장음표시 사용
661쪽
eanuertemur, Dei nos gratia prauenisi eonfitemur.
Ecce quod est illa inspiratio praeueniens Spiritus Sancti , per quam Concilium statuit poste hominem credere, diligere, sperare, ac paeniterer &sic homo eam recipiens potest absicere. si velinhaec autem est illa gratia proeniens, quam voco sussicientem . Praeterea maxima Deo, & Christo Domino irrogat iniuriam , & blasphemiam , qui dicit talem gratiam, seu vocationem, ac inspirationem, cui non est coniunctus effectus. sed reij-citur, ad nihil inseruire, cum Deus etiam tales , qui eam abiecturi sunt, vocet, ac inspiret: Prou. siquidem I. q. de Deo dicitur. QEa vocavi, σrenuistis . Item, quadraginta annis proximus fui generationi huic , ct dixi sempeν hi errant eorde, ips
Christus alti Multifunt vocati, pauci vero electi. Item , Ierusalem , Ierusalem,quoties volui eougregare filios tuos , quemadmodum gallina congregat
pullos suos sub alis,oe uoluisti ἰ & per totum triennium , & amplius praedicationis , & patrationis miraculorum , quid aliud fecit, quam continuςl
exterae,& interne vocare'Quid fecit Deus Per 18.iptustaeota Prophetas in Veteri Testam. reprehendens populos, & ad bonum hortansi nonne semper vocaviti Quid facit nunc in toto mundo per Missionarios in partibus infidelium , & per ordinarios praedicatores inter fideles t de tamen non omnes eas vocationes sequuntur. Deus hoc praevidit ab ae. terno, & Christus quoque pretuidit sic futurum ;& tamen Deus vocavit, vocat, & usque in finem mundi vocabit. Audebit proinde blasphemus quis suad.h. dicere, Vocationes ad nihil inseruiunt, & Deus diseursus .
frustra gratias vocationis largitur ἰ Adde quod in eodem Concilio Tridentino insuper habetur in
662쪽
eadem sess.6. cap. II. ubi de Perseuerantiae munere est sermo , inter caetera dicitur; Tametsi is Dei auxilio firmissimam spem eouocare, oe reponere omnes debent; Deus enim nisi ipsius gratie defuerint, sicut eapit opus bonum, ira perficiet operans velis, loe perficere , &c. igitur Deus incipit cum auxilio praeueniente opus bonum, cui auxilio sic praeuentus potest deficere , illud nempe reijciendo; quod si non deficeret, Deus cooperaretur perficiendo opus : quod clare innuisse videtur S. August. in lib. a. de pete. mer. σ re min. cap. II. inquiens. Vt autem innotescat, σ suaue fiat quod non delectabat, gratia Dei est, qua hominum adtaxat volun-ltates I qaa ut non adia aeniar, in ipsis itidem eausa est : & paulo infra referens dictum Hieremiae
cap. IO. Scio Domine, quia non est in homine via , eius , ait S. August. tamquam diceret, scio ad comireptio em meam pertivere, quod millas abs te adi u-l
3 73. Et huc ex eodem S. August.lib. de Fide,ooper. cap. II. & in lib. a. eontra Gauffentium eap. l27. collimat insignis parabola Saluatoris Lucae I . de homine illo, qui fecit coenam magnam , S inuitauit multos , & mittens seruum suum ad Ivocandum eos ; isti diuersis excusationibus no-lluerunt ire: iterum mittens seruum ad vocandum alios pauperes, debiles, claudos , & coecos introduxit in coenaculum : de quia adhuc locus erat, misit tertio seruum in vias, & sepes,ut compelleret alios intrare: & laudem dixit, nemo νiro-lrum illorum, qui vocati sunt, gustabιt cenam meam: S. Doctor de fide , oe oper. cap. II. ait et qui aduersantur Euangelio , non sunt inter eos deputandi, qui ad conuiuium nuptiarum venerunt ; sed inter eos, qui venire noluerunt: de in alio loco contra Gau
