장음표시 사용
31쪽
PaD s s. lin. t. eum, lege, eam. Et in lin. . Potest, lege, post
Ibidem in casu 8. num. a. lin. r. reoondet, lege, respondenti Pag. nam. 3. lin. 3. cogitationem, lege, cognicionem.
Ibidem num. 4. lin. ult. persi ii, lege, persistit.
Ibidem num. s. lin. . par m, lege, pravam. Pag. I 8. num. o. lin. I i. sit, lege, sit. Pag. 62. in casu II. lin. a. foemina, lege, foeminae. Pag. 66. num. s. lin. I 6. cem ntioni, lege, conventioni. pag. 68. num. 8. lin. 6. quilibu, lege, quilibet. Pag. 69. nam. a. lin. I s. coetitaberint, lege, cogitaverit. P.g. 72. num. a. lin. 3. Ual Ndum, lege, velandum. Pag. 87. num. I. lin. I. audire, lege, audiri. Pag. 9 r. num. 6. lin. a. se uens, lege, loquentis. Pag. 92. lin. 1. Paulus, lege, Palaus.
Pag. 93. num. I. lin. 3. Confessionis, lege, Consessiones.
Pag. I Oo. Dum. I. lin. I a. eligere, lege, elegere.
Pag. IO L. num. 2. lin. I. Inquisitoris, lege, Inquisitores. Pag. IO3. num. q. lin. I 8 de cillima, lege, difficillima.
Pag. II 7. num. F. lin. 8. Urna, lege, pinnata Pag. Izo. num. I. l m. q. distriste, lege, distriete. Pag. I 27. num. I. lin. Iq. sine, lege, sine. Pag. 138. num. I . lin. q. turbulentis, lege, turbulentiis. Pag. I o. num. I 6. lin. q. oppositi, lege, oppositum. Pag. Iq7. num. 8. lin. 8. persuadere, lege, persuaderet. Pag. II 2. num. 3. lin. II. post illa verba fecure operetur om- missa suit sequens linea: Debet consulere virum versatum in prae senti materia. Q ita,&c. Pag. II . in titulo ma aestionis, comparatione, lege, comparitione. P ig. Io I num. s. lin. Io. judicium, lege, judicum.
Pag. I 63. num. I. lin. 13. Sacramento, lege, Sacramentum.
Pag. I 6s. Dum. 6. lin. s. stante, lege, stando. Ibidem num. 7. lin. 3. Tridendini, lege, Tridentini. Pες. I 69. lin. I. denunciadus, lege, denunciatus. Pag. 1 3
32쪽
s. 773. num. lin A. illo, lege, alio. Ibidem l in. 6. complicitate, adde, actuali. IIII. lin .. I. cymmsed', lege, commode. Pag 187. num. : q. lin. i. O lituitonibus, lege, Constitutionis ibidem num. y illa. a. potes, lege, potcst. Pag. 187. num. 8. lin. 6. 'u'd omnis, lege, quod non omnis. Pag. 188. num. I. lin. 7. illo, lege, alio. Pag. I 93. lin. I. esset, lege, esset. Ibidem 'num. 7. lin. 3. Hedem, lege, ibidem. Ibidem num. r. lin q. sic erio, lege, serio. Pag. I9y. num. q. lin. 2. calamutatur, lege, calumniator. Pag. I97. in titulo quaest. lin. q. punire, lege, puniri.
Ibidem num. I. lin. 3. evinire, lege, evenire. Pag. ΣΟΙ. Dum. Io, lin. Ι3. eum d. lege, eundem.
Ibidem pag. & num. lin. Iq. deli tu, lege, delictum. Pag. 2Oq. num. 2 lin. 7. conciliarium, lege, consiliarium. Pag. 2 Os . num. 3. lin. q. heae, lCge, ea . Pag. 2O6. num. 4. lin. 9. juri, lege, jure. Ibidem num. 8. lin. I. obstanti, lege, obstante. Haec sur,t, Lector benevole, que ob Aut horis absentiam a Typis, in hac secunda editione ii replerunt, immo, & plura alia, benignitas tua clementer corriget. Nota tamen sequens. Quod numerus paginarum a Loq. transit ad 113.
