장음표시 사용
121쪽
tot Ha, pro linis, tam in Textu, quem affers, quam in mea varia lectione ; illud apud Syros Punquam legitur , secundum in mea minime conspicitur lectione, perinde corruptor potius appellanduses,quam corrector. Secundo,in Textu, ex quo verba illa affers,punctum supra primam verbi nullum est ; tu vero illud scribis cum puncto, quod dixeram esse restituendum uti habetur in Autographo. Tertio arguis, notum esse etiam apud Linguae Syriacae Tyrones hoc sunmim temper apponi solitum supra prumam thematis literam in quacunque persona praeteriti conjugationis Pael. Ex hoc uno, Cordatissime FLAVIGNANE, plane patet, te operam
122쪽
oleumque perdidisse, ac male collocasse horas in Lingua Syriaca pe discenda tam longa & assidua consuetudine. Nam hoc asserendo palam facis, te nec prima delibasse
rudimenta, nec Grammaticos euoluisse. Ostende nobis vel unum Gra-maticulum, qui hanc regulam de punctuatione conjugationis Pautradiderit , & eris mihi magnus Apollo. Contrarium autem omniuGrammaticorum ego demonstrabo testimoniis , nempe punctum supra primam thematis in praeterito denotare primam persenam singularem in quacunque conjugatione. Georgius Amira Grammaticorum doctissimus adeundus nobis est primus,qui lib. I. cap. I 6. de puniatis tempora, persona que ind. camirbin , ita scribit e Sunt etiam puncta,
quα verborum tempora, ac per uos indicant. Praeteritum enim petit punc' tum
123쪽
tum merbo ad latussubjectum , Qt -- Sciro soluit, Fraq , saluauit, iaci a H haut ostendit, Malel
Iocutus est. Vides, FLAVIGNANE, nullam h1c exceptionem esse facta, imo verbum Malal, quod est conjugationis Pael, supra cujus primam literam requiris punctum in quacunque persona praeteriti, pro ipso exemplo esse adductum cum puncto ex parte inferiori contra tua magistralem assertionem Quod vero punctum supra primam thematis etiam conjugationis PMI sit
signum primae pertinete singularis, idem Auctor audiendus est, qui ita ibidem subdit : Idem punctum
eodem modo positum, petunt personae hujus temporis: excepta tamen prima
124쪽
personasingularis,quae vult idem puno tum ex superiori parte positum hoc modo scirit , solui.
Ferqeth , Saluaui. Hliauit, octendi. Malleth, locritu um. Vide eundem lib. 3. cap. 7. pag 32F- de quarto genere conjugationum , dc quomodo puncta apponuntur singulis personis conjugationis Pael. Consule etiam Doctissimum Isaac Sciadrensem parte prima , capite I . de punctis, quae tempora m= pem sonas distinguunt; item pari. 3. cap. I. de octauo conjugationum genere, ubi ipsum verbum nostrum inflectitur, & sua personis singulis apponuntur puncta, comperiesque punctum supra primam thematis hujus verbi positum primam deno-
125쪽
tare personam singularem. Idem tradunt in suis Grammaticis Gregorius Bar hebraeus, Elias Nisibensis, Ioannes Bargutibi , Illustrissimus, atque Reuerendissimus Ioseph Acta
curensis Antiochenus Patriarcha Maronitarum, atque alij perplures. Hoc idem numero verbum passim occurrit tam in Breuiario, quam in Missali , ac aliis Maronitarum, aliorumque Syrorum libris cum subiajecto puncto in caeteris persenis, in prima vero tantum supra primam thematis ; nec non passim cum hac punctorum situs varietate pro personarum exigentia legitur in Versionibus tui Praeceptoris Gabrielis
Sionitae. Ratio autem cur punctum
ponarur supra primam thematis primae personae singularis praeteriti
in omnibus conjugationibus, nulla excepta, haec est. Puncta verbis apponuntur ad distinguendos mo-
126쪽
