Ioannis Rho' Mediolanensis, e Societate Iesu Achates. Ad d. Constantinum Caietanum, monachum Casinatem ... aduersus ineptias, et malignitatem libelli pseudo-Constantiniani, de sancti Ignatij institutione, atque exercitijs

발행: 1644년

분량: 258페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

81쪽

De Ineptiis, oe Malignitate

mendaciorum bulga, ut cum antiquis loquar, exenthe tam fuisse. Sic habet. Anno CIDIO LXXXIX. cum mitteretur Cardinalis εχ .ras i m Cateranus in ias ob motu grauisiimos eius Regni, missus de Gallicaηά es cum eo x Sixto diuinto Pontifice. In Galliis coeperat esse Ο - celebre nomen N. Ob libros controuersiarum editos; ideo multi Hio eum videre cupiebant dripsumfrequenter adibant. In itinerentastrissimus Legatus quaerebat ab M quamdiu putaret super uicturum Pontificem, respondit hoc Vso anno moriturum. Tuod saepe illa eonfirmauit Par uium Cardinalis longaeuam vitam eius futuram omnino ae maret. Cum 6set Cardinalis Legatus cum toto suo comitatu apud Diuionem Burgundiae, cirrecedere inde cogitaret, ut Parisiosproficisceretur , exiit fima esse in bivio Dominum Tauines cum milis equitibus i insidiis, ut Cardinalem caperet , atque ex comitatu eius aliquos necaret, aliquos caperet ,sed exili simul alia fama hoc totum esse confictum , it impediretur iter Cardinalis. Igitur Cardinalis , cum non posset agnoscere veritatem per media humana, celebrato Sacro, cum e sentimnes parati agiter , secreto coniecit in calicem duas paruulas Ichedulas , in quarum una scriptum erat Eundum, in altera Non eundum , ct commendans Deo totum negotium eduxit forte i

iam , quae habebat non eundum , o pausi post innotuit verum eis quod dicebatur de insidiis. Parisiis mansimis a vigesima die Ianuari, et que ad initium Septembris, quo tempore nihil fere egimus, sed multa passi sumus , nam cum die duodecima mari, confiixissent Dux assenna cum Rege Naua rae , ct Rex vi Ioriam obtinuisset, timor es tremor cecidit super nos ,sed Rex nolens perdere , ct spoliare tam magnam riu tatem , maluitper obsidionem iliam capere, quom ti irrumpere. Itaque obsidione eam cinxit, ct nos omnes desitu-- ti victualibus miserrime egimus. TVam brodium coctum iuo a cum carne canum satis care vendebatur. Legatus Regis Hispaniae donauit nobis pro magno munere partem quandam

qui si quem occiderat ad cibum Nihil tam. Qit,nisi quod no

mine

82쪽

mine Cardinalis Legati scripsit epis iam Latinam ad Episcopos Galliae dehortans eos a schismate,quonia narrabatur ve Deos cogere Synodum natiolanem,er in ea creare Patriarcham independentem a Sede Apsolica. Et hoe impeditum fuit. Accidit initio Septembris, ut ferrentur ad Cardinalem litterae ex Roma, quae mirum es, quomodo penetrauerint in urbem undique clausam , ct eum alj alia dicerent de illis litteris, antequam a Cardinali aperirentur , ct fere omnes mala ominarentur, quia Sixtus Papa infensus erat Cardinarii, o Secretario, tunc N. dixit, in his litteris continetur mors Sixti diuisti Pontificis, er cum omnes eum deriderent, quia nihil de Stati aegrotatione auditum erat, tamen verum

fuit , quoi mauit o mirati sunt uniuersi Romam rediens aegrotauit grauisime: Gamidis quidem in ea Cinitategrassabatur dissentiria quaedam lethalisex qua qui co

ripiebantur, vix mortem euadebant; hae dissentiria labor re capti N. prima nocte,jadimicta erat febris grauis ima,

o nihil gustare poterat , nec requiescere , Card sub tiς una integra die, deinde consilium habuit eum suis , quid

feret de x tandem inspirauit Deus consilium- bouum Cardi nati , ut nou relinqueret N. in eo loco , sed secum duceret quocumque modo posset. Itaque parare fecit lecticam suam, O in ea cogiscari N. F placuit Deo, ut exeunte N. de ciuit te ista mox melitis et alere inciperet, ct patio οἱ ro dierum iter faciendo iacens messe ens in De Dia plane conualesceret. Iuliinere ira uit per Basileam, sed non es agnitus , et M vero auditum est ibi far se x ferout multos aegre tulisse valde , quod eum videre nonpotasent, an ei nocere, vel eum honorare voluerint, incertum es. Romam peruenis XI. uembris.

