De verae et falsae Ecclesiae discrimine, ad serenissimum Stephanum 1. Poloniae regem, Stanislai Socolouii libri tres. Ex sacris Scripturis, vetustissimorùmque Patrum sententijs collecti ac concinnati. Quibus adiecta est pro dignoscendis & fugiendis f

발행: 1584년

분량: 479페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

51쪽

αι DE VERAE Fi FAL. ECCLES.& authoritas in Ecclesia esse non debeat , non quod ad confutandas omnes haereses, Omnesque errores plurimum non valeant, non quod omnis

veritatis dc gratie fundamenta dc principia non sint, non quod Ecclesia Dei sine illis recte consistere valeat; sed quod omnino eius signa & notae proprie esse non possent hocque cum vi et

natura earum pugnet

CVR SVPRA DICTA SIGMA,

neque a sacra Scri'ura, neque a Sameris Patri inter notis verae Ecclesiae censeantur. CAPUT II.

Vinque sunt earum rerum, quae vera*propria

signa,& no taecsse debet, sapienti ssimorum hominum iudicio, leges atque conditiones. Primum , ut natura sua cognitae, perspectae dc euidentes sint quς enim obscura sunt, illa rebus Obscuris, dc quae cognosci debent, nullam lucem

52쪽

DisCRIMINE, LII. I. 2s

adferre possunt; neque vero doctis dc eruditis tantum cognitae sint, O potatet , sed rudibus etiam atque idiotis longe magis notae esse debent: nam ut argumenta &demostrationes pro doctis comparata sunt; ita signa & indicia, indoctis & rudioribus, qui iR-tima & penetralia rerum, propter in-geaij imbecillitatem ingredi no pol

iunt deseruiunt. Secundo,ut ea ipsa re, quam demostrare ac denotare debent, longe sint clariores, longh illustriores ira si vel magis ignotae, vel aeque obscurs crur, nullo modo ad eius rei cogniti Oem, cui indicanda comparatae sunt, nos deducere poterunt Tertio, ne communes sint multis:& quas sibi aeque res illa, ad quam significandam comparata, dc quae inuehigatur, ut& aliae Omnes vendicare non possint in descriptione enim rei cuiusque, propria differentia, finem& discrimen causae imponit: nam si ex aequo omnibus inseruient;tum noamplius propria signa, sed communia accidentia cςnseri debebunt, qua

53쪽

Iecst hoc, hominem duos oculos lia.

here.

Quarto,ut ubicunq; signum & vestigium illud sit, ibi rem necessario

consequi oporteat: ubi non sit, ne requidem ipsam esse quomodo ubi lux est, corpus quod luceat esse, necessarium est, ubi absit, ne lucem qui deesse. Ultimo, vino tantum sigia si illud cognitum sit, sed illustre etiam,&propalam ac in aperto positum, ita, ut se primo aspectu spectantibus offerat, hoc est, ut non in penitiori aliquo recessu lateat; sed, quod in ipso quasi primo ingressu, & vestibulo rei positum sit ; ac plane oculis etiam ipsisse insinuet. Cum igitur signa & indicia

Ecclesiae Dei quaerimus, talia quaerimus quae eam omnibus dem Osirent,

ac quasi digito indicent V & per quae,

non ab his tantum qui Christo nomina sua dederunt, quiq- in ea nati & instituti sunt; sed etiam ab alijs omnib' ipsisq adeo Iudaeis atq; gentilibus, V- niuersisq; linguis,& nationib', quicuque modo aliquando ad illam redire in eius sinum se recipere, ac in leges

