장음표시 사용
211쪽
luce Xenophonte, longius iter, et a pluribus in
Stati, consecerant. Perisse dicuntur militum viginti millia, quatuor equitum, calonum pars tertia: impedimentorum prope nihil superfuit. Ceteros etiam, quum Se iam omni molestia defunctos crederent, haud inulto leviora prioribus mala excederunt :PPirnum ex longa inopia cibus potusque immoderate sumptu Sconcitavit atroces morbos, ut multi colicis dolovibus est hydrope exstinguerentur; deinde tempestatibus amissa sunt octo circiter millia, dum ex acdoribus Armeniae Cappadocium frigora succedunt, et ex Suhita mutatione caeli corpora, olim variis debilitata modis. concipiunt morbos. XXVIII. Ferunt, Antonium adeo tulisse haeC aegro, ut vetuerit referri ad se pereuntium numerum, quum mederi qua voluisset ratione, non Posset; qua PO
tvisset, nollet. Quippe in Syriam, atque inde Aegyptum
Properans, ut apud Cleopatram hiemaret, neque hiberna habere in Armenia voluit, nec gerere Cum eo rege bellum; inultis instigantibus, ne perfidiam homi. Dis inultum Puteretur: nec enim dubitabatur, quin ille victoriam parthicam corrupisset; cpiundo inter proficiscendum profligaverant hostem decies octies , sed levi cedentium damno, quos propter Velocitatem equorum assequi Romani non potuerant: quod si vi menti equites. assueti parthico hosti, neque Celeritato impares, adfuissent, lygens periculum Parthis incubuerat, ne propulsantibus Romanis, persequentibus Armeniis, grandi aliquo in Ptunio mactaventurili XIX. Sed Antonius, in alia tempora vindictam disserens, pecunium et commeatum ab rege tanquam
212쪽
IN LOC. LIB. CXXX LIVI lao 'socio et amico accepit; neque proditionem Expiraticando, neque ullis aliis in rebus priorum temporum Praetermissa aut imminuta comitate. Ex Armenia , licet iam adulta hiems esset, per Continuas nives Cappadociam raptim transiens, Antiochiam pervenit ; nec ibi commoratus, cum paucis ad mare descendit et in castello quodam inter Berytum et Sidonem vicum album vocabant Cleopatram exspectaviis saepe a Poculis, quibus intemperanter delectabatur, exsilietis, ut specularetur adventum eius. Postquam illa adsuit, vestein et pecunium cxercitui divisit, quinque et triginta denarios singulis, tanquam allatum a Cleopatra donativum. XXX. Sed alii vestem a regina suppeditatam aiunt, Pecuniam negant; cetePum illius nomine distributam, ab imperatore prosectam esse. IIic expeditionis Antonianae exitus quum Romae non ignoraretur, et sumanuntiante veritatem, et diligenter explorante Cuncta Caesare; tamen supplicationes in Urbe, tanquam bene gesta republica, saerunt. Quippe Marcus, OC- cultatis cladibus, tantummodo si qua erant paulo meliora, inflatius perscripserat, quod vivus e tantis periculis evasisset, Victoriam vocans. Et supersedebat arguere Caesar, durante adhuc Sexti bello; dein ra-lus fore, ut Antonius sua sibi vecordia malum arces scret. Nec deerant, quae domi curarentur, ubi quotidie multa ex antiquo more mutubantur: nam neque aediles ullos iste annus habuit, quod civilibus bellis attritae multorum iacultates, insanis ludorum sumptibus terrebant petituros; neque pracsectus Vrbis seriarum causa fuit.
