장음표시 사용
51쪽
stendo non haberet potestatem. Ista namque sunt ver ba ipsius to. 3. l. a. c. x I. Me sin , qua Melisia immisino , quamum ad hane materiam gratia-liberi arbitrii, improbavit. Primum es , quod Calvinus -- ras esse in homine boni-mali electionem S cundum es, quod Calvinus doceat gratiam ita movera kominem , ut non sit ei liberum resistere. Sic enim loquitur: Zoiantatem Deus movet, non qualiter multis faculis traditum est, creditum, ut nostra postia sis
electionis, motioni aus obtemperare, aut refragari. -- gustino vero Dominus ita movet vo talem , ut P -
mis is allibiliter moeriarur operetur , possit tamen moriani Dei restagari μι Mι-- ara, his in Conrilium Tridearmum loquitur, iasi dissentire se velis. P remia quippe Osentiendi non repugnat aiauata irariamationi ct cm sui, quamvis fleri nequeas in actualis 'Phsensus cum actuati Dei motione jungsuur. Nec hoc ita duntaxat loco aperte declarat, sed de
aliis inimis capitibus multis , v. g. cap. 2o. ubi cum Thomistis ait: Dicimas ergo hiamum arbitrium , qua tumcumque vehementi atινιe Oeaei gratia delectatio praventum , atque determinruum ad faciendum bonum; - e tamen posse banum, non tantum non facere, sed etiam malum. Verum es enim i Iud, non quidem insensu composio, ut vulgo dici selet, sta in seu dis
θοῦ nimirum quia eodem tempore, quo voluntatis an trium sub I ruta delectationa , in cito em momense, positum es, imo quo etiam adtam voluntatis ιω- facit, es in eadem volsetate potestas tibia non faciendia imo peccandi. Non quod rassatio ab actu, quem tunc elicis, aut actuale peccauum eum gratia delectanιis in-
Νι- consistere possit; quod sensua composituo postularet; sed quia cessandi is peccandi tonsas cum eadem gratia simul m eodem et Oluntatis arbitrio eonjungi potest. Nam quamvis diis actus contrarii sint oppositi ,-- eadem voluntate smari esse non piant: potestates tam em ad opposita non sune opposita , nec sibi invicem , nec actibus oppositis, ct in eodem simul subjecto, sive age
52쪽
- qminum meuε gratia Iuavitate capiatur , pres non agere id quo rapitur. Gia veram non agandi sentiam , etiam sub gratia rapiente, retinet e quamvis . fieri nequ/ t, ut ipsa non actio , cum gratia operatio . . in eadem simul voluntate copuletur. inid apertius Quid Augustin Thomisti maria dc libero arbitris doctrinae c informius 8 Unde re tinc esse Concilii Tria dentini mentem diserte asserit ibidem, addens' juxta videminum, homo recipiens inspirationem, illam abscera potes , , liberum Ambitrium , a Deo motum,tois dii tire si velit. ιQuae cum ita sint, primam 3ra sitionem Jansimius
Ium magis docere videtur , quam Thomi me. Nec secundam: quia cap. 27. cum Gomistis ait: Non moveas wmquam , quod constet multos divinitur mensa colli Prari, imo vero in ipsa voluntate motibus Humagratia percelli, qui tamen ab ejus inurna suasione o inclinationa dissentiunt, ut propterea falsum puter, o piam, in eo cui datur. semper operari effectum ob quam ritur , considerandum est erum mi plices esse disma gratia esseλω , sicut viaintatis. Es enim veri perficium, est imperfectum , quod velleitatem appeti ara solem. Eι Me usum diversia g μι habet, ianae ad ipsam primam tenuissimamque boni complacentiam
veniatur. Hac erga primur est eadesis ipsius roris ctus quem ut minimiam in omnibus operatur, in quibus eum infundit Deus. Nam quemadmodum infindaris divina gratia totam bonums voluntatem secum insta impetus cfusiam Drrentis rapit, sis ut omnia cordis humani retιnacula, ι bus terrenis rebus irretitur, veiat violenta qua m tempe te disrumpit ; ita linis illa velut aura tenuis a tus, complacentiam quamdam v -tatis temι mam rei ram pulchra, qua simia objicitur contempranda , contemperatam sua iter impereat.
celerrime quasi furtim post se rapit. Haec igituν
gratia, quamvir non Α iat, ut homo mandatum Dei paretur, ut Deum s per omnia diligat , ut siperet, ut oret, ut credat, ad hoc proinde sit ine υτ , ad Aoe tamen aris aliquid, o efficax es , ut istarum , vel alterius
53쪽
cujusdam Gestis rei, liberas quasdam, non voluntates , sed Cesteitates, vel complacentius excitet, quas , nior dia vinitus infundantur, obtinere humana potestate nemo p tes. Sic videmus plurimos, qui necdum ab immundisiis camis se remisere possimi, vehementer tamen optare continentiam: es modi vota iuvina gratia sunt munera, majoris gratia provocatieta , quamvis nudo modo vera perIectaque continentia comparanda sint.
