discipi et severit. - Dial.
cert et solidam. 13 fortuna sat et illud. 17 et
25쪽
antiquos, 37 inui tes et clo e taeti suae: Agr.
21 3 8 anteeedit sue nullo loco excepia . 3 ad negati0nem sequitur Diui I 2 ac lacrimars A . ac testimonium 29, 2 atque argenti Dial. 7 ac veterest a. 44 ac spiramenta. - Dial. 22 nont a mirum iis bis in i vim ti m. 24 at si iis iam:
Agr. 3 ac votum. - Dial 5 at siue in n. Unt. Agr. 22. - quidem . . . . ae, aut Dial. 40 ac 'em Sar aut ullius gentis.
Aliis locis negatio non resertur ad vocabul. plerumque adiectiva particulis e0pul coniuncta, ut D. 0 m- manes et, ac subitae, i insanum et lubr. 20 trist et imp. Agr. 3 incondita ac rudi i . 4 vocare et mereri; et interdum nonnisi ad unam voce ut totius sententiae pertinet Dial. 22 non satis ex pol et splend.; gr. 33 nec in glorium . . . . t erua. I haud perinde 30 non ita, 7 nec impune ita per liti, tena verbum D. 1 non desinis otio deniquo Spitia postremo p. 142 scribit numquam aput Tacitum et et negationem sequitur quod num omnino latine dicatur valdo dubium este, obiei ei hos Dial locos cap. 5 qu is enim nescit neminem mihi con tu iactiorem et usu amicitiae et assiduitate contubernii cap. 34 lii Ominus et iudex respuat et adversarius exprobret,
26쪽
quibuscum contendas . 1 nemo eodem tempore adsequi potest magnam famam et magnam quietem et Agr. 35 ne in fronto in simul et latera suorum pugnaretur, ubi quin alterum et addatur leges linguae minime Obstant atque cur non tale quid liceat dicere nunquam me Sus S et praeceptore et amico sed Semper praeceptor tantum eius vij, quod sensu plane disser ab hoc nunq. me usus est aut pr. aut am. Ch. ea quae de partie disiunctivis ad cap. 10 annotabo. adeo virtutes Pe erili ampi de hac sententia dubitationem eo puto refelli quod significare verba ea perspicuum est: virtutes eo tum melius aestimantur quo eum facilius gignuntur; qua in re ac si praeteritatempora praesentibus magis laudanda censet, ut ab illo refutari possit, nequaquam ex eo sequitur de glossa hic cogitandum esse. - Partie adeo legitur etiam Dial. c.
Jam pervenimus ad dimeillima verba totius prooemi: at nunc narraturo mihi - tempora, quorum X-plicationem ut tandem aliquando ad liquidum perducerent multi multa congesserunt. Sed missis priorum Oniecturis, quarum potissimas cite refutata legas apud Hoeggium p. - 10, solas ea interpretationes Xpendamus quae lectionem codd. Vatican Sequuntur. Quarum duae maXime
quas respiciamus dignae videntur ') atque Hoeggius qui-39 Eam qua commixtis ualuis illis sub Domitiani imperio ab aequalibus virtutis incuriosis adito veniam petendam fuisse statuit, prolatam illam a Capelimiunnio, ischr. f. oesterr Gymnasialmes. 1858 p. 808-812 Philol. 14 45 l), commemorasse satis fuerit. Alias proposuerunt Rothius in edit.): Er bittet u Nachsicht, ei es in stillere minus clara Grosse ist, die erschilder Will, qua ratione intellecta verba illa neque iis quae
antecedunt recte opponuntur neque cum rosessione pietatis congruere aut ex sententia ipsius Taciti cf. cap. 4 extr et cap. 1 larorum virorum, videntur esse; et assovius Becherus): Tacitus scribendi sua saeuitati tanto viro non satis dignae veniam petit - quae excusatio at coniunctioni minus etiam conveniens
27쪽
