Theophili Christophori Harles Anthologia graeca poetica

141쪽

IDYLLIUM IIII.

άδαί. ubi vide Alberti not. Bergier ad Aristoph. Plutum To a. ibidem quoque Spanhem. cf. Schwar- xii diis. de commissationibus veter. Alidore. 17 . et egregie disputantem Bosum ad Rom. XIII. 13. in , Exerciti. philol. in N. T. Franequerae III3. pag. 117. . R. qui cum derivat a pago, quod veteres in uno pago cohabitantes, alii alios conuictus gratia inuitarent, tum docet, κώμαζοντας, dum cantabant cantica amatoria, et micarum pulsarunt ostia, ad haec flebili modo plerumque cantasse. Inde Vulcanii interpretatio corroborari potest, et κωμος sumi, pro cantu sebili, molli, amatorio, WHesychii. Schwehelius contra, secundum Macrobium Satum. I. qui, ritu eorum, ait, catabas ita, simulationeque luctus peracta, celebratur laetitiae exordium, nostrum locum ita explica secessa a luctibus Venus, et frequenta hodie, simulato. luctu iam peracto , comessationes; cum enim, annuo eursu completo, Adonia tibi rurius sint celebranda,

rursus quoque lacrimeri. necesse est. is e plicat misia. per κατεχεm Vt Rdeo κωμων itidem sit ac εχεσΘαι κωμων, occupare, capessere con uiuis. Atque ultimum versum rationem ostendere putat, quare iam laeta caperet Venus; quia nimirum post annum hoc festum rediturum esset. V. T. αγριον. cons. Mosch. I. II. Theocrit. XIX. 7. 8.

142쪽

Καμ βαινξι μευ .γλωσσα, και ώς πάρος, ἀείδει' Ην δ' αυτ' ἐς τον Ἐρωτα καὶ ἐς Λυκίδαν τι ριελάσδω, I. K s τεκα μη χαἰζοισα διμ εο - τος μει ωδα. o ut amant Cupidinem, et vestia eius siue ex metu siue ex animo semper comitantur. Enimuero Bion Potius laudaturus Amorem hanit, Musas illum non timere, sed valde amare, eiusque vestigia sempersequi; quare temo, quae est in teactu, omnino est

praeferenda. V. 6. . προζεοντι, vide ad Bion. I. 5s. v. 8. Stephan. in margine γρ. ἀΘανατων τινα. V. 9. καμεαι νει. Hesych. καμβυ, παυεται. Sch e-bel. et al. βαμβαινει. conser Anacr. I. V. Io. ωδα. Sic quoque Stephan. alii αυδὸ, quod voc. placet Schierio, et Schwebel laudat Hesiod. Θεογ. 39. 96. Hom. Iliad. α. a 9. qui habent

posterior ζεεν) αυδή.

143쪽

. ta

' IDYLL IVM UIII. in exemplo Schwebelli VIIII.

Extat hoe fragmentum apud M. SIobarem e. 6 In Winterion. Whitfordi et Si han. exemplis deest. iv. I. Non una fuit Venus. Cicero do nat. deor. III l.. 23. quatuor Veneres numerati cons. cum hoc idyll. qui amor. Fugitis. siue IdyR L, v. 3. Sia ebet. κώ - reari et quare legit: malo tamen cum ei. Staierio sequi Longopetraeum, qui ita frestituit, ut in contextu scripsimus, quia et sensus et lmetrum postulat. De νυ vide indicem. v. s. 6. Setinebec componit cum suaui hac μησω l Apoll. Argon. IIII. v. 4 6. Theocrit. III. v. s. et 'Longopar. epigramma quoddam graecum excitat: οἱ γειν δἰ τον ἔρωτα κενὸς πονος' ὐ γαρ πεζος υπὸ

πτηνου ' ω- λωκομενος. Fugere Amorem labor irritust non enim euadam Pedes ab alato celeriter insectatus; conseras etiam Anacri od. III. et Od. XIIII.

v. 7. Sesimbri excitat illud Langi, pastor. pag. z. παντως γαρ αδεις ἔρωτα ἔφυγεν, νῶν καλλος ', Mὼ- μωσιν. cons. Moll. Eu Longi Pastori pag. 47. 7α

144쪽

Hoe earmen melitisnium Pollitanus in versus latinos adeo feliciter et egregio transtulisse dicitur, ut nihil , elegantius, nihil suauius fingi et excogitari posset. Longopetraeus in obseruat. ad hunc poetam pag. 4o3. edit. Scἡwebelli, qui illius Francogallicam interpretationem notasque suae editioni addidit Poli. lien, ait, a sest une traduction de cette Idylle en vexa Latins, qui passe Mur un ches loeuvre, & pour un

air original, qui Uest pas ordinatre avx traduxtions r& ee qui est de plus admirabie, c' est que se grand mme a attrape cet air en traduisant presque verspour vers, & mot pour mot. &c. v. 3. γέζας. Hoc indicii praemium, μη-ρον : seus alterum, quod inuentori pro rei amissae restitutione exhibebatur, ευρετρον dictum est. Morem, quo veteres rei amissae per linorem aut viatorem, praeconium Mere solebant, ex Petronii satyri pag. 3 9. edit. Hadr. et Apuleii Miles. libr. VL qui locus huc adprime quadrat, docet Longopetr. in not. ad h. locum. v. . Hanc Moschi sententiam multi poetae imuisti seliciter expresserunt. Longopar. ad h. l. com-