Hactenus Jansenius , ex cujus verbis facile quisque videt, duplex interioris gratiae auxilium ab ipso ad- . missum. Prima est illa, quam simpliciter emcacem momistae vocandi huic semper resisti potest, nunquam 'tamen reipsa resistitur. Altera est inessicax quam modo lassicientem, modo excitantem Vocant ; quae qui dem tribuit potentiam boni operis ad quod. voluntatem excitat , non tribuit tamen vires ad hoc
satis validas , dc ideo ipsi resistitur , quo ad opus perfectum ad quod ex natura sua tendit ; licet sem- . per producat actius imperfectos, ad quos ex Decreto absoluto divinae voluntatis ordinatur. Quod nec in tertia Jansenius disserre videatur 4 momistis,'probare videntur sequentia ista verba ipsius eod. to. l. 8. c. ao. Euames fortassis , utrum igitur nulta indisserentia. sve emitrarietatis , me eontradictionis, si in libero voluntatis arbitrio, post peccatum , quamdiu is mortalitate vivimus ' Si enim non ades indisserenita contra etatis, quomodo possumus hic semper bene is ma-ti υ ere 3 Si non ades contradictionis, quomodo ergo diacitur, Qui potuit transgredi 8c non est trans essus, is facere mala dc non secit λ Rescindetur, quamdiu hie mimus, s e in insistitate ante gratiam, sue jam sub gratia, inaesserentiam ad contraria, hoc es, ad volendum faciendumque bonMm o malum semper libero inesse arbia tris , sed non eo modo, quo quidam Molitii, utique putant, qui quibuscumque arbitrium , sive gratia , seva peccati, delectationibus imbuatur, semper existimant cum Atrois ejus dispositione feri posse, ut utrumlibet velit,
sive bonum, sive malum, pro illa sola scilicet innata iu-
54쪽
Deras e libri amsen . Sect. In. dissemim voluntatis , qua sub quacumque dispos e.
actum prateniente, se sua libertate in utramois partem finit. Talis enim in erentia contrarietatis ab Augu- sim constanti ne negata fuit, ct a Pelagianis eontenti Assime postulata , prout utrumque suis locis demonstrauimus. Alio igitur sensu liberum arbitrium aminariam, quemadmodum etiam alio sensu sub gratia inae erentiam cant Actionis O, contrarietatis habet: ita ut videlicet quibu cumque psitis, que ad agendum bouram vel malum requisita fiunt, possit liberum arbitrum iuinae vita facere bonum is malum, facere alterutrum, is non facere. DAcimis igitur liberum arbitrium, quantumcumque vehemeKri atque incari grati a delectatione isc , ut stupra. au de re qui plura volet, authores qui de pissisa praedererminatione tractant, consulendi fiunt.. Hoc est igitur quod S. Augustam tradit, quando totira docet, concupiscentiam e ramiam, per quam nunc. om a peccata commilImutur, non a ferri ex nobis, quam-d u in hac mortali vita etersamur: hinc enim fit, quos non solum in nobis ipsa potentia voluntatis , qua de si ad maiam flexibilis es, sed etiam pandus ad peccandum romanet, quod est peccandi potesvi perfectius qua sari
non solum adest iusque voluntati, quando gratia delectriane caret, sed etiam quando intima ejus suavitate esscaciter trahitur, propter quam sane liberum arbitrium ad bene agendum rapiatur, rectissime dici potes, posse peccare, licet fieri nequeat ut ipsum peccatum semus in sensucsimposito , cum gratia operatione sirietur. Hoc sensu S. Prosper. Qui ad obediendum sissit iplum velle sic d ,s nat, ut etiam a perseveraturis illam mutabilitatem, is qua potest nolle, non auferat. uibiti verbu Amfleat , manere in Sanctis iliam mutabilitatem, qua potes in tentatioue mutari, propter pugnam videlicet camis isstritu3. Inter actum libreum ait rursum l. 6. c. fla tum libertatis praemagna digerentia es. Aliter Deus, aliter Angeli viatores, aliter irati , aster damnati, aliter Christus Dominus in via constitutus, liber fuit; nec ulis Ieccato, qua in uno flatu libertatis adsunt, aut etiam re-TUs. II, C ei i-
55쪽
σι ' De Turbis suscitauisquisita simi, ad alterum extendenda fiunt. Hotanum Agitur etiatorum non soliam eoa nis expertem esse libertarem, sed etiam necessitatis is tabilis voluntaria, cum Scriptura, Patribus. Catho ca fide faremur peril
Et l. 8. c. 2o. auamdiu his vriamus, semper inest indisserentia libero arbitrio, sed non eo modo quo isti Schola-sici Iesbitae 3 putant, quos stupra diximus, qui quocumque modo acturium sive gratia, sive peccati delectatim hus imbuatur, semper existimant, cum utravis ejus EFf positione posse fieri, ut uitrumlibet etelis, s e bonum , s ve malum, pro ilia sola scilicet in Ia is erantia volam raris, qua sub quaeumque dispositisne actum promiente, , se se sua libertate in utramque partem flectit.