33쪽
CUM CRlMEN SOLICITATIONIS GRAVISSIMUM
sacrilegium sit, ob injuriam horrendam, quae Sacrammento Poenitentiae irrogatur, & Ecclesiae Catholi aeperniciossimum, popter ingentissima damna, quae fidelibus affert, prodierunt olim Decreta, δί Constitutiones Pauli IV. Pauli V. Pij IV. 3d Clementis VIII ad illud eliminandum; deis linquentibus, quamquam aliter, supplicia dictantes. Postea vero Gregorius XU. in Bulla Uvi ersi dominici Grgis, ann. I 622. decrevit, declaravit, & jussit, quod Omnes Confessari J, qui poenitentes, quaecumque personae die sint, ad inhonesta, sive inter se, sive cum alijs quomodolibet perpetranda, sive in actu Sacramentalis Confessionis, sive a me, vel post immediate, seu occasione, vel praetextu Confessionis hujus in odi etiam ipsa Confessione non secuta, sive extra occasionem Confessionis in Confessionario, aut in loco quocumque, ubi Confessiones Sacramentales audiuntur, seu ad Confessionem audiendam electo, simulantes ibidem Confessiones audi. re, solicitare, Vel provocare tentaverint, aut cum eis illicitos, dc inhonestos sermones, sive tractatus habuerint, in Officio Sanctae Inquisiuionis severissime puniantur. De poenis amem, quibus hujusmodi Confessari j mulctari debent, sic prosequitur Sanctissimus Pastor, SI Legislator Urbis, dc Orbis. Et quos in aliquo ex hujusmodi nefarijs excessibus culpabiles repererint Domini Inquisitores in eos pro criminum qualitate, δc circumstant ijs, suspensionis ab executione ordinis, privationis beneficiorum quorumcumque, ac perpetuae inhabilitatis ad illa, nec non vocis activae, M passivae, si Regulares fuerint. exili), damnationis ad Triremes, MCarceres etiam in perpetuum, ab ua ulla spe gratiae, aliasse
34쪽
ltae paenas Gecernant; eosque, si pro gelicti enormitate graviores poenas meruerint, debita praecedente degradatione, Curiae Seculari puniendos tradant. Denique mana at omnibus Confessa rijs, ut su os poenitente S, quos noverint fuisse ab aliis, ut supra solicitatos moneant de obligatione denunciaridi solicitantes; et si hoc officium pia tercniiserint, vel poenitentes docuerit, non teneri ad denunciandum, tunc legem fert Dominis inquisitoribus, ut illos pro modo culpV punire non negligant. D in dio a Ino IZ I. prodi1t Constitutio Sanctissimi in Clit isto I'atris Benedicti XIV. quae incipit Sacrameratum Poenitentiae, in qua confirmat, & ampliat Decreta, A Constitutiones Sanctis si morum Praedecessor uin sciorum, δί reos solicitationis declarat omnes Sacerdotes, tam Seculares, quam Rega- lares, qui aliquem Poenitentem, quaecumque persona ille sit,
diate post Confessionem, vel occasione, aut praetextu Confessionis, ves etiam extra occasionem Confessionis in Confessio. nario, sive in alio loco ad Confessiones audiendas destinato, aut electo, cum simulatione audiendi ibidem Confessionem, ata inhonesta, Sc turpia, scalicitare, VCl provocare, sive verbis, sive signis, sive nutibus, sive tactu, sive per scripturam, aut
tunc, aut post legendam, te maverit, auc cum eis it Dicitos, Minhonestos, sermones, vel tractatus, temerario ausu habuerint.
