장음표시 사용
111쪽
XXIX. Ηristus increpat, Lacriter, Petrum, quem antea lamn auerat, iummopere. Hominum eorumdem, I bene facta commendare, Male acta vituperaro R.P debet. 1 largiatur ille praemia, exenaptiones, priuilegia, iri unera quaedam honorifica c. iis, qui illustria Ecclesiae spiritualiam primis commoda attulere sed Vbi horum caeperint esse candalos actiones, Vbi Privilegiis, ac Exemptionibus abutantur, mi a prisco Maiorun suorum Instituto recedentes maiora afferant incommoda Reipublicae Christianae incommoda quani commoda ,sa aeqx: a lance perpendantur, priuatusq. amor librae lance pondus non addat; auserat illis, quae tantum gratiose, ac liberaliter prorsus concessa sunt, ad communem caeterorum hominum conditionem reuocet; atque si non semermon, ti,& correpti, suos resormauerint niores emendationis spe depositata,
quamuis Religiosi stus larent,eos dissoluat,no reditus eoru in Romanam Curiam derivando, sed eos ad alia opera applicate pia iiijsdem Civitatibus, Oppidisque, in quibus illi morabantur iuxta verisillimam
tunc illorum, qui ea legauerunt bona, mentem. XXX. Non excusat Christus Petrum, licet ex vehementi amore ,
carnali tamen , ipsum a passione auertentem. Ne ita It Post in aliquis propensus, ut quaecunque illorum dicta, facta, licet vituperabilia, putet laudabilia, atque huiusmodi habenda significet, & a culpa'
herare contendat; unde fiat,ut nemo ea sibi narrare audeat Sic enim apud Regulares, vel allios Ecclesiasticos, Regularis, Ecclesiasticaque disciplina paulatim dissoluetur. Tunc quidem magi peccaret, cum ex minori in alios propensione praeclara aliorum facinora aiulire detrectaret, ac non verisimilia putaret, ac narrantibus fidem habere no let. Nunquam A. P. animus sit vitro similis cuidam , quod deformem aciem pulchram, pulchram vero deibrmem intuentibus offert. XXXI. Tanquam scandalosos, imo tanquam aduersarios,in hostes
a te prorsus repellat R. . illos, qui conarentur, vel tentarent ipsum retraherea curis,qua propriae sunt Pontificiimuneris,ac suaderent, ut refugeret labores Pastoris uniuersalis proprios, ac indulgeret sibi, culis curis Ecclesiariim, delicias, corporisque iucunditates amplecter tur, vitae dies sua summo producere studio contenderet, aures haud praeberet molestis narrationibus, aut querelis, sed suavibus tantum,at oue ait entatori s illas patefaceret.
XXXII. Nyn sapit ea, quae Deisunt, sed Quae hominum R.P. dum prae cipua illius opera foret in suo corpore molliter vestiendo, ac nutrie
do in Pontificiis Palatijs amplificandis, di exornandis, in perpolienda Vrbe in multo famulatu alendo, in honoribus exterioribus sibi semper
112쪽
m amplioribus exquirendis, in eorroganda pecunia sibi, vel suis, maximὴ si modis Pontiliciae Dignitati, licet aliolum niintherio, non
consonis, Ecclesiaru solicitudinem, Don inici Grecis custodiani omittes de eaeum laequens eius sermo foret de Rhetoricis, Philoscii hi is, O conomicis, Politicis dic dum notitiam potius habere nitcretur eorum, quae ad Loliticnm statum, ac praesertim aliorum Principum, quam quq ad Episcoporum, Regulariunt, aliorumque EcclesiasticCrumitores, ac Disciplinam pertinentisc. dum minorem praelarret aniorem in eos , qui in vestitu ,victu,habitatione, rebusque similibus Euangelicamia Pertatem,d humilitatem prosequuntur die.