Et rursum: Eodem tempore, quo voluntatis arbitriam Ius gratia e cariter eam movente positum es, imo quo riam actum voluntatis bon- facit, es in eadem volum te potestas Erud non faciendi, imo peccandie non quoacessatio ab actu, quem tunc elicis, aut actuale peccatum;
cum gratia delectantis in xu posset co sera quo eompositus postularet sed quia cessandi peccan. δ μυ-sas cum eadem gratias istit in eodem voluntatis arbitrio fimo potest. Sic ergo voluntas quantumci,mque gratia se vita te rapiatur, potes non agere ia ad quod rapitur, quia veram non agendi potentiam sub gratia rapiente retianet: quam is seri nequeas, ut ipsa non actio cum gratia operatione, in eadem simul toluntate copuletur. Et cap. 2 I. Eolosa reprehendit in Calvino , quod doce t gratiam ita movere voluntatem , ut non sit ei brimm resistere. Augustino vero ita Devi momet voluntarem uit quamvra infallibiliter eon retatur, opereIur, posm tamen morioue Dei refragari, aut obiemperare, seu, in Concili-
Tridentinum loquitur, Egi dis entire. s etesit. Circa quartam propositionem eodem i. s. c. 6. In hoc ergo proprie Atassiliensium error tus es, quod primaeva l bertistis reliquum putant, qho sicut Adam, se voluisset . poterat perseveranter operari bintim , ita lapsus homo μι-Rm creuere posset,si vellit, muter tamen visisque interi
56쪽
re milia adjutorio, cujus usus vel a μι relictus esset mami cujusque arbitrio is satestate.
. Et eodem to. c. I. Proscripti sum Massilienses. χ- ob aliam causam , nisi quia rati auxilium i Molinis ita sussiciens sincere putarunt, adeoque nullum aliud adjutorium, ex parte Dei me arium esset. Circa quintam denique propositionem ait quidem Iib. 3. de grat. Christ. c. ao. nec enim juxta doctrinam Miniquorum pro omnibus omnino passus O mortuus est Christus emcaciter, in sensu Mosiniano, quasi omnes mortis Christi beneficium , seu gratias recipiant ad salutem sussicientes versatiles, libertate arbitrii eH-
Caciam recipientes, nec speculatiori modo pro electis mortuus sit, quam reprobis. Unde immediath praemiierat: Ex quibus omnibus jam satis arbitror patere, a gumentum biud, quo Chrbius pro omnιbus passus o mo ruus est, vel redemptionem se pro omisibus dedisse dicitur.
nihil omnino pro auxilio Molinistico su Dienti suppeῶ-tando facere. Caeterum initio ejusdem capitis admittit, Christium ' Pro omnibus mortuum esse hassicienter , sensu Pros. peri; addens cum eodem, quod quia proprie redimere est de captivitate cum essessu eruere , Christus pro
omnibus mortuus non sit evicienter, sive cum est
tu illo , sed pro solis iis qui participant beneficium mortis ejus. Sid ergo dicendum , si in quinquo
propositionibus iliis Jansenius a Calvino recessit, prout ipsum recessisse cen1et M probare nititur R. D. Dec-kerius, EcClesiae metropolitanae Mechliniensis Decanus, zelo magno adversus Jansenium zelatus, in Brevi sua Jansmismi historia, de in desensione Constitutionis S. D. N. Clementis XI. vineam Domini Sabaothy Si inquam gratiam necessitantem cum Calvino non ad . misit, sed verbis expressissimis dilerte improbavit, nec admisit gratiam Molinae versatilem y Non aliam igiatur gratiam admisisse videtur, nisi se ipse essicacem . ad 1ingulos pietatis actus necessariam cum Aurastino- ιτ mistis.