de Bitteriisque ed. a. 18,2 vstitiam illani a Domitiano petendam fuisse censu semini, interpres quidam in Ephem. Lit Halens. a. 828 Hoi get. p. 5 et dissoriationis, quam habuit quidem ex ius, sed adhibui Aso non videtur), et cum eo alnitiis Woxius Krit Zius, Hielisius, Draegerus Tacitum apud aequules virtutis incuriosos ex cuSare libri argumentum exposuerunt, ita illi luidi ni ut variis rursus rationibus inter se dissentiant. d setiam
his interpretationibus insunt udhue haud parva disticultates, quas cum tot tamque idonei patroni unditiis tollere
non potuerint, Sperare paene dosinas Ore nil iam ut inveniatur probanda omnibus explicatio Hoeggio quidem cum H ne non de ipso eo tempore quo ibollus editus sit, sed sensu latior de iis temporibus in qua in eiderit Taciti aetas aeeipiendum nostri temporibus ' litterus: ,n diebus 4 et vivo Domitiano significare dicat assentiri nullo modo licet uitamquam enim adverbium illud etiam praeteritum proxime tempus nonnunquam comple titur cf. Diat. 29, 35 in. at nune) tamon ita ut solum hoc signis est oppositum etiam ipsi praesenti tempori usurpari pr0rSus non potest, praesertim si aut ad verba quibus additur recte intellegenda certo nobis opus est tem poris indicio aut ipsum paullo post propria sua vi iteratur quod utrumque hic fieri concedesi, vel, ne longior sim, nune nulla ratione pro eo quod est nuper poni pot0st; et cur hoc ipsum a Tacito streium putemus eis.
c. 39, 2) Tum nequiquam illos participi uui desum et usinterpretari statim p0st eius mortem e ex simili xplicatione discas. Cum altera autem interpretatione minime convenire videntur praeterita sui et petissem, quae alius aliter, nenio ita ut ex omni parte nobis Miti faciat. explicavit Probabilius vero eo teris ' dicendum
cum toti capiti tertio tum vertiis quam sunt in lini lita ar id ivoce seq. putidius addita videretur.
bendi morem quamquam a exto scite reiectum denuo ontulit.
28쪽
sane id quod ritgius proposuit Perfecto utitur acitus ad consilium excusandum adde quod quale
ess0 titulo libri indicatum rati. uni igitur
tempora c. Quam sententiam ab Urlielisio non refutatam puto. Qui cuni relicuae ritgi interpretationi contra WeXium recte assensus de verbo su iri scribat: venia opus
mirari quod hisquamperfectum petissem idem plane valere statuit quod imperfectum peterem, qua opinione improbata ne fuerit quidem emendatione loco Obscuro hicem allatam dices. Non magis deleto su id rem expedivit exius, cuius explicatio verbi petissem, audacior etiam quam ingeniosa eius de intellegendo fuit coniectura,
tantummodo in orationem vehementer commotam quadraret. Jam utrique interpretationi obstant leviores quaedam dubitationes, quae ut clarius appareant totius prooemi adscribo argumentum quod nonnunquam interpretis vice fungi posse iudicavit ipse summus F. A. Wolfius in egregia praefation ad eum librum quo collaboratore etiamtum paedagogi Ilfeldensis amplissimorum Operum seriem VSP, eatus est in):
Clarorum virorum vitas seribendi morem antiquum etiam OStra aetas quamquam in euriosa suorum in hominibus virtute praestantissimis persecuta est. Sed apud priores saepissime et a celeberrimis ingenio prodebatur virtutis memoria; quin etiam suam ipsos vitam Scribere Viro clarissimos probabant tanti tum virtutes aestimabantur. At nunc, tempora. Domitiano imperante auctores morte multati, libri combusti, expulsi sapientiae pro-
At non scripsit epistolam Tacitus, nec ex alio orationis genere ad aliud certum quendam dicendi usum transferre licet.
