장음표시 사용
481쪽
spondebat , argumentum hoc quidem contra Judaeos , Prophetii
agnoscentes & admittentes, valere , verum nihil contra Gentiles, Prophetis Fidem non habentes t ideoque Faustum hoc modo
respondisse scribit Jesulta: Sane, s pant aliqua, ut fama est, Sibi de Christo suffragia, aut Hermetis quem dicunt Trimegistum, aut Orphei
aliorumqua in Gentilitate ritum , ho nos aliquanto ad Fidem is repoterum qui de Gentibuι cicimur Christiani ; Hebraeorum autem , &c. Respondemus, etiamsi S. Augustinus existimet, Virgilium versus nonnullos scripsi illa, qui Christo convenienter possint adaptari , uti de apud alios Poetas tales quam plurimi reperiuntur, ) nullibi tamen dicit Maro, se versus illos ex Sibyllino carmine descripsisse , imo nequidem, etiam si voluisset, potuisse describere , supra ostendimus, simpliciter tantum dicit Poeta et oin ima Cumaei venit jam Criminis aetas. At hinc non sequitur, Sibyllam Cumaeam illa conscripsisse quae Virgilius IV. Ecloga profert. Dicit quidem S. Augustinus Epist. CLV. Virgilium transtulisse ex Cumaeo sive Sibyllino carmine hos versus
Te duce, &c. Verum S. Pater non indicat locum ubi hoc dicit Poeta, imo hoc nullibi dixisse pro certo assirmamus t at Crassetus regeret,
saltem constat S. Patrem credidisse, Sibyllam quaedam de Christo praedixisse, verum an ideo vera est Augustini assertio, quia sic scripsit lan hinc sequitur, Oracula illa Sibyllina olim a muliere Tarquinio divendita continuisse Vaticinia de Christo φ Quomodo Jesulta hoc probabit , quandoquidem cum Capitolii incendio tota quanta periere. Scio quidem S. Scriptorem assirmare se legisle carmen hoc de Christo Acros lichicum quod Flaccianus dixit esse Sibyllinum) imo etiam in hodiernis libris Sibyllinis reperiri, sed inde non constat, carmen hoc ab antiqua Sibylla proseistum, uti demonstratum fuit supra. S. Augustini vera foret sententia, si idoneis rationibus & argumentis esset confirmata , hoc vero cum desideretur , eadem facilitate qua fuit asserta, potest negari. Notandum etiam Augustinum non assirmare carmen
illud quod Flaccianus illi ostendit, esse Sibyllinum . sed hoc modo
tantum loquitur , Graecum nobis Codicem protulit, carmina ese dicens Sibyllae Erithraeae, &c. Perpendat porro aequus Lector , utrum haec
482쪽
sincera sit argumentandi ratio, quia S. Augustinus judicat Virgilium scripsisse carmen, cujus pars quaedam Christo potest applicari, an igitur inde judicandum putabimus, Poetam intendisse Vaticinium de
Christo conscribere ' Certe supra demonstravimus, nunquam hoc in animo habuisse Maronem: imo etiam nunc pro certo habemus, nunquam Paganum illum, ut ut Doctum Poetam, de Salute Fidelibus per Servatorem parta , somniasse. Quippe mysterium hoc non nisi Sancta ac Coelesti Revelatione innotescere potuisse ulli mortalium, contendimus. Atque vel hinc patet, quidquid dicat S. Augustinus, Virgilium, carmen hoc quartae Eclogae ex Cumaea hausille , ejus opinionem non esse admittendam. Simile exemplum, illud adnotante
Doctissimo Blon 'o, habemus in Isidoro Hispalens , Orisin.
