장음표시 사용
371쪽
ficare μεγαλο γοω σεσερκε μῖ lim, maeni centiam vel ex egentiam , tum
proprie significet serva quaeso. Nebraice sic scribitur n , inde
per syncopen vulgo. Tertio observet Crassenis vocabula illa,
quae leguntur quaest. XVI.&XVII. ut & CXXXIX. & CXLIV. non esse Justini genuini, nec in aliis ejus scriptis inveniri, utpote quibus Doet res Orthodoxi uti necesse habebant, utebantur contra Haereticos Αμrianos, quos Justinus nec novit nec sindo quidquam de illis in audivit.
Arriani enim seculo tertio, & circa quartum innotuerunt, ita ut vocabulis istis Scriptor illarum quaestionum tanquam sorex suo se indicio prodiderit, ideoque illos recte sentire qui circa quartum secuislum quaestiones illas fuisse conscriptas sustinent, pronuntiamus. Qua to perpendat Crassetus, qua fronte genuinus Justinus scribere potui siet Paganismum a Christianismo, suo tempore debellatum & prostratum fuisse, ita ut Christiani Gentilibus dominarentur, ut A utor ille pseud Justinus Martyr meminit, quaest . CXXVI: Certe si Chrisiani Justini lcmpore erant rerum Domini, cur de persecutionibus crudelibus passim conqueruntur illius aevi Scriptores, inali cur&ipse justi nus qui Martyrii corona decoratus vitam finivit, a Christianis, P ganis Imperitantibus pon fuit liberatus , illorumque crudelibus manibus ereptus' imo vel hinc Jesulta Crassetus si oculos aperire dignatus suisset , satis perspexi siet, Justinum Martyrem Librorum illorum non fuisse Autorem aut Scriptorem. Quinto denique Justinum Mam rem : quaestionum illarum non posse reputari A lictorem cuivis p tebit, si conserre velit Doctrinas quaestionibus illis contentas, cum illis quas genuina ejus scripta suppeditant, maxime enim sibi invicem opinpositas deprehendet. Quaest. LII. negat suisse verum Samuelem quem Pythoni ita evocavit, verum in colloquio cum Tryphone sui sie verum Samuelem asterit. Item quaestione CXII. dicit pseudo-Iustinus, Anselum qui cum Jacobo, Mose caeterisque Patriarchis locutus est, suisse Angelum creatum, propter Dei commissionem, Dei nomine d coratum, verum hoc genuino Justino repugnat, ille enim in disputatione cum Tryphone contendit, An gelum illum suisse Christum
veri Dei filium. Has Justini supposititii sententias quo pacto possit conciliare cum veri & antiqui Iustini dictis , viderit Loyolita Crausetus, qui quaestionum libros duos a Iustino Martyre profectos vult:
372쪽
λ obstinato animo contendit. Verum ut abunde magis Crasseto sati faciamus , examinet has Quaestionum harum Scriptoris sententias, videatque quam bene conveniat illas inter & Ecclesiam Ronianam. Quaestione LX. Scriptor ille sub Justini nomine assirmat, non reddi cuiquam vitae bene aetae praemium ante Resurrectionem. Quaestione LXXVI. dicit latronem pervenisse in coetum Justorum , ubi videat se ipsum&quae infra sunt, ut & Angelos & Daemones. Quae si LXXV. docet animas asservari in locis se dignis usque ad Resurrectionis diem, quam propositionem contrariam plane deprehendo , illi quam Oratione ad Graecos sub finem scripsit genuinus Justinus: dicit enim an mam malis solutam ad Deum abire, qui ipsam condidit, Δῶ s--κα. Θ tam ἔ-απέ- , τι ἐμύο η ἐον. Quid tibi videtur patcrJesulta Craikte ' haeccine tuo sapiunt palato ' haeccine cum Catholicae tuae Romanae Ecclesiae doctrina conveniunt i attamen tantopere
desudare voluisti , ut Justinum illum adulterinum pro vero Justino
