Theophili Christophori Harles Anthologia graeca poetica

151쪽

s ' Συτε και ατρε - ελος ο νεχοιν. τῆρος υπωζοσοισιν εν-ώσσουσῶ aut cornu tenentem, unde quietem insundat; praeterea papauera ferentem, quibus somnium concilieti cons. ι

giem Somni ad h. l. aeri incidendam curauit, et auctorem libri: Papauer ex omni antiquitate erutum etc. Noribergae 1713. in . pag. 155. sqq. in primis pag. 17o. R.

vide ruri ad Homeri locum et ad initium illius rha. psodiae, ubi Homerus, a Mercurio somnum immitti, i fingit, et Du Port. GnomoL Hom. pag. 268. n. d. De Somniis veterum v. merob. in somn. Scipion. cap. 3. et Stain n. ad nostrum Mosesium. Antiquiores homines superstitiosi, uti etiam hodie plebs, et qui huius sunt conditionis et sarinae, somnia matutina habuerunt rata. Homeri Odyss. v. 8 o. Ouid. Epist. XVIIII. v. 19s. Homer. Odyss τ', 56a. ibique ClariuDu Pori Gnomol. Hom. p. 26 . Broauus. ad Tibuli. III. 4. v. T-7. Draaenb. ad Sil. Ital. III. v. aoo. ubi nostri quoque loci fecit mentionem, et vespertinorum somniorum fidem plerumque suspectam suisse docet. Lege etiam elegantissimam disp. I. cel. I. L. Sehulasi lde Somniis. Halae Saxon. 1758. P. 3. seq. v. 6. Υπερος. de quo voc. v. indic. J δομ. Periphrasis est Θαλαμου, uti infra v. aa. Vulcanio ad h. Lobservante: Θάλαμος enim a veteribus dicebatur e bile mariti et uxoris, quae in editiore aedium parta isolebat habitare. Apoll. Rhod. Argon. III. I68. μιμροφιον Θαλαμου. - Ursin. dedit ἐνι κνω σοι. mo ligitur diuidit praepositionem ἐνὶ ch. e. ἐν coniunge

152쪽

σω evbo, profunde dormio; reliqui dederunt compos- tum verbum, minus frequens, idem vero denotans, quod verbum simplex. Heisia. κνωσσειν, υπιοῦν, κα- Θευδειν, κοιρος Θαι, εγχειν. Vt V. a3- iv. 8. 9. Omnis orbis olim in tres diuisus erat partes, v. DionyS. περι γησ. v. 8. s. ibique Eustath. , immo vero Africa atque Europa, vel Asia uno interdum nomine adpellatae. Pocrat. in Panegyr. cap. 48. ab initio, ubi vide notam Mori V. C. της γῆς αἰ- ης, τοῦς υπο τοῦ κοσμω c. coeli ambitu κειμενης, δίχα τετμημενης, κα τῆς μεν 'Aσίας, τῆς δἰ 'Eqωm1ς καλουμώης , m. τ. λ.

adde, notati Lection. Venusin. pag. 334. et, qui de Asiae notatione, diuisi6ne et omni Geographia plene docteque disputat, L. G. LVastheri in Animaduersion. histori et critio. Weissenscis. 17 8. pag. 358. sqq. et 17o. sqq. Moschus autem, nominata tantum Asia, alterius partis, quae postea ab Europa nomen sortita dicitur, memoriam prudenter reticuit, et αντιπερην solummodo dixit, ne prolepsin quamdam admitteret. Verterem ideo: videbat duas orbis partes continentes sub sorma mulierum Apam et alteram huic oppositam. 3 v. II. Uersus decimus deest apud Fulu. Ursin. qui,

uti Aldus, pro 'Eνδαπίν legit is δ' 'Aσίν s. 'Aσί : sed

vulgarem lectionem tuetur et concensus, quae contuli, emplarium, et codex MS. Augustanus. hoc loco