Haec de sua Gallicana profectione Bellarminus, in qui-XXXIII

bus quis Pseudo Constantinianis illis Comitiis locus esse umerita possit, ego san Enon video. Sed ad Constitutiones reue sim; υμώ hetamur, & qui hactenus testibus respondimus, quibus iam coniecturis agat, quibusve argumentis Albanetanam suam

hanc muniat instituti em videamus. Et illud quidem ut M'F a roborta

83쪽

s De Ineptiis Malignitate

i roboris inuicti, sibi laborios e toto capite quinto explicandum censuit, quidque similitudinis Ignatiana scita cum Benedictinis habeant, diligenter admodum euoluendum, ut a Monachis Cassinatibus ea excepisse Ignatium,conficeret: qua in contentione imbecillitatem iudicij luculentissimi

prodit quid enim Z pleraque Ignatiana Benedictinis simillima sunt.

Ergone Monachis dictantibus scripta 3 qu1m ridicula coniequutio quasi vero de Benedicti legibusTertullianeum illud usurpari non possit. Eas in publico mundi pendcre

Quem religiosae vitae magistrum dabis, Benedicti aeuo posteriore qui ab eo, Monachis licet silentibus, non didicerit 3 At hoc saltem dare cogeris; inquis, per Benedictinas leges , vos prosecisse. Egone cogari ultro profiteor, & glorior. Verum ut hominis istius stupiditatc in omnes intellogant, patere, Constantine, id a me dicae caussa negari ;qui unquam probaturus cst 3 Aio omnia ab antiquioribusnaagistris Basilio, Pachomio , Cassiano esse decerpta. Nisi eruditis scriberem, posscin ire per singula, sed quamuis otio abutendum non sit, pauca libemus, & quam ridicule scribat Pseudo Constantinus tuus , intelliges primo statim in limine disputationis. XXXIV. Quid enim ridiculum magis, quam quia quatuor Mo-Riuicubi nachorum genera nominantur Benedicto , totidemque in duorum classes suos distinguat Ignatius , eum Pedem pede tremere glo-α ate 'i' riari, quum longe diuersi sint illi Monachorum, & Socionum col i/ rum ordines 3 An putat iste albis te quadrigis triumphare ; Vi quia quaterniones istos comparauit Z sed quam diuersos tIgnatius enim in quatuor veluti sui exercitus ordines socios distinxit; Benedictus enumetratis quatuor Monachorum generibus, reiectiique tribus, unum sequendum sibi constititit. Memini me audire de Alexandro de Angelis Marcum Antonium Muretum quum N. N. quem honoris caussa non appello in Concionatorem , qui illa aetate regnabat in templis, confertissima in concione audiret; illeque ut nondum ad veterem seueritatem reuocata id ' temporis serebat eloquentia, quotquot rerum paria ex diuinis litteris eruscari potuerat, non line ineptae multitudinis plausu per ostentationem promtissima loquentia enumeraret indignatum , qutid hominum patientia tam luculenter abute latur, ad proximos conuersum dixisse totidem ctiam

84쪽

etiam narium foramina sunt, & cum dicto abiisse. Ergone quia quatuor Monachorum ordines Benedictus cnume rat , nec probat ; totidemque in classes suos commilitones

distribuit Ignatius , illius pedem hic pede premit 3 quid dueci potuit ineptius 3 Ridet huiusmodi argumentandi vanitatem vindex ille XX nouissimus, qui Thomae a Kempis Opusculum aureum De es 4 cinimitatione Cliristi valentissime post alios asseruit contra . mis . Valgrauum, qui scribere ausus est: Vtinam Rofvueidus vel e Mi. semel legisset Regulam faucti Benedicti. Quasi vero multa in hac, S in libris illis gemina sint, argumento , ut Valgi auus contendit,validissimo ab homine Benedicti no scriptos fuisse libros. Quidni Z ait vindex Potuisset se diligentiorem exhibere se multa alia , quae passim in libella praefato inseniuntur, nimirum, omnia, haec , ct , vel, Domine, Ad , ut, non, bene , caeteraque id genus quae plusquam in x-