obtruderes. Instat porro Crassetus, putans et ianili concederet a Theodereto vel quopiam alio conscriptos fuisse inaestionum libros, attamen hanc propositionem manere firmam & veram B. Clementis epistolam ad Corinthios Sibyllarum allegasse testimonium , atque inde constare B. CVmentis tempore nota sitis te viro Apostolico Sibyllina Oracula , recteque Crassetum citasse Clementem : non enim , inquit, probabile est Theodoretum voluisse ex epistola aeque ac D. Pauli scripta cuivis nota, citare locum, qui in illa non reperiretur, verum nunc consuetum effugium admittat velim Crassetus, nempe vel li retici illum depravarunt vel notariorum infidelitate irrepsit illud Sibyllinorum testimonium, quare & nobis non liceat, ut Crasseto, odem modo respondere, certe merito hanc nobis libertatem eripere non potest Je' vita. Sed non opus est ut ad illud effugium nos recipiamus, potuit exstare in B. Clementis epistola , Theodoreti tempore testimonium illud Sibyllinum , at an exeosequitur. igitur Clemensi
sit viditque oracula Sibyllina ' certe non : potuit illa Sibyllarum mentio a quodam Sibyllinorum oraculorum patrono Epistolae illi suisse inserta, prout aliis scriptis quam plurimis factum suit ante, &post Theodoreti tempora. Saltem in vetustissimo omnium quod cxstat B. Clementis Epistolae exemplari, a Patricio Iunio edito . nulla Sibyllarum mentio , exemplar hoc circa primi Concilii Niceni tem-
373쪽
pora conscriptum fuisse testatur idem Patricius Junius in praefatione ad illam Epistolam: attamen nullibi in illo conspicitur saepius laudatum testimonium Sibyllinum. Denique notandum illum pseud Justinum tantum meminisse Epistolae , utpote conscium alteram ad Corinthios B Clementis Epistolam esse supposititiam & adulterinam , ast Crassetus duas citat Epistolas illasque testes vocat testimonii Sibyllini, quare igitur Cra latus ex Justino unius tantum meminit Z sed J s uitae haesit aqua.
BREVI ΛRIUM. . ii a mi Laudes : Om errores varii. De Deo Elmone Sancto Dinni, refutatur opinio. An his Simon Deus Sanetas uerit Simon Magis de quo S. Lucas meminit. An Smon per aerem volaverit se precibus D. Petri praeceps ruerit. An ipsisutua fuerit erecta. De Deo Simone Sanco ac circa illum erus error. Ωuis fuerit. De re His LXXII Interpretum Justini error. Hieronymus Iustinum mendacii arguit. H
flasses Scriptor suppostilius. An Sibila Cumaea fuerit Beros sua. Pustinus omnium patrum primus Sibilina Oracula alligavit, Geteri , ius Autoritate fuerunt seductis Crasseius refutatus. Justinus non habuit illishbros Sib Linos qui nune circumferuntur. Crassetus rursus refuta . Blondesius contra Crag etum vindicarus. Athenagorae errores. Ut ct Nee-phili. Abutitur testimonio Origenis Crassetus. Adulterina multa, oum sub Sibysiarum nomine circumferebantur. 9uaenam snt cujusque S bilis Oracula, hoc is nemine potest praestari. BAndecas rursus contra
Cro peti argutiar vindicatus. Pustinus Depostus. Num libri Sib inisemper
374쪽
si re sidem fuerin:. Oracula Sibilina quae nunc habemm non sunt is Sibylla Paganis conscripta, nee sunt eadem Craisseti error, quod lectio ne oraeulorum Sibyllinorum multi ad Fidem Christianam converterentum,
Ideamus porro , quid Crassetus ex Iustino Martyre proserat ut Sibyllarum Autoritatem sartam tectamque habeat. Primo laudes viri maximi prosequitur , Illustris propter Antiquitatem, utpote qui vixit circa medium secundi seculi, propter Professionem, quandoquidem fuit excellentissimus Philosophus, qui summa cum laude in Gentilium Academia, Spartam quam nactus erat, adornavit, propter Eruditi nem , quippe qui evolverat Scriptores tum Sacros cum profanos, propter Pietatem, quoniam effudit suum sanguinem proJesu Christo: has viro Sanctissimo pariter ac Doctissimo deberi laudes , non negamus , interim, ipsi , humani quid evenire potuisse , ac non suisse Insallibilem, verum ut cuivis homin contingere potest, errori potuisse, imo fuisse obnoxium, pronuntiamus: quod hisce paucis probatum volumus : Nonnullos notavit Doctissimus Blondellus in de Sibyllis, suo opere , Gallico Idiomate conscripto , numquam satis laudando, quidquid ogganniat Jesulta Crassitus, qui mortuo Leoni insultare se posse, laetatur. Utrum Iustinus Martyr erraverit necne , perpendat velim Crassetus , quid sentiendum sit de Scriptore, qui haec sustinere audet etiam magna cum animi fiducia, adeo ut nemo possit dubitare illum sic non sensisse : quid tibi videtur Pater Crassete, nunquid cum B. Justino Martyre asserere auderes, Simonem Magum, cuius mentio iniicitur Actorum Apostolicorum Cap. VIII. vers. XIX. a Romanis pro Deo habitum, eique Romae stituam fuisse erectam lprout docet hoc, in , pro Christianis Apologia secunda p. m. LIV. His verbis r Σιμωνα μ ν τνα λεγοψ ης Γιίων,
