장음표시 사용
291쪽
ismandum est.Non igitur Atticus vi istius contradictionis persuasus fuit ut opinaretur, mortuos non esse,ac proinde nes miseros esse: Sed istam opinionem, quod mortui non sint, tanquam Epicureus pro vera habuit. Quum igitur opinio ista ex proposita contradictione non concludatur fatendum tibi erit,nec illam consessionem Attici quae exista opinione dependet, proximeq; concluditur, ex proposita contradictione conci udi. Ex his quς exposivi, intelligi potest fallaciam accidentis vel non causse, in hujus exempli ad contradicentium locuapplicatione commissam esse. Etenim contradictio ista per se in caussa non fuit, ut Atticus mortuos non esse miseros fateretur:sed per accidens:quoniam scilicet A ticus eam contradictionis partem unde confessio ista depende aliam ob caussam pro vera habuit. Quod de consecutione exempli illius e Martiali in 1Leapite de privantibus,dixi,vere dixi: Ueruntamen quod iis verbis innuere volui,& quod tu inde collegisti,exem-Φ plum illud a loco privantium propterea abjudicandum& tollendum esse : id vero non prorsus recte judicavi. Neque etiam illud satis Logice a me pronunciatum fuit , consecutionem pendere a natura proprii. quasi vero
vesproprium,certum argumenti genus notaret: vel co- secutio a natura ullius argumenti, non autem ex vi dic
positionis syllogisticae penderet. Verum quidem est, consecutionem hujus enthymematis selo dilatibuae opes dantur, non Urtur pauperibuo ex vi particula: - '. l. quae proprii nota est pendere: sed cur istud3 nisi pro-nter vim dispositionis syllogisticae in secunda figura, ad
hunc modum: Quisu ns nune opes dantur, ii divites Fine. pro quo dicit poeta, Dantur opes nuctis nunc, nisi dilatisin. At A Wylianus non My Hs es: quia ea pam
per. Quare Amuliano non dabuntur opes.
Ex qua analysi apparet, exemplum hoc aliquo mods
292쪽
ed locum privantium pertinere, videlicet ratione promsyllogi sinit quo confirmatur assumtio: veruntamen i
tione syllogisni principalis,ad locum subjecti pertinere
videtur. Accidit enim livitibus, ut eis opes dentur. sed quaeris ex me, quid sit, cur argumentum a proprio esse putem Z Et quoniam ej iis dicti caullam ex verbis an inadversionum mearu tua sponte colligis, nempe pter particulam δεί- quam quidem poeta expresse non ponit: verun amen aequi pollentibus verbis utitur is tu contra disputas, Particulam Polus' si per se spectatur, o propriam semper qualitatem non designare. id quod ego perlibenter tibi concedo. atque etiam jampridem ultro profiteor. Neque vero ego quum propris appellatione hic usus sum, propriam qualitatem intellexi: ne que hoc ex verbis meis potest colligi. Sed amplius quaeris: An si particula soluu propriam semper qualit is tem designet, idcirco a Martiali in illo disti esto, adjut is isti argumentum adhibeatur Z At ego in animadversi nibus non dixi argumentum adjuncti hic adhiberi: it que hoc falso mihi attribuis. sed pergis attexere a s surdum consequens: Si dixeris inquis dicas etiam n ν, cesse est argumetum illud SOL os DIVITEs ecie vel ., pauperibus vel opibus adjunctum. At istud nec dixi, nee dicam: hoc autem dico,te pertera hic particulam s ae v s cum argumento propoliti enthymematis tanquaillius partem conjungere. Quod si particula sOLus, pars argumenti ei let: oporteret eam repeti in assiimtio.
