Theophili Christophori Harles Anthologia graeca poetica

182쪽

L a 'Rudis χοισα, consolans quod alienum esset ab hoc Ioeo, at ablegat ad Amaldi Anim. pag. 8o. 81. in primis Piem sonium in Uerisim. pag. 13a. qui de confusione i υχειν et ψήχειν egit. Reis ius tamen hane lectionem vitiosam, et temere introductam dicit, seruari debuisse

veterem probam παρ ιυχοισα, quam etiam Bandinius rescripsit. vid. etiam Reishium ad Theocrit. Σ3.s . . . V. 47 - 5O. ἀνειρ . - ελίνυσον - πολυΘ. vide indicem sub lih. voce. ιεζὸν scit. ἀλσος.

v. sa. In Molossidos tractu, ubi mons ille Tmarus vel Τomarus est, ferocissimos leones gigni, ex Aristotele Plinioque obseruat Spanheim. Ad vultum vero atrocem ita pingendum, ut sensui quasi subiici possit, ornate comparat vultum illius leaenae, et ad picturam quasi absoluendam, addit, illius vultum esse truculen- . tissimum, adspectu terribilem. Horat. I. Od. a3. 9. Ια-pud non ego te, tigris is aspera Gaetulusve leo, frangere persequor. -- ciaudian. in Rufinum L aas. sqq. ubi vide Barth. era ρraetumido quatiebat corda furore.'quaa se Getuli iaculo percussa leaena, Aut 'reana premens raptorem bellua Parthum. Aut serpens calcata furit pDenique nota disserentiam: υποβλέπειν est simis oculis adspirare, v. Misas. Exerciti. Plinian. pag. 23l. F. odit. vltraiect. Ἀντιβλεπειν et πζεσβλέπειν dicitur is,

183쪽

qui oculos vultumque alicuius perferre potest. vide 'anhem. ad Iuliani Caesar. pag. 5I. edit. Heusngeri. 'Eπιβλεπειν denique est, oculis benignis respicere. . Luc. l. 68. Iacob. II. 3. confer Elsneri Obss. sacras tom. I. pag. 22O, 'I. , i

V. 5 . παξα, libri male παξιου quam lectionem etiam Bandinius dedit dorice pro a πήγνυμι, fgo. vide mittatre de dialectis pag. aio Dotes

enim ultimam futuri sectunt. - v. 55. Θασσει hoc recte mutasse dicitur Stephanus in Θασεῖ dorice pro et A. Fabri ae doctiss. Eranesti laudant emendationem Stephani; sed Lascaris iam in editione Florentina legerat Θαιαῖ, ut Bandinius in varietate lectionum adnotauit. adde Men ad Grais Igor. Corinth. ds dialectis pag. Ioo. R. Δομος h. l. non est domus, quae iam testa erat, sed triclinium, quod subiecta descriptio docet. Erysichton volebat -- lacunar struere in triclinio, seu coenaculum laqueatum ' hino ςεγανον, n. denoni efficere, in quo coenaculi Vtipraecipuus ornatus. Sic Theocrit. XVII. v. 17. infra v. 6 . est eodem sensu. vide Ernesti notam. Thessali autem, qualis suit Erysichton, valde edaces sunt vitu- aperati. V. Spanhem. Fu. 57. Libri tribuuntur a poetis Iovi, Parcis, aliis. 'ique diis, quibus cura rerum humanarum, in utramque e

partem. Similiter ergo Nemes sue Adrasteast libri tribuuntur. v. Ernesti. Quiu ipsa S. S. eiusmodi loca i suppeditare potest.

184쪽

nio. 9 Parua metu rimo, mox se attollit in auras, Ingrediturnae solo, et eaput inter nubila condit. conserquae scripsi ad Anthol. lat. poet. Lucret. I. 64. et Motzii epistolas Homer. pag. 195. R. v. 6T. non, ferrum dicit poeta, quo. niam antiquissimis temporibus, uti ex Homero constat, aes spequentius fuit ferro, et hoc contra carius ae praestantius. vide Ritcii Dissertati. Homeric. tom. I. dis r. XVI. pag. 157. sqq.

v. 62. αλλως non refertur ad semulos, et vers

proxime superiores, sed ad sequentia potius, et ad

ανακτι . ε ασσαν. quam lectionem etiam Lascaris

habuit, Stephanus bene mutauit in εασεν. v. Ernesti. v. 63. χειρ loci est opus seruis ab hero imp ratum, et ab herili manu demonstratum, ad quod agendum herus seruos suos manu adductos adponit et adfigit quasi. Reis he. Hoc sensu etiam manus apud Latinos reperitur. Sic fere apud Vaser. Flacc. III Argon. 336. vide etiam Spanhem. Facilius sorte supples οντες, quis sub mauu h. e. potestate domini erant,

ut Steph. iam verterat.

v. 6 . Apud Homerum hoc conuiciandi genus haud infrequens est, et deae quoque se mutuo lacessunt, ut Iuno Diauam Iliad. p. 431. Iris Mineruam . ni id. Θ,