375쪽
Simon nimirum quidam Samaritanus, in vico cui Gitthon nomen est, ηα-tus , Clauato Caesare eDacium Lemonum arte in Imperiali urbe vestra Roma , propter magicas quas exhibuit virtutes Deus habitus est: ct statua apud vos veluti Deus honoratus: quae statua in amne Tiberi inter duos pontes est erecta, 1 atinam hane habens Inscriptionem.
SIMONI. DE O. SANCTO. Hanc Inscriptionem applicat Simoni Mago , sed quis Iustinum hoe
docuit' imo, quis inter Paganos Scriptores testatur aut scribit, Simonem Magum in Deorum numerum fuisse relatum ' nullum idoneum testem aut Justinus Martyr, aut quisquam alius proseret, quo constet Simonem illum Divinos honores apud Romanos consecutum illique statuam suisse erectam. At constat, regerat quispiam, statuam in amne Tiberi inter duos pontes erectam fuisse illi , hanc habens Inscriptionem:
Sed posito, talem fuisse, ut asserit S. Justinus Martyr, illius statuae Inscriptionem , & SIM O NI pro SEMONI vitioso scribendi modo, ledium fuisse, sic hariolante Doctiss. Salmasio , in notis ad AElium Spartianum p. m. CXL. positis inquam . Iustinum is misit, sic legisse, quo modo & quibus rationibus probabit, Simonem admgum, impostorem illum de quo B. Lucas scripsit, esse per illum intelligendum, an nulli mortalium, praeter planum illum .& scurram Simonis nomen datum ἰ certe Iustinus hoc aismare non auderet, nec ullus inter Loyolitas, imo nequidem ipse Crassetus, alias satis audax. Inde satis constat, consequentiam Iustini esse nullam , quam bene haec argumentatio procederet ' Romae in Tiberi amne inter duos Pomtes erecta est statua,
Ergo erecta est Simoni Mago in Deorum numerum recepto, cur Romani Historici, coeterum satis diligentes & accurati, Historiam illam non retulerunt aut notarunt i proinde fabulis narratiunculam illam. ςςnsendam putamus, ej uolue esse pretii cujus di haec de Simone hoc Mago
376쪽
Mato Historiola , inm nempe magicis artibus , ut se Deum probaret, duobus sum rum Daemoniis evolasse Orationibus Apostolarum Petri de Pauli) jugatis Daemonibus , delapsum in terram populo inspectante fuissedi plum, hanc Historiolam sic refert Sulpitius Severus Sac. His . lib. lΙ.
Arnobius etiam eius mentionem injicit lib. II. p. m. L. sed aliis verbis N paulo aliter ac Sulpitius Severus , & B. Augustinus. Viderunt Romani currum Simonis Magi se quadrigas eneas Petri ore di ias, ct nominato Christo evanuisse. Verum B. A ugustinus in Sermone de Sanctis hoc modo narrat. Cum enim Simon se Christum diceret , μγ tanquam
Christus ad patrem assereret se posse constendere, atque elatassibilo, magicis artibus volare coepisset: tune Petrus Dis genibus precatus est Dominum se precatione Sancta vicit magicam levitatem, nam velut vinctum eum H jublimi aere deposuit, is quodam praecipitio in saxa elidens, crura confregit. Huic quamvis a S S. Patribus relatae narrationi Fidem nullam adhibemus , an Romani rerum memorabilium exacti Scriptores &observatores, illius rei nullam alicubi mentionem secissent, certe omnino , verum quia apud illos tam altum illa de re sit silentium. nunquam tale quid contigisse nostra est opinio, etiamsi multi patres illius Historiae meminerint. Si itaque tali in re errarint patres, salsa narrantes , cur non etiam B. Justino Martyri Fidem denegemus, S moni Mago statuam sitisse erectam. Verum ut ingenue sateamur id,
quod Patri huic evenisse putamus , dicimus Justinum deceptum fuisse Inscriptione illa R omana SEMONI. SANCO. DEO FIDIO. &c.