663쪽
ΟΡvSCULUM TERTIUM. 643 dentium ubi supra, dicit: Exi in vias, ct saepes ,
σ compelle intrare: intelligimus vias hereses, Schwmata saepes. Via quippὸ hoc loco significant diuersas opiniones; saepes autem per diu ersas opiniones . Quid autem miramini, si non corporalis eibi , sed spiritualis fame moritur quisquis ad istam cananis , nee libenter introductus , nec violenteν impulsus ingreditur: haec Augustinus. Si ergo recusant intrare in Ecclesiae coenam vocati, sibi imputent, si Dominus eos indignos reputat, inquiens , Nemo illorum , qui vocati fuerunt, gumbit canam meam. Non ergo inanis est gratia sufficiens vocationis;
alioquin Deus, nec vocaret, nec puniret eos , qui respuunt vocationem . Contra secundum negantium auxilium
sufficiens dictum, quod scilicet Christus illud
nobis per suam passionem non meruerit, sic inue- hor. Omnia dona supernaturalia , quae nobis Deus largitur , etiam prevenientia auxilia , illuminationes, ac inspirationes, quas homo potestabis cere, per Christum Deus concedit: Ergo ea omnia nobis meruit Christus : Euidens est consequentia . Anteced. est ipsi uis et Concilii Tridentini insess. 6. cap. s. ubi de exordio, ac di Dpositione ad iustificationem adultorum, dicit . Iustificationis exordium in adultis a Deo per christum Iesum, prαueniente gratia , fumendum esse, boe est ab eius vocatione, qua nullis eorum existentibus meritis νο cantur, &c. igitur Deus concedit gratiam praeuenientem vocationis, ac inspirationis per Christum , id est per merita Christi: in eap. 7. docet Christum filisse causam meritoriam nostreiustificationis: iustificatio autem prirequirit gratiam excitantem , seu prevenientem , ac inspira
tionem ad faciendum actus fidei, spei, dilectio-
spuem ib:1. Christus eratiam eat iam sussi
664쪽
nis , ac poenitentiae ex eodem in cap. 6. ct caη.3.& in eodem cap. 7. dicitur: quamquam nemo possit esse luctus , ηisi cui merita passionis Domini R Iiri Iesu christi communieantur: in eap. II. de iustificatis dicitur ; piEviventes proficere possunt per chrictum Iesum , per quem accessum habuerant iragratiam inam . Accessus autem ad gratiam iustificantem habetur, ut ex nuper dictis , per gratiam praeuenientem , & inspirationem habitam, per Christum , & sine ea haberi non potest talis accessus in adultis et illa autem est gratia, qui ducitur fusciens, quς, quando ei coniungitur eff-cax faciens facere actus illos credendi, sperandi, diligendi, ac paenitendi, habet etiam annexam iustificationem , quq fit per remissionem peccatorum , & gratiam habitualem sanctificantem, quae est causa formalis iustificationis. Si autem pr uentus per excitantem gratiam, ac inspirationem, eam reijcit, sicut potest facere, ex eodem Con-lcilio, de ei non coniungitur essicax , nec iustifi-lcatio, non propterea dici debet, quod non fuit praeueniens gratia, & inspiratio, ex Christi me-lrito impertita sicut ex hoc, quod quis non utitur, vel abutitur Sacramento Baptismi, vel alio, lnon propterea sequitur, quod Christus non me- fruit etiam pro illo Sacramenta. omnem ergo Igratiam, Omneque supernaturale donum Chri-lstus Dominus nobis meruit, quamuis nos ingra- lti eis abutamur, vel ea resiciamus . lPraeterea Saluator Ioann. I s. s. inquit, sine line nihil potessis facere: igitur per eum, idest Permerita eius, seu per dona, que ipse nobis aCquia sinit suis meritis, possumus bona opera faceret , praecepta seruare , de a peccatis abstinere . Selsine gratia sussiciente , excitatione, inquam , di