XXXIII. Ηristi mos sit in orando montem ascenderes, ubi
& solitudo maior est, de caeli conspectiis liberior Non in montes ascendebat, ut ibi puciori fruere
tur aere, non ut remotus ab anImarunt cura corporis voluptatibus, seu iucunditatibus se totum traderet. Oravit autem peculiariter , ante-
Οuam gloriam eiicipulis suam demonstraret, docens A. P. tunc illii tissime orationi vacandum cam&grauia pro publico pirituali bono negocia sunt illi suscipaenda; cum nonnulla sunt illi agenda, quae P tificiam Maiestatem indicant eum quaedam excepturus est ummae Venerationis inst.2'. A.S. Principum,alit runaque signa; cum honores quosdam a nullo Ecclesiastico Praesule usitatos admittit; chm quasicam exercet iunctiones uni releruata R. P. Rogatus Deus, non ex his illum in superbiae tentationem inducet. XXXIV. Iucunditate allectus gloriae Christi Petrus semper in Moi te Thabor commorari optauit, sed ut senipe cum Christo, quem viri cediligebat, maneret. Minus reprehensibilis seret . . si cum Deo serme semper in oratione vertari Ruderct, aliis nolatis detineri curis, quam si non cum Christo corporis voluptatibus, licet per te non illiciatis, se traderet Debet ille quidem vehementi cupiditate Christum,cuius est Vicarius, idendi in caelis flagrare, seu habere dc sideri u cum Ap stolo . Philip.v.a3. solui, ese cum Christo, ritu ere solum pomanere in carne cum eodem, si vecessarium sit propte Christitues; cuius exemplum secutus, inquit Irmota III. c. Tisi de Remi ac gloiittis Tontifex Martinus dixit, cum capillet Niribus corporis res ulithi, DCniine si adhuc populo tuo sum necessarius, non recuso laborem; fiat volinatas tua. Huius voti R.τ per se congrui, ut compos fiat, nullos non ab
res suscipiet sui muneris proprios,licet corporis vites, dant debili
113쪽
res, ae lituitates animae vegetatiuae, ae senstiua imbecilliores, dummodo rationalis in Diuina, cum fuerit ita terris,non evanescant. XXXV. Si Petrus ne1 ciebat. quid diceret, cum iucunditatem, licet spiritualem, in hac vita quaereret; multo magis R. P. nescit quid dicat, euac terrenas iucunditates& laudat, prosequitur, ac terrenis c gitationibus, curis q. ita detinetur, ut spiritualis sui muneris, ac caelestis
XXXVI. Cauenduin est R. T. ne in Vaticano Monte tria faciat T hernacula Vnum sibi gloriam,commodaque sua, non Christi gloriam,
non ovium sint, ab illo coni missarum commoda, quaerens Alterum Consa Plineis, iniunibus, eos licet ni inus dignos, ad Ecclesiasticas Dignit ut CS Hol reique primarios saeculares euehens, ac mirifice eos ditans e lana, ne dicatur, pelle nonnullis Christi ovibus detracta: ο- premum amicis luis vel illis, qui aliquod obsequium sibi, vel familie suae praeit iteruiat,ac praestant, vel aliqua non leuis poderis, aut donaue rint, aut certo ex iis pie, aut sui Con anguinei sint reportaturi, Purpura cluoque Vaticana, eos decorando, ac eorum Tabernaculum suo, suoru niq. Tabernaculis In Vaticano Molate proximum constituendo. Pctrus' inccn Cptauit facere tria Tabernacula, sed primum quidem .
christo, alia fiat in ipsius Christi honorem quoque nam Mones reserebat Chri Euri Euangelicae legis conditorem, cuius Mosayca lex figira filii, Lia Lirili uni Iudicem venturiun in mundi exiturici
XXXVII. Christus pro se discipulisque suis soluere consu
uit tributum, quod Octavianus Augustus in uni- - uersali descriptione tui imperii Luc. a. init imp rauerat,atque cum tunc adest et solum Petrus, pro se, de illo, tetradrachmum, hoc est, duo didrachmata, seu quatuor Italicos Iulios oluit, qua-uis ipse ad id non teneretur, etiam tanquam homo, ut pote filius Dei, naturalis, io ad vitandum pusillorum; erat enim vere tantummodo acceptum, non datum, seu pauiuum, non activum, si non soluisset rEtiani 1.2'. tenetur vitare ante alios scandala, quae oriuntur tantum .e ignorantia, pusillanimitate, ac infirmitate humana, etsi non e verbis, vel factis, qua per se causam, vel occasionem afferrent ruinae spiritualis in Christi ovium animabus. Sic egit quoque Paulus, Praecepit Rom. I v. 2I. de I.Corinth. 8. v. si id si complura I .F. non vitaret activa, experientia teli λ Ipsa mei non vitans passiua haud Christia ac Apoliolo obedit . nec amborum gestis se contormat. Non nomonet praeterea Christus Petru :ii, ut ea vitet, dum dixit,.27. Vt autem non scandalia emus e s.