dos, tempora, genera, & personas; cumque prima persona lingularis utriusque generis, & secunda singularis masculina iisdem omnino in omnibus conjugationibus pingantur literis , eas Vario punctorum situ , & appositione distinxerunt Grammatici, ne inter se confunde rentur ; quemadmodum Latini ad uerbia , & praepositiones quasdam accentu notare solent, Vt aduersus, facilius , plurimum, multum , primum , ac ejusmodi, ut ea distingum rent a nominibus, quae eisdem scribuntur omnino characteribus. Cum igitur ita se res habeat, non imprudenter fuit a me notatum,
punctum illud indigitare primam
personam ex communissima, regula, adeoque acceptassem esse vertendum, & non recipies. Ad haec ver
127쪽
tu sepra, vel habeat illud infra, sem
per praeteritum est, adeoque quaestio erit de persona tantum , dc non de tempore, de qua re tu nihil dicis, sed personas cum tempore confundis , ut dissicultatem effugias. Cum ergo constantissimu sit etiam ex tua confessione , cum asseras punctum in conjugatione Paelapponi in praeterito supra primam literam thematis in quacunque persona , illud esse praeteritum, cur vertis illud Accipies potius, quam accepisses per pr teritum plus quam perfectum ob conditionale particulam Porro adhuc opponis pag. 18. Sed quis essetflensus integrae siuaesententiae,sivocem istam per primam pem sona praeteririplusquam perfecti meram remus, Ecce si bene egisses,acceptas
128쪽
sem; sin autem non bene fecisses, adjanua peccatu cubat Θ Certe , mi dem prius sudmebra consistere posse, Ecces bene egisses,acceptassem*Himus
tamen minime cohaererepote silli exaduerso respondea sin autem non bene fecisses,adjanuam peccatum cubat. Vt rem autem a prima origine rescias, mi FLAVIGNANE, illarum Variarum lectionum causam, cum tantopere tua intersit , accipe. Cum anno 16 o. Roma Parisios aduocatus sim ad examinan
das D. Gabrielis Sionitae Versiones, attuli mecum CodicemVeteris Tes tamenti Syriacum elegantissimum, atque correctissimum , qui quondam erat felicis recordationis Illus
trissimi Sergii Risit Archiepiscopi
Damasceni Maronitae, quem cu caeteris bonis ex Testamento mihi reli querat, tamquam sui amoris ergamo pignus. Quod cum denuntia-
129쪽
tum esset viro illi omni ternitate &immortalitate dignissimo, nempe Eminentissimo Cardinali Duci Richelio, mihi ejus nomine injunxit illustrissimus,atque Reuerendissim' Leonorius d 'Estam pes, qui infinitis beneficiis me devinxerat, Ecclesiae, cujus ipse Canonicus es, Meritiss1-mus Archiepiscopus, ut eum Codicem conferrem cum illo,qui in Magnis Bibliis erat editus, & Vel minu
tas Varietates notarem. Quod qua potui diligentia praestiti,libellulumque confeci variarum utriusque Codicis lectionum, inter quas obser
uaui punctum illud, quod tam in Codice Illustrissimi Archiepiscopi
Damasceni, quam in Autogropho Clarissimi Gabrielis Sionitae conspiciebatur, deerat vero in Editione Magnorum Biblioru. Harum variarum lectionu libellum, uti par erat, Clarissimo Viro D. Le Iay tradidi,ex
130쪽
r18 EPIsΤΟLA APOLOGETICA quo in sua Praefatione ea varia lectione ad suam rem , & propositum usus est. Itaque ego auctor tantum
sum restitutionis illius puncti, &liunctum restituendum selum aDeruit D. Le Iay in Praefatione, aetera disputanda stat, quomodo cohaerere possint. Licebat igitur mihi eo fungenti munere disserentias utriusque Codicis notare. Id vero nec tibi, nec cuiquam bilem mouere debebat , cum alioquin ejusmodi scripti genus doctis viris, & Sacrarum Literarum studiosis esse soleat gratissimum. Sed reuera Arabicus Textus, nisi vis ipsi inferatur, aliter exponi non potest, nempe nisi per praeteritum plusquam perfectum.