Hoc utique satetur Ec contendit Liberius Gratianus,
57쪽
Jesulta , in sita dissert. I. De mente Concilii Tridensis circa gratiam Μνce radere nantem. Et ista praec se gratia est, cujus d Tinam de necessitatem, prout ab Augustino-Τhoniistis traditur , ausu plusquam temerario , ne dicam sacrilego , Conciliisque , summis Pontificibus, Sanctis Patribus , & Ecclesue universae injurio, asserit ese haereticam, δc tam a Concilio Tria dentino, quam ab Innocentio X. in quinque propositionibus damnatam, ens quod in vanum Theol ni illi duplicem distinguant necessitatem; unam infibtibilitatis di consequentiae, alteram absolutam dc consequentem. Utramque irridet , haereticamque dicit, quemadmodum dc Τ misticam distinctionem sensus compositi di divisi; utpote quae non veram 8c realemi inquit pag. 8io statuit dissentiendi potentiam, sed
fictitiam & chymericam. Et cap. XIII. non sine fas. tu sustinet, Thomistarum de gratia doctrinam , ipsis. simam esse Jansenti; inde concludens , quod vel Jan- senii doctrinam Ecclesia non damnaverit, vel Thmmisticam illam de gratia doctrinam damnavelit. Dum enim Jansentanam damnavit, aientem aliqua mandata justis esse impossibilia, definivit justo peccanti non dein gratiam dantem proximam obediendi potentiam,
vel remotam quidem , & per sic imparem servantiae mandatorum, parem tamen, di per se sufficientem adorandum, & per orationem impetrandam viciniorem
Nec his contentus , persuadere volens Molinismum suum esse ipsam Ecclesiae doctrinam, Jansenium in eo damnat, quod in justo sic admiserit potentiam non pe oendi per arbitrii flexibilitatem per fidem & charit tem hiuitualem , ut non admiserit adjutam gratia actuali per se lassiclante , saltem ad orandum , per quam, media oratione, justus impetrare posset gratiam Molinistice sufficientem, quae ad mandati observantiam
Manisestum per consequens est quod damnatam in Iansenio doctrinam consistere velit in negata gratia Μωlinistice lassiciente, Molinilinum proinde usque adeo
58쪽
ero me libri y Min. Mi h. III. velit esse de fide. ut ipsi adversantes haeretici sint Jansentani, & Jansenti a gustinum velut hereticum esse
damnatum, quia ipsi adversatus fuit. Versim quid inde non sequitur λ Sequitur prosecto, Innocentium X. a Jesultis, qui pro aequivocarum quinque propositionum damnatione apud ipsum tam arde ter insti erunt, ausu lacrilego fallaciter fuisse delusum. Sequitur sinquam versipelles Oratores istos, dum a rhedra Petri unum quid, per speciem di apparentiam,
bonum, petere se simulabant , damnationem utique gratiae necessitantis, seu Calvinianae, aliu) non bonum, nec unquam sciente , & vidente Petro approbandum, per Baudis iniquissimae malas artes non jam obtinere,
sed furari voluisse. Si enim larvam quam geste uni d posuissent, & Darium amovissent, quo sese contex runt, si denique aperte dixissent, quaerere se a sede Apostolica gratiae Molinimce sufficientis definitionem, ce tissime non obtinuissent, ut quod sub Clemente VIII.& Paulo U. post celebres quadraginta septem coram summis Pontificillus illis de Auxiliis Congregationes, adhi- hitis gravissimis Consultoribus, auditis acerrimis disputator1bus in eorum doctrina prope damnatum fuit, velut Pelagianum vel Semipelagianum, modo sub inius larvatae propositionis proscriptione, sine strepitu, sine disputationibus, sine partium advocatione , sinctum di catholicum declararetur. Nec permisit Deus hoc ab Innocentio X. declarari, prout supra est demonstatum. Non permisit imquam) sic damnari primam ex quinque fimosis , ut pro gratia Christi, humanorum cordium victrice tadomina cujus necessitatem cum Ecclesia universa, Augustinus tam constanter asseruio stabiliretur gratia creatae voluntatis serva & pedisequa , per quam tib ro hominum arbitrio culpote gratiam ex se indete
. minatam determinanti, essicacemque reddenti, b norum operum gloria adscriberetur; praedestinatio Sanctorum, non ex vocante, sed ex operibus credenda Praedicaretur ; electorum salus aeterna volenti & cu