XXXVIII. Non est contra Ecclesiae, vel Ecclesiasticorum dignit
114쪽
tem solutio tributorum principibus sareularibus i I. q. Iae. 27. s. θ in orat. contra Auxent de trad Bast qui tamen constantissimus semia per fidit contra Imperatorem ipsum de non tradendis Basilicis Arrijs.ctatoribus, illumque acerrime de hoc coarguit 3. q.8. c.2I.&maxume illaec sit tributorum pro bonis immobilibus, quae in laicorum manibus tributis erant obnoxia. .ain etiam nonnulli putant Ecclesi)s, ac Ecclesiasticis ipsismet re admoclum utiles, si a R. P. ferretur lex, ut bona, quae relinque .atur deinceps Ecclesiis, vel Ecclesiasticis, haud sint immunia ab usitatis contributionibus, leti tributis, consueti sue oneribus . Sic enim facilius indulgerent Principes, ut laici sibi subditi bona largirentur immobilia Ecclesiis, atque Ecclesiasticis, Secus enim ij mitrere potet periculum, ne omnes primarii Principes quasdam opiniones prosequantur a doctissimis quoque Catholicis assertas, licet hae
sola probarentur Romae, vel libri eas continentes ibi quoque interdicerentur; nam ad sumnium ex probabili aliorum opinione circa huiusmodi contributiones id interdictum non raro fuisse ortii magno-stunt. Quo magis vi Romana Curia voluerit quaedam a Principibus Catholicis extorquere, eo minus illa assequetur. Hoc patet exactis, inissae uti initi, Nam ubi Controuersias qua dam de Immunitate Ecclesiastica armis u spiritualibus, aemporalibus dirimere telatum est, ex accuratiori quorumdam studio euenit, ut irincipes sint res diti cautiores in multis,ac sibi vinclicet multa, uae ex pietate ciuadam, seu indulgentia prius permittebant,multaque ubi circa Ecclesiasticos, corumque bola licere putent, quae prisis ex minori animaduersiono illicita censebant; ac praeterea non minus hinc semet Catholicos arbitrentur, cum nouerint temporalem iurisdictionem ad se in primi spectare; ac sapientia illustres e Catholicis Scriptores sentiant, e Christi ii stitutione Ecclesiallicos nullam temporalem poenam haud sermo est de sacramentali soro aut consueta in absolutione ab Excommunicationc vel iam usu comprobata in priscis Canonibus Poenitentialibus' qtiae iuras dictionem petit. imponere cuilibet posse; quam si modo imponatat, id agere,vxl ex concessione iam Principia, vel ex praescriptione; aliae adnuc praescriptio an sit legitima semper nonnulli epit quoquo Catholicis dubitant &c. Non putauit saue Christus csse contra dignitate in suam tributum soluere: Vnde arguit idem S. Ambros ad cap. . Lucae, ice um Dei lius soluit,quis tu tantus es,qui nun putes essesoluendum e legulitur haec II. q. I.c. 28.