pe: id quod non fit. Ecce enim:
Dices sortesIe, illogisinum huc vitiosum cste: quidipe ex asilantione negante in prima figura Aristotelis Quod etsi prima frote ita videri alicui possit: tamen accuratius intuenti apparebit,syllogisi num hunc in secunda figura concludnita ut paulo ante a me est propositus. iuuia propositio aequipollet huic, in/ίω uns dian μ
293쪽
dilaressiunt. Ab exemplo Martialis transis ad exempla duo M. Tullii, alterum e Miloniana de morte Clodii: alterum e prima Catilinaria,de voluntate populi Rom.erga Catilinam. Hic tu affirmas,vitam &moris tem, item tacere & loqui,in privantibus numeranda eo in se. quis negatξ at num propterea consecutio illorum enthymematum quae in animadversionibus explicavi, ex natura privantium pendet Z Ego vero etsi in istis consectariis privantia inter se opponantur: vim tamen conse cutionis non e natura privantium, sed e natura parium
principaliter & proxime pendere judico. id quod ex ea explicatione quam in animadvertionibus exposui, st dioso veritatis liquere potest. Non nego, in istiusmodῖ exemplis duplicis affectionis rationem spectari posse: sed utra affectio principalis sit, unde scilicet consequens proxime dependeat, inquirendum censeo. Spectem
igitur si placeo paulo familiarius.
I. Sipossetis es iram Clodio remiure τοί ias: Non deberis igitur mortem rius ulcis ..Quetro ex te,an consequens ex antecedente ideo sequatur, quod vita & mors privantia sint an ideo potius, quod par sit antecedentis & consequentis probabilitas equidem hoc posterius potius opinor: tu si secus senti facile me & libenter a te doceri patiar. Sic,
4 2. Perspicis svoluntatem tacitorum: Ergone expectes autor ratem Apuenetam.
Quςro iterum ex te,an hujus enthymematis consequga ex antecedente efficiatur eo quod tacere & loqui priv fasiat ξ an vero potius, quod par fit utriusque sententia: ratio: id quod ego potitis opinor.
Sed tempus nunc eli, ut locum compin forum quam 'acchii atissime disquiramus:ad hunc enim te cum singi
Iari quodam desiderio perveni ste, &in hac quaestione
vehementer tibi meliore doctrina opus esse video. ita mihi quasi veterno quodam pace tua dixerim salsae doctrinae Rameae oppressus videris. Quanquam auicinin c conaressu, unum allue alterum vulnus milii insti-
294쪽
cturus es: tamen spero, te tandem manus daturum, &N herbam ut unt porrecturum. Reprehendis primum νγ definitiones meas, quod non explicent comparatorum N natura atque ellentiam. At ego quid par, quid majus, quid minus sit ,definitionibus meis explicare mihi non fproposui: sed quid sit quod dicitur argumentum vel potius argumentatio a pari,a majori,a minori.Nihil igitur ham reprehensiol dit definitiones meas. Secunda re ,, prehensio priori non absimilis est: reprehendis enim , quod argumentum Logicae inventionis, per syllogis is, partem antecedentem & consequentem desinierim. Equidem fateor me argumentum a pati,item a minori appellasse: sed communem loquendi consuetudinem
secutus, & -lωνυιωκως locutus, argumentationem in-
. tellexi:sicut etiam argumentationem a majori appella- vi. At argumentationis definitio in praeceptis Inventia onis heterogenea atque aliena est. Fateor: & hoc ipsejatum inter seribendum animadverti: sed existimabam, satis esse, si appellationes illas adeo usitatas,ac in omniuferό vel mediocriter Dialecticis imbutoru ore versa tes, veris definitionibus quantum possem declararem. Nunc autem a te admonitus,definitiones non argum rationis a comparatis sed argumenti, meditabor. Age igitur,novas definitiones proponamus.s pari, est argumentu C aeque probabili.*ς ψ - majori, comparatu a V probabiliori. R minori, D sententia L minus Ebabili.,, At dices adhuc definitiones istas non convenire compara ratis omnibus: non enim conveniunt iis quς ad declar D tionem rei adhibentur, sed iis selum modo quae syllogi-dia sticae demonstrationi inserviunt. Haec enim tertia tua
reprehensio est, de pristinis quidem illis definitionibus
meis enunciata: Veruntamen ad has novas aequε pertinens. Ego vero nego,definitiones has comparatis, qu tenus ad declaranaum assilibentur, convenire debere. sunt enim definitiones argumenti a comparatis , non tem
295쪽
autem deel iramenti per comparata. Cujus quide definitiones,ex definitionibus a Ramo traditis, facilε in mi pollunt,ad hunc modum:
Sed pergis, & quartam reprehensionem adjungis;
quam tantummodo attinere vis ad definitionem maia rejoris & minoris: quam utramq; in alia etiam argumen- reta cadere dicis.hoc autem, exemplo speciali probas, his αverbis: Nam si quis hoc modo argumentetur inquis) a Catilina est doctus, ideoque bonus: hic enthymematis αantecedens est magis probabile,quam cosequens: nul- α la tamen a majore argumentatio est. Ex hac reprehen- α sione agnosco definitiones illas meas imperfectas esset
singulasque sic explendas fuisse:
In antecedente &c sequente enthymemmatis sive affirmative sive negative cocepto , par est probabilitas, & antec dens verum est.. Enthymematis ante
conceptu magis irbabile est quam co- seques itidem assi
malive conceptu, dctamen veru non est. Enthymematis ant cedens affirmative conceptum, minus est probabile quam consequens itidem assi malive conceptum, & tamen verum est.
