장음표시 사용
251쪽
ar D E ROMANOg illa, si ita sunt appellanda, facta sunt misis tum a Patribus aliquibus obedientiar Ioam is nis XXIII. Pro quo notandum, quod Comis gregatio illa Constantiae celebrata, tria te is pora habuit . Primum fuit, in quo solari obedientia praefati Ioannis Balthasaris COLis sa ) Constantiae convenerat. Secundum temis pus fuit, in quo Angelus Corrarius , v is catus in Obedientia sua Gregorius XII. j is ri suo cedens praefatae Congregationi, subis certis modis & formis se conjunxit . se Tertium tempus , in quo Reges & Princiis pes ac Praelati obedientes Petro de Luna , is Benedicto XIII. vocato in obedientia, peris suos oratores nova facta convocationeis Concilii , se univerunt praefatae Congrega-ὐ tioni, ad pacem dandam universali Eccle- ,, siae. Et fuimus nos tunc praesentes in mi- is noribus constituti . Pro quo solo tempo-M re , convenientibus omnibus simul tribusis obedientiis , fuit certum dicere , quod unuis versalis Ecclesia repraesentative congregata se esset Constantiae . Nullus autem dubitat , is quod asserere quod sola obedientia Ioannis is inceret Concilium universale , universalemis Ecclesiam repraesentans, esset temerarium deis scandalosum aliis obedientiis . In illari determinacione non modo non intervenitis universalis Ecclesia , sed obedientia unari tantum , scilicet Ioannis XXIII. ut dictum is est , sed etiam non integre tota illa ob is dientia. Quoniam plures Patres Doctissimiis illius obedientiae illi non praestit erunt con-
252쪽
PONTIFICE arsa sensum suum. J Haec Ioannes de Turrecremata , Cardinalis piissimus idemque doctissi. mus , testis, ut ipse scribit, Oculatus , cui fidem negare , summae impudentiae sit . Neque reponere juvat , duarum factionum, seu ut loquebantur obedientiarum absentiam obesse non potuisse , quominus universalis tunc esset Synodus Constantiensis ; uti & a sentia Graecorum , Anglorum , Danorum , Norvegiorum , Suecorum , & Germanorum Confessionis Augustanae non obsuit, quomunus Synodus Tridentina universalis habita sit. Quasi vero aequa fuerit illorum Haereticorum
ratio ; qui uti ab Ecclesia publica professione sejuncti erant, ita jus nullum habebant , ut ad Concilium Tridentinum admitterentur: cum contra jus plenum & integrum haberent quotquot Benedicto XIII. & Gregorio XII. parebant Episcopi, ut Concilio Constantiem si sub ipsum etiam initium interessent, uti
postmodum interfuere. Multo minus urget si forte dixeris : Episcoporum Gallorum absentiam a primis CO, cilii Tridentini Sessionibus nihil obfuisse, qu minus jam tunc Oecumenicum esset: quamquam ii ut summe Catholici interveniendi jus haberent: Ut quid ergo similis Episcoporum d plicis factionis absentia obesse potuit, quominus Concilium Constantiense a primis sessionibus Oecumenicum esset e Minus inquam id urget i quia istorum & illorum Episcoporum longe dispar est ratio . Primo quia Gali
rum Episcoporum a primis Concilii Tridem P tini
253쪽
lini sessionibus absontium exiguus erat nume rus e cum contra duarum factionum Epist
pi , a primis Concilii Constantiensis sessionubus absentes, essent numero multio Sola qui pe Benedicti obedientia, quae tunc aberat, Α-ragoniae, Navarrae, Castellae, & Scottae Regna complectubatur Insulas insuper Majoricae . Sardiniae , Corsicae , & geminos Comitatus . Fuxensem nimirum & Armeniacum . Secundo Quia qui Tridentum tandem aliquando peris venerunt Galliarum Episcopi, Sessionum a tea celebratarum decreta probarunt: cum contra , qui Constantiam tandem ultimo pervenerunt factiosi Praesules reclamarini : si qua
fides est laudato jam Cardinali Ioanni de
Turrecremata , qui praesens aderat: alius d creti auctoritari ista dua Medientia , scilicet ει rii oe Benediciti , apertusana contradictione , in plena Congregatione se opposuerunt, O eorum con-ι dictis fuit acceptata . Quod & longa gestorum narratione confirmatis
III. Altera solvendae propositae dissicultati suppetit via . Si nempe dicamus , Decretum illud quartae & quintae sessionis, a Martino Voelecto tunc vero legitimoque Pontifice nusquam fuisse approbatum. Imo cum de confirmandis Concilii Constantiensis decretis ultimo tandem rogaretur , respondid vivae vocis oraculo , ac postea per Concilii Advocatum denunciari jussit; Se omnia Gi' sngula Cone