213쪽
XXXI. Sed illorum partibus praetoros et tribuni plebis lancti sunt; huius delecti quidam e collogici
Praetorum. Reliqua negotia publica lum in Urbo, tum per universam Italiam, illo et sequentibus a Ii quam multis annis , C. Cilnius Maecenas eques romanus administravit. Eodem anno Cn. Domitius triumphavit Ob res in Hispania gestas, a. d. XVI kal. sextil. Hie iurum Coronarium non ab aliis, quam Hispaniae civitatibus, acceptum, partim instruendo triumpho insumpsit; reliquum contulit ad resectionem Pal alii. Eiusdem operis ornamentis et mutuo sumptas ad triumphum a Cesare tabulas et statuas immiscuit: repetentique Caesari fac te respondit, mitteret ψse et iuberet tolli , sibi enim ad hoc ministerium deras amulos: et Caesar. ne res dedicatas diis auferre videretur, acquievit. Huic victoriae deberi rationem apud Hispanos Computandi tempora, quam aeram vocant, Viri docti non mala existimant, victa gente romanis ritibus Paulati in mutante Patrios; quemadmodum et paulo
post, Antonio superato, Aegyptii Iulianum annum
214쪽
LlBRI CENTESIMI TRIGESIMI PRIMI.Sex. Pompeius, quum iu fidem M. Antonii veniret, bellum
adversus eum in Asia moliens, oppressus a legatis eius, OC- euus est. Caesar seditionem veteranorum, cum magna pernicie molam , inhibuit; Iapydas , et Dalmatas, et Pannonios subegit. Λntonius Artavasdem , Armeniae regem , fide data perductum, in vincula coniici iussit, regnumque Armenia silio suo , ex Cleopatra nato , dedit; quam uxoris loco, iam-Pridem captus amore eius , habere coeperat.
I. uuin deinde L. Cornificius L. F. Sex. Pompeius Sex. F. anno darent nomina, novain in spem opprimendi Parthorum regis Antonius venit, quod Polemon , Zenonis Laodiceni oratoris filius, quem Ciliciae Pontique parte attributa regem appellaverat, venerat Alexandria in , a Medo se mitti, dictitans , cui male cum Parthis conueniret, ob Praedam inique disseam, et inde orta iurgia , ex quibus in amittendi regni limorem Medus incidisset. Is igitur Antoni uin exciri iusserat. omnes opes suas in belli societatem Olfercns ; idque
215쪽
2 l 2ID. FREIAS HEMII SUPPLEM. iacere tanto Cupidius credebatur, ut Armeniae remmideisceretur, iratumque ei Antonium attraheret, a quo contra Se quoque nuper adduCtos eosdem Romanos dolebat.
ΙΙ. Igitur Antonius, nihil addubitans victoriam suam soro, si Medorum sagittariis et eq0itibus, quae superiore bello sola ipsi praesidia desuerant, adi uva
Tetur, novam ex Peditionem parabat, ut ad Araxem nu-xium Medo coniunctus, impetum in Parthorum regionem saceret. Interim ut Artavasdem Armenium doIo Caperet, evocaVit eum , quasi de rationibus suscepti
belli deliberaturus. Sed illi fraus suboluit, nec socommisit Antonio: quapropter hic, dissimulata ira , sub specie belli Parthici, oppressurus imparatam Armeniam ex Aegypto movit. Interim et Sex. Pompeius hoci maximo modo calamitatibus bellisque suis finem imposuit. Quum Messanae suorum fidei dissi sus, per altum vela facturum dixisset, exstincto navis PraetOxiac lumine, oram Italiae legit, spoliatoque obiter Iunonis Laciniae sano, Corcyram atque Cephalleniam advectus, in quosdam suorum, sorte vi tempestatis eodem eiectos, incidit. III. Noc tamen assumpsit omnes, sed exposito Periculo, si pauciores, quam ut Se defendere, Plures, quam ut lutere possent, Simul incederent, Plerosquentiam alibi aequiorem quaerore sortunam Coegit: Cum ceteris Militonaeorum portum tenuit, qua in civitate bello civili pater Pompeius hunc puerum adhuC, Cum noverca Cornelii deposuerat, et Lesbiis eum ob patris memoriam cupide recipientibus, hiemem ibi exigere
A i V. C. i ; A. C. 35. - Dio lib. XLIX. - Strab. I ih. XII. p. 556 et
216쪽
, IN LOC. LIB. CXXXI Livi 4Νi ai 3 statuit, quod Antonius, ad quom ibat, in Mediam