665쪽
inspiratione diuina ad bonum opus faciendum , non possumus opus illud facere, & cum illa pose sumus: Ergo illam nobis Christus meruit. Omnia siquidem supernaturalia dona, quae habemus, per Christi merita habemus ; & propterea Sancta Mater Ecclesia quscumque bona a Deo petit, per passionem, eiusque merita petit , concludens omnes collectas per Claristum Dominum ' Ostrum. 37 . Neque aliquid urget instantia negamtium suificientem gratiam hominibus per Chrsestum acquisitam, quia effectum principalem non seper obtinet: innumeri enim tam infideles,quam fideles excitati, ac inspirati ad opus bonum , illud non efficiunt; & sic inaniter Christus gratiam illam meruisset. Respondetur enim, ut *pe diximus habere suum essectum, excitationem,& inspirationem passivam, ut omnes experiuntur , quamuis non Omnes exequantur id ad quod excitantur, quia excitationem, & inspirationem re ijciunt, quia vocavi, σrenuistis, Re. Si ergo
de facto dantur isti excitationes , & inspirationes, sicut dici nequit, quod eas Deus inaniter concedit; & ita neque Christus inaniter nobis
meruit r omnia enim, quae in mente Patris a
facienda nouit, secit, inquiens , qua placita sunt Deo hae Deio semper, o sicut Pater dedit mihι incndutum sie facio. Si Deus Pater , idest,Sanctissima Trinitas ab sterno istam gratiam aliquibus dare
decreuit, non ulteriorem, hanc eis Christus meruit . Quia vero idem Deus ab aeterno decreuit alijs dare ulteriorem gratiam, nempe essicacem, Christus pro eis illam meruit. Si autem queraratur, cur Deus prioribus decreuit dare illam
tantum , & non aliam ἶ posset fortasse quis dicereY sicut de decreto reprobationis dictum ele
666쪽
quia Deus prestiuit tales reiecturos illam gratiam . At esto sic. Si ulterius quis interrogaret, cur praesciens illos reiecturos illam gratiam , non decreuit dare eis gratiam essicacem, ne reiicerent, sed consentirent, sicut decreuit pro aliss '. Ad hoc, sicut alias feci, respondeo cum Apostolo Rom. s. O homo tu quis es, qui respondeas Deo e
qu mquid dicit figmentum ei, qui se finxit, quid me fecisti se An non habet potestatem figulus lati ex
eadem massa facere, aliud quidem vas in honoremis , aliud vero in eontumeliam ἶ Vel respondeocu eodem in cap. II. O altitudo diuitiarum sapientiae, O mentia Dei, qu4m incompraeb ensibilia Dut lassicia eius, ct inuemgabiles via eius i Quis enim cognouit sensum Domini, aut quis consil/arius eius fuit
Quoniam ex ipso , oe per ipsum , ct in ipso sunt om
nia : qua responsione S. Augustinus Doctor gratiae ad hoc propositum pro curiosis haec Dei occulta iudicia perscrutantibus , plusquam sexcenties in suis operibus utitur. Vel tandem cum alios eiusdem S. Augustini responsiouibus, prima in lib. I. de Prqdest. SS. cap. 8. in fine. cur autem potius hunc, vel illum liberet, inscrutabilia sunt iudicia eius, ct inusigabiles Piae eius. Melius enim bic audimus, aut dicimus : o homo tu quis es, qui respondeas Deo, quam dicere audeamus , quas nouerimus, quod occultum esse voluit, qui tamen ali- qaid iniustum velle non potuit . Alia responsio S. Augustini ad hanc interrogationem habetur inta, lib. de Dir. O lit. cap. 7 . in fine, ubi de hoc puncto discurrens, cur Deus alicui gratiam concedat, ad quam sequitur , alteri aliam ad quam non sequitur effectus ; sic respondet. Iam si ad illam profunditatem scrutandam quisquam nos coarctet, eur illi ita suadeatur,ut persuadeatur illi autem no