lib. IX. cap. II. quit, is candore corporis nuncupari siunt. Γάλα enim lae dici ci de ct Sibylia se eos appellat , cum ait de iis, tune lactea colla, Auro innectentur. Isidorus dicit, Sibyllam hanc pronuntiasse sententiam, an igitur mihi argumentari licebit eodem modo quo Jesulta Crassetus: Augustinus dixit Virgilium Eclogam quartam ex Cumaea Sibylla desumpsisse, ergo credendum est, revera, Poetam, xclogam supra nominatam , ex Sibyllino Poemate deprompsisse 'Dicam ergo: Isidorus Doctissimus Pater assirmat, Gallos a candore corporis nuncupatos , Sibylla enim a lacteo colore sic dictos esse test tur, dicens, tune lactra eo a , &c. Ergo pro certo habendum est, Sibyllam illa verba conscripssse & pronuntiasse: cum tamen falsum sit, illa apud Sibyllam reperiri. Leguntur enim apud Virgilium AEneid. lib. VIII. p. m. 66o. Nunquam Sibylla illa pronuntiavit: An non igitur jure liceat mihi assirmare , etiamsi S. Augustinus assirmet, Virgilium illam Eclogam ex SibylIa hausisse, tamen ex illa non promanasse, uti Nic Isdoris pronuntiat dixisse Sibyllam, etiamsi non dixerit ' Similiter S. Hieronymus praefat. in lib. II. Epist. ad Galatas, p. m. I72. ostendit, Isidorum, alienum Lactantii verbis dedisse sensum. Dicit
enim et Lactantii nostra quae in tertio volumine ad Probum de hae Gente v natus D, verba ponemus: Galli, inquit, ant:quitus is candore corporu,
Galata nuncupabantur, ct sic Sibila eo appellat: quod gniscare volui;
Poeta, quum ait: - - - - Tum Lactea Colla
483쪽
Cum possit dicree eandida. Hinc utirue Galatia provincia, in quam Galli
aliquando venientes , cum Graeta se miscinunt. Unde primum ea regio Gallo. Graecia, ps Galatia nominata est. Nec mirum sitiei ede Galatis dixerit. se occidentales populos tantis in medio terrarumsta tu praetremos , in orientu plaga consedisse memorarit. Ex his Hieronymi verbis recte concludit Doctiss. D. Blondellus, evidenter patere, illum non attribuisse Sibyllae Virgilii verba, sed tantum Galatarum nomen, deriv tum, secundum opinionem vulgarem, a verbo LM. II. Neque etiam dicit, Virgilium se a Sibylla mutuatum fuisse opinionem suam, verum illum, ut & Sibylla sentit, intendisse ad Etymologiam
Galatae, a verbo γάλα petitam, ac Galalis propter corporis candorem
adtributam. Caeterum in Scripto Sibyllino, ad quod respexit Lactantius, Galatae nomen non reperitur , ad desim tam Galatas Occia dentales , qui appellantur oraculorum lib. p. m. Ii 6.
Γα λικανοὶ, eorumque terra ΚελI lib. VII. Orac. Sibyllin. p. ni ues s. verum ad designandum coloniam Gallo Graecorum aut Asiaticorum
Gallorum in Orientem transmissam; Nullibi etiam Sibylla assirmavit, Gallos illos nomen adeptos a γαλα, sed Lactantium hoc praesupposuisse tanquam rem probabilem , etiamsi nullo idoheo sundamento staret aut niteretur. Quis autem suerit ille Lactantius non indicat Hieronymus; apud Lactantium Firmianum non invenimus, nisi sorte reportatur libro tertio Epistolarum ad Probum, sed quoniam Quatuor Epistolarum libri ad Probum, uti in vita Lactantii olim adnotavimus, perierunt, frustra ex illis requiri, quivis Judicare potest i nunquid igitur argumentari licebit, Isidorus & Sanctus Hieronymus, secundum Lahantii opinionem existimant, Gallos Galatas olim dictos, propter corporis candorem, ergo res ita se habet ' At vero Sibylla hoe dixit, afferuntiam jam laudati Scriptores, regerat quispiam , Verum hoc falsum esse, ante ostendimus. Virgilius enim hoc de Gallis asserit: admittimus quidem, Gallos vel Galatas, candido colore suisse decoros. Sic enim de illis Scriptores testantur, Ammianus Marcellinus
lib. XV. p. m. 3 6. Oporis staturae se eandidi, pene Gald sunt omnes, ct rutiis , luminumIue torvitate terribiles , amdi Iurgiorum , ct sublatim insolescentes. Et Silius Italicus lib. IV. Eu viri fulvo radiabant lactea torque.