processisse nuntiabatur. Sed postquam praesectum Λsiae C. Furnium sibi parum amicum exΡertus, Antonii improsperam suisse Parthicam expeditionem didicit; in spem adductus est, si quidem perisset Λntonius, in eius se potentiam succedere posse: Sinso peresset, saltem in imperii venire societatem. IV. Duabus praeterea rebus animus ei augebatur; recenti memoria Labieni, qui Asiam omnem celei iter subegerat, et quod ad eum quotidie multi confluebant ex Sicilia et aliis provinciis. Igitur imperatorio habitu resumpto, de Peracta occupanda consilia agitabat: missis interim Alexandriam legatis, Antonio societatem et amicitiam offerens, quum paulo ante iubenti arma ponere Antonio, et sic promittenti vcniam, dicto audientem soro rescripsisset. Tum vero speculandi causa suos per speciem legationis misit; et codem temporo legatos in Thraciam, Pontumque, levios ad Parthorum regem, eo se recipere Cogitans, hac spe , suturum, ut Romanus et Pompei , exercitui parthico dux, ut modo Labienus, praesi retur. Nec omittebat augere et Sem, exercere remiges; quoties argueretur, PraeteXens a Caesare metum, aut Antonio parari ista dictitans. V. Legalorum Pompeii talis ad Antonium oratio fuisse traditu P. u Missi sumus a Pompeio , Iui fortunan iniquiorc coactus relinquere Siciliam, ad tuam dex-n teram contagit, non quasi deesset, quo Se re i- γ peret, sed quia magnitudinem animi tui, fidemquen et simplicitatem inorum, multis experimentis CD-M gnitam semper probavit: nec enim longinquus erat
217쪽
is aut dissicilis in Hispaniam cursus, quae Patrem ei is, is quae fratrem Constantissime di Iexerat, quae pro- is texit ipsum post cladem fratris rerum omnium inO-m Pem, quae mox adiuvit enisissime, et, quam sempeUM exhibuit, nunc quoque pollicetur operum. Ceterumis ille sic est assectus animo, ut tuam fortunam atque M adeo voluntatem sequi inalit; tecum, si pax placet,n quiescere, tecum, si bellum anteponis, adire peri-υ cula postulet. Neque vero recens hunc induit ani-M mum : iam olim, quum Siciliam adhuc firmiter Obis tineret, Italiam popularetur, amicitiam tuam ambiit, , matre quoque tua, quam servatam ad te misit. D pararia Pacis atque societatis usus. VI. re Atque utinam eadem tibi mens suisseti utrius- is que res longe nunc haberent commodius; nequo in Pompeius expulsus Sicilis foret, neque tu adversum D Parthos expeditione irrita teque et exercitum sati-M gavisses: nam sine tua classe nihil adversus Pompera tum Caesar potuisset; nec adversus te Parthi, si
v suisses adiutus his copiis, quas tibi Caesar promi-υ serat. Sed praeteritu quoniam mutari nequeunt, nera vituperemus; documentum potius inde sumamus ad D sta, quae Sunt in manibus. ECCe Dunc iterum eadem
illa Pompeius monet, quae utinam illo tempore His animum admisissest toties deceptus, tot appetiis tus insidiis, aliquando dispar tuo Caesaris ingen nium, artes dissimillimas agnosce. Ita neque si-M mulatis foederibus eius, nequo subdola astinitates a capieris: nam ab hoc quidem homing fidum paca- , tumque nihil exspectaveris; simul ipsi vires plari cebunt suae, frustra tot amicitiae vincula laetabis , is infestus implacabilisque fiet. VII. re Ecquid enim Pompeii sortiana mentem aPera rire Caesaris potuit, quem sine causa bello petivit,
218쪽
is nogi cto foedor 8 ccquid Lepidi. quem potestatis D 'et victoriae socium, imperio et dignitato spoliavit Z
is rerum nihil oportebat geri; te fraudato praemiis o utriusque viCtoriae, quem decebat Commodoriam a omnium Participem consortemque haberi. Sed illo D Unus imperare omni bris, unus obtincrc, quidquid ,, tot saeculis rei romanact partum est, Postulat. IdeOra que, submotis iam ceteris hominibus, qui resistero is ambitioni eius poterant, te propediem , ne dubita, a petiturus est, qui nunc cupiditatibus illius unus
VIII. re Haec qnidem te quoque clare Perspicueque is videre existimat; sed tamen a se etiam moneri voluit, is quo duo haec penitus intelligeres; primum, no quem moleste Pompeium serre, quod naves Caesari praeis buisti, cuius ad hellum parthicum tibi necessariuis tum videbatur amicitia; alterum, spem esse Pom-υ Peio permagnam, te considerata fraude Caesaris , , D et Ρerpetuo consiliorum eius tenore, damnisque is et periculis parthici holli, quorum ille non mitten-υ do promissos exercitus maxima causa exstitit, nonu ESse commissurum, ut diutius iniuriae tuae vindi-D Olam, amicis solatium, inimico ludibrium debeas. a Donique ut compendio Pompeii mentem Omnem is odisseramus, sic habe: Sextus cum tota Classe, M si delissimisque copiis, quae ne adversa quidem is sortima usum reliquerunt, in tuam se fidem tra- , is dit. Τu vero, sive quietae res manebunt, insignem pacis ornamentum habebis, servatum magni Pompeiis fidium I sive turbabuntur, iuvenis acer, industrius, is invisus infestusque Caesa Pi, tot una adductis navibus,ra tot sortissimis viris, minime poc nitenda partiumn tuarum erit accuSSio. .
