장음표시 사용
651쪽
seuerare, sine speciali Deo auxilior igitur cum Perseuerantia, tamquam necessaria ad salutem , praecipiatur, de sine Dei auxilio, quod potest homo tuitus reucere , hic non possit eam ex se habere, ne fiat ei impossibilis, Deus gratiam sussicientem concedit. S. Vnicus corollaria quadam ex praecedentibus capitibus illatra. 66. π Nsertur primo: Quod datur quodam x genus gratiar dicte fuscientis, contradistinctae ab essicacit de licet hoc nomen in hoc sen
su fuerit gratis isti impositum paulo post initium
praeteriti saeculi ; tamen quoad rem ab initio mundi,in Angelis scilicet, ac in Adamo extitit: deinceps vero in toto humano genere, quamuis non cum eodem ordine dimissionis , seu remisisionis ad humanam voluntatem , ut ipsa det ei essicaciam, sicut Angelis, & Adamo fuerat concessum , ut in suo loco diximus; sed cum hoc ordine ad voluntatem, ut illam reiJcere , seu respuere possie , si velit. Nomen ergo retinemus Omnes , & conuenimus in significato , licet quoad effectum , seu essiciendi modum, sit coure uersia . Dicimus ergo, quod illa gratia dicitur sussciens, per quam Deus excitat, seu illuminat, ac inspirat homines ad faciendum actum albquem conducentem ad salutem , siue per modum praecepti, siue per modum consili , puta ad cre- Llli dendum,
652쪽
dendam , sperandam, diligendum Deum , ac proximum et ad renitendam,& in iustis ad operaeetia supererogatiovis facienda siue sequantur liscopera , siue non sequantur, illa dicitur sussiciens; ut sequantur autem , requiritur alia gratia diacta eicax : illa ergo dicitur sum ciens, quasi in acta primo ; quia dat posse facere ; sine , ea enim non potest quis illa opera facere,& cum ea potest, sed non facic sine essicaci gratiata, rhaec ergo quoad nomenclaturam , 3c ossicium
gratis lassicientis ex dictis in propri)s Iocis .
357. Infertura. Verum, certumque esse s ,
quod Deus ex sua infinita benignitate , iuxta sua aeterna decreta omnibus pro loco, & tempore concedit gratiam sussicientem ad posse operari salutis opera, tam infidelibus, ve ad fidem Catholicam veniant, quam fidelibus , ut opera priceptorum, & consiliorum faciant; & ex hominum defectu , qui reuciunt, ac respuunt gratiam, illam prouenire , quod emcacem non concedat, ut scilicet faciant quae fuerant inspirata r& laepe notandam admonui, quod Deus conqueritur de hominibus, non tantum , quia non con
senserint vocationibus, nam iuxta Pauli doctrinam ad Philipp. I. Deus dat velle, perficerera ,& Saluator Ioann. I . Nemo venit ad me, ni se Pater meus, qui misit me traxerit eum ; sed saepe conqueritur, quod homines respuunt, & rei iciunt vocationem, seu gratiam sussicientem, propter quod ipse eos reijcit.Clarae sunt Scripturε utriusque Testamenti. Prouerb. I. q. Quia vocavi, σrenuistis, extendi manum meam, O non Dir, qui piceret i, ego quoque in interitu venro ridebo : SChristus Dominus Mati. a 3. de hac reicienti vocationis cum Iudaeis conqueritur . Ierusalem,
653쪽
erusalem quoties volui congregare filios tuos,quemadmodum gallina congregat pullos suos sub alas, ct dioluisti e Deinde comminatur eis mala ob eiusmodi respuentiain: & Sanctus Stephanus, plenus spiritu Sancto, ac fide, Act. 7. quasi de maximo peccato arguit Iudios tunc praesentes& Patres rorum, quod Spiritui Sancto resistebant, inquiens. Dura ceruice, σ incircumcisis cordibus, ct auribus, vos semper Spiritui Sancto resinitis : Aut Patres Deriri, ita oe vos: de seipsis ergo doleant, non de Deo. 368. Insertur 3. consequenter ad modo dicta , quod nisi admittatur, quod omnibus suerit concessa gratia sum ciens, non possunt cum Pa proprietate explicari multa Sacrae Scripturae loca, prelertim duo illa mox relata, & alia in quibus exprobratur impijs, quod ipsi sunt causae sue perditionis: nam Oseae 1.39. dicitur. Perditio tua ex te Israel: tantummodo in me auxilium tuum: Ralibi, numquid voluntas mea est mors impi . a. P tri 3. s. de Deo ait. 7 olens aliquos perire, fed omnes ad paenitentiam reuerti. Hoc etiam modo in aliquo sensu saluatur Pauli dictum , I. Timot. a. s. Deus Nult omnes salvos facere, ct ad cognitionem veritatis venire: & quomodo Ecclesia in una collecta Veneris Sancti pro Hqreticis, Sc. canit, Deus,qui omnes saluas, et niminem νis perire,& cstcra similia dicta. Cum enim neminem adultum fal-uet, aut iustificet, aut perseuerare faciat in iusti- tia, ac sanctitate , nisi per dona actualia gratiae, ut in suis locis abunde cum Sacra Scriptura, RS. Augustino contra Pelagium probatum est: &experientia suppolita fide ) notum sit, nec omnes homines saluari , nec omnes iustificari, quia omnis infidelium turba non iustificata perit ;Llli a nec
Omnin λadmitti . ebet gratia suffieiens τalias absur
654쪽
bligantis ἶnecessario admitti de. bet gratia sumetens scians posse.