XXXIX. Christus noluit cum discipulis suis , qui solum duodecim ieraui, este ima; unis a solutione tributi, quod infideli, ac Geutili Principi oluebatur, quamuis omnes ex oblatis vivereat, quamuis quandoq. illi ad lauandam, qua cruciabantur, satilem, sabbato vellere picas, ecmanducate coacti tuerint Matth. ia .anu ipsemet non haoere ubi ca. Put reclinaret Matth. 8.v. ao Luc.9. v. 8 imo miraculuin edere voluit,
quo integre tributum pro se, Petro, pii blicanis soli teretur. Equidem
Apollolos hoc etiam nolnino ad illud tributitui putandi estio fuisse
115쪽
t,bligatos, quod essent summe paliperes, ac mendici. Si Ecclesiastici
essent instar Apostolorum pauperes, ac mendici, Ratio naturalis ips mei suaderet Principibus Christianis, ut nullum ipsis prorsus tributum imponerent. At cum ab aliquot iam saeculis, ac modo potissimum . abundent,& opibus,& reditibus, bonisque,tum mobilibus, tun imm bilibus , Ratio naturalis ipsamet suadet, ut subueniant Principibus in quibusdam Ciuitatum, Prouinciarum, Regnorii necessitatibus, ac prae-lertim si hae sint de tuenda ipsamet quoque Christiana Catholica' Religione contra illius hostes nec illi intelli tantur exempti in huius. modi euentibus e Reg. Iur. 8 i. in . eoque mavis, si pateret, ab iis reditus Ecclesiasticos impendi saepissime in superfluis, indecori'. suos tui,& non raro illicitis Multas quidem Principes laici, ac populi concestere Ecclesiasticas Exemptiones, tam Quoad personas, quam quoad bona Verum illi tunc erant pauci, ac plerique insigniter probi ; unde de perrara erant crimina publica Civilibus plectenda poenis. At ab aliquot saeculis auctus est, ac augetur in dies,numerus Ecclesiasticorum, cum Saecularium, tum Regularium, dic illa dictio Ecclesiastis orum, arris pliata su nam opere, sicuti de vox sona Ecclesiasticorum nec pristi Ecclesiastici negociationibus, ut decursu temporis accidit, vacabant; abstinebantque prorsus negocijs saecularibus,de quibus est tit ne Cler vel Mynac. in 3.deso. Decret quibus Ecclesiastici complures , etiam Regulares, non minus detilientur, quam laici, imo nonnulli etiam magis; quod deplorat S. Bern in Declamat .in Petri verba, Ecce nos dec Matth. Is xliquet, plurimos primam tonsuram minoresque ordines suscipere eo tantum consilio, ut forum Saecular de Criminale, de Civile eubtent; multos, ut liberius peccent, ac si peccent, minores longe subeant poenas; nec seruari decretum Trid. Sun. sess. 23. cap.q. deprima tonsura initiandis dei de Constitutis in minoribus ordinibus quae a sapient usimis Patribus condita a recentioribus tua aereiatibus coiia: noda Mrils interpretationibus cluduntur maxima e parte. Equum videri posset, ut R.P declararet aperte, ut horum bona quaecumquri non seruata ad litteram menteTridentinorum Patrum in hisce decretis, nulla prorsus fruerentur exemptione,ac persone, nisi constit tita sint ad summum
in aliqua Ecclesiastica dignitate, sicut laici, in delicto aliquo deprehes saecularis Iudicis soro essent obnoxiae. Non eadem plane ratio r-zet pio humi modi Clericorum exemptione, sicuti Sacerdotum, ac prς sertim Episcoporum,ac prae aliis Romanorum Pontificum, tam quoad personas, quam quoad bona: Animarum enim Pastoribus par est multas concedere exemptiones 4 pro dignitate ac amplissimas prorsus Supremo Pastori. An vero possit T. P. independenter omnino a saecularium Principum,ac populorum eximere Clericos a soro saeculari, ita- ut in delictis quoque tranquillitatena publicam perturbantibus haud illi subiaceant; eorumque bona quibulcumque plane oneribus sarculari auctoritate suscipiendis subtrabantur, non est extra cotrouersiam