484쪽
sic etiam Petron. Sati inerata facies, ut suos Gallia eiura putet: verum verbo γήλα , lae , Galatas fuisse dictos, propter corporis colorem candidum, hoc vero sundamento putamus non niti. Gallica Gens fuit populus ante transmissam coloniam in Graeciam, a Graecis autem re Graeco sermone Galatas fuisse dictos , testatur Ammianus Ma cellinus. lib. XV. p. m. 33. Proculdubio alio quam Galatarum nomine vocabantur ante illorum in Graeciam adventum; a Graecis enim Galatae propter lacteum corporis colorem, nuncupati fuere. Verum tanti non est haec res, ut diutius illi immoremur: perpendamus p tius, quo modo Crassetus objectionem, quam ex Augustino allegat, solvat. Locus S. Patris lib. NVIII. Cap. XLVI. de Civitate Dei, sic sonat: Proinde eum Scripturis nostris non credunt, complentur in eu μαιρων caeci legunt: nisi forte quis dixerit, i in Prophetiaι Christianais idede Christo, Inrvie Siblia nomine mel aliorum pro eruntur. Verum ut constet, non suisse illa oraculaea Christianis conficta, sed ab ipsis Sibyllis prosecta, adfert Jesista Crasset in Doct. Ludovici vivis observati nem ad locum hune S. Augustini r non esse conficta, hinc constat, quod Lactant. & Eusebius eas citant, quorum tempore Sibyllini libri in manibus omnium eranti nec ipsi fuissent tam impudentes, qui ea discissent esse in Sibyllinis libris, quae nusquam erant. Adde quod plus sic obfuissent Christianae causae, quam aliis omnibus argumentis P tuissent prodesse, quum homines aperte cernerent, eos fictis in rem suam Autoritatibus inniti, quumque hoc falsum & impudens deprehendissent, caetera omnia suspecta haberent, & tanquam similiarepudiassent reiecissentque. Quid quod Virgilius & Ovidius manifesto in poematibus suis de Sibyllinis carminibus versus mutuantur, quos nemo ita coecus est, quin esse de Christo dicta perspiciat: qualis est tota quarta Ecloga Virgilii, & digressio de morte Caesaris in fine primi Georgic. Apud Ovidium vero illa sunt:
Et Deus humana lustro sub imagine terras: Tum adse quoque in fatis remissitur albra tempui , . - o mare, quo te is correptaque Retia caeli Ardeat, ct mundi moles operosa labora.
Primo transsor. Item apud Lucanum de iis quae praecedent Iudicium Domini: primo Pharsal.