296쪽
Verum chimvero ut pristinae meae comparatorum definitiones impei sectae fuerunt ita praesensatia demostratio imperfecta est imo ipsa etiam quaestio. Etenim quum duarum definitionum reprehcntionem propoluisses: priorem tantum reprehentionem confirmas. Et rari j ure definitionem paris vel potius argumerationis a pari reprehendere potuisses.Nam si qlus ita argumen tetur: Catilina lentit: ergo Catilina est animat: hic ei cymematis antecedens videtur aeque elle probabile atque consequens: & tamen nulla hic a pari videtur esse argumentatio.Sed satis ad hanc quoq; reprehensionem xesponsum puto. Quanquam praecavendas similes novarum definitionum repreliensiones video. Similiter enim fortalle dices : In enthymemate illo de Catilina, argumentum sumtum est a sentetia probabiliori: & t men non est a majori. At non est clausis oculis vel auriabus praetereunda vox haec compararum quain in deitanitione posui. Non enim satis est, ut sit algumentum a majori, suntentiam argumenti cile probabiliore quam emententia quaestionis: sed requiritur praeterea ut vel utraq; vel minimum altera argumenti parS, cum uir que vel altera quaestionis parte collata,comparati quan ii rationem habeat. id quod in propolido enthymem te non sit. Doct fina enim cum virtute ut quantum non comparatur. risi autem enthymema illud de Catiliana, definitioni meae argumentationis a majori reste opposueris: tamen observare etiam debuisti axiomata illa seu arcumentandi a comparatis regulas quas ex ristotele protuli. sis namq: desectus de nitionum me rum copensatur. Quibus obuervatis quas certe ut veras, atq; eriam utiles,merito observandas censem intelligetur, enthymema illud de Catili a ideo non procedere a majori quia affirmativum est quu axiomata illa doceat,
a majori tantum negando argumentationem procede re. sicut a minori, tantum assirmado: a pari autem &
firmando & negando. Unde etiam judicari potes quidia a tero earl memare, quod in de latrara mirifice dis
297쪽
putas, dicendum sit: Satrapes non pote H si ferre ramos I mim,tu Vιtur non potes. An probabilius cst inquis minus in satrapa ad perseredos sumtus inesse facultatis, α quam in homine mediocris fortuna: λ tum respondes: μEquide hujus enthymematis & cςtcrorum similiu qui b.
