장음표시 사용
111쪽
- Et nunc male cum apibus agetur, cum ranas earunt My generi infestissimas tam prope coniunxerimu S. An soteles enim: Ranae inquit 'ita in luto degunt γ λμα χυ in prad aquam accede te rapiunt, quam ob rem eas apiari per stagna paludes venari solent. Pliniusci apibus quantibus ranae in iidiantur, nec hae tantum quae stagna rivosque obstident, verum S Rubetae Veniunt vi ro, adrepentesq: susilant cum Aristotele Plituo se
sit filianus. V Duo haec ranarum genera, terrestre&aquaticum rei r citra 'Eeonstitui eqperimento discimus dignoscere autem quae earum ad illorum numquodque pertineant, non ua Obvium. In eam seia tentiam frequetiores eunt physici, ut terrestres e Lia dicant, Catinarias, quaequbd inter arundineta degunt, sic vocantur: Rubetae, quae & in rubis D vepribus: quaedam est cornutae .gil,
bosae aliae aliae stercorariae dictae, qubd ut plurimum sub stei cor laetiterit quibus si busones annumeres non id sine auctore fiet. γ Plinius auctor est aquaticas ranas semestri tani tot Dor m se . . . ita in limum resolui, ea ratione quod hy-bernis mensibiis nullae conspiciantur sed reprehenditur a recen .eioribus,& merit, nam veteres ranas Verno tempore iterum apparere constat; latent igitur interim ob frigoris impatientiam Alberariis, Hyeme inquit latet rana extra aquam in rimis calidis cili- quindo in aquis sub terra, qtia hyeme stant calidae, vere procedit ad aquas. Et Matthaeolus: in paludibus illis quae per hyemem non conglaciantur omni tempore praecipue tamen vere, ranae reperiuntur.
Aristophanes diebus apricis in paludibus suis salire eas per cyperu phleon fruteti genus est hali. ubi interpres, soles calore gaudere scribit. Spectat huc etiam quod ex Arato, Plinio, Plutarcho MAOliano vulgo traditur, scilicet cum illa alitus vel clarius solito coaxant sic vocant earum obstreperos sonos pluviam portendi quoniam ut ex Theone citat Rhodiginus frigidiorem reddi aquam
Sic monachi. RRI qu xica magis est deses, quam terrestris,
quae 'er proceras arbores repere, di in alti ibas ramusculis coaxare solet aquatica contra semper in aquis.
112쪽
Malorum omnium aernam esse otium
otio Ic g Vt quam plurimis veterum auctorum testimoni js constat: cum autem omnibus perniciosum sit, maxime Ἀ-men ijs qui mona ilice profitentur, exitiale est:qui scilicet si otiantes stationem delerant, hostes cliuidem ultro accersunt, id est prauas animi affectiones, quae aduersus spiritum semper militant, prouo cant,d validiores esticiunt: tandem experimento discunt scriptoris Graeci verum est illud, α ρογματ' εξ ἰωρο ξίας, Sanctius Hieronymus scribens ad Rustic tum monachum de vivendi sorina, unum illud admonet, ne otiosus unquam iit, sed vel fiscellam texat iunco vel canistrum lentis plectat viminibus : humum sarriat rareolam aequo limite diuidat: plantas per ordinem ponat: aquas irriguas ducat: texat lina capiendis piscibus quae ipsius verba sunt. hunc enim utile monachis Aegypti; s morem, ut neminem inter ipsos otiosum ess sustinerent, ibidem testatur. extat autem fragme- tum hoc apud nostrum Gratianum tomo s. titulo de consecratione Chrysostomus in homilia de vita monachorum , niillam illos horam exercitatione vacua habuisse scribit. Et Basilius in institiuo hoc coryphaeus monasterio ruta fermentum otiosos vocat . eadem doctrina ex Cliniaco, Cassiano atque alijs id argumenti scri-Ptoribus facile colligitur Qtiod cum ita sit, aeque tamen commendatur in monacho vita quiesci Nec enim etsi prima fronte contraria videantur repugnat, monachum non elle Otiosum tamen inquiete vivere. In Vaticana bibliotheca cuius certe inexhaustos thetauros quotidie experim tu extant inter Graeca, Esychil opera Plut . . n. 329 in quibus alius latet auctor nomine Antiochus, qui