54쪽

DIs CRIMINE, LII. I r ac iura illius cocedere velint.Signa. n. exposita ac omni b nota esse couenit,

qualia sui acieria signa, ciuitatu insignia, regii sigilla. Quod igitur veru signum essedcbebit, non quidem qualecunque, sed illud, quod Aristo t. τε μ', hoc aut est finem cotrouersiae facies, Vocat, oes eas signico ditiones, quas diximus, habeat Oportet Cum aut neque scrip urae, neq; vero & legitimo sacramentoria usui neq; alijs supradictis he Ouenire ullo modo possin signa profecto Ecclesita Dei, haec nulla ratione esse, aut dici poteriit. Nam prinium quidem haec non vulgo tantum & hominibus popularibus; sed ne doctis quidem, ac bene cruditis omnibus cognita ac perspecta sunt. Vt enim a verbo Dei, eiusque Germano sensu ordiar, hunc non ita claru esse, ut isti putant, primum Salu tor ipse docet. dum illud thesauro in agro abscondito consert,cx quo non qui utS, sed doctus tantum, in regno c lora scriba proferat noua & vetera. Ideoque non simpliciter legendas scripturas; sed diligenter pervestigandas atque

55쪽

H DE VERAE ET FAL. ECCLEI. perscrutandas esse monet: Scrutami-m, inquit scripturas: ista enim testimonia perhibent de me. Deinde hoc idem D. Iohannes lignificat, dum sacram scripturam libro scripto intus &Gris tignato, tigillis septem comparat: Et vii, inquit, in dextera sidentis super thronum, librum siriptum intus es foris, gnatumsigi is eptem. Et vidi angelum fortem O praedicatem voce magna: suis

eos dignus aperire librum, seseluere signa

cula Gm'EI nemo poterat neq-n curio, neque in terra, neque subtus terram aperire librum, neque re uere iliam. Et ego si tam multum quoniam nemo inuenim euaperire librum, nec videre eum: es uniud senioribus dixit mihi: Nefleueris. Ecce Cicit leo de tribu Iuda, radix David, aperire librum, oluere septemsignacula e-im. Quem non alium librum fuisse. quam Euangeliorum quatuor, scriptorumque Apostolicorum ipse interpretatur Io a nnes. Et viri Et ecce in me-Ho throni, se quatuor animalium, se in

mediostentorum agnumstantem tanquam occisio es cael. Manifestius hoc idem verba D. Petri docent: Hocprimum imiesi,

56쪽

noni dem ram δε- arat:

coris,dum suis

tes gentes, quo omnis prophe tia ripim

raepropria interpretatione, non sit, non nim voluntate humana astata est aliquan

te locuti sunt sacri Dei homines Sed quid opus est in re clara argumetis multis, cum inter tot haereses nulla sit, quae sibi verbum Dei, eiusque verum dc Germanum sensum, non usurpet ubi tamen hoc ipsum verbum Dei . aut hic eius verus sensus sit, non ita facile est iudicare plurimique ad hunc lapidem etiam docti nonnunquam ODfendunt. Ita ut praeclare quidam ex veteribus verbum Dei, iacramque scripturam pulcherrimae imagini simi, lem esse dixerit, quae unum quidem,ucrum & proprium aspectum habeaat , soli ipsius artifici Spiritui sancto,& Ecclesiae Dei cognitum; ita tamen affecta sit ut ex quacunque parte quia constiterit, eum aspicere videatur. Non est igitur clara ratio sacrae scripturae, sed& usus Sacramentorum eo. dem modo de quibus itidem iudica re &statuere non omnium, sed paucorum eae docet D .Paulus.Gemis, in mb.

57쪽

qui t,exij timet homo ut mis ros Dei, sed pensatores mysterior eitu hic iam quaeritur inter dispensatores, ut fidelis quis inueniatur.Nam & illud, qui iusti & sa icti in hac vita sint, quod isti non pro mediocri signo ponunt, adeo est obscurum, adeo soli Deo cognitum ut in hoc iudicio, etiam ipsi sancti, dc electi Dei aliquando lapsi esse videantur, illique qui certo spiritu

