Antifebronius vindicatus seu Suprema Romani pontificis potestas adversus Justinum Febronium ejusque vindicem Theodorum a Palude iterum adserta, & confirmata. Pars 1. 4.

261쪽

14a DIssERTAT Io x I. Ratuta condant, atque eadem eiiνa summ. A rificis auctoritatem publieent , & alia plura. At quid de hisce iuribus sentiendum sit, ex hactenus disputatis nemo non videt. Sunt enim aliqua plane salsa absurdaque, ut ius illud exclusimum habendi tribuual sacrum in μis respective via coibus quo suprema , plena, immediata in singulas dioeceses Romani Pociniis eis potestas immo & Metropolitarοm 1 risdictio arceatur. Nec tamen us cum Gersone loquar 4J, plenitudo potestatis Papalis se intelligenda immediate super omnes Cbνisi nos, quod pro libitu possit immediate jurifricti nem in omnes per se vel alios extras inarios passim ex reere . Sic enim praejudicares ordinariis , qui jus habent immediatias, imma immediatummum super plebes Fri commissis actus bierare cos exercendi. Uerum ubi aut necessitas adest Episcopis munus suum negligenter obeuntiis bus, aut certa Ecclesiae utilitas id postulae, negari summo Pontifici nequit ejusmodi a ctoritas, quae cum Febroniano illo iure exelusia

vo stare omnino non potest. Cetera vero

Episcoporum iura ea sunt. ut ex ipsa Christi Domini institutione Romanis Praesulibus subi jci debeant, atque in horum sit potestate quemadmodum Christiana res poscit, ea amplificare, aut etiam arctare. Quare ut aliis bi vidimus idem GeUo Melint cs e status

262쪽

antιν ι monumentis cernimus, omnino 'Romani

octorιtatem supeν eunctas Ecclesias δρομε praeeminere, ut omnes Episcopi ilium ha eant caput , o ad ejus judicium pendeant 'qui quia in recte sitis negotiis disponituν , ut

ex Uust arbitrio vel maneat eoinitutum, veι corrigaruν oratum , vel sanciatur quodcumquΦDe ιν innovandum. Quid igitur tandem Episcopalium jurium defensione Febronins obtinebit II. Cavere autem eum primis debet , ne quum Episcopis iura defendenda suadet, quae a Christo Episcopatum instituente adceperunt, ea eum juribus inepte confundat. quae illis Ecclesia , vel etiam Sedes Apostolica contulit . Ηoe certe tonsilio admodum indigere ipsum video. Ait enim s j : Ne,, quis vero sibi sorte persuadeat PHUlegii

263쪽

nomine heic venire gratias, favores, seu is indulta Romanorum Ponti si eum , observan- ,, dum venit . . . . quod praecipue in rem, , praesentem laudatus Leo Magnus vis. X.,, Cap. o. scripserit: PHυilegium sebi debitum ,, in alium tran ferre posse, noverit Episcopus se nos i cere. In primo quoque volumine

8ὶ dixerat : an non poterunt Episcopi ,, etiam per se ipsos suarum Sedium , sui se que ordinis jura , Canonicis nixa instiati tutiS. contra quoscumque tueri, & vindiis care λ Sic visum Episcopis in quadam SP,, nodo .anglicana anno 787. Congregati S , ,, apud Harduinum Tom. III. col. 2 s. ubi se Canone VIII. statuunt: in priυilegra an is liqva a Sancta Romana Eeclesiae Sede deI

,, ta id est, longo usu firmata , atque itari ab omnibus agnita & adceptata) Ecclesiis

omnibus conferventur . Siqua autem propter se adsensum pravorum hominum contra eanonica

,, in tituta conscripta sunt , aυellantur M. Num quid enim privilegia a Sancta Romanae Ecisclesiae Sede delata , ut ut lo go usu firmata, atque ita ab omnibus agnita adceptata iura sunt, quae ad Episcopatum quomodo a Christo institutus es , reserantur λ non autem A postolicae Sed is beneficia λ Privilegium vero a Leone Μ. indicatum, quod praecipue in rem praesentem obtervari Febronius jubet, quid aliud erat. nisi Metropolitarum jus in Pro- vin4

264쪽

C A P. I. 24svinc Iae ordinationes λ Ordinationem Gi , in. quit S. Leo , ων ante iam διximus singuis

νestituto sebi per nos iure defendant . tignum

ius alter μι non audeat vιnicare. Suis lim tibus , suis terminis sit unusqu/sque contentus; is, prιvιlegium μι aebitum in atium transferro se posse , noverit non ticere . Metropolitica porro lura, multoque minus Provinciarum,

in quae exercenda erant , designatio divinis Epilcopatus juribus a quoquam, nisi plane desipiat, adcenseri non possunt. Neque ideo dico, quod in his ipsis Sedium suarum privilegiis tuendis nolim Episcopos esse solertes ; sed ne Patrum dicta , quae ad iuris humani privilegia pertinent ad eat, quae sunt juris divini , deinceps Febronius perperam

traducat.