145쪽

ponit Prologum Tas Amyntast. ΕΔ mi seguo Daeprometiendo a chi m' insegna 1 lei &c. iusdem TU, qui in poematio, amor fugitivus, Venerem loquentem facit: Ditemi ov' e ii mio figlio 7 Chi di voi mar insegna, Ub, che per guiderdone Da queste Iabbra prenda Un bacio quanto posso Condirio ptu suaus: Ma chi m l riconduce Dat volontario estglio, Altro premio n' attenda, Di cui non puo maggiore Darii Ia mia poteneta, Se ben in don te desse Tutio 'l regnod Amore. At quis non sentit, breuitatem Moschi longe suaviorem esse, luxurie et loquacitate Τasii Plura loca excitat Longopetri quae quominus descri-ham, angustiae spatii prohibent. Menagium in notis ad Amyntam plura contulisse, idem ille perhibet. v. s. H a', ω Haec lectio elegantior est reli

quis, et umbra veluti orationis verecundius enuncia

tae. Pulatus Vrsin legit τοι δω ξω. καὶ - ' Vulcan. Stephanus, Imitford, IVinterion, τὰ δ', iaquam lectionem adoptauit Schwebel, in notis immen probat mI δάv. 6. ἐν Mκοσι πασι. pari modo Callimach. II. In cererem v. 8 . ησθιε μυρία παντα. Vulaan. Heinsit emendationem πασὶ bene resutabat ad h. l. Longoia petraeus , et vulgarem lectionem interpretatur, inter siginti omnino, inter omnes omni . cons. quoque devsu huius voeabuli παντες, πάντα Oarh ad Hom. Iliad. 31. X6I. σ', 3 7. τ', a T. et saepius. v. 7. conser Statium I. Silu. a. 61. q. - ομμα

δὲ φ . Longopetr. elegans Meleagri epigramma, quod imaginem Amoris aeque suauiter et ingeniose,

146쪽

ae Moschus exprimit, notis suis inseruit, quod lector, si sapit, cum nostro componet. adde imiserum. V. ΑΟ. r. Anacr. Od. 6 . Raphael cupidini- eumdem dedit colorem. vide Richardson apud MotΣ veber den Nu. inen v. Gebrauch ali. geschniit. Stesne pag. 17o.

v. g. vid. Macri a8.18. et quae ad h. l. supra ad notauimus: Anare. Theocrito, ut Schweb. damanimaduertit, Id. as. I a. sunt κωζαι δεινον βλμουσω, et Herodian. I. c. 7. ο*Θαλμων πυρωδεις βολας adpellauit oculos, qui a Moscho ομματα vocantur cφλω, γόεντα. cons. Anthol. VII. 16. . .

v. p. Hinc perlurium amantium veteribus leuo vanumque videbatur. supra Bion VII. 5. R. Arsa κet. II. epist. ao. TibulL I. eL 6. v. 17. inique apud Sehwelelium. v. 1o. Stobaeus legit ἰν δε χολα. v. 11. Moschus sorte ante oculos habuit odam III.

Anacreontis; praecipue vers. 29. ubi vide Barnes. Pro α Θευ. Vulcan. habet αληθέυων. De παισδει vide ad Bion I. 18. v. Ia. caput puleris elacinias instructum. v. 13. Mικκυλοι. v. indicem, μιικκος. In hoc vero idyllio frequenter et suaviter utitur Moschus diminuis liuis, ut mox han m. Fuis. I Uin. loco μακρὼ habet Uκζω. - τη , cum iota subscriptot Vrsinus.

147쪽

Ψοι v. M. Pluto erim more captus rapuit Proserpi nam. πιις ursin. v. xs. h romnia obtecta est. Eadem significatione, qua Athenaeus libr. XL βωμὸν ανΘεσι πάντη σαπυ- σαι. Vulcan. v. x6. Stobaeus legit a Opις ἐφ. αὐον ἐπ' ἄ-. Hercules, quin ferae brutaque ab Amore subacta et domita, in monumentis veterum apud Mont acon, aliosque reperiuntur. Αlatua autem cupido fingitur propter agilitatem et leuitatem amantium. Cons. eleis

gantem descriptionem Longi in Pastor. II. p. 33. ' et Mollii notas pig. M. R. v. Q. Apuleius libr. IV. Metam. de cupidine: qui pesinis volitans super aethera , mnata fatigati Flammaque et ferro finguis debilitat: Quem tremit ipsa Iovis, quo numina terrificantur, Flaminaqua homoseunt et Sygiae tenebrae. Hunc et alia plura locaeontulit Ritterasius. ad Oppian. Cyn. Io. de vi et potestate Amoris multa disputans. --ereoni. XIIII. vers. II. imitatus videtur Moschus. v. I9. τυοον, Voe. poet. pro communi μκζον. v. Porti Dictionis. doric. sub h. v. de re eonfer mea Veber den Νutgen v. Gebraugh der alten gelata. Stelae. pag. M9. AIo.