tu argimienta a majore contineri vis, antecedes minus
probabile est. Concedo, si consideretur quatenus coce pium est negative: at ex regulis argumentandi a majori percipere potuisti, antecedens in hujusinodi enthym malis, luri ratio argumenti investigatur,considerari affirmative sicut & conseques. Quam mea responsionem tu praevidisti,ac proinde praecavere voluisti. ais enim At adices, obabilius esse, satrapa posse sufferre tantos sum- citus, quam alium quepiam inferioris conditionis homi- α ne. Ego vero illud dico. tu vel o quid respondesῖCocedo, inquis. Bene facis.Et ego ex illo concello infero, enthymema hoc, Satrapes non potest ergo multo minus tenuis esse a majori,quia a probabiliori sed negato. Vcium tu rursiam,quasi talem responsione olfecisses, mox addis, Consecutionis rationem jam plane mutatam eo isse. Satrapes potest sufferre tantos sumtus.quid hinc co- . sequeturξinquis.an illudὶ Tu igitur potes.tum respodeS: .. At inquam tibi argumentatio a majore semper nega- iado conficitur.tum quaeris rursum, An ergo illud Tu igi- . tur non potes. Respondes rursum: At ejusmodiam o- re consecutio ridicula fuerit, & allatis abs te majorum iaaxiomatis minime consentanea. Hoc vero illud est, is
quod situ a principio hujus disceptationis de conseque- 'tia propositi enthymematis attedissesmihil horum quae
contra sententiam meam hic disputas, afferre potuisses. Quippe docent illa axiomata,a majore non nisi negat do argumentationem procedere:a negatione scilicet Ojus quod probabilius est ad negationem ejus quod mi-nsis est probabile. Concludis, te in comparatorum cnimadversionibus assentiri mihi non polle. : praesertim M. quum de quolibet fere enthymemate, sive comparato
sive simplici algameto concludatur, id dici possi antς-
298쪽
' cedens esse vel pari cum consequente probabilitate vel N impur. At ego spero, te in iis quς modo disputavi, mihi
allenta una. Nec vero li jure mihi non assentiebaris in argumentorum a pari, a majori . a minori definitioniabus : idcirco etiam justa tibi caussa fuit a me dissentiendi in applicationibus exemplorum: nituntur enim illor axiomatis Aristoteleis: quae vera esse haud opinoi)n gabis. Et ut applicationes illas rectas atque legitimas eiaie,plane pollis persipicere: duas has loqvcndi formas,t quam symbola seu notas diligenter observabis: videliacet, MuLTO MAGIs & MuLTO MINus. Quoties enim in consequente dicitur, vel saltem intelligitur
haec nota, multo magis, certum est argumentum esse a
minori 1.e. minus probabili. Quum vero dicitur, Erga. mul O mrnus, tum dubitari non potest quin argumentum a majori sit, hoc est,probabiliori. Quare enthymema istud, irrisses non potest tantossumo ero: Esego mutio miram tu potes quin a majori sit, negati certe non potest. Porro exemplum illud dissimilitudinis ex prima e Ioga,merito a me tanquam perperam a Ramo explic tum , reprebensum esse: planum faciam ex illius loci Mnalysi: Questio est,an Roma similusit Mantuae3 Fatetur
Tityrus te id putasse:sed falso.Propositio igitur illius loci est & ad quaestionem propositam responsio: Roma
Mantuas itu non est tum sequitur illustratio: Sic eis . risus catulos,& c. Quam autem sententiam his verbis Tityrus illustrare vultὶ Certe consessionem illam sui e rotis,id est han c sententiam: Noma Mantuas ita e 3. Hoc manifeste evincit cohaerentia sententiarum: Co haeret enim sententia illustrationis cum sententia coimsessionis per conjunctionem non enim certe adverbiu per conjunoionem inquam similitudinis quae licet regulariter symbolum sit apodoseos: tamen hic per a- , nastrophen prota si similitudinis inseruit: sicut etiam in illis Virgilii versiculis, Me Vos non ψοόμ. Illustratur ergo iis verbis Sic canibuu carusissimiles sic trib-
299쪽
l dos Noram n5 ut tu dicis dissimilitudo contracta,id est sententia haec, Mantua non I Roma sim luses p eius, Roma de hac enim quaestio est non essimilis