iii in ma Eria Mei eo trinia deerrea teneri ,σ inviolabiliter ob mari velle se σ non aliter, ινα alio modo ia Qua restricta clausula , in maι
254쪽
pONTIFICE. 23 7 id fidei, decreta dubio procul intelligi voluit, ad damnationem Ioannis Uvitclesti , Ioannis Hus , Iacobi Parvi , & Bohemorum i iis in
1essionibus statim edita. Quod autem decretum nobis obiicitur , de Romano Pontifice Conciliis Oecumenicis ad obediendum subisiiciendo , in materia fidei non eit , sed disci. plinae; seu ut tunc loquebantur , in materia reformationis in Ecclesiam inducendae. Ad reis mationem enim Ecclesiae in Capite & in me bris procurandam , admodum conducere arbitrabantur , si Pontifex ipse Ecclesiae Catho. licae Caput Conciliis Oecumenicis subderetur, ut si forte delinqueret, corrigi posset . ac etiam castigari. IV. Postrema expediendae disticultati via patet , eaque prae ceteris trita , si dixerimus Decreta Sestionis q. dc 3. Concilii Constantiensis , pro conditione temporis lata esse , dum diro trium Pontificum Schisnaate scissa esset Ecclesia . Atque ita de Conciliis tempore Schismatis celebratis , ac de dabiis PontificibuS , quales tunc erant Ioannes XXVI. Gregorius XII. & Benedictus XIII. esse intelligenda: qui certe auctoritati Concilii Oecumenici subiiciuntur, ut vel hoc pacto Schisua sedari possit. Ecce, inquit laudatus Cardinalis de Turrecremata , manifese patet quod D
cretum iliorum Patrum non loquitur universaliteris qualibet S nodo, sed de uia finga riter , pro
cujus rem re non erat in Ecclesia Pastor totius Ecelsa indubitatus.
Cui interpretamento non ollicit , Decr
255쪽
tumque de quovis etiam extra Schismatis e sum celebrando Concilio intelligendum esse , non probat, quod in quinta Sessione, ubi renovatum est , expreta habeatur , Pontificem
obedire debere cuicumque alteri Concilio legitime
congregato. Non inquam ossicit et quia & haec ipsa verba aliis subsequentibuS restringuntur; ut non nisi de aliis Conciliis , Occasione aluculus Sch1smatis celebrandis intelligi queant. Sic enim in quinta Sessione renovatum est .
Item declarai Sancta Synodus Constantiensis
quod quicumque cujusicumque conditionis , satus , dignitatis, etia, Papalu , qui mandatis oe praceptis hujus Sacra S odi , ct cuiuscumque alte. νius Concilii Generalis legitime congregats , Iupernamissi , seu ad ea spectantibus faciis vel fin
ciendis , obtemperare contumaciter contemerat, ns
respuerit , condignae poenitentia subiiciarur , ct d bi e puniatur, etiam ad alia juris sub ia recuserendo . De his ergo Conciliis loquitur Syno. dus Constantiensiis, quae super praemissi, seu ad ea spectantibus factis vel faciendis fuerint celebranda . Quae porro praemita illa sunt , nasi Schisma sopiendum , dubiique Pontifices deponendi is quae vera propriaque cauta uiat Constantiensiis Synodi celebrandae λ Id ergo duntaxat sibi voluere Patres , debere quemcumque Pontificem Concilio subesse parere obedire, quod sopiendi extinguendique aliculuSSchismatis causia fuerit celebrandum ; quemad-niodum & haec ipsa Constantiensis Synodus celebrata est . Imo si hujusce Synodi geua diligentius expendimus , comperiemus exuti
256쪽
masse Sapientissimos Patres , Pontificem ceristum & indubitatum, ut extra casum Schiis
iis esse solet, non esse Concilii auctoritati su jectum . Siquidem in Congregatione habita
die II. Septembris Anno I I7. communa omnium Nationum calculo decisum est, quod Papa rite oe canonice electus a Concilio ligini
non posset, seu legibus ullis adstringi , per vim& coactionem. Et haec de Concilio Constam
V. Ceterum quod attinet ad Concilii Basilae, sis Decretum, quod perinde nobis obiicitur,
movere neminem debet. Cum enim Actione
a. ubi primum legitur, nonnisi Constantiensis decreti transumtum sit, iisdem ferme verbis expressum , eodem quoque sensu exponi potest. Responsum autem Synodale legatis Eugenii datum , in quo Pontifex etiam csirtus , & extra casum Schismatis, Concilii Oecum nici auctoritati subditus dicitur , ne cassa quidem nuce aestimandum est. Cum Basileensis Comventus ab Eugenio IV. jam tum dissolutus esset,& in Schismaticum Conciliabulum degenerasset.