485쪽
Quod si nostra, quae magni Autores tradiderunt, dicunt commentiatia, ostendant ipsi quae possint dici sine ulla controversia vera , α asseremus Academicum aliquem, qui se dubitare respondeat. Hacte nus Doctiss. D. Lud. Vives. Hisce telis tueri se conatur Crassetus, sed quam levia & nulla sint haec, vel hinc constabit. Primo enim S. A pustinum quod attinet, vel ipso Crasseto confitente, dubitandi locum S. Pater relinquit, dicens: Nisi forte, dic. Plurimos inter Antiquoi asseruisse, Christianis suisse magnam partem conficta illa oracula Sibyllina ; supra probavimus ex Lactantio, Origene aliisque, imo S ipsi Pagani, conficta fuisse & spuria multa sub Sibyllarum nomine pr0m
gata assirmarunt: uti const/t ex eo quod nonnulli inter Imperatore Romanos, delectu habito, gliquot millia Oragulorum concrem iii mandarunt. An autem Christignis solis fraus illa sit ttribuonda, an vero Judaei etiam operam suam hac in re non commodarint, nunc non inquirimus , quandoquidem supra ostendimus, nonnulla )Jud ris, Legati post Capitolii conflagrationem ex v bibvs & Italicis di Grae is&yra cipue Erythraeis oracula Sibyllina conquisitum missis, potuisse di vendi tanquam genuina Sibyp rum vaticinia..Caesaris Augusti tempore multa vana sub nomine Sibyllarum circumlata fuisse, testantur Tacitus, Suetonius aliique I ideoque non adeo mirandum est, si pro suppositiis fuerint habita atque qtiam nunc habeantur. Quando igitur S. Augustinus dicit, Misi Drte, &ς. omnino & hoc a Viris Doctis nune commode posse objici, nemo cui sanum est sinciput , negare potest. Deinde notandum, S. A ustinum nihil allegasse ut Christianosa crimine illo liberaret: si suppositionis illius eos participes non credit,
cur non illorum innocentiae se patronum demonstravit, atque ad a cusationem tam atrocem non respondit i Dicit porro Loyolita, S. Α gustinum non dubitantis locutum , quoniam verbis arumantibus dixit, omnim, same, nemo dubito ut sed si Sancti Patris loca e .
acte perpendantur , patebit Iesultam mala fide torquere Augustini verba , atque illis dedisse sensum quem Sanctus Scriptor non intendit. Debebat Crassetus ostendere, Augustinum nullo modo dubitasse,utrum haec
486쪽
lixe quae nune sub Sibyllarum nomine circumseruntur oracula, sint supposititia, sed illum agnovisse illa pro genuinis ac non Christianis aliisve confictis esse habenda: hoc ut probet dicit Crassetus,S. Augustinus utitur verbo sine, reperitur locus illa de C. D. lib. XVIII. cap. XXIII. me sine Erythraea Si,' a quaedam de Christo manifesta emori si &c. V
rum si attente locus ille consideretur, videbit sedulus Lector, S. Augustinum dubitanter locutum. Dicit enim, nonnulli Sosiam Er rhaea Varisinatam ferunt. Deinde addit , Flaccianus Graecum nobis codice
protulit, carmina eo direm Sibilis Eryhraeae. Si indubitanter S. A gustinus credidit, Sibyllam Erythraeam de Christo fuisse Vaticinatam,
cur verbis dubitantis sententiam suam expressit i Ferunt, inquit, H urinatum , dicens esse earmina Sibilae Erythraeae r quae verba non sunt credentis , sed aliorum sententiam reserentis , aliisque quae credere velint de illa re libertatem, relinquentis: Nemo dubita rit. Locus autem ex quo Crassetus haec verba hausit, sic sonat et Cumaeum autem carmen, Sibilinum eo nemo dubi verit. Dixit autem Poetartarum Cumaei venit jam Carminis aetas.
