Antifebronius vindicatus seu Suprema Romani pontificis potestas adversus Justinum Febronium ejusque vindicem Theodorum a Palude iterum adserta, & confirmata. Pars 1. 4.

251쪽

DIssERTATIO X. sibi servare non satagat. Obsistit, credat Fe Monius, obsistit quoad potest Romae sed quid tum' statim Germaniae consuetudines, ac lubertates sibi obi ici videt, atque utcumque nitatur contra, indulgendum est tandem, ne pax interturbetur. Ceterum quam aegro an ismo id serat Roma, ignorare Febronius non poterat , cui ad manus fuit egregium Bene dicti XIV. opus de S nodo diaeresana ; ibi enim hae e legere est nullis umquam laudibus satis concelebranda s II) Fel. Recyd. Praedecesis for noster Clemens Papa XII. quum sapienter animadvertisset, ex eo quod uni eidemque personae tot Episcopales Ecclesa permitterentur, eam ab Ecelesia Catholica utιtitatem, quae sperabatur minime percipi, ex Pinoratis .cii sui munere lute rei remedium aliquod censuit adhibendum .' Itaque quum vidist, p urium Episcopatuum consequutionem ex earum litterarum concessone peηd

re, quibus eligibi: itas; quum scilicet

hujusmodi Indultorum vigore, quι unicum babo. at Episcopatum, edi ad alium transire non pomterat , nisi per otainariam posviationis viam, faciliorem exinde semitam sibi aperiret ad aliam Ecclesiam adsequendam e duo saluberrima de creta edidit ; quorum altero, tamquam regula, uteretur in poterum Congνegatio Conlisoriatis altero autem Brevium Secretaria. Haec triis impressa, quantum scire potuimus, quum nondum fuerint, optimum esse ducimus bcis ea tinferere,

252쪽

C A P. U. - 233st perpetua eorum memoria servetur , m ut exe. 'utioni opportunae mandentur; quam ea pluriamum conferre posse putemus, nisi ad tollendam penitus , at saltem ad cohibendam in Germa nia immoderatum in una eademque persona Diascoporuum pluralitatem. Primum pro Congregatio

ae Cons oriali se habeto Sanctissimus Dominus Noster Clemens Papa XII. animadver is tens, minime expedire, quod in Germ is nia, etiamsi sublimibus Familiis orti sineis tam iacile concedatur dispensatio ad ess ,, ctum retinendi simul tres, vel quatuor, ,, ac etiam quinque Cathedrales Ecclesiasis is quarum Praesules temporali quoque domi

,, natu potiuntur, praesertim quum experie is tia compertum sit, eas dioeceses ab haeretiis is corum erroribus magis esse immunes, qua-

rum singulae ab uno gubernantur Epith is po; hinc majorem deinceps circumspectio. se nem in hoc adhiberi mandat, nec solum ,, adtendi exempla, sed peculiares perpendi sinis gulorum casuum circumstantias, habita nu mirum ratione temporum. personarum, &M Ecclesiarum: ita quidem , ut dispensationum impertiendarum norma sumatur po- tissimum a majori Ecclesiarum ipsarum

,, bono, ac utilitate. Quod si iis, qui aliis cui iam praesint Ecclesiae, iustis de caussisse a Sede Apostolica aut jam fuerit conces, , sum. aut deinceps concedi contigerit In is dultum eligibilitatis ad aliam , declarat

253쪽

,, Sanctitas Sua, non per hoc censeri debeis se re concetam dispensationem ad effectum se smul retinendi praedictam quoque aliam se Ecclesana , postquam electio peracta iam se iit; s ed antequam electio ipsa a sede Apo-

,, stolica confirmetur , summa maturitateis esse examinandum, an utilitas, vel neriis cessitas talium Ecclesiarum, & Catholis is eat Religionis tuendae ratio postulet, im-- pertiri hujusmodi dispensationem pro om- is nium retentione'. vel potius in ejusdem ele.., monis confirmationem poni oporteat deinis cretum de alia Ecclesia dimittenda. De. o clarat itidem sanctitas Sua, non conve- ,, ni re, ut indiscriminatim . nulloque dei fi ctu& sne caussae cognitione, tribuatur Epiis scopis facultas retinendi simul plures diis ,, gnitates, aut Canonicatus Cathedralium, ,, vel Collegiatarum Ecclesiarum, tam in ,, Germania , quam in Polonia Regno: per ,, hoc quippe divino cultui non mediocreis detrimentum adsertur , Ecclesiae debitis is fraudantur obsequiis, & Ecclesiasti ea struis pendia, quae congruae plurium Ministro. ,, rum Dei sustentationi destinata sunt, in