quam in basi statuae legit aut Iegi intellexit: erectam itaque statuam' illam statuimus Sabinorum Deo e SE MUNI S ANCO quam etiamnum hodie exstare reserunt Scriptores quam plurimi. Gruterus Iascriptionum libro. p. m. XCVI. i
SACRUM SEX. POMI EIUS. SP. f. COL. MVSSIANVS
377쪽
DLCVR 'BIDENTALIS DONUM DEDIT.
Item ex Ful. Ursino quam etiam in notis suis ad Caesarem citavit idem
SACERDOTUM BIDENTALIUM RECIPERATIS
378쪽
Notandum igitur, ut S. Patris Justini error deprehendatur, Sabinos Italiae Antiquissimos populos , Umbros inter ac Latinos , coluisses EMONEM SANCVM. Hinc B. Justinus occasionem arripuit, assirmandi statuam illam quar hanc serebat Inscriptionem Simoni Mago fuisse dedicatam di quod quam bene, imo potius male asteruerit, quivis in Romana Antiquitate versatus , facillime dijudicabit : Annon igitur Jure meritoque suspicari & asserere liceat, Patrem illum, qui tam crasse erravit, SEMONEM SANCVM pro Simone Mago accipiens, non potuisse decipi spuriis & suppositiis Sibyllarum
sub nomine venditatis versibus, illis Oracula attribuendo, quae nunquam ab illis promanarunt i nos equidem putamus eum. qui illum, etiam & hunc potuisse errasse errorem. Quis autem fuerit hic SEMOS ANCVS, ex plurimis Scriptoribus addiscere possumus e Dionysius Halicarn saeus ejus meminit, lib. IV. Bν Ισρῶπις- , inquit, ρν P'ωμἀοι καλῆαν. i S. Augustinus in de C. D. lib. XVIII: Cap. XIX. Sabini etiam Regem Ilium primum, Sangum, sive , ut aliqui
appellant , Sancum, retulerunt in Deos. Livius libro VIII. Dccad. I. p. m. 296. Vitruvium in carcerem offeret ari jussi. quoad consul r dissit, tum verberinum necari: indo ejus, qui essent is paluim, diruendas, bona Semoni Sango censeritur remsecranda: quod q eris exeis redactum est, ex
eo amet orbes facti, positi in statis Sangi v siis aedem I irini. Ovidius Fastorum lib. VI.
rebam, Nonas Sanco Fidione referrem pini tibi, semo Pater. tune mihi Sancus eris.
Et notandum nonnunquam Sanctum pro Sango scribi apud Scriptorcs, prout c stat ex Inscriptionibus, iam jam citatis, & ex Propertii his versibus L. IV. in voto ad Herculem r&octe Pater, salae, cui jam favet astera yuno Sancte velis libra dexter inesse meo. Sic etiam Lactantius nostet de Sabinorum Deo Sanco loquitur lib. I. de salsa Religione. p. 81. & Silius Italicus inani ct Dii pars Sanctum voce canebant Auctorem gentis: Iari laudes ore ferebant : Sati
379쪽
Sabe tuas, qui de patrio egnomine primus Dixisti populos magna ditione Sabinos.
