장음표시 사용
181쪽
MY ' Procul tamen d ubist fuerunt Theydoreti,uo qui verba Pauli aliter litteraretatiJr Iaanum contra Ap'staei regulam i syri pistypum mi imperatori s eru' Ouin etiam Dioeniciae
Episcopos. eam ipsani ob causam Tneodoretu' ad Ire-Mi ordinationem invitane Christianus Lupus in notis ad vario hi Patrum epistolas psi. nispicat Vinn rus eorum bigamo m uriri iniponere Iauderet , ideqque . Theodoreti: audacia indvellent, 'quem abigaimoi iis
causas p 88. 89. proserat . cur Ireii,us Tyri is pus & primae Pli cenichae intropolitanus a Theodbretoor nato finit, quod ossicium portus ni hae Antiocheno con edire vide tuta
XX. Atme ex his etiam non dissiculter respon- potest ad argumentum, quόd Beveregius pm canonum apostolicorum antiquitate ex canonica Basiliit M. spistola ad Amphilochium ejusque canone ra. depro pit. -ndo enim Basilius canonem digamos a misnisterio exchidere asserit ,' non ad eanonem apostolixum ly. sed ad canonem Scripturae relpicit, & quisiem id ioca Pauli superius 'Tegata, quae Basilius reretis quilii
182쪽
CHRisTI, MARIAE ET APOSTOLORUM. . a ITertullianus & quid m alii de simultanea digamia interpretatus est. Sane ipse quoque Beveregius simili
ratione in canone IS. concilii Neocaesariensis non clesiae sed scripturae canonem allegari agnoscit. Quid ergo impedit, quo minus per canonem a Basilio M. allegatum Scripturae canonem intelligamus t. XXI. Deinde notandum, quod sub nomine canonis apostolici ver etiam ecclesiastici aut antiqui . apud Scriptores antiquos de in veterin conciliorum decretis nonnunquam publici eccle-lsitae mores Veniant , qui longa consuetudine vim
legis obtinuerunt, & apostolicae disciplinae consormes habiti fuerunt: Quod ipse Beveregius agnoscit, siquis
dem p. 94. & 9s. in canone 13. concilii Nicaeni per παλακὸν κανονικον νομιον, & in canone Ancyrano 2I. per i τερον Ψον non canones sed ritus tantum & mores antiquos intelligi censet, & p. 123. verba Hieronymi, qui in epistola 28. unamquamque provinciam praecepta majorum leges apostolicas arbitrari asserit, non de canonibus sed de ritibus per majores sinci, scripto traditis interpretatur. Quocirca S: aliis licebit loca quaedam, quae canonum veterum vel ecclesiasticorum aut apostolicorum mentionem faciunt, non de canonibus apostolicis, sed de receptis ecclesiae moribus interpretari. XXII. Praeterea observandiim, quod, cum in conciliorum decretis aliisque veterum monumentis antiqui canones allegantur,cum quibus apostolici cano-Z . nes
183쪽
nes conVeniunt, ex eo probari non possit, quod in illis conciliis aliisque monumentis canones apostolici allegati fuerint, cum potius canonum apostolicorum eon- sarcinator ex illis conciliis aliisque veteriim monumentis ejusmodi canones condendi occassionem nactus fuerit. Impostorem enim fuisse, qui: canones apostolieos collegit, ex eo manifestum est, quod nonnullos existiscat nibus ita sormaverit, quasi ab ipsis Apostolis compositi fuissent. Unde etiam parum firmitatis ha5et
ratio Beveregii, cum pag. 3 . canones Antiociren OS- ἁ-postolicis recentiores probaturus in apostolicis canoni bus nullos alios antiquiores eanones a legari nota p, quod tamen in canonibus Antiochenis factum est. Quos n. antiquiores canones allegasset, qui canones suos pro Apostolorum canonibus venditare via Viri Infirmae cati'que & coactae nimis videntur exceptiones, quibus contra Dalla una R: Larroquarium p. 87. obtinere nititur, quod Basilius M. in epistola adAmphilociatum can. δ. ad canonemas. apostolicum respexerit, cum tamen ex col'
latione canonis tertii Basiliani& vigesimi quinti apost
lici manifeste appareat, quod canonum apostolicorum consarcinator Ctanonem illum ex Basilio hauserit. Basilius enirn dicit diaconum, qui sornicatus fuerit,a diaconatu quidcm ejiciendum, & in laicorum locum extrudendum, a conamunione a. non prorsus arcendum es .se idque probat ex antiqvo canone, ouo, qui a gradu nainisterii edici deruntdulic soli punitionu generi subjici im-tur. Addit a. Basilius se eaeis limare, quod veteres,qui ''nonciri illum condiderunt legem illam secviisuerinta