Insuper proscribens aliquas propositiones, quae ante suam Coninstitutionem, ab aliquibus judicabantur probabiles, prosequitur definiens de nunciandum esse Sacerdotem solicitantem ut supra, etiam sit Sacerdos sit, qui jurisdictione ad absolutionem valide
impertiendam careat, sicut , dg etiam, si solicitatio inter Confestarium, & poenitentem mutua fuerit, live solicitationi, pce nitens conten serie, siisse consensum minime praestiterit , vel
etiamsi longum tempus post ipsam solicitationem jam effluxerit, aut casu, quo solicitatio a Confestario, non pro se ipso, sed pro alia persona peracta fueri . Et quoniam improbi quidam homines reperiuntur, qui odio,
35쪽
odio, vel ira, vel alia causa commoti, innoxios Sacerdotes apud Ecclesiasticos judices falso de crimine solicitationis inli-mulant, tu hoc detestabile facinus, rne tu magnitudinis poenae coerceatur, decernit, quod qua cumque persona, quae e ACcra
bili hujusmodi flagitio se inquina velit, vel per se ipsam innocentes Confessarios impie calumniando, vel iceleste procurando, ut id ab alijs fiat, peccatum reservatum tuae Sanctitati, vel ejus Succesiaribus incurrat, a quo, a nullo alio absolvi potest, nisi in articulo morti S. Rursus, magnopere cupiens Sanctitatem Sacramenti Poenitentiae, prohibet, ne aliquis Confestarius extra casum extreme necessitatis, nimirum, in ipsius mortis articulo, deficiente tunc quocumque alio Sacerdote, qui Confestari j mu ruis obire possit, Confessionem Sacramentalem perlonae com plicis in peccato turpi, atque inhonesto, contra textum Deca logi praeceptum commisso, excipere audeat. Adeo quidem, Uzabsolutio, si quam impertierit, nulla atque irrita omnino sit, tanquam impertita a Sacerdote, qui jurii dictione ad ablolvendum valide privatus existit. Et si aliquis Confestatius secus facere ausus fuerit, decernit, quod excommunicationem sibi, Me)us Stuccessoribus reservatam, incurrat. Simulque declarat, quod neque in vim cujuscumque Jualterius cujuslibet indulti Consessionem dicti complicis hujusmodi valeat e Xcipere.
Postremo cum conscius fuerit idem Sanctissimus Benedictus XIV. aliquas dubitationes ortas fui se, ex dicta Constitutione, prodi jt ejus Breve incipiens Apostolici muneris, ann. ITA S. in quo, ea ex parie, quae mortis articulum rei picit, declarat, quod si casus urgentis qualitas, δί circumstantiae, quae vitari non possunt, tales fuerint, ut vocari non post et ali USSacerdos ad audiendam Confessionem personae complicis, constitutae in articulo mortis, sine aliqua gravi infamia a Ut lcandalo, tunc non prohiberi socio criminis Sacerdoti absolutionem poenitentis ab eo crimine impertiri. Quibus, velut per ansenna in notatis, iis jam .
36쪽
SAnctissimus Benedictus XIV. in memorata Constitutio.
De Sacramentum Poenitentiae, de qua latius Diso. s. statuit,
ut denuncietur Confessarius solicitans ad inhonesta, δc turpiar I. Et si Sacerdos sit, qui jurisdictione ad absolvendum valide caret: a. Et iam si solicitatio inter Confessarium, δί poenirentem mutua sit: 3. Sive poenitens solicitationi consentiat, si veconsensum minime praestet: 4. Etiamsi longum tempus post ipsam solicitationem jam e fluxerit: s. Etiamsi folicitatio non peragatur a Confessario pro se ipso, sed pro alia persona. Sic constat in ipsa Constitutione, in cujus vi, oppositae opiniones, quae Confessario favebant, hodie subversae sunt..tria tamen aliqui ex modernis, quos legi praedictas
opiniones damnatas esse pronunciant in virtute hujus Sanctionis, simi liter, 8 ego non semel, hac eadem expressione, Mnota, Utar, NI loquar in hac opella, dum de illis Dissertatiose offerat. Verum monitum te volo, hoc non esse intelligendum de damnatione proprie, absolute, & rigoro se rati, ita ut dictis opiniones alicui expresta damnationi subjiciamur, seu aliqua nota intamiae inurantur, aut sententia deffinitiva judicentur cum aliqua censura, ut legenti attente textum patebir,& obiervarunt etiam jam magis, jam minus clare, alij ex modernis. Quapropter, stricte, proprie, de rigorole loquendo, videtur , quod memoratae opiniones solum sunt prohibitae, non vero damnatae; seu eatenus dumtaxat damnatae, quatenus,int et dicta est praxis earum. Non p get apponere exemplum. Summus Pontifex ClemenS VIII. ann. I 6o I. prohibuit absolutionem a casibus non solum clare, sed etiam dubie in Bulla Coenae contemis; quo Dec reto stante, impracticabilis erat opinio illorum, qui generaliter asserunt, quod reservatio non se extendit ad casus dubios. Verum non propterea dici deberet, quod relata opinio damnata mansit in vi Decreti Clementis proprie, absolute, δίβricite loquendo, sed solum improprie, quatenus eju3 pr Nis
