Theophili Christophori Harles Anthologia graeca poetica

31쪽

EX AN A REONTR

v. T . τοσαυτα ea et tanta mini'o, ut haec verba reserenda sint ad vers. T. R. Pro λακώνω, Barnes. vi IIII. 6. corrigit; at enim Anacreonti D. nismum ubique obtrudere velle, ineptum esse video turi tans. Dorville in Vanno crit. pag. 8r. et 571. V. T5. Ingeniosa haec atque elegantissima emendatio Stephani mihi prae vulgari οιας placet: nec Paw habet, quod oggerat. v. 19. vide ad Callimach. H. in cerer. aDV. 2I. πετασί m. Sic legitur in exemplo comm Iini, carminum poetarum nouem etc. Heidelberg. 1698. Baxteri, et aliorum Pa . legit πέτεμΘαι. v. aa. construe: κατ-τε κω κατ άγρής.

v. 23. δερδρ. vide indicem. καθ' ίζειν supple εμαυ- του, sedere, vide Κuster de verbis mediis pag. 96.97. ibique Wolle. adde notam ad XXII. a.

32쪽

c ARMEN VIIII. ia

Κοι/-μενη Γ ἐπ ά-ω Τω Βαζβιτω καθ ευδαv. 27. αυτοῦ. domini. More Atticorum ponitur αυ- τὸς pro, Domino. v. Cafavbon. ad Theophr. char. II. p. a . FUeher in indice Theophri sub h. v. Meuius ad Xenoph. Oecon. p. I . Servi heros, discipuli magistros vocabant ipsos aut ἀυτοῦς. v. Westertiou. ad Terentii Andr. II. 2. 23. aut verte: e manibus An ereontis Usius, ut gloriolam quamdam et laetitiam indicet. αυτὸς pro ine v. 33. et saepius apud Theophrasum reperitur e. g. Char. II. 5. pag. 19. et tunc abundare videtur: de quo Graecorum more dicendi consulas I. M. mu gerum ad Aesop. sab. pag. 1ολδεμ obssi sacrari tom. II. pag. 53. V. 29. 'οπίνει. v. ad Od. IIII. 3. v. 3α saltare. Vide noti seq. . . v. 3T. ex coniectura Stephani; olim Iegribatur Aνα ρέοντα. Longepierre ingeniose corrigit γεροντα. Pa post multas ambages ita letere vera iubet πιοῦσα ν αν χορε--δέσποτην κζέοντα ,omnuam instar regis mihi colendum: πτεροῖσι συγκαλυ-κ At enim Schneiderus bene vindicat συγκαλυψω, contegere soleo. Nam Futurum consuetudinem

quoque interdum indicat, ut copiose docuit Graeuiua lecti. Hesiod. p. 24. ad v. 185. adde insta ad Arbstoph. Plutum, V. 174.

33쪽

. 33. απελγε: P- απελ3ω, eeria sbi conlectura adsequutus videtur : sed puerile admodum vitium esse, Dorvillo in van. critica p. 6 . v. 36. εγηκας iv. indicem. v. 37. τλς κορωνης. Garrula cornix in prouectium abiit. Cornix autem, quam neque inter columbas neque inter cornos numerari ait Lucian. gunuch. med. auis suisse ex virgIne facta, Coronis vel Corona dicta, Coronei regis filia: propter loquacitatem vero iram Mineruae, in cuius tutela fuit et comitatu, mea ruisse fingitur. v. Heusng. ad Aesop. fab. 99. p. 8I. T. Hanc odam interpretatus est Schneideri pag.

XXIIII et pag. 71. sqq.

34쪽

Λαβων εσοπτζον ζει Κορωνες κηροτεῖ νας - συνοικην quod h. l. est coniugato verbum pro συγκαΘευδειν) Barnes rescripsit probante Pavone, ut dorismum seruet, sed temerarium hoc esse, iam monet Schneider. Quod vero cod. Vatic. doricum παντοζεκτα pro παντορέκτν habet, hic admitti debet dorica dialectus. παντορ. autem est insatiabilis, qui omnia adpetit. v. Trideri Observ. crit. cap. 3. pag. 6.13. pro una drachma.

16. v. Fabrum, sames. qui Theocr. VII. To6 - II . iam laudat, et Baxter de ingrata et stupida veterum ira erga deos, qui votis et precibus hominum non ubique satisfecisse visi sunt. I. De naturali huius odae pulcritudine utile Si

Dan. et Schneider pag. 77. seqq. et XXVII.

