Theophili Christophori Harles Anthologia graeca poetica

161쪽

Κunst etc. P. I. p. 19' adnotauiti Ex his explica

i v. T . 75. εβεβλητο, supple βιλεεσι e versu seq. vh-Η. V. l. c. 1p. dissert autem a βάλλοιν, s. βάλλεσθαι τι ἐκ Θυμον, ἐκ καρδίων, de quo dicendi genere v. IVesseling ad Herodot. p. 651. et Kyphe obas.sacr. tom. I. pag. 399. qui de eo copiose disserit. Quant autem Veneris potentia vel in Deos fuerit, ex Mythologia notum est, et Schwebet ad Bion. IILL docuit. v. 77. Iunonis iusta zelotypia vel ex Homero nos esse debet Iliad. ά. v. 561. R. etc. occuluit igitur Venus Iouem v. Heins. ad Sil. ltat. VI. 3o7. de havidictione et consuetudine: vel sorsan loco κ:ύιε elegantius legere possum, coniecturae autem venia sit danda, κλε' ιε Θεὰν, aut Θέα , sesellit Venus Iunonem, mutato Iouis corpore, aut Iupiter occultauit sON mam, ut Pallastratas Icon. l. de pictore: ἀναλογία

ταυτα λι κλεπτεσΘοοι τως οφΘαλὶμ , et alio loeo interpretatur παζαιευδονται τη ν ο λιν fallunt oculos.

κλέ-ιν Θέαν Doruule ad Charit. pag. 5o6. bene illustrat. Loco γίγνετο, in V. 79. Ursinus et Heshin. legunt γίνεται. cons. Hor. I. Od. a. AI. v. 8r. 85. 86. non leguntur in Aldirio exemplo, nec primum vers. habet Vrsinus. Loco μογλαυ. in v.

162쪽

Vrsinus harit vitiose μογλαθκεσκε. Res in legendum putat υπογλαυσεσκε, uti iam Gyaubonus emendarat. v. 18. Aldus legit: άυτα κεζαίην, pro ιτα κεραίην in summitate. iv. 91. Schol. ad Homeri Iliad. 34. 397. ait. Cro vium fuisse hunc Iouis odorem, quem ex ore spirauit. v. Schwebel. v. ps. Aldina editio habet αραφαψασκε, Ste han. butem, Winterion, Whit ori, αμφαφαεσκε, Schweώα ἀμφαψοιασκε. 3v. 97. cons. Dorvilla van. Crit. pag. 388.

v. 98. Tibiae Phrygiae aut Berecynthiae cMygdonia enim Phrygiae maioris fuit pars, erant curvae '

163쪽

et grauiorem edebant sonum, veteribusque celebratae, Ouid. Fastor. ΙΙΙΙ. Igr. ibique interpri et Schwebes. ad nostrum locum. v. Icio. cons. Ouid. Metam. U. Lb. Ia. Nunc latus in futuis etc. v. Ioli βαθυπλοώιμ. vertitur valde evitatis: sed hoe est, ex vulgaribus lexicis interpretari: quaenam enim laus fuisset y melius sorte interpretor de virginibus, qui erines apte collegerunt, et vinxerunt, uti adhuc puellae rusticorum facere solent. Sic ζωνοι γυναι-. Hom Il. 3, 59o. sunt virgines alte cim' ctae, aut, ut Winarimann Geschichte der Κunst eis. P. I. pag. 197. reddidit, Hoesia gestasiret, quem vide; et βδε ζώλποι Hom. II. σ v. 339. Theocrit. XV. 55. vesta Muois indutae, Anacr. V. T . βαλ κο πος, ubi vide Barier. Homer. Il. δ. 383. b. πος βα- ' Θυσχοινος, sopus iuncosus. Suidas tom. I. pag. 41 . quem locum debeo Motaio ad Tyrtae. pag. 7 . ubi de significatione εαγυς uberius egit υλλας σχυοπους φεροντας' enim Graeci dicunt de magnitudine, altitudine, praestantia, prudantia, diuitiis etc. vii Morzius loe. mem. et Bemserh. Stoeber. ad Thom. Mag. pag. 138. docuerant. Hinc Herodot. L. IIII. pag. 3a . εοδευτ ρα η κατα Θρέαοις mores liberariores, quam Thraeum; ad quem locum inde I seseling et Michmar. cons. Gyhe obss.sacr. pag. 256. tom. II. Dorvilis ad charit. pag. s Spansiem. ad Callim. H. in Cerer. v. 114. Caryzou.