III. Hoc interea certum sit, Romanos Pontifices eas, quae juris divini sunt, facultates Episcopis intactas libenter relinquere, ut sacri Antistites Febroniana ad suscipiendam illarum de sensionem hortatione non egeant . Ucrum hoc potius videndum , ne

contra Christi Domini mentem Episcopi sua 'illa jura Pontificiae potestati obnoxia nolint, atque injuria doleant, se in illorum usu ab aequitatis legibus, ubi aliquando discesserinti, a Romana Sede reprehendi ac coerceri . Eo Q. 3 tain

265쪽

DISSERTATIO XI. eamen potissimum Febronius spectat, qui in. circumscripta nobis Episcoporum iura obtruo dit . eorumdemque jurium fines . terminos in Concilio Tridentino agnitos, o tacite μι- rem probaros quum ex Udoriano iure dima. Marint, proterendos esse contendit . Id tamen quid est nisi schismati viam , eamque Iatissimam pandere ρ Quum enim Apostolica Sedes , atque adeo Ecclesia universa Ius eudo Udorianum ex divina legum serendarum sibi credita potestate cooptaverit , improbare illud nequeunt Episcopi , quin cathedram adversus cathedram erigant , atque a Cathedra Petri se se tandem divellant . Se ilicet Gostfidus Abbas Vindoeinensis temperanter Gostrido Caνnotensi scribebat fro): Sia quis igitur . Oseolieae Sedi , quae leges Cano

rrum sentit, non sapit quieumque ille est , si ddesipit . Huiusmodi homines CarnotensisHo atrioribus , nec minus veris coloribus pingit ir j : manifeste contra sedem . o. Roticam caput eνigitis , dum quod illa aediis ficae, vos quautum in vobis est , desernitis , euius tutelis oe Constitutionibus obviars, PLA

INCURRERE, quum Scriptura dicas , haeret cum esse coastat , qui Romanae Ecclesiae non

concordat.

266쪽

E a P. L et 7IV. Nec minus sallax est, & ad schisma propellens, quod altero loco Episcopis Fe-ινomus inculcat, ut nempe quae Pontifici liis here dimiserunt , ea Papae , si ille eis abuistatur, eripiant, ad seque iterum pertrahant i et . Fallax id dico. Quid enim si nullum indicari jus possit , quod Episcopi Roma- Pontifici dimiserint ipsi , licet cur ille non antea adhibita potestate uteretur, Occasionem fortasse dederint ρ Num id tam facile demonstrabitur, quam facile adseritur Z Fac tamen aliqua eos lura summis Pontificibus dimisisse . Nam in Antistitum est potestate ea recipere, quae dimiserunt Id sumit F ινonius , id Peretra confirmat , sed Thoms-vus , quem tamen in hac sententia ducem ac praemonstratorem habuit uterque , negat ac pernegat. Devolutione , inquit docti L, , simus vir si3ὶ , semel partum jus perpe- is tuum est . villum est postliminii jus .

quo in pristinam potestatem redintegre is tur, qui semel inertia , & supinitate sua ,, commisit , ut ad superiorem ea devolis veretur . Id infra repetit, ac disertius explicat his verbis i : Ubi jus,, ab inseriori ad superiorem devolvis, tur, verbi gratia, a Capitulo ad Episco- pum, ab Episcopo ad Metropolitanum ,

267쪽

248 DIssERTATIO XI. M a Μetropolitanoti ad Primatem . non adin cipit ab inferiori , non ulurpat in ins , , riorem superior, non facit injuriam in se.

,. riori luperior, NON REPETERE EST s, A SUPERIORE INFERIOR . Exemplum dat in Epitcoporum translatione ' tum peragit: Si autem haec iura a Conciliis Pr vincialibus ad Romanum Pontificem devolis

M Vuntur. quia summus omnium vertex est 'M perperam ergo insertur, quod ea ex se se ,, non habeat, quod ea usurpet, quod co ,, trario usu possit amittere. Qiae enim il- ,, li adcumulantur iura , quia spiritalium omnium Potestatum summus apex ipse ,, est , an eo ipso nomine ea obscurari &is evilescere existimabis e Quin ex adverso, , ita argumentare: Si cessantibus toto orbe, , terrarum Conciliis Provincialibus, in qui- hus residebat potestas Provincialium Ec- clesiarum tota in transferendis Episcopisse ad Summum Pontificem devoluta est a se ctoritas, tamquam ad summum verticem

se Episcopalis collegii . ergo hujusmodi in- , , struxit suae Ecclesiae Caput, ejusmodi sibi , , Vicarium suffecit Christus , in quo tota semper plenitudo potestatis resideat , etsi

is non totam semper exerceat, etsi eam plo,, mimque non exerceat, nisi ubi cessanti ἀ

bus administris immediatis, vel Metropo- , , litanis , vel Synodis , eam ipsam met ex , , recepto usu & vigore disciplinae exercere