35쪽

To. τοι παιζειν. Barnes. vertit, iucunde Iudare, Stephan. maluit, vacare amoribus iocisque. XI. o σω πελας, supple μαλλον, quanto propior Ol

' Pam, totum hoc carmen, quod propter, natura- . Iem quandam pulcritudinem cuilibet probatur, more suo tamquam ineptum reiicit. V. I. BarneS. componit cum Anacreonte locum Paullin. ad Ebr. 17, T. et Baxterus obseruat, rudis. rum temporum mortales omnia nomina habuisse pro propriis. adde Lamb. Bos. Animadu. pag. 79. v. s. vid. Θanhelm ad Callim. H. in Dian. v. I Linfra ad Mimnermum III. 4. et Schneider in den Aa-meria pag. 33I.

36쪽

c ARMEN XXII.

De hoe odario vide Ramur Ioe. mem pag. 3. tom. III. Schneider in den An mea. pag. XXXVIII.

et Ta . sqq. Alio modo Horat. III. Od. M. fontem laudat Bandusium. v. a. κάΘισον ab καΘησο vel ἔσο ita dissere, ut prior vox καθ ισον eius fuerit, qui simpliciter, ut sedeat aliquis; aliosve sedere etiam faciat, imperat; posteriores autem eius, qui siue stantem siue sedentem alloquatur, et sedere et quietum permanere iubeat: uti ciar . ad Hom. Il. S. v. i9r. Obseruauit. vide eundem ad Il.

interpretes, Ammon pag. 8o. ibique Ualhen: verterem e compone te ad sedendum. v. ad Od. VIIII. 23. V. 3- χαιτας, comaS; apud poetas utriusque linguaesaliosque nihil frequentius est, quam ut ea, quae de hominibus dici soleant, ad alias res creatas inanimatas audacter transferant, quorum exemplorum magnam. Copiam collegerunt Dan. Schulae. in forum sparsione pag. zo5. et notetius ad Tyrtaeum pag. 5 ; atque Rittershvs. ad Oppian. pag. 169. de νωτω ωλος, et pag. 3o3. de usu ος συος audaci multa adtulit exempla. Quare etiam coma de arborum foliis et frondibus, omnique pariter herba quam frequentissime usurpatur. Horat. IIII. Od. 3. V. II. SAUDε nemorum comae.

37쪽

Callimath. H. in Del. 81. δε-Mιωμένην 'Eλι- κωνος. atque astris tribui comas et crines, docet Do illa ad Charit. pag. 7 6. adde, si vis, Nic. min-fuvi ad Claudian. de raptu lyroserpinae pag. 88. Barih. Aduersari pag. I 676 sue ad Nemes. Eclog. Clarh ad Homeri Iliad. δ'. 126. et quae in Chrestom. lat. poet. ad Catull. IIII. 6. et II. scripsi. v. 5. Ut aliorum et ipsius Paw, qui de vi huius vocabuli multa disputat, omittam coniecturas aut interpretationes; Alberti tantum explieationem cad Hesych. tom. I. pag. I II. n. 6.) quae mihi adridet, proponam: explicat vero vir ille olim graece doctissimus per γηρύεται, garrit. quod ipsum e1h adorico γαρυω pro γηρυω. Pari modo ritιus garrulus apud Ovid. Fastor II. 316. Adde Theocrit. Idyli XXI. V. 2Ο. α Θαν, cauere. Virgil. Bucol. Ι. 56. reui susurro; Theocriti illud I. I. αδυ ψιθυρισμα expressurum. Claudian. in Rufin. l. al . labentis murmvra riui. Sil. Ital. IIII. aa . Quosque sub Herculeis taciaturno flumine caut, uti Barthius et N. Hein s malunt, murmure, muris Pontifera arva ereant Anienicolae Catilli; ad quem locum vid Drahenborch, qui ex Ams . in Mosell. v. a I. profert: amoena fluenta tacito rumore Mosesiae. Casaubonus ad Sapph. pag. 137. nostrum quoque locum interpretatur et exponit per: fusurro oblectare. Quod vero Anacreon sonti audacter tribuit vim persuadendi atque eloquentiam; eo nouum carmini adsert ornatum, ingeniique prodit splendorem et ubertatem.

38쪽

De sua amica.