inter Catholicos neque nun hactenus est definitum a Concilio ullo
116쪽
Generali, vel etiam a pontifice e eathedra, quod in temporalibus ex 'ptio Clericorum sit de iure Diuino, vel eam non concedentes Fidei C tholicae aduersentur,& Romana quoque Ecclesia, ut Catholicos admiserit,nuncupaueritque,ac moc etiam nuncupet Principes, qui eam . plurimis, Min plurimis non concedunt: NEQUE Obstant aliqui Canones etiam prisci, in quibus clerici eximuntur, seu liberantur a Foro faetula ri, quidam vetantes clericis accedere ad illud c. TVM QVIA nu1 quam illi declarauerunt, esse id dogma fidei; qua declaratio non si illi comissa, sis Verbo Diuimo,aut scripto, aut ii adito concede/ite R.P. omnimodam potestatem tollendi Principibus iurisdictionem in Ecclesiasircos, eorumque bona Dam declarationem authenticam illorum conditores,ac potissimὸ qui illos approbarunt, ac tulerunt R.P. reponere potuissent legitime .ssentque
legi es,quarum obligatio cessare potest ex ijs capitibus, e quibus Doctores c sent posse aliarum legum obligationem cessare . TVM VIA vitae exhiIce legibus non niuersim latae nidis etiam probatae in ullo ex antiqui ribus Conciliis Generalibus 'quamobrem assiimmum obligationem induxerunt pro illis Prouincijs, in quibus Episcopi,ad Concilia Triuincialia convenerant; nec licet niuersales fuissent con Hat,bique recept.rs sis se satitem integre, sed potitis contrarium . TVM QVIM e probavit opinioneis, quod id ua auctoritate possent Episcopi nonnulli ad eas serendas leges impulsi fuere, cum maxima rotirentur auctoritate apud opistos propter eximiam probitatem, facillim δ eos ad earum obseruantiam compulerunt; cum autem alicAbi seruari caeperunt, etiam alibi obseruantia illarum curat O. TVM J A adhuc in controuersiam adduci potest, an in omnibus planὸ delictis personas Ecclesiasticas illi Canones a foro saeculari exemerint, an in omnibus plane nece statibus Ecclesiasticoris bona quaelibet quoru incumque,noti erint ese obnoxia laicae potestati;possunt enim comisisqdὰ explicari de criminibus ublicam tranquillitatem non perturbantibus , quibus supplicium mortis, aut alias graues poenas haud leges citilles non imponant, a de oneribus quibusdam ordinari L c. maxime cum Canones ipsi apertia erant,esse Regioni linire sacrilegos, bomicidas, incestuosos c.
ctc. TVM QVI e prisci illi Canoues conditi censentur consontientibuΡpopolis iue Principibus sicut mustae leges circa Ecclesiasticos dicuntur c ditis Principibus de consensu piscoporum, vel R.P. saltem tacito consuendae autem Principes, Regesq. Cocili s Prouincialibus ades sicut Imperatores Conciliis Generalibus) priscis Ecclesiaesae: iιlii haesepiiι indixisse, nominatim approbasse Canones ad politi.rm externam spe tantes,ac luses se peculiari rej ripto, ut omnes tuis obsequerentur, patet cuique egentitumos Consiliorum tomosque nomin .rtim continentes Concilia Gallica ac
Toletana seu Hisp.mica TV 41 videntur approbatae huiusmodi
exemptiones a Iuro saeculari Magistratatim inseriorum, Dominorum ou
ruitidam alijs subiectorum in Ecclesiastici status honorem , ad
alierrendam laicorurn, nec paucorum, in uos animum ver acerbum oec.
non ero a iurisdictione sili mori Principi illud constat, non con-
117쪽
nare . euod huiusmodi exemptiones in temporalibus e diuino iure haheantur cum multi, ac insignes Theologi, ac recentiores quoq. ediderrint ammunitate in temporalibus ex Iure Diuino no esse nec latis apte orobari id e Christi verbis hoc in loco vers. s. ergo libera sunt ili sic enim christiani, qui sunt Dei adoptione filii essent immunes a trisbutis quod tamen haeresisaest, cum repugnet manuelle illis Pauli 3.