Paucis ut absolvamus, SEMONIS nomen Iustinum sesellὰς
vir Sanctus conspicato illo nomine statim existimavit Simonem Magum intelligendum fuisse. quippe qui se Θεουδυναρον esu gloriabatur, praesertim se firmo niti sundamento existimavit vir pius, cum & Dei nomen illi Semoni tributum videret: verum uti jam supra probavimus, Simon Magus non erat intelligendus, nunquam enim res illas mirabiles a DoAoribus Christianis criptis relatas Simon ille Magus Romae peregit. notassent enim illas Scriptores illius secuti , qui plurimas res minoris momenti exacte cum omnibus circumsantiis reserunt, &conscribunt: Ex ignorantia' significationis vocis SEΜONIS hillicinatum fuisse virum Sanctum existimamus. Et quid nam hoc nomiane designetur , .hoci tempore nemo vix reperiatur qui hoc non sciati Semonis nomen illo tempore dabatur illis, qui ob meritorum paupertatem coelo asscribi non debebant, quales erant Vertumnus, Hirpona , Priapus , Semones dicti quasi semi homines. Affirmat porro B. Iustinus Martyr in prima cohortatione ad Graecos p. m. X. R XI. sevidisse reliquias cellularum LXXII. Interpretum, etiam huic fabellae credidere, Irenaeus lib. HI. c. 21. Ciryllus & Augustinius lib. XVII Lde C. D. p. m. q i. ut & alii Veteres: verum B. Hieronymus Tom. V. p. m. scio. in Apol. adversus Rufinum , ridet opinionem illam de LXXH. cellulis interpretum. Imo Tom. II. p. m. 22q. dicit, ne claquis primus Autor siptuaginta cellulas Aeaeandriae mendaciosis exstruxerit: tanto lubentiti, hunc Hieronymi locum allegamus, ut crasseriis J stata, Protestantibus insensus esse desinat, si quando Patribus in alia quibus , utpote hominibus errori obnoxiis , non credunt, illisque contradicunt. Notet velim Patrem Pium ac Doctissimum , audere B. Justinium mendacii arguere r etiam & hoc notavit Doctissimus Blon delius B. Iustini e r. μὰ, nempe in disputatione sua contra Paganos , qui 'referente hoc Origene Christianos contumelioso &Sarcastico nomine , Sibyssias vocabant , illis opponit Scriptorem
suppostitium Hystaspem scilicet , cuius scripta nunquam exstit runt nisi in cerebro illorum qui illa allegarunt aut sub ejus nomine supposititia ediderunt. Allegat item B. Iustinus Martyr Cumaeae Si
380쪽
byllae oracula , contenditque illam suisse Berosi filiam , qui Cyrosuit posterior CCL. annis, obiit enim anno Urbis Conditae CCXXV.& Regni Tarquinii IV. cui, ut multi memoriae prodiderunt, Amalthaea quaedam caro pretio vendidit scripta nonnulla postea Sib ina dicta, Romaeque per CCCCXL. asservata, usque ad belli Civilis Syllani
tempora. Non considerans quod , secundum Romanorum opini Nem communem & vulgarem , Sibylla Cumaea exceperit Eneam, mortuum sexcentis triginta novem annis, anicquam Cyrus occuparet Babyloniam , nec attendens ad illa quae Pausanias Scriptor illi sere contemporaneus , refert ex Hyperocho Cumano aliisque antiquis
Scriptoribus. Primo quod Sibylla quae illic loci degra dicta suerit Demo. II. Cumaeos, nullum , quod ostenderent Cumaee Sibyllae oraculum, habuisse. III. Nullam aliam illam antecessisse, praeter Lamiam Neptuni filiam, a Libyae incolis Sibyllam nominatam, &H rophilem Jovis & Lamiae filiam, quae habitavit in Ida monte, Phrygio aliquando in vico Marpesso, nonunquam aliis in locis & insulis IV. Ejus sepulcrum & epitaphium columnae incisum fuisse in Troade.
Nympha Idaea natam, verum etiam Hecubae somnium interpretatam fuisse. VI. Quod post Demonem Cumanum Hebraei in superiori Palestinae Regione habitantes , meminere Sabbae filiae Berosi & Erymanthae , cui nomen Sibyllae Babylonicae vel 2Egyptiacae datum: VI. Denique quod non attenderit animum ad ipsum titulum, qui docet oraculorum illorum Scriptorem , fuisse uxorem filii Noachi, qui e vivis excessit 1697. annis antequam Antiochus Soter Babylonem occupasset aut Regni sedem stabilivisset , & Berosus, cujus filiam fuisse volunt eo quod scriptum ejus illam Babylone oriundam asserit, Patris nomine insigniri potuisset. Sic enim loquitur falsa Sibylla circasnem libri primi