nec omnes iustificatos perseuerare usque ad exutum in sanctitate, euidenter concluditur, quod isti omnes gratiam essi cacem pro predictis effectibus consequendis non obtinuerunt : & quam
uis Deus ut postea dicam nulli teneatur vllam
gratiam praebere; quia tamen ex suppositioni , quod voluerit, ut dixi, homines mediante gratia saluare per preceptorum obseruantiam , quae sine gratia obseruari nequeunt, sicut oportet, per necessariam consequentiam insertur, quod omnis bus conserat gratiam sufficientem ad posse praedictos effectus praestare: ob cuius sum cientis gratiae reiectionem, repulsam, ac re sistentiam alia gratia quq essicax esset,non cocedit:& sic iure merito Deus exprobrat, vocavi, ct renuisti, ex te perdi tio tua: quasi dicat, nolui te perire; volui salitare, &c. tu restitisti quin facerem . Infertur 6. Supposita gratiae lassicientis coli tione pro omni hominum statu, & conditione , optime intelliguntur duo praeclara Co cliij rridentini loca, cur , & quomodo Deus deserat homines; unum aperte pro iustificatis, aliud promiscue pro omnibus . De primis in sese. 6. cap. II. dicitur. Deus namque sua gratia semel iu- Liscatos non deserit, nisi prius deseratur . Iustificatus autem Deum deserit, quando per alicuiusprqcepti positivi, vel negativi inobseruantiam ij peccat, quia debuit obseruare; at existens in gratia habituali, non potuit per eam solam obmseruare precepta, sed indiguit gratia, seu auxi-llio actuali, ut posset obseruare , & per hoc au
xilium habet id , per quod fiat ei possibile ex
constitution. Innocent. X. oe Alexam . VII. Sed iustificati interdum peccant et igitur deseruerunt Deum, ideoque deserti fuere. Athlc activa a deser-
655쪽
desertio iustificati prouocans Deum ad illum deserendum,meo videri, non est ipsum peccatum, sed reiectio, ac respuentia auxili, sum cientis; ob quam Deus non prosequitur opus, quod incaepit excitando, & inspirando, constrens emcax perficiendo quod incaepit, ut mox dicam . De secundis promiscuis hominum conditionibus , iustificatis nempe, & non iustificatis, loqui videtur Concilium in eadem fess6. cap. I 3. ubi, licet do
Perseuerantie munere loquatur , unum tame ad rem nostrant dicit omni vocato accommodatum, correspondens alteri dicto in cap. s. de omnibus etiam primo vocatis , ad iustificationem
se disponentibus: in capite ergo I 3. dicit. Deus enim, nisi ipsi homines iusti) illius gratia defue
rint ; sicut capit opus bonum , ita perficiet, operans velle, perficere. Disti autem,& quicumq, alij, non deficiunt gratiae em caci , quia haec facie facer esse Him,& coniungitur semper cum facto: Ergo deficiunt gratiae sufficienti, eam ut diximus red- cientes : & confirmatur ex verbis sequentibus , quia Deus , qui incapit opus , nisi defuerist illius gratis, perficiet, operans velle, ct perficere . Sed Deus incipit opus bonum per excitationem , ac inspirationem ex eap. s. o 6. mox adducendIS ,hq cautem est sussiciens gratia r igitur, si hanc deserunt excitati, & inspirati, a Deo deseruntur,& opus bonum non perficitur .Sic puto discurrendum, ni fallor. 37o. In cap. s. ubi de dispositionibus, ac pri-ludijs ad primam iustificationem per Baptismum obtinendam fit sermo, haec habentur. Ipsius iustificationis exordium in adultis , cte. ὰ prevenientegraria fumendum esse , hoc est ab eius vocatione ,
c. per eius excitationem, atque adiuuantem gratiam
656쪽
