장음표시 사용
271쪽
24 DE ROMANI VLSAEculo subinde duodecimo ineunte, S. Yv
Carnotensis Episcopus , Sacrorum Canois num peritissimus , Ecclesiae Gallicanat aetate sua os ingeniumque , usque adeo Romanos Pontifices , in ferendo de fide judicio infalliabiles censuit, ut non dubitaverit affirmare , hoetica pravitatis esse , Sedis Apostolica iudiciis ct Constitutionibus obviare. Quod certe plus nismio sibi licitum faciunt, qui Romanos Pontifices in ferendis judiciis errori obnoxios aris bitrantur : imo ut illorum judiciis & constrututionibus debeant saepius obviare , ex Iplinrum doctrinae principiis sponte fluit. Eosdem Romanos PontificeS quibulvis Conis ciliis Oecumenicis ita superiores existimavit S. Yvo , ut neminem posse dixerit ab eorum iudiciis ad tribunal alterum provocare. Inqvit enim Epist. I 39. umniam iudicia Ecclesia Romana a nemine foris tractari posse , eadem Ecclesia Romana docente didicimus et se qui aliqua do se pragravatos illius Ecclesia auctoritate comqueruntur , hoc eis constium damus , ut non dostendant in Iptum propter auxilium , sed ab ipsa ad ipsam confugiant , ct inde expectent levamen , unde se conqueruntur accepisse gravamen. Hoc est , a Pontifice, ad eumdem meliuS I
Unde Epistola a 33. in caussa PaschaliS M. Romani Pontificis , qui privilegium laxemtinuarum , contra Ecclesiae jura, Henrico Impe
272쪽
PONTIFICE. a statori concessissis dicebatur , ita ad Angeri
censem Abbatem scribebat: Quia verenda patris debemus potius velare quam prodere famili ribus , charitatem redolentibus litteris admonendus mihi videtur , ut se judicet, aut factum suum reo irriter . Vuod se feceris, reddamus Deo gratias , ct gaudeat nobiscum omnis Ecclesia , qua graviter languet, dum eaput ejus laborat, tanta debilis ratum molesta. Si autem in hoc languore insumbiliter agro verit , non est nostrum judicare da summo Ponti e .
Sub idem tempus cum Ioannes Archiepiscopus Lugdunensis Galliarum primatem agens , Nationale Concilium apud Ansam celebranis dum indixisset; in quo de fide & Investit ris , quas Paschalis II. R. P. Henrico V. Im. peratori per vim & metum concesserat, agere. tur ; & ad illud Provinciae Senonensis Episcopos invitasset Ii adesse noluerunt, dataque Synodali Epistola dissensum excusarunt , V riis rationibus adductis , quarum tertia haec erat : quod Romani Pontifices , nisi a fide manifeste defecerint, a mortalium nemine j
dicari possint, sed solius Dei judicio subiaceant. Γ Non videtur nobis utile ad illa Concilia
,, convenire, in quibus non possumus eas peris sonas, contra quas agitur, condemnare vel ju si dicare: quia nec noltro, nec ullius hominum se probantur subiacere judicio. Unde nos conis ,, stat esse immunes , si facta corrum oris gla-
dio serire formidamus cum ipse Medi, D tor obedire eis praecipiat, etiamsi tales sintis quales erant Pharisaes ; si ea quae ad Cain
273쪽
dram pertinent recta Praecipiant, e vero is munmu iaciant . Ex quibus omnibus hocis conitare videtur , quatenus semoralia Sa- is cerdotalia pudendi. superponamus , ne v A renda nostra deridenda insidiatoribus nobi, stris exponamus ; & unde quaerimus refor-- mare Ecclesiae sortitudinem , in majoremis incurramus debilitatem. Haec dicentes nonis initruimus prudentiam Vestram , sed excub, samus innocentiam nostram. Quia & primis cipales Ecclesiae claves nolumus potestateis sua privarc ; quaecumque persona vicesis Petri habe t , nisi manifeste ab Evange-- lica veritate discedat . J Viden' quomodo Romanos Pontifices solius Dei judicio suta esse fatentur Episcopi Galli Provinciae Senonensis e In quem prosecto sensum scribebat, secutis inde temporibus , alterum Ecclesiae Gaulicanae lumen clarissimum , in Episcopali quidem ordine minime constitutum , sed Abb tiali, D. Bernardus Ct raevallensis, ceteris hucusque laudatis sanctitate , doctrina , Ecclesiasticae disciplinae studio longe major , Epist. II 3. & lib. a. de consideratione Cap. a. Pomtifices alloquens : Uuis mihi faciet jussitam de vobis Extat quidem tribunal Christi , sed abserui ad illud appellem. Itaque reιurra ad eum, cui
tum es iudicare de universis, hoc es ad vos: vos appello ad vos , judicale ct me ct vos. Nec minori zelo , Romani Pontificis in finiendis fidei controversitis infallibilitatem commenda- .