Dei agebatur.Putabat quodam tempore magnus ille Helias, inter tot sui seculi vitia dc scandala solum se iustu, verum 1; Dei cultum relictu esse. At audit Residuos, inquit, seruaui mihi in Israel septem millia virorum, quorum genua no sunt curuata ante Baal, quorum omnium os no adorauit cum, Osculans manum suam. Putabat Ionas propheta in ciuitate infideli Ninive cui nomine diuino certum denunciarat interitum, nullum esse, qui dignus sit placare iram Omnipotentis Dei: donec ab illo cuius oculi vident aequitatem, audit: Tu dole M per hederam in qua non laborasti, neque

58쪽

DISCRIMINE, LIB. I.

iae: O sub una nocte erat ego non parcam Niniue riuitati, ira a suntVlus. quam centum viginti millia homiau, qui nesciunt, quid sit inter dexteram ess Gsra uam,ctu menta multa' Itaq; re- . , cto monet D. Paulus P sui inquit an AE tempus iudicare, quod . veniat Dominus, qui ct is inabita, condisa tenetrarum,inmanifestabit consilia cordia es tunc laus erit unicuique a Deo. Primum igitur eam ob causa haec vera Ecclesiae Dei signa nullo modo esse possunt, quod non sint ita clara& euidentia,ut ab omnibus facile cognosci ac discerni possint. Sed neque ea ipsa re , ad quam designa nda ni &demonstrandam sunt instituta clariora: nam cum Ecclesia Dei ciuitas sit quaedam, &respublica recte ordinata, scriptura vero ac verbum Dei, sit eius ciuitatis lax, atque ius, sacramenta autem , depositum atq; thesaurus

quidam teste D. Paulo ; quis non Vi- r. aib. det ciuitatem quamque,atque remp. ipsam cuique nociorem esse, quam Cius leges, atque arcana, ac penitiora

monimcnta, eius item opes, atque

59쪽

deposita; quae plerunque ne ciuibus quidem ipsis omnib' cognita esse solentZ Quot enim in repub. inueniuntur, qui eius iura, leges, institutaque ignorant: quibus neque mores maiOrse, neq; vetera munimenta, neq; sanctiones vlle sunt cognites qui cius sanctiones, thesauros, atq; deposita, atq; adeo res pciosissimas, do aria, arcana, antiqtates, ne viderint qui devia qua multi primo de vita decedunt, quam haec, utrum sint necne cognouerint. Neque igitur nota ista atque perspecta sunt neque omnino ea ipsa re, ad quam designandam ab istis referunta . tur, notiora; sed nequc talia, quae multis communia non sint, & quae alio transferri non possint, quae deniqueno sibi omnes ex aequo usurpare pos sint. Nulla fuit unqua tam foeda . tam absurda, tam praepostera, tam impia haeretis quae sibi, &pro se scripturas non usurparet quae vero Sacramentorum usu no gloriaretur. Mostra hominum potiusquam homines erat, Valentinus, Martion, Manichaeus: quos

cum ob absurditatem doctrinae, tum ob

60쪽

tibus

ana,

quaruam rint.

mulatioique pol

apta

'DISCRIMINE, LIB. I Η impuritatem vitς apostatas veritatis, α ierpentis aduocatos, pandoras, sophistas peruersissimos, non homines sed muta animalia, hominum viri- bras praescrentes, pepones deniq; Homerico vocabulo usus vocat Irenaeus agrestes,&inanes amigdalas, ad ut ' i' iterantes veritatem, regulae Ecclesiae . fares, principes ac duces mysterioru i' impiorum animalia immunda, quae bifidas quidem habent ungulas, minime autem ruminant , Clemens A lexandrinus: Vaniloquos, mentis seductores, Christum incrcantes, verbi Euangelici caupones, sycophantas, fructus mortiferos, progeniem male dictam, inimicos crucis Christi, ramos eorum, qui Dominum gloriae Occiderunt, prophetarum interfectores, malas herbas, feros homicidas,sementum diaboli nequam, inimici seminarium, cippos & sepulchra mom

tos, serpentes se contrahentes, dracticulos squam mosos, aspides, basiliccos, scorpiones, th es astutos, & simias hominum imitatrices es Ignati-

SEARCH

MENU NAVIGATION