non otiosum est, qua de re plura disputat Eoogeu. do

153쪽

N ν απο ριὸν ςροτων λεχέ- Θόρο δει Παλλομενη κζαδ ' το γαρ ῶς ζοτ' ειδεν ονειρον. partie. I. cap. V. seet. 5. pag. 228. at quomodo commode possit explicari, alia urit quaestio. Hesychius et Suidas vide Hoogeu. libr. metu. pyg. T31. n. 6. interipretantur quoque δη, ut sensus sit: altera quoque omnino similis Ivit indigenae. Aut metabasin ve in- nersam argumentandi rationem indicat: ' Ergo aue nempe altera similis fuit indigenae; altera vero fommam habuit peregrinae. v. Ηoogeu. libr. Iaud. cap. U. sin. I. in primis pag. 313. et ad Call. v. II 3.

v. Xa. Aτιταλλειν, ' dicitur Pro αταλλειν, ab αταλος et est secundum Etymolog. M. idem ac τιΘννεῖν καὶ ε Π8φειν Εκ νηπιων, enutrire atque educare a pueritia.

V. I . Pro ειρυεν MS. Ald. ειρυκ'. v. 15. Pierson. Verisim. libr. II. pag. Ma. corrigendum censet εμμεν οἱ 'Eυ ωπειαν. . II. Tπαρ- Αειζ. disserunt haec vocabulae pri est vera visio: οναρ autem vel ονειρον fallax et obscura φαντασία. Vid. Ammon. p. 339. et Vasthen. ad UIum Pag. a17. ' οναρ tamen Matth. L ao. U. y3. coli. IS et

apud Herodian. U..cap. 9. de sommnio vero adhiberi, notauit cl. Staien adde Typho obseruati. sari ad Matth. I. a

154쪽

'su ἔβαλε κραδίην κείνης ποΘος με καὶ αὐτὸ is

Ἀσπασίως υπεδεκτο, καὶ ως ἴδε παπα. Ἀλλα ριοι εἰς ἀγαῖον μακαρος κέ νειαν ονειζον.

v. 18. Sedebat diu cακιν εχεν taciturna erat, nota Graecism. de quo v. ad Pythagor. I . h. e. taciturna. DcA. tona. I. p. Iseo. Aκην, μυχίαν, et 'Aκηι εγε- νοντο σιωπ' quod hemistichium Homero saepius v sitatum ut Il. γ. 95.) αντὶ τοῦ, ν συχοι καὶ ε κπλαγεις, ηαχανεις. Vbi vide interpretes: Vossius ibidem derivat ab ακώ, unde ακ- et Schol. ad Homeri loc. laudat. Aκὰ καλειται η οξυτης. Hesych. pag. 189. μKη, Miχμἀσιδηρου η - συχία, ubi vide criticos. V. 19. πνῖσαμενοι ca πεταζω, vel πεταομαι evan πεrti oculi opponuntur oeulis somno clausis. vid. Dorvilis ad Charit. pag. 8O. v. zo. δε δἰ μαλ' επειτ. Lenis . III. cap. 9. ad coluth. coniecit. οιε δε δειμαλεην ἄνενεικ. - quam coniecturam codica confirmari, ait Doruisse ad Charit.

V. 23. κνωσσουσαν vide ad vers. 6.

' V. 25. εβαλε. codex August, habet ελαβε: at haee duo verba quoties non permutanturi Dorvilla ad Ch rit. pag. I95v. 27. cons Tibust. III. 4. I. Ibique vulp. et Schw bH ad Bionis locum.

155쪽

adulti. v. Messesing ad Herodot. p. 755. et Salman in praefat. ad Cebetis tabulam graece, arabice, latino Gugdun. Batav. 16 o. p. 12. qui etiam ἡλικία, pro magnitudine Corporis, ab κλικεν, tantum, magnum δpro aetato ab κλιξ, par aetatis iusto subtilius derivat. vide quoque, si vis, Io. clericum in siluis philol pag. a6 . L. Bos. in Exerciti. ad N. T. pag. I83. et Wolfit curas philol. et erit. in N. T. ad Matth. VI. a Indic. sub V. η v. 3I. Ἀναυρω. miserius, Schwebelius aliique pronomine proprio fluuii, in cuius fluentis Europa seruabluere solebat; Hes inius autem pro adpellativo h het illud vocabulum, quod flumen, vat, prima signimeatione, torrentem significat. Sic Anacreon. Od. VIL

156쪽

quoniam puellas non undarum sonitu delectatas fuisse suspicatur, sed litore fluctifrago, quo primulos pedestingere amabant, ut Apolloti. Rhod. I. v. 554. πολέδ' επὶ κύματος ἀγῆ Τεγγε πόδασ. Equidem dubito propter illam suspicionem et Apollonii locum sentem 'tiae doctissimi Vale enarii subscribere, et Sehwebei.