bat S. Abb s, cum ad Innocentium IL scri-
274쪽
heret , Epist. 19O. Oporret ad vestrum referri Apostolatum pericula quaque , ct scandala νegni Dei , prasertim qua de Me contingunt. Dignum namque arbitror, ibi resarciri damna mei , tibi non possit sides sentire defectum . Cui enim aeteri Sedi diritam es unquam , Ego pro te rogari ut non deficiar sdes tua δ Ecqua . enim sorte falli
in fide potest, qui fidei defectum sentire non potest pIta ad haec usque tempora Ecclesia Gallucana , de R. Pontificis asphalia seu infallibulitate, ejusdemque supra Concilia quaecumque etiam Oecumenica , praestantia auctoritatis Sepotestatis , sentiebat.
cademia Parisiensis erecta esst, in eamdem de binis illis Sedis Apostolicae praer gativis sententiam conspirarunt Theologi P risienses , & Praesules Gallicani . Unde anno postea I 324. Stephanus Parisiensis Episcopus, solenni decreto edito, de unanimi Magistrorum Theologica facultatis consilio , ad vindicandam D. Thomae doctrinam , a malignis quibusdamosoribus impetitam, hoc Apostolicae Sedi elogium dixit , posuitque monumentum aere peis rennius . Sacrosancta Roma a Ecclesia omnium μdelium mater oe magi Ara , in firmi ma D. M.tri Christi micarii perea fandata es. Ad quam
275쪽
ratio dubiorum, deIerminatio tenendorum , in eo.
futario errorum. Quod quidem Romanae Sedis Elogium, non ad assentationem a Theologis Parasiensibus una cum Episcopo Stephano factum esse ; sed ex certa constantique sentemtia , quam de infallibilitate Pontificis habearent; ex eo maxime liquet, quod paucis subinde annis Tractatum Theologicum ediderint , S Clementi VII. Avenione sedenti quem Gallia tunc uti Pontificem agnosce-hat ) obtulerint ; in quo Romani Pontificis in judicandis fidei quaestionibus infallibilitas
peculiari Conclusione statuitur, rationibusque, Patrumque testimoniis confirmatur . Primari conclusio est , quod ad Sanctam Sedem Α-ri postolicam pertinet auctoritate judiciali s M prema, circa ea quae sunt fidei, judicialiteris definire. Et hoc probatur : quia ad illius ri tanquam supremi judicis auctoritatem peris tinet in fide judicialiter definire , cujus fi-ri des numquam deficit e Sed Sanctae Sedisse Apostolicae fides numquam deficit; quia deis hac Sancta Sede , an persona Petri in ea is praesidentis dictum est, Petre rogavi pro te
is ut non deficiat fides tua, Lucae a a. Propteris quod dicit Cyprianus, Qui Cathedram Pe- is tri, super quam iundata est Ecclesia deserit,
A in Ecclesia se non este demonstrat. Et Hie- , ronymus dicit, Super eam sundata est Ec- is clesia ; & quicumque cum Pontifice Romaeis non colligit, disperdit. J Extat etiamnum hodie Tractatus illa NS. in Bibliotheca Collegii Navarrici: legiturque in plerisque Edi-
276쪽
tionibus , ad calcem Magistri sententiarum . titulo Commentarii adversus errores fratris Ioannis de Montcsono. Ex quo miror Ioannem Launojum, Pontificiae indeficientiae inconissultum impugnatorem , miseram laciniam exincerpsisse, ut Pontificem errare in fide posse , incautis lectoribus persuaderet . Cum ex t to Tractatus hujusce contextu planum sit , de errore Pontificis personali , Doctorisque