centum aucZoribus habentur, tam concludere. Ergo libe usi e plusquam sexcentorum aut horum es. Cogis me ad ista nugalia , oc. Vides, Constantine, quam simili leuitate impellatur collator hic Benedictinarum legum &nostrarum, XX Lquod ut illustrius appareat , aliquid Vlterius adhuc vi- δε υ dendum est, & nonnullorum collatio excutienda. Quid ohibui a igitur ais 3 quae de tyronum examine, priusquam admittan- -ctoriar praescribit Ignatius,ea ex benedicti Regula cap. L VIII. .icili η μα- esse desumpta 3 At ego, per summam oscitationem id a te ps scriptum esse contendo; nihilque Ignatianarum interroga ' γ itionum apud Benedictum haberi; sed ex Regulis Basili j iiii qsuis disputatis ad nos esse derivata. Is enim Regula X. Sie quoque nobis faciendum, inquit, es , ut videlicet eorum, qui mansuri nobiscum accedunt, quaesuperior vita fuerit, inquiramus, quibus gemina Ignati j decreta sunt, licet pa id explicatiora. Perge porro, &quae de bonorum abdicatione sancit Be- XX Inedictus in medium affer, ut Ignatium ijsdem insistentem hi titiis a vestigiis ostendas. At cadem longe ante Benedictiim ad bonorum memoriam posteritatis impresserant Patres apud Cassia- dicatio ι ἡ num, quorum ille scita cap. V. de Institutis Renuntian-

cium sic rescri , Ita nudatur quisque receptus sierit omui pribu

85쪽

8 De Ineptiis Poe Malignitate

pristus facultate, ut ne ipsum quidem, quo opertus est, indumentum habere permittatur. Imo de hac tota abdicatione luculentissime disputat Basilius Interrogatione IX. Regularum fusius di putatarum ; ex quo & Benedictum , &alios illa decerpsisse legentibus palam est. Sed perge collator. Quid 3 an ea, quae interrogari Tyro-XXXVlII nem vult Ignatius, an ad perserendas Chrinti Domini caus-ε sa contumelias iniuriasque animo comparatus sit , a Benedicto iubente, ut tyroni omnia a pera,& dura proponantur, didicisse contendis 3 Falleris ; magistrum sequutus est Macarium in Regula , reliqua inter tentamenta tyronum asperorum ac durorum denunciationem enumerantem: sequutus est Basilium Interrogatione X. in haec verba disterentem: Caeterkm communis illa est ratio , unumquem ueperientandi ,s ilud animaduertatur, nunquid is , de cuius sententia periculum sat, paratus sit libenter ad omne humilitatis geum defendere , missa omni verecundia, ita et id licet , ut sordidissima quaeque artificia suscipere non recoeti Age Pseudo-Constantine, quae de habendis in hospitio tyronibus per dies aliquot sanxit Ignatius dic , sodes, a Benedicto accepta reris 3 quid ni 3 inquies ; In cella hospitum paucis diebus detineri vult magnus Patriarcha. Verum quam vanum hoc est 3 Eadem Cassianus De Institutis Renunciantium cap. 3. & collatione s. cap. 7. Eadem Basii lius Interrogatione X. ex fusius disputatis. Iam de Magistro Tironum, quem Benedictus Seniorem esse vult aptum ad lucrandas Animas, & Ignatius virum fidelem in rebus spiritualibus suffienter versatum, non est Quod contendas; aio enim utrumque a Cassiano didicisse cap. 7. & IO. de T. R.&hunc a Basilio XV. F. D. eadem y Atlinquit, Pseudo Constantinus illa ipsa tam exacta parendi ratio, qua vos gloriamini, ipsissima est, quam in suis exigit Benedictus; hoc certe negare non potes. Ego id ne-nem 3 nondum insanio ; sed vide mi homo, Cassianus de T R. cap. X. Basilius Regularum breuius disputatarum cap. antii i Mei. XXXVIII.& Constitutionum Monasticarum cap. XXII . eadem praecipiunt exertissime, ex quibus Benedictum sua

irrigasse quis dubitet i Cur igitur & Ignatium ex eodem

XXXIX.

rum domo

volitari, XL. Et Magistra

cluendo.