37쪽
. . in inter dicta fuit; ac per consequens solum in sensu composito
Decreti, improbabilis mansit, quoad calus relatos. At amen, dum postea idem Clemens hoc Decretum per ali Ud modera
Vit ann. I 6O2. ut referunt Gobat tradi. 7. num. 3S7. LaCIolx lib. 6. pari. a. num. I 6 O . Verri cellus tract. 8. quaest. I 6. Potesta S tona. I. par t. q. cap. s. num. 3 3 IJ, M Ferraris Vesbo reservatio, num. I. Omittens illa S particulas, clare, e
dubie Contentis, tunc praedicta opinio ad suam probabilitatem restituta fuit, atque probabilis mansit. Unde fluit primo, quod Pontifex per primum Decretum, ptaefatam opinionem definiendam non sui cepit, quia de . finitio Pontificia proprie talis revocari non pos est, sicut pro bibitio, aut praeceptum: Neque Pomifex definiendo in mateis i ta fidei loquitur sicut percipiendo in materia morum; de quo praetei La Cloix in Bibliotheca erronea num. I 8. 8c alios, legi potest Quaestio Prodroma P. Viva in Theses damnatas, signanter in num. 2. Fluit etiam 2. quod probabilitas non ita est modus, vel proprietas opinionis, quod non sit amissibilis, dc etiam recuperabilis, ut in relato exemplo manifestum viis detur. Id ipsum ex parte confirmari potest in Constitutiones I. Sixti V. incipiente, Sanctum, oe salutare, contra male pro- OLOS ann. Is 89. quam postea moderaverit Clemens VIII. per aliam quae incipit, Romanum Pontificem, ann. IS9S. Verum confirmet hoc ipse Sanstissimus Benedictus XIV. qui in Constitutione, Non ambigimus, ann. I74 I. Epis copis, eorumque Delegatis praescripsis, ut in diebus Jejunij, nemini vescendi carnibus veniam tribuerent, nisi sub conditione unicae comestionis in die, δί quod licitae, δί interdictae epulae promiscue non apponatur. Hinc dubitatur aliqui, an invi hujus Constitutionis definita esset opinio de divisibilitate jejunii, nec non ipsius obligatio, etiam respectu illorum, qui ad abstinentiam a carnibus non abstringuntur. Consultus autem Pontifex ab Ilmo. D. D. Andrea Mayorat , Archiepiscopo Valentino, respondit per aliam Constitutionem quae incipit: Cognotimus, ann. IZ4r, his verbis: Respondemus luitur po
38쪽
tuo, nos in eris lem litteris definiendum non suscepisse, an q*iECc θι f. c. . . autho itate ab jejuni0 excusarentur, non jolum ,etitiscitus julsae pariter Te pertinae abbrinentiα sines egredi queant. Pi aecipimus autem Epij C is, eorum que Delegatis, ut nemini 'νsCen-kl Carnibus, ah1sque cibis Ῥetitis Ueniam tribuant , nisi, sub o rati imperata sis mul unica comotionis norma. Ita timet ery th Ulud praeceptum pro tua spectantiis ma Tigilantia Gregi tuo inatCendum Jubeto. Ubi ut vides, quaestionem in abstracto definire non intendit Pontifex, sed solum praescribere legem dii pensationio con 'cedenda .
Sic pariter relatae opiniones non videntur proprie damnatae, sed tantum prohibitae; ianitio nec directe prohibitae, sedandi rectae, quatenus oppositum earum in Constitutione praecipitur. Ex his infertur, δc est valde notandum, quod ubi cum que haec Constitutio non obligaret, vel ob defectum publicationis, vel quia usu non esset recepta, vel aliam ob causam, si aliqua ex memoratis opinionibus esset vere Drobabilis, aut si in aliquo casu augeretur ejus probabilitas ad terminos profprios probabilitatis, propter aliquam gravem necessitatem , vel veram impotentiam, vel ob aliud motivum, tunc opinio prohibita, & interdicta redderetur practice probabilis. Idem contingeret si praeceptum hujus Constitutionis revocaretur, aut moderaretur a Sede Apostolica, δί ubicumque sena per, δίquando hoc praeceptum non obligaret. Conditionale loquor, non absolute. Videatur noster Sana in exposuione hujus Con sii Hionis quaest. 3. num. 22. addens in fine: Casus hinc oriundos, bene considera.