148쪽

Φευγν κακοὶ, τὸ --φαρμαγων μιλ an κεμε, vulgatas editiones habent κρμέ. δε- . κ' ἀμὶ cupidinis tela acuta in amore celebra , turi vide Ouid. Metam. V. 38x. v. M. Apollinis amores sunt valde celebrati a pomtis; vide Schwebes. v. a . δῶ. . alii legunt δαμάσας. ων τυγε ἔλπ' τηνον dori pro εκεῖνον tu vero A eum ceperis.

r v. 26. Ursinus habet vitiose; antea enims fuit ελνς, ἴδης in quo posteriori voeab. Vrsinus tota, subscriptum, ut saepius, omisit.

v. a7. Me festiue quoque Daphnis de Chloes Oseulodi: apud Longum Pastor. I. pag. 17. φαρμάκων εγευ- ι σατο χλοη μελλουσα με et p. 26. V αγὰ μἐν δέδοικα, δάκνει το ψίλαροι τῆν καρδίαν, καιε, το νεον μαωσλω ποιti. Schmbri. cons. Virg. I. u Aen. 691. Chariton. p. 24. tom. I. To φιλημα, καθ α.ι περ ιο ς ἐις τα σπλαγπνα κατεδύετο; ad quem locum vide Dorvilis pag. ao3. tom. II. qui multis exemplis docet, iaculo vel sagittae et veneno comparari vim amoris, et ea omnia, quae amorem excitant, adspectum, tactum, osculum: adde LoVopetri obseruat.

Propera. u 9. 19. Vntactos illa satius tentare veneno.

149쪽

v. 21. confer Anacreont. od. x v. 29. De Cupidinis armis alii quoque poetae ita cecinerunt. Schwebet. excitat Musaeum v. 41. Apollon. Argon. III. vers. 287. Hes in comparat Horat. libri II. Od. 8. V. I . et Motaius ad Tyrtaeum pag. TI, Alciph. I. 19. Drahenb. ad Sil. XI. 398. In AnthoI. IIII. To. Γυμινὸς ερως δια τουτο γελα καὶ μειλιχος ἐςιν, ἰυ γαζ τόξον και πυροεντα carmen Meleagri, εἰ-τοξον μηδε πτεροι, μηδε φαζε- τραν Mηδὲ πυριβλητους εἶχε πόθων ἀκίδας. in quo epigrammate Motato displicet πυριβλη ους. quare conieci, forte legendum esse πυριπνε, M. ut Musaeus. v. 88. πυριοπλους habet. Confer Tyρ e obss. in N. T. II. p. 3o3. 3o . ad Ephes. VI. 16. Most. ad

Longi Pastoral. pag. 47. Wclipeis ad Matth. III. xx

150쪽

IDYLLIUM II.

n Theocrito hoc idyllion olim adscribebatur, sed

praeter alia testimonia codex manusoriptus Augustanae bibliothecae hoc Moscho tribuit. vid. Ursinus et Staiebes ad hunc locum. v. T. Europa, Agen is et Telephaestae, vel secundum alios Phoenicis atque Argiopes filia, tanta fuisse dicitur pulcritudine, ut Iupiter ipsius amore Corriperetur. cons. Anacreon. od. 35. Falaephat. de increditae. 16. Ouid. II. Metam. sab. 13. ibique longam Bur- manni notam, et Guys litteraristae B se etc. tom. II. Pag. 179. 18o. V. a. λαχος. misia. Nox in quatuor diuisa fuit partes, a Graecis φυλακώς, a Romanis, Vigilias, dictas; cons. ad Sil. Ital. VII. v. 155. Antiquissimis autem temporibus, apud Graecos nox tantum intres vigilias diuidebatur cvid. Bosius et Heu ger ad Cornel. Nep. XVIII. 9. S. 3. quarum quaelibet quatuor horas continebat, et secundum hanc diuisionem explicat nostrum locum Drahenb. ad Sil. Ital. IIII. V. 89. quem vide. adde Schwebet ad h. I. v. a. conL Homer. Odyss. ύ. 85. ibique Gaia. Odyss. ι, 3 a. ibique Ciar , quem nec ninor locus fugit, Orphei H. in Somn. V. 3-6. V. A. est pro irretit, ligat. Somnum veteres piugere solebant alatum,