VI. Multo minus aequum & prudentem a stimatorem movere debet Virorum quorumdam eruditorum auctoritas , qui post Comcilii Constantiensis & Basileensis celebrati nem , citata utriusque Decreta , de quibu vis Pontificibus, etiam indubitatis & certis , ac de quovis tempore , etiam extra casum schismatis , intelligenda existimarunt et quemadmodum & illa interpretatae sunt , acrite que defenderunt ac propugnarunt Λcadgmiae P 3 non
257쪽
nonnullat, sententiam hac in caussa , ac hydicium doctrinale dicere jusis: Viennensis licet, in Tractatu . quo Electorum Imperii Consultationi respondit , quaerentium, an Conciliam Basileense plenariam potestarem habuerit , quoad suspensonem ct depositimem Eugenii , oealterius Pontificis institutionem ; Herfordiensis in Tractatu quem super Unione ct Neutralitate Prin capum Electorum composuit ; Cracoviensis , in Tractatu de Auditoritate Sacrorum Conciliorum , Ecclesam universalem repraesentantium, ad ml, distauin Poloniae & Hungariae Regem &c. Haec inquam Virorum quorumdam Eruditorum amctoritas , aequum aestimatorem movere non debet et cum multo phares ex omni natione,
di ordine dolitatis , in contrariam sententiam abierint. a Romani Pontificis partibus steterint, contra Basileensis Conciliab li audacia molimina ; quibus Eugenium IV. e Pontificia Sede dejicere , alterumque illius loco Felicem V. innacere, ausu plane sacrilego attentarunt. Quae sane insana molimina , dum .calculo suo turbatissimis illis temporibus approbarunt citatae Academiae et adversus communem Ecclesiae sensum , quae Felicem V. tamquam Antipapam semper est execrata, &Eugenium IV. post attentatam a Basileensibus depositionem , legitimum Pontificem semper habuit pronunciasse ac judicasse censendae sunt ; atque ita prorsus indignae , quarum data suffragia lataque judicia doctrinalia eo
VII. At inquies forte e Academia Parisiem:
258쪽
PONTIFICE. 23 Isis , quae a acta illa Basileensis Conciliab
ii in Eugenium IV. molimina numquam probavit , Decretum tamen Constantiae & Basileae primo editum , de quoviS tempore , ed. iam extra casum Schismatis intellexit ι Comciliorumque generalium supra Romanos Pomtifices praestantiam & eminentiam , tamquam
fidei dogma, professa est . Uti ex Concilio Tridentino , ad siuim in Romana Curia Proci
ratorem Ioannem Britonem scripsit Cardinalis a Lotharingia , cum Summo Pontifice communicandum et ut vel hoc pacto zelum atque ardorem apud Pium IV. excusaret, quo ubtiliter obstiterat in Sessione a 3. ne in praefigendis Romani Pontificis titulis, primatum in universam Ecclesiam habere dicςretur ; quemadmodum in Concilio Florentino , seu potius in Decreto pro unione Armenorum, dictum fuerat. Ego, scribebat LotharinguS , n ga e non posum , quin Gallus sim, ct Parisiem As Academia alumnus , in qua Poviscem subsse Concilio tene F ; ct qui docent ibi contrarium tamquam haretici notantur . Apud Gasios Comstantiens Conciliam in omnibus I ii partibus gen rate habetur et Basileesse in auctoritate admittitu et Furentinum perinde legitimum O generata non reputatur . Atque idcirco Galli de ista purius quam de sententia decederent.
Nae tu quaeso nimia simplicitate honus , qui exaggeratis illis Lotharingi verbis illudi tibi tam facile pateris e Certe quamquam n gari non possit Academiam Parisiensem , aut certe Doliorum illius partem plurimam ,
259쪽
ab avita doctrina , de Romanorum Pontitacum , supra Concilia etiam Oecumenica , praestantia atque auctoritate , deflexisse , jam tum a Concilii Constantiensis & Basileensis temporibus, di in oppositam propendisse magis falsum tamen est , Theologos illos P, risienses sententiam, quam tunc primum amis plexi sunt, uti fidei caput habrusse , a quo
quicumque deflecterent, tamquam horaici na- rarentur. Falsum perinde est, immo fessissimum
quod subjungitur , Concilium Florentinum pro legitimo & generali in Galliis non haberi . Unde & hanc ipsam Cardinalis Loth
ringi hallucinationem nervose confutat , fissique convincit Natalis Alexander Dissert. Io. in Historiam Ecclesiasticam Saeculi Is . de Issiari. I. n. 6. quamquam sit iste hac in parte R manis Pontificibus parum propitius , quos Conciliis Oecumenicis subjicit . Quare aut ea quae jactatur Cardinalis a Lotharingia ad Ioannem Britonem Procuratorem suum Epistola , supposititia est , ac plane fiducia ; aut de nimio excessu , in exaggeranda ampli.
candaque Parisiensis Academiae sententia, comvincitur Vir alias omni laude dignissimus. E quis enim auxesim illam , amplificationemque non rideat, Gallos de visa potius , quam δε sententia , qua Romanos Ponti es Conciliis subjicit , decessuros p Sed de his plura in seque ii Appendice. Finis secanda Disertationis