XLI.

Obedientia

Eeligiosae

is: Ia sunt

86쪽

Libo i Pseudo Constantiniani. 9

fonte labra proluisse non credam 3 Sed, inquit , conditio nes illae tantopere ab Ignatio laudatae inobedientia ut sortis , prompta, cum humilitate, & sine excusationibus praestetur, nonne Benedicti exemplo placuerunt 3 minim Egentium ; sed Pasilii eadem docentis Constitur. Monam cap. X X II. & F. D. X XIX. sed Serapionis, apud Callianum in haec verba: Volumus ergo unum essesuper omnes in rc ab eius imperio quidquam inistrum decimare , sed cui im- Ierso Domini cum omni tititia obedire, dicente Apostolo ad Hebr. Obe ite Praepositiis vestris c. Et paulo poli, His ta mi is virtutibus firmata chedientia magnopere magnoque u is teneatur. At Benedictus ii quid contra maiorum iussa obi j ciendum sit, id animo ad imperia capescenda parato , faciendum docet; a qua lege ne latum quidem unguem discedit Ignatius. Ninil agis , mi homo ; praeivit utrique Basiluis F. D. cap. XL VII. At quae Ignatius si iis praecipit

ne ulla omnino re tanquam propria viantur a B edicto

desiumpta, quis neget 3 quis 3 ego, si libeat, & mecum qui-

cuinque norunt, eadem a Cainano praecipi de T. R. cap.

XIII. & a Basilio in Regulis B. DXLV. & alibi ; imo a

Pachomio Regulae cap. XL. V. &LX III. Sed abiungendum est, Constantine , ne lectorum otio abutamur ; reliqua enim omnia eiusdem farinae sunt, nec tibi viro erudito ignorata. Sed incredibilem Picudo Constantini & quadrupede illo, quam in i plo huius disputationis ingressa obseruaui, nihilo minorem oscitationem dis-siimulare non possima, ut videas, quarta te homo iste indiligentem estingat. Quam enim foeda est illa ratiocinatio, ne dicam an hallucinatio 3 cxco , quod Benedictus Monasteriis suis bona possidere in communi non vetet , ij idemque collegia fulc ri aequum censuerit Ignatius , quamuis Do- mos Proscillas ad arctissimam adegerit paupertatem, Benedicti placita cidem placuisse conficientis 3 Quam inepta imitationis colligendae ratio ex obedientia , quam Ignatiui non modo Domorum aut Collegiorum Superiori biis, sed Subordinatis o licialibus, ut in Regulis est , praestari vult,& Benedictus Fratres sibi inuicem praecipit exhibere 7 suid hic simili inter utrumque 3 cum altera verissima sit obedientia : altera animi tantum demissio. Verum hinc abeuntem

reprehendit Pseudo-Constantinus, clamitans ea , quae de G anti

XLII.

87쪽

' ueo De Ineptiis, oe Malignitate

antiquorum Lesistatorum placitis disseruimus , sibi olim praevisa, me diminutasse ; quin ab aliis accipere potuisse Ignatium exertissime profestum sese; longe tamen vertim milius a Benedicto mutuatum videri. Audio, sed quae sit

huius verissimilitudinis caussa, quaero. Non in omnium manibus Pachoniij Regulae, &Basili j 3 Non Cassiani monumenta, quibus ille veterum Patrum ac Magistrorum leges, scita, monita, dc instituta complexus est 3 Q id igitur causssae fuit Ignatio, ut Benedicti Regulam sequeretur, quae ab instituto Societatis non quidem partibus singulis , ted totius Reipublicae genio, ac fine, mirum quam longe dissideat 3 XLIII. Cur enim dissimulauerim , tantam esct ordinem inter

2 ab ictim utrumque dissimilitudinem, ut qui eos nouerit, unum exis' ait, ct alterius scitis coagmentatum : nequidem si figendi genio societuit velit indulgere,sine legentium risu possit astirmare3Benedi- disr stto ctinis certa sedes, Monasteriorum adoptio ; nobis nusin inuam firmas sedes esse debere statim initio summari j Ii stitutionum cauetur 3 de illorum habitu accurath in Regula, aut certe legibus ; nullum nobis ex regula certum vestis

genus: illis non exiguς in publica Psalmodia opes , nobis Odaeum nullum : de praedicatione Diuini verbi tacent illorum leges; ea praecipuus nobis labot: illis praescripta abstinentiae formula , nobis uniuscuiusque arbitrio permissa :de Academiarum ratione nihil Benedictus; de his pluribus agit Ignatius, nobis absolutissima placuit monarchia, longe diuersa Monachis est sorma Reipublicae : superiores illi in comitiis creant, nobis Praepositus Generalis imponit.