Sed an hine sequitur, Sibyllam de Christo Vaticinatam esse Virgilius
nunquam de Christo Prophetavit, imo nec potuit, quandoquidem Praedictiones de Christo non sunt sectae , nisi per Revelationem &inspirationem Divinam, de Bileami & Caiapnae Prophetiis quae o dinarie objiciuntur, postea dicendi dabitur locus. At vero quis simiJudicii, audeat assimare , Virgilium Paganum & infidelem Gentialem, suisse ac λολλιέο, ' Deinde notandum, S. Augustinum debili ae quasi nullo niti sundamento . cum dicit: Non facile crederem, Sibyllam vi Christo Dio sicuram nisi Poetarum quispiam in lingua Romana nobilissmus diceret ea, qua in Domini nostri Jesu Christi Raegnum suis ea cinere est convenire videantur. S. Augustinus credidit Sibyllam de Christosuisse locutam, quia Virgilius quaedam scripsit quae Servatoris Regno possunt adaptari. Hoc pacto quam plurimos Poetas possemus dicere de Christo Vaticinatos fuisse, quoniam apud illos multa reperiuntur quae in Christi Regnum satis convenire videntur. An ex eo sequitur, Virgilius meminit Cumaei carminis, ergo Sibylla de eo est locutas' Sibylla Cumaea, sertur mundi aetates per metalla descripsisse ac exhibuisse. Prima mundi aetas apud Sibyllam dicta suit Aurea, &Soliat-
487쪽
tributa, secunda Argentea , quae lunae. Tertia ab electro quatenus pro metallo accipitur, denominata, &c. Vide Doctiss. Vostium da Sibyllis, p. m. 26, 27. Haec ut clarius intelligantur, Servii expositionem heie adjicere lubet: Sibilla, inquit , ficus per metalla divis. Dixie
etiam, quo quis ficulo imperaret: ct Solem ultimum, ides, decimum v lunt. Novimus autem eundem esse Apollinem; unde dicit , tuus iam Regnat Apollo. Dixit etiam , finitis omnibus seculis rursu eadem renovari: quam rem etiam Philosepti hae distulaetione coisgum dicentes, eo leto ma gno anno, omnia sera in ortus suos redire, ct referri rursus eodem mesu. sania se idem siderum manu, necesse est ut omnia quin fuerura, habeant i e rinionem. Atque vel hinc patet: quare Poeta dixerit: rima Cumaei venit jam carminis aetas.
Et di Magnus ab intuta siclorum nasitur ordo. Ut & r Pam nova progenies erio demittitur asto. IPlura de hac materia legi possunt apud D. Vossium loco supra laudato. Ex his itaque clarum est, S. Patrem nullam rationem habuisse, cur crederet, de Christo suisse locutam Sibyllam Cumaeam. Certe Virgilius etiamsi hoc assirmaret, cum tamen de Christo nihil di xerit, uti supra n lavimus,non esset idoneus testis, Sibyllam de Christo alici natam fuisse. Hoc si ita se habet: quare igitur Poeta non habetur in illorum numero qui ad Civitatem Dei reseruntur, aeque ac Sibylla, cum ideo S. Augustinus credat, Sibyllam de Christo locutam esse, quia Virgilius, ut illi sic videtur, dixit: Ust a Cumaei, &c. Atque vel hinc constat, majorem Virgilio, quam sibyllae, adhibuisse Fidem, ideoque Virgilium illi praeserendum, quoniam Fides ejus nititur Autoritate Maronis: quanta igitur cum asseveratione locutus si Sanctus Augustinus, ex his Judicare poterit aequus Lector. Ut porro probet Crassetus, Sanctum Augustinum nullum dubitationi locum reliquisse. dicit a S. Patre verbum omnino suisse additum e qua autem Fide agat Loyolita, patebit, si perpendatur illum debuisse probare, S. Augustinum nullo modo dubitasse haec , de quibus nunc agimus Oracula Sibyllina , quamvis revera sint spuria & supposititia , esse tenuina, & de iis nullum dubitandi reliquisse locum, quin sint Sibyllie. adscim
488쪽