29쪽
kSSores, Omnibus denique nobis summum silentium, Pars laedi 88iniae servitutis, ni positu in est. Nunc denium, dum
ab pii in principe in dies augetur et securita Publica et Singulorum elicitas rediro incipit nobis animus et luidem lente; nam tardiora sunt remedia quum mala nec revocantur facile oppressa ingenia studia suo Atque PromptisSimis saevitia Domitiani in torceptis ne nos quidem nisi hebetatis in posterum ingeniis e silentio diuturno prodiimus. Non tamen pigebit vel incondita ac rudi voce historiam nostrorum temp0rum seripsisse interim Agricolae haec vita prosessione pietatis certe excusata erit A. Huic sententiarum ordini ea 'luae sunt ut nunc tempora sive ex Ho0ggi sive e ritχi Ohmiate explicantur apte se non inserunt nisi ali sero modo et iutata et Suppleta: Chirorum virorum, al, tima inuntur. At nuper ne tuto quidem seribere potuimus et Durratur In vit des horia ven. p. suit, tuam non petivi incus tam S. et in s. viri tempora uti sui S ea ex Sequentibus apparet. J. Doni itiano imperante, excusatu Urit. et Clarorum virorum, aestiniabantur. At nune narratur in vit des. Om venia opus est ab initio statim v.
0p. suio, quam non peterem petissem ineus tam s. et ins viri tempora ut suisse ea e quibus residet in nobis virtutis ista tu euria ex sequentibus apparet l. Domitiano erit et Non temere igitur posteriori interpretationi ex pr0bravit Hoeggius p. 0 l2i: Refragatur huic explica
42 Is eum in enarriinda per diversas aetates quae uerit vi
tim imagis disputare coepisset, non tamen attinuit hic modicare eum nihilominus iistorias sum editurus . sed nil, hanc Agrie. vitam seripsi. uuare expectaveri Tamen hune librum erit, , qui Neque pigebit comi onere Sed vid. quae p. 33 de hoc sensu exponentur P. . in ggi de quadam e0h0rtati0ne aequalium coniceturam.
30쪽
r, deinde, si veniam re Vera petitam SSe OSueris, quo sint ea, quae capite Secundo continentur, reserenda, dubius
haerebis αε-j. Sed ut in hac ratione a verbis illis ad ea quae sequuntur minus facile sit transitus, ita in Hoeggiana
parum ea concinere Sentie cum primi capiti Sunima, quae ad aestimationem virtutum optimam Olim istis temporibus fere nullam Spectat, neque Cur eoui pluSqU. et issem in dic pers petivi ac praetulerit satis liquet. Atque, quod maiuS St, graviore sua Osrensione Hoeggi interpretatio nisi delendi nunc ratione audaciore iniit eam Spengelius levari non poteSt, ritgi quae praeterita fuit et petisset probabiliter explicet magis magiSque videtur mihi idonea Sse. Nam eam quam verbi Venia opus fuit addendam fuisse indicavi supra notionem
haud scio an re et conicias eo a scriptore brevitatis tudiosissimo expreSSum 8Se quod pro narranti posuerit narraturo. Itaque sic denique Verba illa X ponenda puto:, At nunc in exordio statim libri de vita defuncti hominis odendi non propter confecti libri aut singula vitia aut totam narrandi rationem veniam petere mihi opus fuit,
quam non petiSSem e. q. . , ut tali Ordine excipere se
existimem prooemi sententias: Is qui antiquum morem secuturus vitam clari cuiusdam viri Scribere in animo habet, cum olim ab omnibus probatus sit, nostris temporibus communi virtutis incuria impeditur, profectu illa ex atroci quam tam diu nuper perpessi Sumus erudelissimi principis dominatione. Quam etsi ipsam nunc non iam os quod timeat, tamen Sub alterum rursus eiusdem causae eventum, ipsius Sui ingeni languorem atque inertiam,
43 Alia qua affert: Quo tandem vinculo ista excusatio cum antecedentibus connexa est 3 et Si iis, quae opposita sunt, nihil aliud contineretur quam argumenti excusatio, merta verba praelatus AESSe sideretur Vitae auctor cfr. exi a ita omnis orationi deest nervus refutare moti iam opus est Non magis suam cille sententiam confirmat eo quod verba sitam in redit animus confert quippe quae caP. 2 argumento optime adiungantur.