Quid potuit diuersum magis fingi, aut excogitari 3 Quis Vrbi Pisas, Ciuitatem in qua ex cribo , similes esse dicat, quod ut illa Tiberi, haec Arno interluatur domosque dc templa habeat 3 Auditum ammissi risum teneatis Amici ZMY iv Haec cum ita se habeant, atque ista, ut a te tradita est,

' - Albanetana tota institutio, illiusque fama ex unius Sangri- .. ,. ni confabulatione, aut si libere loquendum est, tua ex sub- ,- - lesta fide proficiscatur, quidni eam Caueae structor inelu-iori ius, Z. ctabilis Milesiis fabulis accenseat 3 Fecimus & nos Inter- in inuati rogatione XIX. ad Castaldum , nec facti adhuc poenitet.

Cur en: in non fabulari illos dicamus, qui contra historia

88쪽

rum fidem , amplificata unius Sangrini sermocinatione domestica, scribere non erubescunt Sed fugerat properantem me peraucta & plena roboris Pseudo-Constantini interrogatio queientis Si mortuam Ignatius Regulam consuluit , cur non es vivam' Audi, quam iste tibi astingit argumentationem, Constantine , omnium ordinum leges consuluisse Ignatium docet; non uaero quam vera narret, sed quam inepte colligat, osten-o Ttae ex illa inspectione dictatas ab omnium Ord, num homjnibus Ignatio Constitutiones fuisse colligeres, Constantine ZVerum veritati optime consulturum arbitror me, si quae de Ignatio Constitutiones scribente ab Ortandino diligenti ac religiosissimo veritatis historico tradita sunt, hic recistavero; Cum enim ex antiquissimis Tabulari, nostri, maximeque incorruptis primorum Patrum monumentis, non

minore fide, quam elegantia descripta sunt, nemo a studio partium alienus unius quantumuis amplissimi ac nobilissimi Monasterii famam, nullis certis nitentem fundamentis, illis anteferendam Putabit. Dabis porro veniam , Constantine, si paulo longius excurret Ortandini narratio; ea enim cum iucundissima sit, Lectorem vehementi hac nostra concertatione defessum recreabit; & cum luculentissime omnia prosequatur, Pseudo Constantini audaciam profligabit. Is igitur ad annum superioris seculi L. & conditae Societatis XI. numero ad oram libri 7. haec habet. ui sub exitum iam Romam primae aunoritatis Patres conuenerant, qui quidem sine procurationum publicarum incommodo possent. tauorum haec tantum certa sunt nomina. orius , Strada , Ouiedus Miro ex Hispania aduecticum Forgia: tam Lainius ex Sicilia reuocatus. Romae δελ- rant Miona, Frusius , Polancus, cuncti vota quatuor hrofessi, praeter Stradam,qui Kalend. Februar, insequenti anno Romae professus est. Salmeron 'ulo serius, vertim ante Patram discessum adfuit. Simonem expetebat Ignatius max

me , quod quanto maior in Lusitania moles erat rerum , tanto i epotuerat experimento , vsuque plura deprehendisse :eoque pluris intere t communem Patrum sententiam coram G a ab

XLV.