obis. Dusi in Palaephatum, Lipsiae 1773. pag. IIS.

164쪽

IDYLLIUM II.

i v. xo . reis legit Aldus. Hunc locum expressito Achilles Tatius, 'Eροτικ. pag. 8. 'H δἐ Mi ν επεκμητο ο τω ταυρω πλεου.ης νη-, ωσπες ista τῶ πεπλω χς- μενη. Schwebe i v. aos. Ouid. Metam. l. c. Nullae in fronte minae etc. v. IO7. proprie circumcurrit, h. e. De Iatur. U. Oculi sunt indices animi: in iis igitur aut- mus quasi versari intelligitur. Ita explicari mihi videtur illud vocabulum: atque Graeci et Latini deligere soleret pro verbo substantivo aliud, quod vel numerosius est, vel rem ac sevientiam curatius desinit at-

V. IN. μελλε . cum Vulcanis Vertere malo cunt, stabantur, detrectabant et tergiversabah tur. xi . V. IX3. ἐπιβας scit. τῆς Θαλασσης aut τῆ Θαλασσ'. a Ab littore fugiens, procurrenis et mare ingleiius, longe, cito cucurrit: vide ad Pythagor. v. 25J Sic ας de naue dicitur επιβαινειν scit. ἐκ να-. vide Bss. de ellipsib. pag. xo . ed. Leisneri. de via autem et som

165쪽

stri mone huius verbi Iego Dorvisie ad chariton. P.

17a. et 7 6. Nyphe obss. sacri pag. Ia6. tom. II. et positum esso videtur pro καταβῶς, uti apud Musaeum v. 7 . ubi conseras notam Schraderi pag. 195. qui Bee nostrum omisit locum. v. II . Nereides, de cuius vocabuli varia scriptura vide Dorvilis ad Chariton. pag. 18o. marinae deam

currus marinorum deorum, Neptuni, Tritonis alimrumque sequi solebant. In Movi aucon. antiq. exaptiq. tom. α tab. 19. et ao. plura sehemata sunt. quae Iouem sub tauri forma Europam rapientem exprimant: praecipue alterum tabul. ao. nr. a. illustrati quae Moschus vers. Ixo. eecinit; taurus cuin Europa mare tamquam solidam glaciem Mote Puellae E ropae comites, ad orani maris stantes tali tamquesngulari attonitae spemculo, gestu manuumque motu stuporem ingentem lanificant: alterum autem pulcro resert et fere exprimit, quae Moschus v: 11 . R. canit: alter nimirum Cupido Europam coronat: alter adnatare videtur: Nereis equo marino insidui: duo Tritones cornices agunt; ut Montrauco.. pag. 51. de

scripsit, qui etiam ex Luriani dialogo marino Zephyri et Noti, Dialog. XV. pag. 326. tom. I. in quo haedeadem narratur historiola, ea excerpit, quae sequuntur pis Iupiter citato cursu in mare ferens ipsam feta ima misit et natauit. Illa vero hac re admodum attonita, laeua quidem cornu tenebat, ut ne delaberetur, altera vero peplum vento iactatum continebat. Maro statim tranquillum fuit. Cupidines iuxta volantes, ascensasque ferentes saces, hymenaeum canebant. Nereides delphinum tergis insidentes, obequitabant adplaudendo; Tritones circum nympham choreas ag.-bant. is vide etiam Begeri thesaur. Brandenburg. voL