bligantis ἶnecessari admitti de . bee gratia sumetens s datis potis. l
nec omnes iustificatos perseuerare usque ad exitum in sanctitate, euidenter concluditur, quod isti omnes gratiam essi cacem pro predictis essectibus consequendis non obtinuerunt e & quam
uis Deus ut postea dicam nulli teneatur vllam l
gratiam praebere; quia tamen ex suppositioni , iquod voluerit, ut dixi, homines mediante gratia lsaluare per preceptorum Obseruantiam , quae sine gratia obseruari nequeunt, sicut oportet, per necessariam consequentiam insertur, quod omnis bus conferat gratiam lassicientem ad posse praedictos effectus praestare: ob cuius sum cientis gratiae reiectionem, repulsam, ac resistentiam alia gratia qui essicax est et, non cocedit:& sic iure merito Deus exprobrat, vocavi, oe renuisti, ex te perdi tio tua: quasi dicat, nolui te perire; volui saluare, &c. tu restitisti quin facerem . 369. Insertur q. Supposita gratiae issicientis coli tione pro omni hominum statu, & conditio 3e , optime intelliguntur duo praeclara Con-ciiij tridentini loca, cur, & quomodo Deus deserat homines; unum aperte pro iustificatis, aliud promiscue pro omnibus. De primis in sese. 6. cap. II. dicitur. Deus namque sua gratia semel iu- Liscatos non deserit, nisi prius deseratur . Iustificatus autem Deum deserit, quando per alicuiusprqcepti positivi, vel negativi inobseruantiam peccat, quia debuit obseruare; at existens in gratia habituali, non potuit per eam solam ob- seruare precepta, sed indiguit gratia, seu auxilio actuali, ut posset obseruare , & per hoc au
xilium habet id , per quod fiat ei possibile ex
ciniitution. Innocent. X. oe Alexandr. VII. Sed iustificati interdum peccant et igitur deseruerunt Deum, ideoque deserti fuere. Λ thec activa deser-
657쪽
desertio iustificati prouocans Deum ad illum deserendum,meo videri, non est ipsum peccatum, sed reiectio, ac respuentia auxili, sum cientis; ob quam Deus non prosequitur opus, quod incaepit excitando, & inspirando, constrens emcax perficiendo quod incaepit, ut mox dicam . De secundis promiscuis hominum conditionibus , iustificatis nempe, & non iustificatis, loqui videtur Concilium in eadem seΤ.6. cap. I3. ubi, licet de
Perseuerantie munere loquatur , unum tamen
ad rem nostram dicit omni vocato accommodatum, correspondens alteri dicto in cap. s. de Omnibus etiam primo vocatis , ad iustificationem
se disponentibus: in capite ergo I p. dicit. Deus enim, nisi ipse homines iusti illius gratia defue
rint ; sicut caepit opus bonum , ita perficiet, operans velle, perficere. Iusti autem,& quicumq, aliJ, non deficiunt gratiae emcaci, quia haec facit facer effectum,& coniungitur semper cum facto: Ergo deficiunt gratiae sussicienti, eam ut diximus rei j- cientes: & confrinatur ex verbis sequentibus , quia Deus , qui incapit opus , nisi defuerint illius gratis, perficiet, operans velle, perficere . Sed Deus incipit opus bonum per excitationem , ac inspirationem ex cap. s. oe 6. mox adducendis; hec autem est sussiciens gratia r igitur, si hanc deserunt excitati, & inspirati, a Deo deseruntur,& opus bonum non perficitur.Sic puto discurrendum, ni fallor. 37o. In cap. s. ubi de dispositionibus, ac pri-lud ijs ad primam iustificationem per Baptismum obtinendam fit sermo, haec habentur . Ipsius iu-nificationis exordium in adultis , cte. ὰ prevenientegratia fumendum esse , hoe est ab eius vocalioue ,