Mantua: sed sententia isti contraria quam pastor ille falso se concepiste fatetur,nepe Roma eriZρ ι Δου Mantua. ait enim, Sic noram canibus catulos sit niles esse: scilicet, sicut putavi, Romam similem esse Mantuae. Itaque verba illa violenter in contrarium sensiim detorquentur, & a quaestione propositionis illustrandae aberratur,
quum ita exponuntur ut tu cum Ramo exponis; quasi pastor ille dixi flet: tu nec cianiόμου casul ,nec mair bu
haed/ sc nec Mantua Roma similis I. Etenim pastor assirmat,inquiens: Sic noram canibus catulos esse similes: at expolitio negat, Canibus non sunt catuli similes
Quare immerito ra Columella in suis prassecti
nibus reprehedit: ut qui collationem hanc aliter assumserit:Nihil enim dubium est ait referente Ramo Colu- timella) quin ipsa natura sobolem matri similem esse vo- ialuerit: unde etiam pastor ille in Bucolicis est,sic canibus recatulos similes sic matribus haedos Noram. In quo ta- α
me ait ' magis suum quam Virgilii sensum Co- ialumellai quitur. Qui sic Pastor enim inquit hic erro- iarem suum significat,qui magnis parva compareti, natu- rat similitudinem in sobole non indicat. Equidem mi- Δ.ror, P. Ramum acri alias j udicio & expolito praxlitum, tam longe lila ascopo aberrasse. Quid enimὶ pastor Tityrus naturae similitudinem in sobole hIc non indicat 3 quid ergo sibi volunt ista eius verba, Sic canibus carmsis similes, sic matribus haedos Noram Z quid ni enim
nosset probεque exploratam haberet naturam pecudu, pastorint fatetur errorem,ut qui magnis parva comparet.Ego vero nego,pastorem istis verbis cone parὐίου --
ponere magnasolebam de suo errore confiteri: sed illis in principio, Puta suom ego. Quasi dicat: sicut noram,canibus catulos esse similes: sic putavi, Romam similem esse Mantuqsed hoc posterius putavi stulte nam falsiiun est, ut postea declarat antithesi: Verum hae tam
300쪽
eum alias inter capus extulit urbes,M.Q tortari ex addit ξ Sic parseis componere magnasiabam. ncmpe ut
ostendat simplicitatem suam in comparandis rebus p liticis sibi ignotis,cum rebus pastorali b. sibi notis: cujus simplicitatis occalione in errorem illum inductus fuit; ita nimirum comparationem instituens: sicut canibus catuli & captis liceti similes sinu sic etiam Romae simiblis est Mantua. Divisionem meam generis subalterni,& speciei item subalternae illius nimiru,in intermedium &infima: hi jus vero, in intcrmediam & sium inam vera quidem esse fateris:sed minime necessariam judicas. At si tibi divisio.
ista minime necessaria videtur patere tamen quaeso, ut
suo authoris sicunda sit:qui illam tanqua charissimam si- Iiolam scilicet osculatur. Siq; i o necessaria aedia seli logici pars non siit: attam int vermiculatu emblema trabeatur. Verum enimvero utilitatem non contemnenda divisionis prioris videre mihi videor, ad constituendu scilicet ordinem methodicum rerum indisciplinis explicandarii. Quum enim Ordo ille a genere generalissimo per genera intermedia ad in genus' progrediatur ac descendat:ista auteni de tribus his generum gencribus ut de re Logica logice loquari admoneat: quis negaverit, divisionem hanc ad ordinem illum constituendii aliquid lucis asserre3Qum etiam divisio altera, speciei nimira, ob prorsus inutilis videtur. Videtar eniim g dumeto esse poste ad desinitiones oenerum infimorum a curate constituendas.Illoruenim definitiones ut accurate possint costitui: hoc est ut genus proximo cum specifica differetia possit inveniri: videtur tutissima via elle, si primo a genere infimo per genera intermedia quς sese offerent, ascedatur ad gen usi summum:quo quidem inveto,dividundo rursus deice dendum est ordine, lonec genus proximum cum diu rentia specifica generis ad sesiniendum propc uti,fuerit repertum. Quam definitionis inveniendar ratione ego in anam au ersionibus, duobus exemplis illustravi. Oviti