Titi Livii

발행: 1826년

분량: 504페이지

출처: archive.org

분류: 전쟁

221쪽

2 l8 lo. I 'rii Lusi, Mu SVPPI TM. XIV. Intestim S. tus, Ni ea atque Nicomedia, praeclaris Ilii lynx e urbibus, Occupatis, pecunias

colligebat, HVulido ad Prohibendum Furnio, qui

propinqμ loci S eastra muniverat; donec ei priinum adveniscunt C Sicilia naves septuaginta, reliquiae classis. quain Antonius Caesari Commodaverat; neque auito post cum Hiis centum et viginti e Syria Titius adsuit. His ad Proconnesum appulsis, Sextus, citisse desperans , incendit naves, quas gravioribus sarcinis oneraverat; remigesque ad pedestrem militiam transtulit, no tum quidem consilio bellandi deposito.

Quapropter amicorum eius principes, Cassius Parmen. sis, Nasidius, Saturninus, Thermus, Antistius, coh)xique , et praecipuo apud cum honore habitus Fannius, postremo socer ipso Scribonius Libo , pacta saluto , ad Antonianos disces transierunt. XV. Ille destitutus, castris nocte rolictis, in mediterranea Bithyniac contundit, firmeniam, ut existimatum est, petens. Luce reddita, Titius Furniusque, et cum his Amyntas, Persequuti fugientem, circa vesperam attigerunt; et quiu omnes pariterni, nocturno proelio abhorrebant, castra utrinqUE sunt posita. Tum quoque Consilium audax ΡOmpeio susceptum fuit, nec suturum inutilu, si tam urgendis coeptis pertinax, quam ad tentandum Promptus suisset: tribus enim cetratorum immissis millibus. hostes castris expulerat, poteratque fortassis vl,solvere victoriam, si susis fugatisque insisteret. Sed illo, contentus aliquid praeripuisse' itineris , brevem eius laetitiae inanemque fructum sensit :mox enim collectis virIbus hostes insequuti , car-Pendo extromum agmcn, confirmando Provinciales,

222쪽

IN LOC. LIB. CXXXI I.lVIANI 2 9srumcntum, aquam, pabulum eripiendo, in eas angustias redegerunt hominem, ut spretas antea conditiones repetere COg retia P.

XVI. Demum circa Midaeum, haud incelebre Phrygiae maioris oppidum, colloquium Furnii expopOSCit, quem ut Paternum amicum, et maioris dignitatis, Titio praeserebat. Quum ti trinque ad ripas amnis Sangarii accessissent, Pompeius ostendit, se, legalis ad Antonium missis, quum interim alimentis egeret, nemine Praebente , haec ad consilia Prolusiam: ceterum petere , ut ad Antonium deducamr, nec alteri, quam Furnio. cogatur se credere. Furnius ad haec : si quidem ipsι Pacis studium cors fuisset, arat statim ad Antonium proscisci, aut Mitylenis revonStim citis opperiri debuisse : id quoniam esset Praetermi iam , suadere se, ut oeniat in Mem Titii, cui negotium istud Permissum sit tib Antonio; neque duces eiusdem iNeratoris tentet inter se committere.

XVII. Parum haec placebant Pompeio, qui Titium

a se utiquando servatum pro ingrato aversaretur: neque honorificum Putabat, in potestatem hominis non nobilissimi se transdero; neque tutum, ne sorte sive pro moribus Suis, Sive propter veterem aliquam offensam, fidei Titius vindictam anteponeret. Igitur iterum dedebat se Furnio, aut hoc abnuente, saltem Amyntae: ceterum reponente Furnio , nihil aut se iacturum, aut Amyntam, quod esset coniunctum cum illius iniuris , cui mandatorum suorum exsecutionem Antonius commisisset; Colloquium solutum est. Se quenti nocte, quum minime dubitaretur, quin vCnturus qualibet conditione in fidem Sextus esset, reli-

223쪽

ctis ille per castra igni hus ad significandas ox in Ore vigilias, cum expeditis prosectus est; ne sociis quidem itineris indicans, quo ducerentur. XVIII. ΙΙahebat autem in animo, redire ad mar , et incustoditam Titii classem incendere. Sed prosu-giens ab eo Scaurus, quamquam consilii ignarus, iterpi odidit: insequutusque cum mille quingentis equilibus Amyntas, equitatu Carentem Celeriter deprehendit. IIuius ad conspectum, Clam palamque deserto Pompeio, transierunt eius milites; illumque, iam

omnes metuentem , dedere se in manum Amyntae

Sine conditione coegit necessitas, qui couditiones Titii respuerat. Titius, adactis ad sacramentum Antonii Potn-Ρcianis, ipsum in custodia habuit, donec imperatoris mandata venissent. Sed Antonius, his rebus auditis,

primo irae impetu scripserat, ut intersceretur; mox ductus poenitentia, servari iussit incolumem. At sorio sontuna interitum serentes literae Posterius advenerunt : ulcirco Titius, sive recentiores has esse Credens, sive propter veterem Offensam simulans , iugulavit eum Mileti, aetatis eius anno quadragesimo.