quod sciam nondum vulgatus est Codicis epigraphe est. iacta πόχυ ς ' Σον Ἀφαλαια δὶαφαξ, Sancti Antiochi ad Eustathiuditieti capita Nec statuerim an is sit Antiochus' i Ptolemaidis episcopus fuit, natione Syrus,eloque a clarus, quam Constantinopoli professus est, an ille alter Eusebi Samosatesiis ex sorore nepos, qui imponi sibi mantis ab Ariano episcopo pastus non est ille iunior fuit, S sub Arcadio vixit iste vero antiquior, sub Valente. Eustathios item duos legimus, viatam episcopu Antiochenu, 'tii in cocilio Nicaeno de Constantini laudibus oratione habuit, sanctitate clarissimus, qui de sub Constantio costilis occubuit, catholicaesdei propugnato acerrimus: alteruriti primus inter Armenos monastices auctor censetur cui Basili ascetica a pleris i adscribsitur. Mei
Sebastenus ex monacho episcopus, qui liii 'riote aliquot postmo
dum lapitis creditur, a quibus ipse se in consili sUrga GH uixit an
113쪽
tem teporibus Valentis, cui cu synchronos fuerit prior Antiochus, vero similius est illium esse ad quem inscribitur liber utcunque iit Antiochi extat opus quod dico , aut eum quidem illud intiod totum ad monastica vitae perfectionem pertinet in eo primum ca put est sM, De quiete initium autem tale ferme Iuuat monachu quies nam siri scelere vacaverit, quatuor in oratione virtutes aditurices acceperiti videlicet longanimitatem, vigilantiam, hamilitate e temperantiam, nullum ea ad perturbationii in uacuita tem certius compendium dari potest . Deinde φιλησι ἐν μονα δν graphice describit, Δ quam si necesum virtus haec huiusce institilati sectatoribus docte explicat.
115쪽
PΠYSIOLOGUS De charadrio. cap. XXIII.
Sa auis charadrius dicta,quam Physiolo
gus ait albam esse totam absq.vlla prorsus nigredinis nota .Porro si quis morbo laboretiuitque hominis aegritudo arthalis, prospectum suum charadrius ab illo auertit: Sin vero morbus vitae securitatem promittat tunc chara drius in aegrum intendit visum, licissim aeger in cha radrium.
INTERPRETATIO. SIC Christus Dominus noster candidus est totus,absis
que ullam dana nigredine, quia reprobis vultu in suum auertit: in sanctorum autem faciem respicit Age, quomodo inquies cum charadrius impura sit auis,per- Quam Christi sustinet impurus quidem est serpens, que tam ei in testimoniu adduxit Christus , dicens: Que- admodum exaltavit Moses serpentem in deserto ita exaltari oportet filium hominis.
haralius. βψξh nς inter nocturnas numerat Aristotele, lib. . cap. ii a quo nec Graeca ipsa etymologia
116쪽
gi abhorret, ut idem Philosophus auctor est: ναὶ οἰκήως, ali dedouricili j volucrum agens πάθας ολ Deus o ς πιιου as πέπας, ἰοπλουμενος χυαύλιος. Et Aristophanis scholiastes: vocatur inqui, charadrius χαραδρας δὶαΤρίβειν, quod incolat hiatus seu terrae voragines Gaza in Aristotele nunc hiat illam. aut hiatico iam reddit, nunc rupicent, eodem spectante vocis sionificatione.
Uamella totam. QR plicat Aristotcles quo colore sit
charadrius, verum docet elleta colore dc voce plaua: verba illitas sunt ιδεδιο is I 'ριος π π νυίαν, ἐπῆν φω νι ν, φύλας praua est haec avis colores voce vertente Gada:
Albertus cum Physiologo sentit, albam este totam testatur.