184쪽
CHRISTI,MARIAE ET APOSTOLORUM. a 3. i -θ92m,quae verba depromptasint ex Nali. I, 9. ubi LXX. interpretes legunt:. θει - τὸ αUO' quae verba Basilius paululum immutata ita exprimit Eκ i. κησεις δις επι το αυώ, Canon autem apostolicus,ad quem Basilius respexisse dicitur, ita se habet :
con ιEm deponatu's usegregetur.Dicitu. Scriptura rnon et iudicabis lismidinum. Ad quem canonem si Ba- silius respexisset, dicturiis non fuisset, se arbitrari,c- .nonem, qui Diaconos a grata Bo depositos non communicandos decernit, ad istam legem respexissGr n vindicabis bis i id ipsum. Cum enim canon apostolicus e presse ad legem illam respiciat , quorsum illa - lBasilii conjectura opus erat Z .
XXIII. Nod ani dvertens Beveregius excipit rationem illam non ab ipsis canonis conditoribus . adjunetam fuisse, sed a scholiaste quodam in margine , prius notatam ex margine in ipsem textum transcriptoris alicujus vel ignorantia vel incuria irrepsisse. Id eo probat, quia in aliis canonibus apostolicis nonnullis criminibus duplex poena imposita deprehenditur, unde colligit, hanc rationem ab ipsis apost Z a lico
185쪽
ticorum canonum conditoribus addi non potuisse. . Ve- rum si Basilius M. canones apostolicos cognitos habuit, ipsiq, perspectum fuit, in nonnullis canonibus apostolicis in certa criminum genera duplicem poenam statui, cur arbitratus est, conditores canonis 1s. ad illam legem respexisse : uou vindicabu his in id iesim. Deinde .
Beveregii causam non juvat, quod in canone 2J. apo stolico quaedam lectionum varietas occurrit, dum nonnulli codices legunt: , alii: εκλκησει. dcc.
Nullum enim codicem producere potuitn in quo ratio illa ex corruptis Nahumi verbis deprompta omissa fuerit. Addit Beveregius verba Basilii : ως ὀιμα idem significare hoc loco ac : ut memini. Verum haec significatio locum hic non habet. Nam Basilius praeter illam rationem, quae in canone agostolico adducitur, aliam allegat, quam stae in canone illo apostolico laetam meminisse non potuit. Tandem & hoc Beve- regius observat, quod verba ως ovatotis non ilum ad priorem sed etiam ad posteriorem rationem a Basilio adductam pertineant, quod lubenter concedo, ex hoc
ipso inserens quod Basilius M. uti posteriorem ita & priorem rationem ex canonibus apostolicis non deprompserit. XXIV Etsi igitur negare non ausim multa in canonibus apostolicis contineri, quae secundo, tertio & quarto seculo in variis conciliis definita sunt, dubium tamen est, mim canones illi antiqui ante quartum seculum iis certam aliquam Syllogen compacti fuerint,' &postea
186쪽
. ' . CHRISTI, MARIAE ET ApoSTOLORUM. itido impostore aliquo interpolati, quae Beveregii est sententia i an haec apostolicorum canonum Sylloge quinto demum seculo composita &simul Apostolis supposita fuerit. Interim certum est, canones illos ab Apostolis conditos non fuisse,& frustra Bellarminum in tractatu de scriptoribus ecclesiasticis affirmare,quodTertullianus in libro adversus Praxeam canones Apostolorum per manus nobis traditos scribat. & Athanasius in syno-psi eos inter hagiographa numeret, in qua assertione
Bellarminus fide implicita Sixtum Senenlern errantem secutus est, cum Tertullianus neque in libro adversus Praxeam, neque in aliis scriptis uspiam canonum apostolicorum per manus nobis traditorum meminerit, neque Athanasius in Synopli librorum Scripturae ullam canonum apostolicoriim mentionem faciat, nisi quis Athanasium sub Clem eluinorum nomine etiam canones apo stolicos comprehendere contendar, quae Athanasius,
vel qiusquis Synopseos illius autor est inter Scripta novi testamenti extremo loco posuit.