XIX. Quidam non ab Antonio, sed a Planco,

missas literas credidcrunt, qui esset solitus in gravioris momenti negotiis uti Antonii annulo, nomenque eius subscribere: causam autem occidendi Sexti, sive Ant

nio , sive Planco fuisse, magnitudinem Pompeiani

nominis, et mctum, ne paterni e fraternaeque amicitiae Cleopatra memor, hunc aliquando prae Pro Antonio inciperet; neve Caesar hostem suum recipi causaretur. His rebus in Urbem nuntiatis, Caesar ob mortem Pompeii Circenses exhibuit, et Antonio curvum pro Rostris, ct in delubro Concordiae statuas

224쪽

IN LOC. LIB. CXXXI LIVIAM

posuit ; decernendumque Curavit, ut Antonso cum coniuge et liberis ibidem e ulandi ius esset quules ipsi quoque Caesari attributi honores erant: adhuc enim pro amico se gerebat, literisque consolutus est cum de clade parthica, suam Sortem ComparanS, Cui ex invidia propter victoriam et honores, ea causa decretos, propemodum Plus molestiae, quam ex ipso bello exstitisset.

XX. Ipse deindo in Siciliam prosectus est, indo

petiturus ADicam, ubi turbas quasdam enatas esse didicerat. Sed aliquandiu tempestate detentus, neque tunc, neque postea provinciam illam adiit; si utataque sententia, et Statilio Tauro permissis uricae

rebus, in Illyricum praevertit, ubi cum Liburnis Iapydes , et sub idem tempus in Alpibus Salassi Tau.

riscique tumultuabantur, iam a superioris Caesaris temporibus inquieti. Sed hoc hellum apparantem ingens veterano Pum seditio tenuit, ex eo genere, quos in Sicilia dimissos fuisse praediximus. Nulla sudum accepisse praemia querebantur; utque haec volnovis laboribus morerentur, iterum adigi sacramento petebant. Hos igitur Caesar, ne pormixti alios etiam seditiosos redderent, seorsim habere sub signis instituit. IIoc ipsum incitamento illis suit, ut acrius moverentur, inultisque Et diversis artibus ad coercendum

XXI. Nam initio paucos eorum, qui plurima habebant stipendia , circum Galliae colonias distribuit ;futurum ratus, ut ceteri, spe pauIo post adipiscendi eadem, quiescerent. Vbi ne sic quidem consederunt

225쪽

nnimi, Correptos quosdam ex seditiosissimis asscisupplicio iussit; terrore quaesiturus obsequium, quod provocare Per lenitatem nequivisset. Tum vero palam frementes, per simulationem concionis habendae legionibus circumfudit; armiSque ademptis, cum ignominia omnes dimisit. Hoc demum facto invictum Caesaris animum, suamque imbecillitatem veris indiciis aestimantes , seria poenitentia exoraverunt imperatorem, ut milites fieri pateretur. Atque ille mitigatus precibus, et opus habens exercitu, praetereaque subveritus, ne ad Antonium, occasione data, se conferrent, haud gravatim annuit; semperque postea inllitum eorum sorte sdelique opera usus est. XXII. Duodetrigesimum aetatis annum Caesar tum agebat. Iaetus successibus, et ubique propter exstineta bella magnis cultus honoribus: nam et passima civitati hus inter tutelaros deos habebatur. Eo

impatientius serens, non alibi modo, sed in ipsa Italia lacessi pacem; dimissis adversus alias gentes ducibus, ipse statuit Iapydas aggredi, bellicosissimos homines, adeoque firmis corporibus, ut laboribus

vix sub extremam aetatem cedant, et reperti sint, qui sub centesimum vitae annum , nulla militiae munia detrectarent. IIi Aquileiam usque excurrerant, otiam Tergeste Pomanam coloniam depraedati .