Theocrit. I. 17. et Moschum V. xa. 33. testes excitat,

aquarum murmura atque susurrationes, tamquam iucundissimum aurium delinimentum apud veteres auctores celebrari: vide etiam Dra eis. ad Sil. Ital. IIII. a . et nostram ad Anam. pag. I 8.) obseruation. h. e. pulcritudine. Vulcan. enim ad h. l. obsediuat, de externa fis ara usurpatum hoc vocabulum in.

nuere, formam cui v. 45 aut pulcritudinem: ad animum autem si refertur, significare indolem. cons. M istum ad Tyrtae. P. za.

v. 39. In hac calathi deseriptione h. I. inutili Μ schus imitatus suisse Schwebella videtur poculi deline tionem in Theocriti Idyll. I. adde descriptionem scuti apud Hom. IL H, 479. sceptri, Il. β. Ios. R. qui etiam genealogiam quasi doni cuiusdam, ut hic Moschus.

saepe dedit: e. gr. Odyss. r. V. 125. Iliad. v. 1 3. etc. quae loca et plura si diligenter contulerimus, videbimus, quid Moschus ab aliis sumserit mutuum, et quid noui ex ingenii ubertate protulerit. Sed inde videmus quoque mores antiquissimorum hominum, et donorum insignium rationem. V. 4oc πόν; Ursin. v. ad Theocrit. 43.

157쪽

v. 43. ἄιριατος - quum εσκεν αιριατος pro ore .aqwατος haud quisquam alius bonus auctor dixerit. . et secundum Apollodorum Telephassa nurus Libyae, i non filia, aut neptis fuisset, Casaubon. in lect. Theo- erit. c. vlt. legendum censet: η γε σι εννυος εσκεν, aut ἀγε ιοῖ νυος im εν. Docet autem ex Plutarcho, Potiluce, et Eustathio, εννυον et νυον veteribus Graecis es, nurum. cons. Hesych. sub voc. νυος, ibique interpri praesertim locum ex Photii lex. MSt. adlatum.

v. 4 . Aldin. et Ursin. habent 'Iναχα v. 46. φοιτ. δἰ ποδ. Ald. et Ursin. legunt φοίτα it δ' ηδε ποδ. Dein, α ιυρα est periphrasti lmaris, ab aquae marinae salsugine. xide vers. III. v. la 8. et Hom. Od. I. V. 27. ε'. v. Too. γ . V. 7X. et κέλευ9α autem non solum dicuntur viae terra mari

que, sed etiam de vento, aere, die et nocte; vid. Eo-gan. de usu huius vocabuli vario in Homero Hebrai. laante pag. 33 r v. 47. κυαν. vid. indicem. V. 48. ecpein ς cons. not. ad Anacr. XXII. 3. obss. sacr. tom. I. p. ago. et Messeling. ad Herodot. P g. s. o.

158쪽

V. 51. Pro ειναλ. Aldus habet ληῖς, ν: et V su. legit ποσιος. si καλλίςην δ' ἐχροαπ. etc. quae quia ''s dem lectio Schwebetio non plane improbanda videtur, quia Io a Iunone precibus Iouis restituta in pulcerri- mam mulierem denuo transmutata fuit. Atque lectior: εἰναλιης monstrum visum fuit Piersonio in veris. p. 5 . ' quod Io in vaceam, non in vitulam marinam siue 4 phocam mutata fuit. Reperis quidsm V. 49. πεν - η πορος βοῦς, et apud Nonnum. I. v. Io. de Iou. mareb tranante εἰ αλιος βοῦς ελλαχεν sed ista machina, Pier.