v. . Reddite omnibus debita,cm tributum,tributum,cu vectigal ectigal, c. adduntque cum R. P. dixerunt, Exemptione in hanc Clericorum , ac Bonorum Ecclesiasticorum esse e Diuino iure,id transeunter de non
coamatice, vel tanquam pestiatos Dinores tradidise c. gas amalestitime possident Ecclesiastici Immunitates Phae non sunt ubique eae. sed alicubi ampliores, alibi anῖustiores β.P. tueatur mitibus,
Placidisque potius mediis,quam seueris,ac violentis, memor maxime, positiva leges ipsasmet Ecclesiasticas,pertinentes etiam ad Sacramenta , Excommunicationem &c non solum secundum varietatem temocin
uin variari,in reuocari C. non debet de Consagu. Alma Mater de Sent.Excom.in . quod re ipsa praestitit Trid.Concit. G2.3. A. sessi. 3. de Re Mare verum etiam reipsa quandoque sine alia declaratione earumcessare obligationem possς. XL Animaduertendum est diligenter. V Immunitates concessae Ecclesiastici a Principibus non lotum sint dique receptae, seu asmillae Imperatores enim,ac Principes quidam potuerunt illas concedere tantum pro suis ditionibus,adeoque Principe alii non tenerentur ad easdem pro suis; verum etiam sint concessae e Liberali tradam omnino pietate, A N. Remunerationis causa, AN Oneroso titula; sicuti attendendum cste in materia Pontificiorum Privilegiorum Doctores communiter censent; equibus habetur,facilius eas tolli posse, quae du- taxat liberaliter, miniis facile, quae ex remuneratorio, dissicillime illi fiat saltem compensatim quae oneroso titulo ab Ecclesiasticis obtentae sunt atque sicuti R. T. censetur misse priuilegia Principibus concessa quaelibet iacta saltem compensatione in onerosis quando inde Ecclesia krauia subiret incommoda, ac excessiva quoque renauneratori , tollere idem posse etiani Principes eficere in Exemptionibus a temporali iurisdiectione. E quibus patet Primῖ, si nunquam Principes com cesserint aliquas Exemptiones Ecclesiasticis, aut Ecclesiastici legitimὰ illas non praescripserint Regalia autem dicuntur non posse praelaraba, sicuti nec quae ad supremam R. T. potestatem a Christo tributam attis irent non posse merito a Scriptoribus, ali)sque a1frmari, si aliquam . iurisdictionem exerceant in Iericos, eorumque bona, id eos agere ei
Privilegio Pontificio; neque enim ad illam eo indigent; imo potius est Principum Privilegium, quod Ecclesiastici talibustuantur exemptionibus Erit quidem Pontificium Privilegium, si quam habuerunt;
tibi concessam, vel praescriptam, illam iterum tribuant Principibus Quae procedatione riuilegiorum Pontinctorum, de conditionibus
tacite incliasis in eoeum concessione, aliaquet similia Theologi , ω -
118쪽
4-nistae docent; proportionaliter accommodanda Privilegiis, a Priu-cipibus Ecclesiastico statui concessis: Neque in hoc Sanctissimi,acquis
siminii R. P. prae caeteris autem Iustitiae cultores debent esse, sicut de ipsi profitentur ruissentient neque enim Christus, qui amplissimam illis in spiritualibus elargitus est potestate, ani piissina am, qua in temporalibus iuuntur Principes Supremi, Principibus abstulit; sic enim Euangelicam exteriorem disciplinam reddidisset odiosam Principibus. Caute igitur in hac materia Exemptionis in tena poralibus agendum. est ab Ecclesiasticis cum Principibus: Quo magis ouidem excitabit
Ecclesiasticorum probitas, Malienatio a terrenis curis, ac negoci. timnibus saecularium conditioni congruis ad illibatas omnino illorum . exemptio es conseruandas , novasque etiam addendas, quam titilor poenarunt e.' Sciunt illi, Sacerdotes pro populo interpellare ut habetur I.q. I.c. 9 r.ex epist. r. Alex. Ponti L e peccata popoti comedere, quia suis precibus, oblationibus ea delent atque conjumunt; qui quanto dignioνessuerint, tanto facιιius per ne si ribus pro quibus clamant, exaucatur, ex