adscribenda. Dixit enim, omnino: Locus hoc modo reperitur apud S. Augustinum Epist. CLV. Nam omnino non est cui asteri , praeter D minum Christum dicat genus humanum: Te Duce si qua manent sceleris vestigia nostri Irrita perpetua solvent sermidine terras. Concedimus equidem, Servatorem nostrum Iesum Christum nos planea peccato liberasse , & nulli illam Redemptionem ac Liberationem posse attribui, quam Christo, At hinc non sequitur, Sibullam aut
Virgilium hoc dixisse de Salvatore nostro Iesu Christo. Jesumanam
pro mundi Redemptore non agnovit Poeta, neque hoc carmine suo intendit aut intendere potuit. Deinde verbum illud omnino non resertur ad Sibyllam, sed ad genus humanum. Hoc autem non potest dicere genus humanum a peccatis liberatum, nisi per Christum; sunt illi Poetae v us ex Sibylla Cumaea petiti, & S. A ugustinus assirmative pronuntiavit, esse Sibyllae Cumaeae effata ἰ Sed quam misera haec sit consequentia . nemo est qui pon videat. Dubitanter loqui
S. Patrem, patet ex eodem loco. Dixit enim, q-ex Cumaeo, id est, Minhiana se fastis est transtulisse Hirgilius. Dicimus nos hoc ex nullo Vir
illi loco posse demon strari, ut ante observavimus. Subdit postea Augustinus, fortassi illa Vates aliquid de unico Servatore in Spiritu audi rat,dec. Dicat nunc Jesulta, nunquid haec sint verba assirmantis an dubitantis. Addit porro Crassetus, evidenter patere illa verba, Nosne . non exprimere dubitationem Sancti Scriptoris, sed ultimum infidelium effugium, qui se victos & superatos videntes, Prophetiis adeo claris, nullo alio telo aut medio se tueri poterant quam hoc estv-pio, a Christianis nempe suisse conficta illa Sibyllae oracula. Oppugnat autem, inquit Loyolita, Judaeorum & Paganorum opiniones, ludaeorum ipsorum Prophetarum Testimoniis , Gentilium , Sibyllarum Oraculis. Judaei non possunt tueri suam sententiam, dicentcs, nos Prophetarum Oraculis inseruin Vaticinia de Christo, quand quidem & illa in ipsorum Bibliis reperiantur, ideoque magis sunt inexcusabiles quam Pagani qui nobis possunt objicere , nos Christianos confinxisse illa oracula Sibyllarum aliorumque Scriptorum sintellieit Virgilii & Hystaspis) verum hoc absque ulla ratione assirmarent, ouoniam Sibyllarum aliorumque Scriptorum libri, cxstabant, ante-
489쪽
quam ullus reperiretur Christianus, nulli autem de hac Veritate poΩ 'sunt dubitare misi Curet. Hoc modo loquentem introducit Crassetus Augustinum. Verum , Crassete Pater, liceat hoc nobis negare, suisse infideles illos qui dixerunt carmina Sibyllina esse conficta, S suppositiaria. Nos enim illud cum Viris Doctis, non solum Reformatae Religioni, sed & Pontificiae tuae addictis rotunde affirmamus. Tempore enim ignorantiae quo Gentiles vixerunt, non affulsit maior lux insdelibuiquam dilecto Dei populo. At hoc statuendum esset, si Sibyllina qu ehodie circumseruntur oracula, pro genuinis admittamus , uti hoc ante uberius demonstravimus. Posset certe multis argumentis probari,
multa a Christianis sub Apostolorum aliorumque Sanctorum Virorum nominibus suisse conficta & evulgata , etiam Pontificiis ipsis hoe agnoscentibus, atque hoc modo actum fuisse in causa oraculorum sibyllinorum constans nostra est opinior quamvis tamen solos Christianos hujus nonnulli piam fraudem vocant immerito , init enim pietatis est aut esse potest in fraude impiae fraudis reos peragere aut insimulare nolimus. Putamus enim nonnulla a Iudaeis composita ac pro Sibyllinis divendita suisse. Denique dato, non concesib, s. Augustinum ita sensisse & affirmasse ; talem etiam opinionem fovisse Lactantium& Eusebium, Hieronymum aliosque Patres multos, an igitur ill rum sententia vera est, ac