,. unam collata personam , incitamentum M praebent ad luxum . Mandat itaque Samis Elitas Sua , cautius , quam hactenus san factum fuerit, hac etiam in re in po- is sterum agi, & exemplis se postis, spetia. ,, ri in primis id , quod , juxta locorum ,

- Ecclesiarum , personarumque conditiones , ad

254쪽

C A P. V. 23sh ad ampliorem Dei gloriam expedire viis

is sum fuerit . Ne autem saluberrimi hujus,, moniti memoria obsolescat, vult Sanctis.,, simus Pater , praesens hoc decretum adseris, , vari apud acta sacrae Congregationis. reis,, bus consistorialibus praepositae , atque illud ,, ab ejusdem Congregationis Secretario pro, , tempore, quotiel cumque opportunum se rit, in memoriam revocari eorum , qui

,, his de rebus consilium Pontifici Maximori daturi sunt . Flac die 5. Januarii anno,. I73 I. Haec meditetur Febranius ς tum Romanis , si potest, insultet.

VI. Similia sunt quae de Matrimonialibus dispensationibus jactat I 2 . Ait Febronius ,

illas Sacris Canonibus adversari . Conciviti lium, inquit, Tridentinum vult eas dari ,, raro ὁc gratis I in secundo autem gradu ,, non dispensari nisi inter magnos Principes,, o ob publicam caussam . Haec omnia vitiis is penduntur Romae: dispensatur eum quoli- , , bet petente , etiam nulla ei suffraganteis canonica caussa, dummodo non petat disiis pensari gratis ς dispensatur eodem modo,, quotidie in secundo gradu cum plebeiis .

,, etiam sine caussa privara , ne dicam pu-- blica . Viden λ ut falsa salsis adglomeret . Rem toti Urbi testatissima in dico :dispensationes in secundo 'gradu tam raro, concedi, ut si cum illis, quae denegatae sunt, in

255쪽

236 DIssERTATIO X. in diesque negantur, comparentur, vix ali qua earum habenda sit ratio e quarum vero gratia facta est , eas non absque adcurata

caussae cognitione, ae diligenti Eminentissimorum Fidei Quaesitorum , seu Saerae Poenitentiariae disquisitione suisse exoratas. Fal

benestium , nulla huic cum Simone facienda esser gratia ' in fit ei e manet in beneficio Amoniace obtento . Falsum vero hoc dico, quod sciam, constantem esse sacrae , quam nuper appellavi, Poenitentiariae conlaetudinem , ut rei cribat: priar dimittas. En cujusmodi abusus sint, quos Romanae Curiae Febronius obiicit, somnia, spectra, atque aegrae φαντασιας ludibria. VII. Illud nune in mentem venit, quod

idem Auctor alio loco ait r4ὶ : Si itaque

Popa sua hac in parte obligationi minime I

tinaciat, non erigendo noυas cathedras, ubi eae erigendae essent . . . nihil magis naturale est , quam ut ii, quibus bH iura originarie comminrunt , ad ea revertantur. At quod heic non

tam adfirmando , quam dubitando indicat, liberius in primo volumine edixerat s Isin his verbis : Fone ea de caussa Ecclesiae utilius foret, priasinam hae ἐκ parte disciplinam reduci , quod ηοη destat , qui queruntur , a Romana Sede

256쪽

C A P. U. tot son erigi novos Episcopatus, quot insitu postularent populoνum ad veram fidem conυerissiones . Immo hanc in rem ex nescio culus

larvati scriptoris libello si o) satis prolixum

locum adtulerat. Ego vero non a Romanis

Pontificibus, neque a Missionariis caussas, cur in Indiis, atque id genus Regionibus

EpiscNatus numero non augeantur . repete

das esse scio , sed a Regiis admnistris, qui politieis rationibus duci malunt, quam Religionis studio. Enimvero Apostolicis apud Reges Nunciis non semel datum in manis datis suit , ut de Episcopalibus hujusmodi multiplicandis serio ac saepe agerent i 17 . Haec satis esse possunt, ne quis ingenti illo

abusuum numero , quem Febronsas Curiae Romanae temere obiectat , perterrer se sinat . Unum tamen non omittam. Tanto autem

,, major, inquit Febronius si 8l , convenit , ,, ut circa hoc sit sollicitudo modernorum

257쪽

D1ssERTATIO X.,, Pontificum, quo probabilius est, exeessumis potestatis ab eorum praedecessoribus exeris citae, atque praedictis corruptis fundamenis, , tis innixae, schismati tam Orientali, quamis Occidentali Oecasionem dedisse. Et de oe. cidentali quidem id probavit Febronrus Cap. si VI. g. I s. De Orientali vero tempore Conis,, cilii Couseantienses hoc, & juste, opinaba- tur Cardinalis Cameracensis apud Von deris Haris T. I. P. 8. pag. 4I6. & alii cum