Pag. acia. et pag. 2 a. quaedam eleganter monuit : ad

de Winhelmann in Geschichte der Κunst des Alter thums P. I. pag. 168-183. et p. ao6 dein in Aumeria ungen etc. P. I. p. 52. nec contulisse poenitebit epigrammata, a MotZio in obseruat. ad Tyrtaeum pag. M . R. prolata et explicita. Adde Gle ii Naue Lio deri in hisque carmen, Hu Madchen, inscriptum. Ex Philo ati Iconibus multa ad illustrandum et hoc et sequens carmen possunt. depromi, sed nobis, propter Plagellarum angustias, hoc indicasse lassiciat. Schnoi der in den Anmerkungen p. a18 sq. copiosus est in illustrando hoc odario. V. Γραφε. vid. indicem et Camerarii commenti utriusque linguae pag. IOI. Ioz. De voeab. ζωγραφ. v. Ualhenaer ad Theocriti AdoniaZ. pag. 374. v. 3. 'Pοδ . Haec lectio, e coniectura Stephani orata, melior est priore 'Ροδέης. Rhodii enim picturae et sculpturae fuerunt peritissimi, iisque, ut et reliquis artibus, insignes. Plin. libr. VII. c. 38. libr. XXXV.

cap. Io. Cons. cl. Schumacher. de Rhodo litterata comm: binas. Ιen. I76o. praecipue Comment. II. p. 13. - pro κοίρανε, quia metro repugnaret, τυραννε

legendum censent Stephanus, Faber, et Schneider ad b, h. l. et Alberti ad Hesych. II. Ioza. .

39쪽

v. 4. defcribo; sic dicere apud Melam, ei. Nam in litteris ad me datis.

V. T. μελαίνας. Hunc colorem Graeci veteres et Itali amabant. vid. Fabrum ad h. l. et Hadrian. Iunium de coma pag. 575. ubi nec nostrum omisit locum. Neque vero plane nigros crines intellige: μέλαν enim indicat, ut nigrum, omnes aliquanto nigros et subobscuros colores. Barnes. vertit nigricantes. v. 8. Si cera admittere FOto Sic. Od. I8. v. lia Od. 9, V. 7: tabulas autem pictas olim etiam factas esse ex Cera, notum est.

V. 9. Vid. Od. IV. 3. et Drahenboria ad Sil. Ita II. 417. qui multa loca protulit, nec nostrum omisit, ubi poetae incredibilia paene sin erunt sibi et narrarutit. V. IO. ολη παρεια est gens plenior, quam nulla macies obsidet, et de tabula, quae ab Antica exhibeat, intelligo cum Pavone, qui nostrum locum ita vertit: Pinge vero Iupra genam, planiorem, et infra comas purpureas eburneam frontem. v. II. idem esse potest, quod in Od. 29, 3. λιπαρον nitens Nam quidquid splendet et vere nitet, graece dicitur: Hinc apud Bion Idyll. VIII, 19. ανθος πορφυρε παρειῆς, sos niueis

rubebat siue potius splendescebat genis. Virg. Aen.

40쪽

c ARMEN XXVIII.

it ure , lili,

γλεφαντινον μετωπον.

- Ver purpureum. Deinde etiam idem est ad rubens, ut h. l. et tunc v. 7. et Od. R. v. q. 5. . nostrum locum explicant. vide ibi notam. Tum indicat colorem ni-- grum, eo vero potissimum sensu, quem ad v. 7. definimus. Hom. Il. α, 482. πορφυζεον, de mari ni- , gro, h. e. alto. id. Il. σ , 16. Virg. Georg. IIIl. 373. mare purpureum. De morte quoque dicitur, Homeri . 'Il. 8, v. 48. πορφυρεος .Θανατος. ad quem loc. vide Oarh et Ernesi. cons. Du Pori Gnomolog. Homeri Pag. a . et Salmas. exercit. Plinian. p. 237. edu. Paris. V. Ia. Frontem eburneam, h. e. candidam. Poetices studiosi hic semel monendi sunt; poetas ad rem sua uiter et adcurate depingendam, et summum gradum pretii pulcritudinis turpitudinisue indicandum et finiendum, sensibusque adcommodandum, epitheta et ad- iuncta a rerum natura sormaue, aut historia aut mythologia sumere, quo sententia magis illuminetur, ac lectores adficiantur magis aut delectentur, quam si 'nudum et vulgare addidissent adiectivum. Petronius cap. Ia6. pag. 6oa. edit. prior. Burm. qui quas expressit Anacreontem:) is crines, ait, ingenio suo flexi, per totos sese humeros effuderant: frons minima, et quae radices capillorum retro flexerat: supercilia usque ad malarum scripturam currentia, et, rursus confinio Iuminum paene permixta: oculi clariores stellis extra lunam fulgentibus: nares paullulum inflexae: et Osculum, quale Praxiteles habere Dianam credidit. Iam mentum, iam cervix, iam manus, iam pedum candori r intra auri gracile vinculum positus, Parium marmor exstinXera n