pro effato insallibili accipienda φ Crasset hoc quidem intendit, sed Viros Doctos non eo usque credulos re periet Jesulta, ut omnia illa quae Patres scripto consignarunt, approbent. Etiamsi insani instar, contra Doctiss. Blondelium , vocifer iis , quando patribus assensum non praebet, clamoribus tuis non movebimur , non desistemus a Patribus discedere in iis in quibus illos etiarasse deprehendimus, cur adeo D. Blondello succensest Quando illi contingit patrum effata non approbare, an non illi aeque ac tuis Doctoribus Papisticis licet contradicere Sanctis Patribus i nunquid vobis major suit concessa licentia ' Certe nos illam vobis non concedemus. Dico
itur, Crassere, S. Augustinum crassissime errare, quando sibi videri assi et Sibyllas ad Civitatem Dei reserendas: & si vociferari velis , fiat hoc contra tuum Coquaeum ad hunc Augustini locum. Verba ejus heic apponam quae reperies ad lib. XVIII. de C. D. cap XXIII. p. m. i l 9. Id quidem suadere videan cum tot manifesta oracula S llarum de Filio Dei, At videantur Divinitus ins irati , ct Fide in Christum,
490쪽
sne qua numiuam salus contigit, Divinctus illustrata, nu tamen id eonia' vineis , Sibyllas huiusmodi ad Civitatem μι pertinuisse, ut nec impius duritiam, is futuris temporibus 9 is Corso Domino musta Vaticinartis es, quem tamen minime pertinuisse ad civitatem Dei certo em t. Longa enim a iter Prophetae apud Hebram ct Balaam ille aut etiam Sibiti apud Gorti de Christo praenuntiarunt futura. Illi nimirum quae Vaticinabantur . inreli ebaut, si minime inre exisse pinandi μι dr velin arreptilii Aru baritur. D. Augustinus fiam lib. XlII. confra Faustum cap. XV. de Om vi , Hermetu ct Sibilarum praedictumibus , ac Prophetarum Oraculis loquens ; Quantum distat, inquit, de Adventu Christi inter praedicationem Angelorum, & consessionem Daemoniorum, tantum inter Auilioritatem Prophetarum & curiositatem sit crilegorum. Ex quo in- redigitur, quops rastinus Martyr firm exbortat. ad Gens.'ibat, Sibialis Oracula prope ad Horitatem accedere. D. Hieroumus lib. I. contra I vinianum is snrgim τὰ insigne meritum Sihilii seroa Divinationem esse nos m. Herum is is eum aptiorum Deus adi coit Domει , quae tamen Ione non pertinebant ad Civitatem Dei , OV mitas quidem laudanda, sed is ictu ramia filiorum Dei compensari non potuas. Viden' Crassete , quam libere Coquaeus tuus S. Augustino contradicat: quare non debaccharis corura tuae sectae Scriptorem, sed mavis mortuo insultare Leoni quam tuos irritare crabrones. An non igitur nobis etiam licebit nonnunquam Patribus a Vero aberrantibus contradiceret Novimus equidem Lammium olim idem dixisse, ac D. Augustinum Scriptorem illum es secutum. Eo confugere suem nonnusti, ut dicant,
nam illis c. Sibyllina sed a nostris ficta inrue composita, Lactanti,
lib. IV. cap. V. R et autem Lactantius, se profecto id nonputa-lut qui Gereonem Varronemque segerit, aliosque Interes , qui Erythraeam S hi m . e teraeque commemorant quarum exempla proferimus, qui Auth ui ante obierunt quam Christus nasi eretur. Verum Lactantius non probat id quod est in quaestione; debebat ex Cicerone probare, ut&ex V rrone, Scriptores illos de Christo fuissὸ locutos, at vero luce metia diana clarius constat, nullum de Christo Testimonium apud illos reperiri. Mentionem quidem de Sibyllis iniicere potuerunt, sed Acrostichis illa adeo decantata , aut aliud quodpiam de Servatore Christo Vaticinium frustra apud illos quaeratur. Imo ipse Cicero plane repugs x, ut superim suit sestensum. Audi Cr sic te, quo io pretio sit