185쪽

v. 4M. μινοτατη κυον impudentissima eanis. Sed enim dissicile est, de dignitate verborum redis iudicare, praesertim ex interpretationibus latinis. v. Ricciam in dissertat. Homericis X. et XI. et Moletium de v

recundia Virgilii pag. 27ω. in opusculis varii argumenti. Et rudiori aetati condonandi sunt illi flosculi, et

i quos tamen homines, qui elegantiores videri velint, . v haud spernere, vel nostra aetas doceti . V. 68. ardentem, diram. v. Spanheim. et it

Ernesti; interpretes ad Aelian. V. H. L a7. Reinen avari lect. III. a. pag. 37o. et ἐπιέυγε ra est verbum ii Homericum ex Il. ' sia. Od. μ'. 38I. v. Ernesi ad O Callim. et cl. Vale en. ad Ammon. animaduers. p. T3o. Sequebatur enim βουλιμία sine indesinens cibi adpetentia, indeque orta est imbecillitas viriumque pro- vstratio et tabes. conser v. 93. ibique Spanhem. μv. 69. μερος bens habet. Subauditur δετον. xi Theocriti 16. Q. hoc versu Stephani interpunctio seruari debebat. Reis e. Stephan. nimirum interpunxit post σχελτιος. Sed quia tunc soret corrige dum, nam εχεν resertur ad σχέλπιος, et sequi adeo ldebet adcusativus, deinde quia editiones veteres non interpungunt post σχέλτιος, ven. Ernesti has sequutus test. Inde nota Relarii intelligi debet. Atqui si lsgnum exclamandi post σχελπιος poneretur, grauior isorsan erit oratio, et sententiae Reisci subscriberem.' πάσαιτο est a πάσσομα, edo: ποιοHti vero est po*ia lvio. vide esi Mnesti ad h. L et ad versuta Ia8.

186쪽

V. TI. Ta. cl. Ernesti ad h. l. et ei. Rufin en in epist, eritica II. pag. 38. alterutrum versum spurium esse, propter frigidum tautologiam, quae inesset, iudicant. ReiFhe tamen o vers. 71. qui nunc est, ait, post Ta. est collocandus, ut inuerso ordine sequantur ad hunc

modum ' Eικατι δαιτα - καὶ γαρ τα Δ. - τοσσα Δ. γ. - Ουτε ριιν - Potest tamen vulgaris ordo

versuum seruari, si και γαρ reddimus, ideoquι etiamnunc - verbum χαλεπιτειν significat h. l. in furorem agere, iram alleuius atque indignationem ciere, commouere. ,, Ego vsro tolerarem hanc tautologiam in

pedestri quadam oratione, aut in sabulis et narrationibus, sed in hymno mihi frigida esse videtur, et Ernesio adsentiri malo. Bacchum vero cereris πάρε- δ ον, adsesserem nominat Pindar. Isthm. Od. T. plura vide apud Spanhem. v. 73. Reis ius mauult A' εχ ει δει α. V. 75. 76. Iton. urbs Thessaliae, ubi Minerua, inde Itonia 'Iτωνις et 'Iτωνιὰς dicta, colebatur, et Ormenidae erant Thessali, in eodem, quo Mineruae Itonicae sanum, tractu, nempe inter Pheras et Larissam. Itonia autem haec dea etiam in urbe Boeotiae coronea culta fuit, non a loco, sed ab Itono sacerdote, Amphyctionis filio, ita adpellata. vid. Spanhem. h. .l. et ad H. in Pallad. v. 6x. ubi de hoc Itoniae Mineruae cultu et agonibus apud Boeotos celebratis egit. Δ, Ernesti,

187쪽

V. c. resinxit pro D, quia se semper scribunt Dores'

V. 77. ευδοῖ dorice pro ενδον, non est intus , non domi est: de quo vocabulo vide cl. Ichen. ad Theo , vcriti Adoni az. p. 363. Κραν. urbs Thessaliae. Lasearis 'iapud Bandin. habet κραννωνα, et se MS. Reg. cum editt. vett. Benenatus. vero, et post eum reliqui mutarunt, et cum simplici ν scripserunt. v. 82. νεῖται veniet ad nuptias, parat sese, ut iis :' intersi, iam iter illuc ingreditur. v. H. in Dian. V. 1 8. rReis he. Schol. ερχεται. Graeci, nec non Latini, tempore praesenti pro futuro utuntur, ut Anna Fabri iam bene monuit. Conser Sanctii Mineruam I. I . 4. ibique Perigon Aristophanis Plutum 7o. ibique Κuster, Viger. de idiotismis Gr. L. V. 3. pag. ai6. ibique Ηoogeu. insta ad Pindar. 179. Denique, ut Ernesti , monet, κλασε ab ελαυνω, percussit, verbum proprium in hac re esse, ostendit Homeri locus Odyss. τ'. 393.