privati id dici , non de judicio solenni , dc
Ludicrum vero est quod nonnulli reponunt, ad tam diserti testimonii vim eludendam: Academiam scilicet Parisiensem Apostolicae dumtaxat Sedis infallibilitatem agnoscere laudato Tractatu ; non infallibilitatem Pontificis in ea sedentis . Quasi vero vel . ipsi caeci non videant , figuratam illam esse locuti nem, qua sedes pro sedente accipitur λ Quamquam vel ex hoc solo , quod Apostolica Sedes infusibilis est , consequens sit infallibilem quoque esse Pontificem , quoties cum consensu Sedis infallibilis Apostolicae sententiam profert. Quod prosecto facit quoties ex Cathedra , seu ex Sede ac tribunali pronum ciat. Uti Cap. I. prioris Disiertationis explicatum est.
277쪽
SEd & hoc ipso saeculo quarto decimo ,
tantas ea Sententia , de Romani Pontificis ex Cathedra loquentis infalibillitate, radiaces in Galliis egerat , ut non Ecclesiasticus& Academicus tantum Ordo , sed & Polit, cus , ea perinde esset imbutus . Dum enim Bonifacit VIII. memoriam a Clemente V. da mnari postularunt Regni Nobiles anno I 3o1.
ob injurias toti Regno ab eo illatas ; quod
tamen obtinere non pseruerunt, cam maxime rationem obtenderunt dato libello , quod haereticus fvisset Bonifacius , atque it Papa verus esse non posset: Non quaeris- dehares Papa quondam , ut Papa , sed ut privata persona. Nec enim ut Papa potuit esse horascus, sed ut privata persona . Nec unquam aliquis Pa,pa , in quantum Papa, harerum Dis. Sed &aliud Udebanς Regni Proceres dato libello,
quo Romgnum Pontificem verum ac certum,
Concilio generali auctoritate atque jurisdictio-nς superiorem probabant; ut Clementem ad caussam Bonifacii per se se ac sine Concilio
judicandam inducerent. Ciam de Bonifacii moroiui hares quaritur , non debet coniregari Concistium generale . Esis enim vos , Pater Maeritiss- me, Iesu Gripi Vicinius, totum corpus Ecclesia reprasentans , qui elaves Regni Calesis haberis . Nec conPegatum totum generale Concilium , sine bis , oe nis per vos posset cognoscere de neg iis supradicto , juxta Patrum sancita, sententiam
278쪽
que Doctorum iuris , oe Messa Sancta Dei Pontificem, ergo generali Concilio auctorit te & potestate superiorem agnoscebat tunc temporis ordo Nobilium in toto Galliarum regno ; adeo ut Concilio generali non esiet opus , ad Bonifacii memoriam, ut Optabant,
Eadem doctrina , de Romani Pontificis in. fallibilitate , ejusdemque supra Concilia os
cumenica praestantia auctoritatis & potest, iis , alumnos suos imbuisse Academiam P, risiensem , eodem illo vertente iaculo deci. mo quarto , Iiquet apertius ex facto Cle. mentis VL superius memorato Cap. V. prioris Dissertationis . Cum enim Gallus ipse esset, in Academia Parisiensi educatus , D ctorisque Lauream in eadem adeptus , imo etiam Doctorum Parisiensium consiliis in obeundo Pontificatu maxime usus, cum Avenione sederet ; dum anno II si . datis ad A menorum Patriarcham , ceterosque Armeniae