166쪽

voc. κελευγος vide ad vera. 46. v. II8. Neptunus, qui v. 1I6. ιννοσίγαιος, terra quassator, Erderschiitterer, dicitur, fuit οἰυτοκασουν, τα germanus frater Iouis. v. Hom. Il. XV. 187. R.

v. 119. Pro Θουρροου profundi, Aldus legit,

poeti carm. her. habent: κε νηων δεδευ ελκομενον, Vulcanius et Steph. in ed. minor. οἰήν - εφελκο- μων, Auratus, adprobante Casaubono. emendat, cφρα - ἡψεμμένην : quae lectio optiina videtur: reliqua exemplaria habent,uti in contextu expressum est. .

167쪽

V. IRO. Φριην. et ursin. legunt τέ-ην. v. 136. Schwιbelio ad hune locum ould. Metanti loco mem. v. 846. respexisse videtur.

168쪽

IDYLLIUM II. I 49

s v. 153. Σ π.9ος h. l. amor tui me impulit. V. I 5 . Confer 'm. Callimachi in Iou. v. 6. R. creta, hodie candia, est insula in marr mediterraneo. v. I 55. Heshin: habet .mi, ubi nuptiae tuae erunt :Verecunde dictum est. v. 156. Iouis filii ex Europa fuerunt Minos, Sarpedon et Rhadamanthus. v. 157. Loeo ἀπασιν Aldus habet ἀπαντες. v. 16o. Soluitque ei Zonam: est loquutio honesta et verecunda, has in re usitata et propria, et nuptias factas indicat. conser longam observ. Schraderi ad Musaeum pag. 3 o. sqq. Morate apteque dein cecinit

Poeta, deo Horas parasia iectum.

169쪽

γένετο in vers. seq. pro γίνεορ. Κορη autem 'tΘένος ab auctoribus συνονυμ ως usurpari, docet Schw hec ex Moschi Oaryste v. 6 . 65. παρΘένος ενΘυγυνη δ' εις ἔικον ἀφεμῶ, Αλλα γυνὴ εκειον τρο*qς, άκετι κωρα. Virgq hue veni, mulier domum redibo, Immo mulier mater, Iiberorum nutrix, non amplius virgo. Sic contra virgo adulta etiam dicitur. vid. Heins. cxerciti sacr. ad Gal. IV, v. pag. 423. ed. Caηtabrig. et sponsa et coniux

apud Graecos istelligitur. De vitiis et virtutibu huius Idyllii in singulari prolusione, sub fin. huiu Anthologiae typis repetita, nuper demum disputauli

170쪽

Cassimachus, qui A. M. 3737. et anta Christum natum a 7. floruit, cyrone, urbe in Africa, otatus, Battiades vocatur a Batto, Cyrenarum eonditore. v. Burm. ad Ouid. I. Amor. Is. interpretes ad Petron. e. T35. 'anhem. ad Callimach. H. in Apoll. 65. In Museo Alexandrino, quo plures eruditi homines sumtibus regis Aegyptiaci alebantur, vixit, et regi Ptolemaeo Philadelpho, eiusquo successbri, Ptolemaeo Euergetae iucundus fuit. Nulla scripsisse dicitur: sed ad nostra tempora peruenreunt VI. Ηymni in tot deos deasque; LXXIII. epigrammata, et multa fragmenta. Iudicium de eo iam tulit Ouid. I. Amor. el. I5. Vers.

attiades se ιν toto eantabitur orbe'. quamuis ingenio non valet: arte valet. Atque D. Georg merisin in disputatione de ingenio Callimachi, sub praesidio Motest, Halae Saxon. 177o. ventilata, ostendere studet, medioere fuisse ingenium callimachi, boni alias grammatici, magis venustum, quam magnum. Suas tamen habet virtutes, eiusquis breliquiae formulis typographicia saepius' descriptae sunt. Princeps editio est Florentina, litteris capitalibus cura Lascaris, sine mentione loci et anni, et nouissima cura Christoph. Frid. Loesneri, sine notis, lapsae 177 . in L Locupletissima autem et optima