V. 83. Stephan. quem Spanhem. sequitur, malit πίνδου. Ernesti autem doriee πίνδω. De ευαν vide indicem. - ,

188쪽

v. 85. αλλοτρια h. l. sunt caussationes a re praeis sente et a veritate rei alienae et breuibus, mendaces. Sententia est, perhibebatur Erysichthon in rebus veriseri, a quibus quam plurimum aberat. Reisti. v. 87. ἱππων v. indic. Othrys est mons Thessaliae. eonfer Spanhem. v. 88 ηπειτα est h. I. interim aut nihilo minas tamen. Relahe. v. 29. 'Eξαλλεσ3m significat vehementem evidiatatem ventrictili improbi. Sic enim κακα interpre- . tantur Latini de fame. Iuuen. Sat. VI. 318. Sastants sibidine. v. Ernysii et Spanhem. πάντα, conser supra i MoscIi. I. 6. ibique noram. v. 9 I. Aλεματως dorice pro ηλερια-M quod H Dch. interpretatur ριατ . eleganter usurispatur. Reis he. cibi ingrati sunt, ait, aut quorum perceptionem nulla voluptas comitatur, aut nulla sequitur ad nutritionem corporis utilitas, cuius caussa tutis gratiam debeas, aut, qui operae pretium non res rant pasto, nullo commodo sumtus in se factos luant ,,

κατεζ. v. supra P. II . V. 9a. πλαγγων, male πλαγκων. vide indicem.

Mimas est mons in minore Asia.

189쪽

Καὶ v. 94. Quum νευραὶ et ινες nihil admodum disse-mit, es. Valchenari corrigit, αιλάιω-τε κ. s. Sed Iu vix esse a peceante librario, censet cl. Mnesti, et cod. HS. Vossianus habet με. p' ἐνὶ πλευρὰς, quod Emesti non displicet, si aut μι fiat ex ἐνι, aut πλευ-eαις pro πλευρας. Reishius contra νευροις in dativo coniicit, et, issententia est, inquit, carnes omnes deflumbant et contabescebant, sola relinquebantur ossa, Cum tendinibus musculorum, quae sunt νευρα et aridis villis quibusdam, qui Πες. ἐπι h. l. significat una eum, praeter, si nempe tendines etiam in numerum Ve- utuntiis conser Iuuenau. XU. Ioo. St. Ital. II. 466.

v. 96. Πολλακι est δια μέ6, ut Grammatici Graeci Ioquuntur, referturque ad quod interpunctione indicaui. Sed cl. Ualchenarius hunc versum spurium iudieati Est sane durum; μας- εκλαιε. Sed nutri-eia commota est mentio, ut videbunt omnes, qui poetas cognouerunt. Et usitatum est nutrices tali modo exprimere. Epigr. LIIII. ἀγα3ον γαλἀ. bona nutrix. iusti. Sed contra interpunctionem viri venerabilis, Reishius haec monuit: siduo postrema commata dole. Nami πολλοίκι δέκα sunt deeuriae ancillarum AOp usatque saepius numerando iteratae, h. e. cουntenae. vel et millenae, ut H. in Dianam 33. 34. δέκα tertenaa, erant triginta, et fragm. Iao. pag. 4 Srs δοια sexies duo duodecim, et H. in L. P. 23. δὰ ἡ ἡ- κον - bis sexaginta, centum vingenti, et iuuuii. Vratalia alias. .

tr. Diuitigeo by Cooule

190쪽

Bύο κε λαβων. αμαὶ γαρ ἀπειρηκαντι Παπιζαι. t Σῆροιι ι ἐν ριάνδρω, κενεα δε ριοι αυλιες ηδηTετραποδων. ἔδη γαρ ἀρονήσαντο μαγειροι. Ἀλλα καὶ ὐρῆ- μεγαλῆν υπελυσαν αμιξαν, Και ταν βων ἔφαγεν, ταν 'ες- ετ φε ματηρ, Καδv. 98. τὼ ουκ αιοντα. Sic Horat. I. Od. a. miri audientem carmina Vesam. v. To3. βουβρ. idem est, quod v. 66. seripsit. vide indicem. - καθ ῆτm. Ouid. III. Trist. 9. 18. Pallor in ore sedet. Fortius et melius dieitur sames in oculis sedisse: et ex more veterum ac philosophia populari sedes famis in oculis quaerituri vide supra ad Bion. L 7. - οι --ασον, ab illo discedere Iae, h. e. depelle. aor. enim in imperativo h. l. vii saepius, vim habet praesentia. vide Vigerium de idiotismis etc. V. 3. Im

v. Io5. βοσκε λαε. cum Spanheimio propter verba. quae consequuntur, malim interpretari: et alimenta I ρedita. v. IO5. Lascar. apud Bandin. habet απηρύκαντι. v. I D9. Nota bouem in honorem Vestae communis urbis, ut Graeci subinde de ea loquuntur, seu Patrimae