XXV. Non minus certum est, canones apostolicos apud multos exiguae fuisse autoritatis. Nam Ge- Iasius Papa in decreto illo famosissimo, quo libros approbatione dignos ab aliis rejiculis secernit, librum c
nonum apostolicorum in apocryphorum classe collocat. Cujus decreti autoritatem ut subterfiigiat Turrianus libr. I. contra Magdeburgenses c. Is. librum canonum apostolicorum a Gelasio inter apocrypha rejectum a canonibus, quos habemus, appstolicis plane diversiam fu-
187쪽
apostolicorum liber extitit, alter ab haereticis confictus, alter vere apostoliciis, pessime efsset Gelasius, qui uni-uS taruum mentionem lacit, euntque nullo diterimine addito inter apoci Π,ha reiicit. Num io itur forte dicendum, quod Gelasii decretum tantum 3 s. posteriores canones feriat Ita quidem Bellarerrino visum de Scri- .ptor. e l. p. 6 . Verum obstat,quod Gelasius totum c nonum apostolicorum librum, non minorem eius par tem rejiciat. Neque melius evadunt, qui eo tantum sensu librum canonum apostolicorum a Gelasio apocryphum dici existimant, quod in canonem Scripturae r copii non fuerint. Hanc enim explicationem nexus & ordo decreti Gelasiani non admittit, &ex aliis libris, quos Celasius apocryphos esse dicit , non difficulter cognosci potest, quo sensu Gelasius canones apostolicos UO-c phos dixerit, neque causa satis commoda dari potest, cur canones apostolici, si Apostolosipsos autores habuerunt, in canonem Scripturae Tecepti non fuerint. - .
H. Doctissimus Anglus Iohannes Pearon in vincliciis epistolarum alii cum pari. i. p. 4. S seq. lcontra universum Gelasii decretum multa movisset, vecta illa : liber, qui appellatur caruiones Apsolorum apocophus a Gelasio scripta negat,&inter varias nega- 'tionis suae rationes, quas brevitatis studio omisto,non lsolum ad codicem quendam MSQ provocat, in quo verba illa Gelasii omissa simi, sed etiam sententiam si iam Hinc mari Remensis autoritate confirmat, qui ino- pustulo S, . capituloriuri adversus Hi marum Laudu- l
188쪽
nensem.c.2ψ.TOm. ILOper. p. 7 . hiq verbis utitur: sil. N hcatin Geiasin is curaugo, qui libri ab eceusa cath Iica recipiantur defriplo insis A solorum canonisin penitω tacuis, sednee inter apoc pha misis. Ex quibus verbis Pears ius colligit, Hincinarum Remensem in suo exciripiat i verba illa de libro canonum apostolicorum apocryptio non legisse. Et quamvis Dallaeus l. bro 3. de Pseudepigraphis apostolicis c. 3. p. sy. ultim illa Hincinari verba : Sed nec in ter apocIpsa eos mi tvel memoriae lapsu imprudenti excidisse, vel in mendo cubare suspicctur, & pro verbo νntra levi mutationem Θ, legi cupiat, Pearsonius tamen hanc Dallati criticam importunam, ncc verbis Hincniari aptani judicat. Unde Dalia i deier sor Larro qualius de aptiori verborum illorum correctione solicitus in observat. ad Pearso vindic. P. s6. t Iincinari verba librariorum vitio luxata transpositione pallidulae nec optime hunc ili modum
sanari posse censet: nec de hu Λposo mn canonib-pemim tacuit, sed inter apoc pha eos misit: Αt Be
regius in codice canonum vindicato libro I. c. 9. pag. 7s. Larroquari emendationem non minus quam Dallaei vi-- olentam esse judigat. ' .