piorum Sacerdotu ira, non lii plorum, Orationibus placari Deum irritatum contra Principes,populosue 3.q. T.L. . dc Iq.q. s. c. II. Vnde Iustinian. init. Nov. Quomodo oport. qc. c. ait hil se deberestuditum esse Imperatoribus, sicuti Sacerdotum honestatem , cum utique pro illisse Imperie supplicent; quam iliis obtinentibus, lubdit, credimus quia
per eam maaim a nobis dona dabantum a Deo, o ea, qua sunt, firma habe-Dimus, inquae nondum hactenus enerunt, acquiremus Quibus se conformauit postea S.Creg. ep. 3a ad Mauritiam Imp. sic illum alloquensis uuae, Serentissime Domine,virtus humana, quodque carni robur brachis contra vestri Christianissimi culmen imperi irreligiosas praesumeret manus er gere, si studeret concors Sacerdotum mens Eedemptorem suum pro robis,
atque t oportebat, meritis exorare Exploratiis muta est Principibus, piorum preces Sacerdotum validiora esle contra aduersario Civitatum, ac Regnorum propugnacula, quam ni ilitarium copiarum 4 de que non poterunt non ab illis remouere quaelibet Sacerdotes pios ab altari, ac precibus retrahentias neque enim apud altare Dei meνetur nominari in Sacerdotum prece, qua ab altari Sace, dotes, O ministros voluerint, aut volunt auocare a I.q. 3.c. q.in in Secundo cum Vrban. Papa 3-q.8.c. ari asserat, Tributum in ore piscis, pqcante Petro hoc c. v.a6. inuentum est; quia de exterioribus suis, qua palam candiis apparent, Ecclesia tributum reddit 2 n autem totum pocem iussus es dare , sed tantum faterem, qui in ore eius inuentus est; quia non Ecclesia da νι Impriatori,non Fontificalis apex, qui in ore capitis Eulasti Paeminet, subisci potes Neg bus sed sanὸ, ut diximus, quod in ore piscis inuenitur pro Petro, Domμπο dari iubetur Pama de exterioribus Eccles , quc constitatum antiqui tus es, pro pace, inquiete, qua uos tueri, defensare debent, Imperatoribus persoluendum enci uoid etiam aliis Principibus constitutuni est pro tuendis, ac delandendis Ecclesiasticis, eorunaq. bonis, iustitia exse
git, o idiano uno Hrsoluatin a quibuslibet Ecclesiasticis,in ad id
119쪽
emantur quoque a R.P. dum Principes stant conuentis sicut ripis
tenetur seruare Concordata cum Principibus, Nationibus, . qu.elibet pacta cum aliisu Fides eniti , idest diciorum, conuentorumque conjcancia,NIeritas iustitia fundametum est, ex ipsomet Ethnico Oratore, ac Philosopho io. i. leois essetque seaus mani sesta, ubi alter peregisset es, ad
nuod ex conuentione tenebatur, si iti R. renueret agere id, de quo co uenerat, excusans ob tacitas Cuasdam mentiS reii rictiones ubintel
lectas esset enim iniuria facta fraude huiuimodi autem statas, quasi vulpecuta, alieni clima ab homine, C odio digna maiore, quams vi facta suisset inita leonis, centetur ab eodem AEquitas ne quoque ipsa patis tu ut Ecclesiastici nihil soluant pro iii penitiis militum, qui colligendi sun ,Ualendi, ad delandenda pariter bona Ecclesiarum, Ecclesiasticorum caeteroqui inuadenda ab hoite, licet hic foret Catholicus, vel etiam Ecclesiali us, cuius nutiles non minus essent ea bona, quam laicorunt,deu altaturi Si Ecclesiastici aequam renuant cotributionem, poteruntne iuste conqueri, quod ad eam e suis ipsismet bonas coga tur Ne spiritualem omnino iuri idictionem,quam primario concessit Christus Petro, eiuri succelloribus,vsurpent sibi aic Principes,etiam cum vitae ipsius discrimine enitendum elim P. Monendi, imo qua doque poenis etiam spiritualibus puniendi, si vere temporali iurisdictione adulantur, iniuste certo laicos quoque subditos, ne dum cleri- έω, opprimentes dici
XLI. VM certus est R.P. aliquem e suis Consanguineis, tissimE, vel assinibus, aut e domestica familia, ad-
huc praesertim e Cardinalibus, ac Episcopis, quos Frarres suos appellat in peccatum graue, etiam non scandalosum uisse lapsum, neque congrua illud emendasse poenitentia corripiat illum modis a Christo in Evangelio praescriptis, atque declaratis a M. Patri bus potius,qua explicatis a quibusdam Theologis. ii Correptio sit de naturali iure ac de illa Christus omnibus plane praeceptum dederit. posteaque Apostolus illud Episcopis peculiariter uadixerit I. Timoth