Praesules efficacissimis Epistolis , pleniorem ab eis Romani primatus professionem exegit , ut Ecclesiae Romanae integre consociari possent ; duos illis Articulos subscribendos proposuit, qui R. R. Pontificum infallibilitatem, integramque illorum supra Concilia Oecum nica potestatem & auctoritatem spirant. Ut laudatum Caput quintum legenti perspectum est . Ecclesiam Gallicanam in eadem perenna se sententia , de Romani Pontificis supra Concilium incumenicum auctoritate ac pintest
279쪽
testate , ad saeculum usque decimumquintum; hoc est, ad Concilium usque Constantiense, di Basileense , inde quoque certissime constat , quod in Sessione a 3. Concilii Tridentia, dum Cardinalis Carolus a Lotharinoa, aliique Praesules Gallicani viriliter obstiterunt, ne in praefigendis Romani Pontificis titulis , aliquid poneretur , quod Ecclesiae Gallicanae doctrinae , quae Romanum Pontificem Concilio subjicit , adversaretur : non altIus suae hujus doctrinae exordia petebant atque jact bant , quam a Concilii Constantiensis & Basileensis aetate : altius profecto petituri , nisi ante id temporis in contraria sententia vera sata fuisset Ecclesia Gallicana ; ut vel sic majorem illi auctoritatem conciliarent .
IIsdem vestigiis insistens Clerus Gallicanus,
Meloduni anno Is 79. comitia generalia de more celebrans , in eamdem de Romani Pontificis infallibilitate sententiam venit; ubi faciendam fidei professionem , adversus enatos tunc Lutheranorum , & Calvinianorum errores edixit, atque mandavit . Curici O Laici , sic enim ficta serunt, aperta professione eam
fidem pronuncient , quam Sanc a Romana Eccle Aa , Massistra , columna , O Armamentum ver ratis profitetur oe colit . Ad hanc enim propter suam principalitatem , necessum est omnem convenire Ecclesam . Et in fine articulorum eo in conventu statutorum di omnia hac Sancta δε-
280쪽
mana Ecclesia, cujus ex praeceptis populum M ι- institui , ct certam fidei ac morum correcti nis regulam constitui oportet , iudicio oe auctor rari subjicimus . Nec est quod reponat morosus aliquis censor & cavillator , Clerum Gallicanum de Romana Ecclesia loqui , ut est toto orbe distula , cui certe infallibilitas in fide negari non potest , non ut est imtra Urbis ambitum constituta , Pontificisque Sedes specialiter dicitur , de cujus tantum imfallibilitate movetur dubium . De Ecclesia mquidem Romana loquitur Clerus , quae prime alitatem supra ceteras tenet , ct ad quam n cesse est omnem Ecclesam convenire : Hoc autem
titulo illa tantum designatur , quae muris V his includitur, non quae toto orbe ditandutur e cum totus Orbis toti orbi praeesse duci non possit, nec totus orbis ad totum O
ΡAri zelo studioque in eamdem de Romani Pontificis infallibilitate sententiam concessere Clerus Gallicanus,& Academia P tisiensis , initio saeculi superioris in caussa EL mundi Rieherii Theologicae facultatis Syndici . Cum enim Librum ille edidisset de Eecusastica potestate m. quo Romani Pontificis, in ferendis de fide judiciis , infallibilitatem aliaque jura acriter impugnabat ; non modo ab ipsa scademia Parisiensi, & a Conciliis Galliae provincialibus , Aquensi nimirum , & Senonen