Iorbo laboret o ictor nonymus psalmorum commentator in commentario Psal. 8 . vers. Detis tu conuersus vivificabis nos .iden omnino de charadito scribit. Albe tu etiamin recentiores alii inlud vero di magis notum,ci melioris notae auctoribus commune charadra prospectum regio morbo laborantibus pro elle. Aelianus: charadrius auis eximio naturae beneficio affecta est iam si quis ictericiis in ea in acerrime intueat hir, ita contra sine nictatione ex animo respiciat, sic affectum horninem suo obtutu ad sanitatem reducit Suidas idem de charadrio narrat, verbo ἰκτερο, atque alibi ex Didymo proiierbium citat πυά 'iινμιαο ε si charadrium imitans ubi ei uidem proprietatis memittit. Apud Aristophanem item δε illius interpretem eadem sere de hae auelegantur nec diuersa in Heliodoro Aetyopica historiae lib. . Plinius autem hulias proprietatis auem non charadrium, sed icterum vocat lib. o. cap. II.
. Significat ditii num ill fui a nortalium intellectione T probiJ longe seirotum, de hominis vel reprobatione, Vel salute praeiudicium: est arue comparatio qualis esse potest in re omnium abstrusissima non certe in omnibus apta ciuis enim haec ut de ea, quam hic Physiologia narrat proprietate dicamus, non morbi aut salutis homini causa est verum id solum natur beneficio asseq utur, ut morit Lirtam vel victurum cognoscat me contra voluitias ipsae ciens est, de statis ut logici loqtiuttir causa, hominis ves salutis es reprobationis cita ut nostra salus ex praeparata a Deo in praesenti agone amoris sui gratia: R. postlitin aeterna selicitate praeordinata definiatur; contra reproborum derelictio in de. negata diuina beneuolentia,&aeterni cruciatus stipplicio decreto.Q icd cum ita si, superna haec constitutio, non ab Ilo impediti possiit, non immutari, erunt nihilo secius reatuum suorum quibus
Oeterni tenes merito destinabuntur ipsi me miseri sol ad potissima
117쪽
eausa: quibus videlicet liberii adhuc siterat; talia non committere Ad haec Deus ipse, lii'hiod huic ultro concedit, illi ultro denegat. bonitatis, iustitiae, misericordiae unica Mabsolutissima id ea. Itaque consultius est ut ait eremias in silentio spe salutare Dei praestolati. Me quidem theologicae disciplinae rudem hominem mirifice confirmat,quod ego in Augustino salutem nempe meam nulto magis cordi elle Deo,quam mihi ipsi, reprobationem contra dolori ac maestitiae ut humano captii voces accommodet tir . Deinde V st apud Origenem in altissimo isto abyllo nudam esse seriiriorem anchoram,quam ambulare in Dei timore, ct humiliter desesentire.
Auertit. J Auertere faciem suam dicitur Deus, ab his quos reprobat odio habet: contra eos respicere, quos approbat diligit . Atqtie hi frequentes sunt inscriptura sacra loquendi modi: Certe ab uno David non pauca peti possunt utriusque phr seos testimonia , qui id unum malo is omnium maximum arbitrabatur, ita se faciem sitam auerteret Dominus, psal i a. veri a G. Ver. 9. 29. Vers. S. dc D vers. et q. 63. vers. 8. 3 8 .vers. Is &IOI vers. 2. I LI. vers. Io. 142. vers. p. contra, rex idem aspicia Deo seruentissime orati sal 14. vers q. 24. Vers. 6.d 6 s. eis. .ec 81. vers. I 6.&8 9. vers. c. atque alibi: Genes eos locus ille qui huius argumenti scriptoribtis in ore est, utrumque coniunxit Respexit Dominus inquit Mosesyad Abel, ad munera illitisci ad Cain aute ad munera illius non respexit. Id larius in expositione psal. 61. utrius qua tropi in scriptura sacra frequentiam multis exemplis
Immunda. Q Π b radinas inter aues quibiis vetus lex vesci prohibebat, cotinetur Leuit. I. I De ut. I . Radulphus Flauiacentiis non vltimae aetatis auctor in commentario illius loci: sedc charadrion inquit auis garrula, nimiam quorumdam redarguit loquacitatem.