219쪽
IX. Antonius ad haec respondit, se mandasse M. Titis , ut cum Parie syriacarum nauium militumque
inuaderet: sin Dero, honorisce ad se deduceret; iam, igitur in manu Pometi esse, utram experiri sortem malis. X. IIaec quum maxime agerent, adducti Sunt, quos in Parthos Sextus miserat, ostensique legatis, excusantibus te ora iuvenis , in maximas augustias coniecti: nec indignari Antonium debere, si illi dubitatione quadram , ne Plus apud Antonium peteres ossensae, quam preces Suae ualerent, ad Barbaros revexisses: omnem certe eam cogisationem , quemadmodum sis ex deveratione nata, ita , simul cognouerit, ab Antonio se rec*i, in nihilum abituram. Et satisfieri sibi passus ost Antonius, placabilis ingenio, neque suspicionum tenax. At Sextus, audito, contra se Titium mitti, quem ob dcfectionem a suis partibus oderat, Ahenobarbum in suam redigere potestatem conatus est, eo pignoro suam salutem in tuto fore ratus. XI. Caius enim Furnius, Antonii nomine Astam obtinens, appellentem eo Pompeium arcere insuper habuerat, neque satis ad hoc validus, neque Comperta dum Antonii voluntate. Sed ubi eum bello se Parare animadvertit, provincialium habito delectu, Domitium quoque Ahenobarbum accivit, propinqui
exercitus ducem, cum Pege Amynta: et convenerant
illi, quum amicorum quidam Ahenobat hi Curius prodere illum Pompeio conatus est; sed proditus ipse, convictusque de consilii sententia, poenas dedit. Pompeius , interfecto suo liberto Τheodoro, que in unum
220쪽
IN LOC. LIB. Ur xxi Livia ΝI 2, 7 arcani eius conscium indicasse rum rebatur, abiecit de cetero inutile sallendi consiliui. . et proditione Lampsaco Potitus, magnis Stipendiis D itavit italici generis homines, quos eo C. Caesar dictari r in coloniam deduxerat.
XII. Iamque sub signis trium legionum inStar inbe tiat cum equitibus ducentis. His copiis subito coi paruit Cyetici, oppidum commodissimo situ proditione recepturus. Sed repulsus a militibus, qui custodia gladiatorum , quos sorte ibi habebat Antonius, erant additi, portum Achaeorum repetit. Venit eodem et
Furnius, semper observanS eum, ne quam urbem
occuparet, et frumentationem impediens. IIunc quoniam allicere Pompeius ad pugnandum nequiverat, in castris suis adortus misit aliam manum, quae sibi resistentem a quaestoria porta invaderet. Et successit dolus ; irrumpentibus Pompeianis a tergo, Coactus castra relinquere Furnius, multos militos amisit. XIII. Per Scamandrios enim campos, imbribus madentes, perquam impedita suga suerat. Huius victoriae sama Sexto multorum conciliabat animos: et
ex Furnii auxiliis pars magna egeni tributisque exhausti homines, gaudebant stipendia sacere sub Sexto, qui Decuniosus et liberalis habebatur. Satis iam belle procedere cetera videbantur; 'sed equitatus deerat. Igitur comperto, alam equitum itali- eorum ad Antonium pergere, quam Athenis Octavia miserat, ablegavit ad eos corruptores Cum auro; sed
deprehensi sunt ab his, qui sub Λntonio Macedoniae Praeerant, aurumque inter equites proditionem abhorrentes distributum.