renti, potiusquam Deo miserenti deputaretur ι abjecta
59쪽
denique selidissima, secratissima , & per omnes Ec- 'clesiae aetates usque ad Molinam receptissima fidei doetrii a , noya, Missiliensis cuti Congregatio de Auxiliis censuit farinae molitura, cui sui remolitoris Molinae novis, nec melioribus paraturis, in Ecclesiae Sanct uarium s valere juta Augustin importaretur. Hoc utique per aequivocarum propositionum Censuram a cipitem & inexplicatam, variis proinde interpretationibus obnoxiam, in animo habuisse versipelles Molinae desenseses satis probat, si quid probat Liberiana assertio, supra exposita. Probat sinquam) eo consilio inconcusam S. Augustini de gratia dominam sub illarum propositionum aequivocarum nubibus di obscuritatibus ab ipsis inexplicatam Censuram esse propositam, ut eam postea a S. Sede Apostolica damnatam esse proclamando, Semipelagianum ut visum est pra istae Congrinationi errorem , simul cum Catholica fide commiscendo, perturbandoque omnia, & censuram non explicatam impetrando, ipsius sibi judicium Minterpretati om deinceps arrogarent ; in quos vellent sensus inflecterent; firmatum per eam sinvito Augustino) Molinismum suum praedicarent; sub ancipitis. que istius Censurae praetextu sibi licentiam sumerent quidlibet audendi , 8c innocentissimos quosque sibi
invisos, apud imperitam multitudinem, imo apud Re- es quoque , Principes de Magistratus traduce Quo ut pervenirent, ea ipsis opportunissima visa est via ad impisandam ancipitem Zc inexplicatam Censuram, variis calumniis dissimatos S. Augustini deis seres adoriri, praesertim vero traducere velut inimicos S. Sedis, & adversus summi Pontificis dignitatem a que Auictoritatem vexillum erigentes. Sic futurum sperarunt, ut eos Romani in propositionum Censiim damnandos censerent, eoque facilius Iesultis ipsis cre
Sed enim oecurrebat hie grandis scrupulus . ad quem sua coepta allisum iri pene Certum erat; expe
tita nempe iti a Gallicinis Episcopis, pro Augustino
60쪽
erasimis Dbri 'osterii. Sect. III. relaboranthus , & Doctoribus ab ipsis ad S. Sedem d Iegatis Congrmatio solemnis , in qua partes oppositae
mutuo congrederentur , viva voce coram inter se contenderent, Zc scriptis ultrd Cire in communic tis , omnem fraudis suspicionem amolirentur. Sic uintique fraudes di calumniae deteme fuissent, vidisse que Pontifex necelsitatem nullis a uiuocorum senis suum involucris obtectum proferendi judicium , sed secundum solitas Ecclesiasticorum judiciorum formas, ac regulas, in omnibus hucusque Conciliis observatas pronuntiandi. Quod si faetiim titisset, praecisae fuissent lites, caeteraeque causiae tot malorum subsecutorum, mcut 8c occasio inquietis hominibus novos longe lateque tumultus excitandi. Hujus proinde tam certi nauseagii, una Jesultis ratio fuit, ut nervos omnes suos intenderent , ad hoc ut summum Pontificem ab inst endo expetitae illius collationis instituendae consilio -πιω
Namum erat hoc impetrasse 3 impetratum tamen non siniciebat ad victoriam. Quid enim si scripta m tud communicarentur inter metores, Ec Jesultae cogerentur explanate didistinete quid peterent δc vellent, aperire t scilicet amicarum ipsis absaactionum commen tum nudatum fuisset, de inde metus, ne sibilis a Romanis exciperentur. Quid ergo Jesultae cimmodius hic agerent, nisi ut ne scripta conlinunicarentur , ne cum adversariis pugnarent, sed illud pervincerent, ut seli ipsi, magna Romae gratia pollentes, di ipsis con foederati, tam voce quam scripto, tam Pontifici quam Consultoribus loquerentur, nec illorum mendacia ulli liceret refellere. Hoc assecuti Superiores quidem esse poterant, non tamen cith. Quid enim si Consultores, lecto εe ex minato Jansenti libro, sensum ipsius circa quinque propositiones exelanassent, & cum momistis convenire docuissent λ Illorum relatione fortasse commotus fuisset Pontifex. Enitendum ergo vobis fuit ut neminem a diret pro Jansenio loquentem, ante re lutam inexpli-eatam propositionum Amnationem, sed solas Jansenio