o son ait, nihil proficitur. Quare corrigit πορπιος 'bα- Quemadmodum vero Callisto Lycaonis fili in Vrsam conuersa λυκαονίη αρκτος adpellatur callim.' Η. in Iou. I. ita Io, Inachi proles, iuuencae formam in induta, vocatur, Iναχιη βους, πορροις, δαμαλυ quod ii probauit uberius. cf. Valer. Flacci Argon. IV. 3 5. sqq. Nειλω. Fluvius Aegypti celebris a septem ostio

rum numero επταπορος dictus. Mela I. c. 9. Moselius φ hunc v. 53. vocat αργύρεον h. e. pellucidum. ut Θ-Han. IIalieul. I. v. 23. αγύρεοι ποταμωοί. ad quem loe.

' vid. Rittershus. idem Oppian. II. v. 1 3. Nilum vocat ἰερον ρυον, quod pro numine olim suit habitus.. V. 55. vid. indicem sub v. ςεφανη. v. v. Mercurius Argum, Ius custodem, iussu Iouis intersecerat, Pro κεκασμένος Aldus legit κεκλασμενος.

159쪽

V. 58. In pauonem mutatum fuisse Argum, etiam IJartialis XIIII. egigr. 8s. canit: paullo aliter refert Ouidius Metam. I. v. Iaa. conser si vis prolusiones meas IIII. et V. de oculo. v. 6o. de usu τάρπις v. W eling. ad Herodot. p. 8 . n. M. et Gronou. ad eundem in ed. Meseling. pag. 81. ac moesi, sub v. ταρσοί, ibique interpretes. v. 6r. χε aς proprie de labio: metaphorice de

axtremitate rerum, ut poculi, nauis etc. usurpatur.

v. Schwebes ad h. l. nostramque obseruatiouemque ad v. 48. et Mota ad Tyrtaeum pag. 55. Dorrida in vann. critica pag. 379. quem conferas, tres codices variare scribit in vocabulo . alium legere χρησίους alium tertium et Ionge praestanti mum, et cuius ope triginta bellissimae temones restia tui poterunt, habere inrita. . ' v. 64. Aldus habet αλλη - αλλασι, quam equudem Iectionem praeferrem. Vrsinus vero ἄλλοι et αλλοισι. hic idem in Bion. L pr. dederat de Gratiis,

αλληλοισι.

v. Q. Aldus habet νε υσσον. eonfer Osud. Trist. III. m. v. s. sqq.

160쪽

v. 67. πίπτεσκε. cod. Aldin. habet Θαλεῖεσκε. v. 68. cons. Bbm. Iliad. ξ v. 3 8. et Salmasus in exercit. Plinian. p. Io62. ex Philone in compositiona Philonii excitat μεν τρίχα βαλλε μυριπνοουηξ εοιο, οὐ λυγζοις λαμ- πε ιι si βοτα,αις. erocum intelligit: vide etiam indicem in κροκοῖ. et De cion. pro coma, caesaries vide ad Anacr. XXII. a. De δρέπιον v. indic. v. To. Horat. H. 3. V. M. amoenae ferre iube rosae. Lucret. II. 628. ningunt rosarum floribus. Sehisebes suspicatur, poetam addudere ad illam e Gratiis inuae tres fuerant, Aglaia, Thalia, Euphrosyne, quae manibus rosam tenere fingebatur. conL Monti faue. antiquitε expliquέe. tom. II. pag. 176. R. v neris autem sociae comitesque Gratiae habebantur. Sic αγλοιιati sunt sormosae puellae. v. Se rader ad Musaeum pag. 199. qui etiam Gratiis pulcerrimam quamque Comparari docet. De laude rosae es. Macri v. 6. R. LIII. 4. R. v. 72. 'Oυ μἐν. Ursinus habet οὐ quod ele. tantius: verto: aeque vero, neque tamen. v. 73. Mitra seu cingulo virgines nubiles cinge. tantur, quam nouus maritus ante congressum genialem soluebat. v. Sehinebri ad h. L et Suradest. ad Musaeum . ara. cons. quae male mann in Gsseritate du