XXVI. Tanta est inter Viros doctissimos deleelione verborum Hinc mari contentio, quae ex alio Hinc- mari loco decidi posset, si vere apud Uincmarum lxxta rem illa verba. quae ex ejus libro de capitulis ecclesiasticis & quidem ex c. 18. producit Turrianus pag. 6 . . In illis enim verbis asserit lHincmarus, quod beatus Papa Gelasius librum, qui dς canonibus Apostolor um apud Craecos inscribitur , pro apocrIPho de-
189쪽
a84 PSEUDEPIGRApHIs putaverit, & huic assertioni contradici non debeat, quia hoc eum sine causa fecisse credendum non est. Verum cum haec verba in editis Hincinari operibus non legantur, & incertum sit, unde ea Turrianus hauserit, ad decisionem hujus controversitae nihil faciunt. Nec opus est, ut ea de re multum litigemus. . Nam sive Gelasirus de apostolicis canonibus plane tac erit, sive eosdem inter apocrypta 'miserit, perinde erit, cum ex utroque iacto colligi possit, canones apostoli- eos nullius apud ipsum pretii fuisse , quos vel silentio contempsit, nec inter probatos ab ecclesia libros numerare dignatus est,uel inter apoc Pha relegavit,quiby Ivo Carnotensis pari. 4. decreti c. 6s. ubi decretum Gelasi num recitatur, duriuscultam hunc titulum praefigit: Penotitia librorum apoc Phorum qui a Sanctu Patrib--nmati siunt aeterna damnatione, qui titulus depromptus
est ex ultimis Gelasiani decreti verbis, ubi nomina haeresiarcharum, non solum repudiata, verum etiam ab omni Romana catholica S apostolica ecclesita eliminata atque cum suis autoribus autorumque sequacibus sub anathematis indi lubili vinculo in aetemum esse damnata pronunciantur.
Ipse quoque Dionysius Exiguus, qui canones apostolicos suae collectioni adjunxit,plurimos his canonibus non facilem consensum praebuisse in praemissa ad Stephanum epistola fatetur. Sane eodem, quo Dionysius vit seculo Ferrandus & Martinus Bracarensis in suis .c nonum collectionibus nullum apostolicis locum reliquerunt. - Et quamvis Cassiodorus divinar. lect. c. 23. Diuitirso by Corale
190쪽
sua aetate Romanam eccles ani canones ecclesiasticos a Dionysio Exiguo in latinum sermonem versos amplexam dicat incertum tamen est, an Romana ecclesia, cumpriscae canonum ecclesiasticorum tranuationi Dionysianam ob majorem styli nitorem praetulit, etiam apostoli Osca- nones, quos Dionysius collectioni canonum primus adjunxit, simul amplexa fuerit. Nam epistola Iohannis
II. ad Caesarium Arelatensem a Sirmorido Tona. I. concit. antiqv. Gaae p. 232. edita, ex qua nonnulli id probare volunt, dubiae estis fidei videtur. Ponamus a. quod Romana ecclesia cum Dionysiana canonum collectione etiam apostolicos canones amplexa fuerit, probari tamen inde non poterit, quod Romana ecclesii hos Canones ab Apostolis traditos Crediderit. XXIX. In Gallia utique illo seculo canones apo- . stolicos pro vere apostolicis liabitos non misse, probari potest ex historia Gregorii Turoncnsis, qui libr. s. c. n refert, Chilpericum Regem , cum damnationem Praetextati Rotomagensis Epistopi urgeret, transmisisse ad Episcopos librum canonum, in quo erat qarairemion in . aduexm habens canoura quasi aputaliam comi- . Mures haec o Eorycisus in homicidis, adviserio et pest juris deprehensim a sacerdotio diveratur. Ex quibus 'verbis Pataiasius snelius in Disseret. 16. ad opera Le- . Quis M. p. 7s8. colligit, Canones apostolicos jam ante Dionysianam versionem in Gallia Cognitos fuisse, cum Chilpericus canonem 1F. tapostolicum ex versione, quae a Dionysiana multum discrepat, allegaverit. Verum
. msi id quesnebosonced/tur, certum tamen est, quod Λ a Petriu