. per eius excitationem, atque adiuuantem gratiam
658쪽
638 DE GRATIIS ACTUALIBUS, &c.
tiam ad conuertendum se ad suam ipsorum susto a-tionem , eidem gratia liberὸ assentiendo , ct eoope-perando adiuuantur, ita ut tangente Deo eor hominis
per Spiritus Sancti illuminationem, neque homo ipse nihil omnino agat inspirationem illam recipiens , quippe, qui illam σ abjcere potess. Ecce quomodo vocati abijcere possunt ; & innumeri, pricipue infideles,de facto abijciunt inspirationem. 37 I. Infertur 3. Quod omni carent fundamento Doctores quidam , qui paucis abhinc annis negarunt dari gratiam sufficientem , cui voluntas resistere potest, & saep8 resistit, ut in toto
hoc opusculo probatum est , asserentes omnem gratiam essicacem; & hanc tantum , non illam nobis meritisse Christum. Elapsis annis , antequam eorum opera exacte perlegissem , excusabam eos , putans eorum sensum esse sicut alias
cum doctis Thomistis notaui quod omnis gratia in hoc sensu est essicax, quia aliquem, & proprium effectum habet; verbi gratia , Deus , vel mediante Concionatore , vel lectione alicuius libri, vel aspectu alicuius Martiris patientis pro fide, vel alio modo interne tantum vocat, seu eX- citat, ac inspirat infidelem aliquem ad fidem riste reijcit vocationem ; tunc vocatio , seu inspiratio habuit effectum in vocato, ac inspirato, inspirauit enim, licet iste non consenserit: similiter peccator vocatur, & inspiratur ad poenitentiam , rei,cit vocationem, ac inspirationem , a sua concupiscentia distractus, ac illectus: item omnes,sive iusti, siue peccatores, vocantur, ac inspirantur ad exequenda diuina praecepta: si distracti ab alijs passionibus abijciunt inspirationes, isti iam suum effectuin formalem inspirandi hauerunt: &sic loquendo de operibus consilii, vel superero-
659쪽
gationis , in hoc sensu benediceretur, quod Omnis gratia est essicax in genere suo . At prςdicti Doctores non sistunt in hoc sensu; sed dicunt nullam gratiam internam dari , cui resistatur, aut resisti possit: & ideo dico eos carere omni se damento ; tum quia in hoc sensu accepta sententia ista, iam damnata est in secunda propositione I an senij ; tum etiam, quia ex Sacris Scripturis iam patuit, dari gratias istas , quibus resistitur;& tandem si possem colloqui cum aliquo istorum,
qui negant gratias istas sussicientes vocationum, ac inspirationum , quas homines non sequuntur, sed reijciunt, interrogarem illum , an aliquando expertus sit aliquas eius odi vocationes , si uocirca obseruantiam praeceptorum, siue circa obseruantiam consiliorum , aut supererogationum.
Si diceret numquam habuisse , dicerem primo ei: Vel es excaecatus , vel omnium in licissimus; quia nemo hominum caret aliquibus hisce vocationibus . a. dicerem ; si ex Dei beneficio notia es excaecatus, & Dei praecepta, & coasilium aliquod, aut supererogatorium opus obseruas,quε-ro an omnes diuinas vocationes , & inspirati neS exequutus es, an non ; si sic igitur perfectus
es ; quod dicere non potes, & quia septies in die cadit iustus ; quia Ioannes inquit, si dixerimus, quia peιcatum non habemus,ipsi nos sedaeimus, σωeritas tu nobis non est; & nemo asserere potest se esse impeccabilem. Si vero diceret, vel quod aliquando Dei priceptum violauit, vel inspirationes ad consilia , & supererogatoria opera nor est secutus, iam confitetur, se gratiam illam habuisse, quam, suseientem, dicimus I eamqtie non fuisse secutum, sed respuisset hanc ergo , quas expertus est,confiteretur: & hoc mihi sussiceret.
660쪽
37 a. Infertur 6. Nedum sine fundamento ,
, ... sed meo videri intas ὀ ab his sitsnesentis gratia,
mento im- hostibus probari negativam , eo quod dicant viaia, cis rhanc gratiam, o scientem, dictaun , ad nihil inser
sciens, uire ; & pro hac non esse mortuum Christum .
Contra primum ergo dictum sic insurgo: Donum illud Dei, sine quo opus bonum , siue precepti, siue consilio fieri non potest, dici non potest ad nihil inseruire , sed multum inseruit, &de potentia Dei ordinaria, ac secundum praesentem Dei prouidentiam est absolute necessarium: Talis est gratia , quam dicimus, s scientem . Ergo . Minor plusquam centies probata hucusque fuit: quia sine diuina excitatione , seu illunii natione , aut vocatione quq idem sunt ac sine diuina inspiratione nemo potest credere in Deum , Sine stratiasdiligere illum , aut sperare in eo , aut poeniteri nequitatuIalycut oportet : haec sunt verba conciss Trident. fus P 3 3. ea non . dicentis . Si quis dixerit sine prκueniente Spiritus Sas cti inspiratione , atque eius adiutorio, bominem eredere, diligere , aut paenitere posse, sicut oportet, ut ei iustificationis gratia conferatur ,
auathema siti igitur sine illa inspiratione non potest homo actus illos facere ; & cum illa potest:&ita dici non potest, quod ad nihil inseruiat, sed
absolute necessaria est. Adde, quod idem Concilium docuit in eadem feF.6.cap. 3. Ita Ni tangente Deo eor hominis per Spiritus Sancti illuminationem , neque homo ipse nihil omnino agat , inspirationem illam recipiens; quippe qui illam ct abjcere potest: neque tamen sine gratia Dei mouere se ad iustitiam coram illo libera sua voltintate possit. Unde in sacris litteris cum dicitur : convertimini ad me,
re ego convertar ad vos; libmrtatis nostra admonemuri Cum respoudemus: conuerte nos Domine ad te,