Sicut exaltavit. Iotii. 1.habetur intem historianum. it -
119쪽
aee Tico. cap. XXIII LI CN S auis est vari coloris, quemadmodu
&Diabolus versipellis est; nemoris fili tela ingredit tir rostroq; petit, aurem ijs admotiens, quod si iderata inanisue arbor fuerit, illam exciditi atq; excisam occupat verum s solidam depreheliderit, intactam relinqtiens, avolat, atq; aliam invadit.
INTERPRETATIO. Non aliter Diabolus sylvam, natiirae videlicet hi
manae, intrat, atq; in arboribus conssidet, hominis inquam cor ad inhonesta traducens, serit, atq attente obseruat. si itaq. hominem esse inualidum atq. excordem animaduertat, ipsum inti adit, Min eo nidum suum construit quod si firmo integroq. esse corde sentiat, fugit statiin, ad alios accedit
p his N Jl ',' simplex vox est,inia significetur haec avis ra
pellitur, sed ubiq: composne, scilicet a Perforandis arboribus Latini iboracidam . roborisecam ligni petam vocant, eadem etymiratione Picum etiam dicimus, sed retento prisco Pomona amat
ris non inrisu m eapta cupidiue coniux, Aurea percussum virga, versumq;Yenenis
120쪽
. Picoriam genera quaedam leguntii in Aristotele
cocor quorum quod minimum esset, ii pontim ili' prarum aliqui appellant, rubet qui biisdam distingui pennis, ait,
Albertu paruum latiti in vocat. Virgilius in citato carmine: Sparsisq; coloribus alas ovicii in I . Purpureum chlamJ us perini traxere colorem Fibula quod fuerat, vestem y momorderat aurum, TIιι mast, ct fulvo ceruix praccingitur auro. Sunt&pici virides, sunt descine rei, de qui biis in Aristotele . Sic reddidi illud πιικίλ*ς est autem paronomasia: Pie0 8 cus en ita reικίλοι. est, id est variegatus, versicolor, pi ctus malus item daemon χικίλος, idest vaser, asiluus, callidus , itGlossae vertunt, daedaleus in latina voce, varius, ea dea daturalis lusito, Colume ita Si arietis palatum atq; lingua nigra aut maculosa sit, pulla vel etiam varia naicitia proles Plinius muraena varia infirma: Myrus unicolor, robustus Poeta: Quid lynces Bacchi varias ' Deinde, in Cicerone: Adulatoris animus varius, multiplex.
idem Orator Sextiliu laudat quod in causa non fuerit varius Vlpianus lib. xj. ad edictum agens de dolo malo: Hoc edicto praetor aduersus vatio fac dolosos qui alijs obstierunt calliditate quada iubis uenit ne vel illis malitia sua sit lucrosa, vel istis simplicitas damnosa. l. i. T. eodem tit.
bores rostro tundere, pulicum, vernatu qui ibi latent, causa, quo exeant egressos enim inglia excipit, atq; illic victitat. Deinde tantam inesse vim huius atticulae rostro refert, ut tertio ictu amygdalum aliquando perforarit quod in commentario Aων κου ατ . repetit Atticenna quidem magis tragice rem narrat si Alberto credimus a quo allegatur, nam notantum citi exsecari ramos a pico scribit Apud Aelianum lib. 1. cap. 8.&Plinium lib. I. cap. IS. lib. 2 s. cap. . lib. 28. cap. 1 o. multa de hac ire legimus, inter quae mirum illud quod citato Trebio scribit, clauum cuneumue adacthim quanta libeat vi arbori
in qua picus nidum habeat, statim exilire cum crepitu arboris, cuni insederit clauo aut clineo. Quod autem scribitur de herba illa 'ita admota quidquid impedimenti est in nidi foramine, resilit, Plini uuidem ntillo probato testimonio fulciri ait. Ego clim haec scribo, in horto diu ag Alphon si laconis Dominicani viri optimi doctiss. quas ille in Pincio habet Medicet hortis sitiguas, fere cotidie picum video, in procerissim Pinu nidum excaviantem ita nimi rum