Ratio cur plura ex Or

XLVI.

mam voca tur

89쪽

XLVII.

si De Ineptiis, ου Malignitate

ab illa cognosci, ct rationem vitae ,forma que publicae a m m rationis , quam ex Romano haos se onte, in suam referri Protu jam. Sed vetuit, Rex ante anni insequentis exordium proficisci. Igitur tys quos dixi , ad urbem congregatis, Consitu: ο-

nessu..is Ignatius primorum auectoritate rogat que Patrum , es tota τrgente societate perscriptas, in convcntum retulit ,

copiamque cum uniuersis , tum singulis eas inspiciendi, pe pendenssique fecit, vi s quid mutanssum,vel addendum, vel inducendum esset, id libere, ac fideliter indicarent. Nam cum tantum Societati Paulus Pontifex tribuisset , et i in his titteris, quibus Societatis instituta confirmat, eadem auc&ritate Consitutiones, cy leges , qu. is ipsa conditas approbasset, eo ipse nullo alio adhihilo iudice comprobaret. Ignatius qua erat prudentia , o favoritalepraeditus , ne quia in lucem daret, quod non omnium posset Iubire iudiciom , ο ipse iudicio sare, O sua niti prudentia in i s edendis. vulgandi que nulla mori et oluite sed eas ultro , ac sponte aliorum animaduorsioni iudicioque subiecit. Optabat enim tales ab se

Consitutiones prodire, qu.e congruerent uniuersis: Cra quibus nulla regionum , nationumque varietas , nulla morum ,

naturarumque dissimilitudo posset excipi e haud ignarus ,

vlt tanta morum nationumque varietas foret, non omnia in omnes apte cadere , nec omnia omnibus conuenire: crebris

autem exceptionibus legum leges ipsis infringi, se suum robur amittore. Cumque Societat s corpus omne ubique gentium , atque terrarum uni us esse velut oris, colori que te cuperet, id erat iis legibus temperandum , qua omni hominum generi , varietatique siue exceptione congruerent. Itaque pruἀentissime vi auctus fecit, ut antiquiores Patres evariis Prouinci s, atque nationibus conuocaret, quibus cum ea , quae absese essent diuturnis precibus , ct commentatione per cripta , atque elucubrata conferret: eorumque demum iudici s , sentent, que decernerer, id quod esset diu ae laudi, omnique hominam generi maxime consentaneum.

90쪽

Nec modo js, qui tum comtenerant, verum criam ali spo- XLVIII. ea , qui ab uerant, eas tradidit expcndendas , ne praecipuis a Vahx αὐ- , piam Ee craretur e Patribus, cujus i e non ex uireret V, iure iam graui indicium. Lectae sunt ab omnitus Icὐιω- , isti, ier summoque ludio, nec minore approbationes ceptae. Sed c reprobatis I. Pater js adhuc expoliendis, ct corrigendis intentus mu- ' αὐ-tandisque nonnullis, quae vel a Patribus essent animaduerso, mel dies progrediens admonuisset, non eas ante annum huius seculi tertium , ct Pinquagesimum promulgandas exi- imauit. Tum demum eas in Hispaniam , L itaniam , ct alias aliquot prouincias misit, non ut a suis illa ga idem , ve- Iuli iam pcrsectae, es omnibus expletae numcris acciperentur, sedit quales tan em essent ad actionem reuocata , quamque aptae moribus cujusquegeneris, ac nationis usus ipse quotidianus sentiret cse quod tanto studio diutin naque commentatione , tot deliberationibus, ac sacrificiis in eis decretum, cocon itutum esset, corroboraret. Ac ne tum quidem vim eas istam, aut robur vlgum habere, nisi ab uniuersa Societate denuo recognitas , probatasque voluit: id quod eius pos obitum t suo tradetur loco in duo de sexagesimo huius seculi

anno , cun ad Praepositi Gencratis comitia conuocata es Societas fecit. Tum demum Praeposto Lainio renunciato ex elif-dem Societatis decrero unum in locum congregatae, rursus excuse , in manibusque iactatae , summa omnium consensione probatae, es quasi quadam veneratione receptae sunt. Eodem per idem tempus Pontifex Paulus huius nominis rartus ab qua tκor Cardinalibus exominari iussas, ct diu, multumque istosas , tande aluas , atque lutcgrin , quemadmodum, ne merbo qui em immutato resiluit. Sed quid mixtim eas Ianta in admiratione fuisse , cμm earum author vi supra dicebamus ) tu i s conficiendis tam apertis signis Orionibus

diuinae meniis, tam crebris inusitati que luminitus redundarit 3 tam matura, diuturnaque deliberatione in dis elimandis, tet denique grauissimorum Patrum iudici s consiliisque si usus t Conficiendarum porro ea fuit Ignat, ratio. o. G 3 Pia

SEARCH

MENU NAVIGATION