Sed Λvendeatae quidem cum iis, qui Monetium inco- Iobant, quod hodie Croatiae oppidum est, haud procul Vanna flumine, advenienti se dediderunt : in ceteris, praesertim qui montana incolebant, perdomandis plurimus Iubor fuit. Horum Arupini, vicis incensis, nemoribusque succisis, qua parte Veia turri SCacsur credebatur, in Oppidum se receperunt; deinde

226쪽

alias per silvas, uhruptis torrentibus invias, itePmolienti occurrentes, simulata fuga se Subduxerunt, insidiis excepturi persequentem. XXIII. Sed ille, praesentiens dolum, Clam praemisit expeditos, qui summa montium iuga Occuparent: cum ceteris copiis instituto itinere suggrediens, dum excidit arbores, viaque munienda et Struendis POH-tibus iter aperit, ab hostibus repente invaditur. Inter eam consternationem Caesar cunctanti adscendere in arduum militi scutum ademit, et in primum aciem Provolans, submovit hostem. Tum vero decurrentes ex superioribus locis, qui ad hoc erant praemissi , magnum Iapydum numerum occideritur. Igitur illi , relicto oppido , per silvas fuga dispersi, curam iniecerunt Caesari, ne reperiri non Possent; vetuitquo incendi oppidum, hoc saltem pignore Sperans attracturum eos. Nec frustra consilium suit: ut patrias sedes, inque iis relicta reciperent, in fidem venorunt. Indo Metulum ductus exercitus, maximum eiuS regionis oppidum, quod situ simul munitissimo, et egregia iuventute defendebatur. XXIV. In monte nemomso duos colles murorum ambitus oecupabat, modica intercedente vallo ; id spatium tria millia armatorum, viribus animisquo Praestantium, tutabantur. Aggerem iacere Romanus instituerat: id opus nocturnis diurnisque eruptionibus impediebatur; neque subire muros tutum e Tut, quod machinas habebant Barbari, relictas a D. Bruto, quo tempore Circum ea loca Congressus Cum hoe Caesare et Antonio fuerat. Neque de aggere persecto Ρroderat discussisse moenia, quod interior subinde

227쪽

murus ab hoste ducebatur. At Caesar, occupato CXteriore , Succensoque, ad novum murum sinis aggeribus iactis, turres erigit, unde quatuor simul Pontes in moenia porrigerentur. XXV. Paratis omnibus, a diversa parte cieri lumullum iubet, ut a defensione loci, unde periculum StruXerat, Obsessi deducerentur. Quum successisset consilium, laeti Romani protrudere incipiunt pontes; sed dum inter sestinationem minus caute res administratur , labare machinae, Pontesque unuS SUPer alium ruere coeperunt. Tribus ita perditis corruptisque, ne quarto quidem . sidere quisquam audebat; quum occurrens Caesar, qui ex loco edito spectaverat omnia, Postquam verbis nihil prosectum est , exemplo incitaturus suos, protinus exsilit in pontem, Praetcnto scuto moenia petens. Tum vero et Agrippa, et duo alii duces, cum uno armigero provolant Primi: ivero horum imitatione milites ita certatim , ut Praemultitudine pons ruptus in praeceps omnes e underet , multis statim exanimatis, maleque mulctatis compluribus; in quibus et Caesar ipse suit, crus dextrum et utrumque brachium sauciatus. Sed animi firmitudine, debilitatem membrorum suStinens, Continuo iterum contendit in turrim, seque militibus et hosti monstravit, ne aut hic inani spe ferocior , aut illi segniores desperatione fierent. XXVI. Sed et alium pontem aediscari protinus iussit, et multas insuper copias arcessi; eaque res Mutuli nos terruit, reputantes , quam cum invictores csSet, ut, missis legatis, iacturos imperata pollicerentur. Caesar obsides quingentos Postulavit, utquo

228쪽

praesidiam acciperent: adductique sunt obsides , et pracsidio rccipiendo duarum arcium excelsior tradita. Sed ubi arma quoque tradere iussi sunt, conclusis in curiam uxoribus liberisque suis, praesidium romanum noctu interfecerunt; inde curia incensa, ne hostium arbitrio morerentur, sibi Consciverunt necem. XXVII. Etiam seminae pleraeque, liberis interemptis, aut in ignem coniectis, eodem modo finierunt: et incendium nemine restinguente, sic absUmpsit aedificia omnia, ut tanti modo oppidi vix vestigium ullum superesset. Caesar ex laboriosissimo bello spolia nulla retulit; ne captivis quidem abductis, quippe