667쪽
ita: duo sola occurrunt interim , qua respondere mihi placeat: ο altitudo diuitiarum ; σ numquid innquitas aptid Deum i cui responsio ista displicet, quaerat doctiores , sed caueat, ne inue iat pr umptiores : itaque admittit S. Augustinus gratiam , qua madetur quis,& persuadetur;& gratiam qua altersuadetur, at non persuadetur : hanc vocamus sussicientem: causam vero huius differentis si nescire ait, sed ad altitudinem diuitiarum sapientiae Dei remittit, consolans omnes , quod apud eum non est iniquitas, aut personarum acceptio, sed misericordia, &iustitia: Cui sit gloria in
CAPUT XXIII. An a/iqua gratia interdum eadat sub
37s. A Du. I. Quod nomine gratig veniunt LIL omnia dona Dei, quae hominibus a Deo ex sua liberalitate conferuntur, siue naturalia , siue supernaturalia, siue corporalia, siti spiritualia , ipsumque totum esse hominis; omnia enim Deus nobis gratis largitur, nulli enim debet Deus; nam ex Rom. II. 33. Quis prior δε-dit illi, oe retribaetur ei Quoniam ex ipso, in per ipsum, oe in imo fant omnia : sed hic non loquimur de gratia in tanta latitudine. a. Nomino gratiae veniunt dona spiritualia, & supematuralia , quae in via conferuntur hominibus, ut sunt Virtutes Theologicae, Fides, Spes , &Charitas ,
668쪽
6 8 DE GRATIIS ACTUALIBUS,&c. Gratia item habitualis, si ponatur distincta a Charitate ; Virtutes Cardinales, si teneatur insundi cum Theologicis; septem dona Spiritus Sancti ;nouem gratig gratis datq ; octo beatitudines, Sevita qterna ; & tandem Gratia actualis, de qua in toto hoc opusculo locuti sumus, quae actuale etiam auxilium appellatur.376. Adv. a. isd quamuis de gratia actuali fuerit tota, ac perpetua disputatio S. Augustini cum Pelagio, ac Celestio, eorumque asseclis, quando licet ficte, & equivoce admiserunt necessitatem gratiae, & sub merito cadere posse dicebant auxilium gratiae ; & de hac prεcipue hic nobis esset loquendum , nihilominus existimans alicuius fore utilitatis nostris tyronibus , si de omni supernaturali gratia aliquid dicam , an aliqua earum cadere possit sub merito , 3c quomodo , pro mea tenuitate libenter exequar, e
clusis prius ijs, quae non cadunt sub merito. 77. Adv. 3. di suppono ex communi Theologorum sententia, ut dixi in tonio de Incarnatione , quod meritum est actio aliqua, cui ex pacto aliquo, seu lege debetur merces , seu praemium;& distinguitur in bonum, & malum, quod proprie vocatur demeritum. Bono ex pacto, seu lege debetur primium ; malo vero debetur sup-imium 'iplicium: de bono est nobis sermo, de apud Deum. Supponendum pariter cum eadem communi seu-tentia, quod ad constitutionem meriti apud Deuhaec s. requiruntur: primum , ut sit opus moraliter bonum,quod Deus ipse indicauit Caino Gen. . Nooὸ si bene egeris recipies; sin autem malὸ , flatim in foribus precatum aderit. a. ut sit opus bonum liberum , ex I. Cor.9. Si volens hoc ago mer. cedem accipio. Licet Deus ex sua liberalitate ac. cepta
669쪽
ΟΡvsCVLVM TERTIUM. 6ssi ceptare posset passionem alicuius sine libertati