,, eo. Ita enim ille ibid. Necessaria erit reis is formatio oe proυso ciνca g aυaymna , quae is Romana Ecclesia infert aliis inferioribus is Eceliau Praelatis: o' maxime in ινi. is bus, de quibus conqueritur praeelegatus frater ,, Flumbertus δε Romana, quondam Magiser ,, quinctus Ordinis Praedicatorum in dicto Trais,, t tatu suo quem composuit tempore Coneilii, , generalis Lugdunensis , ut in eo supeν hisis providζretur . ubi Parte II. Cap. II. dicitis quod caussa dispositiva schismatis Gνwis corum inter alias una fuit propter gra- vamina Romanae Ecclesiae in exa Aionibus, is excommunicationibus, & statutis . Hac de re in Antifebronio cly satis disserui, neque actum agere adgrediar. Quoniam ramen

Ultraiectinam Ecclesiam Febronio maxime cor

di esse intelligo, hoc illum moneo, ut Videat , quei sibi cum illa convenire possit . Nam in actis, & decretis secundae Synodi , squam cum Clemente XIII. Pseudo θηodum

258쪽

C A P. V. nos appellamus Pνουineiae intraiecteUs S nodo delatum invenio libellum cui titulust Pνὸeis ου' un . Icte dr denonerat an solem neue Dite a r Eglise O e. de eo autem Synodi Procurator apud illos, quos ipse Patres v eat, sic loquitur sa o): intra hos crimi- , , nationis fines non se continet Denuntiator. ,, Totam schismatis Graecoru,n culpam in sumis, , moS Pontifices coni j cit. Quem si audias, o Ecclesia Graeca semper amore pac/s,, ipsi sunt Praesules Romani. a quibus non ,, tantum inter utramque Ecese m Graecam

,, scilicer . or uti nam ) exoria es discordia. ,, sed etiam interpositi obices, quibus perfecta, ,, quae deberet inter eas esse, Commanro seia , , movetur . Qui vel levem historiae noti se nem habeat , haud di melle intelliget. ,, quam salsa & insana sit tam insolens cri- minatio. Quo abripis denuntiatorem hie,, erro p Atque intrajecteusis Synodi Proeur tori Falsa , . infaηa , ivolens criminatio visa est, ea ramen Febronitis delectatur maxime. Dixi satis, ut Febronium .pudore suffund

D. I N

259쪽

DISSERTATIO XI.

De Subsidiis ad vindicandam Eeelasiasteam Iibertatem Episcopali caetur a Febronio propositis.

Discopis Febronius duo cum primis suadet.

I. ut narrva jura defendant. 2. ut dιmiis iura recipiant . Verum utrumq- aut nihil

ad νem facit , aut viam schismatis Iatiis. mam pandit. I. Uae hactenus disseruimus , eo spectant , ut Romani Pontificis Primatum qualis a nobis adstruitur , per se se Ecclesiasticae libertati nequaquam adversari doceremus. Quamobrem necesse non esset, ut de subsidiis ad eam vindicandam a Febronio propositis disputaremus , atque bacipsa de caussa in .ani ebronio ab ejusmodi perpendendis subsidiis abstinueram . Verum Istorum examen quum a pluribus desideretur, ae praeterea utilissimarum hoc maxime tempore quaestionum traseationem complectatur, libenter suscipiam . Initium autem ab iis faciam, quae ab Episcopali coetu Febronius postulat. Ea porro quum multa sint , quatuor capitibus discutiemus . Heie duo illa

260쪽

C A P. I. oecurrunt, quae omnium ita sons sunt , ut etiam finis sint cujus caussa iacienda sun hcetera. Id ergo primum Febremus Episcopos

hortatur, ac monet, ut nativa iura strenue

defendant. I) Quam in rem aliqua ex Patribus, Sc Conciliis collegit. Inutilis labor Quis enim hoc inficiatur ρ Nemo certe, qui

sanae mentis sit. Hoc autem primo quaeren dum est, quaenam nativa iura sint, quorum

defensio sit Episcopis suscipienda. Febramus heic S. Franciscum Glesiam appellat, qui ait et : id eriν Deo gloriosum maxime , ut Episc

at statim peto, quomodo in titurus sit, ac va-ιeat Id nisi certum, ratumque sit, frustra sunt omnia. Scio equidem Febrenium nobis continuo iura illa ingesturum, quae Papa Episcopis abstulisse queritur sq), deputationem liberam miserorum Ecclesiae : propriam risdictionem in multos suorum dioecesanorum Qjus exclusivum babenda tribunal Derum in si is vespectiυe districtibus ς absolvendi quoscumque ria te dispostas ab omnibus rearibus p dispensandi

in quavis lege Ecclesiastica, tibι mens an malagis relationem patituν ρο exigit' votum decim vum in Coneiliis generalibus, potestatem, qua