39쪽
De solicitatione secundum se, de ea, quae ut in actu Confessionis.
An praedicta Consti tut io Benedictina obliget in liis Indiarum Partibus
i. I ION QU/ERITUR IN PRIE SENTI DUBIO,
an ut Constituriones Pontificiae obligent ubique terrarum, satis iit, quod line I omae promulgatae r Et uenim lententia affirmans communior sit, sententia tamen ne gans probabilis est, Sc ut talis docetur ab Heno, Picier, Mui illo, M alijs. Itonio cesi aliqui ex Autlioribus primae ooinionis, hoc concedant de lege mere prohibente, negant de lese irritante, qualis est, quar aufert jurisdictu onem Sacramentalem, ut notat Bambest uber tradi. de Leg. ad hanc qua Us. ni si Sum- .mus Pontifex in Lege, vel CDnstitutione contrarium UX primat.
r. Verum, quia difficultas praesens non debet procedere de obligatione legis Pontificiae secundum se, sed de ejus obligatione, attentis privilegijs nostris Catholicis Regibus a Sede Apostolica concessis, credo, quod est longe distincta. Quia licet demus ut verius, quod lex Pontificia obligat per se ubique terrarum, semel promulgata Romae, fieri tamen potest per accidens ut non obliget, ut observat citatus Bambest uber, probans hoc assertum argumento, quod dici solet de actu ad pocentiam. Quoniam Regi Hispaniae cinquit) concestum est privilegium, ut Diplomata Pontificia non obligent, in suis Ditionibus nisi solemniter promulgentur, SC quod nec promulgari pollunt, nisi accedente Regio consensu. 3. Stando igitur interminis hujus privilegi), de quo etiam meminerunt Lay man, Sporer, HOlZman, Bezerra, Me Z-ger, M alij passim, estque longeva consuetudine in nostra Hi GP nia
40쪽
pansa rimatum, nemo est qui non videat, sequens argumen tum pia sic in piae senti formari. Et si dicta Constitutio suerit publicata ab Illustrissimis Dioece sanis anno sa . in Edicto de 'clarativo concessionis Jubilei anni Sancti, illa publicatio non fui juxta tenorem, & usitatum modum, quo Constitutiones Pontinciae publicari solent, referendo eas de verbo ad verbum, se a solum fuit incidentalis, quatenus Summus Pontifex decla labat in Breve Concessionis, quod neque in virtute dicti Jubilei, poterat aliquis Confessarius complicem turpem absol-Vere, ut a Sanct Hate sua jam erat pilus prohibitum, dc definitum; atqui attendendum est semper id quod principaliter ,δc non quod incidenter agitur, ut ex jure docet Mur illo tom. 2. fo . Ergo quantumvis concessio praefati Jubilei a Supremo Regio Senato fuerit examinata, δc ad has Indiarum partes mssa, tamen per ejus publicationem non videtur talis Const itutio sufficienter promulgara. q. Insuper, quia licet concedamus, quod praedicta Constitutio, sufficienter promulgata sit in Edicto Iubilei, quarenus . in eo definit, jurisdictionem Confessari j nullam esse, ad complicem in peccato turpi oblolvendum, nihilominus, adhuc po terit aliquis dubitare, an per talem incidentalem publicationem, esset sufficienter publicata, quoad alias clausulas diverinios articulos continentes; quandoquidem, neque in Breve concessionis, neque in Edictis Illustrassimorum Episcoporum , fit de illis aliqua specialis mentio: Ergo saltem quoad dictas clausulas non obligat. s. Subinde, quia quoties Authores probatae aut horitatis, x doctrinae dubitant de obligatione alicujus legis, tunc non obligat talis lex; siquidem in tali casu, lex non est sufficienter Communitati proposita, Sc lex quae non est sufficienter propOsita, non obligat, ut docet Sporer in Tirocin. cap 4. num. Ta.dc multis probat Bal delus in Theolog. Moral. lib. 4. disp. 8.estque communis lententia cum Antonio Perer, Thoma Hur rado, Josepho Garci, Reissensi uel, Moy a, dc alijs palsim: Quam Sententiam multifariam suadet quoque Ligorius lib. I. tract. I. de