268쪽

C v p. I. 2ψ9se oogit primae Sed is dignitas, devoluta po- is tellas, Christi caritas , Ecclesiae utilitas ,

necessitasque. . Istiusmodi autem exercitium is potestatis ubi praescriptum est , nili coninis traria praescriptione non tollitur . Si n is gligerent enim Pontifices, sinerentque eam transferendi Episcopos potestatem rursus,, exerceri a Conciliis Provincialibus , &,, hunc usum praescribi ς adsentirentur ut iisse que ipsi huic mutationi disciplinae , quae

,, eiusmodi non 'potestatem , sed potestatis is exercitium ad Concilia Provincialia ruris ,, sus transferret. Sed apage has in futurumis Ociosas conjecturas . Nihil verius dici potuit . Haec Febνonius perpendat , videat que, quam absurda Episcopis proponat, dum ut quae dimissa ab eis Pontifici sumit, jura recipiant, persuadere nititur. At enim, quis um Episcopi consentirent in varias reser

se vationes Pontificias f si tamen consenserunt, & in omnes quidem ) ita ut M per hoc se exuerent variis iuribus & Ω- cultatibus, in quarum legitima possessi

is ne erant I non poterant alium sibi pro- ,, ponere finem , quam maius bonum , tumis Ecclesiae universae, tum particularium sua. rum dioecesium : sperantes se in Romans,, Pontifice habituros promptum ac pruden-M rem oeconomum , & provisorem omniums, suarum necessitatum . Cessante hoe fine ,

is Per se sequitur , quod etiam cessent satae

269쪽

non argumentari. Unde enim cessasse hunc finem FeMonius colliget ρ Lx Norimbeetensi-rios centum Germanaνum , seu potius haeretiagorum gravaminibus Ex Gersonis de turbatissimi a4 diuturnum schisma aevi sui vitiis

querimonia λ ex nonnullorum, quas in tanta cum ingeniorum diversitate , tum caussarum multitudine evitare vix possis, offensionibus8

Ineptum id omnino est, ac ludicrum . :Sed finem illum cessasse tantilper demus. Cessant ergo fatae reserυationes Z Noxias eas suturas Video ego; cessaturas non video , nisi ipse saltem Pontifex volens libensque adsentiatur. Non enim Episcopi dum se exuisse j ribus & facultatibus dicuntur . eam , quam ex Primatus sui dignitate a Christo non haberet , auctoritatem summo Pontifiei contuisierunt, sed ut quam aut numquam aut per. raro, Ecclesiae rebus pro temporum varietare ita poscentibus exercuerat, potestate uteretur, compulerunt . An autem cessante ob aliquorum Romanae Ecclesiae Pontificum violia Primatus fine, insita Primatus iura cessabunt λ Hoc quis suturum intelligat , nisi. eam ob caussam ipsum cessare Primatum velimus, quem tamen perpetuum Christus Ecclesiae suae dedit' Posset igitur Pontifex, si

quae a multis saeculis reseνυationes obtinue. xunt, temporum vitio Ecclesiae non in aedi.

270쪽

E A P. I. 23 Isicationem revera essene , sed in destructi nem, posset inquam , illas pro suo in rem Christianam studio laxare . Nisi id faciat, frustra Episcopi de recipiendis auctore Febroni. dimissis juribus cogitabunt. Quum nim ejusmodi νese vationes nihil aliud sint , quam fines Episcopali potestati a suprema ac legitima Pontificis potestate positi , ejus

tantummodo esse potest illos ampliare , e jus suit eos constituere. v. At inquit Febrouius Io) conveniunt ,, omnes Theologi 3c Canon istae . quod reis,, servationes, quae sunt juris humani v riabilis cessent urgente necessitate , &,, quando recursus ad Romanum Pontificem

se redditur impossibilis aut admodum dimetis ,, lis; Cap. II. oe 38. X. de sest. excommunis.,, Sic impossibilitas moralis recurrendi adis Papam & necessitas providendi bono EG,, esesiae reddit Episcopis primordialia iura

,, eorum characteri . propria . Hoccine

Theologi , & Canonistae docent ' Minime

vero . Nec reservationes in eo casu cessare,

nec reddi Episcopis primordialia iura eorumebaracteri propria somniarunt Theologi &Ca- non istae. Commenta haec sunt eorum similia, quae Peretra tradit, ubi abrupto cum Roma. na sede commercio dispensare Episcopos adserit posse in tueri Ii eas ν servati anche pria vativamente alia Sede Apostolica , e cis non percio T. II. pQ. 3yy.