perpestam , & ei conferre praemium, ut cum innocentibus fecit occisis in odium Christi. re- Δια quiritur, ut sit opus factum ab homine viatori ,rians poli mortem nemo potest mereri: Ecclesiaste II. 3. Si exciderit lignum ad Aumum , aut ad Aquilonem, in quocumque loco eaeciderit, ni erit: is Iuta. ideo Paulus ad Galat.6. ait, dum tempus habemus ' - . Operemur bonum. q. requiritur, ve sit opus bonum factum ab homine existente in statu gratiae, sicuti, ii. docuit Saluator, Manete in me , oe ego in vobis rseut palmes non potest facere fructum d semetipso, A Wiseoae nis in vite manserit, sic nee vos, nisi in me manseriatis: ego sum vitis , vos palmites; qui manet in me, in Erahia. O ego in eo, Me fert fructum multum, quia sine me nihil potenisfacere: Ioann. is. F. & Concilium Trident.fess6. cap. 26. docet, quod sine gratia per Christum antecedente, comitante, & subsequente , opera bo a, nullo pacto Deo grata, oe meritoria esse possent. s. tandem ad meritum apud Deum requiritur aliquod pactum , seu promisisio diuina de compensatione , seu retribution alicuius boni, seu mercedis pro opere bono ab ipsomee Deo praecepto, seu pro passione pro nomine eius, seu pro fide perpessa. De hac promisisione vitae qternae, & aliorum conducentium ad eam, abundat Sacra Scriptura et ideo notandum valdd est ex S: Augustino ser. i6. de Uerb. Apon. . quod , cum Deus ex gratia concedat homini via D: astis,ittam aeternam , haec concessio dicitur quidem acia fio Dra dotio iustitiae, sicut ait Apostolus, νeposita ea mihi 'corona innitia, quam reddet mihi Dominus iunus Iudex , ct omnibus , qui, m. tamen non est iustitia in rigore, quia gratia est semen gloriq;& ideo, ut postea dicam,vita aeterna dicitur gratia pro gra-
670쪽
Deus δε-ctus e si debitor ho minis exma libera-
potest cadere sisti merito. Theodoret
6so DE GRATIIS ACTUALIBUS, Jec. tia ; sed dicitur iustitiae actio large, ex promissione Dei, qui fidelis est: ait enim S. Doctor . De bitor uobis factus est Deus non aliquid a nobis accia Fiendo , sed quod ei placuit promittendo nobis , ut diacamus ei e redde, quod promisini, quisfecimis quod
iussicti, O hoc ipsum quod fecimus , tu fecisi, quia
nos laborantes ta lauini. 378. Adv. q. quod sensus huius quesiti duplex esse potest . Primus, an sub merito ex naturae viribus procedente cadere possit aliqua gratia, sicut aliqui Semipelagiani olim docebant,contra quos totG vitae suae tempore pugnauit, &, Ecclesia iudicante , vicit S. Augustinus . Alter sensus quem a pauci S video discursum , & tamen pias viris scitu dignus est an gratia aliqua cuiuscumque generis cadere possit sub merito procedent ab homine existente in statu gratiae, bene, ac sancte operante, Det inque precante , ut nouaS gratias, vel earum augmentum ei concedat, ex pacto aliquo , vel promissione, sicut dicitur de ali)s donis spiritualibus , quae ex promissioni , seu pacto per Christum expresso , obtineri possunt: Ioann. 14. I 3. Quodcumque petieritis Patrem in nomine meo , hoc faciam , ut glorificetur Pater in filio . Si quid petieritis Patrem in nomine meo, hoc faciam: his autem suppositis 379. Dico I. Prima gratia vocationis ad fidem , vel ad poenitentiam cadere non potest sub merito ex naturae viribus procedente: est dosi . 38o. Prob. I. Ex Rom. H. 8. Si autem gratia , iam non ex operibus ; alioquin gratia non engratia . Interi. dicit , non est gratia , sed debitum.