voluntaria morte consumptis, qui comprehensi suerant. Metulinorum tamen exitus ceteros Iapydas ita exterruit, ut damnata spe armorum , in potestatem se traderent victoris. Inde in Pannonios , et ipsos antea romani imperii exsortes , castra movit, nul Iaholli causa, nisi quod ita commodum videbatur , exercere simul et alere militem alienis impensis. XXVIII. Segesticani tamen obtendebantur , qui semel iterumque ronianis armis petiti magis, quam domiti, quum nec obsides dare, nec aliud quidquam sacere pro victis coacti essent, ferocius agebant: nam Pannoniorum regio ab Iapydia usque in Darda - . nos porrigitur, fluminibus et silvis impedita. Caelum et solum hodie satis clemens ac ferax, tempore Dionis, qui regionibus his praefuit, asperum atque immite habebatur: inde hominos etiam, ut solet, ferocissimos gignebat, caedisque et pugnandi cupidos. Paeonas nonnulli Graecorum vocant ; quorum tamen

prope Rhodopen montem, ubi Macedoniae regiones

229쪽

22 6

nil mare portinent, sedes fuit: sed Pannonii et ab is ipsis, et ab Romanis dicebantur. XXIX. Urbes tum nullas habebant: neque viciscorum et villis iniuriain inserri Caesar patiebatur, quas in plano sitas deseruerant; hac clementia Sperans conciliaturum antinos. At illi, quum se recepissent in silvas, ad Sysciam proficiscente Caesare, quae haud procul ah est Segestica, palantes ab agmine Romanos intercipiebant: idcirco Caesar per continuos octo dies quibus ad Savum fluvium usque Brocessit, omni clade vasta it eorum agros , et aedificiis immisit ignem. Vbi Segesticam perventum est, oppidum ad confluentes plurium amnium, sed praecipue Colapis et Savi, quorum ille munimenta ipsa ulluebat, legati ab oppidunis adsuerunt, ecquid venisset Cum exercitu, quidque Se sacere vellet, quaesitum. XXX. Illo, praesidium ut acciperent, imperabat, obsidesque Centum, cum certo frumenti modo. Neque distulerunt Primores, accopiis conditionibus, obsides tradere. Sed ubi, conspectis militibus, qui ad praesidium ibidem agendum mittebantur, exhorrescere vulgus ad speciem praesentis servitutis coepit; dissensione inter oppidanos nata, Portae ClauSae Sunt, et in moenibus urinali comparuerunt. Quando enim optii natum liberi obsides dati fuerant, discors populus horum periculo, quod ad se Pertinere non putabat, nihil movebatur. Sed Caesar, qui opportunissimum bello Dacio locum, quolibet pretio redigere in potestatem cupiebat, ponte tacto, Savum transgressus , castris communitia, Segestieenses intra moenia coegit

230쪽

XXXI. Et quamquam inter flumen ot urbem omne spatium fossis vallisque interseptum erat, improbo labore hini aggeres Erecti sunt. Nec enim terra lantummodo res gerebatur, sed navibus etiam, quas a sociis nil subvellendum exercitui commeatum ParataS,adverso Istro subigi in Savum amnem, at quo inde in Colapina iusserat. Neque segniter se defendebant Obsessi, saepius eruptione cum facibus in aggeres sucta: armatis otiam lintribus proelia aliquot navalia secerunt, in quibus praeteo alios Menas etiam occistis est, qui a Sexto ud Caesarem semel iterumque Pansfugerat. Et habebant in vicinis Pannoniis fiduciam haud sine causa; gens enim praevalida erat, si inius in Perio regerentur; poterantque ad bellum educere centum millia delectae iuventutis.

XXXII. Sed sparsa in plures potentia nihil in commune consuli patiebatur. Vna tantum natio Copias suas subsidio misit; hisque profligatis , obsessi se dediderunt ; et reliqui mox Pannones exemplum Sequuti sunt. Caesar , tvicesimo dio post difficilem

obsidionem recepta Segestica, si vo virtutem admiratus hominum, sive precibus emollitus, clementer victoria usus est: imperataque pecunia, commigrarUomnes in semotam oppidi parto in iussit; ceteras attribuit quinque et viginti cohortibus ibi collocatis, quibus Fusius Geminus praesectus est. Reverso deinde in V Phein Caesavi triumphus decretus, quo commodius in tempus dilato Dam ad cetera perdomanda redire in Illyricum statuerat , sorori uxorique Stu trans

decernendas curavit, atque rerum suarum administralionein libernin, Parque tribunis ius, quo ab antiquo

sacrosancti habebantur.

SEARCH

MENU NAVIGATION