3 vers. Io:ω2.cH.v. m correctione tum raterna, tum iudiciali, seruet
praescripta circa utramque sapienter a Trid. Cone. Patribus sess. I 3.c. sic enim Charitati erit conformis, nec ultitiae dii rmis Nam MP. in hoc caeteris praeire exemplo debet,ac proertim animarum Pastoribus, qui ex ossicio tenentur, iuxta Apostolum quoque, subditorum omnium vitia redarguere de habetur clare coam de Accus ac nouissime e Trid. lass.6. c. 3.seis. 3. c. I .ac est. I 4 de Rei in Proem Ab angelica MI'dem correptione,etiam Iudaciali, quae per se primo spectat ad R.P. ne
120쪽
Dd. nullus, quisitona faentis ignorat, quin ad ostium, latim spectet de
quocumque peccato corripere quemlibet christianum, O, s correptionem eontempserit, per districtionem Ecclesiasticam eoercere; a qua correpti ne declarat haud Reges ipsos est einmunes, praecipue cum contra Pseem peccatur', quae est vinculum charitatis praemisit autem scribens ad Praelatos per Calliam constitutos, non putet aliqttis, quod ori dictionem Regis Fraucorani perturbare, aut minuere intendamus, tum ipse iurisdiibi nem nostram nec velit, ne debeat impedire Et haec quidem urit ictio,
qtia et per districtionem Ecclesialticam, spiritualis quidem est per se, ac si rapite iter, quae laicae nulli persona coin petit. XLII. Etiam R.P. indignari non debeti si ab alijs staternξ,& submis.
ilicet efiicaciter,corripiatur; cst enim Correctionis praeceptum, tum naturale, tum diuinum, ex eharitate omnibus commune in cuius vi latione scripserunt doctissimi viri emanare maxima e parte improbi tatem, quae conspicitur In moribus,& Ecclesiasticorum, Ialcorum . Tenetur autem inferior ad huiusmodi correptionem, quoties Superior publice praesertim,d scandalose peccari ac peccare prolequitur,quam. uis ille per se leuiter tantummodo peccaret. Sic S.Paulus, monacu ter corripuit S. Petrum, quamuis Pastorem suum quem venialis tam tum peccati reum faciant communiter interpretes Gal. a. v. I secc tumque hoc nonnulli censent fuisse scandali passim reponiturque in sacris Canonibus4.q. 7. c. 3 3.ubi etiam e S.Greg. monentur subditi graruiter peccare, sedebitam Praelatis correptionem omittant, ac vituperabilem est in hoc ipsorum humilitatem QSicut o C.Admonendi cap.- ω 7 ciui4 c. 28. addit; Ubi senior iuuenibus exemplar ad interitum pra-Bet, ii DISTRICTA increpatione seriendus est; nam scalptum est Esa. 2-V. 22. laqueus iuuenum omnes os praemittens, cum Paulus dicit a. Timoth. v init. senionem ne increpatieris, sed obsecra H Patrem, hanc eius regulam in eo seruandam, cum culpa senioris exemplo suo non trahit ad teritum corda iuniorum. Patet autem exemplo Pauli , si peceata Praelatorum sint publica, dum priuata correptio non satis est, veIadmittenda non est, publice etiam corripienda ut docent communiter Theologi ad 22. q. 33. art.6 ubi etiam Bagn inquit,summopere aduertendum esse eum CAIET. hoc in loco , quod in duobus casibus licitam est Traelatum PUBLICE reprehendere, idos iret, quando Praelatus erraret in
fide, doceretque alios errorem suum, O etiam quando NOTABILITER SVIS MORIBUS POPULUM SCANDALIZAT time enim publico destruit charitatem, unde publice corrigendus est, quoniam huiusmodi comredito regularite loquendo potest prodesse populo, Cr nihil obesse . Et c. IET. quidem ibi I uitur clare de Papa aitque, ad hoc teneri Trinc pes am Ecclesiae, quam orbis, cum Papa Sc 'DALIZAT Ecclesiam , reuerente ad partem admonitus non resipisceret probabile namqoen, quod verebit=ιν Principes palam arguentes , quamuissubditorum salutenia contemnat, se ipse non fiat bonus, saltem alios non scandaligabit; Mulio enim magia ad hoc tenemur,qm possunt Uem serre, quam sumendum cora